TTC

Wat voor sommigen een betekenisloos doordenkertje is, is voor anderen misschien een nachtmerrie.

In een eilandmodel is het vooral interessant om zien hoe een combinatie van algoritmen kan leiden tot het filosofenprobleem in de informatica, maar misschien hebben we dat al eens gezegd.

Het correlaat tussen economie en kwantumfysica is frappant, ik begrijp er geen jota van.

Net omwille van de complexiteit van het leven is het veel makkelijker om subtiele nuances niet op te merken, wat het voor ervaringswerkers des te moeilijker maakt wanneer ze wel opgemerkt worden.

Wanneer in een argumentatie ambiguïteit bewust of onbewust leidt tot betekenisverwarring, is er sprake van een drogreden.

Hoe zie je dat precies?

Door die tekst te kopiëren in je zoekbalk, dan enter. 😉 Er spelen vandaag nog heel andere dingen, zeer benieuwd wat het worden zal.

Het is geen toeval dat het juist wetenschappers op het gebied van nieuwe religieuze bewegingen waren veel aandacht besteedden aan de kwestie van afvalligheid. De zogenaamde antisektebeweging gebruikte systematisch afvalligen om te bewijzen dat bewegingen die zij als ‘sekten’ bestempelde, niets goeds in de zin hadden. bron internet

Het denkexperiment gaat uit van een aantal beginselen die als universeel kunnen gezien worden, het onpersoonlijke benadrukkend. geld is neutraal. inflatie-deflatie-biflatie is de tool waarover iedereen kan beschikken, het denken. elk monetair artefact is een product van de menselijke geest, als een afgeleide van de tool. elke actuele situatie is de optelsom van alle keuzes die we gemaakt hebben. Hierna komt dat begrip ambivalentie aan de orde en de situatie is altijd dezelfde, waarin het redelijke evenwicht centraal staat.

Op dit punt komen we meestal tot een aantal logicakwesties, interpretatie en gevolgtrekking, zelden zonder ambivalentie naar intrinsieke aard.

Kunnen op dit spoor nog veel verder gaan, maar dan zouden we bij het begin starten.

Als een idee aanvankelijk niet absurd is, is er geen hoop voor. (dixit Einstein). Diverse groeimodellen binnen de geesteswetenschappen beschrijven deze processen met accuratesse, het leven als een beproeving in religieuze zin.

Ja, minder eenvoudig dan het aanvankelijk lijkt, kunnen ons hierin schromelijk vergissen. Hebben hierover een concrete onderzoeksvraag lopen, we zijn van mening dat er in het standaardmodel elementen ontbreken die wetenschappelijkheid niet steeds garanderen.

Allemaal zeer terechte punten, belangrijk detail is dat ambivalentie zich ook kan manifesteren wanneer we eenmaal bereid zijn gevonden om überhaupt iets te willen onderzoeken. In solitaire zin, en dan spreken we in termen van individuele bewustwording, kunnen aangenomen waarheden plots, of gradueel voortschrijdend, ook niet meer waar zijn. Finaal, rekeninghoudend met de omgevingsfactoren, kan dit leiden tot een duister kluwen dat niet laat vermoeden dat er ooit een oplossing kan gevonden worden. Andersom is ook mogelijk, oplossingen kunnen kant en klaar op de tafel liggen, maar nu net door een

Simpel is zeggen dat aangeboden hulp makkelijk kan genegeerd worden, het zegt niets over hoe we hiermee vooral onszelf in het duister kunnen blijven wikkelen. Met een tijdloze katalysator wordt het nog anders omwille van het universele kenmerk dat veel diepere gronden kent, als de expressie van liefde en ethiek zonder persoonlijkheid. Idealiter fluweelzacht met een vleugje humor, maar prettig is stigma onder deze omstandigheden niet, alle hoop ondermijnend.

Quasi onvermijdelijk om aan de overkant te geraken, op die manier krijgen we ook meer zicht op die luchtbrug.

Beetje als zeggen dat chaos verwijst naar wanorde, maar ook niets kan betekenen waarin die wanorde mogelijk wordt gemaakt. Alwaar het ontleden van een aantal clusters kan leiden tot een reeks begrippen waar leken nietsvermoedende klanten nog nooit van gehoord hebben, wil dat niet perse zeggen dat hierover binnen de ggz een consensus zou bestaan. Het enige dat het zegt is dat de ontleding voor kwetsbare mensen mogelijk is en misschien zelfs die kwetsbaarheid in de hand werkt, averechts.

Als we de lijn doortrekken bestaan er alleen maar sekten, waarvan sommigen met slechte bedoelingen. 😉 In het simpele zit het complexe, in het complexe het simpele. Misschien dat hiermee de connotatie van dat begrip sekte een andere wending krijgt, weet niet.

Met deze beslist niet-limitatieve collage sluiten we graag aan op het procesdenken, een filosofische stroming die de laatste dertig jaar opgang maakt binnen de wetenschappen en er in bestaat dat alles opgevat wordt als een continu gebeuren of proces. Ervan uitgaand dat niets stilstaat, maar alles evolueert, ontwikkelt en beweegt, is het procesdenken een dynamische denkrichting, die veel klassieke en gestabiliseerde ideeën in een ander licht plaatst. Toch is het geen nieuwlichterij, het wil gegrondvest zijn op degelijke fundamenten.

De complexiteit van het leven maakt het niet simpeler om daarover een oordeel te vellen, zoveel is wel duidelijk. Een sekte is een geloofsgemeenschap met opvattingen en gebruiken die zich onderscheiden van overige geloofsgemeenschappen die behoren tot dezelfde stroming als de sekte. Sekten zijn vaak gesticht door een charismatische leider met een nieuwe leer of openbaring. In de volksmond heeft sekte een pejoratieve connotatie en wordt in verband gebracht met muggenziften en het kritiekloos volgen van voorgangers. Om deze reden roepen sekten weleens oppositie en klachten van diverse kan

Heb je het hier per toeval over dat fenomeen dat zolang er geen wet bestaat voor deze of gene actie, ook niemand vervolgd kan worden?

De insteek van een denkexperiment kan zijn om aan te tonen hoe diverse ggz-adviezen toepasbaar zijn op een probleem met maatschappelijke relevantie, het resultaat mogelijks compleet averechts.

Voortschrijdend onderzoek mag misschien dan wel een aantal twijfels als sneeuw voor de zon doen laten verdwijnen, het zegt daarom niet dat het naar die beleving hoopvolle resultaat niet tot vereenzaming kan leiden.

Een dubbeltje op z’n kant verwijst naar hetzelfde proces met verschillende uitkomsten, tollen kan ook.

Lucht en geld zijn de zaken die we intersubjectief delen, in verschillende graden van aspiratie en expertise.