MaartenV

Wanneer ik in de Willibrordbijbel Spreuken lees, Wijsheidsboeken, Wijsheid van Jezus Sirach enz, dan raak ik na een tijd in een bepaald gemoed. Misschien was dat de oorspronkeiljke bedoeling van die teksten. Als ik daarenboven ook nog zacht naar Gregoriaanse gezangen op de achtergrond luister, dan voel ik mij dicht bij God.
Als ik dan vragen beantwoord in mijn hoofd waar ikzelf mee zit, openbaart er zich kennis als vanzelf uit dat gemoed.
(het is Kennis van Gods Geest: wat zou iemand doen die handelt vanuit Gods Geest?)
Zo geloof ik nu dat een bepaald soort moraal voortkomt uit een Geest(estoestand). Haat genereert een moraal en zienswijze, liefde genereert een heel andere moraal en zienswijze op de wereld.
Zo komt Gods moraal volgens mij uit het gemoed: 'eerlijk voelen', de onschuldige liefde, enz.
Maar wanneer we in andere gemoedstoestanden zijn, voelt die moraal ons tot plicht. Wanneer we door wereldse zaken worden afgeleid, en haastig zijn, voelt diezelfde morele wijsheid als plicht aan.
Zo kan moraal gedefinieerd worden als datgene wat een bepaalde gemoedstoestand genereert aan inzichten over omgangswijzen met anderen en de wereld. En zij is ons tot plicht wanneer we geen toegang hebben tot de gemoedstoestand die deze moraal genereert.
Daar wilde ik toch van getuigen.
Ooit schreef ik volgende tekst vanuit dat gemoed:
Wie ben Ik
Ik ben in U
Ik ben het Eerlijk Voelen
Daar is Mijn Leiding
Wie Mij vertrouwd,
Die wordt vertrouwd
Die tekst kwam vanuit die Geestestoestand. En ik geloof dat dat gemoed ook de teksten selecteert die vanuit Zijn Geest geschreven zijn en dewelke niet. Vanuit een eerlijk gemoed en door een 'Woordgevoelige' kan herkend worden. (dubbele betekenis).
Sommigen zeggen dat de oorspronkelijk Griekse en Hebreeuwse teksten woorden bevatten met en dubbele betekenis. Meer betekenislagen.
Ook over Koranteksten wordt gezegd dat zij in de oorspronkelijk Arabische taal soms meer dan één betekenis hebben.
Ik geloof dat we Gods Woord en Zijn Geest erin kunnen herkennen als we het poëtische voelen waardoor de tekst je diep raakt. Zo zijn teksten in Spreuken, Wijsheidsboeken, sommige psalmen enzovoort teksten die je kunnen raken. Ook sommige Koranteksten kunnen diep raken.
Het ritme in de poëtische tekst lijkt 'een beheersen van timing' wat 'een beheersing van tijd en ruimte' betekent. Gods Geest beheerst tijd en ruimte wanneer je je door die gemoedstoestand laat leiden. (zie ook ritme Gregoriaanse gezangen enzovoort)
En als je gevoel voor timing door Gregoriaanse muziek of Bijbelse poëzie toeneemt, dreig je uur en tijd even te vergeten. (= het wereldlijke)
Dat wilde ik hier even getuigen.

Als je Hem zoekt, vindt Hij jou
Jij voelt zijn Geest
Het heeft een eigen ritme
Een eigen cadans
Een machtig gevoel voor timing komt over je
Elk woord kent zijn plaats
Elke zin zijn moment
Zo vloeien de woorden
Als uit het Niets
De bombarie van de ritmiek
houdt je wakker
zo komt Het Woord
uit de diepte
Zo heb ik het ten diepste aangevoeld
Ik werd omwille van 'Schizofrenie' opgesloten in psychiatrisch ziekenhuis Zoersel.
Maar ik geloof dat ik voeling had met Zijn Geest en Zijn Geest tijdelijk door mij werkte,
in het dichten en verwoorden. Het was prachtig, maar tegelijk vergat ik uur en tijd.
De oude Griekse teksten of Hebreeuwse teksten moeten ook zo zijn 'gekomen'; Net zoals de Koranische teksten. Een zoeker, een dichter, een 'Woordgevoelige' krijgt inzichten.

Ik vind dat mooi verwoord en het lijkt over één te komen met wat heel wat Bijna Dood Ervaarders zeggen. Men voelde alsof men terug naar Huis keerde, maar zijn of haar ware thuis. (my true Home, lees ik vaak in het Engels). Vaak lees ik ook dat wij een deel van dat Goddelijke Licht in ons dragen of 'zijn' dat dan vrijkomt na onze dood en zich weer verenigt met Het Licht van God. Ik denk dat we goed moeten luisteren naar die 'hedendaagse openbaringen', zoals ik ze noem, omdat ze onvertekend gezamenlijk een beeld laten zien van wat ons wellicht allen te wachten staat na dit l leven. 

Het klopt dat een BDE zeldzaam is. Zo'n 10 procent van de mensen die een hart aanval hebben, beleven een BDE al dan niet met een levensterugblik.
Dat het om wroeging gaat, denk ik niet. Mensen hebben een sterk verruimd bewustzijn en zij zijn in een 'ruimte' waar er geen tijd is. Alles gebeurt tegelijk. Ze kunnen het bijna niet verwoorden eens ze terug zijn. De onverwoordelijkheid van God. Er zijn eigenlijk geen woorden voor om de ervaring te beschrijven, aangezien wij hier op Aarde geen vergelijkbare referentie ervaring hebben waardoor men er met woorden naar kan wijzen.
In dat sterk verruimde bewustzijn herbeleven ze in een fractie van een seconde hun hele leven van geboorte tot dan. Ze herbeleven niet enkel wat zijzelf voelden, maar ook wat de ander voelden waarmee zij interageerden tijdens het leven. Ze kunnen zowel de emoties, gedachten en intenties voelen van zichzelf en de ander. Over alles uit hun voorbije leven. En dat in een fractie van een seconde. Wie alleen kan dat? Alleen God is daartoe in staat je dat te geven.
Dit komt ook uit een zuivere bron: een mens die alles verliest en zich volledig aan God overgeeft in de dood. Zo iemand komt met zo'n verhaal terug.
Dus geen instituut dat macht heeft of één of andere gezagsfiguur. Nee, de meest zwakke en tere mensen die zich volledig overgaven aan de dood, komen met dat pure, eerlijke, en zo te zien hier ook zeer kwetsbare, verhaal. 
 
 
Neen, geloven hoeft niet; Er zijn vele getuigenissen van niet-gelovigen van de grootse onvoorwaardelijke Liefde van God tijdens zo'n BDE. Zij geloofden niet. Nu 'weten' zij. Zij geloven niet, maar zij 'weten'.

Ja, ik zou Het Licht zeker niet gelijk stellen aan Satan. Als je er voor staat, en het is onze Schepper, dan zouden atheisten het zien als 'resterende hersenactiviteit' en te voorzichtige mensen het zien als 'Satan als Engel van licht vermomd' waardoor men de eigen Schepper miskent.
Trouwens Paulus zou zelf ook een BDE hebben ervaren op weg naar Damascus.
Mensen ervaren ook vaak een levensterugblik (in het Engels: Lifereview) waarbij zij de loop van hun voorbije leven herbeleven, maar ook de emoties voelen van wat anderen voelden bij wat zij deden. Zij voelen tijdens zo'n levensterugblik dus volledige empathie. Wanneer we iemand pijn deden, voelen we dat tijdens zo'n levensterugblik, maar wanneer we iets goed deden voor iemand, voelen we die vreugde ook. En dat sterker dan hier. Want onze gevoelens zijn 'daar' sterker dan hier. En dat met op de achtergrond van Liefde van de 'Beings of Light' die mee getuigen.
Wel, dat kan je toch moeilijk toeschrijven aan Satan vanuit de waarden van het Christendom bekeken? Dat is toch 'goed op zichzelf' wat tijdens die Lifereview gebeurt en zo'n BDE?
 

Ja, maar ik heb al een voorgeschiedenis aan studie van BDE's. (Pim van Lommel, Raymond Moody, Pim van Lommel, Long, etc.)
Het gaat er mij om dat ik Bijna Dood Ervaringen zie als moderne openbaringen.
Zij geven een blijde boodschap mee: er is leven na dit leven en wij zullen weer deel uitmaken van Gods Liefde.
 

Ik vond een uitzonderlijke getuigenis van iemand die een Bijna Dood Ervaring meemaakte en wil jullie dat meedelen. Ik denk dat het het geloof in God en inzicht in de aard van God bevordert:
 
Oorspronkelijk waren wij bij God.
God is ongelooflijk dankbaar voor dat wij hier gelimiteerde ervaringen opdoen als wezens, die oorspronkelijk deel uitmaken van Gods onmetelijke liefde, maar dit na onze geboorte hier vergeten zijn. Wij kozen voor onze geboorte voor dit leven op Aarde met gelimiteerde ervaringen opdat God zou ervaren wat het is om te lijden en alle andere gelimiteerde ervaringen, die God uit zichzelf niet kan ervaren. Dit uit onze liefde voor God. Want God is enkel onmetelijke pure liefde en kan enkel dat zijn.
 
Ik heb dat in nog andere NDE’s gelezen dat men heel dankbaar en verwelkomend is voor de ervaringen uit je lifereview die je meebrengt naar de andere zijde. Elke ervaring is goed, zelfs de slechte.
Andere spirituele wezens reageren vaak zeer opgewekt en blij omwille van jouw lifereview ookal heb je je volgens je zelf meermaals misdragen. Het gaat hen om de menselijke ervaringen die je opdeed als spirtueel wezen. Want 'daar', aan de andere zijde, kan enkel liefde worden ervaren.
 
De NDE-er getuigt:
 
“In this Presence, I simply stood there. I felt love everywhere. It was thick and heavy and it had a literal physical presence. This Presence was exquisite and magnificent. I also felt its gratitude for all of humanity and for all who must suffer in this place. It had weight, presence, and form. It is one thing I have never heard spoken of; that God is grateful to us and for us and for all that we are and do.”

En nog:
 
“I understood that everything that we do here on Earth, all that we are, all that we experience, allows creation to exist. Every beautiful thing, every wonderful being and creature, whether on earth or in any universe, relies upon people who are on the extremely rare places like Earth.
 
The Great Intelligence (god) is a paradox. It is completely loving and fully unlimited. Which by the definition of paradox, means it is impossible? It cannot be limited only to love; it cannot be limited to only being unlimited; or it is not unlimited.
 
Earth is a place where the unlimited becomes limited; where the singular becomes many. Here, it can know community and loneliness. It can know heartache and hope. It can know all which an unlimited being of pure love cannot. It can conceive and perceive evil; which in truth it cannot do this either. To solve the paradox, it must experience helplessness and limitation and all as it is Real. In this place, it is all so REAL.
 
So what is free will? Free will is the option to come here to help solve the paradox of 'god'. To be all that we are not, so that everything wondrous and joyful may continue to exist. So that love itself may continue to exist. So that the Unlimited is not limited to being only unlimited.
 
Why are the answers always, 'simply to exist' and 'to choose love' and 'to learn how to love'? Because all you need to do, to solve the paradox, is to exist. And as we exist here, each time we choose love, we expand the universe. Love is life's longing for itself. Despite the reality of what we live, even the darkest souls among us cannot help but to reach, to yearn, and move towards goodness and towards love.
 
For love is the true nature of who we are. And when we experience horrible things, the question 'why' comes to mind because it is the central question of love, life, and of this world. The answer is 'so that all things might continue to exist.'
 
Every soul chose to come here and to suffer because of love. Each soul loves the universe, loves life, and loves this world and ALL of the worlds. Each soul loves ALL of the people so immensely and intensely that they chose to come here so that all the universes may teem with beautiful, joyful LIFE.
 
Every creature that I saw, acknowledges that your life gives them the gift of life. And when each soul goes 'home' after they die, they will know the rewards of their own gift, too. The 'reward' for their sacrifice will be joy, love, and feeling incredible, wonderful, beautiful joy at the LIFE and the LOVE everywhere in the universe.
 
When you go home, you meet your own soul. You willingly came here to forget yourself. You willingly came here to save every beautiful and wonderful thing. By suffering what 'god' cannot, you give the gift of life.”
 
 I knew about 'respect' and why it's the single most important thing in the entire universe. That respect is equal to, if not greater than, love. To disrespect another is simply unthinkable on a spiritual level. It's not a 'crime' or a 'sin', it's just 'No one would EVER. What a bizarre idea!' 


bron: NDERF.
https://www.nderf.org/Experiences/1sandi_t_ndes.html?fbclid=IwAR0pzY2NgsAljB6WfQDxXuym-EUmrRo_PULRfHEt_0MLVVfnCwv4GKNfO0Y
 
Alvast dank om het te lezen, ik wilde u dit laten weten,
 
 

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.