TTC

Ik denk, het grootste probleem van het denken is dat er zoveel obstakels op je pad komen die je snel ontmoedigen en laten denken dat er niets mogelijk is, dit beperkt onze kinderlijke creativiteit. Op dat moment kan je grensverleggend denken overwegen, wat dan weer een nieuw probleem oplevert omdat je misschien tot alternatieven komt waarvan anderen denken dat het niet mogelijk is, zelfs nog nooit over nagedacht hebben. En hoe meer mensen dat denken hoe minder de kans dat de alternatieven ook gerealiseerd zullen worden, wat logisch lijkt. Op basis hiervan zouden we ons dus voor hetzelfde geld

God is liefde.

De Christusmeditatie zou daarbij kunnen helpen, kwestie van de sleutel ook omdraaien, zegt men. Kan niemand voor jou doen inderdaad, is een eigen keuze die ook schokkend kan zijn, voorzichtigheidshalve meegegeven.

Er was ooit een tijd dat ik hoopvol dacht dat een fluweelzachte paradigmashift wel mogelijk moest zijn, de tijd is vervlogen, samen met de hoop, uitgedoofd, monddood, de hartenpijn en het verdriet in verdrukking, mijmerend, des te groter. Maar net omdat het technisch mogelijk is blijft er toch nog dat sprankeltje, die strohalm, gevoed door het innerlijke, stralend fris, om je te beroeren, je aan te porren, tot het zien wat in ons aller harten gelegen is, in het verborgen gebied, tot de expressie van het vanzelfsprekende, liefde.

Tegenwoordig spreken we over over stigma in termen zoals de zwijgspiraal, repressieve tolerantie, dunning-krugereffect, tirannie van de meerderheid, epistemologische obstakels, halve waarheden, jehori-venster, forumtrollen, cognitieve dissonantie, angst voor vrijheid, mythisch lidmaatschap, elaboration likelihood, beperkte rationaliteit, utopische gespletenheid, systeemovermacht … en vooral niet te vergeten het aliën hand syndrome.

Nee, ze denken er blijkbaar preventief over na, al is dat natuurlijk geen garantie dat het ook opgepikt wordt. Ze mogen daar van geluk spreken dat ze nog geen regering hebben.

Ja, kinderen lukt wat volwassenen amper nog begrijpen, dat is het grote verschil.

Er was ooit nog een tijd dat ik hoopvol dacht dat een fluweelzachte paradigmashift wel mogelijk moest zijn, de tijd is vervlogen en de hoop ook, de hartenpijn en het verdriet gegroeid.

Als de destructieve trollen toch maar eens op hun teentjes getrapt worden hé, moet je het wereldwijdse Vlaanderen niet gaan promoten ergens?

Ze beginnen er weer aan, uw almachtige laat weten dat optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen opties zijn die kunnen gebruikt worden, zelfs met een garnalenverstand kunnen daar wonderbaarlijke resultaten mee gerealiseerd worden. De volgende reactie is voorspelbaar, ook dat laten we graag nog weten.

De experten trekken zich weer op gang, tot ze tot twee moeten tellen.

Zou Jezus bij z’n terugkomst iets anders zeggen dat wat hij al eens gezegd heeft?

Ze hebben elkaar gevonden, nu kan het terug over het onderwerp van het topic gaan. Angst voor vrijheid is zowat het meest hardnekkige fenomeen dat ik ken, zelfs al weten maar weinigen wat hiermee bedoeld wordt. Er zijn wel duizenden boeken over geschreven, dat wel.

Het was alsof de aarde voor heel even terug plat werd toen een aantal op het absurde idee kwam er ook een keertje dieper over na te denken, en vervolgens het lef hadden om het resultaat ter bespreking te stellen in de publieke ruimte. Het ging nochtans over kleine dingen die door velen groots gewaand werden, over schuldenbergen die eigenlijk niet bestonden tenzij door er geloof aan te blijven hechten, dat was de premisse. Het onmogelijke gebeurde toen een aantal kinderen hun creativiteit aanwendden en getallen domweg van plaats begon te verwisselen, de berg verdween op een manier dat nog nooit

Elke 'waarheid' doorloopt drie fasen, het is een test die altijd lukt wanneer het zwaartepunt van een samenleving niet strookt met de neutraliserende werking die de 'waarheid' tot doel heeft. De goedbedoelende informatiedrager raakt dan mogelijks pijnlijk betrokken in fase (1) en (2) om finaal misschien zelfmoord te plegen door het voor het mensenhart ondraaglijke getuige zijn van weerzinwekkende omstandigheden, stigma en sociale marginalisering. Hij/zij sterft dan in de voor hem/haar bewezen en rationeel doordachte wetenschap dat het allemaal anders had gekund, heel eenvoudig voor wie kennis

Verinnerlijking is veruiterlijking, hoezo? Een mens moet het allemaal maar proberen te begrijpen en dan spreken we nog niet over de ervaring zelf, het zijn twee verschillende dingen. Bij verinnerlijking is veruiterlijking denken we aan het proces waarin we enerzijds loslaten of dis-identificeren van wie we denken te zijn om vervolgens tot expressie te brengen wie we werkelijk zijn, zich uitend in hogere ethische normen en waarden. Het is finaal niet anders dan bewustwording, het is een uitermate verwarrend en zeer subtiel proces, enerzijds sterven, anderzijds herboren worden. Misinterpretaties

Zo gaat het, zo kan je eeuwig je ding blijven doen zonder dat er ook maar iets van begrepen kan worden, om achteraf weer met bombastische teksten te komen aandraven waar je geen jota van begrijpt. Maar ik geef toe, heel indrukwekkend is het, bijna denkend dat je het allemaal meent.

Elaboratie toch in ieder geval niet je sterkste kant, maar zo gaat dat met godswaan natuurlijk.

Dat is natuurlijk allemaal bladvulling om zelf niet te moeten denken over wat reeds gezegd is geweest, het gaat om kleine dingen nochtans. Noem ze anders nog eens op, je kent ze inmiddels alsof je ze zelf zou bedacht hebben.

Ja, die epistemologische obstakels worden zwaar onderschat, hoe zou je dat zelf aanpakken?

Als het allemaal niet een beetje ernstiger kan dan hoeft het voor mij ook niet meer, de enige die zich hierdoor belachelijk voelt ben ik immers zelf.

Om de wereld niet al te gek te doen voorkomen kunnen we eenvoud misschien best maskeren zodat het intellect zich toch niet al te schuldig gaat voelen wanneer ze de goochelshow doorzien, we stellen heden dan ook voor om geld te genereren zonder geld te drukken. Het onwaarschijnlijke werd pas waarachtig nadat het intellect bereid werd gevonden om aandacht te schenken aan wat ervaringswerkers al zo lang vreedzaam en vruchteloos hadden proberen te zeggen, doch steeds opnieuw verzandend in het lege GGZ-huis alwaar men maar niet kon begrijpen hoe deze toverkunsten überhaupt mogelijk waren. Verder we

Als iedereen zegt dat een banaan een appel is dan ga je op den duur denken dat het waar is, vanaf dan doe je mee en zeg je appel tegen een banaan. Na verloop van tijd word je misschien wakker en plots besef je dat je heel de tijd iets verkeerds hebt aangenomen, maar de omgeving blijft wel rustig verder denken dat het zo is zoals ze denken. En erger, met alle machtsmiddelen zal men je proberen te beletten om anderen hiervoor wakker te maken, zelfs in de verste verte niet eens wetend wat ze nu zelf nog aan het zeggen zijn.

Echt onwaarschijnlijk is het, werkelijk meelijwekkend maar toch halsstarrig de destructieve trol blijven spelen, op een christelijk forum dan nog wel.

Het topic zou dus gaan over het eenvoudige feit dat we op basis van rationeel doordachte gronden kunnen aantonen dat fouten tegen de logica gemaakt worden, op basis van nuchter verstand dat niets te maken met al het gezwets dat je hier telkens bij betrekt.