TTC

Tussen weten en begrijpen zit een hemelsbreed verschil, zegt men. Waarom ben ik dan weer de enige die dat niet begrijpt? Of moet ik ook dit andersom zien van waaruit al m’n stoornissen beter te begrijpen vallen? Zouden hulpverleners OPS-lijders dan wel willen begrijpen omwille van wat ze denken te weten? En hoe verhoudt zich dit tot luisteren naar de klant en stigma?

Uit zelfredzaamheid lijkt me het voortaan beter om het resultaat van m’n herstelonderzoek niet ter kennis te stellen, zelfs niet wanneer dat nuttig zou kunnen zijn voor anderen. Op deze manier blijf ik m’n zelfbewustzijn verdringen en innerlijke spanningen cultiveren, de analyse steeds diepgaander en accurater waardoor er nog minder ontvankelijkheid voor bestaat, ervaar ik. Slechts in zeer zeldzame gevallen is een gesprek hierover mogelijk, met telkens hetzelfde risico om afgewezen of genegeerd te worden, zelfs aangevallen op manieren die de verdringing van m’n zelfbewustzijn of eigenheid bekr

Zit wat in, openbaringen worden ervaren, maar niet altijd gezien op hetzelfde moment.

Op de vraag hoe we tijdloze attractors praktisch konden maken, was het antwoord aanvankelijk niet zo duidelijk. Bij elke poging daartoe bleek er immers telkens iets anders te gebeuren dat onze aandacht trok, of tenminste onze aandacht afleidde van dat wat we trachtten te zeggen. Gaandeweg werd het echter steeds transparanter wat er precies gebeurde, vanuit dat perspectief bekeken dan toch, in lijn met de herstelvisie maar misschien minder gekend.

Mijn geloof in begrotingstekorten wijt ik aan m’n onwetendheid, ik zie verder dan ook geen reden om hier aandacht aan te besteden. Sowieso, het zou niet realistisch zijn wanneer het anders zou worden, ondanks alle bewijslast en het prachtige studiewerk van de GGZ.

Theorie is altijd eenvoudig, tot je er geestelijk letterlijk in verstrikt raakt en geen weet hebt van de theorie die op zich al tot de nodige verwarring kan leiden. Daarom, ik ben de eerste om m’n beklag te maken over hoe ik behandeld ben geweest, ik ben echter ook de eerste om te willen duiden dat het minder makkelijk is dan de theorie soms doet vermoeden. Nochtans, het wordt steeds eenvoudiger naarmate het, met vallen en opstaan, herstelproces vordert, met paradoxale neveneffecten die nu net het psychische lijden op de spits kunnen drijven door de inzichten die hieruit kunnen geventileerd wo

Einstein meende dat wetenschap niet meer is dan een verfijning van het dagelijkse denken, net zoals bij beperkte rationaliteit de besluitvorming paradoxaal genoeg kan verlammen door toevoeging van alternatieve opties. Maar ook hier bestaan uitzonderingen op, door nu net het buitenspel laten van alternatieve opties kunnen ook ongewilde perverse effecten ontstaan waarover we heel lang kunnen vergaderen, soms regeringsvorming of beleid genoemd. Een aantal ervaringswerkers in de GGZ heeft dit nader onderzocht en op basis daarvan een reeks hulpvragen gesteld aan het adres van de GGZ, het resultaat

Gaat spontaan wanneer we groeien, daarom dat velen het op een niet aangepast perceptieniveau vertalen, met alle gevolgen van dien. Fascinerend is het.

Het leven wordt redelijk bevreemdend wanneer je iets weet dat anderen niet weten, niet omdat men het niet zou kunnen weten. En hoe we dat weten, is ervaringskennis, elke dag opnieuw.

Iedereen weet wel dat binnen een duale context waarheid een subjectief gegeven is, net zoals elk vogeltje zingt zoals hij/zij gebekt is. Zo zijn er vogeltjes die miljarden in hun schuif hebben liggen, je hoort ze alleen niet door al het gekrijs over miljarden die de wereld tekort komt. Tsjirpend, alle gekheid op een stokje, het gaat niet om geld, zeggen ze.

Heb het altijd al een fascinerende onderzoeksvraag gevonden, wat er precies gebeurt wanneer hart en verstand samenvallen en in symbiose gaan samenwerken? Hoe dan ook, elk crisisplan komt met een SWOT-analyse, sindsdien voel ik me machteloos en minderwaardig, ondanks alles.

Als je in je eigen staart bijt dan is de cirkel terug rond, in het andere geval blijft het bij ratelen, sissend als een ratelslang, grappig hé.

Onwetendheid, ik zie in het Vlaams Belang dan ook een geschikte kandidaat om dat op de politieke agenda te plaatsen, geen pretje weliswaar. Heb je nog steeds last van paranoïde neveneffecten naar aanleiding van je ervaringen?

M’n zin voor perfectie heb ik beperkt tot het genereren van exact evenveel neutraal geld dan de schuldenberg hoog is, uiteraard zonder extra geld bij te drukken. Hierna ben ik wat beginnen lezen in het prachtige studiewerk van de GGZ, om zodoende voor gek verklaard te kunnen worden.

Als denkexperiment vind ik die parallelle werelden van wetenschappers wel interessant, voor m’n gemoedstoestand helemaal niet, het is dubbel. Zoals altijd perceptie en interpretatie, als ik informatie toelaat vanuit een andere wereld dan word ik prompt wakker in een leugenachtige wereld, of in ieder geval een wereld die onwetend is over die informatie. Dit triggert m’n rechtvaardigheidsgevoel met een impact op m’n welzijnsbeleving, ik vind daarom dat mensen recht hebben op die informatie om er pas dan over te oordelen. Die ‘andere wereld’ is dan relatief en het product van het denken, als een

Het is duidelijk dat je het noorden kwijt bent, wat bedoel je precies met oosten, westen en zuiden?

Echt, de GGZ is niet bijster slim of ze misleiden me doelbewust om van m’n gemekker vanaf te zijn, wat ik nog wel zou kunnen begrijpen. Enfin, ik moest op zoek gaan naar mezelf en al m’n cellen veranderen om de zeven jaar, hallo?

Hoe snel je het antwoord weet, werkelijk verbluffend is het. Maar misschien hoort dat bij de neveneffecten, een aparte sectie binnen het onderzoek.

Als ongeloof inzicht verhindert en angst voor vrijheid ons weerhoudt om hierover door te denken, dan zou geloof en volharding wel eens bergen kunnen verzetten, een nieuwe premisse binnen het kader van m’n herstelonderzoek. Dit onderzoek probeer ik volgens het pragmatische waarheidsconcept, iets is waar als het ons welzijn dient, onwaar wanneer het hieraan verzaakt. Doelstelling is meer inzicht te verschaffen in diverse stoornissen op een nuchter doordachte manier, rekeninghoudend met de neveneffecten waartoe een dergelijk onderzoek kan leiden. Althans, dit in hoeverre we de premisse ook deskun

Het lijkt weinig realistisch om te denken dat politci rekening gaan houden met het prachtige studiewerk van wetenschappers die een andere taal spreken, het wil daarom niet zeggen dat het niet realistisch is. Het verschil is echter wel realistisch in relatie tot gedachten en emoties, met inbegrip van talloze metaforen om deze haast onwaarschijnlijke situatie te beschrijven. En als het niet deert, misschien zelfs niet eens bewust van waar het nu precies over gaat, dan deert het niet. Het zijn op zich steeds eenvoudige en logisch te beredeneren conclusies, waar alleen niet iedereen aandacht voor

Wellicht zoals Einstein al opmerkte, WOIV wordt er terug eentje met pijl en boog. Maar laat ons het vandaag over iets anders hebben, over die geldstromen of zo, of verheven Vlaanderen die door kosmische krachten geïnspireerd worden. Kortom, het mag niet te eenvoudig worden, daar is mijn excel niet voor gemaakt.

Als ongeloof inzicht verhindert dan kunnen we ons de vraag stellen of we dit ook op een menselijke en voor iedereen begrijpelijke manier transparant kunnen maken, dit zou logischerwijs kunnen leiden tot een tweedeling. Dit vergt echter professionele begeleiding binnen een veilig en vertrouwensvol kader, wat beslist geen overbodige luxe is naargelang de aard van de derde orde impuls die ter dialoog wordt gesteld. Het betekent echter wel dat een aantal tot stellingen komt die voor anderen als niet realistisch gepercipieerd kunnen worden, de premisse bekrachtigend. Het correlaat met het OPS-lijde

De hand van Jupiter uiteraard, dan valt met een komma heel het economische systeem in duigen. Yep, bij de mindfulness kom je veel te weten, bizar hé.

Toen eenmaal duidelijk werd dat mensentaal geen optie meer was, kwamen een aantal ervaringswerkers in de GGZ op het niet onaardige idee om zich te laten leiden door de kruiskatalytische cycli. Bevreemdend was echter het debat, ervaringswerkers in de GGZ die dachten dat dit nu net de grondslag was voor de aspiraties van de nieuwe GGZ, en GGZ-experten die zowaar uit de lucht kwamen vallen dat ze dat niet eens wisten maar wel hartverwarmend wisten te promoten. Paradoxaal genoeg, de wachtlijsten werden hierdoor langer, al was het plots niet meer zo duidelijk wie er nu precies in de rij stond, verw

Wanneer is het legitiem om op een vreedzame manier hard te vloeken? Is dat voor of na een gedegen herstelonderzoek waardoor je een en ander ten gronde begint te beseffen? Enig idee?