TTC

Je bent de vertegenwoordiger van een bepaalde bevolkingsgroep, hoeven het dan ook niet aan iedereen te vragen om het resultaat te kennen.

Op naar WOIII, ik zou nog snel zoveel mogelijk geld proberen te vergaren, of goud.

Het is met logisch redeneren te begrijpen dat wanneer een waan realiteit wordt dat dan alles wat hiervan afwijkt een waan genoemd kan worden, bekeken vanuit de waan. Even logisch wordt het wanneer de waan doorzien wordt dat dan de realiteit als een waan gezien kan worden, dit is louter een kwestie van perceptie. Op de vraag of we dit met logisch redeneren ook kunnen aantonen is het antwoord positief, het wil echter niet zeggen dat de waan dan ook zomaar losgelaten zal worden. Dat zoiets verwarrend is mag duidelijk zijn, dit geldt zeker wanneer we in de zogeheten schemerzone belanden waarbij we

Grapjas, denk je nu echt dat we achterlijk zijn misschien?

Het gaat precies steeds beter? Straks ga je nog zeggen dat je het heel die tijd geveinsd hebt, alsof we blinden zouden zijn?

Halleluja, het is nog veel erger dan we al dachten.

Het volstaat zelfs niet om de uitkomst mee te geven om dan te achterhalen hoe we van punt A naar B gaan, noch dat GGZ-experten hier nuchtere conclusies uit kunnen ventileren in relatie tot allerhande stoornissen. Maar weet je, het scheelt ons eigenlijk geen barst wat klanten zeggen en we zijn ook niet van plan om ons verstand een keertje te gebruiken, gaan jullie dus maar rustig folders vouwen en hou jullie belachelijke kop, wat denken jullie wel? Het verzamelde studiewerk van de GGZ in een notendop, over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, met uiteraard onze integere excuses voor

We kunnen zelfs de uitkomst meegeven, dan nog volstaat het niet.

Is het alweer om te lachen misschien?

Herstelonderzoek leidt tot een paradoxaal neveneffect, namelijk de vraag hoe je GGZ-hulpverleners kan afhelpen van hun waanbeelden waar ze met logisch redeneren niet vanaf te helpen zijn. Bizar genoeg, het is op basis van de eigen goedbedoelde GGZ-richtlijnen dat we dit te weten kunnen komen, niet andersom. Heikel, zacht gezegd.

Wie de toekomst met zekerheid kan voorspellen moet wel een fantast zijn, zeker gezien het talrijke aanbod aan verschillende scenario’s. Ik beperk me dan ook graag tot het zoeken naar GGZ-experten die een aantal anomalieën in het hedendaagse systeem op een deskundige willen beschouwen, om daar vervolgens nuchtere conclusies aan te koppelen in relatie tot diverse psychische ongemakken waarmee lotgenoten te kampen hebben. Maar zelfs dat lukt me niet, ik schiet dan ook ernstig tekort met bijhorende gemoedstoestand, ondanks alles.

Als we onze visie beperken of verruimen tot de wereldziel dan worden we getuige van een caleidoscoop, hierbinnen zien we verschillende stromingen als golven in een oceaan. Het navigerende zelf is dan ook als een druppel die deze of gene golf prefereert en bekrachtigt, niet zelden in conflict met andere golven die er andere aspiraties op na houden. Het zwaartepunt van een samenleving wordt bepaald door de dominantie van deze of gene golf met inbegrip van perverse effecten die ook de andere golven infecteert. Binnen deze context betekent herstel aandacht hebben voor het totale spectrum, voor de

Chaos staat tot duisternis als orde tot licht, ons licht werpen op de duisternis betekent dan ook orde scheppen in de chaos. Om een en ander helder te krijgen kan perfectionisme helpen maar is geen garantie dat GGZ-experten er ook enige interesse in zullen hebben, ter getuigenis vijf jaar GGZ-ervaring. Duisternis kan in stand gehouden worden door anomalieën of fouten tegen de logica die weinigen opvalt dan wel de realiteit bepalen, vertaalt als de waan van de dag en een reeks dooddoeners die nog slechts als clichés geopperd worden. Het willen valideren van ervaringskennis en expertise staat da

Het 4D-brein maakt gebruik van verschillende competenties waarover we zelf beschikken of kunnen bundelen, toekomstgericht vertrekkend vanuit het hier en nu. Door te oefenen ontstaan er echter bizarre doch rationeel en logisch verklaarbare situaties, niet dat het 4D-brein iets nieuws zou zijn maar door een aantal denksporen te verleggen. Ja, dat wat iedereen kan maar misschien niet onmiddellijk aan denkt om diepgaander te exploreren, het resultaat ontnuchterend. Maar wees voorzichtig, het kan ook schokkend zijn, doch vanzelfsprekend.

De technische fiche voor een paradigmashift kunnen systeemwetenschappers je heel geanimeerd meegeven, het wekt misschien zelfs warme gevoelens op maar dat wil niet zeggen dat er ook geen protest tegenin zal gebracht worden. En wie er totaal geen kennis over heeft kan er niet over oordelen, zich misschien zelfs de vraag stellen waar een aantal zich nu zo’n zorgen over maakt. Binnen het kader van de GGZ wordt het nog anders.

Ik vrees soms dat de GGZ nog met een probleempje zit, het uit zich in het uitsluiten van dat waarvan men zegt het te willen insluiten. Technisch gezien gaat het om het toelaten van informatie dat simultaan ook het eigen referentiekader verruimd of hersteld, in de zin van terug in herinnering brengen van wat vergeten is geweest. Het onbegrip jegens diverse klanten schuilt dus niet in het ontbreken aan kennis of informatie maar in de cognitieve acceptatie en de deskundige verwerking hiervan. Maar of het nu de taak is van psychisch kwetsbare mensen om dat aan experten uit te leggen, twijfelachtig

Als alles energie is dan kunnen we ons de vraag stellen hoe we die energie aanwenden, met welke methode, tot welk doel en het resultaat. Als we dit praktisch vertalen of omzetten in een denkexperiment dan wordt het levendiger. Bijvoorbeeld, stel dat we alle Brexit-energie gebruikt zouden hebben voor het oprichten van herstelacademies, zouden we dan nog moeten smeken voor subsidies?

Het zijn constructies waar je toch even tijd voor nodig hebt om ze te bevatten, het immanent maken wat van reeds in ons gelegen is maakt dat we tot expressie kunnen brengen wat onze intuïtie vertelt. Het is een soort logica die voor de ene misschien vanzelfsprekend is, voor de andere onbegrijpelijk.

Een gevallen engel, in verwarring om zich heen slaand en dan ook niet meer wetend waar het nu weer over ging.

Het paard en het water, straks nog even op Jezus en God roepen wellicht, het past op alles om er vanaf te komen.

Een herstelonderzoek laat toe om alles in vraag te stellen om zodoende meer inzicht te verwerven in een aantal ziektebeelden, het begrip waan heeft nu m’n bijzondere aandacht getrokken. Per definitie, het is (1) een denkbeeld dat niet overeenstemt met algemeen geaccepteerde overtuigingen en (2) de klant is hier met logisch redeneren niet vanaf te brengen. Voor lotgenoten of gelijkgestemden is dit bijzonder goed nieuws, ontnuchterend het resultaat en de gevolgtrekkingen op basis van logisch redeneren. Zeg dat wel, vandaag kunnen we bij Albert Heyn onze wedergeboorten ontvangen, bij aan

Toch weer goed bezig, werk je voor een politieke partij misschien?

Ken je dat, wat de leugen ook is, de waarheid achterhaalt ze wel? En je kan een paard naar het water brengen maar niet verplichten om te drinken, dat kennen ervaringswerkers in de GGZ ook. Maar wat zouden we nu dan wel drinken dat anders is dan waartoe niemand verplicht kan worden? De puzzel begint te vallen op een manier dat je misschien niet zou verwachten voor je aan je herstelonderzoek begon, niet? Een doorbraak?

Als waan betekent een niet met algemeen geaccepteerde opvattingen overeenkomend denkbeeld waarvan de patiënt niet af te brengen is met logisch redeneren dan wordt herstelonderzoek pas echt interessant, net zoals luisteren naar de klant. En zo dringen we steeds dieper tot de kern van de zaak, rationeel doordacht, hoopvol maar niets mals.

We hebben gedaan wat we konden maar het mocht tot niets baten, niet omdat het niet allemaal beschreven werd maar misschien wel omdat het niet relevant leek. Het pad naar echtheid impliceert dan ook een zoektocht naar wie of wat we al zijn, waarbij de verwarring en twijfel pas toeslaat bij de vraag wie of wat vergeten is wat heel die tijd al is.