TTC

Ja, spiraalsgewijs wordt het zwaartepunt van de samenleving bepaald door de manier hoe systemen en aanverwante manieren van denken geconfigureerd werden. Dit maakt het mogelijk om elementaire beginselen buiten het collectieve aandachtsveld te houden zodat het als een mysterie kan gezien worden wanneer dat in herinnering gebracht wordt, ondanks de vanzelfsprekendheid zelve.

Hegel zei dat ook altijd, van de geschiedenis hebben we vooral geleerd dat we er niets van geleerd hebben.

Objectiviteit zegt dat morgen die wereld in elkaar kan stuiken, maar dat kan je niet-weten.

Vreemd, het gaat op en neer, met inbegrip van een aantal logicakwesties die veel vaker onbewust het discours kleuren.

In de kern van onze samenleving hebben we een automaat geïnstalleerd die ons met regelmaat van de klok doet huiveren, en het kost bloed, zweet en tranen om hem te onderhouden.

Over stellingen zoals ‘back to basics’ wordt vaak nogal meewarrig gedaan, maar het zegt misschien meer over de kwellingen die kwetsbare mensen doorstaan dan we door het gemis aan relevante ervaringskennis niet eens kunnen vermoeden.

Het is in milde overreding gezegd toch een heel gedoe, dat simpele in het complexe.

Fundamenteel onderzoek dat leidt tot metaforen die ons intuïtief herkenning kunnen geven, zegt niet dat metaforen ook tot fundamenteel onderzoek leiden.

De betekenis van het superpositiebeginsel ligt in de analyse van een lineair systeem waarvan de respons op een basisset inputvariabelen eenvoudig af te leiden is, en een willekeurige inputvariabele een superpositie is van de set basisvariabelen. Onder creatieve destructie verstaat Schumpeter een proces van voortdurende innovatie, waarbij succesvolle toepassingen van nieuwe technieken de oude vernietigen.

Gaat de hulpvraag nochtans over, neem in abstractie these-antithese-synthese en we laten de antithese weg zodat ook de synthese buiten schot blijft, in hoeverre kunnen we dan spreken over wetenschappelijkheid? Sterker, wat is het correlaat met kwetsbare mensen die hierin misschien geheel nietsvermoedend helderheid trachten te scheppen?

Een epistemische of epistemologische breuk is het moment waarop eerder aanvaarde wetenschappelijke kennis wordt verworpen.

De wiskundig precieze afstemming heeft enkel tot doel om het voor ggz-experten makkelijker te maken om het correlaat met hulpvragen van kwetsbare mensen beter te kunnen inschatten of beoordelen, heeft voor de goede orde derhalve niets te maken met wat er buiten de ggz gebeurt.

De zon neemt 99,86% van de massa in het zonnestelsel voor haar rekening, en ook dit jaar is er geen budget voor nieuwe fietspaden.

In praktijk mag het duidelijk zijn dat gezien de overvloed aan informatie communicatie niet altijd even vloeiend verloopt, niet enkel omwille van het aantal verschillende onderwerpen maar ook omwille van een haast onontwarbare waaier aan dynamismen die binnen deze modellen mogelijk gemaakt worden.

Wist dat ik op jou kon rekenen, vertel het aub aan niemand verder. 😏 Mooie leuze, keep on swinging.

Het cruciale punt is wanneer de culturele evolutie en de morfogenese aanvaard moeten worden als een verklarend principe in de menselijke geschiedenis, vertonen ze dezelfde diepgaande bezwaren die voor de traditionalisten, de romantici en de liberaal-sociale theoretici nu juist aanleiding waren dit alles af te wijzen. Met andere woorden, hoe kunnen we Auschwitz verklaren als in het menselijke domein evolutie actief is? Hoe zouden we het kunnen wagen te zeggen dat sommige culturele verschijnselen meer geëvolueerd zijn dan andere? Hoe kunnen we het wagen een zo duidelijk waardeoordeel te vellen?

Hebben ze netjes in een oefening ondergebracht, bij Ockhams scheermes. Wees er voorzichtig mee, het is immers nog simpeler dan het lijkt. 🙃😉 Mag je wel zeggen, ondanks die schijn vaak wordt opgewekt. ☀️

Heb je die logicakwesties al kunnen oplossen? Altijd interessante oefening om beter te kunnen begrijpen waarom de hemel altijd ergens anders is. 💖🙄

Gisteren boeiende les over rajas, tamas en sattva, gekoppeld aan these-antithese-synthese. Kondratieffgolven werden begin twintigste eeuw ontdekt door de Russische econoom Nikolaj Kondratjev. Ze werden naar hem vernoemd door de Oostenrijkse econoom Joseph Schumpeter, die Kondratjevs werk uitbouwde tot een theorie van innovatiecycli. De geldigheid van Kondratjevs ontdekking is tot op heden controversieel. Onder de wetenschappers die het bestaan van Kondratjevgolven erkennen, bestaat geen consensus over wat ze veroorzaakt.

Ja, waarom niet eigenlijk.

Uiteraard niet, getallen zijn louter abstracties en die zijn er altijd in overvloed, en ze verdampen op mysterieuze wijze.

We kunnen onmogelijk van de nieuwe Messias verwachten dat hij kan tellen, destijds bestonden er immers geen computers.

We houden het niet voor mogelijk, nu heeft er weer iemand internet afgeschaft.

’T is alleen maar te hopen dat ze met WOIII wachten tot na het WK, er zou nogal protest op komen anders.

Hebben ze onderhand wel gehad, sowieso eindeloos.