TTC

Dat ben jij, dat schreef je eerder, niet?

Logischerwijs, op basis van allerhande teksten, zou er wel iets gemeenschappelijks in te vinden zijn, denk ik. Niet gestorven? Van dood naar leven, bedoel ik.

Ben je zelf ook 'verlicht' of tot leven gekomen in de zin zoals je het voorstelt?

Hoef je van mij allemaal niet te herhalen Thom, daar zijn we het al over eens. Het is nu de vraag naar het maatschappelijk nut, of dat nu wel of niet bestaat.

Interessant, die indruk heb ik al wel langer. En wat biedt er zich bij jou aan? Wellicht kan dat per individu verschillen en tot meningsconflicten leiden.

Meningen verschillen, voor de ene niet, voor de andere wel. Alvast benieuwd naar het vervolg.

Dat fenomeen van die rups en die vlinder, het lichaam dat tot leven komt zoals je het zegt. Het heeft geen nut binnen het profane, zoals je zegt.

Waarom dan al dat gemekker over dat fenomeen? Het is nutteloos, net zoals het leven dan?

Heeft het ook enig nut binnen dat wat het profane genoemd wordt?

Je bedoelt hier dan tijdens het leven zoals we het traditioneel kennen? Dan zouden voorafgaand als 'dood' zijn, niet?

De bron die overal en nergens is, om zo ahw de bouwstenen te leveren om het leven te scheppen zoals het zich aan ons voordoet. Las het volgende hierover : "Satori is in principe een belangrijke stap naar de verlichting, ook weleens "verlicht moment" genoemd. Omdat een satori zo helder en verhelderend kan zijn wordt het ook gezien als een valkuil, juist omdat de leerling het vermoeden heeft de verlichting reeds bereikt te hebben."

Welke bron is dat? Zo'n beetje als satori?

Holisme is als de wereld op je schouders dragen en er tegelijk middenin zitten, en dat beeld vervolgens vanop een afstand beschouwen en je de vraag stellen hoe het überhaupt mogelijk is dat zoveel verschillende zienswijzen en interpretaties over hetzelfde bestaan. Het grote voordeel is wel dat je schijnbaar onoplosbare problemen tot hun essentie kan herleiden en ook een potentiële oplossing aanreiken, het grote nadeel dat je heel eenzaam wordt tussen miljarden mensen die alsmaar strijden tegen schijnbaar onoplosbare problemen.

Om daarover een oordeel te kunnen vormen zou je eerst moeten weten wat er bedoeld wordt met dis-identificeren, ik weet echter niet je daar zelf onder begrijpt. Nee, heeft ook geen zin om dat te proberen, er is immers maar één mening de juiste. Het is leven is als informatie, niemand weet waar het vandaan komt maar het is er wel tijdloos.

Komt er nog een vervolg op dat beeld of gewoon terug vooraan beginnen?

Het is allemaal eenvoudig te toetsen op waarachtigheid, maar dat vergt een inspanning uiteraard. Weinig mensen doen dat, zo wordt de rest logisch om te begrijpen maar niet echt een prettig zicht wanneer we de wereld van vandaag beschouwen. En ja, dan springen de clichés de pan uit, als een stelsel van halve waarheden dat zichzelf voedt en de perverse effecten als normaal doet lijken.

Ja, wie zijn wij om de stellingen van een man zoals Schopenhauer zonder proefondervindelijke toetsing te verwerpen als belachelijk, zelfs krachtdadig tegen te werken en nooit als vanzelfsprekend te aanvaarden? En wat zouden we kunnen missen door telkens hetzelfde proces te herhalen? Ik geef je het voorbeeld van co-creatieve rente, ieder kan dan voor zichzelf bepalen of er waarachtigheid in zit. Geen duizenden teksten maar een concreet voorbeeld dus.

Je kan ze proefondervindelijk toetsen, het weerspiegelt ook een groeipotentieel waardoor steeds meer inzicht verworven in het totale spectrum. Het zwaartepunt van onze hedendaagse samenleving cirkelt rond niveau 4, geld, macht en bezit zijn dan ook dominerend. Archaïsch-instinctief (beige) Magisch-animistisch (paars) Machtsgoden (rood) Conformistische regels (blauw) Wetenschappelijk presteren (oranje) Het sensitieve zelf (groen) Integrerend (geel) Holistisch (turkoois) Dan zit je op het niveau van de dis-identificatie van alle denkbeeld

Je bedoelt dan dat mensen heel hun leven onderzoek doen naar deze verschillende memen om het dan als theoretisch te beschouwen? De kwelling komt voort uit het vigerende wereldbeeld in combinatie met empathisch vermogen, het dagelijks zien van weerzinwekkende omstandigheden waarin onwetendheid de drijvende factor is. Op zichzelf is het eenvoudig, de gewetenslast des te zwaarder.

Ik heb je eerder de verschillende wereldbeelden gegeven, antwoorden kunnen niet zomaar ja/nee zijn aangezien dat afhankelijk is vanuit welk wereldbeeld ze geopperd worden. Om het simpel te zeggen, het ligt buiten mijn macht om een idee als co-creatieve rente te introduceren, het wil niet zeggen dat ik daar niet onder lijdt omdat amper iemand weet wat het betekent. En dat is de reden voor de diagnose, met als ijkpunt het dominerende wereldbeeld. Je kan me dus een wet aanreiken over rechtvaardigheid en gelijkheid, fijne suggestie maar het zwaartepunt van de samenleving ligt elders waardoor het o

Bij beperkte rationaliteit zijn niet alle opties gekend om tot een besluit te komen, het geeft begrijpelijkerwijs ook aanleiding tot meningen die slechts kunnen getuigen van de beperkte vrijheid die mensen vooral voor zichzelf in stand houden. En ondanks het bewijs hiervoor overweldigend is, het blijft doorgaan alsof de bewijzen niet zouden bestaan.

Het probleem van mijn obsessie is dat iedereen er altijd over begint, zelfs zonder dat ik er een woord over zeg of daar aanleiding toe geef. Het is echt niet zomaar wat, zelfs in regeringsgebouwen heeft men het altijd over mijn obsessie, ook op het nieuws, scholen, sportclubs, herstelacademies, kerken, fora, waar ook, onoverkomelijk is het. Het is kwellend, iedereen heeft het altijd over mijn obsessie, en enkel wie inhoudelijk ten gronde begrijpt waar mijn obsessie over gaat weet hoe pijnlijk dat is. Op basis daarvan denk ik dat ook niemand dat inhoudelijk wil weten, om dan verder te gaan maar

Omdat vandaag de wereld anders is dan anders, tenzij je de evolutie ook overboord wil kieperen, wat ik wel verwacht van je.

Het idee van het zwaartepunt is een verwijzing naar de verschillende wereldbeelden die voor iedereen toegankelijk zijn, je kan dan wel wetten voorschrijven als richtlijnen maar daarmee is alles gezegd. En zo heb ik de geloofsvrijheid om in co-creatieve rente te geloven, het dominerende wereldbeeld zal daar anders over beslissen waardoor ik getuige wordt van een wereld in onwetendheid. Hieronder die wereldbeelden waardoor dialoog en meningen beter gekaderd kunnen worden, het niet (h)erkennen hiervan geeft dan meestal ook aanleiding tot chaos en tumult, eerder regel dan uitzondering. Arch

Waar ligt het zwaartepunt volgens jou vandaag? Overigens, waar komt dit idee eigenlijk vandaan?