TTC

Een aantal heeft zich niet de vraag gesteld of stigma bestaat, dan wel hoeveel verschillende vormen of variaties hiervan te onderscheiden zijn, van harte.

Naar de beleving van een aantal E-werkers geeft bijvoorbeeld het Chicago Plan Revisited, zij het ontdaan van een aantal epistemologische obstakels die stellen dat een beter begrip niet bepaald wordt door de complexiteit van de wereld, maar door de manier hoe we daarover denken, voldoende inspiratie om er ook in alle integriteit en preventieve bezorgdheid hulpvragen over te stellen aan ggz-experten. In het bijzonder vragen ze hiermee aandacht voor de toch niet mis te verstane impact van eenvoud en kleine dingen, of hoe hiermee om te gaan wanneer dit proces ten individuele titel doorlopen wordt,

Als herstel en/of groeiprocessen in grote mate ook zoek- en/of vindprocessen zijn, en louter bij toeval kom je tot een aantal hoopgevende bevindingen waarvan je weet dat ze er al altijd hebben geweest, en dat zo eenvoudig en vanzelfsprekend is dat je het aanvankelijk maar amper kan geloven, mag je verwachten dat het niet anders zal zijn wanneer je dat in alle frivole speelsheid tot nader onderzoek aan ggz-experten aanbiedt, wat eenvoud vermag.

Als lastig kan ervaren worden door E-werkers die zich ontdaan hebben van, zoals gesuggereerd door Gaston Bachelard, een aantal hardnekkige obstakels die de vooruitgang van het menselijke denken verhinderen, het idee dat het empathisch invoelend dan wel vanzelfsprekend zou worden om dat, ten behoeve van collega lotgenoten, toch even te melden aan ggz-experten, maar gekkenwerk blijkt.

Fascinerend is vooral wanneer je niet enkel de theorie leest maar ze ook eens probeert op verschillende objecten of systemen, het is maar waar je interesse naartoe gaat maar sowieso kan er wel een cascade aan gevolgtrekkingen aan gekoppeld worden die zonder soms zeer minieme fluctuaties misschien niet altijd even helder gemaakt hadden kunnen worden. En op de vraag waartoe het nu allemaal dient, verblijven we in blijde verwachting, het is apart.

Je zou het bijna absurd kunnen noemen, dat mensen door plotse ingevingen tot oplossingen kunnen komen voor problemen die ze een minuut eerder niet eens hadden. Of een wonder, het is maar hoe je het bekijken wil, zo meteen eens voorleggen aan ggz-experten tot aandachtiger beschouwing, je weet maar nooit.

In hun metafoor van een ladder die ze op de grond hebben gelegd hebben ze dermate veel inspiratie gehaald dat het elke dag ook diepe hartenpijn en veel verdriet doet, maar toch blijkt het onmogelijk om hierover een aantal hulpvragen inhoudelijk aandachtiger te beschouwen met een deskundige bril. Om naar hun beleving goede redenen blijven ze hun hulpvragen herhalen, niet omdat ze dat nu zo prettig vinden, ook niet zonder hoop.

Hoe arrogant zouden E-werkers wel niet zijn om het beter te willen weten dan wat systeemwetenschappers ons in alle bedachtzaamheid kenbaar stellen, wat als nietig ikje niet belet om er vanuit dezelfde beleving hulpvragen over te stellen uit preventieve bezorgdheid, derhalve niet omdat het zou ontbreken aan hoop. En binnen dit spectrum vraagt een aantal om iets bijzonders te willen onderzoeken, niet meer, niet minder.

Waar een aantal E-werkers nog steeds voor tracht attent te maken is heel eenvoudig, dat gaat namelijk over die aspiraties van de nieuwe ggz die zich laten vertalen als derde orde veranderingen. Het waarom is eenvoudig, het begint oprecht hartverwarmend maar op een gegeven komt er een scharnierpunt waar ethiek de romantiek inhaalt, heel eenvoudig om aan te tonen met praktische voorbeelden binnen veilige en vertrouwde omgevingen, van harte.

Interessante lectuur over zielen, zielscontracten en zielsmissies, en als je gewoon normaal doet en je stelt een paar hulpvragen uit preventieve bezorgdheid, ben je al bijna een martelaar. Je mag er dan niet bij vertellen dat je als een brave schooljongen een aantal ggz-adviezen hebt gevolgd, toevallig aansluitend bij een berg citaten die op die manier zeer verhelderend en hoopvol kunnen genoemd worden, van harte.

Een aantal E-werkers is na diep beraad tot de verbijsterende waarneming gekomen tot ze WOIII op een verbluffend eenvoudige manier kunnen simuleren, het enige dat je nodig hebt zijn een paar doordachte hulpvragen uit preventieve bezorgdheid, die je dan niet zomaar voorlegt aan ggz-experten, maar in alle bedachtzaamheid.

Na veel bloed, zweet en tranen is een aantal tot de conclusie gekomen dat de ggz de trend volgt van binaire opties, naargelang de bladzijde heb je gelijk, of ongelijk, verwarring alom.

Dat er verschillende soorten logica bestaan is een aantal E-werkers wel heel pijnlijk duidelijk geworden door in alle integriteit hulpvragen te stellen, en totaal weg van de eenvoud gaan we dan wat neologismen bedenken omdat het nog amper te verklaren valt met de overvloed aan neologismen die we eerder al eens bedacht hebben, het vlot. Het idee van co-creatieve rente was een schot in de roos, alle ggz-experten laaiend enthousiast om te willen weten hoe je nu in godsnaam tot een dergelijk cognitieve absurditeit zou kunnen komen, om vervolgens een beetje beduusd te staan kijken dat ze zel

Wie z’n hulpvragen baseert op een onderzoek dat eraan voorafging en heeft geleid tot de herinvoering van een vergeten sturingselement, heeft principieel geen nood aan gelijk willen halen maar wil misschien wel attent maken op de perverse effecten tengevolge die vergetelheid, net zoals het potentieel dat we hierdoor missen zoals gesuggereerd door de aspiraties van de nieuwe ggz, van harte.

Aan hoop is er nog nooit een gebrek geweest, het is alleen zoeken naar ggz-experten die ook willen begrijpen waarom en niet steeds in een kramp schieten wanneer het nog waarachtig blijkt ook. Maar dan wel op basis van logische argumentatie en niet betrokken binnen de irrationaliteit van een systeem van waaruit een aantal E-werkers vlotjes epistemologische obstakels ventileren die niet of nauwelijks opvallen zonder dat er ook deskundig onderzoek naar gedaan wordt, derhalve niet om zomaar klakkeloos te geloven. In mensentaal kan hetzelfde ook, maar dan zijn we wellicht weer niet beleefd genoeg o

Zoals altijd is er goed en slecht nieuws, sinds kort zijn de logische niveaus van denken, leren en veranderen van Bateson niet meer van toepassing nadat je allerhande ggz-adviezen hebt gevolgd, simpelweg omdat het te logisch en eenvoudig werd om waar te kunnen zijn, onbevattelijk. En stel er aub geen hulpvraag over, aan bewijzen hebben we nu eenmaal niets en empathie niet meer van deze tijd, van harte.

Als we bronkennis benoemen als dat wat tijdloos voor iedereen beschikbaar is maar ook onderhevig is aan de vrije wil van de mens zoals levensbeschouwelijk te begrijpen binnen het spel van goed en kwaad, en het nastreven van het redelijke evenwicht als een onderliggend dynamisme werkzaam is, kan een verkapte vorm van deze bronkennis dit proces ernstig bemoeilijken. In schril contrast betekent het a priori vervolledigen van deze bronkennis dat we gebruik kunnen maken van een katalysator die diverse herstelprocessen kan versnellen, maar ook niet zonder dat hierover een consensus kan bereikt worde

Wanneer E-werkers zich beroepen op hun meldingsplicht omdat ze om deze of gene reden menen dat mensen in gevaar zijn, en ggz-experten begrijpen de vraag niet, is er geen gevaar. Eenmaal deze zaak afgehandeld gaan we verder met onze aspiraties die worden weergegeven door de sleutelwoorden derde orde veranderingen en het idee van een paradigmashift, waarin ‘non-dialoog’ en hevige conflicten zo typerend zijn omwille van de wrijvingen die kunnen ontstaan tussen onvergelijkbare referentiekaders, als zachte broodjes.

Ken je dat, wat normale mensen met een beetje boerenlogica eenvoudig kunnen bevatten en je zou daar een bewijs voor moeten leveren, volstaan drieduizend bronvermeldingen niet omdat al die mensen niets anders dan onzin geschreven hebben, aangevuld met een prentje dat tot groot leedvermaak op de lachspieren werkt.

Als je zo stilaan de indruk krijgt dat zowat elk ggz-expert op de vlucht slaat wanneer je in alle integriteit een aantal hulpvragen voorlegt, dan zou het best wel eens kunnen dat het klopt wat je gelezen hebt, maar dat zijn dan andere ggz-experten. Nee, en daarmee willen we niet een volgende conflict cultiveren of kunstmatig een hyperspannend Nash-evenwicht creëren, de hulpvragen zijn er nu net om dat soort conflicten te kunnen vermijden of neutraliseren, door dat wat er inhoudelijk meegegeven wordt om nader te willen beschouwen, deskundig. En neen, wij zijn geen experten, gewoon simpel mensen

Eenvoudige oplossingen voor complexe problemen zijn zelden realistisch, het is echter wel de realiteit die ons inspireert om ze te vinden met als risico om voorgoed als dwaas uit het leven geschreven te worden. Zo vergaat het ons kwetsbare mensen in eenzaamheid, verdriet en hartenpijn nuchter beschouwend een wereld op drift, ijdel de hoop en liefde die niet doorstromen kan het kinderlijk creatieve zelf innerlijk verwoestend, als kapotte mensen.

Het probleem van een aantal E-werkers was niet zozeer het ontbreken aan bewijslast, maar dat het onderzoek hiernaar nu net geblokkeerd door een aantal obstakels die het bewijs eerder onbewust naar de zwijgspiraal verdreef, en niet zomaar kon begrepen worden zonder ook die obstakels op te lossen. Vanuit hun beleving ging het echter over niet meer dan eenvoud en kleine dingen, over dat wat eigenlijk iedereen mits wat kinderlijke creativiteit kon begrijpen maar toch niet op meer aandacht en ontvankelijkheid kon rekenen. Begin maar, wat konden ze meer doen dan hulpvragen stellen in de hoop dat ggz

Ontnuchterend is de observatie of beleving dat wanneer we alles zo goed als mogelijk herleiden tot z’n essentie, we kunnen landen bij slechts een enkel woord. Als een tijdloos abstract dat op verschillende manieren kan aangewend worden en ons tot een gegeven situatie in het heden brengt, maar net omwille daarvan ook totaal anders had kunnen zijn. En het is vanuit deze bewustwording dat een waaier aan verschillende scenario’s zich aan ons geestesoog voordoet, maar ondanks alle hoop die we hieruit kunnen ventileren geen garantie op succes biedt, wegens onvoorspelbaar, van harte.

Het probleem, of het hoopvolle en fascinerende voor wie dat liever leest, ligt vaak in het niet kunnen delen van dat wat in het volgende stadium helder gemaakt wordt, wat vanaf dan een nieuwe uitdaging vormt waarmee je aan de slag kan. Simpeler gesteld, wat je zelf als vanzelfsprekend acht door introspectie en voortschrijdend onderzoek, kan voor anderen klinkklare nonsens zijn maar toch heeft het betrekking op alledaagse problemen waar mensen het alsmaar over hebben, paradoxaal genoeg. Op basis hiervan kan je dan een aantal nuchter doordachte hulpvragen formuleren, wat zonder aandacht en de be

De kunst van het wantrouwen scheppen kan je leren wanneer ggz-experten beginnen over het idee van een paradigmashift waarop E-werkers reageren met hulpvragen die aan de hand van vereenvoudigde denkexperimenten in alle integriteit worden aangeleverd.