TTC

Een promotie tot dwaas is makkelijker realiseerbaar door boeken te lezen van andere dwazen, het aanbod overweldigend. 😉

Komt finaal allemaal op hetzelfde neer, eenheid in verscheidenheid, diversiteit, er is begrijpen, of ook niet. We voegen er gemakshalve de klassiekers geld, macht en bezit aan toe om er een strijdtoneel van te maken, om de meest banale redenen. Genoeg druk zetten op koolstof en we krijgen een diamant. 😉 Een fractal, soms ook fractaal genoemd, is een meetkundig figuur dat zelfgelijkend is, dat wil zeggen opgebouwd is uit delen die min of meer gelijkvormig zijn met de figuur zelf. Fractals hebben een oneindige hoeveelheid details, en bij sommige fractals komen motieven voor die zic

Kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. 😉

Bij Zolderworm? Het leven is vooral de kunst om het niet over het menselijke lijden te hebben omdat het ons appelleert aan iets dat we misschien vergeten zijn, nooit prettig. Heb jij geen vleeskleed dan?

En waar bevind je je dan wanneer je je volgende astrale reis maakt? Misschien dat we straks tot de conclusie komen dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn, en dat er niemand is die het weet.

Zijn begrotingstekorten niet ook gewoon een manifestatie van niets, door kennis op deze of gene manier aan te wenden? Ik geef grif toe dat je redelijk flexibel weet om te springen met die tussenstations, het vraagt van de lezer toch een zekere alertheid om niet in verwarring te raken. Gradueel voortschrijdend inzicht zijn we in duale zin eigenlijk nooit klaar mee, want stel dat we willen proberen te begrijpen wat dromen zijn, wie droomt het dan? Dat is ook wat op een dollarbiljet staat, in God we trust.

Aan hoeveel van die tussenstationnetjes denk je zo ongeveer? Ik denk datgene dat in staat is om überhaupt iets te kennen, wat het ook is. En als er niets is om te kennen, lastig.

Misschien wel, dat verhaal is hier al vierduizend keer verschenen, de begrotingstekorten zijn er niet op verminderd. Je voeten ga ik niet kussen Hopper, kunnen we het niet gewoon menselijk houden?

Onbeweeglijkheid is geen staat zoals in duale termen begrepen wordt, het is Niets zonder toevoeging, onbevattelijk, niet-iets. Maar nu je het zegt, op de keper beschouwd valt er ook niets over te zeggen, what's the point?

Onbeweeglijkheid als de hoogste staat, er is immers niets.

Waar niets is?

Beetje zoals chaos dan? Chaos is in de Griekse mythologie het Niets waaruit de eerste goden ontstonden. Chaos is volgens sommige bronnen vrouwelijk, maar wordt meestal als onzijdig aangeduid. Chaos wordt wel voorgesteld als een bodemloze leegte waar alles eindeloos valt, niet naar beneden, want er is geen enkele oriëntatie mogelijk, maar alle kanten op.

Wellicht is 'nergens' binnen deze context ook niet in strikt duale zin te begrijpen, maar als een 'niets' waarin 'iets' verschijnt. Misschien dat hierin al heel wat verwarring terug te vinden is, want hoe kunnen we 'niets' uitsluiten dan wel insluiten?

Wie het niet abnormaal vindt om bij analyses rekening te houden met een aantal beginselen, is abnormaal.

Een kentering zou er best wel eens kunnen komen wanneer steeds meer mensen interesse zouden tonen in logisch boerenverstand, het quasi onmogelijke achterna.

Meestal loopt het mis na de eerste zin, maar dat gaat dan ook over de basis van waaruit de rest volgt. 😉

Humor is belangrijk, de dyade mag dan wel getallen baren tot we er allemaal onder bezwijken, ze verdampen wanneer de prijzen stijgen. Als niemand alle rollen speelt, zou dat wel eens kunnen kloppen. 😉 Is in dynamisch opzicht de situatie in vergelijking met de middeleeuwen veranderd?

Niet helemaal heeft misschien te maken met dat het af en toe wisselt, ofwel is er niemand, ofwel iemand. De variaties zijn quasi ontelbaar, vermenigvuldigt met evenveel zielen dan diegenen aan wie je nu tracht te vertellen dat je niet bestaat. Beetje als een tragisch absurde grap, vind je niet?

Louter pro forma, het is veel makkelijker om zeggen dat de dyade getallen baart dan dat we binnen onderstaande context een vraag over logica zullen beantwoord krijgen, simpelweg omdat de logica zoek is maar toch de normaal vormt, onbewust. Het overstijgen van deze toxische sferen biedt ons een heel ander toekomstbeeld, redelijke communicatie hierover amper mogelijk door nu net de neerwaartse zuigkracht van het strikt lineaire (inflatoir) denken dat diep ingeburgerd het collectief als een angstcultuur laat voorkomen. In schril contrast het potentieel dat voor handen ligt, waarin onz

Het interessante is vooral dat we niet het bestaan kunnen ontkennen dan wel dat dergelijke attractoren pas enige betekenis kunnen hebben wanneer ook de bereidheid gevonden wordt tot co-creatieve samenwerking. En dat zijn geen verzinsels die ervaringswerkers uit hun hoge hoed toveren maar eenvoudig afleidbaar wanneer deze informatie onze aandacht geniet. In deze zin spontaan hulpvragen tot nader onderzoek voedend door, net omwille van een aantal cognitieve aspecten, ggz-experten. Het antwoord in eenvoud en kleine dingen, niet meer, niet minder. We kunnen ons pas expert noemen wanneer we

Wat je lijkt te zeggen is dat niemand zich verstopt, en tijd en ruimte bedacht zodat niemand zichzelf zou kunnen terugvinden.

Ja, geen idee of je die epistemologische obstakels al hebt kunnen ontdekken, ze verdwijnen niet wanneer je ze kent. 😉 Het element van utopische gespletenheid speelt ons allen parten, hebben we geen hokjes voor nodig. 😉

Je hoeft voor ons echt niet te beslissen dat we in zuiverheid van intenties neutraliserende katalysatoren aanbieden, die zijn immers door niemand bedacht. Vaag en mistig kunnen pas opgehelderd worden wanneer ook de bereidheid bestaat tot elaboratie van een gegeven impuls, dit zijn precaire processen wanneer het over vlindereffecten gaat. Vooral omdat ze voorbij gaan aan welke ideologie dan ook, ondanks hoopvol en vreedzaam heel wat weerstanden inducerend, wat finaal absurd is. Maar dat kunnen we allemaal niet weten zonder onderzoek, ondanks die katalysator voor iedereen vrij ter beschikking st

Het is een mooie deugd om het zo te benaderen, het element van beperkte rationaliteit laat zich dan ook kenmerken door incomplete informatie. Finaal betekent dit dat heel wat opties buiten het collectieve domein vallen, op een manier dat die mallemolen zichzelf auto-immuun en/of auto-conform voortstuwt. In beeldspraak komt het in termen van een grote olifant die we niet zien, met zoveel schakeringen dat het een duister kluwen wordt waarbinnen amper nog een redelijke dialoog mogelijk is, dat is de normaal. We hoeven niet zoveel irrelevanties om de kern te bevatten, die logicakwesties be

Gradueel voortschrijdend inzicht wordt pas mogelijk gemaakt wanneer we bereid zijn om een en ander te willen onderzoeken, op die manier komen we misschien terug tot oeroude geschriften die als tijdloos kunnen gepercipieerd worden. Dit laat ons eenvoudig toe om te kunnen spreken over non-lineaire katalysatoren, het gebruik overgeleverd aan de menselijke vrije wil, goedschiks, kwaadschiks.