TTC

Het universum waar we in leven onderdeel uitmaakt van een gigantische hoeveelheid werelden. Sommige zijn vrijwel identiek aan de onze, terwijl andere heel anders zijn. Al deze universa bestaan echt en hebben vastomlijnde eigenschappen. Alle kwantumfenomenen komen voort uit de universele kracht van afstoting tussen ‘nabijgelegen’ werelden.

Als je geen hoop meer hebt, dan groeit er niets meer. Er is ook goed nieuws, niet iedereen denkt zo. Het gaat om de aandacht, aan zaadjes geen gebrek, tijdloos.

Wie niet?

Dat van die zaadjes aandacht geven lijkt wonderwel nog te werken ook, zelfs al is het misschien wel even zoeken naar de zaadjes. Goh, aan hoop en zingeving geen gebrek, over die aandacht twijfel ik nog. Wat rest volgt, zoals altijd, tijdloos.

Je bent God, dat zei je eerder al. Wie zijn wij dan, iets dat in jouw waan verschijnt?

Dat zei Prediker al, het is allemaal waan, wie ben jij dan? Dat is wat Jezus zei, hopend dat die tijd mag ingekort worden. Maar hoe doen we dat, door Vlaanderen als enige land in de kosmos te promoten?

Binnen de, laat ons een keertje eerlijk zijn, overweldigende aspiraties van de nieuwe GGZ focus ik me vooral op het vigerende wereldbeeld, kwestie van specialisatie, zeg maar. Binnen het kader van herstel en het idee van een paradigmashift is er natuurlijk nog veel meer, dit komen we te weten door interesse te tonen in wat wetenschappers ons graag zouden duidelijk maken. Kortom, wat ik m’n vermeende specialisatie pleeg te noemen is amper het vermelden waard in het licht van wat wetenschappers zeggen, daarom des te makkelijker om te kunnen begrijpen. Maar over wat gaat het dan precies? Fluweelz

Weer wat niets onder de aandacht gekregen met in het verlengde een aantal indringende vragen, in hoeverre kan de Bijbel leiden tot de versterking of uitlokking van paranoïde gedachtegoed? Een enkel citaat volstaat “1 Petrus 5:8. Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand, de duivel, zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi.” Jouw mening? Socrates zei dat je niet bestaat, je kan dan ook niets weten. Tja, als verheven Vlaanderen een halfuurtje tijd zou hebben om te begrijpen wat gratis is dan zou dat al megalomaan gedachtegoed kunnen genoemd worden, vanui

In hoeverre speelt mijn angst en het overweldigende karakter van herstel (cfr paradigmashift) een rol om me nu net te weerhouden om te doen wat in m’n hart gelegen is? En wat als dat niet enkel voor mezelf geldt maar voor de meesten? Wat voor een wereldbeeld kan ik hier nuchter doordacht dan uit ventileren? Versterkt dit m’n angst, zorg, verbondenheid en weerzin? Of word ik hier vrolijk van? En wat is het dan precies dat in m’n hart zou gelegen zijn? Kan ik dat middels introspectie en therapie helder krijgen?

Ik word dommer naarmate m’n herstelonderzoek vordert, door de bewustwording van wat ik allemaal niet weet en ook niet kan weten, het aanbod immers te overweldigend. Maar ook een beetje goed nieuws, tegelijk ook een beetje wijzer door de vaak ontnuchterende inzichten tijdens dit proces, waarvan ik niet weet of anderen dat weten en graag zou willen laten verifiëren op waarachtigheid. M’n onderzoek heeft dan ook geleid tot een prangende hulpvraag, ik kan immers nog amper leven met wat ik denk te weten. Is het dan verstandig om de GGZ m’n hulpvraag tot nader onderzoek voor te leggen?

Technisch geneuzel als zwevend in een ruimte die we niet zien kunnen en toch per direct beschikbaar voor wie het aandacht wil schenken, het overstijgt de normaliteit van waaruit simultaan de bewustwording daagt dat het leven zich in verschillende lagen ontvouwt. Perceptie, als een volgend level binnen het spel met nieuwe uitdagingen, oplossen wat reeds opgelost is. Therapie, meditatie, mindfulness en introspectie werpt dan ook z’n vruchten af middels het doorbreken of doorzien van de beperkte rationaliteit waaraan ze hun bestaansrecht te danken hebben, alsof wonderen zouden bestaan, doch vanze

Elke dag kom je wel interessante weetjes tegen, wat anderen misschien al jaren weten en nu pas tot m’n aandacht werd gebracht. Het begrip ‘matrix’ zou uit het Latijn komen, het betekent baarmoeder. Shit, nu ben ik weer vergeten welke pil het weer was, die blauwe of die rode? Zie je, zo gaat het met elaboratie ook, met positieve ideeën kunnen we ons trillingsgetal verhogen om zodoende een andere wereld te baren. Kies maar, aan informatie en kennis ontbreekt het niet in deze wereld, noch aan hoopvolle plannetjes in achterkamertjes.

Hoe we nu precies tot dat begrip elaboratie zijn gekomen is principieel eenvoudig, iedereen kan dit voor zichzelf testen om dan zelfstandig een oordeel te vormen of er enige waarachtigheid in verscholen zit. Elaboratie heeft te maken met de diepe verwerking van informatie zodat het ook minder makkelijk vergeten wordt, heeft dus niets te maken met dom of slim maar met parate kennis die tot deze of gene nuchter doordachte conclusie kan leiden. Naar de klant luisteren is daarom niet altijd even eenvoudig, zeker niet wanneer dat betekent dat ook het eigen referentiekader onder druk komt te staan.

Het is te gek om los te lopen eigenlijk, als je een raster (A) met getallen deelt door een factor x dan krijg je een nieuw raster (B) waarin de onderlinge relaties exact hetzelfde blijven, geen verschil. En als je dan twee getallen aftrekt van elkaar dan komt dat exact overeen met twee andere getallen, we hebben dan drie dezelfde getallen. Het enige dat we dan nog nodig hebben is niets om alles te neutraliseren, wat velen vreemd lijkt maar gewoon logisch is.

Is wel interessant, dan kan de rest van de wereld aan die monetaire reset en fluweelzachte paradigmashift beginnen zonder interferentie van Vlaanderen.

Als hartverwarmende dromen mogen bestaan dan heb ik er nog wel een aantal, het blijkt alleen niet realistisch om ze ook te realiseren om 1000+1 redenen. Wat dat betreft lijkt voor mezelf zowat alles andersom te verlopen, telkens starten met een eenvoudig idee om dan te gaan onderzoeken waarom het allemaal niet zou lukken. De dromen zullen echter wel blijven bestaan, zij het diep innerlijk sluimerend, verdrongen, onmogelijk, wat pijnlijk is omwille van het onoverbrugbare contrast met wat ik dagelijks zie. Maar misschien is die prachtige wereld elders wel, ik vraag het me serieus af.

Het Vlaamse kalifaat, wat gebeurt er dan met de rest van de wereld?

Heel de wereld dus?

Het lijstje van wie er eerst allemaal moet vernietigd worden, dan passen we daar grensverleggend denken op toe.

Schopenhauer zei dat elke waarheid in drie fasen komt, wellicht zijn er dan ook mensen die nooit voorbij de eerste twee geraken. Op deze manier lijkt het logisch om te veronderstellen dat enkelingen de meerderheid het zicht op de derde fase onthouden, met inbegrip van diegenen die er nooit aandacht voor hebben. Over welk lijstje heb je het?

Heb je dat lijstje al gemaakt, dat zou de dialoog kunnen faciliteren, meen ik.

Door al je waarschuwingen krijgen mensen niet eens de kans meer om de alternatieven aandachtig te beschouwen en elaboreren, wat vervolgens allemaal onmogelijk is volgens jou. Maar we zijn niet negatief, het is allemaal kak en stront om vervolgens de gekende propaganda weer te lanceren.

Waar mensen het soms gaan zoeken tart alle verbeelding, ken je dat, DNA en RNA? RNA speelt een belangrijke rol in het coderen, overbrengen, reguleren, interpreteren en tot expressie brengen van genen. Middels introspectie zouden we dan onze eigen genen kunnen gaan onderzoeken en transformeren, neem ik vrijpostig even aan. Een aantal stelt hierover dat er zelfs een godsgen tussen zit, meerbepaald de vesicular monoamine transporter 2 (VMAT2). Echt, ik wou het eenvoudig houden, optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen volstaat immers om aan te tonen dat verschillende manieren van denken ook

Als realisme betekent nuchter naar de wereld kijken dan is dat misschien moeilijker dan we denken, niet in het minst wanneer we het vigerende wereldbeeld afzetten tegen andere wereldbeelden die in potentie kiemen. Het is net hierin dat veel symptomen van het OPS-lijderschap kunnen teruggevonden worden, met als kers op de taart het kennis nemen van heel wat alternatieven die door het grote publiek veel minder gekend zijn. Dit laat nuchter en rationeel doordacht besluiten dat we in een haast absurde wereld leven, als een wereld waar de bommen en granaten ons langs de oren vliegen, en een wereld

Hoe negatief kan een mens zijn?