TTC

Aan hoop is er nog nooit een gebrek geweest, het is alleen zoeken naar ggz-experten die ook willen begrijpen waarom en niet steeds in een kramp schieten wanneer het nog waarachtig blijkt ook. Maar dan wel op basis van logische argumentatie en niet betrokken binnen de irrationaliteit van een systeem van waaruit een aantal E-werkers vlotjes epistemologische obstakels ventileren die niet of nauwelijks opvallen zonder dat er ook deskundig onderzoek naar gedaan wordt, derhalve niet om zomaar klakkeloos te geloven. In mensentaal kan hetzelfde ook, maar dan zijn we wellicht weer niet beleefd genoeg o

Zoals altijd is er goed en slecht nieuws, sinds kort zijn de logische niveaus van denken, leren en veranderen van Bateson niet meer van toepassing nadat je allerhande ggz-adviezen hebt gevolgd, simpelweg omdat het te logisch en eenvoudig werd om waar te kunnen zijn, onbevattelijk. En stel er aub geen hulpvraag over, aan bewijzen hebben we nu eenmaal niets en empathie niet meer van deze tijd, van harte.

Als we bronkennis benoemen als dat wat tijdloos voor iedereen beschikbaar is maar ook onderhevig is aan de vrije wil van de mens zoals levensbeschouwelijk te begrijpen binnen het spel van goed en kwaad, en het nastreven van het redelijke evenwicht als een onderliggend dynamisme werkzaam is, kan een verkapte vorm van deze bronkennis dit proces ernstig bemoeilijken. In schril contrast betekent het a priori vervolledigen van deze bronkennis dat we gebruik kunnen maken van een katalysator die diverse herstelprocessen kan versnellen, maar ook niet zonder dat hierover een consensus kan bereikt worde

Wanneer E-werkers zich beroepen op hun meldingsplicht omdat ze om deze of gene reden menen dat mensen in gevaar zijn, en ggz-experten begrijpen de vraag niet, is er geen gevaar. Eenmaal deze zaak afgehandeld gaan we verder met onze aspiraties die worden weergegeven door de sleutelwoorden derde orde veranderingen en het idee van een paradigmashift, waarin ‘non-dialoog’ en hevige conflicten zo typerend zijn omwille van de wrijvingen die kunnen ontstaan tussen onvergelijkbare referentiekaders, als zachte broodjes.

Ken je dat, wat normale mensen met een beetje boerenlogica eenvoudig kunnen bevatten en je zou daar een bewijs voor moeten leveren, volstaan drieduizend bronvermeldingen niet omdat al die mensen niets anders dan onzin geschreven hebben, aangevuld met een prentje dat tot groot leedvermaak op de lachspieren werkt.

Als je zo stilaan de indruk krijgt dat zowat elk ggz-expert op de vlucht slaat wanneer je in alle integriteit een aantal hulpvragen voorlegt, dan zou het best wel eens kunnen dat het klopt wat je gelezen hebt, maar dat zijn dan andere ggz-experten. Nee, en daarmee willen we niet een volgende conflict cultiveren of kunstmatig een hyperspannend Nash-evenwicht creëren, de hulpvragen zijn er nu net om dat soort conflicten te kunnen vermijden of neutraliseren, door dat wat er inhoudelijk meegegeven wordt om nader te willen beschouwen, deskundig. En neen, wij zijn geen experten, gewoon simpel mensen

Eenvoudige oplossingen voor complexe problemen zijn zelden realistisch, het is echter wel de realiteit die ons inspireert om ze te vinden met als risico om voorgoed als dwaas uit het leven geschreven te worden. Zo vergaat het ons kwetsbare mensen in eenzaamheid, verdriet en hartenpijn nuchter beschouwend een wereld op drift, ijdel de hoop en liefde die niet doorstromen kan het kinderlijk creatieve zelf innerlijk verwoestend, als kapotte mensen.

Het probleem van een aantal E-werkers was niet zozeer het ontbreken aan bewijslast, maar dat het onderzoek hiernaar nu net geblokkeerd door een aantal obstakels die het bewijs eerder onbewust naar de zwijgspiraal verdreef, en niet zomaar kon begrepen worden zonder ook die obstakels op te lossen. Vanuit hun beleving ging het echter over niet meer dan eenvoud en kleine dingen, over dat wat eigenlijk iedereen mits wat kinderlijke creativiteit kon begrijpen maar toch niet op meer aandacht en ontvankelijkheid kon rekenen. Begin maar, wat konden ze meer doen dan hulpvragen stellen in de hoop dat ggz

Ontnuchterend is de observatie of beleving dat wanneer we alles zo goed als mogelijk herleiden tot z’n essentie, we kunnen landen bij slechts een enkel woord. Als een tijdloos abstract dat op verschillende manieren kan aangewend worden en ons tot een gegeven situatie in het heden brengt, maar net omwille daarvan ook totaal anders had kunnen zijn. En het is vanuit deze bewustwording dat een waaier aan verschillende scenario’s zich aan ons geestesoog voordoet, maar ondanks alle hoop die we hieruit kunnen ventileren geen garantie op succes biedt, wegens onvoorspelbaar, van harte.

Het probleem, of het hoopvolle en fascinerende voor wie dat liever leest, ligt vaak in het niet kunnen delen van dat wat in het volgende stadium helder gemaakt wordt, wat vanaf dan een nieuwe uitdaging vormt waarmee je aan de slag kan. Simpeler gesteld, wat je zelf als vanzelfsprekend acht door introspectie en voortschrijdend onderzoek, kan voor anderen klinkklare nonsens zijn maar toch heeft het betrekking op alledaagse problemen waar mensen het alsmaar over hebben, paradoxaal genoeg. Op basis hiervan kan je dan een aantal nuchter doordachte hulpvragen formuleren, wat zonder aandacht en de be

De kunst van het wantrouwen scheppen kan je leren wanneer ggz-experten beginnen over het idee van een paradigmashift waarop E-werkers reageren met hulpvragen die aan de hand van vereenvoudigde denkexperimenten in alle integriteit worden aangeleverd.

Onderling kunnen E-werkers het dan misschien wel roerend eens geworden zijn over deze of gene problematiek, wanneer de thema’s te behandelen zijn op beleidsniveaus hebben ze de participatie nodig van ggz-experten. Op deze manier komen ze tot hun vaak als sociaal vreemd gepercipieerde taalgebruik dat de wonderpillen in de schuif liggen, hiermee zeggend dat er helemaal geen aandacht bestaat voor een reeks alternatieven, die zelfs al zo oud als de straat kunnen zijn, wat letterlijk te nemen is. Oefenen met biflatie is als met de fiets leren rijden, wie het al eens gedaan heeft vraagt zich

Voor een aantal is het bijzonder om zien hoe een enkel woord langs de ene kant onze verbondenheid en empathie met de omgeving kan verhogen, maar ook stigma in de hand kan werken met sterk marginaliserend effect waarop de klant verschillend kan reageren. Dit vergt enig introspectief denkwerk of deskundige begeleiding om goed doorleefd te bevatten, wat op basis van ervaring aandacht voor de klant in een heel ander daglicht heeft geplaatst, hoopvol voor veel lotgenoten. En hoe dat nu precies komt is vanuit hun beleving principieel dan weer eenvoudig te verklaren, simpelweg omdat er geen, nauwelij

Voortschrijdend, middels logische argumentatie is het nu perfect mogelijk om in te zien dat we met biflatie een sleutel gevonden hebben die appelleert aan vergeten basiskennis, wat echter weinig mensen weten. Eerder willens nillens, het ‘verstoort’ het nogal auto-conforme denken dat overwegend inflatoire signature is, sterk geldgedreven. Het doordenken hierover laat toe om een en ander nogal rechtlijnig en steriel voor te stellen, in werkelijkheid is het echter een woelig en bijtijds chaotisch groei- en leerproces dat diverse neveneffecten en innerlijke spanningen laat opmerken, zelfs uitlokt.

Voor een aantal E-werkers werd het een haast onmogelijke opdracht, het was niet omdat de hoopvolle impact van die sleutel niet begrepen kon worden, dan wel dat het niet kon begrepen worden zonder ook die sleutel zelfstandig te proberen, twee verschillende dingen. Maar dat op zich zagen ze niet zozeer als hun taak, mandaat of verantwoordelijkheid, ze hadden door hun opleiding echter wel meldingsplicht, van harte.

Wellicht is het minder begrijpelijk voor mensen die hoofdelijk geen financiële referentiekaders kunnen aanspreken, wat geen verwijt kan zijn omdat ze schools ook nooit ingeprent werden. Het is echter een heel andere zaak om dan alles wat daarover niet zomaar kan begrepen worden ook te verwerpen of te ontwijken, simpelweg omdat binnen die referentiekaders de impact van diverse ggz-adviezen zo kristalhelder kan aangetoond worden, door in vrijheid van denken verschillende denksporen te exploreren en te evalueren. Op deze manier komen we eenvoudig tot een reeks alternatieven, als kinderlijk speels

Als je zou zeggen dat je een burnout kan krijgen door enkel nog maar te denken aan de uitkomst waartoe de weg van de minste energie zou kunnen leiden, heb je wel het bijzondere voordeel dat je met sprekend gemak de rest van je leven hulpvragen kan stellen uit preventieve bezorgdheid, maar dat heeft niets te maken te maken met allerhande psychisch ongemak. Het is als herinneren aan vergeten basiskennis, om terug naar de toekomst te kunnen gaan, tijdloos.

Een aantal ggz-experten was het eerder nog niet duidelijk dat wanneer je pleit voor een paradigmashift dat je dan ook een aantal dwazen nodig hebt, in het andere geval zou het gewoon normaal zijn en niet stroken met de ambities die je koestert. Paradoxaal genoeg zijn het de dwazen die in alle preventieve bezorgdheid en bedachtzaamheid hulpvragen stellen, ze hopen immers op een fluweelzachte transformatie. Kortom, in grote mate bepalen we zelf hoe chaotisch en verwarrend het wordt, wat niets te maken met het gebrek aan deskundige informatie hierover, verre van.

Einstein suggereerde dat wanneer ideeën aanvankelijk niet absurd zijn, dat er dan geen hoop voor is. Hebben dat vandaag middels een lukrake stelling ter overdenking nog eens voorgelegd, met vraag om een en ander met aandacht te willen beschouwen. Simpel gaat het zo, het neutrale geld dat bij deflatie spontaan vrijkomt kunnen we aanwenden om het tekort op de begroting te dichten, of gelijk welk ander tekort. De synthese is goed voor acht verschillende stoornissen waarvan je het bestaan niet eens vermoedde, simpelweg omdat je dacht dat relativiteit met normale logica wel bevat zou kunnen worden,

E-werkers die achteraf zeggen spijt te hebben dat ze bereid waren om een aantal metaforen over licht en duister diepgaander te bestuderen, menen dat in alle bittere en nuchter doordachte ernst, doch niet zonder hoop.

Een aantal E-werkers is het gaandeweg sterk beginnen opvallen dat er een wezenlijk verschil is tussen het lezen van een tekst, of de tekst ook integreren in denken, handelen en manieren van zijn. Technisch is het daarom perfect mogelijk om altijd in een soort van haat/liefde verhouding te leven jegens een samenleving die niet spontaan weet dat er binnen het vigerende nulsomspel en bijhorende beoordelingsmodellen geen of nauwelijks rekening gehouden wordt met diverse elementen die toch als basis gezien kunnen worden. En dat is niet omdat een aantal E-werkers dat nu plots zouden verzinnen maar o

Het is niet omdat kwetsbare mensen hun dwaasheid kunnen onderbouwen met prachtig studiemateriaal, dat ze dan plots vrolijk worden omdat ze een verklaring hebben gevonden voor de hoop die ze alsmaar moeten onderdrukken, het maakt mensen kapot.

In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaospunt’ is de cruciale toestand waarop tendensen die tot de huidige toestand van het systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan terugkeren tot zijn vroegere toestanden en gedragsmodi, maar onomkeerbaar w

Dat het leven gaat om het redelijke evenwicht tussen goed en kwaad, tussen zin en onzin, over actie en reactie, karma of hoe ook benoemd, is een oeroud en daarom ook universeel gegeven, niets nieuws onder de zon. Maar dat E-werkers vandaag de haast onmogelijke opdracht zouden krijgen om ggz-experten in alle bezorgdheid hulpvragen te stellen over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, had wellicht niemand verwacht, apart.

Wie deze woorden zal begrijpen en ernaar zal leven, zal wakker worden en verlichting bereiken. Het is niet de letterlijke maar de figuurlijke dood, waaruit de mens moet opstaan. Hij leeft dan niet meer in de tijd, maar in een eeuwigdurend nu, zonder verleden en toekomst. Dat is het eeuwige leven. En der dagen zat zal hij uiteindelijk weer terugkeren naar waar hij vandaan kwam.