TTC

Misschien dat mensen pas over water kunnen lopen wanneer ze ook transcenderen, tenzij er op dat moment niemand meer is die dat überhaupt zou kunnen maar toch in beeldspraak in woorden wordt omgezet, wat geenszins de lading kan dekken door het gemis aan dergelijke ervaringen. Ja, en dan kan het verwarrend worden, als we alles door elkaar heen klutsen, wazig de spiegels.

En wie of wat is het dan precies dat in verwarring leeft, iets anders dan Geest? Wat rest als tijd en ruimte wegvallen, is per definitie vormloos, waarin alles gedijt.

Interessant inderdaad, stel dat God zich aan jou openbaart en een boodschap meegeeft om aan ons door te geven, waarom zou die boodschap dan anders zijn dan diegene die Jezus eerder al had doorgegeven? Het vormloze, indien God dat is, manifesteert zich dan doorheen vorm, waar jij op dat moment de tijdruimtelijke expressie van bent.

Veel is als vergankelijk te beschouwen, naar we horen zeggen informatie nooit.

De paradoxale verklaring dat religie pas haar misvattingen laat opmerken wanneer diverse intrusies effectief beginnen te werken, denken weinigen over na, maar toch middels logische argumentatie eenvoudig te onderbouwen. Het antwoord op de vraag of dit nu het goede of slechte nieuws is, is dan ook sterk afhankelijk van het referentiekader waarbinnen een en ander geïnterpreteerd wordt, wat begrijpelijkerwijs verwarrend kan zijn, of worden, maar tegelijk ook veel verborgen hoop onthult.

Stereotiep wordt de verwarring wanneer dood op verschillende manieren kan geïnterpreteerd worden, kwestie van perceptie zeggen ze, de kluts kwijt.

Er zijn twee redenen waarom de leringen van Jezus geheim waren, de belangrijkste is dat ze indruisen tegen alle gevestigde belangen, alle heilige huisjes omvergooien en alles wat de mensen voor waar houden ontzenuwen. De tweede is wellicht dat de leerlingen, omdat ze het niet echt begrepen, van mening waren dat er iets geheimzinnigs aan was. Dat ze Jezus 'de levende' noemden, betekent alleen maar dat hij opgestaan was uit het dodenrijk, of zich losgemaakt had uit de schaduwwereld, lezen we.

Een paradox is een tegenstrijdige conclusie die niettemin ontstaat als gevolg van een correcte redenatie binnen een correcte vooronderstelling, zo kunnen we op basis van ervaringskennis perfect zeggen dat we niet bestaan maar ons toch verbonden weten met het lijden van veel lotgenoten die alles veel moeilijker maken dat het is, ondanks iedereen over dezelfde informatie kan beschikken.

Met de paradox van tijd versus tijdloosheid tot slot kunnen we als mensen volstrekt niet overweg, tijdens het proces is er immers nooit zicht op het resultaat. Het duurt altijd langer dan je verstand verdraagt. En toch wil dat niet zeggen dat je doodgaat, je groeit. Je ziel beweegt. Wil je geestelijk gezond blijven, dan kun je niks anders doen dan je verstand niet al te serieus nemen. Op de vragen ‘waarom’, ‘wat is het nut’, ‘hoezo ik’, ‘waar is god dan’, komt het antwoord niet, of pas veel later.

Ja, op die manier leren we nog iets, over hoe netwerking werkt. Voor hoopvolle gedachten gaat het net hetzelfde, het zit immers allemaal tussen onze twee oren, informatie is gratis.

Als een dief in de nacht, vlindereffecten versnellen dit proces Sjako, als we ze ook toelaten tot ons denken. Het zou daarom best wel eens andersom kunnen zijn, dat het nog veel eenvoudiger is, wat in duisternis niet gezien wordt, begrijp je? Hebben hier nog een voorraad Zwitsal, er is genoeg voor iedereen.

Nog even en Sjako komt tot leven, als er plots al 288.000 en veel meer voor z'n deur staan, hoopvol is de gedachte.

Vergeet niet dat de tweenaturenleer je kan doen twijfelen, wat een kwelling kan worden die nu reeds opgelost is.

Whenever you find yourself on the side of majority, it's time to pause en reflect, dixit Mark Twain.

Lees misschien even een goed boekje Sjako, helpt aanzienlijk. Ja, had ik al van gehoord maar even uit de aandacht verdwenen, ik neem ze beiden voor m'n nieuwste project. Of het wordt telkens verduisterd, zeer benieuwd wat het wordt.

Prachtig, dank!

Het idee van een fluweelzachte paradigmashift wordt geflankeerd door de op zich eenvoudige premisse dat elke waarheid drie fasen doorloopt, wat door ervaring inmiddels als een vanzelfsprekendheid gezien kan worden, zelfs voorspelbaar en herhaalbaar, wat betreft eenvoud en kleine dingen dan toch, van harte.

Zo gaat het, middels creatieve visualisatie scheppen we onze eigen leefwereld, de blokjes heb je al.

Noodzakelijke verschijningsvormen waar we ons aan kunnen hechten, gelukkig maar.

Nood breekt wet lijkt me perfect van toepassing in dit Coronatijdperk, zodat we straks geen jaren parlementaire debatten nodig hebben om onze zorgverleners de middelen te geven die ze nodig hebben en ook dubbel en dik verdienen, zonder allerhande economisch gezwets dat er niet genoeg geld zou zijn, dat is immers neutraal.

Het is een nieuwe sport, als honderden voor je ogen verdrinken, een gepast Bijbelcitaat vinden om te kunnen verklaren dat het hun eigen fout is.

In de goddelijke paradox ben jij het object van verandering, niet je situatie. Je ervaart een levensveranderende waarheid. Het zet je waardesysteem op zijn kop. Paradoxaal is de heldere intentie van het goddelijke om je in het mysterie te trekken. Het goddelijke kan zich manifesteren in je leven in een reeks uitdagingen die bedoeld zijn om je wakker te schudden uit de gedachte dat jij de wereld en iedereen onder controle hebt, lezen we.

Als God God zoekt, wat zoek je dan eigenlijk?

Met eudaimonisme worden ethische theorieën bedoeld die het individuele of collectieve geluk tot hoogste goed verklaren. En wat geschiedt na onderzoek, het vrijwel continu negeren, verdringen of ontwijken van integere hulpvragen in relatie tot een aantal epistemologische obstakels, dit zijn vaak onopvallende platitudes die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, wekt dan ook om gegronde en doordachte redenen de zorg, angst en weerzin op van een aantal kwetsbare E-werkers in de GGZ, weggeschreven als betekenisloze kwakzalverij zonder dat hierover enig diepgaander begrip besta

Alleen naïeve mensen zoeken de betekenis op van woorden die anderen tijdens het epibreren lanceren, het baat tot niets.