TTC

De hypothese van de zonnenevel, ook wel de Kant-Laplace-hypothese genoemd, is vooralsnog de meest waarschijnlijk geachte verklaring voor het ontstaan van het zonnestelsel. Iedereen ervaart wel eens pijn, de één vaker dan de ander en de intensiteit van de pijn verschilt per persoon. Pijn is een natuurlijk beschermingsmechanisme van ons lichaam. In sommige gevallen gaat het zijn functie echter voorbij en kan het ons dagelijks leven flink beïnvloeden. In dat geval spreken we van chronische pijn. Een van de manieren om deze pijn te behandelen is door middel van cognitieve defusie.

De cryptozoölogie is een omstreden vorm van theorievorming over en onderzoek naar onbekende dieren, ook wel cryptiden genoemd, die zó spectaculaire eigenschappen bezitten dat hun bestaan onwaarschijnlijk is.

Subtiel is het nuanceverschil tussen fijnstoffelijk en stikstof, bijtijds quasi onzichtbaar.

Door continue zandstormen kunnen woestijnervaringen zware beproevingen worden, en schuilplaatsen zijn moeilijk te vinden.

Eindelijk nog eens goed nieuws, m’n psycholoog zegt dat er met m’n veroordelingsvermogen niks mis is.

Cradle to Cradle (C2C) is een ontwerpfilosofie, bedacht door de Duitse chemicus Michael Braungart en de Amerikaanse architect William McDonough. Volgens hen staat het principe van afval gelijk aan voedsel. Dit betekent dat elke grondstof en elk materiaal dat voor een product gebruikt wordt ook weer moet kunnen worden hergebruikt.

Kunnen er eens mee lachen, in een WS-RV is dat veel vaker echter niet het geval. En dan spreken we nog niet over de verschillende manieren hoe we naar de samenhang tussen verschillende elementen en bijhorende dynamismen kunnen kijken, of de onmacht die kan ervaren worden door een en ander een keertje ernstig te nemen. Ergo, geen gemis aan ggz-tools, uiteindelijk is het wel ieder voor zich.

Die hoedjes van De Bono hebben we uit zelfredzaamheid terug in de kast gelegd, onder het motto beter voorkomen dan genezen.

Onder terminologie wordt in het algemeen het geheel van woorden en begrippen verstaan die in een specifieke context worden gebruikt. Terminologie als discipline is de leer die systematisch studie verricht naar de etikettering of het aanwijzen van concepten bijzonder aan een of meer onderwerpen of domeinen van menselijke activiteit. De grondlegger van de moderne terminologie is Eugen Wüster.

Zoniet onmogelijk is het redelijk moeilijk om te onthechten van referentiekaders die we niet kennen.

Nieuwste ezelsbruggetje is ‘verliescirkel’, als een enkel woord dat verwijst naar een complex gebeuren waarin individuele trajecten nooit los staan van de omgevingsfactoren die op zichzelf zeer variabel kunnen zijn. Hierover doordenkend het aantal variaties niet alleen ontelbaar, maar ook verklarend waarom herstelonderzoek kan leiden tot ervaringen van toenemende complexiteit. Kortom, geen twee zijn dezelfde, net zoals tal van kwetsbaarheden redelijk onderschat kunnen worden, met alle gevolgen van dien.

Cognitieve defusie zoals gesuggereerd binnen ACT lijkt sterk op reverse engineering, maar ook niet meer dan een onderzoeksmethode zoals er velen zijn.

Sommigen zijn zoekend, anderen zijn zoekend.

In een poging tot vereenvoudiging kunnen we gemakshalve misschien beter neologismen bedenken, zodat we binnen NVC-trajecten de basis uit de complexiteit kunnen ventileren. Hierna kunnen we in alle rust en sereniteit verder met een set nieuwe afkortingen die de schijn opwekken dat het om een geheime taal zou gaan, maar eigenlijk niet meer is dan een schuchtere poging om de normaliteit beter te leren begrijpen.

In het bijzonder kunnen we nog opmerken dat informatie die in voorgaande fasen misschien afwezig is en/of niet gangbaar binnen het breed publiekelijke domein, niet zegt dat deze informatie niet beschikbaar is. Het is daarom dan ook vaak niet meer dan een menselijke keuze om hier meer over te willen weten, waarbij generaliserende oriëntaties alvast kunnen helpen.

Het niveau stijgt alweer, macht der gewoonte wellicht. Onveranderlijk veranderlijk, het is de normaal. Oude wijn, nieuwe zakken.

Hilarisch, straks olie verversen.

Geen idee, het gaat immers over een universele stimulus die onveranderlijk veranderlijk is, de variaties redelijk in aantal.

Het blijft bijzonder wat een massa aan informatie in een gecomprimeerd pakketje verzonden kan worden, of zelfs met een minimum aan woorden gezegd kan worden. En dan spreken we niet zozeer over een waardeoordeel in deze of gene zin dan wel over het bestaan van het fenomeen op zich, niet meer, niet minder.

Wellicht met de beste bedoelingen worden steeds meer modellen op de maar al te breekbare bordjes van sowieso al kwetsbare ervaringswerkers gelegd, schijnbaar veronderstellend dat we goochelaars zijn die als vanzelfsprekend, alsof we ze zelf bedacht zouden kunnen hebben, een reeks paradoxen ontrafelen kunnen. Niets is echter minder waar, veel vaker is het nu net haast smeken om er in alle bedachtzaamheid enige aandacht voor te vinden, continu de haast ondraaglijke pijn doorbijtend, tussen zinloosheid en betekenis, tussen hoop en wanhoop.

Hoe fundamentele kennis zich verhoudt tot bezigheden zoals het leggen van mandala’s zullen we zonder gerichte aandacht wellicht nooit ten gronde kunnen begrijpen, tenzij deelaspecten daarvan in hulp- en/of onderzoeksvragen kunnen gepresenteerd worden voor wie het de interesse kan genieten.

Louter indicatief hoe er een verschil kan bestaan tussen theorie en praktijk, net zoals des levens ieder pad uniek is.

Voor wat we zien kennen we niet altijd het geijkte vakjargon, wat eenvoud vermag.

Heel soms krijg je misschien de indruk dat simpel niet altijd even simpel is, maar toch simpel.

Gisteren nieuwe workshop gestart en een beetje huiswerk meegekregen, ondertussen draait de wereld door.