TTC

Hoe bedoel je precies? Hij heeft nagelaten op Wikipedia, bevreemdend is het.

Zeg dat wel, en bronkennis ongeacht welk -isme onveranderlijk veranderlijk, voor wie begrijpen wil.

Te laat wanneer je dat weet, nog erger wanneer je dacht hierover in alle bedachtzaamheid een hulpvraag te kunnen stellen.

Wikipedia maakt melding van wel liefst 340 -ismen waarvan we op dit moment weten dat het panarchisme niet in de lijst voorkomt, panarbisme dan weer wel.

Het voordeel van katalysatoren is dat ze in de schuif kunnen gelegd worden, voor wanneer het een keertje past.

Verwerken?

Toen in het najaar van 1994 in de Amerikaanse kranten de eerste foto’s van de kersverse Nobelprijswinnaar economie John Forbes Nash Jr. afgedrukt stonden, verslikten heel wat docenten en studenten van de universiteit van Princeton zich in hun ochtendkoffie. Want de man leek als twee druppels water op die oude, eenzame zonderling die al jaren doelloos op de campus rondhing en er vaak urenlang op een bankje in de tuin voor zich uit zat te staren. De studenten van de wiskundefaculteit herkenden dan weer de bejaarde zielenpoot die op onbewaakte momenten ingewikkelde wiskundige formules op het bord

Door de onpersoonlijkheid van die informatie is het irrelevant wie deze in hulpvragen verpakt, veel belangrijker is de doorstroming zodat de ervaringskennis van velen binnen het beoordelingsmodel kan opgenomen worden.

Bij volgehouden aandacht wordt de aandacht voor lange tot zeer lange tijd gericht op een of meerdere gebeurtenissen.

In vakliteratuur staan die termen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

We aanvaarden de redenering als verklaring dan en slechts dan als we het idee hebben verrijkt te worden met een inzicht, dat door de geboden verklaring onder woorden wordt gebracht. Een denker die geen Aha-ervaringen en Eureka-gevoelens bij het publiek oproept, mag zich immers verzekerd weten van een enkele reis vergetelheid.

Doordat een dolle theorie alle beweerzinnen bevat, dus ook een contradictie, is zij inconsistent. Omgekeerd, zodra een theorie een enkele contradictie bevat, dan bevat zij iedere beweerzin (explosie-stelling) en is dus dol. Derhalve eerbiedigen we het verbod van de tegenspraak omdat we geen inconsistente en geen dolle theorieën willen.

De nieuwste stokoude wetenschappelijke inzichten laten sterk het vermoeden dat we heel misschien onderweg iets over het hoofd gezien hebben, maar laat dat geen reden zijn om hierin enig correlaat met een aantal kwetsbaarheden te bespeuren.

Misschien is het minder metaforisch dan we willen denken, dan wel een tragische absurditeit om te denken dat ze bestaan.

Bronkennis mag dan wel tijdloos zijn, het zegt niets over de vele variaties hoe een hamer te hanteren.

Het is beter om het onderwerp buitenspel te laten, dan bergen die niet bestaan te verzetten.

Aan geleerde mensen die denken zelf niet onderhevig te zijn aan de paradigmashifts die ze maar al te graag promoten, stel je maar beter geen hulpvragen ter preventie van erger.

Ervaring leert dat je maar beter nooit een hulpvraag over bronkennis kan stellen, dat staat namelijk beschreven in woorden die leken onmogelijk uitgesproken krijgen.

Straks gaat het nog kloppen, dat de dyade getallen baart.

Die clash tussen de BRIC-landen en het Westen gebeurt in tegenwoordigheid, volop bezig. 'Straks' is daarom enkel het vervolg in het voortschrijdende hier en nu, een manier van spreken..

Straks krijgen we de clash tussen de BRIC-landen en het Westen, zo heel moeilijk is dat niet.

Dat weten we, vandaar die bronkennis die onveranderlijk veranderlijk is, de gulden middenweg vinden een andere zaak.

Merken dat onmiddellijk wanneer het bronkennis op het bord gelegd krijgt, en veel menners die het allemaal op een andere manier gebruiken.

Heraclitus werd bekend als 'de duistere' omdat hij zijn filosofie in moeilijke, kernachtige en associatieve bewoording op schrift stelde. De tekst had een literair karakter, met ambiguïteit, alliteratie en woordspelingen. Hiermee bemoeilijkte hij opzettelijk de interpretatie. Mensen moeten, vond hij, moeite doen om zijn filosofie te begrijpen, zoals de mens moeite moet doen om de natuur te doorgronden. De stijl vult het gedachtegoed aan. Dubbelzinnigheid suggereert eenheid, paradoxen suggereren de eenheid der tegendelen, alliteratie suggereert harmonie, enzovoort. Is het daarom dat je a

Beelddenken, beeldspraak en metaforisch taalgebruik vinden we vaak terug in wetenschappelijke disciplines, omdat er anders misschien teveel licht in je derde oog zou kunnen schijnen.