TTC

Symbolieken en metaforen, alwaar rupsen tot vlinders trachten te verworden vervellen de slangen, zodat we op den duur niet meer weten dat het over hetzelfde gaat en de vuurspuwende draken der wijsheid geen verhaal meer hebben wanneer ze telkens opnieuw verstrikt raken in een overweldigend kluwen dat geenszins nog het vermoeden wekt dat het antwoord in eenvoud en kleine dingen kan gevonden worden, in liefde en verbondenheid. Geloof echter niets zomaar, het ging wel vanzelfsprekend, hoopvol en menselijk worden, in alle bedachtzaamheid hulpvragen stellen over optellen, aftrekken, delen en vermeni

Bij het proces van evolutie/involutie denken we traditioneel in bewegingen van grofstoffelijk, naar subtiel, naar causaal, tot finaal non-duaal als datgene waarin alles zich kan ontvouwen, het vormloze. Dit betekent dat diverse inzichten zich gradueel laten opmerken als universeel en onpersoonlijk, als tijdloos beschikbaar en van toepassing op actuele problemen die veel vaker als onoplosbaar worden geacht, in volledige tegenspraak.

Meer helderheid bekomen we niet door het duister vol te proppen met reacties op het duister, op die manier wordt het een ondoordringbaar kluwen waar geen hoop meer gevonden kan worden.

Verschillende concepten van waarheid, waaronder die het dichtst bij het alledaagse leven ligt, pragmatisch beschouwd. Een derde concept is de ‘pragmatische waarheid’. Volgens dit concept is een ervaring ‘waar’ als deze ervaring het individu helpt om een probleem op te lossen of om een situatie meester te worden. Ervaringen of overtuigingen worden beschouwd als handelingen zoals alle andere handelingen, en ware ervaringen en overtuigingen zijn die ervaringen en overtuigingen die positieve consequenties hebben. Pragmatisten hebben kritiek op het correspondentieconcept van waarheid, omdat z

Lukt het niet zo goed? Ja, er zijn trucen om iets te verduisteren, anderen zijn er om dat te verhelderen, het heeft niets met waarheid te maken.

Interessant, kieper een deel buitenboord en zeg dan dat je aan het zoeken bent naar wat je ontkent wanneer het zich aanbiedt, en het is nog gratis ook.

Prachtig, leg een spiegel voor en dan gaan we spiegelen zodat we terug in het duister zitten, wonderbaarlijk is het leven.

Er werd gezegd dat het een tijdloos gegeven is dat gezien wordt, of ook niet. Uit het niets ligt het voor de deur, waarna het menselijke verstand of de vrije wil er iets mee doet, als het al gezien wordt tenminste.

Het gaat steeds beter, geld is niet neutraal, geld komt niet uit het niets, de geldillusie bestaat niet, we kunnen geen geld genereren uit het beschikbare geld middels de katalysator biflatie in herinnering te brengen, want er bestaat niet zoiets als deflatie. Maar wacht, straks, komen er 144.000 engelen uit de lucht gevallen die ons terug naar school gaan begeleiden, om te leren wat logica is, niet meer, niet minder. Wat een wereld, absurde ideeën bieden ons hoop, als antwoord op een absurde wereld, over een regeltje van drie.

Gaat dat nu echt allemaal over een simpele oefening die als tijdloos geldt? Wat hier staat is dat deze optie ten alle tijde kan gebruikt worden, maar we doen het niet. Soortgelijken in overvloed, de essentie is steeds hetzelfde. Kortom, als we zeggen dat geld uit het niets komt, hoe ga je niets dan bewijzen?

Die 144.000?

Meen je dat nu? Lees of begrijp je wel wat er staat? Het verschil in atomen tussen een briefje van twintig en vijftig, is een abstract getal.

Ja, en je bent androgyn ook, gedenkend je mystieke huwelijk. Maar dan begrijpen we beter waarom het zo moeilijk is om in te zien dat er een deel ontbreekt, en logica niet meer van deze wereld.

Vereffening jegens God, of gewoon in monetaire termen? Bizar genoeg hebben we alleen schuld aan niets, en dat is theoretisch al opgelost. Kunnen toch onmogelijk zeggen dat dit een geheim is?

Aanvankelijk lijkt het een volkomen absurd idee om te stellen dat er in geld geld verborgen zit, want hoe kan je immers van geld geld maken? Hoe simpel dat is?

Leef je wel op deze wereld? Wat wordt er eigenlijk bedoeld met dat begrip 'schuld'?

Beetje bizar allemaal, alsof we hopeloos in verwarring zouden leven?

Als dat zo is, is het dan niet absurd om er vandaag nog over bezig te zijn? Niet het sterkste punt, maar het vlot.

Het is bijna onwaarschijnlijk, maar het is de normaal in deze wereld.

Het is misschien nog veel eenvoudiger dan we denken, maar net omwille daarvan ongeloofwaardig.

De weg van de minste energie valt af te raden voor mensen die denken dat het mogelijk is, je zou immers kunnen beginnen denken dat het al in orde is.

Interessant is de hypothese dat wanneer we geconfronteerd worden met iets dat we objectief en universeel gezien als tijdloos waar kunnen percipiëren, we niet zomaar geneigd zijn om dat als dusdanig te accepteren, maar nu net van weg te vluchten of te bestrijden omwille van niet strokend met dat wat we altijd voor waar aangenomen hebben. Om deze reden denkt een aantal dat veel aforismen ook iets absurds herbergen, net zoals schijnbaar absurde ideeën ons hoop kunnen bieden, dixit Einstein. Kortom, eenvoud en kleine dingen lijken zo vanzelfsprekend en menselijk, de proef op de som mag misschien h

Met betrekking tot het delen van onpersoonlijke inzichten mag het inmiddels duidelijk geworden zijn dat het niet volstaat om eventjes een potentieel neutraliserende katalysator in de groep te gooien om dan te denken dat hiermee de klus geklaard is, het vergt gepaste ggz-expertise, waarneming, interpretatie, gevolgtrekking, getuigenis, transformatie, begeleiding en opvolging. Op dat moment zouden we al voorbij de eerste stap geraakt zijn, van waaruit voor een aantal een wereldbeeld is ontstaan waarin liefde en verbondenheid nog slechts modewoorden lijken, in schril contrast met het potentieel w

Net zoals een kind van zes kon begrijpen wat er nu precies bedoeld werd met het recycleren van geld, werd duidelijk waarom het antwoord in eenvoud en kleine dingen kon gevonden worden. Maar dat was finaal geen zaak van moeilijke woorden die het verbloemen wilden dan wel van aandacht die ze niet vinden konden, ondanks de hoop die hun harten vulden het failliet van het innerlijke zelf verzekerend, helaas pindakaas.

Verdringen is ook verbergen, slinks zoals altijd.