TTC

Als er binnen het OPS-lijderschap nog enige vorm van humor gevonden kan worden dan zou dat zijn dat ik vroeger m’n grootste vijand was, als gewezen financieel manager dan nog. Het zou me daarom enorm plezieren dat mensen stoppen met dat goedbedoelde advies loslaten, zelfs mensen die volstrekt niets van monetaire stelsels kennen die niet kunnen weten waar dat nu precies over gaat. Ervaring leert, de impact van loslaten kan best niet onderschat worden en ik ben altijd in om een weekje te ruilen van hoofd, zo kan je dat zelf ook eens ervaren. Geen verwijt overigens, ik was vroeger namelijk m’n gr

Herstel zie ik vaak als jongleren, als spelen met verschillende elementen en experimenteren tot er witte rook uit de schoorsteen komt. Bijna letterlijk, met inzichten die ik vandaag misschien niet relevant acht maar morgen plots het ontbrekende stuk van een puzzel blijkt, schematherapie noemt het. Heel fascinerend is het, het betekent dan ook dat we puzzelstukjes kunnen delen, net zoals we gaandeweg een andere wereld kunnen bouwen, als een blokkendoos. Is dat geen wonder, dat het überhaupt kan? Stel je dat voor, dat we het leuk gaan vinden om dat samen te doen, niet opgelegd maar spontaan omda

Kortom, de nieuwe GGZ pretendeert vandaag om derde orde impulsen in de arena te brengen, in hoeverre inhoudelijk begrepen door ervaringswerkers in te zetten. Dit zijn psychisch kwetsbare mensen die dan zouden verwacht worden om tegen een bierkaai te gaan strijden, zelfs tegen een GGZ die het verkorten van wachtlijsten al een paradigmashift pleegt te noemen. Niet oordelend of verwijtend bedoeld maar enige ernst, medemenselijkheid en/of volwassen begrip lijkt me hier niet ongepast, het zal immers al een hele prestatie zijn om aan de GGZ-hulpverleners toe te lichten wat een paradigmashift nu prec

Inmiddels mag het duidelijk zijn dat een verklaring niet volstaat, de wereld staat immers bol van de verklaringen van waaruit we nuchter kunnen afleiden dat er iets anders aan de hand is. Op deze manier komen we tot interferentie, als nuttige informatie die niet kan doordringen tot het collectieve bewustzijn door deze te mengen met andere informatie. Ergo, als de GGZ een inhoudelijke verklaring zoekt voor het OPS-lijderschap dan is ook dat principieel eenvoudig, of we hier dan ook tegen bestand zijn een andere kwestie. In termen van licht en duisternis zouden we dus kunnen zeggen dat licht gek

Simpel, hoe het komt dat we dat al 3000 jaar kunnen vergeten zijn, waarom? Ik doe eentje heel eenvoudig, bij deflatie dient het spontaan vrijgekomen geld vernietigd te worden. Dit is een stelling die we vaak tegenkomen in dialogen wanneer we gaan omdenken, enkel wie hierover durft door te denken komt tot heel beklijvende inzichten die als amper geloofwaardig gepercipieerd kunnen worden. Waarom beklijvend? Bij het mediteren hierover komen we immers tot de ontnuchterende bewustwording dat er principieel helemaal geen geldprobleem is, we vernietigen simpelweg geld uit het niets door de m

Begrijp je nu niet dat informatie voor iedereen beschikbaar wordt gesteld, het is gratis. Wie vertraagt hier alles? Niets is mogelijk, alles moet kapot in de naam van Jezus, we schieten op.

Als beperkte rationaliteit zich beperkt tot het niet weten hoe je je veters moet knopen dan is het betrekkelijk mild in de schade die je hiermee kan aanrichten, in dit geval vooral voor jezelf door telkens opnieuw tegen de vlakte te stuiken. Je omgeving zal je dan misschien met veel leedvermaak laten weten hoe dom je bent, of je gewoon een handje willen helpen, er zijn verschillen. Maar als beperkte rationaliteit wordt opgemerkt op mondiaal niveau dan spreken we plots een heel andere taal, een taal die door de betrokkenen misschien zelf niet eens in woorden kan uitgedrukt worden. Zo vergaat he

Beperkte rationaliteit loslaten wil eigenlijk zeggen aanvullen met wat ontbreekt, om zodoende inzicht te krijgen in dat wat vergeten is en vrijwel spontaan, steeds scherper naarmate het onze aandacht geniet, een potentieel aanbiedt dat velen als ongeloofwaardig zullen percipiëren. Participatie van de GGZ is in deze niet enkel gewenst maar eerder nood om een dergelijk proces fluweelzacht te kunnen laten verlopen, en net omwille van de magnitude ook een politieke aangelegenheid. Aan deskundig en logisch doordachte redeneringen ontbreekt het echter niet, net zomin aan technische expertise die wer

Het is als letterlijk op je dooie gemak een getuigenis geven van hoe OPS-lijders het leven beleven middels rationeel doordachte stellingen, om vervolgens een einde te maken aan het leven omdat het toch geen kat interesseert. En over enig inhoudelijk begrip geen woord, ondanks alle bewijslast die in overvloed aangeboden wordt. Het delen van ervaringskennis en inzichten vanuit het integere hart, vergeet het maar, het is je doodsvonnis tekenen. Maar liever mezelf dan te doen alsof, zelfs in overdrive omdat diep verdrongen zelfbewustzijn nu eenmaal de neiging heeft zichzelf tot expressie te willen

Misschien begrijp je de tekst niet, kan gebeuren.

Voor doorwinterde OPS-lijders is het goedbedoelde advies loslaten zowat het meest stigmatiserende advies dat een GGZ-hulpverlener kan opperen, simpelweg omdat het OPS-lijderschap daar nu net een gevolg van is. Het extreem bewust getuige zijn van weerzinwekkende omstandigheden is daar niet vreemd aan, zoals dan ook wil benoemd worden als de paradox van herstel maar zelden begrepen. Loslaten, het past op alles vandaag, gelieve geen bijkomende vragen te stellen.

De grootste vergissing in m’n leven? Dat is eenvoudig, denken dat omdenken wel gemakkelijk begrepen zou kunnen worden, zelfs GGZ-experten beginnen heel vreemd te doen wanneer dat spontaan door een aantal ervaringswerkers wordt aangeboden. Omdenken kan toegepast worden op veel zaken, zelfs leiden tot de bewustwording dat onwaarheden noodzakelijk zijn om naar waarheid te kunnen vorsen, niets bestaat en de zoeker is het gezochte, bijvoorbeeld. Liefde.

In mensentaal wil beperkte rationaliteit gewoon zeggen dat we geen kennis hebben over alle alternatieven, met in het kielzog allerhande perverse effecten door ze niet mee te betrekken in besluitvormingsprocessen. Het is op deze manier dat we kunnen zeggen dat begrotingstekorten niet bestaan, door simpelweg de alternatieven wel mee in het proces te betrekken. En dan komt maar al te vaak het wellicht goedbedoelde advies loslaten, het zou immers kunnen dat je je niet zo goed gaat voelen bij dit innerlijke weten. Wat precies gaan we dan loslaten, is dat niet de betere vraag? Beperkte rationaliteit

Het lijkt logisch om te veronderstellen dat meer co-creatieve verbinding pas kan ontstaan als de obstakels die dit beletten worden weggenomen, als vanzelfsprekend, niet? Even logisch zou kunnen zijn dat onze hedendaagse realiteit het product of het resultaat is van de manier hoe we over diverse zaken denken, als premisse om nader te onderzoeken. En dan komt de vraag, wat gebeurt er precies wanneer we dit technisch gezien netjes kunnen staven en we deze rationeel doordachte resultaten voorleggen aan de GGZ? Slim hoef je echt niet te zijn, het gaat om eenvoud, ontvankelijkheid, doordenken en ela

Als OPS-lijders mogen we praten over alles behalve datgene dat we steeds verdringen naar de achtergrond, het zou immers te schokkend kunnen worden wanneer iets blijkt dat we misschien liever niet willen zien. Niets geheim overigens, over dat wat iedereen kan terugvinden op het openbare net maar misschien nog nooit diep over nagedacht heeft. Ondankbaar is dan ook de taak om hier meer interesse voor te vinden, vreedzaam en in alle sereniteit, vanuit het integere hart in de hoop dat meer mensen hiermee geholpen kunnen worden. En als het niets baat dan is dat niet omdat informatie niet in alle opr

Denken, voelen en begrijpen, het lijkt een gemakkelijke opdracht, tot je misschien iets op je bord gepresenteerd krijgt dat je hart sneller laat slaan, je ongeloof tart, twijfel je overmant op een manier dat het angstzweet je uitbreekt, je emoties naar een niveau tilt die onbeheersbaar worden, tweestrijd je totaal verlamt, je misschien laat denken dat je gek wordt, niet omdat het niet waarachtig is maar nu net wel, fictie of realiteit? En over wat gaat het dan? Over iets eenvoudigs, wat amper iemand opmerkt maar toch heel ons wereldbeeld bepaalt, zou je dat ook willen weten? Of liever niet? Ra

Als de kloof oversteken al een moeilijke opgave lijkt dan is het nog heel andere kwestie om een brug te bouwen die vooralsnog slechts enkelingen zien, het is immers als een luchtbrug die in onze hersenen zit, in het denkende, in eenvoud. Het is daarom dan ook een akelige, zorg en angstwekkende gedachte, dat we straks misschien in een volgend wereldconflict belanden omwille van een paar hersenkronkels, foutjes tegen de logica, als inprentingen in het brein die ons niet toelaten anders te denken dan we denken. Ja, laat het leven een film zijn, het is dan wel een heel spannende waarin ethiek en l

Het is allemaal om te lachen, zo zijn we nu eenmaal. Het zal Hades wel zijn.

En co-creatieve rente, maar dat is te moeilijk om te begrijpen.

Het moeilijkste deel bij herstel vind ik nog bestand zijn en begrip hebben voor onwetendheid, niet dat tal van economische anomalieën niet zeer specifiek kunnen geduid worden maar omdat het weinig waarschijnlijk is dat er ook aandacht voor gevonden zal kunnen worden, ervaring leert. Binnen deze context lijkt de menselijke psyche zowaar op een stukje zeep waardoor het lijkt dat mensen onbewust zichzelf beperken, met in het verlengde logischerwijs veel onbewust stigma dat enkel voor een minderheid als pijnlijk ervaren wordt. Dit heeft een directe weerslag op de collectieve welzijnsbeleving binne

En dat is het dan weer, de analyses worden steeds diepgaander en doordachter, dank.

Einstein zei dat er maar twee dingen oneindig zijn, de menselijke domheid en het universum, hij twijfelde nog aan het laatste. Waarom hij dat zei is nochtans verbluffend eenvoudig te begrijpen door gebruik te maken van de relativiteit der dingen, en GGZ-experten kunnen dat schijnbaar maar niet begrijpen? In werkelijkheid is het verhaal heel anders en des te pijnlijker voor wie het ziet en/of begrijpen wil, men komt niet eens op het idee om een andere denkpiste te volgen waardoor een grote blinde vlek ontstaat die we ook niet kunnen oplossen door ze te blijven negeren. Geloof dit echter niet zo

Ja, zeer benieuwd.

Hoe komen we dan aan steeds meer mensen op aarde? Of is dit de onderwereld?

Voorbij aan de ruis schittert en straalt het waarachtige, ontdaan van onze geldketenen en de anomalieën die het systeem in stand houden door de manier hoe we daarover denken. Het is dan ook niet zomaar dat meditatie en andere vormen van therapie hierin meer helderheid kunnen scheppen. Maar dan komt het, ten individuele titel kunnen we dit rationeel doordacht misschien wel scherp krijgen, de wereld draait gewoon verder alsof al deze kennis niet zou bestaan, ondanks alle citaten en wijsheden die ons tijdloos vergezellen, ontegensprekelijk. Domweg, binnen handbereik en toch niet gezien, minieme f