TTC

Als blijkt dat het waar is dat zelfs ggz-experten fundamentele kennis niet belangrijk genoeg vinden om aandacht te schenken, kunnen we als ervaringswerkers nog eeuwig hulpvragen blijven stellen. Wees integer, het ideaal is een fluweelzachte paradigmashift, niet een volgende polemiek die het stigma jegens kwetsbare mensen op de spits drijft.

Lijkt een beetje op wat Schumpeter daarover zei, hij betwistte het idee dat democratie een proces was, waarbij de kiezers zich identificeren met het algemeen belang, en dat politici dit algemeen belang vervolgens uit naam van de kiezers uitvoerden. Hij betoogde dat dit onrealistisch was, en dat de onwetendheid en de oppervlakkigheid van de mensen betekende dat zij in feite tot op grote hoogte door de politici zouden worden gemanipuleerd.

De dwaling vinden we terug in het niet toepassen van Heilige Jaren, het mechanisme waarmee periodiek scheeftrekkingen hersteld kunnen worden. Vergelijk het met wetenschappelijk fundamenteel onderzoek dat niets zegt over de toepassing, wat naargelang perceptie of respons tot veel ophef kan leiden. Het mechanisme is tijdloos toepasbaar, hierin dan ook de 'heiligheid'.

Alles hangt samen, terwijl het debat over het inflatiecijfer volop woedt, toont ruimtetelescoop James Webb een draaikolk van sterrenstof.

Swaab definieert creativiteit als het op een verrassende manier combineren van nieuwe met oude kennis in ons hoofd. De filter in onze hersenen vermijdt dat heel dat fenomeen uit de hand loopt en focust zich daarom bij de meeste mensen op een beperkt deel van de overvloed aan inkomende en bestaande informatie. Als jij in je brein een filter hebt die minder strikt en dwingend is, beschik je over meer mogelijkheden dan je medemensen om onverwachte verbindingen te leggen. Alleen riskeer je dan ook dat het mis gaat, want de grens tussen genialiteit en waanzin is flinterdun.

Ambivalentie is vaak een onderschat fenomeen dat veel meer schade kan aanrichten dan we misschien onbewust daarvan zouden kunnen denken, dit komt in verschillende graden naargelang het onderwerp dat centraal staat. Dit kunnen we trachten te weerspiegelen middels een vereenvoudigd abstractie, waarin twee personen naar hetzelfde object kijken. Niet onbelangrijk, die twee personen kunnen ook dezelfde persoon zijn, wat aanvankelijk absurd lijkt en pas na onderzoek heel anders laat besluiten. Voor liefhebbers die het introspectieve onderzoek niet schuwen, onderschatting ongepast.

Het getuigt wellicht van aparte humor om te stellen dat sommige ggz-consulten vergelijkbaar zijn met een bezoek aan de tandarts.

Het blijft jammer genoeg vaag en mistig door geen concrete voorbeelden aan te halen, sowieso overgeleverd aan subjectieve interpretaties binnen een caleidoscoop van strekkingen die wetenschappelijkheid niet garanderen. Verschillende fenomenen verwijzen naar deze kwestie, waaronder vaak ook arbitraire termen zoals de tirannie van de meerderheid, repressieve tolerantie, zwijgspiraaltheorieën, Dunning-Krugereffect, cognitieve dissonantie, ambivalentie en nog veel meer. Ergo, zonder concreet voorbeeld is er zelfs geen mening mogelijk, ook geen verdeelde meningen dan wel misschien heel veel tekst d

Ervaring leert dat het risico om tot dezelfde conclusies te komen, aanzienlijk vergroot door dezelfde methoden te hanteren.

Is één van de theodiceeën overigens. Op die manier wordt alles vergeven wat anderen aangedaan wordt, vergelijkbaar met Heilige Jaren die periodiek sociale correcties toelaten om mistoestanden te herstellen. God heeft dus voorzien in het mechanisme, de keuze daartoe nog steeds een menselijke.

Krankzinnigheid is altijd hetzelfde doen en denken dat de uitkomst anders wordt, dixit Einstein.

Zonderling is het eerste deel van de duologie over Lazlo Zonderling, een bijzondere jongen. Opgegroeid als wees, raakt hij in de ban van legendes en sprookjes. Uitgelachen en uitgemaakt voor dromer verzamelt hij in stilte alle informatie die hij kan vinden over de stad Ween. Wanneer die verzamelde kennis, zijn levenswerk, hem wordt afgenomen door Thyon Nero, de held van de stad, voel je zo mee met Lazlo dat je het boek bijna wil wegleggen.

Olie op het vuur is voor vele interpretaties vatbaar, maar dat is voor alles zo. Strijd is de vader der dingen, dixit Heraclitus.

Misschien dat het vergelijkbaar is met catharsis, een term uit de narratologie die 'emotionele zuivering' betekent. Het beschrijft het effect van het opwekken van krachtige emoties zoals verdriet, angst, medelijden, of zelfs gelach bij de toeschouwer, die vervolgens een zuivering van diezelfde gevoelens ondergaat. Als dat maar goed komt, wanneer zich dat collectief zou voltrekken.

Ben ervan overtuigd dat Petra het goed bedoelt, ze heeft blijkbaar geen kennis over een aantal technische zaken waardoor een wig geplaatst wordt tussen wat sommigen onder- en bovenwereld plegen te noemen. Het zijn allemaal precaire processen die we aan de ontbijttafel niet snel even opgelost krijgen, ondanks misschien zelfs verbluffend eenvoudig wanneer we dat wel proberen.

Zou het niet gewoon logisch kunnen zijn dat verheldering meer inzicht geeft in allerhande mistoestanden die het menselijke hart diep kunnen raken, maar daarom niets zegt over hoe het betrokken zelf hiermee omgaat? Zo verwoest stigma de normale identiteit, wat ziekmakend is.

Dat wist Heraclitus ook al te vertellen, en zoveel anderen.

Meditatie verwijst naar een wijd spectrum van geestelijke oefeningen. Het woord komt van het Latijnse woord meditatio, dat op zijn beurt afgeleid is van het werkwoord meditari, dat nadenken, overdenken betekent.

Gaat over niet meer dan een groeimodel dat in stadia verloopt, met dynamismen waar we ons niet steeds bewust van zijn waardoor oeverloze strijd kan onderhouden blijven. Hierin vinden we bijvoorbeeld een aantal logicakwesties die de transparantie niet bevorderen, enzoverder, enzoverder. Vraag het eens aan je huisarts en bevoegden, vandaag is het zelfs binnen de ggz niet meer dan trammelant hierover, met schrijnende toestanden alsof heksen nog steeds vervolgd worden.

Neem misschien de positieve desintegratie theorie van psychiater Dabrowski als referentie, niet iedereen is mysticus door ervaring. Cryptomunten zijn ooit gestart als een goedbedoelde grap, heeft iemand de grap al begrepen?

Ambivalentie is een staat van in conflict zijnde emoties die gerelateerd zijn aan hetzelfde object, idee of persoon. De term wordt ook vaak gebruikt om situaties aan te duiden waar men gemengde gevoelens over heeft, of iets waar een persoon onzeker of besluiteloos over is. In de psychoanalyse echter, is er een duidelijkere definitie, de term refereert aan de onderliggende emotionele instelling waar gelijktijdige en tegenstrijdige impulsen ontstaan aan een gemeenschappelijke bron en dus apart te houden moeten zijn. Wanneer de term in psychoanalytische context gebruikt wordt, is het niet normaal

Blijkbaar is het je gewoonte om iedereen voor ziek te verklaren, wees voorzichtig wanneer je hiermee ook alle katalyserende informatie ondermijnt.

Veel maakt het precies allemaal niet uit, alles gaat linea recta naar het strikt lineaire circuit en je weet niet waar het uiteindelijk belandt.

Zou je het coronavirus dan een vorm van magie willen noemen?

Er bestaan grote meningsverschillen over het verschil tussen zwarte magie en witte magie en er zijn verschillende theorieën ontstaan die de twee takken vergelijken en uitlichten: Geheel gelijk: Er bestaat geen verschil tussen witte magie en zwarte magie, alle magie is inherent slecht of zondig en dus te classificeren als zwarte magie. Vele religies zijn deze mening toegedaan, waaronder de meeste christelijke, islamitische, joodse, boeddhistische en hindoeïstische denominaties. Vanuit deze optiek wordt zwarte magie veelal geassocieerd met traditioneel satanisme. Gescheiden maar ee