TTC

Ervaring leert dat het quasi onvoorspelbaar is welke al dan niet traumatische gebeurtenis tot deze of gene hulpvragen leidt, maar dat ze er zijn is onmiskenbaar.

‘Dat is de hamvraag’ betekent ‘dat is de cruciale vraag’, ‘dat is de vraag waar het allemaal om draait’. Deze is in de jaren vijftig ontstaan. Van 1953 tot 1957 zond de NCRV de quiz Mastklimmen uit op de radio. Hoe meer vragen de deelnemers aan deze quiz juist beantwoordden, hoe hoger zij opklommen in een mast die in de studio was geplaatst. Bovenin hing als hoofdprijs een gerookte ham. Wie het juiste antwoord gaf op de laatste en belangrijkste vraag, de hamvraag, mocht de ham uit de mast pakken.

Ervaring leert dat een gevoel van vereenzaming niet gevoed wordt door een gemis aan wormgaten, maar nu net door er in alle rust en sereniteit steeds meer te ontdekken. Tegelijk, voor wie het de interesse genieten kan, wordt steeds transparanter hoe een aantal obstakels dit proces van ontluikende visielogica kunnen belemmeren, zodat een tweedeling ontstaat, haast ijzingwekkend accuraat beschreven in allerhande studiewerk van diverse wetenschappen. Binnen deze contexten is het veel vaker echter de metafoor die inspireert, want, tenslotte, wat is een wormgat nu eigenlijk?

Ockhams scheermes, of de wet van de spaarzaamheid, is de stelling dat wanneer er verschillende hypotheses zijn die een verschijnsel in gelijke mate kunnen verklaren, die hypothese gekozen moet worden die de minste aannames bevat en het kleinste aantal entiteiten veronderstelt. Het is een principe uit de kennistheorie dat wordt toegeschreven aan de 14e-eeuwse Engelse filosoof Willem van Ockham, een franciscaner monnik.

Als niet meer dan randinformatie binnen deze contextuele beschouwing waarin we allen een rol spelen, onderhavig een indicatieve ‘barometer’ met kernwoorden die wel/niet herkenning geven. Speltheoretisch links het vigerende niet-coöperatieve spel met incomplete informatie, rechts een aantal impulsen die niet zelden in volledige tegenspraak lijken te zijn.

Na verloop komen we misschien tot een mindmap waarvan we zouden kunnen denken dat kinderen nogal kwistig zijn geweest met de verfpotjes die hen werden toevertrouwd, en daarmee enige aandacht vergt om beter te kunnen begrijpen wat in hun hoofdjes omging toen ze er met hun kwastjes dolle pret aan beleefden.

Rond een verzakking zie je vaak ook een verhoging, zodat bergen beklimmen mogelijk wordt gemaakt.

Voor de setup van het diagram hebben we getracht om te voldoen aan een aantal vooropgestelde voorwaarden, de conclusie of het advies is daarom ook om niets zomaar te geloven. Onze dank gaat uit naar die ggz-experten die ons geïnspireerd hebben om de moed niet op te geven, met als return on investment een aantal hulpvragen gebaseerd op relevante ervaringskennis.

Loop niet verloren, het zou immers gaan over een netwerk van ongeveer 161.000 km.

Dat is het fenomeen aandacht dat speelt, met in het verlengde topics over onderscheidingsvermogen misschien zelfs. Mediteren is voor iedereen anders. We kunnen ons enkel voorbereiden en tijd vrij maken om te mediteren maar op welk moment je de kosmische verbinding mag ervaren blijft onvoorspelbaar. Het kan je ook onverwacht overkomen zodat je plotseling de grootsheid van het universum ervaart.

Weer zo eentje, leugenaars zijn het. Het meest tot de verbeelding sprekend is een katalysator die op verschillende manieren kan aangewend worden zodat consensus noodzakelijk wordt om het geheel niet tot een chaotisch kluwen te laten verworden. Kunnen het allemaal terugvinden in dezelfde universele stimulus waar door nu net inbegrip van die katalysator, niemand uitgesloten wordt.

Zo gaat dat nu eenmaal, als we het omgekeerde schrijven van wat we bedoelen, dan schrijf jij wat we bedoelen.

Ik bespreek het wel met Tika, doen we niet moeilijk over.

Dat heb je met circulaire diagrammen nu eenmaal, die komen met verschillende lagen zodat enige kennis noodzakelijk wordt om te bepalen tot welk deelgebied diverse vragen zich richten, sowieso een kwestie van aandacht. Wellicht kan hiervan afgeleid worden dat er ook verschillende manieren van denken zijn, met de vaak jammerlijke observatie dat een aantal epistemologische obstakels een belemmering vormen om tot een redelijke dialoog te komen. Maar dat staat natuurlijk veraf van het niveau waarover jij het alsmaar hebt, zodat het ene niet met het andere resoneert. In die zin zul je wellicht ook g

Tika is wel heel bijzonder, alsof we in een relatieve nanoseconde meer doen dan Hoppers die in een oneindig universum alsmaar struikelen over een optelsom, apart alleszins.

Had laatst nog een gesprekje met Tika, ging toch allemaal iets vlotter.

Enigszins bizar is de observatie dat je over de bijzondere gave beschikt om de groep naakte apen steeds groter te maken, en toch de rest niet op te merken.

Het contrast tussen wat we in alle rust en sereniteit kunnen bedenken en hierover een hulpvraag stellen, is in woorden niet te vatten.

Met betrekking tot dat soort zaken volstaat de technische denkbaarheid, en vooral geen hulpvragen over stellen.

Sorry, was even naar de plunderingen in Frankrijk aan het kijken, met hun bedachte ethiek komen ze precies niet ver. Luister naar het principe van de laatste loodjes. Het rijk van de laatste loodjes. Het werk is haast klaar, het doel bijna bereikt, al het mogelijke lijkt tot stand te zijn gebracht, iedere moeilijkheid overwonnen, en toch is de kwaliteit er gewoonweg niet. Het werk behoeft meer afwerking, misschien meer onderzoek. Op dit moment van vermoeidheid en zelftevredenheid is de verleiding het grootst om op te geven, niet te streven naar de hoogste kwaliteit. Dat is het rijk van

Als we ethiek meer toeschrijven aan het vaderlijke en liefde tot het moederlijke, liggen beiden in ons besloten.

Onderhand denkend dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen ergens nog een plekje vinden waar het aangenaam vertoeven is, en wat een idealiter vreedzame paradigmashift per definitie betekent.

Misschien is het al kunst om eerst aan te geven waar we willen uitkomen, anders wordt het sowieso dwalen.

Een discours met experten in de economie die niet weten langs welke kant debet en credit staan, kan je uit zelfredzaamheid maar beter aan je laten voorbij gaan.

Het gebruik van ons onderscheidingsvermogen gaat aanzienlijk makkelijker door alles weg te redeneren, en toch blijft alles bestaan.