Maria K.

Vind jij dan, dat één van de 10 geboden voor Christenen, de zevende dag te rusten en niet te werken, ook op vrijdagavond 6.00 uur tot zaterdag avond 6.00 uur zou moeten slaan? Vind jij dan, dat als je op zaterdag de dag des heren niet heiligt en gewoon gaat werken, dat dit zondigen tegen dat gebod is? Even voor de betekenis. http://nl.wikipedia.org/wiki/Sjabbat Maw. Wanneer onderhoud jij jouw "Sabbath" = rustdag?

Ik denk niet dat TO bedoelt of we nu de Sabbath moeten heiligen of de zondag. Ze noemt expliciet ook of haar paard moet rusten. Wat met Deuteronomium 5? Wordt dat dan gewoon afgeschaft? TO heeft het goed begrepen, dat de dieren er ook bij horen volgens de Bijbel. Of het nu parallel aan de joodse Sabbath moet zijn of dat de latere Christenen alleen zeggen dat elke 7e dag een rustdag moet zijn, maakt mi. niets uit. Ook veel praktischer, nu we weten dat de wereld rond de tijden overal verschillend zijn. Als zoveel Christelijke wetten anders zijn dan de oorspronkelijke joodse wetten en ge

Ik heb weer een vraag Diaken. Doet een RK diaken ook pastoraal werk? zeg maar gewoon wat je te zeggen hebt. Als ik je goed inschat, weet je verdraaid goed wat ik bedoel. Een simpel ja of nee als antwoord. Is dat moeilijk?

Ik weet dat dit in bepaalde kringen niet mag. Hier een ex-refo: Met een paard onder je kont over Gods wegen, de natuur in. Wat wil je nog meer?

Ik heb weer een vraag Diaken. Doet een RK diaken ook pastoraal werk?

@ Chealder. Hoe het komt weet ik niet, maar hier zet je het allemaal redelijk goed op een rijtje en heb ik veel minder de neiging om op elke zin te gaan reageren met een protest. Interessant om het je zo uit te zien leggen. Ik moest heel erg gaan denken aan het Stockholm syndroom, waarbij degene, of datgene, die het lijden veroorzaakt, wordt gesublimeerd. Zo ook nu, dat de oorzaak van het lijden (haast) als iets positiefs werd gezien, dat opzettelijk over iemands leven gestort wordt voor je eigen bestwil om ervan te leren. Deze manier is me niet vreemd, want ik kwam hem eerder tegen in ee

Niet zo zeldzaam bij mensen, die echt om elkaar geven, zichzelf niet uniek vinden of belangrijker en kunnen "luisteren" naar de ander. Jezelf toestaan om gevoelens (ook van de ander) te willen toestaan en te begrijpen is ook voorwaarde. Duidelijk ook door mij ervaren in tijden, als ik niet de "ruimte" had voor de ander of gaf. Dan was die "gave" er ook niet.

Ik moest ook direct aan het Boeddhisme denken, ook al is het doel niet het "God aanschouwen" maar het ervaren van het "nirwana" of "nibbana". http://nl.wikipedia.org/wiki/Nirwana Daar dit de basis is van de filosofie van het Boeddhisme is (vanaf ca. 500 jaar voor de jaartelling) is het helemaal niet zo toevallig, dat dit ook in de tijd van Jezus in het oude Midden Oosten en Griekenland bekend werd en ingepast. Alexander de Grote en zijn Grieken kwamen hier waarschijnlijk al ca. 300 v. Chr. mee in aanraking. Ook was de zijde route naar China al eeuwen bekend. De Bijbel spreekt ook van de

Ik weet niet of ik uniek ben, maar mensen hebben mij legio keren gevraagd of ik misschien helderziend ben. Wat uiteraard niet zo is. Ik heb wel de gave om tussen regels door te kunnen lezen en daarom mensen vaak al na een paar woorden begrijp. Maar ik realiseer me wel degelijk, dat ditt vnl. het geval is als het gaat om dingen, waarin overeenkomstige aard en ervaringen een grote rol spelen. Dus in gevallen, waarin ik weer echt niet zo uniek ben.

Misschien, als je van mensen niet meer verwacht dan van dieren, even goed voor ze zorgt als voor je dieren en op dezelfde manier met ze communiceert als met dieren? Zonder betuttelen dus en eerst je afvragen wat zij eigenlijk wel of niet willen. Bij kinderen weet je, dat je dan al een heel eind komt. Probeer het ook eens bij volwassenen. Niet meer van ze verwachten, dan zij je kunnen geven. En ook vaak een oogje toeknijpen en/of door de vingers zien. Fouten met de mantel der liefde bedekken. Dat alles is geen enkel punt bij mensen, die van dieren en kinderen houden.

Niemand doet iets af aan het feit dat overal op de wereld lijden bestaat. Ik denk dat het erom gaat wat wij persoonlijk ermee kunnen doen. En wat wij persoonlijk ermee doen binnen onze macht en binnen onze directe omgeving. Ik krijg ook steeds de uitspraak in mijn gedachten: "Het hemd is nader als de rok." Heeft Jezus dat ook niet ergens gezegd? Ik weet niet neer waar precies zo. Of het zou moeten zijn dat deze tekst me ooit zo is uitgelegd. Matteüs 26,1-16 Zeker is uit te leggen, dat dit uitsluitend het verhaal is van deze avond met Jezus en deze gebeurtenis. Maar ik denk dat h

Soms is een beetje invoelingsvermogen voor wat anderen dan jijzelf ervaren ook wel handig. Zeker van nut, als je van tevoren weet, dat die anderen overtuigingen en waarden en normen hebben, die met dit filmpje met voeten getreden worden. En naar mijn overtuiging ook bewust, wat voor mij het belangrijkste argument is om dit, hier en nu, af te wijzen. Wat verder in mijn geval niet van geloofsovertuigingen af hoeft te hangen, maar ook van een kwestie van smaak (of het gebrek ervan). Maar dat laatste kan een kwestie zijn van ander gevoel voor humor, wat dan voor mij persoonlijk geldt en voor

Houd rekening met de subjectiviteit van de termen "goed" en "kwaad". In dit topic (opening) is al een poging gedaan met een alternatieve uitleg. Ook dit is een persoonlijke conclusie. Anderen zeggen dat zij een uitsluitend liefdevolle God, die willekeurig is in het uitoefenen van zijn almacht, niet bestaat. Wat doet dat met deze uitspraak? Wat betekent dat feitelijk? (buiten dat die ook persoonlijk is) Wat doet hij dan met al de Bijbelteksten die dit expliciet beweren?

Een gooi: Lijden is negatieve dingen ervaren. Maar wat zegt dat?

Was sowieso knap smakeloos.

Ik geloof heel zeker dat dit voor jou zo geldt. Je getuigt er immers zelf van. En ik ben blij voor jou. Maar geldt dit in algemeen zo voor iedereen? Is dit zo voor iedere gelovige? Zelf heb ik de ervaring, dat lijden mensen eerdere misvormt dan vormt. Alleen mensen, die geleerd hebben lijden te accepteren als deel van hun leven, krijgen vaak grotere draagkracht om naast de ellende waarmee ze moeten leren omgaan, ook de prachtige dingen van het leven niet vergeten. Dat groot maken in hun leven en in hun manier van denken. Ik zie dat zowel bij gelovigen als bij ongelovigen gebeuren. Dat

Waarom kan Diaken hier 10 min. geleden wel een duim geven en ik niet? @ ChristianKasius @ Etoile.

Ik lees net dit viewtopic.php?f=81&t=28429 Eigenlijk het hele artikeltje gaat hierom, maar hier lees ik het het al gelijk. Hierin ligt een grote bevestiging van mijn gedachten, dat voor veel gelovigen, dit allemaal zinloos zou zijn, zonder geloof in God.

Zou je dat willen uitleggen? Ik snap het verband met geloof of ongeloof niet, maar ik zie dat dat voor jou een cruciale rol speelt in de waardering van je leven en ik zou dat verband graag begrijpen. Het gaat niet eens om de waardering van het leven, maar het nut of de zin ervan. Om toch door te gaan, als er heel moeilijke tijden zijn, en er niet gewoon mee stoppen. Dat schrijf ik, omdat ik dat mijn hele leven ben tegengekomen, binnen christelijke kringen. Dat je alleen via je geloof echte zingeving in je leven kunt vinden. Dat al het andere fake is. Nu ik de laatste paar jaren meer op

@ Diaken en Olorin. Dank jullie voor de moeite. Ik kan het net allemaal volgen. Misschien me niet zo eigen maken, dat ik het toekomst in kan passen in een ev. nieuwe discussie. Maar ik hoop dat jullie dan ook het geduld op kunnen brengen bij eventuele vragen me hier weer even naar te verwijzen, als dat nodig zou blijken.

Uiteindelijk is mijn leven niet belangrijk. Als ik er niet was, dan had niemand mij gemist. En nu mijn ouders er niet meer zijn, zal alleen mijn man me (misschien) missen. Of mijn leven essentieel is voor een aantal mensen? Ik waag dat te betwijfelen. Kinderen heb ik niet dus een schakel naar de toekomst ben ik ook niet. Voor alle rest van de wereld ben ik ook niet belangrijk en kan iedereen zonder mij. Het leven van iedereen gaat gewoon door, misschien na even een hobbel en wat schrik: Goh, ze is er niet meer..... Soms heb ik perioden, dat ik me dat heel erg realiseer. Meestal zeg ik

Misschien bevalt dat zo goed, dat je dat gaat continueren. Moet je volgend jaar weer wat anders verzinnen. archillion drinkt sowieso geen alcohol. Tenzij hij mij wat moet vertellen... Wat bedoelt hij dan hier volgens jou?

De metafoor Christus als bruidegom en de gemeente (kerk) als bruid van Christus ken ik vooral uit de brieven van Paulus. Ook al wordt er her en der in de Bijbel over Christus/Jezus gesproken over de bruidegom. Misschien weer onkunde van mij, maar.. Kun je (of iemand) aangeven, waar de RKK het op heeft gebaseerd?

Robert heeft het één en ander al uitgelegd, dus als dat jouw goedkeuring kan wegdragen, dan ben ik voor nu voldoende geïnformeerd, denk ik. Ik klopt nog wel weer eens aan, als ik weer vragen heb. Ik heb van Robert al veel geleerd. Het is toch wel wat uitgebreider dan alleen onderwijzen. Dit is dan de hoofdtekst waar het om gaat. Ook in politiek SGP mag de vrouw haar zegje niet doen, wat aanleiding was tot een motie van wantrouwen en het bekende staartje. Daar hadden we het ook over dacht ik.