TTC

Integrale psychologie van Ken Wilber is lezenswaardig, toch net wat anders dan een weesgegroetje.

Staat ergens in de Bijbel, weet alleen niet meer waar.

Het is altijd wel iets, eindeloos gaat het verder.

Als we zeggen dat de evolutie verloopt volgens processen van differentiatie en integratie, bedoelen we processen van overstijging en omvatting. Elk stadium omvat de eerdere en voegt er vervolgens zijn eigen bepalende en zich manifesterende hoedanigheden aan toe, het overstijgt en omvat. Maar juist daarom is bij stoornissen de volgende dimensie geen zaak van overstijging en omvatting, ze overstijgt en verdringt, ontkent, vervormt en verstoort.

Naarmate het bewustzijn evolueert en zich ontvouwt, vormt elk stadium de oplossing of ontbinding van bepaalde problemen van het voorgaande stadium, om er vervolgens een paar nieuwe, hardnekkige, en soms meer complexe en lastige, problemen aan toe te voegen. Juist omdat de evolutie in alle domeinen, de menselijke en de overige, te werk gaat door een proces van differentiatie en integratie, zal elk nieuw, complexer niveau onherroepelijk te maken krijgen met problemen die in de eerdere stadia afwezig waren.

Het al dan niet volgen van de wet van de uitgesloten derden heeft aanzienlijke implicaties voor de acceptatie van bepaalde bewijzen.

Heel soms bepaalt toeval de uitkomst van een experiment, net zoals aandacht voor hulpvragen die hier spontaan uit volgen op binaire opties begint te lijken. Met als onderliggende grondsmaak liefde-ethiek is vooral dat ethische aspect een moeilijke zaak, zodat we ondertussen in het innerlijke al een heel nieuwe wereld kunnen bedacht hebben. Lees hierin wat chaostheoretici met minieme fluctuaties willen zeggen, in een wereld die morgen misschien in een doemscenario belandt, alle hoop ten spijt.

Prachtig studiewerk met al die groeifasen en bijhorende bijzonderheden, iets minder prettig wanneer er tussenin iemand met een hakbijl passeert.

Zelforganisatie is het proces waarbij in een chaotisch systeem structuren ontstaan doordat de onderdelen van het systeem ongeleid interacties met elkaar aangaan. Het proces kan spontaan zijn als er voldoende energie beschikbaar is. Zelforganisatie wordt vaak veroorzaakt door willekeurige (stochastische) fluctuaties die versterkt worden door positieve terugkoppeling.

Voor mij is de essentie van onderwijs de concentratie van de geest, niet het verzamelen van feiten. Als ik mijn opleiding over mocht doen, zou ik helemaal geen feiten leren. Ik zou het vermogen van concentratie en onthechting ontwikkelen en dan zou ik, met helderheid van geest, naar believen feiten verzamelen.

Morgen zal het niet anders worden, dat is het leven nu eenmaal.

We leven in een tijd van turbulentie, van onzekerheid en onvoorspelbaarheid. Kijken naar de veranderkundige opgave waarvoor we staan in en tussen organisaties vanuit de drie geschetste ordes van veranderen is daarom hoogst relevant. Het helpt nog meer om het veranderkundige vraagstuk op basis van een breedte- en diepteanalyse te positioneren in termen van eerste, tweede en derde orde. Want het grote gevaar dat op de loer ligt is dat we derde-ordevraagstukken benaderen met de aanpak en oplossingen van de tweede en eerste orde. We proberen dan, in tegenstelling tot Einsteins advies, het verander

Heel soms vergeten we dat de aspiraties van de nieuwe ggz betekenen dat kwetsbare mensen doorheen een vijver vol paradoxen en tegenstrijdigheden dienen begeleid te worden, soms denkend dat ggz-experten zich daar zelf ook niet altijd bewust van zijn.

Het neveneffect en/of de gevolgtrekking ligt dan ook voor de hand, maar dat zijn we gewend en sowieso al geen onderwerp van onderzoek.

Een hypothese is een voorlopige stelling waarin je aangeeft wat je verwacht te vinden in je onderzoek.

Ze hebben nog getracht zich te verweren met argumentatie, maar finaal zou het een onmogelijke zaak zijn geweest.

Het is voor ieder een uniek pad, het proces de weg.

Was het maar zo simpel als in de boekjes staat, het zou nog plezant kunnen worden.

Dat maakt alles vlotter leesbaar, voor wie het nog lezen wil.

Kan evengoed dat begrip 'mind' zijn, en 'fulness' alles wat hierin verschijnt. Kunnen er honderd andere termen voor verzinnen, het verandert niets aan het onveranderlijke, het ongrijpbare, niets zonder het.

Er zijn massa's redenen die horizonversmelting onmogelijk maken, het is maar hoe je het bekijken wil.

Zo werkt het inderdaad, helemaal zo moeilijk niet dus.

Horizonversmelting is een begrip uit de hermeneutiek dat wijst op het bestaan van een eigen ervaringshorizon met betrekking tot de denkwereld van een individu. Horizonversmelting is voor een onderzoeker binnen de hermeneutiek het vinden van raakvlakken tussen zijn eigen 'horizon' en die van de persoon die hij onderzoekt om daarmee de ander te kunnen 'verstaan'. Het vormt de paradox binnen de hermeneutiek. De tijdgeest is de kenmerkende manier van denken en handelen van het merendeel van de bevolking in een bepaalde tijd.

It's all in the mind, vervolgens een definitie geven van 'mind' en er zal misschien geen verschil meer zijn, wat een gok is. Stel eens een hulpvraag over epistemologische obstakels, je zal snel weten wat mindfulness betekent.

Zeg dat wel, ik denk daarom ook dat een aantal verklarende schema's opstelt, ter vermijding van herhaalde verwarring.