De brede en/of smalle weg (Bergrede)

[TTC 1.560]

Op 18-4-2023 om 17:43 zei Noel2:

Vooral dat pragmatisch waarheidsconcept daar is de vraag van of het pluralistisch genoeg is.

Dat monocausaliteit wetenschappelijke theorieën kan ondersteunen, is empirisch onmogelijk. Zelfs in een experimentele setting kan niet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gesteld worden dat een enkele oorzaak X verantwoordelijk is voor een welbepaald gevolg.

[TTC 1.560]

Op 27-4-2023 om 17:14 zei Hopper:

Het verborgene is sowieso onleesbaar voor niet-ingewijden.

Het ELM beschrijft twee mogelijke routes, namelijk de centrale route en de perifere route. Over het algemeen is de centrale route langer dan de perifere route.

[TTC 1.560]

Op 21-4-2023 om 10:01 zei Hopper:

Trainen in het eeuwig nu?  Ik constateer voor de zoveelste keer dat we niet over hetzelfde spreken.

'De meesters van het Verre Oosten' van Baird T. Spalding uit 1924 geldt nog altijd als een van de meest spraakmakende boeken van onze tijd. Tijdens een expeditie in de Himalaya, eind 19e eeuw, ontmoeten de schrijver en zijn metgezellen de Meesters van de Himalaya. Deze onsterfelijke wezens verrichten wonderbaarlijke daden en slaan een brug tussen het christendom en het boeddhisme. Volgens hun filosofie vertegenwoordigt Boeddha de weg naar verlichting, terwijl de figuur van Jezus Christus de verlichting zelf belichaamt. Het boek leest als een spannende roman en bevat tegelijkertijd duidelijke spirituele boodschappen.

[TTC 1.560]

Op 22-4-2023 om 09:32 zei Noel2:

Het was iets over onvolledig bewijs van de onvolledigheidsstelling. Maar ik kan er naast zitten. Met mijn 58 jaren wil het geheugen soms niet meer zo. De bravoure is wel weg. 

Logisch lijkt dat we maar bitter weinig kunnen zeggen over een aantal obstakels die we niet kennen, en net daarom misschien ook niet uitgelegd krijgen.

[TTC 1.560]

Op 26-4-2023 om 13:22 zei Tomega:

Wie de toekomst heeft, hoeft niet meer te verwachten of vooruit te kijken.

Hebben een overzichtje gemaakt van alle in omloop zijnde stappenplannen, aangevuld met Wu Wei.

[Hopper 813]

Wu wei en stappenplan is zoiets als een vierkante cirkel.  

[TTC 1.560]

5 minuten geleden zei Hopper:

Wu wei en stappenplan is zoiets als een vierkante cirkel.  

Hoe je kan weten dat er voor een probleem ook een quick-win bestaat, is vaak lang genoeg zoeken.

[TTC 1.560]

Op 21-4-2023 om 10:01 zei Hopper:

Trainen in het eeuwig nu?

Geduld koesteren is als 20€ markeren en uitgeven, en dan wachten tot het terug in je bezit komt.

[TTC 1.560]

Op 23-4-2023 om 14:50 zei Hopper:

Flauwekul geïntroduceerd door Wolter Keers en Alexander Smit.

Kant herkende als maximes bijvoorbeeld het hypothetische en categorische imperatief. De eerste is gericht op het bereiken van een praktisch doel, de tweede is gestoeld op een universele moraal.

[TTC 1.560]

Op 20-4-2023 om 19:45 zei Noel2:

Ik wil het liever over ethiek hebben, maar relativisme of pluralisme is een meta-principieel uitgangspunt. Er lijkt geen enkel principe of meta-principe te zijn dat consequent aangehouden kan worden.

Ervaring leert dat het nooit eens een keertje gewoon simpel mag zijn.

[TTC 1.560]

Op 22-4-2023 om 14:48 zei Hopper:

Een man zei 2000 jaar geleden "Ik ben de waarheid".   Dat is een overkoepelende waarheid welke paradoxaal juist helemaal niets overkoepelt.  Je kijkt duidelijk teveel naar de verschijnselen en wenst die te overkoepelen.   Dat gaat nooit lukken.   Wat die man 2000 jaar in de kern leerde is dat in onze zwakte onze kracht ligt.

Komen de termen debet en credit in de Bijbel voor?

De termen 'debet' en 'credit' zoals we ze vandaag de dag gebruiken, zijn technische boekhoudtermen die dateren uit de tijd van de Italiaanse renaissance en werden pas later in de moderne boekhouding geïntroduceerd. De Bijbel dateert echter van vóór die tijd en gebruikt daarom geen technische boekhoudterminologie zoals debet en credit. Dat gezegd hebbende, de Bijbel bevat wel enkele principes die relevant kunnen zijn voor boekhouding en financiën. Bijvoorbeeld, Spreuken 27:23-27 adviseert om de toestand van uw bezittingen te kennen en deze zorgvuldig te beheren. En Lucas 14:28-30 benadrukt het belang van plannen en budgetteren voordat u aan een project begint. Hoewel de Bijbel dus geen specifieke verwijzingen naar debet en credit bevat, biedt het wel principes die kunnen worden toegepast op de financiële wereld en die relevant zijn voor moderne boekhouding en financiën.

GPT

[TTC 1.560]

Op 22-4-2023 om 09:49 zei Noel2:

Er is ook een wetenschappelijk onderzoek “Feeling safe”, waarbij twee groepen blind een cognitieve gedragstherapie krijgen of de feeling-safe aanpak, die meer kijkt naar achterliggende oorzaken in het verleden. Op de een of andere manier moeten de uitkomsten van de therapievormen dan worden vergeleken. Toch lastig met individuele kwesties.

Voor Rogers is de subjectieve wereld van een individu hier en nu belangrijker dan de objectieve werkelijkheid.

[Tomega 311]

Op 30-4-2023 om 17:21 zei TTC:

Hoe je kan weten dat er voor een probleem ook een quick-win bestaat, is vaak lang genoeg zoeken.

Tenzij het probleem ergens te herleiden is tot een gemaakte breuk; dan is er een quick-win die niet alleen goedkoop scoren is, maar ze krijgt ook nog rugdekking van hetgeen gebroken is, en daardoor nu minder harmonisch of logisch of samenhangend of eenduidig is, dan voorafgaande aan de breuk.

2 mei 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

13 minuten geleden zei Tomega:

Tenzij het probleem ergens te herleiden is tot een gemaakte breuk; dan is er een quick-win die niet alleen goedkoop scoren is, maar ze krijgt ook nog rugdekking van hetgeen gebroken is, en daardoor nu minder harmonisch of logisch of samenhangend of eenduidig is, dan voorafgaande aan de breuk.

Ja, een quick-win kan zelfs gratis zijn, dat is simpel. 

[Tomega 311]

8 minuten geleden zei TTC:

Ja, een quick-win kan zelfs gratis zijn, dat is simpel

Wat dan weer minder simpel is, waar blijkt dat niet iedereen gecharmeerd is, van wat daarvoor moet worden gedaan, of wat de belastingswaarde ervan is. Daar blijkt het begrip meer te kwalificeren als misleiding, wat dan weer een 'slow-loss' is, om maar in die stijl te blijven.

[TTC 1.560]

23 minuten geleden zei Tomega:

Wat dan weer minder simpel is, waar blijkt dat niet iedereen gecharmeerd is, van wat daarvoor moet worden gedaan, of wat de belastingswaarde ervan is. Daar blijkt het begrip meer te kwalificeren als misleiding, wat dan weer een 'slow-loss' is, om maar in die stijl te blijven.

Dan zoeken we een quick-win voor die belastingswaarde, zo kunnen we bezig blijven. 

[Tomega 311]

15 minuten geleden zei TTC:

Dan zoeken we een quick-win voor die belastingswaarde, zo kunnen we bezig blijven. 

We zijn sowieso al even bezig, maar dit was dan wel de variant, dat het niet echt om een quick-win ging. Wat dan ondertussen mogelijk voor een ander toch weer bewijst dat quick minder quick is. Terwijl ik de variant gaf om niet te breken, maar om terug te keren tot wat nog nooit gebroken was.

[TTC 1.560]

15 minuten geleden zei Tomega:

We zijn sowieso al even bezig, maar dit was dan wel de variant, dat het niet echt om een quick-win ging. Wat dan ondertussen mogelijk voor een ander toch weer bewijst dat quick minder quick is. Terwijl ik de variant gaf om niet te breken, maar om terug te keren tot wat nog nooit gebroken was.

In de besliskunde wordt altijd een onderscheid gemaakt tussen theorie en praktijk, de beschikbaarheid bepaalt de beslisbaarheid.

[Tomega 311]

1 minuut geleden zei TTC:

In de besliskunde wordt altijd een onderscheid gemaakt tussen theorie en praktijk, de beschikbaarheid bepaalt de beslisbaarheid.

De antwoorden zijn beschikbaar; beslis jij maar wat het praktische probleem is.

[TTC 1.560]

9 uur geleden zei Tomega:

De antwoorden zijn beschikbaar; beslis jij maar wat het praktische probleem is.

Na159 pagina's mag dat onderhand wel duidelijk zijn, de getuigenissen legio.

[TTC 1.560]

10 uur geleden zei Tomega:

We zijn sowieso al even bezig, maar dit was dan wel de variant, dat het niet echt om een quick-win ging.

Als het leven van een organisatie in haar praktijkgemeenschappen zetelt, en als creativiteit, leren, verandering en ontwikkeling inherent zijn aan alle levende systemen, kunnen we ons afvragen hoe deze processen zich feitelijk in de levende netwerken en gemeenschappen van de organisatie manifesteren. Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven, namelijk het spontaan verschijnen of doorbreken van een nieuwe ordening.

[TTC 1.560]

Op 22-4-2023 om 09:32 zei Noel2:

Maar ik kan er naast zitten.

Het woord ‘niet’ is een woord dat iedere beweerzin in een andere beweerzin verandert, zodanig dat de nieuwe beweerzin de oorspronkelijke per definitie tegenspreekt, en dat wil zeggen, zij kunnen nooit beide tegelijk waar zijn.

[Tomega 311]

5 uur geleden zei TTC:

Als het leven van een organisatie in haar praktijkgemeenschappen zetelt, en als creativiteit, leren, verandering en ontwikkeling inherent zijn aan alle levende systemen, kunnen we ons afvragen hoe deze processen zich feitelijk in de levende netwerken en gemeenschappen van de organisatie manifesteren. Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven, namelijk het spontaan verschijnen of doorbreken van een nieuwe ordening.

Tenzij het zicht indaalt, dat a die levendigheid terug te voeren is op een wet en een principieel uitgangspunt, dat steeds wordt overwoekerd zodat de pijlers van het fundament uit zicht verdwijnen en schijnbaar verwateren en verdwijnen, om plaats te maken voor nieuwe wetten en structuren die verschijnen, totdat de boel ineen dondert of zijgt, en alles wat in de puinhopen rest, net die wet of dat fundament betreft dat zo veraf en verdwenen leek. Of anders gezegd: een levend systeem heeft een bottenstructuur, dat nauwelijks merkbaar is als het systeem groeit en vervet en vol van zichzelf is, maar ondertussen nog steeds de samenhang structuur geeft. Tenzij dat systeem in decadentie doet alsof de botten er niet zijn en het morfeert en meandert tot het echt is veranderd. Maar op dat moment is er een breuk in het systeem, hetzij in natuur, hetzij tussen geest en natuur.

En wat blijkt, is dat de nieuwe ordening slechts een schim is en een verzakte verzwakking van wat in het oudste de natuurlijke ordening was. En het verschil tussen vernieuwingen, en herkenning van wat oud is en nieuw, en van wat fout is en niet, dat wordt niet bepaald door nieuwe spontane ordeningen, maar door het zicht dat de onderdelen van het systeem hebben op het systeem. Zelfkennis, blijkt tegelijk een sterkte en een zwakte, want de normen en ijkpunten daarvan, zijn fluctuerend. Wat opnieuw behoefte en nut geeft van een principe dat tijdloos is, en dat normatief alle veranderingen en ontwikkelingen en aanpassingen beproeft op houdbaarheid en verenigbaarheid met wat altijd is geweest. Want alleen dat wat altijd is geweest, kan alle veranderingen en ontwikkelingen doorstaan. Het leven zelf, was er altijd al. De schepping is per definitie tijdelijk. Geesten zijn per definitie los van materie. De ziel is voor zover bekend, heel persoonlijk. Hoewel de norm voor de ziel toch vooral een norm is van onpersoonlijking tot unificatie van de groep. Welke unificatie weer een structuur en wet en fundament behoeft, om niet door de geesten die zich kunnen manifesteren in verwarring of in vervoering te laten brengen. Wat blijkt, is dat God iets van Zichzelf heeft verdeelt over vele zielen, met de roep en de taak om uit al die ietsen te komen tot de samenhangende Geest die God is, uitgestort over het vlees, waarin de zielen zijn. Maar principieel geest en dus vrij om te komen en te gaan. Eenheid en zuiverheid zijn dan ineens begrippen van onderling geestelijke afstemming, die volkomen los staat van de materiële afstemming. De Wet van Mozes blijkt de materiële afstemming te zijn, die benodigd is om de Wet van Christus, die geestelijk is, duiding en ijking en en zingeving te geven, op een zodanige wijze dat de ziel niet wordt verward en met het geestelijke iets doet wat ingaat tegen de natuur van God tot onderwerping van het vlees. Tot natuurlijk het moment aanbreekt dat het zicht afneemt, en de decadentie overheerst, zodat de zielen in het vlees zich gaan gedragen alsof ze God Zelf zijn, zichzelf wetten stellen en zichzelf een nieuwe natuur gaan scheppen, en zowel God alsook de natuur, alsook de Wet, zich tegen dat onwellevende systeem keren.

Of anders gezegd: al die manifestaties van processen onder de mens, dienen zich los te maken van zichzelf,
om zich te bekeren tot hun Maker en God, zich overgevende aan Zijn Wet en Zijn Ordening.

3 mei 2023 bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Tomega:

Tenzij het zicht indaalt, dat a die levendigheid terug te voeren is op een wet en een principieel uitgangspunt, dat steeds wordt overwoekerd zodat de pijlers van het fundament uit zicht verdwijnen en schijnbaar verwateren en verdwijnen, om plaats te maken voor nieuwe wetten en structuren die verschijnen, totdat de boel ineen dondert of zijgt, en alles wat in de puinhopen rest, net die wet of dat fundament betreft dat zo veraf en verdwenen leek. Of anders gezegd: een levend systeem heeft een bottenstructuur, dat nauwelijks merkbaar is als het systeem groeit en vervet en vol van zichzelf is, maar ondertussen nog steeds de samenhang structuur geeft. Tenzij dat systeem in decadentie doet alsof de botten er niet zijn en het morfeert en meandert tot het echt is veranderd. Maar op dat moment is er een breuk in het systeem, hetzij in natuur, hetzij tussen geest en natuur. En wat blijkt, is dat de nieuwe ordening slechts een schim is en een verzakte verzwakking van wat in het oudste de natuurlijke ordening was. En het verschil tussen vernieuwingen, en herkenning van wat oud is en nieuw, en van wat fout is en niet, dat wordt niet bepaald door nieuwe spontane ordeningen, maar door het zicht dat de onderdelen van het systeem hebben op het systeem. Zelfkennis, blijkt tegelijk een sterkte en een zwakte, want de normen en ijkpunten daarvan, zijn fluctuerend. Wat opnieuw behoefte en nut geeft van een principe dat tijdloos is, en dat normatief alle veranderingen en ontwikkelingen en aanpassingen beproeft op houdbaarheid en verenigbaarheid met wat altijd is geweest. Want alleen dat wat altijd is geweest, kan alle veranderingen en ontwikkelingen doorstaan. Het leven zelf, was er altijd al. De schepping is per definitie tijdelijk. Geesten zijn per definitie los van materie. De ziel is voor zover bekend, heel persoonlijk. Hoewel de norm voor de ziel toch vooral een norm is van onpersoonlijking tot unificatie van de groep. Welke unificatie weer een structuur en wet en fundament behoeft, om niet door de geesten die zich kunnen manifesteren in verwarring of in vervoering te laten brengen. Wat blijkt, is dat God iets van Zichzelf heeft verdeelt over vele zielen, met de roep en de taak om uit al die ietsen te komen tot de samenhangende Geest die God is, uitgestort over het vlees, waarin de zielen zijn. Maar principieel geest en dus vrij om te komen en te gaan. Eenheid en zuiverheid zijn dan ineens begrippen van onderling geestelijke afstemming, die volkomen los staat van de materiële afstemming. De Wet van Mozes blijkt de materiële afstemming te zijn, die benodigd is om de Wet van Christus, die geestelijk is, duiding en ijking en en zingeving te geven, op een zodanige wijze dat de ziel niet wordt verward en met het geestelijke iets doet wat ingaat tegen de natuur van God tot onderwerping van het vlees. Tot natuurlijk het moment aanbreekt dat het zicht afneemt, en de decadentie overheerst, zodat de zielen in het vlees zich gaan gedragen alsof ze God Zelf zijn, zichzelf wetten stellen en zichzelf een nieuwe natuur gaan scheppen, en zowel God alsook de natuur, alsook de Wet, zich tegen dat onwellevende systeem keren. Of anders gezegd: al die manifestaties van processen onder de mens, dienen zich los te maken van zichzelf, om zich te bekeren tot hun Maker en God, zich overgevende aan Zijn Wet en Zijn Ordening.

Ja, in de kracht van eenvoud en kleine dingen kunnen we veel soelaas vinden, dat is geweten. 

[TTC 1.560]

19 uur geleden zei Tomega:

De antwoorden zijn beschikbaar; beslis jij maar wat het praktische probleem is.

Het begin van het antwoord op die vragen begon zich rond 1936 te vormen. Vrijwel vanaf het eerste moment dat de vraag gesteld werd of een probleem oplosbaar was of niet, was duidelijk dat die vraag alleen beantwoord kon worden door eerst vast te stellen wat een berekening precies is. Hoe verloopt een berekening? Wat doen we precies, als we een berekening uitvoeren? Het is uiteraard heel leuk om uit het hoofd te kunnen zeggen 2 + 2 = 4, maar wat gebeurt er dan precies in ons hoofd dat we er 2 en 2 in stoppen en er 4 uit komt rollen?