TTC

Met klaroengeschal wordt de aandacht gevraagd voor dat wat zich aanbiedt, veelal in een poging om nog erger te voorkomen. Hoe is deze fascinatie voor de totale vernietiging van onze (moderne) wereld cultuursociologisch te begrijpen? Kijken we naar de cultuurgeschiedenis van apocalyptische verhalen in het Westen dan is de blauwdruk natuurlijk te vinden in de joods-christelijke traditie – te beginnen bij De Openbaring van Johannes. In dit slothoofdstuk van het Nieuwe Testament wordt de terugkeer van Jezus en het hemelse koninkrijk ingeluid door de laatste stuiptrekkingen van de Antichrist –

Zo gezien lijken er nog veel berispingen nodig, net zoals veel verklaringen gegeven worden over hoe die verantwoordelijkheid ontvlucht wordt: Drie vluchtwegen Erich Fromm ziet drie verschillende vluchtwegen die de mens gebruikt om zijn vrijheid en verantwoordelijkheid te ontlopen. In elk van de drie vluchtwegen doet de mens afstand van het recht op handhaving van een eigen mening, eigen belangen en eigen geluk. Autoritarisme Het eerste is autoritarisme of de neiging om de onafhankelijkheid van het eigen zelf op te geven en dat te doen samensmelten met iemand of iets buite

Congruent staat hier voor 'overeenkomen', aangepast aan de tand des tijds waardoor het 'klaroengeschal' bevattelijker wordt voor veel meer mensen. Wat is er mis met zelf onze verantwoordelijkheid te nemen? Wat is dan die enige echte en/of ware religie?

Misschien volstaat het om wat meer aandacht te hebben voor de samenleving waarin we thans leven, het zou namelijk de congruentie kunnen bevorderen. Dat zou mi betekenen dat we deelachtig worden aan een grote verzoening, dit als de heropleving van de mens in het verhaal, niet?

Ja, het terug in herinnering van reeds bestaande opties laat wel toe een andere wending te nemen, velen zien net hierin een terugkeer naar een soort van paradijselijk vredesrijk. Al deze opties zitten in het spel ingebakken, doch niet altijd gekend door het collectief waardoor perverse effecten haast onvermijdelijk worden. Uiteindelijk, beschouwend alle opties, lijkt heel de situatie op een tragische grap, als een strijd tegen luchtkastelen in de vorm van problemen die al opgelost zijn. Uiteraard wekt dit nogal wat verwondering, zelfs verbijstering.

Verschillende scenario's spreken elkaar tegen wat laat vermoeden dat de mensheid vandaag voor een zwaarwichtige keuze wordt gesteld. In een ondeelbaar moment kan die keuze gemaakt worden, het romantiseren daarvan lijkt me een andere grondslag te kennen.

In zekere zin wel, hoeven enkel verder te doen en er komt een eindvuurwerk. Gelukkig is er nog een sprankeltje hoop, een ander soort vuurwerk moest dit ons lukken.

Ja, we kennen dat nog van vorige keer, vergelijkbaar scenario.

Ja, dan zou het al te laat zijn, WOIII kan nog afgewend worden wanneer we diverse 'attractors' toelaten tot het collectieve bewustzijn. Dergelijke attractors werken als vlindereffecten die een mondiaal transformatieproces op gang brengen, met in het kielzog een ethische upgrade. Garantie op succes bestaat echter niet, dat hangt van ons af.

Ik hoop oprecht dat het iets vroeger mag zijn, het is vandaag dat we een keuze maken welk traject we willen volgen.

Een mens kan best twee keer nadenken vooraleer bepaalde informatie te integreren in denken en handelen, het lijden immens.

Of zo men soms pleegt te zeggen, iets verder kijken dan de neus lang is. Pro forma: Beperkte- of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van besluitvormingstheorie. Deze axioma's of proposities zijn: de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen; de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan verg

Misschien handig om bij deze hernieuwde start er ook de context bij te geven, eerder een tijdloos proces:

Het lijkt wel of je Satan aan banden wil gaan leggen, volgens JG zou hierna een vredesrijk starten.

Gebrek aan informatie kan leiden tot - zij het misschien onbewust - perverse effecten, dit is algemeen geweten.

Zou best kunnen, vergeet vooral niet wat niet gezegd wordt aan de bevolking.

Weet niet hoe je dat telkens doet, je reageert op Kaasjeskruid maar de quote is schijnbaar van mij.

Je kan het honderd keer herhalen, het is en blijft een hardnekkig fenomeen. Maar dat geldt voor alle partijen uiteraard, het is verzoenen of complete oorlog. De halve waarheid is een misleidende verklaring die enige elementen van de waarheid omvat. De verklaring kan gedeeltelijk waar zijn. De verklaring kan geheel waar zijn maar slechts een gedeelte van de hele waarheid omvatten. De verklaring kan ook bedrieglijke elementen omvatten, zoals foutieve interpunctie of een ambiguïteit. De opzet van een halve waarheid is te bedriegen, te ontwijken, de schuld af te schuiven of een verkeerde voor

Boze geesten zoals in het onderstaande weerspiegeld wordt? 2. Magisch-animistisch (paars) Het denken is animistisch, de aarde wordt bevolkt door – goed en slecht – magische geesten die met hun bezweringen geluk en ongeluk kunnen brengen en zo de loop der gebeurtenissen bepalen, vormt etnische stammen. De geesten leven in voorouders en houden de stam bij elkaar. Verwantschap en afstamming zijn bepalend voor politieke banden. Wordt aangetroffen in geloof in voodoo en vervloekingformules, bloedbroederschap, oude vetes, geluk brengende amuletten, familieriten, magisch etnische opvattinge

Je lijkt alles door elkaar te halen, is me eerder al opgevallen. Wat is er mis met pragmatisme? Pragmatisme Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept is een ervaring ‘waar’ als deze ervaring het individu helpt om een probleem op te lossen of om een situatie meester te worden. Ervaringen of overtuigingen worden beschouwd als handelingen zoals alle andere handelingen, en ware ervaringen en overtuigingen zijn die ervaringen en overtuigingen die positieve consequenties hebben. Pragmatisten hebben kritiek op het correspondentieconcept van waarheid, omdat ze vin

Enig probleem? Het moderne heidendom bestaat uit een reeks praktijken die vaak zijn gebaseerd op min of meer kunstmatige reconstructies van voor-christelijke polytheïstische en pantheïstischenatuurreligies. Enkele beoefenaars van hedendaags heidendom nemen ook andere elementen op, zoals theofanistische en animistische voorstellingen. (Een theofanie is volgens het betreffende religieuze dogma een 'zichtbare manifestatie van god aan de mens. God, zo wordt beweerd, openbaart zich aan bepaalde personen op een zichtbare manier.) Er is doorgaans sprake van een poly- of pantheïstisch wereldbeeld

Het daagt, initieel vaag maar steeds helderder, met de energie die we steken in allerhande verklaringen zou het lijden al lang uit de wereld zijn geholpen. De ratio komt hiermee zichzelf tegen als een obstakel, zoekend naar verklaringen om zodoende het geweten te kunnen sussen. En wie is er in staat om een dergelijk afweermechanisme te bedenken?

De grootste vijand van de mensheid blijkt de mensheid te zijn, niet moeilijk om te begrijpen waarom een aantal pleit voor een radicale mentaliteitswijziging.

Zoals we inmiddels weten zijn er nogal wat verschillende versies over de eindtijd, net zoals debatten maar al te vaak ontaarden in een oneindige reeks van steeds hetzelfde wat ons lijkt weg te houden van de realiteit van alledag. Maar ook los van Bijbelse verwijzingen trachten nogal wat mensen te waarschuwen voor wat komen gaat, dit op een pragmatische en daarom meer leesbare/moderner manier. De heikele vraag stelt zich of we een verwacht doemscenario nog tijdig kunnen ombuigen naar een hoopvoller traject voor de mensheid. Als start onderhavig exploot waarin verwezen wordt naar een gekend proc

Het lijkt me maar een normale reactie om boos te worden bij het zien van het menselijke lijden, het is daarentegen wel een kunst om het hoofd koel te houden temidden deze menselijke tragedie.