[Speltopic] Weerwolven III

[Pinkeltje 0]

Dreigend kwamen Terentia en Brodo op de enig overgebleven burger af. "Dit is de weerwolf, Brodo," zei Terentia met een valse glimlach. Spijtig dat ze de laatste der Mohikanen niet konden opeten maar hem af moesten laten drijven. Tja, de goden bepalen de regels..

[anastasia 0]

Glimlachend keek Heilke vanuit de hoogt neer op het dorp, haar Brodo, die dankzij de beet van Alma toch werkelijk haar zoon was geworden, al was het maar als weerwolf, en Terentia, die met veel zelfbeheersing de lange tocht met Balderik vanuit het zuiden had overleefd in gezelschap van Edelrik. Balderik had niet geweten dat Terentia een welp was. Zo enorm was haar zelfbeheersing geweest. Een paar, de toekomst van de weerwolven was veilig. Eigenlijk waren Alma en Balderik voor elkaar bestemd, maar toen Balderik opeens geen enkele intresse meer had, koos Alma om Brodo te bijten, zeer tot mijn plezier. Alma had al het vermoeden dat Balderik onder een verbintenisspreuk was gevallen. Heilke probeerde al roddelend er achter te komen wie zijn partner was. Toen Balderik er op aandrong om Ingeborg op te eten, nadat Heilke hem had verteld hoe ze vriendschappelijk met haar had geroddeld en Janos had verdacht gemaakt,besloot ze niks te laten merken. Janos was dus de partner. Wat een gelukkig toeval dat Ingeborg de jager was en besloot Janos met haar laatste krachten te doden. Balderik was daarmee ook verloren voor de roedel en Alma werd onvoorzichtig. Terentia, die ondertussen erg gelukkig was, omdat er in dit dorp weerwolven waren, probeerde ons uit te snuffelen. Helaas was ze nog niet helemaal volwassen en viel het haar niet mee om juist te ruiken. Ongelukkigerwijs stemde zij op Alma en besloot haar man haar keus te volgen.

Toch vergaven we het haar, hoe kun je het een jonge welp kwalijk nemen, ze wist het niet en met Balderik verloren, was Alma ook haar maatje kwijt. Als "brave burgers" moesten we natuurlijk ook de slagkracht verminderen. Van Gangolf hadden we weinig last, dus Gilli als gek ontmaskeren scheelde weer een burgerstem.

Het werd tijd dat Heilke de verdachtmakingen naar zich toe trok, die Lilja verdacht haar toch al, omdat Heilke zo hekserig overkwam. Dus het werd tijd haar te vertellen dat ze de leer nooit had afgemaakt. Toen ze daarop positiever reageerde op mijn persoontje, leek het duidelijk, zij moest worden opgegeten. Helaas, ze werd beschermd door een spreuk, of van zichzelf of van de druide en haar verdenkingen waren toch sterker dan haar vertrouwen. Maar we zouden haar wel krijgen......Terentia was toch boven verdenking verheven, want in haar onwetendheid had ze op Alma gestemd. En toen we besloten weer actief te worden na vele jaren, was onze eerste keus een gelukkigje geweest. Pjanthar had zienersgaven, die had ons allen kunnen ontmaskeren. Nu was de overwinning binnen handbereik, al moesten Brodo en Terentia de grootste hinderpaal, die zwetserige echtgenoot van Terentia, nog om zeep helpen en de druide vinden. Gangolf was te vaak bedwelmd om echt risico te zijn en als Gilli als gek te boek stond, mocht die ook niet meer stemmen, nee, Heilke zag de toekomst met vertrouwen tegemoet. De burgers waren ten dode opgeschreven. De weerwolven konden verder. Haar Brodo en Terentia.....

[Olorin 154]

Brodo was een oude man met een lange geschiedenis. Decennia geleden vocht hij samen met zijn dorpsgenoten mee met in een strijd tegen andere Germaanse stammen. Maar sinds de oorlog was hij veranderd. Hij had gruwelijkheden om zich heen gezien en zijn beste vrienden stierven naast hem. Zelf wist hij door een list te ontkomen aan de dood, maar het gevolg was dat hij een schuld gevoel had, hij had ook moeten sterven.

Sinds dien beleeft hij in zijn slaap en soms overdag de gebeurtenissen van toen steeds weer opnieuw. Decennia later was hij dorpsoudste en bedreef hij op zijn oude dag nog handel, tot op die ene nacht… Hij werd gebeten door en wolf en vanaf dat moment stopte hij met het herbeleven van de veldslag. Hij was vrij! En nu zag hij ook die oorlog in een heel ander perspectief. Hij heeft geen verantwoordelijkheid voor al die mensen, hij is anders! En die dorpelingen zijn slechts koeien…voor de slacht.

En zo gebeurde het ook. Door samen te werken met zijn soort schakelde hij de dorpelingen één voor één uit. Juist door in het begin niet allemaal bij de stemming op één persoon te stemmen ontnam hij het gevaar dat burgers een patroon zouden ontdekken. Zelfs het onthullen van de dorpsgek was een deel van de tactiek. Op een gegeven moment werd het gevaarlijk. Een aantal van zijn soort waren gestorven en de gemeenschap was gekrompen. Er was zelfs iemand die hem verdacht. De beste oplossing was toen maar om onder de radar te blijven en achter de schermen met zijn soort het plan uit te voeren. Hmm, misschien hij straks eens met de boot naar een ander dorp gaat… dan kan het feestmaal opnieuw beginnen!