[Speltopic] Weerwolven III

[Ol Moth 0]

Inleiding (grotendeels overgenomen van Ursa en Hinata;))

In deze post nog eens de regels van het spel, verder uitgewerkt. Enkele regels voor het gebruik van dit topic en de deelnemerslijst. Eerst de regels wat betreft dit topic: dit topic is louter bedoeld voor het spel. De GameMaster (GM) is de enige die de mededelingen doet (of daar toestemming voor geeft). Vragen of opmerkingen over de regels of over het spel kunnen via PM of in het andere topic gesteld worden.

Voor de toeschouwers en andere belangstellenden: gelieve niet hier te posten. Alle meta-opmerkingen kunnen desgewenst in het andere topic of in een nieuw topic. Bij offtopic posts vraag ik een mod deze te verwijderen.

Hieronder volgen nogmaals de regels. Voor alles geldt: al doende leert men. Voor de duidelijkheid is het echter handig het één en ander nog eens uit te werken. Nogmaals, vragen en/of opmerkingen kunnen via PM, mail of het andere topic gesteld of gegeven worden.

Definitieve Deelnemerslijst:

1. Ursa

2. Bonaventura

3. Annzie

4. Floes

5. Josephina

6. Marinuscopy

7. Wonderfulstar

8. Olorin

9. Hinata

10. Pinkeltje

11. The Black Mathematician

12. Anastasia

13. Chealder

14. Wees een Licht

Rollen met regels:

2x Weerwolf

Beschrijving:

Een persoon die ’s nachts monsterlijke vormen aanneemt en roedels vormt.

Eigenschap:

Mag overleggen met de andere weerwolven om ’s nachts de hoeveelheid burgers te doen verminderen.

Tijd:

’s Nachts.

1x Hondsdolle Weerwolf

Beschrijving:

Een Weerwolf met een ziekte onder de leden, wiens beet aanstekelijk kan zijn.

Eigenschap:

Kan eenmalig een Burger veranderen in een Weerwolf.

Opmerkingen:

De gebeten Burger verliest alle krachten en wordt een gewone Weerwolf.

De keuze mag gebeuren met overleg van de andere Weerwolven.

Als het slachtoffer van de Hondsdolle Weerwolf beschermt wordt door de Druïde zal de infectie falen. De Hondsdolle Weerwolf mag het dan een andere nacht weer proberen.

Tijd:

’s Nachts.

1x Jonge Wolf

Beschrijving:

Jong individu geboren uit een Weerwolf en een mens en groeit op buiten de roedel.

Eigenschap:

Handelt de eerste twee nachten solitair en mag proberen Burgers te vermoorden.

De welp PM’t de Spelleider voor de nacht met wie hij zou willen vermoorden en welke rol hij denkt dat deze persoon heeft. Klopt dit dan slaagt de moord, zo niet dan faalt de moord.

De derde nacht verandert de Welp in een volgroeide Weerwolf en wordt deze verenigd met de roedel.

Opmerkingen:

Als de welp beschermt wordt door de Druïde duurt diens ontwikkeling een nacht langer, die nacht mag de welp niet proberen te moorden.

Tijd:

’s Nachts

3x Gewone Burger

Beschrijving:

Goede inwoners van Wakkerdam gewapend met stemrecht en hooivorken.

1x Heks

Beschrijving:

Geleerd in het gebruik van kruiden en de natuur brouwt ze leven en dood.

Eigenschap:

De Heks kan eenmalig gebruik maken van 2 drankjes.

Een drankje dat leven schenkt aan een slachtoffer van de Weerwolven, deze persoon wordt de volgende ochtend niet dood gevonden.

Een drankje dat een persoon naar keuze doet sterven.

Opmerkingen:

De Heks kan zichzelf niet redden.

Tijd:

’s Nachts.

1x Heksenkind

Beschrijving:

Als kind of leerling van de Heks leent deze de pan van de Heks om een liefdesdrankje te maken.

Eigenschap:

Brouwt een liefdesdrankje waarmee ze zichzelf koppelt aan een andere speler.

Opmerkingen:

Het Heksenkind en haar partner hebben een vervangende doelstelling om te winnen, met zijn tweetjes overblijven.

Als een van beide om welke manier dan ook om het leven komen zal de ander ook sterven.

Tijd:

Voor de aanvang van het spel.

1x Dromenwever

Beschrijving:

’s Nachts betreed ze het dromenrijk en kan verbinding zoeken met anderen.

Eigenschap:

Kan elke nacht een rol opvragen aan de Spelleider.

Opmerkingen:

De eerste twee nachten ziet de Dromenwever de Welp als Gewone Burger.

De Hondsdolle Weerwolf wordt als gewone Weerwolf gezien.

Tijd:

’s Nachts.

1x Druïde

Beschrijving:

Spreekt beschermende spreuken uit over de inwoners van Wakkerdam.

Eigenschap:

Kan elke nacht iemand beschermen tegen de aanval van de Weerwolven.

Opmerkingen:

Als de Druïde de Welp beschermt duurt diens ontwikkeling 1 nacht langer.

Als de Druïde een Weerwolf beschermt zal deze niet sterven als de wraak van de Jager op hem is gericht.

Als de Druïde het slachtoffer van de Hondsdolle Weerwolf beschermt zal er geen besmetting plaatsvinden.

De Druïde mag zichzelf beschermen.

De Druïde mag geen twee nachten achter elkaar dezelfde persoon beschermen.

Tijd:

’s Nachts.

1x Dorpsoudste

Beschrijving:

Een doorgewinterde burger die alles in het leven al heeft gezien en meegemaakt en de nodige wijsheid in de versleten jaren vergaard heeft.

Eigenschap:

Hij heeft twee aanvallen van de Weerwolven nodig om te sterven.

Als de Dorpsoudste sterft en de Dorpsgek bekend is zal deze ook sterven.

Opmerkingen:

Het geneesdrankje van de Heks herstelt maar 1 leven.

De Dorpsoudste sterft wel direct van het drankje van de Heks of de wraak van de Jager.

Tijd:

’s Nachts.

1x Dorpsgek

Beschrijving:

Wordt altijd scheef aangekeken en als het erop aan komt, zullen ze hem dan geloven?

Eigenschap:

Als hij wordt geëlimineerd en jammerend zijn onschuld belijd spreekt het Dorpsoudste het dorp toe en krijgt het dorp medelijden en laat hem leven. Hij verliest wel zijn stemrecht, want wie vertrouwt nou een krankzinnige?

Opmerkingen:

Als de Dorpsgek de Burgermeester was moet er een nieuwe verkiezing komen omdat zijn keuze voor een opvolger niet wordt vertrouwd.

Als de Dorpsoudste dood is voor de Dorpsgek geëlimineerd wordt zal deze niet blijven leven en zal het dorp geen genade kennen.

Tijd:

Het moment van zijn eliminatie.

1x Jager

Beschrijving:

Heeft altijd een wapen bij zich om nooit met lege handen te staan met een prooi in zicht.

Eigenschap:

Als hij sterft mag hij iemand naar keuze mee het graf in nemen.

Opmerkingen:

De Jager geeft voor zijn dood op wie hij wil elimineren als hij zou sterven, dit moet hij bekend hebben gemaakt bij de Spelleider. Dit kan hij voor zijn sterven elk moment wijzigen.

Tijd:

Zijn moment van sterven.

Deadlines en stemmen:

Deadlines en stemmen

* De GM bepaalt de deadlines en kan altijd kiezen een deadline in te korten of te verlengen indien hij dit nodig acht.

* Binnen de gestelde ruimte hebben de weerwolven, de ziener, de heks etc. de ruimte hun keuze aan te geven. Verneemt de GM niks, dan gebeurt er ook niks.

Stemmen:

* De GM geeft aan wanneer de stemmingsronden zijn en wat de deadlines zijn.

* Iedereen heeft één stem. Uitgezonderd de burgemeester, die een doorslaggevende stem heeft.

* Je kunt niet op jezelf stemmen.

* Er zijn verschillende stemmingsrondes: in de eerste ronde om de burgemeester te kiezen. In de volgende ronden (overdag) om een speler weg te stemmen.

* Niet uitgebrachte stemmen worden geteld als blanco. Stemmen uitgebracht na de deadline worden ongeldig verklaard.

* Mocht een stemming geen uitsluitsel bieden dan vindt er een herstemming plaats, of beslist de burgemeester.

* Burgemeester: iedereen kan zich kandidaat stellen en op iedereen kan gestemd worden. Dus ook op zij die zich niet kandidaat stellen.

* Biedt deze stemming geen uitsluitsel, dan volgt er een herstemming op de kandidaten met de meeste stemmen.

* Over stemmen mag uiteraard gediscussieerd worden, zij het onderling of in het topic. Maak er echter wel wat moois van.

Etiquette

In principe is er via een forum geen tot weinig controle op, maar enkele ongeschreven regels zijn:

* Je rol is geheim. Het is niet leuk voor het spel als je vanaf het begin roept wie je bent (in principe is iedereen natuurlijk een nette burger). Ook is het niet handig in de eerste ronde roepen: 'Ik ben ziener en ik heb gezien dat X een weerwolf is!' Grote kans dat je dan de nacht daarna dood bent. Rollen zijn dus in principe geheim.

* Speel zoveel mogelijk in je karakter.

* Tijdens sommige keuzemomenten is het niet de bedoeling dat spelers met anderen gaan communiceren. Dit geldt voor:

- de heks die beslist over leven en/of dood

- de jager die moet kiezen iemand te schieten (of niet)

- de burgemeester die een opvolger moet kiezen

* De doden houden zich stil. Als je opgegeten, weggestemd, neergeschoten of vergiftigd bent is het verder NIET toegestaan het spel nog te beïnvloeden.

Spelverloop:

Dinsdag 21:30 - Donderdag 21:30 karakter introducties.

Donderdag 21:30 - Zaterdag 21:30 eerste nacht.

Zaterdag 21:30 - Maandag 21:30 eerste dag. (stemming vind plaats voor burgemeester, tegelijk met de stemming voor eliminatie. De versgekozen burgermeester bepaald als het nodig is het verloop van die stemming.

Maandag 21:30 - Woensdag 21:30 tweede nacht.

Woensdag 2130 - Vrijdag 21:30 Tweede dag.

Setting:

Een germaans dorpje met een belangrijke haven voor de regio met een mooie smidse en bekend om goede schapenwol en heerlijk varkensvlees bereid tijdens de zomer barbeques aan het spit.

Als er nog vragen of onduidelijkheden zijn hoor ik dat graag in het Meta Topic. Ik ga nu de rollen door PM-en, dat heb ik met lotjes getrokken.

[Ol Moth 0]

De rollen zijn verstuurd. De aanvang van het spel is na de introductie dus. Het Heksenkind heeft tot de eerste nacht om zich te koppelen.

[Chealder 1]

Met zijn luit op zijn rug struinde de jongeman door de straten van het dorp, zijn lange, kleurige gewaden zwierden om zijn benen en achter hem aan. Pjanthar woonde in een klein huis aan de rand van het dorp, in de buurt van de haven. Hij was echter zelden thuis te vinden. Soms was hij thuis om zijn instrumenten te wisselen. Hij bezat namelijk ook een lier, het andere instrument dat hij goed kon bespelen. Vaak ging hij ook even langs huis om wat eten of drinken te halen. In de meeste gevallen nam hij dat mee en had hij dat ergens buitenshuis op. Ook slapen deed hij lang niet altijd thuis. Soms sliep hij bij een vriend of in de gelagkamer van de herberg wanneer het er erg gezellig was.

Pjanthar hield er van om onder de mensen te zijn, voor ze te spelen op zijn luit of lier en soms er wat bij te zingen. Ook vertelde hij wel eens mooie verhalen, vaak over verre plekken, die hij weer van anderen had gehoord. Op die manier verdiende hij zijn brood. Hij zou er niet gauw erg rijk mee worden, maar hij had er plezier in en kon er van genoeg eten en drinken dus het deerde hem niet. Als mensen maar van zijn muziek hielden, en dat deden ze. Hij kon nergens even rustig zitten of mensen vroegen hem al om voor hen te spelen. Meestal deed hij dat ook, want het deerde hem niet en had er plezier in. Soms kreeg hij zelfs te horen dat zijn muziek magisch was. Of dat echt zo was wist hij niet, maar hij was wel blij het te horen. Ja, het leven van een bard was goed, vond Pjanthar terwijl hij doelloos verder slenterde en de mensen terug groette die hem groette.

[Olorin 154]

Het scheepje van Brodo kwam de haven binnengevaren. Eindelijk was hij weer thuis en kon hij een paar dagen genieten van de rust. Hopelijk heeft het niet teveel geregend, want zijn dak is nog steeds niet gemaakt. Het ziet er naar uit dat hij ook daar de komende dagen mee bezig zal zijn.

De reis over het water viel eigenlijk wel mee. Hij kwam in de naburige dorpen aan op het tijdstip dat hij al had verwacht en de kopers boden een gunstige prijs voor de wol. In ieder geval voldoende om zich te een paar vrije dagen van te kunnen permitteren.

Maar eerst belangrijke dingen te doen: een heerlijk vat bier drinken met zijn vrienden. Heerlijk om met ze te praten, om verhalen en belevenissen aan elkaar te vertellen. Uiteraard moet hij het ook nog met ze hebben over de herdenking van morgen, wanneer Brodo en zijn vrienden elk jaar de dood van hun vriend Hargar herdenken, die eervol gestorven is in de strijd en nu mede zit te drinken in de hal van Wodan, tezamen met alle andere strijders. Het was een dappere man en een eer geweest zij aan zij met hem gestreden te hebben.

[anastasia 0]

Hrmpf, sta je als oude vrouw op de uitkijk, want je eksteroog gaf je in dat je zoon Brodo wel eens snel kon binnenvaren, komt dat ondankbare stuk vreten op een onmogelijk uur aan om direct de kroeg in te duiken. Dat hij niet direct dat lekke dak gaat repareren snap ik ook nog wel. Maar dat ik het met één enorme berenhug, een scheve grijns en een "zo oudje, nog steeds niet overgegaan?" moet doen, dat valt me toch tegen. Nou ja, ik ga zijn stromatras maar eens bijvullen en hopen dat ie niet weer een ééndagsvlieg mee naar huis neemt. Het wordt Freija nog aan toe wel eens tijd dat hij eens voor een flinke vrouw en wat levendige kleinkinderen gaat zorgen. Nou ja, kleinkinderen lopen er vast al wel rond en een paar haardossen lijken toch verdacht veel op zijn markante manen, maar ik wordt toch echt te oud om voor hem te zorgen. Heilke, gelukbrengende, het mocht wat, misschien brengt iik met mijn naam wel geluk aan anderen, maar Wodan weet het, mijn eigen geluk is ver weg.

Zucht, wat ben ik weer een mopperend oud wijf. Ik ga maar eerst eens naar de kruidenwei. Soep met verse kruiden is toch het lekkerst.

[WonderfulStar 0]

Lilja zat in haar voortuintje op de grond. Ze had zojuist genoeg peulen geplukt om vanavond te kunnen eten en ontdeed deze nu van hun schil.

Hoewel ze geen hekel had aan andere mensen zocht ze niet vaak hun aanwezigheid op.

Lilja was een jongedame die hier een aantal jaren geleden was komen wonen.

Ze kwam uit een familie van zeevaarders, ze leefden veelal op hun schip.

Op een dag -Lilja wist niet meer precies hoe het gegaan was- was ze, blijkbaar, overboord geslagen. Ze weet nog dat ze zich niet goed voelde, en opeens vond ze haarzelf in het water dobberend, het schip was nergens te bekennen.

Sinds die tijd woonde ze hier.

De taal had ze aardig onder de knie gekregen en had haar eigen huisje, in haar tuin stonden groenten, zo kon ze zich prima redden.

[Annatar 0]

Met moeizame maar stevige stappen kwam Balderic het dorpje binnenlopen. Het laatste stuk was langer geweest dan had hij had verwacht en hij ging op de rand van de waterput zitten om uit te hijgen terwijl hij steunde op zijn dikke wandelstaf. Hoelang was hij nu weggeweest? Het moeten toch wel 40 jaar geweest zijn! Of waren het er meer?

Vanaf het moment dat Balderic als jonge krijger de Romeinse soldaten zag wist hij dat de wereld groter was dan het grote woud en de omliggende dorpen. Hij had zich daarom aangemeld als huurling in het Legioen en gestreden op slagvelden in verre landen en continenten. Hij herinnerde zich goed hoe hij door de centurion in een speciale eenheid van "barbaren" was geplaatst, lange lichtharige mannen die met grote slagwapens werden bewapend om met name de zuidelijke volkeren angst in te boezemen.

Hij was ingezet om opstanden de kop in te drukken langs de hele zuidelijke grens van het Rijk. In dikke zwarte wouden, op de eindeloze steppen,in de schroeiende hitte van de woestijn en op de witte ruggen van eindeloos hoge bergen, Balderic had er veldslagen beleefd. Hij had gevochten tegen Egyptische separatisten, Nubische huurlingen, Syrische deserteurs en Joodse zeloten. Een voor een had hij deze groepen op het slagveld ontmoet en met zijn lengte van twee meter en grote gevechtshamer angst in geboezemd en van zich afgeslagen. Hij had de Romeinen veel glorie gebracht en zij hem.

Maar er was ook een leven erna geweest. Balderic was ook in Rome zelf geweest toen hij een korte tijd diende in de persoonlijke elitegarde van Marcus Antonius, die zijn aanwezigheid gebruikte om rivaliserende senatoren en bevelhebbers angst in te boezemen. Hij had het Romeins burgerschap ontvangen en zichzelf in Rome gevestigd. In de Eeuwige Stad had Balderic geluisterd naar de filosofen en de senatoren, gebeden in haar tempels en geleerd om Latijn te lezen. Hij had de onrust meegemaakt die ontstond na de moordaanslag op Caesar en gezien hoe Augustus de macht greep en de eerste ware Keizer werd.

Nu was hij echter teruggekeerd naar het hoge Noorden voorbij de grenzen van zijn geliefde Rijk. In dit gebied kwamen de Romeinen zelden en enkel om te proberen de Germaanse stammen aan hun gezag te onderwerpen, iets waar ze zelden in slaagden. Balderic had in Rome de Latijnse namen gehoord van de verschillende stammen en koningen die om de dominantie over Germanië streden en enkel samenwerkten om de Romeinen van het lijf te houden. Hij had hier echter geen interesse meer in. De oorlogen en reizen hadden hem oud gemaakt, hij kon zijn zware strijdhamer niet meer dragen en zijn rechter been was een beetje mank geworden.

Ja hij was terug naar huis gekeerd om rust te vinden.

[Josephina 0]

Alma zat met haar spintol op schoot naar de rooie sluiers die de zon in de avondlucht maakte te kijken. De kinderen lagen net op bed en terwijl daar zo voor het huis zat dacht ze aan haar man. Hij was met een groepje mannen het bos ingetrokken om te jagen. Ze waren nu wel lang weg, toch zeker al enkele weken. Hopelijk zouden de goden hen goedgezind zijn. Als hij terug zou komen zouden de drukste weken van het jaar weer beginnen. Al het vlees moest dan ingemaakt worden zodat ze ook 's winters als het bos bedekt was met een dikke laag sneeuw genoeg te eten zouden hebben. Nu was het rustig. Er was enkel de zorg voor de schapen en de laatste zak wol van het afgelopen voorjaar die nog gesponnen moest worden.

Alma vond dit eigenlijk wel de prettigste tijd van het jaar. De meeste mannen van het dorp waren er op uitgetrokken. Sommigen naar verre streken en anderen waren, net als haar eigen man, in het dichte woud om te jagen. Als vrouwen onder elkaar hadden ze het gezellig. Toch bleken Brodo en Balderic alweer terug te zijn in het dorp. En net als andere jaren, zouden ook dit jaar de andere mannen snel volgen. Want als er eenmaal een schaap over de dam is...

In haar hart voelde Alma zich stiekem wat teleurgesteld. Als de mannen weer verzorgd moesten worden hadden ze wat minder tijd om 's morgens met de vrouwen bij de bron te blijven hangen en naar de spelende kinderen te kijken.

[Floes 0]

Daar zat Gilli dan. Op z'n verrotte kruk wankelde hij naar voor en weer naar achter. Naar voor en weer naar achter. Telkens opnieuw. Elke beweging die hij maakte, wekte flarden van herinneringen op, herinneringen naar andere tijden, betere tijden. Lang geleden had Gilli niet dag in dag uit alleen geleefd, toen kwam hij onder de mensen, of beter: de mensen kwamen naar hem toe! Hij had een lange tijd drankjes gebrouwen, sommige voor de lekkere smaak, andere met een helende werking. Op een bepaald moment werd hij zowat op handen gedragen. Maar die tijden waren lang vervlogen. Op een dag waren de sterke dampen van zijn brouwsels doorgedrongen tot in de diepste vezels van zijn hersenpan. Hij maakte daarop een fout bij het maken van zijn dranken, waardoor er een paar dagen later enkele begrafenissen plaatsvonden.

En nu zat hij op zijn kruk: vooruit, achteruit, vooruit achteruit, uit het raam kijkend, naar boven, naar onder, vooruit, achteruit, uit het raam, naar boven, naar onder... Steeds hetzelfde liedje. Echt hetzelfde liedje: Gilli zong fragmenten uit een oud lied, steeds dezelfde vage fragmenten.

[Ursa 1]

Wulfram was één van de krijgers in het dorp en stond leunend op zijn speer bij de toegangspoort van het dorp. Niet dat er zoveel te bewaken viel. Sinds de stamleiders een verbond met de Romeinen hadden gesloten waren het vredige tijden geweest in het dorpje. Het was zelf al een tijdje geleden dat ze Friese piraten hadden gezien. En daarbij, mocht er wel iets aan de hand zijn, Wulfram had ogen en oren door het hele dorp. Daar kwam er eentje aangerend.

'Wulfram! Er komt een hele grote man aan, uit het zuiden!'

'Dank je Rindert. Hoe zag hij er uit, als een Romein?' Misschien was het een handelsreiziger op doortocht, echter dat zou Rindert wel gezien hebben.

'Ik denk dat het één van ons volk is'

'Dankje jongen. Je ogen zijn scherp als die van een raaf. Ga moeder Alma maar opzoeken voor een lekkernij'

Wulfram kon goed met kinderen. Het was eigenlijk een wonder dat hij nog niet gesetteld was, ondanks de pogingen van Heilke en Alma om hem aan de vrouw te krijgen. Hij was nog te jong vond hij zelf. Hij had nog zoveel te doen, avonturen te beleven, bier te drinken... Eén van de knapen had hem al verteld dat Brodo weer terug was van zijn omzwerving. Brodo de zuiplap! Vanavond zou het weer een mooi feest worden. Wulfram verheugde zich er al op.

Hij richtte zijn aandacht weer op de weg, waar nu een figuur zichtbaar begon te worden. De persoon zag er vermoeid uit, maar Wulfram zag aan zijn houding en bewegingen dat het een geoefende krijger was. Hij kende hem niet maar de man was ook al oud. Zeker niet iemand die je in de weg moest lopen. Wulfram ging wat strakker in de houding staan en knikte de oude man vriendelijk toe toen hij het dorp binnenkwam. 'Die zal wel veel avonturen beleefd hebben!', dacht hij. Wulfram keek uit over de weg. Misschien moest hij ook maar eens op avontuur, kijken wat er in de landen achter die landen was. Misschien...

[anastasia 0]

Ha, eindelijk een zonnetje, dat doet mijn oude botten goed, als die Pjanthar nu nog eens zijn mond hield (wat zijn ouders bezield had met zo'n buitenissige naam, nee dan de oude namen, die hadden tenminste betekenis ( http://www.hagal.be/zinnige_voornamen.htm ) Goede sier maken met andermans avonturen, een kerel onwaardig. Nee, dan mijn Brodo, iedereen dacht natuurlijk dat dit van die gekke soep uit de Romeinse landen kwam, maar eigenlijk had het Bodo (gebieder) moeten zijn, maar dat vond ik wat hoogmoedig voor een bescheiden vrouw als ik, dus zette ik er een "r' tussen. Ik mag dan wel Heilke heten, maar de goden moet je niet uitdagen, zelfs niet als je geluk heet te brengen.

Alhoewel, die Balderic, moedige heerser, dat leek ook een man uit een stuk. Ach, wat was het lang geleden dat hij vertrokken was. Oe, die liet toentertijd het bloed van menig meisje harder stromen. Maar nu keek bijna iedereen hem met de nek aan. Vechten voor de Romeinen, wat bezielde hem toen toch. Maar nu zag hij er milder en wijzer uit en als ik me niet vergis met meer pijn achter die ogen dan een mens toekomt. Wat had hij in die vreemde landen gezien? "Hé Wulfram, ik ga even naar de kruidenweide, misschien pluk ik nog wat liefdeskruiden voor je" Heerlijk hoe die jongen dan kan blozen. Wulfram, dapper als een wolf, wijs als een raaf..dat eerste klopte nog wel, dat laatste daar zou ie zeker 50 jaar ouder voor moeten worden LIefdesdrankjes, ha, stom gedoe voor tienermeisjes, dat spul werkte toch niet, een blote schouder, een schalkse knipoog, ja ja Heilke, in die goede oude tijd mocht je er best wezen.....

Heilke, toch, oude spinster, wat doe je op je oude dag nog naar mannen te kijken.... De enige waar je liever niet naar keek was die vreemde Gilli. De meeste mensen gedroegen zich als Danda's die de Gilli wegsloegen, maar toch had Gilli wel wat stekelige punten. Hi, hi 13 om precies te zijn. Ach eingelijk moest je medelijden met hem hebben. Misschien breng ik hem vanavond wat van de soep.

Hm, toch een voordeel van al dat peinzen over mannen en hun namen.Ze was al over de lastigste heuvel heen. Maar hte zou beter zijn de dames eens onder de loep te nemen, Brodo moest toch eens aan de vrouw. Jammer dat Alma al getrouwd was, die deed haar naam wel eer aan, koesterend was ze zeker. Lilja was een beetje een vreemde, maar ook een met een passende naam "lelie" Dat was ze ook, net zo mooi en bleek, een witte lelie. Maar ze stond haar mannetje, zoiets zou wel bij Brode passen een vrouwtje dat zichzelf bleef en die hem partij zou geven. Maar wel een beetje jong nog.

Aah, de weide. Het waren wel de laatste dagen om nog vers te plukken. Gelukkig heb ik al pottenvol gedroogd staan. Nu maar hopen dat Brodo straks met z'n dronken kop niet door de keukenhoek struikelt. Een beste jongen die Brodo, groot en sterk en normaal behendig tot en met, maar met te veel bier....net een beer in de pottenbakkershut. Onvoorstelbaar trouwens wat ie verstouwen kon zonder om te vallen. Dat had ie vast van z'n vader. Pfft, het zonnetje is toch nog wel sterk, al gaat ze bijna onder en de wandeling lang genoeg, misschien even een dutje?

[The Black Mathematician 82]

Janos werd door veel mensen van het dorp vreemd aangekeken. Een aantal jaar geleden was hij uit het dorp vertrokken en had de beschaafde wereld verkend. Uiteindelijk was hij in Griekenland aangekomen waar hij in aanraking was gekomen met de ideeën van de Pythaogieeërs. Toen hij thuis was aangekomen werd hij vreemd aangekeken: waar was hij in hemelsnaam heen geweest? Wat had hij daar te zoeken? Hoezo bestaan er getallen die geen breuken zijn?

Het hielp ook niet dat Janos totaal niet bedreven was met het zwaard. Als er weer eens mot met de Romeinen was, liet men hem maar wijselijk thuis, want hij stichtte meer verwarring in de gelederen van de Germanen dan in die van de vijand. Hem maakte het niet veel uit. Hij trok zich toch liever terug in zijn hut om te werken aan problemen waar zijn dorpsgenoten niets van begrepen. Alleen en teruggetrokken zijn was altijd al zijn natuur geweest.

[anastasia 0]

Dom idee, even gaan liggen, de zon zakt toch altijd sneller dan je denkt. Ik kan de kruiden bijna niet van elkaar onderscheiden en ik wil toch mijn Brodo niet vergiftigen. Ah, daar zie ik wat look, de rest moet toch maar uit de potten komen. Snel terug, voordat ik helemaal niet meer zie waar ik loop. Alhoewel, het dorp kan ik altijd weer vinden. Janos steekt zijn lamp altijd vroeg aan. Bij de Grieken geweest en zijn naam veranderd in Janos. Hm, het mocht wat, Janos is geen Griekse naam Hongaars eerder. Ja, wat je al niet op steekt van rondreizende zilversmeden (mooie spullen had die man) God is verzoenend betekent het. Het zal wel, hij bedoelde waarschijnlijk Janus, die Griek die werd gestraft door die God Jupiter (toegegeven Pjanthar had soms zijn nut) en die zelf een god werd met een tweevoudige natuur , twee gezichten.... Rare man hoor die Janos, soms denk ik wel dat hij expres zo idioot doet in de strijd. NIet omdat hij niet kan vechten, maar niet wil vechten. Ja. Janus zou beter gekozen zijn.

He, he, gelukkig op tijd thuis, het vuurtje hoef ik alleen maar even aan te blazen en de kip heeft in de hooizak lekker verder gegaard. De soep is zo klaar. Misschien doe ik er wel van dat gekke spul in dat Brodo een keer meegenomen heeft, peper noemt hij het, uit een of ander ver land. Sinds die tijd houdt mijn jongen wel van vurig eten. Ach, past wel bij zijn karkakter, dat onstuimige.

[Chealder 1]

Pjanthar zag de zon lager en lager langs de hemel zakken tussen de prachtige kleuren van de avond. Hij besloot maar eens naar een herberg te gaan om daar de gezelligheid op te zoeken. Meestal ging hij naar de herberg 'Alsuna', die werd beheerd door een vriend van hem. Het leek hem een goed plan om daar heen te gaan. Pjanthar versnelde zijn pas, op weg naar Alsuna.

Door het raam keek de jongeman de gelagkamer in. Er zaten al aardig wat mensen en het zag er gezellig uit. Hij duwde de deur open en liep naar de bar waar zijn vriend de gasten van eten en drinken voorzag. Meteen werd er een pul bier voor zijn neus gezet en nauwelijks had hij het op of hij werd al gevraagd om een lied te spelen. Pjanthar lachte, zijn tanden zagen er extra wit uit tegen zijn wat getinte huid en hij streek met zijn hand door zijn donkerbruine, bijna zwarte haar. 'Vooruit dan,' zei hij terwijl hij zijn luit van zijn rug haalde en wat speelde om te kijken of zijn instrument nog goed gestemd was. Al snel had hij besloten met welk lied hij zou beginnen.

'Goedenavond mensen,' zei hij tegen de gasten in de herberg, 'ik begin met een lied uit mijn vaderland dat mijn vader vaak voor mij speelde in de avond. Mijn moeder kon daar altijd prachtig op dansen. Luister maar, en dans maar mee als je wilt.'

Hij sloot zijn ogen terwijl hij de eerste tonen uit zijn verleden liet horen. Ondanks dat het een vrolijk nummer was maakte het hem soms verdrietig door de herinneringen aan zijn vroegere thuis, maar dat liet hij nu niet merken terwijl hij op ging in zijn muziek.

[Annatar 0]

Toen Balderic de herberg instapte hoorde rook hij de vertrouwde geuren van bier en geroosterd vlees. Hij liep naar de serveerster en bestelde een grote beker met schuimend bier. Hij liet zichzelf aan een van de tafeltjes zakken en keek rond naar de dorpelingen. De meesten waren nog niet geboren toen hij er jaren geleden op uit was getrokken en degenen die hij nog kende zagen er nu oud uit.

Toen begon de bard een lied te spelen over zijn thuisland. Balderic luisterde geïnteresseerd want dat verre land was hem maar al te bekend. Hij had daar ooit meegevochten in een grote veldslag die maar net door het Legioen was het gewonnen en waar veel uitstekende soldaten het leven hadden gelaten. "Een dodelijk volk" dacht Balderic terwijl hij naar de donkere jonge man staarde.

Hij nam een slok van zijn bier en ging achterover zitten. Voorlopig kon hij nog wel in de herberg blijven maar op termijn zou hij een eigen huisje moeten zien te bemachtigen. Wie zou er eigenlijk het huidige stamhoofd zijn? Ach, dat kan ik morgen wel uitzoeken.

[Hinata 0]

Het begon al donker te worden, maar Diethelm had nog niets gevangen. Hij kon niet naar huis gaan, hij moest voor zijn eigen gezin en voor de anderen uit het dorp eten halen. Hij hees zijn netten nog eens binnen - niets.

Ze hadden toch offers gebracht aan de goden? Waarom luisterden ze niet? Diethelm wilde de moed niet opgeven. Hij zag zijn jongste dochtertje voor zich, met d'r magere armpjes. Als hij maar 1 vis zou vangen, zou die voor haar zijn.

Eindelijk, na een uur, voelde hij eindelijk gewicht in zijn netten. Een aantal vissen, minder dan normaal, maar toch, zaten gevangen in een net. Snel haalde hij de vissen aan boord en roeide terug naar het dorp.

[Olorin 154]

Brodo werd wakker in het door de douw vochtig geworden gras. Naast hem ligt een lege drinkhoorn en voor hem smeulende stukken hout van wat eens een groot vuur geweest moet zijn. Nadat het hem lukt zijn ogen verder open te doen ziet hij zijn oude strijdmakkers langzaam overeind komen uit het gras. Hij herinnert zich nog vlagen van de avond. Het begon met heerlijk eten. Het vlees was door hem gekruid en zorgde door de scherpte ervoor dat het bier nog rijkelijker vloeide dan het normaal al deed. Ze zongen liederen over de strijd en hymnen over de goden. Het laatste wat hij zich herinnerde was dat hij met een woeste kreet een leeg vat bier het vuur in wierp. Het was een nacht om te herinneren. Het deed hem met weemoed terug denken aan de vieringen van de overwinningen van de strijd. Veel te lang geleden allemaal, handel voeren met je scheepje brengt geen overwinning. Maar goed, de vrede heeft hij ook leren te koesteren. Oorlog heeft ook een hoop verdriet gebracht en juist de laatste jaren lijken de geesten van de overledenen hem na te jagen en hem op te zoeken in zijn slaap. En wanneer hij in de rust op het water is wordt hij door de goden soms terug gebracht naar de strijd van weleer.

'Straks maar eens wassen in de rivier en dan maar eens het dak verder repareren' dacht Brodo in zichzelf. 'Owja, en dan maar eens Heilke opzoeken'. Brodo heeft er wat dubbele gevoelens bij. 'Ze is een schat van een vrouw, maar sinds het tragedie is ze...veranderd. De oorlog heeft ook slachtoffers gemaakt onder degenen die niet vochten. Sinds dien is ze niet meer de oude en is haar werkelijkheid veranderd. De dood van haar zoon Bodo heeft ze nooit echt kunnen verwerken. Sinds dien is ze gaan denken dat ik haar zoon ben. Aanvankelijk heb ik nog geprobeerd haar te overtuigen dat ze in de war is, maar op een gegeven moment heb ik het maar opgegeven. Pers slot van rekening is ze vriendelijk en doet ze geen vlieg kwaad. Ik zal haar straks maar die kruiden brengen die ze zo graag wilde hebben’. Brodo stond op, strook zijn grijze baard glad en vertrok naar de rivier.

[Josephina 0]

Terwijl Alma zo in gedachten verzonken zat zag ze vanuit de verte iemand aankomen rennen tussen de weilanden. Aan de vurige manier van lopen die de schim had herkende ze Rindert. Die kwam vast voor een lekkernij. Alma genoot altijd van de jongen! Hem kon ze dingen leren die zij als kind van haar eigen ouders had geleerd, de tweeling was daarvoor nog te jong. Op een zomeravond als deze dronken ze vaak samen warme schapenmelk terwijl ze naar de sterren keken en Alma spannende verhalen over de goden vertelde.

Deze avond was het echter Rindert die de meeste praatjes had. Hij vertelde over een vreemdeling die het dorp bezocht. Het maakte Alma nieuwsgierig; vreemdelingen kwamen hier niet zo vaak.

[anastasia 0]

Die Brodo toch, aan het feestvieren en geen enkele gedachte meer voor zijn oude moer. Gelukkig was Alma nog even langsgelopen en had ze verteld hoe hij de sterkste jongemannen versloeg bij het drinken. Ach, die jongen toch. Hij verloor al wel wat haren op zijn kruin, maar net als de vos nog niet zijn streken. Die zag ze vast vanavond niet meer. Wat te doen met de soep, er was zoveel. Gilli had ze al wat gebracht.....Maar, dat gezinnetje van Diethelm, met die schare magere scharminkeltjes, beschermer van het Volk, het mocht wat, als visser en verzorger van zijn gezin deed hij het maar krap aan tevredenstellend. Hij was nog steeds niet terug. Daar kon ze de rest van de soep wel eens langs gaan brengen. Kon ze gelijk even kletsen over haar zoon en spelen met de kleintjes.

[Floes 0]

Naar voren, naar achter, opnieuw zat Gilli op z'n kruk te wiebelen. Zojuist had hij bezoek gehad. Of ja, bezoek, het was dat vrouwmens geweest met soep. Bah, koken was toch niet haar sterkste kant! Gilli had er wat eigen ingrediënten ingekieperd om het enigzins eetbaar te maken. Ach, ze bedoelde het vast goed, maar dat kon Gilli niet meer zien. De mensen en zeker die vrouwen zoals zij roddelden toch ongetwijfeld alleen maar over hem.

Z'n billen deden pijn: die rottige kruk ook! Gilli stond op, deed z'n cape om en ging de tent uit. Na een paar stappen merkte hij de ogen op van de mensen. Of ja, merkte... Hij voelde het, hij voelde de ogen op hem branden, als zwavelzuur dat het tere stof wegvreet. Zien kon hij niet meer: de dampen hadden een raar oranjekleurig vlies op zijn ogen doen ontstaan. "Wat valt er te zien," riep hij nijdig terwijl hij door z'n knieën zakte, "het onheil zal over jullie allen neerdalen!" Als een speer sprong hij op en ging er vandoor.

[MarinusCopy 0]

Gangolf kwam draaierig en met een bonkende kop uit zijn bed. Hij was onder andere een zelfverklaarde sjamaan. Wat vooral ook betekende dat hij regelmatig allerhande geestverruimend spul naar binnen werkte. Gisteren had hij geïmporteerde κάνναβις gegeten, maar ondanks de waarschuwing die hij van de handelaar had gekregen had hij toch teveel genomen. Hij herinnerde zich vaag dat hij een geanimeerd gesprek had gehad met een geit. Die geit had beweerd dat wolven het dorp zouden uitmoorden. Nu ja, dat soort vaagheden kon je verwachten met begeestigde planten.

Hij was niet enkel bezig met geesten van planten. afgezien van dat wist hij heel aardig zijn weg met geneeskrachtige kruiden. Hij wist ook hoe je iemand met planten schade moest toebrengen, maar dat had hij nog nooit op mensen in praktijk gebracht. Hij mocht dan graag een beetje experimenteren met de geesten van de diverse planten, maar ondanks dat was hij geen lamzak. Met de verkoop van medicijnen en gif, en ook met de geesten van de planten verdiende hij een redelijke boterham.

Hij begon richting de keuken te scharrelen om pap te maken. Bier, gerst, Hypericum, ma huang, even opwarmen en naar binnen lepelen. Binnen een half uur voelde hij zich al een stuk beter en helderder. Tijd om eens te gaan kijken wat er te doen viel in het dorp.

[Ol Moth 0]

Het ging schemeren in wakkerdam. Gisteren was er nog een woeste wind door de haven en was het ruig weer. Maar in de loop van de dag is het windstil geworden. De zon zakt al achter de horizon maar de maan is al aan de hemel. Hij is bijna vol, maar het scheel niet veel..

Ik zou graag nog van 3 mensen de introductie hebben, anders zal ik deze voor ze moeten schrijven.

Verder wil ik graag de komende "nacht" te weten komen:

- Van de Jonge Wolf of die iemand wil proberen te vermoorden. Zo ja, wie dat is en welke rol die persoon zou kunnen hebben.(Hoeft niet)

- Van de Druïde weten wie er vannacht beschermt is.

- Van de Heks weten of die iemand wil vergiftigen of vannacht iemand wilt redden(Slachtoffer PM ik nog).(Hoeft niet)

- Van de Jager weten wie het voor zijn kiezen krijgt als die komt te overlijden.

- Van de Dromenwever weten welke persoon die de rol van wilt inzien.

- Van de Hondsdolle Weerwolf of en wie die wilt besmetten.(Hoeft niet)

[Ol Moth 0]

Annzie:

Ingeborg was een vrouw die van vele markten thuis was. Maar ze stond vooral bekend om haar geweefde manden en lekker gekruide vis. Haar man was vele jaren geleden vertrokken als visser maar de dag dat hij uitvaarde kwam een ongekende storm opzetten. Vele vissersschepen zijn kapot geslagen op de kustlijn, maar zijn bootje kwam na een halve maand al kabbelend de haven in. Vol met verse vis en zonder Hjalmar.

Sindsdien was ze een krachtige vrouw geworden en is niet bij de pakken neer gaan zitten. Ze droeg haar steentje bij aan de zomerse barbeques en leerde de kinderen in het dorp knutselen met natuurlijke vondsten en producten. Ze was tevreden maar de tweede helft van haar leven. Zo zag ze het; niets meer, niets minder.

[Ol Moth 0]

Pinkeltje:

Terentia was een dochter van Romeinse adel. Ze is weggelopen tezamen met de slaaf van haar huishouding. Hij werd op haar verliefd maar ze kon daar geen antwoord aan geven. Ze heeft altijd al gedroomd van de wijde wereld. Toen Edelrik op haar afstapte en op zijn knieen vroeg of ze hem wilde ontslaan, doden of met hem weg wilde gaan raasde haar hart door haar keel en heeft ze de persoonlijke bezittingen van haar vader gestolen. Ze is samen met hem op weg gegaan naar het noorden. Ze had gehoord dat de Germaanse stammen barbaars waren van haar familie maar van de handelaren en reizigers hoorde ze veel genuanceerdere verhalen.

Ze was zelfs een blonde norse man tegengekomen waar ze stiekem veel bewondering en sympathie voor had. Ze hoorde hoe hij met weemoed verhalen van zijn thuis vertelde en besloot samen met Edelrik hem te volgen. Zo was ze in dit bedrijvige dorpje terecht gekomen voorbij de grenzen van veiligheid. De mensen waren over het algemeen aardig en het land was er veel mooier dan waar ze vandaan kwam.

[Annatar 0]

Toen Balderic de kroeg verliet zag hij Terentia en Edelrik onwennig door het dorp lopen. Hij had ze ontdekt in een pas over de Alpen waar zonder het te weten achtervolgt werden door bandieten. Als hij zichzelf niet van de helling had geworpen en zijn wandelstaf als gevechtsstok had gebruikt om de 10 rovers van zijn lijf te houden waren ze zeker dood geweest. Het was een idiote onderneming voor de dochter van een senator en een simpele slaaf om Rome te ontvluchten en met zijn tweeën door de bergen te trekken. Overal waren rovers en Terentia's vader had zeker een cohort van zijn persoonlijke lijfwacht achter hen aangestuurd om de slaaf te doden en haar vastgebonden terug naar de familievilla te brengen. Maar de kans dat ze de Alpen zouden oversteken was klein dus had hij zichzelf opgeworpen als gids en ze door de passen en wouden naar het vlakke land geleid.

Onderweg had hij verhalen verteld over zijn jonge jaren als krijger van zijn stam. Over de eindeloze burgeroorlogen tussen de Germaanse stammen maar ook over de uitgestrekte wouden, maagdelijke meren en de onbetreden grotten in de heuvels van Germanië. Het was een betoverd land, een mystiek land. De twee naïevelingen konden nergens heengaan dus had Balderic het op zich genomen om ze naar zijn dorp mee te voeren. Uiteindelijk waren ze achterop geraakt maar hij was doorgelopen omdat hij niet samen met hen binnen wilde komen. Hij wist dat er in het dorp geroddeld zou worden over zijn wederkomst naar 40 jaar en als hij in het gezelschap van een Romeinse en een Moor binnen zou komen zou dat zeker de nodige wenkbrauwen doen fronsen.

Hij was ook niet van plan om nu de zorg op zich te nemen. Zijn hele leven was hij onafhankelijk geweest en dat zou hij ook blijven. Oh zeker, hij had het nodige vrouwelijke gezelschap gehad in zijn leven en ongetwijfeld liepen er ook genoeg kinderen van hem rond in het Rijk. Maar dat was zijn zorg niet meer... hij was hier om te genieten van de herinneringen van het dorp en om nogmaals onder de bomen te zwerven voordat hij het land der goden zou betreden.