TTC

Dit is wat je al meermaals gezegd hebt, net zoals het antwoord daarop ook steeds hetzelfde is. Het ELM onderscheidt twee routes die tot overtuiging kunnen leiden, de centrale route en de indirecte route. Processen die via de centrale route verlopen vereisen een grote mate van aandacht, waardoor ze geneigd zijn dominant aanwezig te zijn onder condities die een grote mate van uitgesprokenheid stimuleren. Welke route gevolgd wordt is afhankelijk van de mate van uitgesprokenheid. Zowel motivatie en de geestelijke vermogens van de ontvanger bepalen de mate van uitgesprokenheid.

Beetje zoals in onderstaande visualisatie, iets moderner termen misschien. Mits evenwichtig gebruik van biflatie, bronkennis of neutraliserende attractor, kan strikt theoretisch alles veel sneller verlopen, veronderstellend dat menselijke samenwerking mogelijk is. Daarom, visualisaties kunnen de impressie geven dat het al in orde is, simpelweg omdat het potentieel beschikbaar is. Zie hierin misschien ook de nefaste werking van wat onder beperkte rationaliteit begrepen wordt, we kunnen immers geen gebruik maken van opties die we niet kennen, en het gaat pardoes over bronkennis, niet gekend? We

Zij die de drie-eenheid 'inflatie-deflatie-biflatie' ernstig nemen, we dachten aan Christenen omdat biflatie bronkennis betreft, als een gegeven overgeleverd aan de vrije wil van de mens. Een 3D-wereldbeeld verwijst hier naar een eenzijdig inflatoir wereldbeeld, in die zin een scheefgetrokken beeld omdat die bronkennis buitenspel staat, ondanks tijdloos beschikbaar. Maar dat weet je toch ook? En als het nieuw is, zal het zijn dat God meehelpt, we verzinnen dat immers zelf niet.

Eenmaal op het spoor gekomen van de drie-eenheid ‘inflatie-deflatie-biflatie’ konden ze op een haast kinderlijke manier allerhande visualisaties maken die, wanneer vergeleken met het vigerende 3D-wereldbeeld, heel wat paradoxen als anomalieën liet inschrijven, als a-logische redeneringen die door omstandigheden de reguliere spreektaal haar geijkte inhoud gaf. Sierlijk dan ook het begrip linguistische realiteit, zowaar romantisch van signature maar toch niet beseffend dat bronkennis hiervan uitgesloten werd, zoals pardoes door de synthese ‘biflatie’ gesuggereerd werd, van harte.

Dat verhaal van die Jubeljaren en Heilige Jaren, deze concepten kunnen als non-lineair gezien worden, wat Goddelijkheid laat vermoeden, neutraliserend, corrigerend en harmoniserend. Aan wie had je zoal gedacht om die daden te komen uitleggen? Lijkt me geen pretje te gaan worden, zelfs angst, zorg en weerzinwekkend, wat met de toekomst in tussentijd? Beetje gezond verstand?

We leven dus in een wereld die volledig gedomineerd wordt door geld en de drie-eenheid 'inflatie-deflatie-biflatie' staat niet vermeld in de Bijbel, tenzij dat we dat middels allerhande schimmige constructies en nogal warrige taal zelf moeten ontdekken?

Verstomd bleven ze achter dat het niet gewoon standaardkennis was, wat ging er mis?

In bedoelde eigenlijk 'inflatie' letterlijk, zoals bedoeld in de drie-eenheid 'inflatie-deflatie-biflatie'. Opblazen kan veel betekenissen hebben, zelfs bommen kunnen opgeblazen worden, wellicht was m'n vraag niet duidelijk.

Vragen het ons af, staat het woord 'inflatie' ergens letterlijk in de Bijbel?

Centraal hierbij staat het elaboration continuum, dat van weinig uitgesproken (onbewust) tot zeer uitgesproken (zeer bewust) reikt. Afhankelijk van de mate van uitgesprokenheid kunnen verschillende processen van invloed zijn op de uiteindelijke overtuiging of attitude, staat allemaal in de boekjes.

Jurriën Sr is niet meer aanwezig, louter ter info. Het grote voordeel van religie is dat we op het spoor kunnen komen van wat we vergeten zijn, heel soms via gigantische omwegen.

Apart is de bedenking dat wie een synthese zou willen maken van duizenden bronnen, finaal uitkomt bij van die leuke prentjes die soms het vermoeden wekken dat het al in orde is, maar eigenlijk niet is. Of, naargelang subjectieve beleving misschien wel, maar dan is het weer een kwestie van tijdsgeest, schijnbaar herbergend een vorm van tijdloosheid, heel bizar.

We zijn alweer een flink eind opgeschoten, E-werkers die simpele hulpvragen hebben over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, het correct interpreteren daarvan op basis van vereenvoudigde denkexperimenten, hebben een harnas nodig van gewapend beton. En over wat het dan precies gaat, nog steeds geen enkel idee, te simpel voor het intellect. Voor dummies, nous en dianoia, amper geloofwaardig dat het überhaupt mogelijk is, des levens.

Apart is de bedenking dat E-werkers amper een ggz-expert kunnen vinden die gecharmeerd raakt door economie, wellicht omdat kwetsbare mensen een berg hulpvragen hebben over de impact van allerhande onderliggend verweven platitudes. En zelfs wanneer deze mening een gok is wegens het gemis aan ontvankelijkheid, het is misschien veel eenvoudiger dan we willen denken, net zoals onze harten bloeden, in hoop en liefde, in verschrikking en verbijstering, onmachtig.

Gouden tip, laat je niet vangen door de oefening zelf, deze mag weliswaar kunnen gemaakt worden maar er is iets totaal anders dat je misschien opvalt, niet meer dan een kwestie van aandacht. En al is dat steeds verweven, in deze zin gaat het niet zozeer om economie maar over de manier van kijken, denken en perceptie, puur psychologisch dus, kinderlijk speels, niet meer, niet minder.

Refresh met interessant beeld dat veel omvat, los van de vier kwadranten zien we cirkels (wereldbeelden) die elk hun specifieke kenmerken (gedachten, aspiraties en strategieën) hebben en onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De dominerende cirkel of wereldbeeld bepaalt het zwaartepunt van het geheel, waardoor de focus komt te liggen op de blauwe cirkel waarin geld, macht en bezit centraal staan, met inbegrip van alle effecten die hier eigen aan zijn, goedschiks, kwaadschiks.

Met hun oefeningen over co-creatieve rente wilden ze enkel maar duiden dat verschillende manieren van denken ook tot een heel andere uitkomst zou kunnen leiden, maar tegelijk ook in de schijnwerpers plaatste dat we als samenleving niet alle denksporen benutten die legitiem tot het normale perceptiedomein kunnen gerekend worden. Ook hierover werden hulpvragen gesteld aan ggz-experten, maar verdwenen sneller dan ze gesteld konden worden, de malaise diep, onbewust.

O, dan hebben we ons vergist, op wie wachten we dan wel?

Bizar genoeg, het ging nog altijd over dezelfde bronkennis, wat liet vermoeden dat het misschien toch iets met aandacht zou te maken hebben.

Het grote voordeel van tijdloos is dat het morgen niet anders zal zijn, het is nu wachten op godot, die nooit komt.

Moesten ze nog een middel kunnen vinden om ook hun morele geweten los te laten, zouden ze misschien ook veel minder last van al dat stigma ondervinden.

Dat is nu eenmaal de wereld van vandaag, we zijn expert geworden in een absurd systeem waar we eigenlijk niets van begrijpen, maar het went.

Als je de indruk kreeg dat het nog over dit topic gaat, vergeef ons dan.

Dat is het hele punt inderdaad, de meeste mensen begrijpen een oefening pas nadat ze ze degelijk doorgrond hebben, uitzonderingen bevestigen die regel. Maar ook hier geldt de standaard regel, we kunnen het water wel naar het paard brengen, niet verplichten om te drinken, van harte.

Eenmaal we een antwoord op deze of gene kwestie hebben, in de vorm van innerlijke bevrijding van diverse obstakels, vloeien de hulpvragen spontaan. Maar dat wordt door velen niet herkend, net omwille van diverse stereotiep inflatoire obstakels die onbewust meespelen, met akelige neveneffecten die op zichzelf absurd zijn, indien helder gemaakt.