TTC

Gekkenwerk is een oplossing zoeken voor een probleem binnen een context die continu verandert, maar toch altijd hetzelfde blijft.

Iets wat recent is geleerd kan bijvoorbeeld iets anders dat wij vroeger hebben geleerd weg- of onderdrukken. Men spreekt dan van retroactieve inhibitie. Ook het omgekeerde, proactieve inhibitie geheten, kan plaatsvinden. Iets wat vroeger is geleerd kan iets anders dat later is geleerd onderdrukken. Ten slotte is het mogelijk dat we iets vergeten omdat we het niet meer kunnen terugvinden. Het zit nog wel in het geheugen, maar we kunnen er niet meer bij. Terugvinden gaat makkelijker als we kunnen beschikken over een hulpmiddel of 'cue'. Zo kan een gezicht of een melodie ineens de herinnering ter

Aan de hand van een eenvoudig voorbeeld wordt de oplossingsmethode stap voor stap getoond. Reële problemen kunnen meer dan duizend randvoorwaarden hebben, waar men niet onmiddellijk eventuele tegenstellingen in kan herkennen, of dus niet direct het bestaan van een geldige beginoplossing kan vinden.

Voor de dingen die we niet willen weten, bieden ggz-experten oprecht goedwillend allerhande tools.

Abstractie is het inductieve proces van het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten en vervolgens generaliseren om zo de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken. Zo wordt een verkorte samenvatting van een wetenschappelijk werk soms ook een abstract genoemd.

Aan de hand van pseudocode is het de bedoeling dat iedereen de werking van de code begrijpt. Daarom is het zowel interessant voor programmeurs als voor degenen die geen programmeur zijn. Eerst krijg je een uitleg over wat pseudocode precies is, daarna zie je pseudocode voorbeelden.

In reactie op de gedachte dat Jezus' voorhuid het enige deel van zijn lichaam was dat niet opgenomen werd in de hemel, wordt soms gespeculeerd over door hem op aarde achtergelaten melktanden, haren, nagels en het door hem vergoten bloed.

Het warme wiel heruitvinden is veel vaker niet meer dan tijdverlies.

Aub, begin weer niet over die auto-onderdelen, dat is immers altijd hetzelfde.

Een blunder die onze minderwaardigheid voor levenslang garandeert, is denken dat christenen allemaal dezelfde taal spreken.

Overigens, wegens een aantal overprikkelingen in Spanje, komt Sinterklaas dit jaar uitzonderlijk iets vroeger. Verder zou naar het schijnt dat vaderlijke meer met kenmerken te maken hebben, anders zou God helemaal niet geslachtsloos kunnen zijn.

Heeft met die baard te maken, denk ik. Discursieve psychologie is ontstaan als een kritiek op methoden die gebruikelijk zijn in de sociale psychologie, zoals het interview en het experiment, waarin taal buiten haar natuurlijke context wordt bekeken en behandeld als directe weergave van de wereld om ons heen. Het uitgangspunt van discursieve psychologie is dat taal niet alleen beschrijft wat we zien, denken of voelen, maar dat zij ook gebruikt wordt om handelingen mee te verrichten.

Apart alleszins, alsof je de omgekeerde effectiviteit andersom wil laten blijken, verwarrend.

Pseudocode wordt gebruikt om algoritmen vast te leggen op een voor mensen leesbare manier, met behoud van de opeenvolgende algoritmische stappen. Natuurlijke taal is hiervoor niet geschikt, omdat deze voor meerdere uitleg vatbaar is. Een formele programmeertaal is vaak te strak gedefinieerd, en vereist te specifieke kennis van die taal om het algoritme snel en voor iedereen begrijpelijk te maken.

Translationeel onderzoek richt zich op het vinden van praktische toepassingen voor ontdekkingen in fundamenteel onderzoek.

Meer dan waarschijnlijk een kwestie van oefenen, kunnen het ook eens proberen door Kronos en Chronos door elkaar heen te gebruiken.

Tja, en katalysatoren zijn auto-onderdelen, kennen dat verhaal.

Over wie dan wel?

Misschien dat we het synoptische vraagstuk nog eens kunnen overdoen, het is alweer zo lang geleden.

In theorie is het perfect mogelijk om een aantal denkexperimenten op te maken waarmee we per definitie nogal verwarrende begrippen zoals ambivalentie op een serene manier helder kunnen maken. Hierover in alle bedachtzaamheid hulp- en/of onderzoeksvragen stellen is echter quasi onmogelijk, en wellicht net omwille van het fenomeen gepaste ggz-begeleiding genoodzakend. Vanuit die optiek ontstaat een schril contrast tussen theorie en praktijk, dermate hypergevoelig veel vaker ook het ongeloof tartend, maar toch waar. Niet onbelangrijk detail, denkexperimenten zeggen niets over deze of gene appreci

Kijk bijvoorbeeld naar de ontwikkeling van onze hersenen, een toename van complexiteit en integratie, waarbij iedere fase, ieder ontwikkelstadium, de voorgaande fasen omvat en overstijgt. Of zoals in de reeks quark, atoom, molecuul, complexe molecuul, eenvoudig organisme, meer complex organisme, neuraal organisme, reptielenbrein, limbisch systeem en neocortex. Een dergelijke reeks noemt men een holarchie.

Zolang we maar bereid zijn om te blijven blunderen, komt er vroeg of laat wel eens een wit konijn uit een hoge hoed. Beetje als de zoeker is het gezochte, en het oog dat zichzelf niet kan zien.

Als het niet gezien kan worden, is er ook geen ziener.

Er is ook geen ziener, dat zou het absurd maken.

Zal Plotinus zich wellicht schromelijk vergist hebben, kan gebeuren.