Non-dualistisch christendom

[Hopper 692]

http://www.wegennaareenheid.nl/non-dualistisch-christendom

 

[quote]De mens denkt in menselijke categorieën. Hij heeft, met andere woorden, de neiging om te antropomorfiseren. Omdat God zich openbaart als liefde, als aanwezigheid, concludeert de mens dat God een persoon is, met wie hij op vertrouwelijke wijze om kan gaan. Maar als hij dan denkt God te kennen, komt er vroeg of laat een ervaring waarin God zijn onkenbaarheid kenbaar maakt. In uiterlijke omstandigheden kan dat rampspoed zijn, de ervaring van Job, die eraan gewend was zijn vroomheid in voorspoed te genieten, maar wiens geloof ook bestand bleek tegen alle vormen van ellende. De mystici spreken over de donkere nacht. Na een lange periode van 'geestelijke vertroostingen' trekt God zijn aanwezigheid terug om de mens die Hem zoekt te leiden naar een subtieler vorm van kennen en liefhebben, die, als de mens de weg ten einde gaat, uitloopt op wat in de christelijke mystiek wordt beleefd als de vereniging van het geestelijk huwelijk, waarin God en de mens één worden. In de eenheid van God en mens vallen de personen weg, want een persoon bestaat bij de gratie van scheidingen en in de eenheid zijn alle scheidingen overwonnen.[/quote]

 

Zelf vind ik dat als God zich aan jou heeft geopenbaard als liefde, als aanwezigheid, dat je dan al een stuk in de goede richting zit.

Maar dan ken je God nog niet, omdat God onkenbaar is.  De donkere nacht van de ziel is bekend onder mystici: https://nl.wikipedia.org/wiki/Donkere_nacht_van_de_ziel  Het is een toestand van verlatenheid, eenzaamheid, depressie.   Deze 'verenkeling' is noodzakelijk om het zelf te ledigen.

 

Citaat

De spanning tussen het persoonlijke en de bovenpersoonlijke eenheid klinkt door in Jezus prediking. Hij noemde God zijn Vader, waarmee hij een intiem tegenover suggereerde. Anderzijds sprak hij over een eenheid die alle scheiding overstijgt: 'Ik en de Vader zijn één' (Jh. 10,30).

 

 

Dit is misschien wel de kern van de mystiek van Jezus.  Hij noemt God zijn Vader (ik-gij relatie) maar spreekt ook over één zijn (Afwezigheid van iedere relatie.)   Jezus zegt dus feitelijk iets wat met zichzelf in tegenspraak is en toch liegt hij niet. (Ik ben de Waarheid)   Dat zijn zaken welke in de mens verborgen liggen.  Jezus wijst immers ook op andere terreinen naar non-dualisme.  Mattheüs 18:20 bijvoorbeeld.   Wie bijeen komt in Jezus' naam, daar ben 'ik' in hun midden.  Daar wordt volgens mij niet bedoeld dat je met elkaar afspreekt om in Jezus' naam bij elkaar te komen.  Maar dat het iets is wat 'vanzelf' gebeurd.  Zoals jij bent zul je ook jezelf herkennen in andere mensen.  Of juist niet natuurlijk.

8 juli 2022 bewerkt door Hopper

[sandingisaskill 181]

In dit mystieke gebeuzel herken ik Jezus niet. Die doet niet zo moeilijk.

mod sjako. Let op je taalgebruik. 

[Hopper 692]

2 uur geleden zei sandingisaskill:

In dit mystieke gebeuzel herken ik Jezus niet. Die doet niet zo moeilijk.

Het pad leidt naar de fontein , als God het wil...

[Hermanos2 493]

Ik moet Sanding hier wel gelijk geven hoor. Je maakt het veel te spannend. Jezus was een stuk duidelijker. Hij sprak bijlange na niet zo raadselachtig. 

[Peter79 285]

De schrijver formuleert helder: Daarom leerde Jezus de zelfverloochening en het opgeven van het afgescheiden ego. Dit, en niet de radicale dienstbaarheid, is de diepste betekenis van de oproep tot navolging

Ik geloof wel dat het om dienstbaarheid gaat. Een dienstbaarheid is een relatie, en een relatie is er tussen twee of meer. Voor zover ik tegen dualisme ben, is dat tegen individualisme, ik zou voor holisme kiezen, het geheel waar alle delen op betrokken zijn. Zo spreekt Paulus dan ook over het lichaam waarin alle onderscheiden delen samenwerken en een eenheid vormen. Man en vrouw zijn in het huwelijk 1 vlees. Dualisme en non-dualisme zijn misschien wel gewoon twee verschillende perspectieven: man en vrouw zijn elkaars tegenover (dualisme) maar het huwelijk van hen samen is een eenheid (non-dualisme).

[Hopper 692]

9 minuten geleden zei Hermanos2:

Ik moet Sanding hier wel gelijk geven hoor. Je maakt het veel te spannend. Jezus was een stuk duidelijker. Hij sprak bijlange na niet zo raadselachtig. 

Zolang Jezus een man is die 2000 jaar terug leefde is het niet erg spannend.

1 minuut geleden zei Peter79:

De schrijver formuleert helder: Daarom leerde Jezus de zelfverloochening en het opgeven van het afgescheiden ego. Dit, en niet de radicale dienstbaarheid, is de diepste betekenis van de oproep tot navolging

Ik geloof wel dat het om dienstbaarheid gaat. Een dienstbaarheid is een relatie, en een relatie is er tussen twee of meer. Voor zover ik tegen dualisme ben, is dat tegen individualisme, ik zou voor holisme kiezen, het geheel waar alle delen op betrokken zijn. Zo spreekt Paulus dan ook over het lichaam waarin alle onderscheiden delen samenwerken en een eenheid vormen. Man en vrouw zijn in het huwelijk 1 vlees. Dualisme en non-dualisme zijn misschien wel gewoon twee verschillende perspectieven: man en vrouw zijn elkaars tegenover (dualisme) maar het huwelijk van hen samen is een eenheid (non-dualisme).

Misschien is het de wijze van uitdrukken?  Kun jij -Peter- dermate dienstbaar zijn aan een ander dat je je zelf er voor op zou geven?  Is dat niet wat Jezus heeft voorgeleefd en nagevolgd kan worden?  Dat is én-én: zelfverloochening én dienstbaar zijn aan een ander.

[Peter79 285]

7 minuten geleden zei Hopper:

Misschien is het de wijze van uitdrukken?  Kun jij -Peter- dermate dienstbaar zijn aan een ander dat je je zelf er voor op zou geven?  Is dat niet wat Jezus heeft voorgeleefd en nagevolgd kan worden?  Dat is én-én: zelfverloochening én dienstbaar zijn aan een ander.

Als je het zo zegt, ben ik akkoord, maar dat is niet wat de schrijver zegt. Bovendien zegt Jezus dat je het leven vindt door het te verliezen; dat is m.i. een herschepping en niet het opheffen van een individu (mens wordt niet God)

[Hopper 692]

2 minuten geleden zei Peter79:

Als je het zo zegt, ben ik akkoord, maar dat is niet wat de schrijver zegt. Bovendien zegt Jezus dat je het leven vindt door het te verliezen; dat is m.i. een herschepping en niet het opheffen van een individu (mens wordt niet God)

De schrijver heeft het over 'de diepste betekenis' .  Math. 16:25 gaat m.i. over zelflediging (zelfverloochening).  De vraag is: Hoe doe je dat?   Leerde Jezus ons niet dat de ultieme dienstbaarheid jegens een ander het opgeven van je zelf is?

Uitspraken over het handhaven van individualiteit doe ik niet.  Zelflediging is zonder voorwaarden vooraf.  Herschepping is wel degelijk een optie.  Dan maakt het 'zelf' plaats voor iets anders wat je tot dat moment niet kent.  Maar dat kun je niet weten, de sprong in het diepe is een ongewisse zaak.

[Hopper 692]

Citaat

Het christendom heeft ervoor gekozen de goddelijkheid van de mens alleen aan Jezus toe te kennen. Daarmee reduceerde het zijn boodschap. Wie Jezus ziet, ziet God en komt tot God. 'Worden als Jezus' betekent één met God worden, goddelijk worden. Jezus wordt het brood des levens, het licht voor de wereld, de weg, de waarheid en het leven genoemd juist omdat hij mensen leidt naar het leven, het licht, de waarheid. De uiteindelijke en enig echte waarheid is de eenheid van al wat is. Al het andere is scheiding en daarom onwetendheid.
Jezus zelf identificeerde zich met alle mensen en in het bijzonder met hen die bereid waren de weg te gaan die hij wees. Hiermee impliceerde hij een radicale eenheid. 'Blijft in mij, gelijk Ik in u' (Jh. 15,3). Vanuit zijn eenheid met al wat is, nodigde Jezus ook zijn toehoorders daartoe uit. Dat wil niet uitsluitend zeggen op de juiste wijze in hem geloven, zoals de orthodoxe uitleg luidt, maar zich open stellen voor de eenheid die in hem transparant wordt. In zijn vooraankondiging van het laatste oordeel zei Jezus over de hongerigen en dorstigen, de vreemdelingen, zieken, en gevangenen: wat jullie aan hen hebben gedaan, hebben jullie aan mij gedaan (Mt. 25,31-46). Een uitsluitend ethische duiding hiervan gaat voorbij aan het non-dualistische gehalte.

Non-dualiteit is een algemeen gebruikte term in de diverse religies.  Maar het is een vreemd woord.  Het betekent feitelijk dat het éne niet tegenover het andere staat.  Dus in non-dualiteit kan het 'goede' ook niet tegenover het 'kwaad' staan.  Wie zich inspant om een 'goed mens' te zijn heeft dan nog steeds alle zondige mensen tegen over zich.  Zoals ik 'de Christus' interpreteer staat de Christus geheel buiten goed en kwaad.   Dat is ook wat er volgens mij bedoeld wordt in Mt. 25,31-46.   Wat je voor  de hongerigen en dorstigen, de vreemdelingen, zieken, en gevangenen doet, doe je niet om een 'goed mens' tegenover de zondaars (de zelfzuchtigen) te zijn, maar je doet het voor Mij (de Christus).  Je geeft de eigenwillendheid op (Niet mijn wil geschiedde) en 'doet' zonder voorwaarden of wens tot terugbetaling (in welke vorm dan ook).  Immers, zou je iets 'wensen' in ruil, dan zou je iets 'willen' en overtreedt je het "Niet mijn wil geschiedde".

Wat 'de Christus' voor betekenis heeft kan niet geweten worden.  Zou je het wél weten dan zou je een handelaar zijn: ik help de hongerigen en dorstigen, de vreemdelingen, zieken, en gevangenen in ruil voor weten 'de Christus'.   Wat Jezus met handelaren doet, dat weten we: die jaagt hij de tempel uit.....

Doe je iets voor Mij (Of laat je juist iets na voor Mij) dan kan dat alleen zonder voorwaarden vooraf.

9 juli 2022 bewerkt door Hopper

[Peter79 285]

Op 8-7-2022 om 18:04 zei Hopper:

De schrijver heeft het over 'de diepste betekenis' .  Math. 16:25 gaat m.i. over zelflediging (zelfverloochening).  De vraag is: Hoe doe je dat?   Leerde Jezus ons niet dat de ultieme dienstbaarheid jegens een ander het opgeven van je zelf is?

Uitspraken over het handhaven van individualiteit doe ik niet.  Zelflediging is zonder voorwaarden vooraf.  Herschepping is wel degelijk een optie.  Dan maakt het 'zelf' plaats voor iets anders wat je tot dat moment niet kent.  Maar dat kun je niet weten, de sprong in het diepe is een ongewisse zaak.

Ik ben het niet met de schrijver eens dat zelfverloochening de diepste betekenis is. Zelfverlochening is een middel om achter Jezus aan te gaan:

Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.

Het is een middel om het leven te vinden; juist het vastklampen aan het leven, maakt dat je het leven niet kan vinden:

Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.

Je zelf en je leven zijn innig met elkaar verbonden, ik zou zeggen: ze komen op hetzelfde neer; de één bestaat niet zonder het ander. Geef jezelf op en je zal jezelf weer vinden, dit gaat parallel aan sterven en uit de dood weer opstaan. Wie opstaat, is enerzijds dezelfde persoon als die stierf, zoals de opgestane Jezus herkend werd aan de wonden in zijn handen en aan het breken van het brood. Anderzijds is wie opstaat wezenlijk veranderd. Jezus heeft een verheerlijkt lichaam waarmee Hij de fysica terzijde kan schuiven. Ik ben het met je eens dat in het geval van herschepping niet weet wat er in de plaats zal komen van het zelf. Het is een sprong in het diepe.

Ik ben het ook met je eens dat zelflediging zonder voorwaarden vooraf is. Het 'zelf' wil zich handhaven door voorwaarden te stellen; door controle te houden, maar dat is vastklampen aan het leven, dat is het leven willen houden zoals het is en dan is alle poging tot wezenlijke verandering zinloos.

De drive voor die verandering wordt zo weergegeven: Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt? Of wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel? Mensen jagen van alles na in deze  wereld, maar toch bevredigt dit ten diepste hun verlangen niet. Hoewel het Christendom een geschiedenis heeft waarin men verlangens heeft proberen te onderdrukken, is dat volgens mij niet de hoofdlijn. Het verlangen is, om met Paulus te spreken, geperverteerd door de zonde. Het verlangen waardoor wij bevrediging zoeken in aardse dingen, moet weer op God gericht worden. Dit lijkt vaak een tegenstelling, alsof het hemelse in de plaats komt van het aardse. En tijdelijk is dat m.i. ook zo, want met zelfverloochening snijd je de banden met aardse dingen door en richt je je op God. In de Bijbel is de plaats daarvoor de woestijn. Maar daarna is er ook weer een beweging terug, want zoals God zich bekommert om zijn schepping, zo bekommeren wij ons ook om onze medeschepselen en schepping. Omdat de oude banden zijn doorgesneden, is het mogelijk om in een nieuwe relatie met de schepping en met medeschepselen te leven.

11 juli 2022 bewerkt door Peter79

[Barnabas 177]

Op 8-7-2022 om 14:58 zei Hopper:

http://www.wegennaareenheid.nl/non-dualistisch-christendom

 

[quote]De mens denkt in menselijke categorieën. Hij heeft, met andere woorden, de neiging om te antropomorfiseren. Omdat God zich openbaart als liefde, als aanwezigheid, concludeert de mens dat God een persoon is, met wie hij op vertrouwelijke wijze om kan gaan. Maar als hij dan denkt God te kennen, komt er vroeg of laat een ervaring waarin God zijn onkenbaarheid kenbaar maakt. In uiterlijke omstandigheden kan dat rampspoed zijn, de ervaring van Job, die eraan gewend was zijn vroomheid in voorspoed te genieten, maar wiens geloof ook bestand bleek tegen alle vormen van ellende. De mystici spreken over de donkere nacht. Na een lange periode van 'geestelijke vertroostingen' trekt God zijn aanwezigheid terug om de mens die Hem zoekt te leiden naar een subtieler vorm van kennen en liefhebben, die, als de mens de weg ten einde gaat, uitloopt op wat in de christelijke mystiek wordt beleefd als de vereniging van het geestelijk huwelijk, waarin God en de mens één worden. In de eenheid van God en mens vallen de personen weg, want een persoon bestaat bij de gratie van scheidingen en in de eenheid zijn alle scheidingen overwonnen.[/quote]

 

Zelf vind ik dat als God zich aan jou heeft geopenbaard als liefde, als aanwezigheid, dat je dan al een stuk in de goede richting zit.

Maar dan ken je God nog niet, omdat God onkenbaar is.  De donkere nacht van de ziel is bekend onder mystici: https://nl.wikipedia.org/wiki/Donkere_nacht_van_de_ziel  Het is een toestand van verlatenheid, eenzaamheid, depressie.   Deze 'verenkeling' is noodzakelijk om het zelf te ledigen.

 

 

 

Dit is misschien wel de kern van de mystiek van Jezus.  Hij noemt God zijn Vader (ik-gij relatie) maar spreekt ook over één zijn (Afwezigheid van iedere relatie.)   Jezus zegt dus feitelijk iets wat met zichzelf in tegenspraak is en toch liegt hij niet. (Ik ben de Waarheid)   Dat zijn zaken welke in de mens verborgen liggen.  Jezus wijst immers ook op andere terreinen naar non-dualisme.  Mattheüs 18:20 bijvoorbeeld.   Wie bijeen komt in Jezus' naam, daar ben 'ik' in hun midden.  Daar wordt volgens mij niet bedoeld dat je met elkaar afspreekt om in Jezus' naam bij elkaar te komen.  Maar dat het iets is wat 'vanzelf' gebeurd.  Zoals jij bent zul je ook jezelf herkennen in andere mensen.  Of juist niet natuurlijk.

Aanwezigheid en samenzijn is een wezenlijk onderdeel van het leven datGod ontworpen heeft. Reeds in het begin schept God de mens man en vrouw en geeft hen de opdracht nageslacht te verwekken. De man is dan in d vrouw en dat is het hoogtepunt van de liefdesrelatie tussen man en vrouw. Man en vrouw blijven twee personen die één worden. God is Geest en ook Hij is een persoon. Hij openbaarde zich als Jezus Christus en Hij was als mens tussen de mensen. Maar Christus was God en Zijn verschijning op aarde was slechts om zichzelf bekend te maken en de weg te wijzen naar de Vader die in de hemel is. Daar is de werkelijke gemeenschap. Die gemeenschap is hetzelfde als de gemeenschap tussen man en vrouw, namelijk dat God in de mens wil zijn. De mens is Zijn woning. Er staat ook dat God verkozen heeft in de duisternis te wonen. Maar zoals een man en een vrouw hun eigen identiteit behouden en zichzelf blijven is het ook dat God en de mens zichzelf blijven en hun eigen identitiet behouden wanneer Hij in hen is. De Geest Gods werd de mens ingeblazen in zijn neus en daardoor werd hij een levende ziel. Adam was zichzelf terwijl de Geest Gods in hem was. Wij zijn ook zo en de Geest staat onds toe dat wij onszelf zijn en onze eigen identiteit en beleving van onszelf hebben. Wij hoeven niet een ander te worden om met God in ons te leven. Het is alleen het leven dat God ons geeft, het leven naar onze eigen identiteit.
Scheidingen onstaan door zonden. De scheiding tussen Adam en God ontstond doordat Adam anders koos dan God wilde. De weg die Adam koos was anders dan de weg die God koos. Sceiding komt door zonde en keuzes om andere dingen te doen dan goed zijn voor jou en je medemens, dat brengt scheiding. Maar eenheid is in gehoorzaamheid aan God, de eenheid met God die het leven is, eenheid door God lief te hebben en je naaste als jezelf. God is het leven en de liefde, en wie in Hem is heeft eenheid omdat God één is en de liefde gebied om elkaar te dienen, het belang van de ander na te streven en de ander te behagen. Wie zo leeft geeft geen aanstoot en wie in God blijft leeft in harmonie met anderen (die in God blijven), maar wie daarbuiten treedt maakt scheiding.
Waarom zou God onkenbaar zijn? Natuurlijk openbaart God zich niet aan iedereen alsof Hij goede vrienden is met hem. Niet iedereen stelt zich dusdanig op. God openbaart zich op persoonlijk niveau wanneer men de relatie met Hem aan wil gaan. De bijbel en getuigenissen geven al openbaring over Hem maar dat is van horen zeggen. God wil zich wel openbaren en gekend worden, immers was Jezus God en Hij liet zich kennen aan anderen. Maar Hij openbaarde zich niet aan iedereen evenveel. Sommigen legde Hij uit wat het koninkrijk van God was. Anderen vertelde Hij raadselachtige gelijkenissen.
Jezus is de God die zo dicht bij ons wil zijn dat Hij in ons wil zijn. Zij die Christus aannemen zijn Zijn lichaam en Hij is het leven dat in hen leeft.

[Barnabas 177]

Op 8-7-2022 om 17:47 zei Hopper:

Zolang Jezus een man is die 2000 jaar terug leefde is het niet erg spannend.

Jezus was meer:
Johannes 8:58: "Jezus zei tegen hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Vóór Abraham geboren was, ben Ik." Hij verklaart hier dus twee dingen over zichzelf. Eén is dat Hij reeds leefde voordat Abraham geboren werd en het tweede is dat Hij "is". Dus Hij verklaart zichzelf hier tijdloos. Een eigenschap die we alleen aan God toe kunnen schrijven.

En ja, Jeuzs windt er geen doekjes om. Hij spreekt helder en duidelijk over wie Hij is. Hij zegt ook (Johannes 14:9): "Jezus zei tegen hem: Ben Ik zo'n lange tijd bij u, en kent u Mij niet, Filippus? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien; en hoe kunt u dan zeggen: Laat ons de Vader zien?".

11 juli 2022 bewerkt door Barnabas

[Hopper 692]

4 uur geleden zei Peter79:

Ik ben het niet met de schrijver eens dat zelfverloochening de diepste betekenis is. Zelfverlochening is een middel om achter Jezus aan te gaan:

Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.

Het is een middel om het leven te vinden; juist het vastklampen aan het leven, maakt dat je het leven niet kan vinden:

Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.

Je zelf en je leven zijn innig met elkaar verbonden, ik zou zeggen: ze komen op hetzelfde neer; de één bestaat niet zonder het ander. Geef jezelf op en je zal jezelf weer vinden, dit gaat parallel aan sterven en uit de dood weer opstaan. Wie opstaat, is enerzijds dezelfde persoon als die stierf, zoals de opgestane Jezus herkend werd aan de wonden in zijn handen en aan het breken van het brood. Anderzijds is wie opstaat wezenlijk veranderd. Jezus heeft een verheerlijkt lichaam waarmee Hij de fysica terzijde kan schuiven. Ik ben het met je eens dat in het geval van herschepping niet weet wat er in de plaats zal komen van het zelf. Het is een sprong in het diepe.

Ik ben het ook met je eens dat zelflediging zonder voorwaarden vooraf is. Het 'zelf' wil zich handhaven door voorwaarden te stellen; door controle te houden, maar dat is vastklampen aan het leven, dat is het leven willen houden zoals het is en dan is alle poging tot wezenlijke verandering zinloos.

De drive voor die verandering wordt zo weergegeven: Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt? Of wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel? Mensen jagen van alles na in deze  wereld, maar toch bevredigt dit ten diepste hun verlangen niet. Hoewel het Christendom een geschiedenis heeft waarin men verlangens heeft proberen te onderdrukken, is dat volgens mij niet de hoofdlijn. Het verlangen is, om met Paulus te spreken, geperverteerd door de zonde. Het verlangen waardoor wij bevrediging zoeken in aardse dingen, moet weer op God gericht worden. Dit lijkt vaak een tegenstelling, alsof het hemelse in de plaats komt van het aardse. En tijdelijk is dat m.i. ook zo, want met zelfverloochening snijd je de banden met aardse dingen door en richt je je op God. In de Bijbel is de plaats daarvoor de woestijn. Maar daarna is er ook weer een beweging terug, want zoals God zich bekommert om zijn schepping, zo bekommeren wij ons ook om onze medeschepselen en schepping. Omdat de oude banden zijn doorgesneden, is het mogelijk om in een nieuwe relatie met de schepping en met medeschepselen te leven.

Het begrip 'zelfverloochening' is een van de moeilijkste begrippen in het leven.  Dat is gelegen in het feit dat we als zelf zijnde doorgaans in een tastbare wereld leven.  Daarin zijn we het eens: het vastklampen aan het leven (in de tastbare wereld) is juist een niet-leven.  Jezus spreekt ook in die termen over dat niet-leven (Laat de doden de doden begraven).   Of om een oud cliché van stal te halen: "Er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet genoeg voor ieders hebzucht".

Ook met je alinea over wederopstanding kan ik gedeeltelijk mee gaan.  Het 'nieuwe' kan alleen ingang vinden als het oude is gestorven.  Ik zie het echter als een geestelijke wederopstanding.  Bij zoiets als een verheerlijkt lichaam kan ik me niets voorstellen.  Jezus spreekt over "Ik ben de weg, de waarheid en het leven".  Hetgeen volgens mij betekent dat je als mens die weg gaat en de weg daarbij steeds onder je voeten verschijnt.  Je hebt steeds maar géén grond onder je voeten, je doet het oude weg, maar het nieuwe is er nog niet.  Spreek je over een verheerlijkt lichaam, dan heb je er nog een beeld bij.  Om van het oude af te komen (zelfverloochening) zak je door de bodem van het bestaan heen.   Dat is ook de betekenis van de 'donkere nacht van de ziel'.  Een radicale onthechting van het oude.  Geen hoop meer op een betere toekomst.  Hetgeen diametraal staat op christelijke termen als geloof en hoop.  Het is verwant aan de Godsverlatenheid waarover Jezus sprak stervend aan het kruis.  En het "in uw handen beveel ik mijn geest".    Je draagt jezelf -geestelijk- over aan iets wat je niet kent.  Zolang je nog een 'beeld hebt' bij God is er nog iets van geloof en hoop.

 

Zonder verwachtingen zijn (in uw handen beveel ik mijn geest) is het moeilijkste wat er is.  Hulp daarbij is -zoals ik dat zelf heb ervaren- als je voor iemand jezelf verloochent.  En dan wordt het paradoxaal: jezelf verloochenen louter voor jezelf is niet te doen.   Jezelf verloochenen uit liefde voor een ander is dat wel.  In andere termen noem ik dat: jezelf als subject terug nemen ten behoeve van een medemens.  Het subject (ik) begint dan zonder interne bemoeienis het lijden aan te gaan.   Daarbij zie ik geen plaats voor gerichtheid op God.  Daar waar het zelf (subject)  zichzelf terugneemt ontstaan twee zaken: het reeds genoemde lijden én het wezen van Waarheid (ik ben de Waarheid).  Lijden en Waarheid blijken in elkaar verweven.  Sterfte van het oude en geboorte van het nieuwe treden tegelijkertijd op.  Ik noem dat het wezen(lijke) van de Christus (Waarheid) omdat het geen lichaam draagt maar wel 'wezen' is.

 

Je begrijpt dat ik Christus en Waarheid als synoniem beschouw.  Leven in zelfzucht is leven voor jezelf in de tastbare wereld, de wereld van goed en kwaad.   Leven in Waarheid is leven met de Christus als 'het wezenlijke' (het ware, dat wat er toe doet, dat wat werkelijk is).

1 uur geleden zei Barnabas:

Jezus was meer:
Johannes 8:58: "Jezus zei tegen hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Vóór Abraham geboren was, ben Ik." Hij verklaart hier dus twee dingen over zichzelf. Eén is dat Hij reeds leefde voordat Abraham geboren werd en het tweede is dat Hij "is". Dus Hij verklaart zichzelf hier tijdloos. Een eigenschap die we alleen aan God toe kunnen schrijven.

 

Met de term tijdloos als 'het eeuwige' kan ik leven.  Eeuwigheid betekent de afwezigheid van tijd.   Maar Jezus verklaart: voor Abraham ben ik.  Het begrip 'ben'  (Zijn) mag je niet uitleggen als dat Jezus als fysiek persoon leefde vóór Abraham.  Abraham leefde immers in de tijd.   Daarom vind ik je tweede verklaring subliem: Hij 'is'.   De eerste verklaring zou ik vergeten omdat die plaats heeft in een perspectief van tijd.

Het is ook de betekenis (volgens mij dan) als Jezus zegt: Ik en de Vader zijn één.  In het 'is' is Jezus één met de Vader.  Waaruit ook volgt dat het 'zijn' (ik ben die ik ben) synoniem is aan 'eeuwigheid'.   In menselijk perspectief echter noem ik 'eeuwigheid' het 'eeuwig nu'.  Wat weer verwijst naar tegenwoordigheid en aanwezigheid.

[Barnabas 177]

19 uur geleden zei Hopper:

Met de term tijdloos als 'het eeuwige' kan ik leven.  Eeuwigheid betekent de afwezigheid van tijd.   Maar Jezus verklaart: voor Abraham ben ik.  Het begrip 'ben'  (Zijn) mag je niet uitleggen als dat Jezus als fysiek persoon leefde vóór Abraham.  Abraham leefde immers in de tijd.   Daarom vind ik je tweede verklaring subliem: Hij 'is'.   De eerste verklaring zou ik vergeten omdat die plaats heeft in een perspectief van tijd.

Het is ook de betekenis (volgens mij dan) als Jezus zegt: Ik en de Vader zijn één.  In het 'is' is Jezus één met de Vader.  Waaruit ook volgt dat het 'zijn' (ik ben die ik ben) synoniem is aan 'eeuwigheid'.   In menselijk perspectief echter noem ik 'eeuwigheid' het 'eeuwig nu'.  Wat weer verwijst naar tegenwoordigheid en aanwezigheid.

Iets dat eeuwig is is er altijd. Het bestaat altijd in het nu hoe lang het nu ook duurt. Dat geeft al aan dat het nu en tijdsverloop niet los van elkaar staan. Jezus is iemand die altijd bestaan heeft Toen Hij op aarde was bewoog Hij, Hij leefde. dat houdt in dat Hij in de tijd leeft. Tijdloos betekent dan dat Hij altijd blijft leven en doen door de tijd heen.

[Hopper 692]

39 minuten geleden zei Barnabas:

Iets dat eeuwig is is er altijd. Het bestaat altijd in het nu hoe lang het nu ook duurt. Dat geeft al aan dat het nu en tijdsverloop niet los van elkaar staan. Jezus is iemand die altijd bestaan heeft Toen Hij op aarde was bewoog Hij, Hij leefde. dat houdt in dat Hij in de tijd leeft. Tijdloos betekent dan dat Hij altijd blijft leven en doen door de tijd heen.

Nu en tijdsverloop staan niet los van elkaar, ze staan in relatie met elkaar.   Doch het begrip 'bestaan' behoeft nadere bestudering.  Jezus als persoon 'bestond' van het jaar 0 tot het jaar 33.  Het bestaan zoals wij dat kennen heeft plaats in de tijd.  Immers: Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond.  In Joh 1:14 spreekt men ook van verleden tijd.  Hetgeen de blik doet werpen op de betekenis van 'Het Woord'.  Daar ben ik zelf ook niet helemaal uit.   Maar het verwijst m.i. wel naar een andere vorm van 'zijn' als wat wij bestaan noemen.

Tijdloos betekent wel dat er geen dood is.   Dood gaan doe je immers in de tijd.

[Barnabas 177]

1 uur geleden zei Hopper:

Nu en tijdsverloop staan niet los van elkaar, ze staan in relatie met elkaar.   Doch het begrip 'bestaan' behoeft nadere bestudering.  Jezus als persoon 'bestond' van het jaar 0 tot het jaar 33.  Het bestaan zoals wij dat kennen heeft plaats in de tijd.  Immers: Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond.  In Joh 1:14 spreekt men ook van verleden tijd.  Hetgeen de blik doet werpen op de betekenis van 'Het Woord'.  Daar ben ik zelf ook niet helemaal uit.   Maar het verwijst m.i. wel naar een andere vorm van 'zijn' als wat wij bestaan noemen.

Tijdloos betekent wel dat er geen dood is.   Dood gaan doe je immers in de tijd.

Bij mij kom je nogal zweverig over. Jeuzs spreekt in een gesprek met Nicodemus er over dat hij Christus al niet gelooft wanneer Hij over de alledaagse dingen spreekt en vraagt hem hoe hij dan de geestelijke dingen kan begrijpen. Je komt nogal zweverig over en het lijkt alsof je de gewone gegevens die de bijbel leert naast je neerlegt. Zoals dat Jezus slechts een mens was terwijl er toch duidelijk gesproken wordt over opstanding en Goddelijkheid en dat God Geest is. Wanneer je je daaraan houdt is de conclusie duidelijk: Jezus is de man die tussen 0 en 33 op aarde leefde en tevens is Hij de eeuwige God. Geen twijfel mogelijk. Hoe kan ik dan uitleggen wat jij wilt weten?

[Hopper 692]

https://aravlive.files.wordpress.com/2019/07/jezus-leer-van-non-dualiteit_w5.pdf

Citaat

Wat is nu het verband tussen Jezus en de leer van non-dualiteit? Welnu, net als de woorden 'ik' en 'jij' heeft het woord of de naam Jezus eveneens een ogen- schijnlijke en een verborgen onderliggende betekenis. De ogenschijnlijke bete- kenis kennen wij uit wat anderen over hem vertellen, en de onderliggende bete- kenis wanneer hij zelf over zichzelf spreekt.

Citaat

De ogenschijnlijke betekenis is de mens Jezus, zoals anderen hem beschrijven, net als u en ik worden beschreven; hij is geboren als de zoon van Maria en Jozef in Bethlehem. Zijn vader was timmerman en hij groeide op in Nazareth. Over zijn kinder- en jeugdjaren is weinig bekend. Als volwassene is hij door Johannes gedoopt, heeft een twaalftal discipelen om zich heen verzameld en ze onderwe- zen. Hij heeft ook het gewone volk op bijzondere wijze toegesproken, bijzondere daden zoals genezingen enz. verricht; ten slotte is hij aan het kruis gestorven. Zo kennen we zijn ogenschijnlijke verschijning als mens, beschreven door anderen.

De uiterlijke Jezus.

 

Citaat

Hij spreekt over zichzelf niet als een persoon. Niet als iemand met uiterlijke kenmerken en die denkt, meningen en verlangens heeft, wereldse doelen na- streeft, pijn en plezier ervaart. Die onderliggende betekenis van het woord Jezus is dat wat ongeboren, eeuwig, onsterfelijk, onveranderlijk, almachtig, alwetend, al-gelukzalig, alomtegenwoordig enz. is. Het is ook de onderliggende betekenis van het woord Ik, de enige ondeelbare werkelijkheid die aan alles ten grondslag ligt, en dat we allen, samen met Jezus delen.

Er is een wijze waarop we allemaal op dezelfde manier 'ik' zijn.   Het is een wijze zonder oordeel, zonder maat.  Het bijzondere van deze dezelfde manier is dat je het ook bij de medemens herkent!   Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen.

 

Citaat

Hij zegt ook 'Eer Abraham was, ben Ik'; Het 'Ik' waar hij over spreekt is ongeboren, eeuwig en onsterfelijk. Niet het menselijke, ogenschijnlijke, 'ik' die geboren wordt, een tijdje leeft en sterft maar de onderliggende betekenis.

Lees in dit verband ook Matt 16:25.  Het geboren 'ik' gaat dood en komt nooit meer terug.  Wie het geboren 'ik' (hetzelve, SV) wil behouden die zal het verliezen.

Citaat

In Johannes 10: 9 staat: "Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden."

En in Johannes 14: 6: "Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven."

Hij geeft ons aan dat het woord 'ik' de deur of de weg is die tot de waarheid leidt. Hij wijst hierbij niet naar zichzelf, de mens Jezus maar dat wat diep in het hart van ons allen als 'Ik' onophoudelijk klopt! De onderliggende betekenis van het woord 'ik'.  De realisatie hiervan is de staat van non-dualiteit waar er geen on- derscheid is tussen 'ik' en iets anders.

Ik kan dit beamen.  Alleen middels de zelf-lediging is deze staat te realiseren.

[TTC 1.526]

Op 8-7-2022 om 15:03 zei sandingisaskill:

In dit mystieke gebeuzel herken ik Jezus niet. Die doet niet zo moeilijk.

😉

Op 12-7-2022 om 14:06 zei Hopper:

Tijdloos betekent wel dat er geen dood is.   Dood gaan doe je immers in de tijd.

Mooi gezegd, zo meteen de bardo's. 

Op 12-7-2022 om 15:19 zei Barnabas:

Bij mij kom je nogal zweverig over. Jeuzs spreekt in een gesprek met Nicodemus er over dat hij Christus al niet gelooft wanneer Hij over de alledaagse dingen spreekt en vraagt hem hoe hij dan de geestelijke dingen kan begrijpen. Je komt nogal zweverig over en het lijkt alsof je de gewone gegevens die de bijbel leert naast je neerlegt. Zoals dat Jezus slechts een mens was terwijl er toch duidelijk gesproken wordt over opstanding en Goddelijkheid en dat God Geest is. Wanneer je je daaraan houdt is de conclusie duidelijk: Jezus is de man die tussen 0 en 33 op aarde leefde en tevens is Hij de eeuwige God. Geen twijfel mogelijk. Hoe kan ik dan uitleggen wat jij wilt weten?

Wellicht komt de dubbelaspecttheorie hier om de hoek kijken, minder makkelijk te bevatten met het strikt lineaire OF/OF denken. 

[Hopper 692]

Het dubbele aspect is niet zo moeilijk te bevatten indien men 'de weg' welke Jezus wijst is gegaan.  Dan is het geen theorie meer.  Het dubbele aspect is dat existeren en denken tegelijk optreden zodat de leerling van Jezus meent het denken te zijn.  Denken schept mogelijkheden, existeren is in essentie het zijn zelf.  Het gaat hier over onze houding tegenover de mens en de wereld in het algemeen.  Wie Matt 16: 26 leest die weet dat het zinloos is om de hele wereld te winnen.  In de wereld ligt geen winst.  Alle innerlijke reflecties op de wereld doen niet ter zake, daar ontleent de identiteit maar zijn/haar existeren aan.   Daadwerkelijke existentie staat los van de wereld en daarmee los van hebzucht, heerszucht (Leest u ook mee, meneer Poetin en meneer Kirill?) en alle overige zuchten welke maar mogelijk zijn ten opzichte van de wereld.  

 

Heus , het is niet ingewikkeld.  Het is een kwestie van de evangeliën op de juiste manier benaderen en begrijpen.

[Dat beloof ik 845]

51 minuten geleden zei Hopper:

Daadwerkelijke existentie staat los van de wereld en daarmee los van hebzucht, heerszucht (Leest u ook mee, meneer Poetin en meneer Kirill?) en alle overige zuchten welke maar mogelijk zijn ten opzichte van de wereld.  

Net als ik zullen Poetin en kirill bij een dergelijke zin denken: "wat bedoelt ie nou?"

[TTC 1.526]

Zojuist zei Dat beloof ik:

Net als ik zullen Poetin en kirill bij een dergelijke zin denken: "wat bedoelt ie nou?"

In de gevolgtrekking doofde elke vorm van empathie, alle vertrouwen weg.

[Dat beloof ik 845]

53 minuten geleden zei Hopper:

 Wie Matt 16: 26 leest die weet dat het zinloos is om de hele wereld te winnen.  In de wereld ligt geen winst.  

Van waar dan de opdracht om het evangelie over de hele wereld te verspreiden? 

[TTC 1.526]

1 minuut geleden zei Dat beloof ik:

Van waar dan de opdracht om het evangelie over de hele wereld te verspreiden? 

Volgens psychologen zijn intrusies bedoeld om mensen te waarschuwen tegen stommiteiten, maar veel vaker ook in de wind geslagen. 

[Barnabas 177]

3 uur geleden zei TTC:

😉

Mooi gezegd, zo meteen de bardo's. 

Wellicht komt de dubbelaspecttheorie hier om de hoek kijken, minder makkelijk te bevatten met het strikt lineaire OF/OF denken. 

Dat zul je me in eenvoudige bewoordingen uit moeten leggen, dit is vaktaal die te moeilijk is voor mij.

[TTC 1.526]

Zojuist zei Barnabas:

Dat zul je me in eenvoudige bewoordingen uit moeten leggen, dit is vaktaal die te moeilijk is voor mij.

Kan je zelf nagaan middels introspectie, principieel geen woorden voor nodig.