ZENODotus

De vergelijking gaat natuurlijk helemaal niet op. Ik zou zeggen lees eens Romeinen 6-8. Het gaat niet dat we een wet dienen te onderhouden, het gaat erom dat we doen wat God wil omdat we van hem houden. Dit gaat veel verder dan een wet onderhouden onder straf en beloning. De mens staat niet langer onder een wet.

De vergelijking gaat natuurlijk helemaal niet op. Ik zou zeggen lees eens Romeinen 6-8. Het gaat niet dat we een wet dienen te onderhouden, het gaat erom dat we doen wat God wil omdat we van hem houden. Dit gaat veel verder dan een wet onderhouden onder straf en beloning. De mens staat niet langer onder een wet.

Wat knip en plakwerk uit de wachttoren maakt niet zoveel indruk op "mensen die het wel allemaal begrijpen"... Zo heeft ten kate op een specifiek vers die niet erg theologisch is lof toegezwaaid aan de NWT, maar zoals hij een persoonlijke brief liet weten vond hij de titel misleidend, want hij had het enkel over het vers in Luc, de rest van de NWT had hij simpelweg niet gelezen en kon hij dus geen oordeel over vellen. Verder worden er verschillende mensen aangehaald die geen herkende geleerden zijn op het gebied van de klassieke talen (zoals Alexander Thomson)... Ga b.v. Harris lezen of lees de masterthesis van Kenneth Baumgarten omtrent het gebruik van theos in ambiguë schriftplaatsen in vergelijking met de NWT.
Dit is mijn besluit van mijn thesis omtrent het de goddelijkheid van Jezus in het NT met een bijzondere blik van de grondtekst in het Grieks met de NWV:
In zijn Algemeen besluit op zijn doctoraatsonderzoek stelt Martijn Steegen dat men
op de onderzoeksvraag naar de mogelijkheid om een triniteitstheologische lezing van het
Johannesevangelie te ontwikkelen, we die positief kunnen beantwoorden. Met echter de
reservering dat “eenheid” en “gelijkheid” in het Johannesevangelie niet zomaar als syno-
niemen kunnen worden verstaan. Volgens Steegen situeert de eenheid in de relatie tussen
Vader en Zoon in het Johannesevangelie zich niet op het vlak van een gelijkheid van
goddelijke identiteit.148 Ik kan hem hierin volgen. In Joh 1,1 is de besproken goddelijk-
heid van Christus niet automatisch dezelfde identiteit als die van de Vader, hetzelfde is
het geval als hij de “enige God” (of “eniggeboren God”) wordt genoemd in Joh 1,18.
Maar dat maakt hem niet meteen “een god” waardoor we terecht kunnen zeggen met
Metzger dat we in polytheïstisch vaarwater terecht komen als we het exegetisch onder-
zoeken. Verder zien we ook in andere stukken van het Nieuwe Testament dat zaken die
in het Oude Testament uitsluitend aan Jahweh worden toebedeeld nu aan Jezus worden
toebedeeld. Meer bewijs dat Jezus in het Nieuwe Testament meer wordt gedacht dan een
mens of een voorbestaande engel kunnen we niet geven. Dat we dit al terug vinden in de
brieven van Paulus, maakt duidelijk dat het al vrij vroeg in het ontstaan van de Kerk
aanwezig was.
Dat de NWV niet vrij is van dogma mag zeker zijn. De 237 keer dat Jehovah in de
plaats van κύριος (of zelfs een enkele keer van θεὸς) wordt gebruikt, lijkt mij ongepast
en maakt dat men op verschillende plaatsen eerder interpreteert dan vertaalt. Op sommige
plaatsen lijkt het namelijk vrij duidelijk dat de Schriftplaatsen op Jezus toepassen wat in
het OT aan Jahweh wordt toebedeeld. Ook op het gebied waar we attributen van God in
Jezus weerspiegeld zien, proberen ze dit vaak weg te vertalen (zo wordt b.v. προσκυνέω
op het gebied van Jezus nooit met aanbidden vertaald) Dat wil echter niet meteen zeggen
dat de NWV een slechtere vertaling is dan de andere. Jehovah’s Getuigen hebben heel
veel respect voor de Bijbel, maar tasten teveel de grenzen af van wat mogelijk begrepen
kan worden vanuit hun zienswijze, in plaats van wat er daadwerkelijk in de tekst staat.
Dit vind ik even kwalijk als de leden van de “KJV-only groep” in de Verenigde Staten
die geloven dat de King James Version een geïnspireerde Engelse vertaling is, of in het
Nederlandse taalgebied de personen die zweren bij de Statenvertaling, ondanks dat ze een
ouder bronnenapparaat gebruikte dan de meer hedendaagsere vertalingen, juist omdat het
enkele van hun geloofswaarheden op losse schroeven zet. Maar net zoals Beduhn ben ik
ervan overtuigd dat geen enkele Bijbel zonder bevooroordeeldheid te vinden is, het zijn
nu eenmaal mensen die vertalen. Toch wil ik me ervoor hoeden de NWV meteen een
wetenschappelijk verantwoorde vertaling te noemen. Niet alleen door hun vertaalkeuzes,
maar ook omdat angstvallig geheim wordt gehouden wie achter de vertaling staat 149, en
het feit dat het expliciet voor één enkele christelijke groepering is ontworpen met een
specifieke set van geloofswaarheden.

Goed geGoogled hoor.... maar in je enthousiasme je parate bijbelkennis te tonen heb je even vergeten de vraag te lezen en die te beantwoorden. Iets met Paulus en Jezus.

De zondag is, in elk geval in katholiek verstaan, dan ook geen verplaatste sabbat. Het is een eigen, christelijke feestdag.

De wetenschap doet daar volgens mij geen uitspraak over.

Wellicht kun jij al die christenen die er een verkeerde mening op na houden terecht wijzen? Want iets zegt mij dat jij wél de Enige Juiste Mening hebt? Doe het in boekvorm, wel zo handig.

Oke, jij weet het kennelijk beter dan vrijwel alle historici op deze planeet.
(Uiteraard betekent het feit dat iets als geschiedschrijving bedoeld is nog niet dat het ook een accurate weergave van geschiedenis is.)
Er is nauwelijks verschil tussen religieuze en profane personen. Alexander de Grote of Augustus werden ook als goddelijk gezien. Het is inderdaad lastig om te weten waar de historische kern is, maar daar hebben we de historische methode voor.
 
Wel opvallend dat de mensen die extreme dingen beweren zoals jij die aanhangt, vrijwel altijd óf new-age-gekkies óf neo-atheïstisch zijn en vrijwel nooit academische historici.
 
Alsof dat het enige alternatief is. De meest gangbare kritische opvatting accepteert alleen een deel van de brieven op naam van Paulus als authentiek, en accepteert wat in de evangeliën helemaal niet als een soort directe verslagen.
 
Je spreekt jezelf tegen, want de woorden die jij als authentiek ziet, komen rechtstreeks uit het NT!
Verder heb je nog nooit uitgelegd waarom jouw selectie geen cirkelredenering is. Wat je in feite doet is volkomen arbitrair, zoals @MysticNetherlands al zegt.

De naam wordt in de theologie met gepaste eerbied gebruikt, vooral wanneer het om het OT gaat... In het NT wordt gesteld dat Jezus de naam boven alle andere namen is... De meeste christenen volgens Jezus door abba, vader te gebruiken.
Verder is Jehova een uitvinding van een twaalfde eeuwse monnik (als ik me goed herinner), en is het een samentreksel van het tetragrammaton met adonai... Volgens een Hebreeuwse professor is die uitspraak echter onmogelijk omdat hierdoor de waw als de qamets de punt van de cholem bij zich zou hebben. In veel handschriften ontbreekt trouwens de cholem.

De naam wordt in de theologie met gepaste eerbied gebruikt, vooral wanneer het om het OT gaat... In het NT wordt gesteld dat Jezus de naam boven alle andere namen is... De meeste christenen volgens Jezus door abba, vader te gebruiken.
Verder is Jehova een uitvinding van een twaalfde eeuwse monnik (als ik me goed herinner), en is het een samentreksel van het tetragrammaton met adonai... Volgens een Hebreeuwse professor is die uitspraak echter onmogelijk omdat hierdoor de waw als de qamets de punt van de cholem bij zich zou hebben. In veel handschriften ontbreekt trouwens de cholem.

Nu terwijl het allerbelangrijkste van het christendom een intieme relatie is, zie ik er niet een teveel kennis is als je de drie-eenheid verwerpt. Om eerlijk te zijn geloof ik dat JG geen enkel idee hebben wat de drie-eenheid inhoudt, want telkens ze iets aanhalen hebben ze het over modalisme en niet over drie-eenheid.
Verder is de LXX geen weergave van het NT, maar van het OT. Dus dat bewijst alvast niet dat in het NT het tetragrammaton voorkwam. De naam wordt ook helemaal niet betwist, als je theologie gaat studeren, dan wordt je met de belangrijkheid geconfronteerd... Het is een nepargument dat de naam niet wordt gekend binnen het main-stream christendom.

Dat is niet wat er staat... Er staat in zijn tempel, en dat hij er zijn tent over zal uitspreiden... Chronologisch is wat in opb 21 staat iets later... Hier gaat het juist over de menigte die net uit de verdrukking komt (ook over die verdrukking valt te denken wat het betekent). Geheel de context van het vers laat weten dat die tempel zich in de hemel bevindt. Dat wordt b.v. met zoveel woorden gezegd in Opb 4,2; 11,19 en 14,17...
bijkomend:
Het woord hier gebruikt voor tempel, ναός, heeft vaak een iets nauwere betekenis dat het  woord ἱερόν... Ook JG geven dat toe, want in de wachttoren van 1980 p 15 wordt b.v. gezegd in het kader: "Het Griekse woord naos verwijst vaak naar het binnenste heiligdom dat de hemel zelf afbeeldt" om dan te komen tot de conclusie "Van de „grote schare” kan dus gezegd worden dat ze zich in de „tempel” of naos van God bevindt, zonder zich evenwel te zamen met de 144.000 geestelijke Israëlieten, die de „kleine kudde” van God vormen, als geestelijke schepselen in de hemel te bevinden" zoals geciteerd uit hetzelfde artikel moet je wel erg serieuze gedachtesprongen maken.

Maar het verschilt niet zo heel veel met de tijd van Jezus hoor... Ook toen waren er talloze wonderdoeners, zowel bijna het Judaïsme en zelfs binnen de Romeinse Religies... Daarom stelt Ehrman op een gegeven moment ook dat b.v. christenen met twee gewichten meten. De bewijzen die ze gebruiken om Jezus goddelijkheid mee aan te tonen, verwerpen ze echter wel bij andere wonderdoeners uit die  tijd (die net zo goed heel veel getuigen hadden).
Er is geen reden om aan te nemen dat de gaven voorbij zijn... Ik ben wel benieuwd waar jij vandaan haalt dat het de tekenen van de apostelen uitsluitend slaan op de gaven... Daarvoor moet je wel erg de context van 2 Kor buiten beschouwing laten.

Iemand behorende tot het joodse geloof is een jood, dus met kleine letter, iemand behorende tot het Joodse volk is een Jood, dus met hoofdletter. Net zoals je christen met kleine letter schrijft, want behorende tot het christelijk geloof, en Nederlander met hoofdletter, want behorende tot het Nederlandse volk.
God en Allah worden in het Nederlands gewoon met hoofdletter geschreven, omdat het eigennamen zijn. Alleen "een god" of "de god" schrijf je met kleine letter, omdat het dan zelfstandige naamwoorden zijn. Net zoals je Satan ook met hoofdletter schrijft, maar de of een satan met kleine letter. Alleen wanneer men bij "de god" refereert aan God zoals beleden in monotheïstische religies, schrijft men "de God," doch meestal in combinatie met "de God van..." Dit als één van de vele uitzonderingen die het Nederlands kent.
Het maakt in het Nederlands daarbij niet uit of het wel of geen verzonnen entiteiten (zouden) zijn. Namen van sprookjesfiguren schrijven we immers ook met hoofdletter, net zoals namen uit folklorische gebruiken, zoals Sinterklaas, ook met hoofdletter geschreven worden. Een naam schrijf je dus altijd met hoofdletter in het Nederlands.
Tot zover dit kleine lesje grammatica. Waar we op het forum hier dus ook aan houden, niemand uitgezonderd, aangezien hier Nederlands de voertaal is.

Dat betekent echter niet dat je elke keer bij hemel en aarde uitsluitend maar die politieke betekenis moet aanhouden. Ook in Psalm 96 kun je prima lezen dat écht heel de aarde Hem moet prijzen, dus heel de schepping, inclusief de hemel, zoals in bijvoorbeeld Psalm 148 zo prachtig wordt bezongen. Hemel en aarde zijn ook in de Schrift dus vrijwel altijd véél meer dan enkel politieke stelsels, maar gaan over natuur en bovennatuur en in de eindtijd over een onvoorstelbare loutering en vernieuwing van hemel en aarde, die verenigd zullen worden in Christus.

Dit is dus de meest logische, onderbouwde en derhalve gangbare lezing. De rest is inlegkunde.
Ja maar JG's zijn dan ook héél heilig. En nederig. 

Het is een heikel punt, inderdaad... Hoe slecht we het vaak ook kunnen hebben, er zijn altijd mensen die het slechter hebben, en ja, sommige van die mensen zijn onze broeders en zusters (als christenen). Wat honger betreft heeft MN wel gelijk, maar we vernietigen liever voedsel om de prijs hoog te houden dan ze af te staan, en als ze dan vaak nog worden afgestaan komen ze niet voorbij de millities... Onszelf kunnen we niet verschonen, maar gelukkig maar dat we niet over het empathisch vermogen bezitten er ons constant van aan te trekken als het niet naast ons bed gebeurt, want dan zouden we helemaal nooit meer gelukkig kunnen zijn... Hoe je het ook draait of keert, welk geloof je ook aanhangt, volgens mij is het duidelijk dat het leven vrij tragisch is, al geloof ik wil dat mijn geloof het wel enigszins draaglijk maakt.
Vanuit onze kerk wordt er een zendeling gesteund die in de armste landen van Afrika kerken bouwt... Maar niet alleen kerken... Ook ziekenhuizen... Hij is namelijk een zendeling, maar met verschillende  diploma's in de geneeskunde... Dus gaat hij daar gratis mensen verzorgen tegen de betaling van een preekje, en blijkbaar heeft dat veel succes want in het gebied waar hij heeft gezeten zijn er verschillende kerken (en ziekenhuizen) opgericht. Ik bewonder zulke mensen die proberen een verschil te maken, zowel voor het lichamelijk leven als het geestelijk leven... Maar opnieuw, hij zal er geen honger lijden, juist omdat hij gesteund wordt (al zal hij dan niet zoveel verdienen als geneeskundigen in het westen). Maar ik geef ook grif toe dat ik het niet zou kunnen...

Het is een heikel punt, inderdaad... Hoe slecht we het vaak ook kunnen hebben, er zijn altijd mensen die het slechter hebben, en ja, sommige van die mensen zijn onze broeders en zusters (als christenen). Wat honger betreft heeft MN wel gelijk, maar we vernietigen liever voedsel om de prijs hoog te houden dan ze af te staan, en als ze dan vaak nog worden afgestaan komen ze niet voorbij de millities... Onszelf kunnen we niet verschonen, maar gelukkig maar dat we niet over het empathisch vermogen bezitten er ons constant van aan te trekken als het niet naast ons bed gebeurt, want dan zouden we helemaal nooit meer gelukkig kunnen zijn... Hoe je het ook draait of keert, welk geloof je ook aanhangt, volgens mij is het duidelijk dat het leven vrij tragisch is, al geloof ik wil dat mijn geloof het wel enigszins draaglijk maakt.
Vanuit onze kerk wordt er een zendeling gesteund die in de armste landen van Afrika kerken bouwt... Maar niet alleen kerken... Ook ziekenhuizen... Hij is namelijk een zendeling, maar met verschillende  diploma's in de geneeskunde... Dus gaat hij daar gratis mensen verzorgen tegen de betaling van een preekje, en blijkbaar heeft dat veel succes want in het gebied waar hij heeft gezeten zijn er verschillende kerken (en ziekenhuizen) opgericht. Ik bewonder zulke mensen die proberen een verschil te maken, zowel voor het lichamelijk leven als het geestelijk leven... Maar opnieuw, hij zal er geen honger lijden, juist omdat hij gesteund wordt (al zal hij dan niet zoveel verdienen als geneeskundigen in het westen). Maar ik geef ook grif toe dat ik het niet zou kunnen...

Ik waardeer je openheid, maar.... je vraagt als christen op een christelijk forum aan medechristenen hun mening. Je pleegt dus eigenlijk nog eens overspel met hem, sort of. Ik debk dat je zelf ook wel weet dat je als christen de verbintenis tussen een man en vrouw als iets heiligs, iets Goddelijks, zou moeten zien. En ik denk dat een man die van twee walletjes eet jou niet waard is. Als ie echt zo veel om je geeft zou ie ook jouw levensovertuiging respecteren en je of de volle 100% in een relatie geven, of dan compleet terugschroeven naar platonisch niveau, of zelfs contact verbreken. Je gaat dus eigenlijk gewoon met iemand die graag van 2 walletjes eet, en niet op jouw initiatieven wil ongaan om t fysieke te willen begrenzen. Mokie vent is dat dan. Niet bepaald iemand waar jij als christen ooit iets aan zult hebben ben ik bang
 
Disclaimer: ik lul ook maar wat afgaande op de weinige info die ik heb
 
Zo'n relatie had je dus en zul je hebben zolang je met hem 'rommelt'.

Mijn laatste relaties namen het niet zo nauw met exclusiviteit in een relatie... De doorsnee persoon wenst wel die exclusiviteit in een relatie... En al zeker christenen waar vaak toch het huwelijksbed rein houden vrij hoog in het vaandel wordt gehouden. Natuurlijk dat er in het geheim ook bij christenen overspel wordt gepleegd... Zo ken ik verschillende christelijke gezinnen die door dat uit elkaar gereten zijn.
In een relatie moet je keuzes maken... Ook met wie je omgaat... Als je trouw wilt zijn aan je partner, en je partner wenst dat ook, kan het zijn dat je zwakke schakels moet uitschakelen... En het kan dan zijn dat je een vriendschapsrelatie moet verbreken, als het risico telkens weer bestaat dat je ermee in bed duikt (waarmee ik niet wil zeggen dat dit in jouw geval het geval is)... Je partner verdient, als je serieus met hem wilt doorgaan, die exclusiviteit ook, net zoals je op elkaar moet kunnen rekenen.

En het mag gezegd worden, hulde voor de actieve moderatie! Thorgrem in het bijzonder. Dat er toch iemand is opgestaan en kostbare vrije tijd opoffert om dit forum in het gareel te houden. Dank!

Heeft helemaal niets met Genesis te maken volgens mij. Dat is de Sabbath welke min of meer met de zaterdag samenvalt. De zondag is de Dag des Heeren (of hoe je dat ook spelt :D)

Het wordt pas ongezond en destructief als je seks met elkaar gaat hebben, terwijl je dat eigenlijk niet wil, omdat dat "normaal" zou zijn. Seks behoor je namelijk pas met elkaar te hebben als je beiden dat graag wil en beiden ook eventuele gevolgen ervan kan dragen. En dat willen kan na een paar maanden al, of pas na enkele jaren. Het wel of niet willen hangt daarbij zelfs niet alleen af van het wel of niet hebben van lustgevoelens, omdat de mens veel meer motieven en overwegingen daartoe kent dan enkel lust.

Zucht... Hier een citaatje van Polkinghorne (anglicaans priester en Fysicus):
"Twee misvattingen hebben tot de verkeerde conclusie geleid dat het verschil tussen wetenschap en godsdienst zou worden gevormd door "harde feiten" versus "slechts overtuigingen". De eerste is een misvatting over wetenschap, de tweede over godsdienst. Laat ik beginnen met wetenschap
Veel mensen denken dat vooruitgang in de wetenschap ontstaat door het doen van een voorspelling, vervolgens wordt een experiment uitgevoerd en zie, een grote nieuwe ontdekking is gedaan. In feite is het echter allemaal veel subtieler en interessanter
Ten eerste zijn de feiten waar wetenschappers mee worden geconfronteerd reeds geïnterpreteerde feiten. meestal is het niet mogelijk rechtstreeks waar te nemen wat er gebeurt. Men kan alleen iets afleiden uit de dingen die men kan zien en dit veronderstelt het gebruik van een theoretisch interpretatiekader
Iedereen weet dat godsdienst geloof impliceert. Veel mensen schijnen te denken dat geloof betekent de ogen sluiten, de tanden knarsen en al voor het ontbijt zes onmogelijke dingen geloven, omdat de bijbel, de paus of een andere onbetwistbare autoriteit dat voorschrijft. Kom nou! Het geloof kan dan wel een sprong inhouden, maar het is een sprong in het licht, niet in de duisternis. Het doel van de godsdienstige queeste is - net als de wetenschappelijke queeste - het vinden van een gemotiveerd geloof over wat er aan de hand is.
Ik ben van mening dat wetenschap en godsdienst twee intellectuele handen op één buik zijn. Beide zijn op zoek naar een gefundeerde mening. Geen van de twee kan een claim leggen op absolute kennis, want beide moeten hun conclusies baseren op een wisselwerking tussen interpretatie en ervaring. Daarom moeten zij openstaan voor correctie. Geen van de twee houdt zich uitsluitend bezig met "harde feiten" of "overtuigingen". Zowel wetenschap als godsdienst maken deel uit van het grote menselijke streven om te begrijpen.
Niettemin bestaan er duidelijke verschillen tussen wetenschap en godsdienst. Een van de meest opvallende is dat wetenschap zich bezighoudt met de materiële wereld, een wereld die tot onze beschikking staat om ermee te doen wat wij maar willen. God staat daarentegen niet voortdurend tot onze beschikking.
Een ander verschil tussen wetenschappelijke kennis en godsdienstige kennis zijn de gevolgen die zij voor ons hebben. Mijn geloof in gluconen en quarks bevredigt mijn intellect, maar heeft geen verregaande invloed op mijn leven. God, aan de andere kant, is er niet alleen om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. De ontmoeting met hem zal zowel een oproep tot gehoorzaamheid inhouden als de verlichting van onze geesten
De inzichten van wetenschap en godsdienst zijn onmisbaar op onze zoektocht naar inzicht. In essentie is wetenschap niets anders dan de "hoe-vraag" te stellen. Hoe komt het dat de dingen op deze manier gebeuren? Godsdienst houdt zich daarentegen hoofdzakelijk bezig met de "waarom-vraag". Is er een reden of een doel waarom dit allemaal gebeurt? Beide vragen verdienen onze aandacht als wij willen begrijpen wat er gaande is. het water kookt, doordat het gas brandt. maar de fluitketel staat op het vuur, omdat iemand thee wil zetten. Wij hoeven niet te kiezen tussen deze twee antwoorden, want beide zijn noodzakelijk. Maar, ook al zijn "hoe" en "waarom" twee verschillende vragen, de antwoorden moeten in een bepaald geloofwaardig verband met elkaar staan. De uitspraken "Ik heb de fluitketel in de koelkast gezet" en "Ik ga thee zetten" passen niet bij elkaar. Juist door deze noodzaak dat beide elkaar niet mogen tegenspreken, kunnen wetenschap en godsdienst elkaar van dienst zijn"
Persoonlijk ben ik trouwens niet gelovig opgevoed, ik heb heel mijn middelbaar Zedenleer gevolgd... En ik ben niet de enige...

Zucht... Hier een citaatje van Polkinghorne (anglicaans priester en Fysicus):
"Twee misvattingen hebben tot de verkeerde conclusie geleid dat het verschil tussen wetenschap en godsdienst zou worden gevormd door "harde feiten" versus "slechts overtuigingen". De eerste is een misvatting over wetenschap, de tweede over godsdienst. Laat ik beginnen met wetenschap
Veel mensen denken dat vooruitgang in de wetenschap ontstaat door het doen van een voorspelling, vervolgens wordt een experiment uitgevoerd en zie, een grote nieuwe ontdekking is gedaan. In feite is het echter allemaal veel subtieler en interessanter
Ten eerste zijn de feiten waar wetenschappers mee worden geconfronteerd reeds geïnterpreteerde feiten. meestal is het niet mogelijk rechtstreeks waar te nemen wat er gebeurt. Men kan alleen iets afleiden uit de dingen die men kan zien en dit veronderstelt het gebruik van een theoretisch interpretatiekader
Iedereen weet dat godsdienst geloof impliceert. Veel mensen schijnen te denken dat geloof betekent de ogen sluiten, de tanden knarsen en al voor het ontbijt zes onmogelijke dingen geloven, omdat de bijbel, de paus of een andere onbetwistbare autoriteit dat voorschrijft. Kom nou! Het geloof kan dan wel een sprong inhouden, maar het is een sprong in het licht, niet in de duisternis. Het doel van de godsdienstige queeste is - net als de wetenschappelijke queeste - het vinden van een gemotiveerd geloof over wat er aan de hand is.
Ik ben van mening dat wetenschap en godsdienst twee intellectuele handen op één buik zijn. Beide zijn op zoek naar een gefundeerde mening. Geen van de twee kan een claim leggen op absolute kennis, want beide moeten hun conclusies baseren op een wisselwerking tussen interpretatie en ervaring. Daarom moeten zij openstaan voor correctie. Geen van de twee houdt zich uitsluitend bezig met "harde feiten" of "overtuigingen". Zowel wetenschap als godsdienst maken deel uit van het grote menselijke streven om te begrijpen.
Niettemin bestaan er duidelijke verschillen tussen wetenschap en godsdienst. Een van de meest opvallende is dat wetenschap zich bezighoudt met de materiële wereld, een wereld die tot onze beschikking staat om ermee te doen wat wij maar willen. God staat daarentegen niet voortdurend tot onze beschikking.
Een ander verschil tussen wetenschappelijke kennis en godsdienstige kennis zijn de gevolgen die zij voor ons hebben. Mijn geloof in gluconen en quarks bevredigt mijn intellect, maar heeft geen verregaande invloed op mijn leven. God, aan de andere kant, is er niet alleen om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. De ontmoeting met hem zal zowel een oproep tot gehoorzaamheid inhouden als de verlichting van onze geesten
De inzichten van wetenschap en godsdienst zijn onmisbaar op onze zoektocht naar inzicht. In essentie is wetenschap niets anders dan de "hoe-vraag" te stellen. Hoe komt het dat de dingen op deze manier gebeuren? Godsdienst houdt zich daarentegen hoofdzakelijk bezig met de "waarom-vraag". Is er een reden of een doel waarom dit allemaal gebeurt? Beide vragen verdienen onze aandacht als wij willen begrijpen wat er gaande is. het water kookt, doordat het gas brandt. maar de fluitketel staat op het vuur, omdat iemand thee wil zetten. Wij hoeven niet te kiezen tussen deze twee antwoorden, want beide zijn noodzakelijk. Maar, ook al zijn "hoe" en "waarom" twee verschillende vragen, de antwoorden moeten in een bepaald geloofwaardig verband met elkaar staan. De uitspraken "Ik heb de fluitketel in de koelkast gezet" en "Ik ga thee zetten" passen niet bij elkaar. Juist door deze noodzaak dat beide elkaar niet mogen tegenspreken, kunnen wetenschap en godsdienst elkaar van dienst zijn"
Persoonlijk ben ik trouwens niet gelovig opgevoed, ik heb heel mijn middelbaar Zedenleer gevolgd... En ik ben niet de enige...