MaartenV

Ja, maar ik heb al een voorgeschiedenis aan studie van BDE's. (Pim van Lommel, Raymond Moody, Pim van Lommel, Long, etc.)
Het gaat er mij om dat ik Bijna Dood Ervaringen zie als moderne openbaringen.
Zij geven een blijde boodschap mee: er is leven na dit leven en wij zullen weer deel uitmaken van Gods Liefde.
 

Ik vond een uitzonderlijke getuigenis van iemand die een Bijna Dood Ervaring meemaakte en wil jullie dat meedelen. Ik denk dat het het geloof in God en inzicht in de aard van God bevordert:
 
Oorspronkelijk waren wij bij God.
God is ongelooflijk dankbaar voor dat wij hier gelimiteerde ervaringen opdoen als wezens, die oorspronkelijk deel uitmaken van Gods onmetelijke liefde, maar dit na onze geboorte hier vergeten zijn. Wij kozen voor onze geboorte voor dit leven op Aarde met gelimiteerde ervaringen opdat God zou ervaren wat het is om te lijden en alle andere gelimiteerde ervaringen, die God uit zichzelf niet kan ervaren. Dit uit onze liefde voor God. Want God is enkel onmetelijke pure liefde en kan enkel dat zijn.
 
Ik heb dat in nog andere NDE’s gelezen dat men heel dankbaar en verwelkomend is voor de ervaringen uit je lifereview die je meebrengt naar de andere zijde. Elke ervaring is goed, zelfs de slechte.
Andere spirituele wezens reageren vaak zeer opgewekt en blij omwille van jouw lifereview ookal heb je je volgens je zelf meermaals misdragen. Het gaat hen om de menselijke ervaringen die je opdeed als spirtueel wezen. Want 'daar', aan de andere zijde, kan enkel liefde worden ervaren.
 
De NDE-er getuigt:
 
“In this Presence, I simply stood there. I felt love everywhere. It was thick and heavy and it had a literal physical presence. This Presence was exquisite and magnificent. I also felt its gratitude for all of humanity and for all who must suffer in this place. It had weight, presence, and form. It is one thing I have never heard spoken of; that God is grateful to us and for us and for all that we are and do.”

En nog:
 
“I understood that everything that we do here on Earth, all that we are, all that we experience, allows creation to exist. Every beautiful thing, every wonderful being and creature, whether on earth or in any universe, relies upon people who are on the extremely rare places like Earth.
 
The Great Intelligence (god) is a paradox. It is completely loving and fully unlimited. Which by the definition of paradox, means it is impossible? It cannot be limited only to love; it cannot be limited to only being unlimited; or it is not unlimited.
 
Earth is a place where the unlimited becomes limited; where the singular becomes many. Here, it can know community and loneliness. It can know heartache and hope. It can know all which an unlimited being of pure love cannot. It can conceive and perceive evil; which in truth it cannot do this either. To solve the paradox, it must experience helplessness and limitation and all as it is Real. In this place, it is all so REAL.
 
So what is free will? Free will is the option to come here to help solve the paradox of 'god'. To be all that we are not, so that everything wondrous and joyful may continue to exist. So that love itself may continue to exist. So that the Unlimited is not limited to being only unlimited.
 
Why are the answers always, 'simply to exist' and 'to choose love' and 'to learn how to love'? Because all you need to do, to solve the paradox, is to exist. And as we exist here, each time we choose love, we expand the universe. Love is life's longing for itself. Despite the reality of what we live, even the darkest souls among us cannot help but to reach, to yearn, and move towards goodness and towards love.
 
For love is the true nature of who we are. And when we experience horrible things, the question 'why' comes to mind because it is the central question of love, life, and of this world. The answer is 'so that all things might continue to exist.'
 
Every soul chose to come here and to suffer because of love. Each soul loves the universe, loves life, and loves this world and ALL of the worlds. Each soul loves ALL of the people so immensely and intensely that they chose to come here so that all the universes may teem with beautiful, joyful LIFE.
 
Every creature that I saw, acknowledges that your life gives them the gift of life. And when each soul goes 'home' after they die, they will know the rewards of their own gift, too. The 'reward' for their sacrifice will be joy, love, and feeling incredible, wonderful, beautiful joy at the LIFE and the LOVE everywhere in the universe.
 
When you go home, you meet your own soul. You willingly came here to forget yourself. You willingly came here to save every beautiful and wonderful thing. By suffering what 'god' cannot, you give the gift of life.”
 
 I knew about 'respect' and why it's the single most important thing in the entire universe. That respect is equal to, if not greater than, love. To disrespect another is simply unthinkable on a spiritual level. It's not a 'crime' or a 'sin', it's just 'No one would EVER. What a bizarre idea!' 


bron: NDERF.
https://www.nderf.org/Experiences/1sandi_t_ndes.html?fbclid=IwAR0pzY2NgsAljB6WfQDxXuym-EUmrRo_PULRfHEt_0MLVVfnCwv4GKNfO0Y
 
Alvast dank om het te lezen, ik wilde u dit laten weten,
 
 

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.