Kan God ook verdrietig zijn?

[Robert Frans 1.653]

21 minuten geleden zei Naeva:

Die tekst voel ik juist weer wat minder aan, maar misschien o.a. omdat ik geen man ben? 

Dat zou best kunnen. Mannen en vrouwen kunnen behoorlijk verschillen van elkaar als het om de beleving van de liefde gaat. Ik heb weleens het idee dat de liefde en toewijding van een man voor zijn vrouw heel erg vergelijkbaar is met de liefde van de vrouw voor haar kind. Dat als een man een vrouw eenmaal toegewijd is, hij haar vrijwel onvoorwaardelijk niet meer zal loslaten en haar alle liefde en zorg wil geven die hij haar kan bieden.

Iemand die in de thuiszorg werkte vertelde mij eens dat het haar nog weleens opviel bij veel oude echtparen dat als de vrouw ziek en behoeftig wordt, haar man vaak werkelijk tot zijn laatste snik voor haar blijft zorgen, ook als het eigenlijk niet meer gaat. Maar dat als de man ziek wordt, de vrouw toch veel sneller ongeduldig en kribbig wordt en hem soms zelfs wat aanstellerig vindt. Dat zegt wat mij betreft niets ten nadele van wie ook, maar ik begreep wel wat ze bedoelde.

En toch... Ik ken een getrouwde vrouw die door een nare ziekte soms hele dagen tot weken alleen maar in bed kan liggen, afhankelijk van de zorg van haar man, en daarbuiten zich voortbeweegt in een rolstoel. En zij heeft weleens gezegd dat zij liever heeft dat haar man af en toe bij een andere vrouw hetgeen zoekt dat zij hem niet meer kan geven (iets wat hij overigens niet deed!), dan dat hij haar verlaat. Zij vond het erger om verlaten te worden dan om bedrogen te worden, ook los van haar ziekte. En ik kon haar daarin heel erg begrijpen.

[TTC 1.560]

10 uur geleden zei Naeva:

In deze context vind ik Marcus 6:34 betekenisvol. Jezus zag een grote groep mensen en voelde medelijden met hen omdat ze leken op schapen zonder herder. Dan begint hij hen dingen te leren en daarna volgt het teken van de broden. Dat medelijden wordt nog mooier verwoord in de NBG en Statenvertaling als 'met ontferming bewogen'. Jezus laat zich zowel innerlijk als uiterlijk in beweging brengen.

Treffend actueel, niet? Vandaag verkiezen we zelf die 'herders' nochtans. Interessante insteek, oprecht dank.

9 uur geleden zei Robert Frans:

Ezechiël 16. Daarin lees je hoe God vol tederheid en passie over Israël spreekt als zijn geliefde vrouw, waarvoor Hij zo goed heeft gezorgd toen ze in nood was, en vervolgens steeds razender en bitterder wordt als Hij met duidelijk gebroken hart haar openlijke, schaamteloze ontrouw in steeds heftigere bewoordingen omschrijft. Om daarna weer terug te keren naar een intens, droef verlangen dat zij Hem ooit weer zal huwen en Hij haar weer zelfs nog meer kan beminnen dan Hij al deed. Het is een van de meest hartstochtelijke teksten die je in de bijbel tegenkomt en je proeft er echt de liefde en droefheid van een bijna wanhopige man die zo ontzettend intens van zijn vrouw houdt, dat hij haar blijft smeken toch hem terug te beminnen en bij hem te blijven, ook al gaat ze constant vreemd. Omdat hij weet dat haar kwijtraken hem volledig zou verwoesten, omdat hij haar maar niet kan opgeven en omdat hij weet dat ze ooit weer bij hem terug zal keren.

Ik zie hierin meerdere emoties, zelfs neigend naar erotomanie. 

In eerste instantie vertrouwt de patiënt erop dat er een liefdevolle relatie zal ontstaan. Als het object van de liefde al getrouwd is of een relatie heeft, wordt deze verhouding als liefdeloos en mislukt beschouwd. Als de patiënt zich er gaandeweg bewust van wordt dat er geen relatie zal ontstaan, wordt zij of hij vaak teleurgesteld en kwaad, soms zelfs wraakzuchtig. Soms projecteert de patiënt deze woede op het object van de liefde en is bang zelf het slachtoffer van wraakacties te worden. Dit kan op zijn beurt tot angst of paranoia leiden. Erotomanie wordt in klinische omstandigheden het meest bij vrouwen geconstateerd, maar mannen zijn eerder geneigd naar hun ideeën te handelen. Hierdoor kunnen problemen met politie en justitie ontstaan. (bron)

God als patiënt?

[Robert Frans 1.653]

Dergelijke psycho-analytische overwegingen bij de Schrift zijn mij echter volkomen vreemd en spreken mij ook volstrekt niet aan. Zulke teksten moet je literair, poëtisch en met name romantisch verstaan, niet met een klinische bril op.

[Dat beloof ik 990]

17 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Goeie vraag. Kan ik God gelukkiger maken dan Hij al is? Hij is immers volkomen gelukkig.

 

17 uur geleden zei TTC:

God kan beiden zijn, zowel gelukkig als verdrietig?

 

17 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Dat lijkt mij van wel.

 

16 uur geleden zei TTC:

Logischerwijs, dank.

Logischerwijs is het logischer dat als iemand "volkomen gelukkig"  is, hij niet verdrietig is. Logischerwijs.

[TTC 1.560]

11 uur geleden zei Robert Frans:

Dergelijke psycho-analytische overwegingen bij de Schrift zijn mij echter volkomen vreemd en spreken mij ook volstrekt niet aan. Zulke teksten moet je literair, poëtisch en met name romantisch verstaan, niet met een klinische bril op.

Verschillende interpretaties zijn mogelijk, de gelijkenissen frappant.

 

@TTCOp de man spelende reactie verwijderd. AUB achterwege laten.

[Foppe1986 35]

Op ‎10‎-‎12‎-‎2017 om 19:10 zei Willempie:

Ik heb niet de intentie om je hier weg te jagen hoor. Ik probeerde je alleen duidelijk te maken dat het iedereen hier wel duidelijk is dat, als God niet bestaat, Hij dan ook geen verdriet kan hebben. Je verrast daar echt niemand mee.

Dat heb ik toch ook nooit gezegd? Soms vraag ik me af of mijn bijdragen wel gelezen worden zoals ze er staan. Ik stelde dat mensen die niet geloven best wel hypothetische antwoorden kunnen geven. STEL dat God bestaat en Hij heeft het universum geschapen, is het dan logisch dat God verdriet kan hebben? Dan denk ik: Nee, logisch is het niet. Als je kijkt naar de enorme grote van het Universum, de enorme zonnen, planeten etc. Dan moet je wel heel atropocentrisch zijn wil je denken dat God met jou meelijdt. Of met wie dan ook. 

Waarom zou God dan niet meelijden met de mieren, of de vosjes, of de kalfjes? 

Op ‎10‎-‎12‎-‎2017 om 19:10 zei Willempie:

En gelovigen kunnen best over dingen discussiëren zonder getrol hoor. Zoals je misschien al hebt opgemerkt zijn er genoeg verschillende meningen waarover we met elkaar van gedachten kunnen wisselen.

Gelovigen kunnen best discussieren, maar meer dan "hebben kaboutertjes blauwe puntmutjes of gele colberts" komen ze niet. Niemand denkt blijkbaar bij zijn eigen "we stellen helemaal niks voor in dit universum ,waarom denken we dat God medelijden met ons heeft". Neen, men ziet in een gekruisigd mens de mooiste godsbeeld die er is. Terwijl er in die tijd duizenden tegelijkertijd gekruisigd werden. 

Op ‎10‎-‎12‎-‎2017 om 19:10 zei Willempie:

Ik heb tot nu toe nog helemaal niets van jou opgestoken en je wekt de indruk dat het je er vooral om te doen is jouw frustraties te uiten.

Dat je niks van mij hebt opgestoken is best mogelijk. Mensen doen wel vaker aan conformation bias en cognitieve dissonantie. Als mensen iets over de blauwe puntmutsjes zeggen dan steek je hier natuurlijk wel wat van op? 

De rest van jouw schrijven is niet erg interessant. Christenen verwarren logica wel vaker met frustratie. Vooral omdat ze dan niet na hoeven te denken waarom iemand schrijft wat hij schrijft. Allemaal afschuiven op frustratie. Lekker makkelijk.

Op ‎10‎-‎12‎-‎2017 om 19:10 zei Willempie:

Dat moet je dan maar doen maar daar mag best ook wel eens iets over gezegd worden.

Jij bent de 23e op dit forum, nummertje trekken graag...

Op ‎10‎-‎12‎-‎2017 om 19:10 zei Willempie:

En jij kunt zelf ook in de negeerstand hoor.

Iedereen kan in de negeerstand, dat is het mooie van een forum.

 

Op ‎10‎-‎12‎-‎2017 om 18:20 zei TTC:

Echt rouwig gaan we daar niet om worden, integendeel. Mogen we dan verder?

Hou eens op om steeds met WE te praten in plaats van gewoon IK. JIJ bent daar niet rouwig om, God wel...En misschien anderen ook. 

 

[TTC 1.560]

Op 11-12-2017 om 20:48 zei Naeva:

In deze context vind ik Marcus 6:34 betekenisvol. Jezus zag een grote groep mensen en voelde medelijden met hen omdat ze leken op schapen zonder herder. Dan begint hij hen dingen te leren en daarna volgt het teken van de broden. Dat medelijden wordt nog mooier verwoord in de NBG en Statenvertaling als 'met ontferming bewogen'. Jezus laat zich zowel innerlijk als uiterlijk in beweging brengen.

Zo zouden we allen kunnen bewogen worden door Gods verdriet?

[TTC 1.560]

Op 11-12-2017 om 21:36 zei Robert Frans:

Ezechiël 16. Daarin lees je hoe God vol tederheid en passie over Israël spreekt als zijn geliefde vrouw, waarvoor Hij zo goed heeft gezorgd toen ze in nood was, en vervolgens steeds razender en bitterder wordt als Hij met duidelijk gebroken hart haar openlijke, schaamteloze ontrouw in steeds heftigere bewoordingen omschrijft. Om daarna weer terug te keren naar een intens, droef verlangen dat zij Hem ooit weer zal huwen en Hij haar weer zelfs nog meer kan beminnen dan Hij al deed. Het is een van de meest hartstochtelijke teksten die je in de bijbel tegenkomt en je proeft er echt de liefde en droefheid van een bijna wanhopige man die zo ontzettend intens van zijn vrouw houdt, dat hij haar blijft smeken toch hem terug te beminnen en bij hem te blijven, ook al gaat ze constant vreemd. Omdat hij weet dat haar kwijtraken hem volledig zou verwoesten, omdat hij haar maar niet kan opgeven en omdat hij weet dat ze ooit weer bij hem terug zal keren.

Treffend.

Op 11-12-2017 om 18:38 zei Flash Gordon:

God, in christelijk verstaan, is trinitair. In God is de persoon van de zoon die twee naturen heeft, onvermengd, volledig en gelijktijdig. God heeft daarmee al het menselijke behalve de zonde, zoals ook de mens is geschapen naar Gods beeld. Hoe zou dan God géén emoties hebben, geen verdriet kennen? God heeft humor, kent verdriet, en houdt wel van een pilsje. Wijn ligt, zoals zeker katholieken begrijpen, dan weer wat gevoelig voor Hem.

Mooi gezegd, die twee-naturenleer vergeten we nogal eens, lijkt me.

[TTC 1.560]

22 uur geleden zei Dat beloof ik:

Logischerwijs is het logischer dat als iemand "volkomen gelukkig"  is, hij niet verdrietig is. Logischerwijs.

God laat zich niet begrijpen/vangen binnen een strikt lineaire OF/OF logica, dit wordt duidelijker wanneer het EN/EN perspectief toegelaten wordt. 

[Dat beloof ik 990]

9 uur geleden zei TTC:

God laat zich niet begrijpen/vangen binnen een strikt lineaire OF/OF logica, dit wordt duidelijker wanneer het EN/EN perspectief toegelaten wordt. 

Ik vraag me af of je wel beseft wat je hier mee zegt. Doe dan ook wat je zegt. Alleen binnen dit topic zijn er meerdere posts van jou waarin je volgens de eerste manier redeneert.

[Hitchens 134]

Op 11-12-2017 om 21:36 zei Robert Frans:

Ezechiël 16. Daarin lees je hoe God vol tederheid en passie over Israël spreekt als zijn geliefde vrouw, waarvoor Hij zo goed heeft gezorgd toen ze in nood was, en vervolgens steeds razender en bitterder wordt als Hij met duidelijk gebroken hart haar openlijke, schaamteloze ontrouw in steeds heftigere bewoordingen omschrijft. Om daarna weer terug te keren naar een intens, droef verlangen dat zij Hem ooit weer zal huwen en Hij haar weer zelfs nog meer kan beminnen dan Hij al deed.

Het is een van de meest hartstochtelijke teksten die je in de bijbel tegenkomt en je proeft er echt de liefde en droefheid van een bijna wanhopige man die zo ontzettend intens van zijn vrouw houdt, dat hij haar blijft smeken toch hem terug te beminnen en bij hem te blijven, ook al gaat ze constant vreemd. Omdat hij weet dat haar kwijtraken hem volledig zou verwoesten, omdat hij haar maar niet kan opgeven en omdat hij weet dat ze ooit weer bij hem terug zal keren.

Ik lees "stevige borsten" en "ze was nat van begeerte". Ezechiel leest bijna als een erotische streekroman 

[TTC 1.560]

11 uur geleden zei Dat beloof ik:

Ik vraag me af of je wel beseft wat je hier mee zegt. Doe dan ook wat je zegt. Alleen binnen dit topic zijn er meerdere posts van jou waarin je volgens de eerste manier redeneert.

Beiden zijn logischerwijs mogelijk.

[IlonkavanVliet 1]

Beste TTC, heb je deze passages al gelezen in de bijbel;

Maar indien.....zal mijn ziel in het verborgene moeten wenen...ja van tranen vloeien. Jer.13:17 en

Jeremia 14:17; Mijn ogen moeten van tranen vloeien nacht en dag zonder tot rust te komen..... Dat is jouw antwoord op je vraag of God ook verdrietig kan zijn.

 

[TTC 1.560]

2 minuten geleden zei IlonkavanVliet:

Beste TTC, heb je deze passages al gelezen in de bijbel; Maar indien.....zal mijn ziel in het verborgene moeten wenen...ja van tranen vloeien. Jer.13:17 en Jeremia 14:17; Mijn ogen moeten van tranen vloeien nacht en dag zonder tot rust te komen..... Dat is jouw antwoord op je vraag of God ook verdrietig kan zijn.

Ja, wat we vandaag zien is bijna ongeloofwaardig, toch gebeurt het.

[IlonkavanVliet 1]

En toch blijft Hij van ons houden, bewonderingswaardig, vind je ook niet?

[TTC 1.560]

Op 2-9-2018 om 12:25 zei IlonkavanVliet:

En toch blijft Hij van ons houden, bewonderingswaardig, vind je ook niet?

Weldra gaat Hij ons straffen, zegt een aantal.

[Gaitema 439]

Volgens mij straft de mens zichzelf. God zelf staat het alleen toe. 

Gods liefde kent geen einde ?

[TTC 1.560]

3 uur geleden zei Gaitema:

Volgens mij straft de mens zichzelf. God zelf staat het alleen toe. Gods liefde kent geen einde ?

Zit Satan hier weer in het complot of gewoon domheid? 

[Gaitema 439]

5 minuten geleden zei TTC:

Zit Satan hier weer in het complot of gewoon domheid? 

Beide.

[TTC 1.560]

2 minuten geleden zei Gaitema:

Beide.

Hoe zie je dat? Weer dat verhaal van die boom waar we van in slaap vallen?

[Gaitema 439]

30 minuten geleden zei TTC:

Hoe zie je dat? Weer dat verhaal van die boom waar we van in slaap vallen?

Als je zo reageert heb ik geen behoefte om te reageren. Ik heb het ook wel vaak  genoeg weerlegt. 

[TTC 1.560]

6 minuten geleden zei Gaitema:

Als je zo reageert heb ik geen behoefte om te reageren. Ik heb het ook wel vaak  genoeg weerlegt. 

Zie ander topic, we weten het inmiddels wel.

[Willempie 1.410]

On topic. Kon Jezus verdrietig zijn en zich verlaten voelen? Kan God zich door ons in de steek gelaten voelen? Kan God verdrietig zijn? Heeft God gevoelens?

"Alles wat wij kennen, is het lijden van God."

21 september 2018 bewerkt door Willempie

[TTC 1.560]

Op 21-9-2018 om 14:56 zei Willempie:

"Alles wat wij kennen, is het lijden van God."

Of zo Levinas nog zei.

De kwetsbaarheid en de weerloosheid van De Ander roepen ons rechtstreeks op. De mens in nood is imperatief en treft ons als een bevel, uit de hoogte. Het naakte Gelaat is geen opwekking van medelijden, maar komt mij tegemoet als een gebod, als een eis tot rechtvaardigheid. De machteloosheid zelf is een bevel tot hulpverlening. Zo legt De Ander beslag op mijn vrijheid en grijpt mij in de kern van mijn zelfontplooiing. Geconfronteerd met de nood en de weerloosheid van De Ander voel ik mij als een beschuldigde, iemand die ten onrechte geniet van zijn bezit, zijn rijkdom, zijn rechten en zijn zekerheden. Deze authentieke schuldervaring mondt uit in het verlangen naar De Ander als zingever van mijn bestaan. De Ander heeft dus niet alleen een functie van zelfontplooiing van het Ik. De Ander is ook voorwerp van een verlangen als honger zonder einde, als een vuur dat nooit uitdooft. Hoe meer men zich immers inzet voor De Ander, hoe groter het appel op verantwoordelijkheid.

[Vincent Hansen 1]

Ik ben Vincent, en heb me net aangemeld, God heeft wel degelijk verdriet. Gen 6: 6