TTC

Zoals je het zegt, hebben daar een studie over gemaakt. Het is zeer helder voor wie daar aandacht voor heeft, komt steeds op hetzelfde neer.

Ja, het maakt niet zoveel uit wat er gezegd wordt, zolang je jezelf maar leert leren kennen. En voor wie blind is heeft het geen betekenis, ook dat is evident.

Vreemde conclusie, door God te integreren worden we daar slechts de expressie van in woord en daad, niet de baas.

Volgens jou misschien niet, voor anderen misschien wel.

Dan zou niets ook alles kunnen zijn, dat is een voordeel.

Ik zou voor beiden kiezen, God integreren.

Zoals in het onderstaande? Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept is een ervaring ‘waar’ als deze ervaring het individu helpt om een probleem op te lossen of om een situatie meester te worden. Ervaringen of overtuigingen worden beschouwd als handelingen zoals alle andere handelingen, en ware ervaringen en overtuigingen zijn die ervaringen en overtuigingen die positieve consequenties hebben. Pragmatisten hebben kritiek op het correspondentieconcept van waarheid, omdat ze vinden dat dit weinig met het alle daagse leven te maken heeft. Zij willen een mensgericht

Pinkstergemeente, een sekte?

Dacht vroeger dat dit een ernstig forum was, zal wel aan mij liggen.

Ja, je kan er ook naar kijken zonder iets te doen, alsof we robotten zijn zonder gevoelens.

Word je dan niet getuige van een sociaal drama?

Vraag me onderhand af wat we nog wel mogen doen in deze wereld.

Misschien dat we straks ook een naam moeten verzinnen om vrede te beschrijven, over de inhoud gaat het hier al lang niet meer.

Res Non Verba.

Waarom zouden we zoveel belang hechten aan de naam van het onbenoembare?

Is de sabbat niet bedoeld om te reflecteren over waar we nu in Godsnaam allemaal mee bezig zijn?

Zeer graag. Het uitgangspunt van de filosofische beschouwingen van Levinas is onze ervaring met het absurde en zinloze bestaan. Dit zinloze is voor de mens angstaanjagend omdat het ongrijpbaar is, niet te vatten. Het gaat over het onpersoonlijke ZIJN, in verschrikking en verbijstering. In het dagelijkse leven tracht de mens dit zinloze van zijn bestaan te ‘vergeten’. Hij trekt zich terug op zijn eigen basis, tracht te genieten van de dingen en geeft daardoor inhoud en smaak aan het leven. Tegelijkertijd tracht de mens zijn omgeving te ordenen, te grijpen en te begrijpen door middel van we

Kan gebeuren gezien de omstandigheden in de wereld, zeker in het licht van wat Jezus zei.

Alsof je christenen op een christelijk forum moet overtuigen dat ze christenen zijn? Bizar.

We hopen het beste maar vrezen het ergste.

Ben alvast benieuwd wat er gaat gebeuren als plots in herinnering wordt gebracht wat we al meer dan tweeduizend jaar genegeerd hebben, zo lijkt het alsof de Bijbel heel die tijd niet begrepen werd. En dan spreken we nog maar over profane problemen, haast ongeloofwaardig maar toch gebeurt. Misschien dat die Ander ons niet echt interesseert, laat ons bidden.

Hebben die oefening al eens gehad, met voorspelbaar resultaat.

We zullen het maar niet hebben over dat Jubeljaar dat je kan terugvinden in de Bijbel, dit tracht je telkens met de grond gelijk te maken om zeer dubieuze redenen. Esoterisch gezwets? Mooi gezegd, getuigend van een dieper inzicht. Met dank.

Het zich hier niet-thuis voelen lijkt me af te spelen op een ander niveau wat dat schuldbesef betreft, het gaat mi meer over hoe we in deze wereld een en ander organiseren en onze bijdrage daartoe. In relatie tot De Ander worden we - al naargelang de eigen situatie - geconfronteerd met het menselijke lijden, niet omwille dat het ontbreekt aan hulpmiddelen maar omdat we er weinig of niets doen mee doen. De Duivel dient als excuus waarom een en ander niet lukt. Je mag dat zelf invullen, wat anderen zeggen klopt toch nooit.