Willempie

@Willempie,
Waarom wil je het zo graag, om de goede redenen of omdat het leven te moeilijk is. Maar als het leven een gift is mag je leven voluit!! Leven en genieten van óók de mooie dingen, een balans zoeken.
Denk aan Luther hij gaf aan dat wanneer morgen de wereld vergaat hij vandaag nog een boom zou planten. Is dat niet de juiste houding, maak er wat van; KIJK NAAR DE WERKERS. Bij alle ellende die er is gebeurd er ook zoveel moois, is er compassie.
 

Jezus waarschuwde al dat er wolven in schaapskleren zullen zijn, die de kudde zouden aanvallen en proberen uiteen te jagen. Ik geloof dat de wolven nu werkelijk hun ware aard laten zien en we niet meer naïef kunnen zijn over die uitspraak, alsof het allemaal wel meevalt en het enkel om beeldspraak zou gaan.
Nee, het gaat duidelijk om hele reële, menselijke roofdieren, die zich als gelovigen en zelfs als geestelijken voordoen, maar het beslist niet zijn. Die allesverwoestend te werk gaan of het toestaan dat hun medewolven die verschrikkelijke aanvallen verrichten. Die zand in de ogen van de goedwillenden proberen te strooiën en daardoor de kudde tot op het hoogste niveau verscheuren.
En een ieder die niet wil meewerken aan de oplossing waar dat gevraagd wordt, is onderdeel van het probleem en zal door God ook zo geoordeeld worden.
Is het verschrikkelijk dat de kudde extra beschermd moet worden? Absoluut. Maar zo is het altijd geweest en zo zal het altijd zijn, tot aan de wederkomst. Net zoals je altijd je huis op slot zal moeten doen tegen inbrekers, altijd extra voorzichtig in het verkeer zal moeten zijn vanwege roekelozen, altijd slechte vriendschappen en zondige plaatsen zult moeten vermijden, noem maar op.
We kunnen dan bij de pakken neerzetten en erover jeremiëren, maar ook opstaan en recht doen aan hen die onze bescherming nodig hebben, al biddend dat de Herder zijn kudde bijeen wil houden, de roofdieren rechtvaardig wil bestraffen en barmhartig en liefdevol op ons wil neerzien, in het bijzonder op hen die door het aangedane leed de kudde verlaten hebben.
Jezus wil dan nu alreeds dicht bij je zijn, zijn overvloedige vrede geven en je zo tot grote troost en hulp zijn. Richt je daarom niet uitsluitend op het kwade in de wereld, ook niet als je zelf tracht een kwaad te bestrijden, maar richt je allereerst op Jezus.

Het Koninkrijk is erg dichtbij! 
 

En het Koninkrijk is nu nog net zo dichtbij als toen.

Gisteren was het dierendag. # Franciscus van Assisi. 
 

Zo, dat is een gewaagd standpunt. 
Was het niet Paulus die zei dat de christenen "als wilde tak" geënt zijn in de wijnstok? En maakte hij daarbij niet de kanttekening dat je het nooit in je hoofd moet halen om jezelf als christen die er dus eigenlijk "bijgevoegd" is jezelf verheven te voelen boven de natuurlijke takken? 
En als de rol van joden uitgespeeld zou zijn, waarom sluit de Allerhoogste dan een eeuwig verbond met hen? Bij de berg Sinai sluit Hij dat verbond en - als Hij altijd bestaat, moet ook dat volk altijd bestaan. Anders is het een raar of ongelijk verbond. En hoezeer het joodse volk ook naar het leven gestaan is, zijn land onder de voet gelopen, de inwoners verbannen, de godsdienst verboden, en zelfs bijna tweeduizend jaar in de diaspora (en niet in de laatste plaats door christenen) vervolgd - met regelmatig de dood tot gevolg - is, bestaat het volk nog steeds. Geen enkel volk in de geschiedenis is zo belaagd en in haar voortbestaan bedreigd en naar het leven gestaan als het joodse, en zeker niet op zo onnoemelijk vele manieren: door oorlog, slavernij, ballingschap, buitenlandse overheersing, gedwongen bekering tot christendom of islam, assimilatie; of van binnenuit door afgodendienst, twisten over troonopvolging, strijd tussen de priesterklasse en de voorlopers van de rabbijnen (de Farizeeën) en niet in de laatste plaats het christendom; totaan de verlichting en uiteindelijk de sjoa aan toe. 
Tegen alle verwachtingen in is het joodse volk er nog steeds. Egyptenaren zijn verdwenen, de Assieriers zijn uitgemoord en onder de voet gelopen, de Babyloniers zijn zelf ballingen geworden, de Perzen (die het toestonden dat Israël weer de tempel zou herbouwen, maar altijd schatplichtig zou blijven aan Perzie) mocht blijven bestaan, maar is altijd zo onmachtig gebleven als zij Israël hielden (Perzie is tegenwoordig Iran). De Grieken die de joodse godsdienst én het lezen van de Torah en Tanach verboden, zijn van geen betekenis meer en juist hun godsdienst is verworden tot een sprookjesboek dat door niemand meer serieus wordt genomen. En ironisch genoeg heeft juist de Griekse taal ervoor gezorgd dat de Torah en Tanach over de hele wereld is verspreid. De Romeinen die de joden uitdreven en van de tempel geen steen op de andere lieten, zij zelf overal uitgedreven en van hun rijk is er niks opgegraven of overgebleven - geen tempel, viaduct of colloseum - dat nog helemaal intact is. Bij hen is figuurlijk dus ook geen een steen op de andere gelaten. Nazi Duitsland dat zes miljoen joden vermoordde, heeft zelf negen miljoen mensen verloren en de nazi's zijn er niet meer. 
Alle pogingen van 'de tegenstander' hebben niet tot de ondergang van het joodse volk kunnen leiden. Zou dat wellicht komen omdat de Beschermer van Israël die niet sluimert of slaapt een verbond met het volk heeft? En als dat zo is, hoe kun je dan beweren dat ze "geen enkele rol" meer spelen? En hoe wordt het werk van de Eeuwige door dat volk belemmerd? Heeft hij dan een verkeerde keuze gemaakt, toen hij zijn verbond met hen sloot? 

Ja, de moderatieaanwijzing werkte helaas niet.
Ik heb nu een afsplitsing gemaakt:
Het topic dat ik op jouw verzoek weer geopend had heb ik opnieuw gesloten en in het nieuwe topic staan enige berichten die van hieruit ernaartoe konden worden geplaatst en in de topicstart staan citaten van eerdere opmerkingen hier die niet goed verplaatst konden worden aangezien ze ook voor een gedeelte over andere zaken gingen.
Mensen, maak het de moderatie niet te lastig. Uitsplitsen is tijdrovend en om er als eerste bericht een topicstart bij te maken is vaak moeilijk omdat de berichten op chronologische volgorde verschijnen in de reeks.
Oproep: Blijf ontopic en volg moderatieaanwijzingen op. Wie zo'n aanwijzing naast zich neerlegt kan een waarschuwingspunt gaan verwachten.

@Trajecto
Er was een topic "Christelijke informatiedag seksueel misbruik" waarin seksueel misbruik besproken kon worden. Dat topic is gesloten maar ik zie hier een duidelijke behoefte om daar nog het nodige over te zeggen, en niet in relatie tot het onderwerp waarover ik begonnen ben. Zou je dat topic toch weer open willen stellen zodat iedereen daar zijn frustratie en ellende kwijt kan.
@overige  deelnemers, ik vind wat ik lees interessant en probeer het te volgen. Maar zouden jullie s.v.p. bij de topic titel willen blijven. Alvast bedankt.

En "er is maar één God en Hij bestaat uit drie personen", zei de kapelaan. "Kijk, eindelijk iemand waar je normaal mee kunt praten." (ook Finkers). 

En "er is maar één God en Hij bestaat uit drie personen", zei de kapelaan. "Kijk, eindelijk iemand waar je normaal mee kunt praten." (ook Finkers). 

En de wetenschappelijke werken daarover serieus te nemen en niet alleen maar van pseudowetenschappers. De laatste kun je herkennen doordat ze alleen maar bezig zijn hun eigen gelijk aan te tonen of met "schokkende" boeken geld te verdienen. Zo was er ooit in het nieuws dat een theoloog (!!!) het bewijs had gevonden dat de eerste boeken van Genesis niet konden kloppen. Het bewijs was dat in het paradijs geen appelbomen groeiden. Dergelijk nieuws verbaast me niet eens meer. Wat me wel verbaasde was dat die theoloog zijn geloofwaardigheid niet in één klap verloor. Blijkbaar zijn er mensen die zitten te wachten op dergelijke onzin.  
Totale onzin. Blijkbaar heb je geen idee van hoe de meeste christenen denken en leven.
Het heeft helemaal niets met een excuus te maken. Je moet gewoon lezen wat de Bijbel ons hierover mededeelt. Dan snap je het misschien beter.
Robert Frans heeft het over het overgeleverde christendom. Ik snap dan weer niet waarom je dat niet begrijpt. En het grote voordeel van een christen is dat die het jodendom niet hoeft af te wijzen en rustig mag erkennen dat er in andere religies ook een mate van waarheid aanwezig is.
Ik snap wel wat je bedoelt maar je zou m.i. beter kunnen stellen dat de leer ondanks veel geweld overeind is gebleven.

Begin er dan niet over. Je hoeft ons niet uit te leggen waarom want dat weten we heel goed. Maar er zijn nu eenmaal een paar forumregels waar zelf jij je aan hebt te houden.

Of zo:
 

Wel, ik ben nu iedere dag 3 psalmen aan het lezen en het bevalt me goed. Bedankt voor de tip

Ik denk eerder dat we er zélf als kinderen zijn: nieuwsgierig, speels, vrij, jong van geest en lichaam, onvoorstelbaar creatief en vol expressie en passie, met onbegrensde mogelijkheden die we nu nog niet eens kunnen vermoeden.
Als er geen tijd meer is, dan kunnen zoveel miljoen jaren net zo goed een paar seconden zijn en andersom. Je kunt dan bij wijze van spreken vandaag voor drie maanden weggaan en morgen weer terugkeren.
Je bekijkt nu de eeuwigheid vanuit de tijd, daar wij zelf natuurlijk in de tijd leven. Daardoor kun je je niet voorstellen hoe het is om écht zonder tijd te leven, laat staan in een wereld waar je niet alleen bevrijd bent van de tijd en de vergankelijkheid, maar ook van al het kwaad en van al het lijden dat je enkel naar beneden drukt en slechts een schijnvrijheid biedt.
Weliswaar kun je bij tijd en wijle de tijd vergeten als je ergens heel aandachtig mee bezig bent, maar in een dergelijke permanente staat leven is ons nog niet gegeven, hoewel er al mensen blijken te zijn die wel degelijk (grotendeels) zo onthecht leven en dus al een glimp van de eeuwigheid in zich dragen.
Van tijd tot tijd kom je ze tegen. Ze hebben een andere stem en een ander gezicht dan wij: sterker, rustiger, gelukkiger, stralender. Zij beginnen daar waar de meeste mensen ophouden. Ze zijn herkenbaar, zei ik, maar dan moet je wel weten waar je op letten moet. Ze lijken niet veel op "religieuze mensen" zoals je je die voorstelt op grond van wat je zoal gelezen hebt. Ze trekken geen aandacht. Je meent al gauw vriendelijk voor ze te zijn terwijl zij eigenlijk vriendelijk voor jou zijn. Ze houden meer van je dan andere mensen maar hebben je minder nodig. [...] In de regel zullen ze heel veel tijd lijken te hebben: je vraagt je af waar ze die vandaan halen.
-Onversneden Christendom, C.S. Lewis

En iets doen of niet doen uit liefde en respect voor je vader, zou dat je vader niet ontzettend blij en trots maken? Daar ga je je hele verdere leven profijt van hebben. Zelf trok ik me er op jouw leeftijd weinig van aan en ik was op m'n zestiende al het huis uit. Dus heb ik eigenlijk geen recht van spreken. Achteraf gezien had ik hem veel leed en zorgen kunnen besparen. Ik heb hem veel onnodig verdriet gedaan en kan dat nooit meer goedmaken, omdat hij er niet meer is.

Er belt een dame aan die een deuk in mijn auto heeft gereden. "Zijn er doden bij gevallen?". 

Wat ook kan helpen is het bidden van de psalmen. En dan niet enkel de psalmen die je mooi of gepast vindt, maar zoveel mogelijk álle psalmen, in een vaste volgorde waar je dan niet van afwijkt.
Dit kan door het getijdengebed te bidden, maar ook door simpelweg elke keer de drie volgende psalmen of psalmgedeelten uit de Schrift te bidden.
De psalmen omschrijven verschillende gemoedstoestanden en het zal je dan ook regelmatig overkomen dat je bijvoorbeeld een jubelpsalm bidt terwijl je droevig bent en andersom. Door dan toch gewoon te bidden wat "op het programma" staat, leer je ook God te loven en te prijzen als je daar eigenlijk geen zin in hebt.
Het kan dan zomaar al gebeuren dat je toch enige blijdschap voelt tijdens het bidden, of juist medelijden met hen die daadwerkelijk in zulke nood verkeren. Soms kun je al blij worden door te doen alsof je het bent.
Verder ligt het geheim van de christelijke, bovennatuurlijke vreugde, in het zoveel mogelijk onthechten van natuurlijke verlangens, zoals gezondheid, rijkdom, vrienden, werk, etc.. Die mogen zeker hun plaats hebben in het leven met Christus, maar zij mogen de vrede van Christus niet verstoren.
Dat onthechten doe je door natuurlijk dagelijks te bidden om de geest van onthechting, die alleen Christus kan geven, maar ook door sober en gematigd te leven, mensen geheel vrij te laten in of zij met jou willen omgaan of niet, je vreugde en lijden op te dragen in gebed aan Christus, je werk zo goed en secuur mogelijk te doen, zowel complimenten als beledigingen rustig te ontvangen en je eigen grenzen steeds ietsjes meer te verruimen door steeds ietsjes meer te verdragen.

Tanden op elkaar. Sommige mensen zijn luchtiger en vrolijker dan anderen. Zelf ben ik nogal melancholisch en somber van karakter. Ik ga niet flierefluitend door het leven. Van depressies weet ik ook alles. De vreugde en vrede zitten diep van binnen, vooral in de wetenschap dat God mij liefheeft, altijd voor mij heeft gezorgd en daar nu niet ineens mee zal ophouden. "God heeft ons geen kalme reis beloofd maar wel een behouden thuiskomst." Ook heb ik ontdekt dat het absoluut niet helpt om je zorgen te maken. Een goede vriend van me zei eens tegen me, toen alles tegen leek te lopen: "Wat is het ergste dat er kan gebeuren?" Dat hielp me om de boel te relativeren. Maar gemakkelijk is het absoluut niet.

Ik ben het wel deels met je eens, maar het lijkt me ook weer niet dat Robert Frans zonder liefde handelt. Dat is een onnodig kwetsende opmerking.

Nee, dat blijkt.
Wij zijn zeer waardevol in Gods ogen, getuige de vernedering van Jezus. God heeft alles over om weer verzoend te worden met Zijn waardevolste schepping.

Of zo Levinas nog zei.
De kwetsbaarheid en de weerloosheid van De Ander roepen ons rechtstreeks op. De mens in nood is imperatief en treft ons als een bevel, uit de hoogte. Het naakte Gelaat is geen opwekking van medelijden, maar komt mij tegemoet als een gebod, als een eis tot rechtvaardigheid. De machteloosheid zelf is een bevel tot hulpverlening. Zo legt De Ander beslag op mijn vrijheid en grijpt mij in de kern van mijn zelfontplooiing. Geconfronteerd met de nood en de weerloosheid van De Ander voel ik mij als een beschuldigde, iemand die ten onrechte geniet van zijn bezit, zijn rijkdom, zijn rechten en zijn zekerheden. Deze authentieke schuldervaring mondt uit in het verlangen naar De Ander als zingever van mijn bestaan. De Ander heeft dus niet alleen een functie van zelfontplooiing van het Ik. De Ander is ook voorwerp van een verlangen als honger zonder einde, als een vuur dat nooit uitdooft. Hoe meer men zich immers inzet voor De Ander, hoe groter het appel op verantwoordelijkheid.

Ach weet je, ik mag dat allemaal nog ontdekken. Mijn vrouw met de gave van profetie heb ik daarom ook even naar haar gebedsleven gevraagd en ze zegt: "ik bid vast wel meer dan 5 uur per dag, want ik praat de hele dag door tegen God." 
 
O Help Heer, sta me bij... Wholla, het begin is er ?

Het was ook absoluut niet bedoeld om iemand iets op te leggen. Gebed als verplichting! Ik moet er niet aan denken! Misschien moet ik mijn diepste zielenroerselen even een tijdje voor me houden. 
Ook dat is waar. Let wel dat in de door jou aangehaalde tekst staat "opdat zij den Heere zouden zoeken.....". Heb jij er een gedachte over waarom God daar belang aan zou hechten?
Ook dit heb ik gelukkig mogen ervaren! Dank je voor het delen.

De filmpjes die je toont komen vrij duidelijk voort uit een charismatische beweging. Ook binnen de katholieke Kerk is een charismatische beweging actief en die blijkt her en der inderdaad vooral jongeren te helpen het geloof te vernieuwen. Met rijen voor de biechtstoelen, intensievere beleving van de mis en devotie tot vooral het Vaderhart als gevolgen.
Maar zo zijn er verschillende geloofsbelevingen binnen de Kerk actief die veel of minder vrucht dragen, naar gelang tijd en omstandigheden en met name sinds Vaticanum II zijn er veel nieuwe stromingen opgekomen, van het Neocatechumaat tot de Petrusbroederschap. Doch wel allemaal verenigd rondom Woord en Sacrament, dus binnen het katholieke geloof en daardoor ook goedgekeurd door het Vaticaan.
In het persoonlijk geloofsleven kennen veel gelovigen de zogenoemde getijdenbeweging. De ene periode ben je vol inspiratie en enthousiasme, de andere periode ben je vol dorheid en leegte. Deze perioden wisselen elkaar af en soms duurt een periode langer of korter.
Sommige heiligen, zoals Johannes van het Kruis, spreken zelfs over een "nacht van het kruis," waarin je langere tijd helemaal niets meer voelt, denkt of hoort van God, maar toch Hem blijft gehoorzamen. Om er uiteindelijk sterker, zuiverder en liefdevoller uit te komen, want God werkt juist het diepst als Hij je even "verdooft." Hij kan jou er dan als het ware even niet bij hebben met je mooie gedachten en gevoelens en uiteindelijk wil Hij dat je Hem liefhebt los van wat je voelt of denkt. Dat het letterlijk enkel om Jezus gaat en niet meer om jou.
Geen van deze perioden is echter slechter of beter; hoe je ermee omgaat bepaalt of ze vrucht dragen. Tijdens de hoogtijdagen blijf je nederig en oordeel je niet over hen die niet net zo enthousiast zouden zijn, tijdens de laagtijdagen waak je voor cynisme en blijf je Christus navolgen in gebed, sacrament en naastenliefde.
Ik denk dat het met de Kerk niet veel anders is. Wereldwijd groeit en krimpt zij steeds op andere plaatsen en in andere tijden. Nederland heeft haar hoogtijdagen gekend (het Rijke Roomsche Leven) en lijkt zich nu vrij duidelijk in de laagtij te bevinden, terwijl in andere werelddelen, zoals Afrika, het geloof juist weer groeit.
Maar ik noem het niet voor niets een getijdenbeweging; de tijden wisselen elkaar af en geen enkele tijd staat op zichzelf. Het geloof zal ook in Nederland dus weer terugkomen. Misschien anders dan we ons nu voorstellen, maar wel nog altijd in Woord en Sacrament.
Christus bewaart zijn Kerk en zal er altijd voor zorgen dat we Hem leren kennen en beminnen zoals Hij dat wil, los van de tijden. Er is altijd ruimte voor vernieuwing, voor revitalisering, voor verrijzenis, omdat wij Christus volgen. Ondanks alle zonden, ondanks alle kwaad binnen en buiten de Kerk.
Daarnaast draagt Hij ons op om het geloof te bewaren, de sacramenten juist te blijven vieren en vanuit liefde en compassie te handelen, omdat Hij anders kan besluiten dat als er geen geloof meer is, er dan net zo goed geen Kerk meer kan zijn.
De term opwekking is vooral een charismatische term om de hoogtijdagen aan te duiden. Charismaten gebruiken, zo ik zie, graag grote, epische woorden voor geloofswaarheden die al tweeduizend jaar bekend zijn, en hebben nog weleens de neiging om het wiel opnieuw uit te willen vinden of het werk van de Geest te forceren of in hun eigen kaders te duiden.
Heel klein simpel voorbeeldje in je eerste filmpje: de trailer zegt dat de film helemaal door de Geest is gemaakt: onvoorbereid, zonder planning, etc. Dit stamt uit het idee dat de Geest alleen of voornamelijk werkt op basis van spontaniteit en passie. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.
Natuurlijk zijn deze gaven van belang, maar de Geest werkt niet zelden juist ook heel geordend, gestructureerd, volgens Schrift en Traditie. Hij werkt ook door de pastoor die zorgvuldig zijn preek voorbereid, Hij werkt ook door een wonderschone liturgie die al eeuwenoud is en waarin onze voorvaderen ons als het ware toezingen en bemoedigen, Hij werkt ook door strak geregisseerde video's heen. En hopelijk ook door veel te lange posts.
Voor buitenstaanders kan dat soms zelfs heel saai en menselijk lijken, terwijl Hij zo voor stabiliteit, vrede en sterkte zorgt en zo voor een hele unieke, intieme en mystieke wisselwerking tussen mens en God.
Het één sluit het ander dus niet uit en ik geloof dat dit voor elke gelovige, charismatisch of niet, een essentiële waarheid is.
Tenslotte wat betreft fysieke genezingen: die moeten wel goed onderzocht kunnen worden door onder meer artsen, ook op de lange termijn. Sommigen vinden dat wat kleingelovig klinken, maar we hebben niets aan prachtige wonderverhalen die naderhand helemaal niet waar blijken te zijn of helemaal niet per se bovennatuurlijk geduid hoeven te worden.
Bewuste onwetendheid is geen deugd.
En dan nog, zo is het binnen het katholicisme in elk geval wel, moeten gelovigen altijd vrij zijn om een door de Kerk erkend wonder wel of niet te geloven. Zij behoren immers tot het domein van private openbaringen, ofwel persoonlijke bemoedigingen voor de personen in kwestie om hun geloof te versterken, en maken dus geen deel uit van de algemene geloofsschat van de Kerk.