[Speltopic] Weerwolven III

[Ol Moth 0]

Ungtol, een oude visser uit een nabijgelegen dorp was op doorreis en verbleef tijdelijk in Wakkerdam. Hij aanschouwde alle paniek en angst en besloot dat er orde op zaken moest worden gesteld.

Hij ging op een steen staan en sprak:

"Waar ik vandaan kom is er een burgervader die ons dorp beschermt in tijden van grote nood! Het lijkt mij dat jullie daar ook in verkeren. Zijn er onder jullie geen sterke mannen en vrouwen? Jullie moeten verenigd worden onder een leider, is er iemand die die taak op zich wilt nemen!?" Vervolgens liep hij van de steen weg en mompelde hardop "Ik dacht dat hier nog mensen woonden uit het goede hout gesneden.. ik zal me wel vergist hebben."

[Pinkeltje 0]

Terentia had bepaald slecht geslapen die nacht. Met Edelrik trouwen was natuurlijk superromantisch geweest, maar niemand had iets gezegd over samen een bed delen. Goed dan, ze wist nu hoe ze 's nachts haar deel van de dekens kon behouden, het nam niet weg dat als Edelrik slecht sliep, zij ook slecht sliep door zijn gewoel.

Nu was ze bezig met haar dagelijkse bezigheden, de afwas, het tafelkleed uitkloppen, het kleine huisje aanvegen. Vroeger had ze nooit gedacht dat ze dat ooit zelf zou moeten doen. Vroeger waren er slaven, maar o! wat was alles veranderd! Natuurlijk hoorde ze de commotie in het dorp, maar een vrouw moest toch prioriteiten stellen. Eerst het huishouden, dan het roddelen bij de waterput. Met een emmer in de hand bungelend, liep ze naar het dorpsplein met de put. Tot haar verbazing stond ook Edelrik daar. Werd hij niet geacht de kost te verdienen? Maar het was niet aan haar om haar man te bekritiseren.

Zwijgend luisterde ze totdat ze begreep wat er allemaal was gebeurd. De schrik sloeg haar om het hart. Moord! Wie zou zoiets vreselijks nou op zijn geweten kunnen hebben? En waarom deze brute moord, wat had de beste man misdaan?

[Olorin 154]

Brodo hoorde Ungtol aan en bedacht dat hij gelijk heeft. In een tijd van crisis hebben we een sterke leider nodig. 'Iemand met veel levenservaring en kennis van het dorp. Maar vooral veel wijsheid!' Hij dacht terug aan de jaren van zijn jeugd, de jaren van oorlog en de laatste decennia die vervolgen zijn. 'Was Rutger nog maar in hun midden, maar die is helaas tien jaar geleden gestorven toen hij werd overvallen door struikrovers.

Wie dan... Elderik misschien? Die heeft in ieder geval bestuurlijke kennis en hij bleef rustig toen het nieuws bekend werd. In crisistijd hebben we mensen nodig die het hoofd koel weten te houden en de situatie rustig overdenken.

[WonderfulStar 0]

Lilja dreef op een vlot op de zee, op en neer deinzend over de golven.. Ze zat rustig in kleermakerszit op haar vlot, ze zou wel komen waar ze moest zijn.... 'AAAAAAAAAAAAH!'

Lilja schrok wakker. Auw.. Haar hoofd bonsde.. Haar omgeving leek vaag en vervormd, met gekke paarse vlekken...

Ze ging overeind zitten en deed haar ogen even dicht... Dat voelt beter. Al deed haar hoofd nog erg zeer..

Buiten was veel tumult.. Geschreeuw, iets over wolven... Vaag herinnerde ze zicht iets over wolven, ze dacht dat ze die afgelopen nacht gehoord had, al kon ze het niet helemaal terug halen... Haar lege beker lag vlak naast haar.

Zou die jongen waar ze de mede van had ook een middel hebben tegen de effecten er van, de volgende dag? Ze had nog een restje avondeten van de vorige dag. Ze pakte een aardappel en at deze op. Ze had ondervonden dat haar bonkende hoofd er niet rustiger op werd, maar dat nare gevoel in haar buik werd wel minder.

Nog steeds klonk er geschreeuw... Ze besloot te gaan kijken wat er aan de had was, dit leek niet pluis.

De bron van lawaai bleek niet ver weg, een paar paden verderop zag ze dat er veel mensen stonden. Een aantal probeerden bij een huis naar binnen te kijken, en ze zag ook een man die zijn braaksel in de struiken deponeerde. Konden ze niet wat zachter schreeuwen, het deed zo'n zeer aan haar oren...

De bard was vermoord, bleek al gauw. Al was moord zacht uitgedrukt, hij scheen totaal aan stukken te zijn gereten en half opgegeten... Ze wilde het niet zien, één aardappel woog redelijk tegen een hoeveelheid mede op, maar als ze moest geloven was er in dat huis lag...

'Weerwolven', overal schreeuwden, fluisterden, preekten mensen over weerwolven.

Weerwolven? Ze had verhalen gehoord over deze wezens. Ogenschijnlijk normale mensen die met volle maan veranderden in wolven. Als een weerwolf een mens beet, zou deze ook veranderen in een weerwolf.. Maar in de verhalen die haar voorgelezen waren doodden weerwolven nooit. Ze waren er op uit om zo veel mogelijk mensen in weerwolven te veranderen, zodat ze een sterk ras zouden vormen. Dat had haar vader haar altijd verteld.

Hoe het ook zei, dit leek niet het werk van een mens. Of was toch toch een natuurlijke wolf? Maar deze waren van nature schuw, iemands huis indringen om iemand op te eten... Nee, dat kon niet. Toch weerwolven?

Ze had gehoord dat er een intelligente vrouw in het dorp woonde, genaamd Heilke. Zij had kennis van veel dingen... Lilja vroeg zich af of deze vrouw haar meer kon vertellen over weerwolven, en wat hier gebeurd was...

[Ursa 1]

Met een knallende kop rolde Wulfram van zijn bed af en keek verdwaasd om zich heen. En kreunde. Bij Wodan, het waren mooie nachten geweest! Hij was de chronologie een beetje kwijt, maar hij en zijn maten hadden zich goed vermaakt rond het kampvuur. Oude strijdliederen, heldenverhalen, vloeiend gerstennat en vlees. Heerlijk, en net zoals het vroeger was. Wulfram stond op en voelde zijn hoofd heen en weer gaan. Eerst maar even naar de beek om wat water tegen m'n hoofd aan te gooien. 'Waar is m'n speer?' Hm, die zou nog wel bij de herberg staan. Ook daar was hij even geweest, gisteren of eergisteren, maar toen stond die verwijfde bard daar te tokkelen in een taal die hij toch niet begreep. Met een drinkhoorn vol waterig spul dat de herbergier 'bier' waagde te noemen had hij zich naar buiten begeven, naar het vuur, waar Brodo een vaatje stevig bier had voor het echte werk.

Pas toen bemerkte hij het rumoer in het dorp. Aan de zon te zien was het nog ochtend, en iedereen was in rep en roer. Hij schoot één van de jongens aan. 'Wat is er aan de hand jongen?'

'De bard is vermoord! Door een beest! Een weerwolf!'

Een weerwolf? Die kende hij alleen uit de verhalen van de oude zot van een sjamaan. Weerwolven waren ver weg, net als gnomen, en de goden zelf. Donar reed misschien over de wolken met zijn zesvoetige ros, hij zou niet afdalen naar een onbetekenend dorpje ergens in Germanië. Rekening houdend met zijn bonkende hoofd spoedde Wulfram zich richting waar zich de mensen verzameld hadden. Binnen zag hij de nogal aangevreten overblijfselen van de bard. Het zag er niet al te appetijtelijk uit en hij had nog meer reden zich richting de beek te spoeden.

Na zich opgefrist te hebben kwam Wulfram terug in het dorp gelopen een verzameld groepje mensen tegen. '...en we hebben een leider nodig'. 'Gegroet' zei hij. 'Ah Wulfram, ook eindelijk je roes uitgeslapen? Heb je gezien wat er gebeurd is terwijl jij in je bed lag te stinken?' Wulfram keek de ander fronsend aan. 'Ja, bij Wodan! Het zag er niet fris uit. Vast een beest dat over de omheining wist te klimmen en die arme jongen toegetakeld heeft'. En hij besloot er een grapje bij te maken: 'Ik wist niet dat de beesten hier ook zo'n hekel hadden aan de Romeinen'. Zijn grap werd echter niet gewaardeerd. 'Wij denken dat het ernstiger is Wulfram. Daarom willen we een leider kiezen om dit probleem in de kiem te smoren.' Wulfram keek ze wat onzeker aan. 'Jullie denken toch niet dat het echt weerwolven zijn?'

'We kunnen de mogelijkheid niet uitsluiten' zei een ander. 'Heb jij misschien nog iets verdachts gezien de afgelopen dagen?'

Wulfram schudde zijn hoofd (dat ging nu al iets beter). 'Alles rustig, als altijd. Alleen was er gister die vreemdeling, die oude krijger. Volgens mij is dat wel een sterke'. En hij besloot: 'maar verder weet ik niks.' 'Wie denk jij dat een goede leider zou zijn?', vroeg een ander. 'Ik weet het niet', zei Wulfram. 'Ik wil wel helpen jagen op het beest, zodra ik mijn speer weer heb... maar verder weet ik niks'. Hij groette hen en vervolgde zijn tocht richting de herberg, op zoek naar zijn speer.

[Annatar 0]

Balderic leunde op zijn staf terwijl hij luisterde naar het geruzie van de dorpelingen. 'Ze zoeken dus een leider' mompelde hij bij zichzelf terwijl hij op de grond spuugde. Hij zag Wulfram naar hem kijken maar hij schudde stellig zijn hoofd. Balderic had geen enkele behoefte aan het leiderschap. Als er werkelijk sprake was van weerwolven had hij nog wel wat trucjes waarmee hij ze hopelijk te slim af zou kunnen zijn maar het leiderschap was niet waarvoor hij hier was gekomen. Hij wilde rust...

'Kijk niet naar mij' riep Balderic naar Wulfram, 'maar neem zelf de verantwoordelijkheid op je om dit volk te leiden.' Met een norse blik keek hij de kring rond. 'Mijn steun heb je.'

Met een vaste tred liep Balderic terug naar de herberg. Deze hele ellende had tenminste één voordeel: een burgemeester zou vast een huis voor hem kunnen regelen.

[Ol Moth 0]

6 mensen hebben gestemd. Ik hoop toch nog wel meer stemmen te ontvangen nog het komende uur.

[Ol Moth 0]

Momenteel staat de burgerleider stemming op gelijke stand. De stemmen mogen nog gewijzigd worden tot 21:30. Dan stel ik de eindstand op.

[Ol Moth 0]

Uitslag Stemming:

Stem voor Burgerleider:

Ursa: Anastasia

Bonaventura: Ursa

Annzie: Niet ontvangen.

Floes: Bonaventura

Josephina: Bonaventura

Marinuscopy: Niet ontvangen.

Wonderfulstar: Annzie

Olorin: Edelrik

Hinata: Niet ontvangen.

Pinkeltje: Niet ontvangen.

The Black Mathematician: Olorin

Anastasia: Annzie

Wees een Licht: Niet ontvangen.

Stem voor eliminatie:

Ursa: Wees een licht

Bonaventura: Josephina

Annzie:Niet ontvangen.

Floes: Olorin

Josephina: Ursa

Marinuscopy: Niet ontvangen.

Wonderfulstar: Niet ontvangen.

Olorin: Ursa

Hinata: Niet ontvangen.

Pinkeltje: Niet ontvangen.

The Black Mathematician: Anastasia

Anastasia: Pinkeltje

Wees een Licht:

Het dorp vergaarde zich om het dorpsplein en er werd geredetwist over wie de grote leider zou zijn die wakkerdam nodig had. Daar kwamen ze echter niet uit. Ze besloten dat ze volgende dag daar nogmaals over moesten vergaderen. Waar ze wel uitkwamen is dat ze Wulfram maar een verdacht persoon vonden! Hij werd met hooivorken en fakkels naar de haven gedreven en gedwongen in een bootje te stappen. Het was woest weer deze avond met een sterke stroming richting de kliffen verderop. Het zou arme Wulfram niet goed afgaan..

Wulfram was burger.

[Ursa 1]

[ooc] Word ik nu met een meerderheid van twéé (!) weggestemd? [/ooc]

[Ol Moth 0]

[ooc] Word ik nu met een meerderheid van twéé (!) weggestemd? [/ooc]

Tsja ik kan er niks anders van maken. Een meerderheid is een meerderheid, hoe krap ook.

Verder wil ik graag de komende "nacht" te weten komen:

- Van de Jonge Wolf of die iemand wil proberen te vermoorden. Zo ja, wie dat is en welke rol die persoon zou kunnen hebben.(Hoeft niet)

- Van de Druïde weten wie er vannacht beschermt is.

- Van de Heks weten of die iemand wil vergiftigen of vannacht iemand wilt redden(Slachtoffer PM ik nog).(Hoeft niet)

- Van de Jager weten wie het voor zijn kiezen krijgt als die komt te overlijden.

- Van de Hondsdolle Weerwolf of en wie die wilt besmetten.(Hoeft niet)

De nacht duurt tot Woensdagavond 21:30!! Post graag stukjes over dromen, het verleden, visioenen etc.

[WonderfulStar 0]

nm

[anastasia 0]

Hm, misschien moet ik eens een hartig woordje gaan spreken met Brodo. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om een buitenlander als leider te willen. En dan op Wulfram stemmen. Goed, die jongen had zijn naam niet mee en hij zag er soms ook lekker woest uit en vanmorgen waren zijn ogen bloeddoorlopen, maar dat kon net zo goed van al dat bier zijn.

Brodo was toch echt te lang weg geweest, waarom had ie nu niet met zijn oude moer overlegd. Ach Heilke, kinderen gaan hun eigen weg, wie luistert er nu naar zo'n oude bes als ik. Ik denk nog steeds dat Terentia met haar onschuldige snoetje een goede keus was...weggelopen vanwege de liefde, het mocht wat, wat weten wij nu wat er over ver is gebeurd en waarom ze werkelijk weg is gelopen.

En Janos, die had op haar gestemd om in de boot genomen te worden. Janos/Janus, zou die bang zijn dat ze hem doorzien had, had Janos inderdaad twee gezichten? Nog zo veel raadsels, nog zo veel onzekerheden.

Een leider is er ook nog niet. Balderic of Ingeborg. Waarom hadden zoveel mensen geaarzeld zich uit te spreken. Gekke Gilli had op Balderic gestemd en Alma, Alma die geloofde ook echt dat vrouwen beschermd moesten worden door mannen, dom wicht. Nou ja, weinigen volgden nog de cultus van de oermoeder, di ekennis was behoorlijk weggevloeid. Sjamanen waren nu meestal mannen en je hoefde maar naar Gangolf te kijken om te weten wat die er van terecht brachten. Die kon alleen maar droomreizen maken met behulp van drankjes. De innerlijke weg kenden ze niet. Waarom moet ik nu zo oud zijn, met zo'n slecht geheugen. Misschien moet ik maar weer eens een droomreis naar de moeder maken, misschien kan ik dan dat gat in mijn geheugen dichten.

[Annatar 0]

Balderic hoorde een geschreeuw opstijgen op het dorpsplein 'Wulfram! Wulfram! Wulfram!' Ah ze hadden dus een burgemeester gekozen. Wulfram was misschien niet zo'n ervaren strijder als hijzelf maar Balderic herkende een oprecht man als hij er een zag. En hij wist dat Wulfram oprecht was, daarom had hij hem ook naar voren geschoven als burgemeester.

Toen Balderic naar buiten liep zag hij echter hoe de menigte Wolfram had vastgegrepen en hem met zijn hoofd op een steen duwde. 'Nee!' schreeuwde Balderic terwijl hij dichterbij probeerde te komen om deze waanzin te doen ophouden maar hij werd vastgegrepen door een paar potige krijgers die hem met moeite in bedwang wisten te houden. Toen zag hij de sjamaan Gangolf met een bizar masker op naar voren komen met in zijn handen een vreemde stok met een zware steen aan de bovenkant. Gangolf liep naar de vastgebonden Wolfram en hief de staf op. 'Neeeeee!' schreeuwde Balderic maar het was al te laat. Hij hoorde de doffe klap en het gekraak. De goede Wulfram was dood. Er gebeurde niks; geen vacht, geen klauwen en geen tanden. Hij was onschuldig zoals Balderic al had verwacht.

Hij werd onpasselijk van deze vertoning. Ik wilde dat de Romeinen deze achterlijke streek lang geleden veroverd hadden en een fatsoenlijk rechtssysteem hadden ingevoerd! Als er hier een Romeinse gouverneur was geweest met een groep soldaten tot zijn beschikking zou deze zo orde op zaken stellen en een dergelijk... volksgericht hebben voorkomen. Het ergste was dat de meeste dorpelingen niet eens hadden geroepen of gestemd. Ze hadden gewoon staan kijken hoe een kleine minderheid van hun dorpsgenoten de onschuldige Wulfram ter dood hadden gebracht.

Met ferme stappen liep hij richting te herberg. Hij hoorde vlagen opvangen van 'Tsja zijn naam was Wulfram... dat was toch verdacht...' en 'Hij at zijn vlees half rauw. Dat was toch niet normaal?'

Met een klap gooide Balderic de deur van de herberg achter zich dicht.

[annzie 1]

Ingeborg werd niet goed van alle mensen die door elkaar riepen. Niemand stelde orde op zaken en zelf was ze daar ook even niet toe in staat geweest. Toen alle tumult over burgemeesters begon had ze zich er maar even stilletjes tussenuit gewurmd, toch naar de rietvelden. Doden of geen doden, ze wilde eten vanavond dus ze zette wat fuiken uit en controleerde wat andere op vangst. Onderwijl kon ze haar gedachten ordenen. Ze had zoiets eerder meegemaakt, maar hoe hadden ze het toen opgelost, en wat was er toen precies aan de hand geweest? Ze herrinnerde zich de verhalen uit haar jeugd over weerwolven, en toen ze heel erg jong was, was er ook ooit zo'n commotie in het dorp geweest. Hoe oud was ze toen geweest? Drie, vier, vijf? Ze wist het allemaal niet meer. Maar wat ze wel wist, was dat de dorpelingen er zelf niet uitkwamen. Ze hoorde een hoop rumoer uit het dorp komen, de ene keer harder, de andere keer wat zachter. Wat een chaos moest het daar zijn, dat ik ze híér kan horen. Vanavond moet ik ze allemaal maar eens even goed bij het verstand brengen een een goeie preek geven. Zo kan dit niet langer, ze gedragen zich als een stel kleine kinderen.

Toen Ingeborg genoeg riet had, en een paar vette vissen uit haar fuik had gehaald ging ze terug naar het dorp. Wat ze daar zag oversteeg haar eigen verstand. Er waren blijkbaar een soort ongecontroleerde burgemeestersverkiezingen gehouden, en toen die mislukt waren hebben ze die arme Wulfram maar afgemaakt. Hij kreeg niet eens de kans zich te verdedigen! Die arme jongen, niks meer van over. De weerwolven konden nog tippen aan de moordlustigheid van de menigte.

Het begon al te schemeren, dus snel zette ze haar spullen binnen en riep het dorp bij elkaar. Zoals gewoonlijk waren er maar een paar die luisterden, maar dat was voor nu genoeg.

"Dorpsgenoten," begon ze, "er is vannacht iets vreselijks gebeurd, maar wat jullie vandaag gedaan hebben, is misschien wel net zo erg. Twee onschuldige mensen zijn nu dood en we hebben geen idee hoe dat gekomen is. Ook hebben jullie geprobeerd een leider te kiezen, maar hoe kun je nu een leider kiezen, als je niet eens kunt instaan voor je eigen daden? Ik stel voor dat we het morgen beter aanpakken. Voor nu lijkt het me verstandig als iedereen naar huis gaat, en zijn deur stevig vergrendeld. Hopelijk gebeurt er vannacht dan niets."

Ze stapte van de steen af, en liet de mompelende burgers achter. Naar huis, eten, naar bed. Morgen zullen de kleine kinderen wel weer een herder nodig hebben...

[The Black Mathematician 82]

In Athene had Janos gezien hoe democratie kon werken, het had prachtige gebouwen opgeleverd, zoals de tempel bovenop de Akropolis, het had rijkdom opgeleverd, het had kunst opgeleverd, het had wetenschap opgeleverd. Ja, democratie was iets goeds, en alleen dat kan ons redden, had Janos gedacht. Dus ondanks het feit dat hij nogal op zichzelf was, zag hij na de afschuwelijke vorige nacht het als zijn morele plicht om zich aan te sluiten bij het dorpsoverleg.

Maar wat een verschrikking, het dorp slaagde er niet in om een leider te kiezen, en tot overmaat van ramp werd besloten om een onschuldige te lynchen. Hij hoorde nog de laatste kreet van die arme Wulfram toen zijn bootje de kliffen raakte. Waarom in Wodansnaam hem? Wat was verdacht aan hem? Had hij niet altijd voortreffelijk gevochten in de oorlogen met de Romeinen? Een op en top Germaan? Zag dan niemand dat ze de verkeerde te pakken hadden? Het lag toch veel meer voor de hand om het oude wicht dat zo roddelziek was te verdenken? Janos had zich al meteen niet op z'n gemak gevoeld bij haar na haar smalende opmerking over zijn naam. Janus, te belachelijk voor woorden. Wat zegt een naam nou over een persoon? Dat had Wulfram wel op hele dramatische wijze laten zien. Hij had geprobeerd haar te negeren, maar later op de dag had Heilke nog geprobeerd om hem apart te nemen achter de ruggen van hun mededorpelingen. Maar toen hij haar ogen zag die wel erg geel leken te zijn was hij teruggedeinsd. Misschien was het allemaal maar verbeelding geweest. Maar direct na de voor Wulfram dramatisch verlopen stemming op hem had gewezen en met haar kakelende stem "Janus! Janus! Janus!" had geroepen met zo'n geestdrift dat het speeksel voor z'n voeten op de grond was gekomen. De vloer leek rood te kleuren. Bloed? Maar at het zelfverklaarde kruidenvrouwtje dan ook vlees? De zon stond laag aan de hemel en kleurde de lucht rood. Misschien was dat het wel. Janos greep naar z'n hoofd en probeerde de gedachtestroom tot rust te krijgen.

Het belangrijkste was nu een goede leider te kiezen. In Athene hadden alleen de mannen het voor het zeggen gehad, maar Janos had tijdens het dorpsberaad een belangrijk inzicht gekregen. Ja, een vrouw zou minstens zo goed het dorp kunnen leiden. En dan bedoelde hij niet zo'n roddelziek mens als Heilke, wier roep om een in zijn ogen ongevaarlijke dame als Terentia op de klippen te pletter te laten slaan alleen maar benadrukte dat ze ongeschikt is als leider. Ouderdom betekent niet altijd wijsheid helaas.

[anastasia 0]

Tijd om Berchta te bezoeken, het regelmatig spinnen brengt je snel in een trance. Janos was teruggedeinsd toen ze in zijn ogen probeerde te kijken. Wat zag hij weerspiegeld in de hare? Ach, de fantasie ging met iedereen op de loop. Janos was zo buiten zichzelf toen Wulfram te grazen werd genomen, ze had nog naar hem uitgereikt en zijn naam geroepen, maar hij deinsde terug. Nee, Janos werd geregeeerd door de angst en zoals altijd en in alle eeuwen waren het weer de oude vrouwtjes die verdacht werden. Daarom was Berchta haar favoriete Godin. Ze kon verschijnen als jonge vrouw in prachtig witte gewaden, maar ook als oud wijf met gerafelde kleren. Ze was net als de mensen een mengeling van weldadigheid en gestrengheid.

PRRRR, prrrr, het wordt stil in mijn hoofd, er is alleen nog het geluid van het spinnewiel.....

[MarinusCopy 0]

[Druk gehad, tienjaarlijkse zolderopruiming moest weer eens gebeuren, alles is denk ik en sorry]

Gangolf zat nog een beetje na te denken over wat er die dag gebeurd was. Het had zo'n goed idee geleken om voor ontbijt slaapbollen te mixen met een assortiment paddestoelen en dat weg te spoelen met een karaf wijn. En waarschijnlijk was het ook een goed idee maar niet op die dag. Aller eerst was Pjanthar weer door een wolf verscheurd of iets in die geest. Daarna was er een gevecht geweest tussen een eenhoorn en een chimera. Toen was Wulfram ineens Dorpsoudste en had hij, Gangolf Balderic zijn hersens ingeslagen. Woepsie....

Wolfram besloot het voorlopig even rustig aan te doen met zijn preparaten, poeders en kruiden. Hij besloot wat te gaan slapen want iets zei hem dat hij zijn rust nodig zou hebben in de komende dagen.

[WonderfulStar 0]

Lilja lag te slapen, ze woelde erg... Ze dreef weer op een vlot, zittend, rustig afwachtend... Totdat er een ander vlot aan kwam dobberen, de man die er op zat schreeuwde moord en brand. Lilja probeerde bij hem te komen, maar de golven waren te sterk. Tot de zee open spleet, en het vlot met de man door de zee werd opgeëist... Er vlogen monsterlijke vogels over, maar ze leken helemaal niet op vogels. Ze waren groot en harig, en hadden geen vleugels, maar wel een erg snel rondtollende staart.

Lilja sprong van haar vlot en dook het water in... De zee bood haar veiligheid, de zee was haar thuis...

[Josephina 0]

Alma was geschrokken van al het geweld in het dorp. Ze begreep ook dat ze er nu echt alleen voor stond. Ze had eerst nog getwijfeld om te vragen of er voor haar en de tweeling een plaatsje vrij was in de herberg, dat was vast veiliger dan de rand van het bos, Maar uiteindelijk had ze daar vanaf gezien. De goden zouden haar en de kinderen vast wel beschermen en wat kon haar man nu werkelijk meer doen dan zij? Er zat niets anders op dan de tweeling gewoon onder de wol te leggen en er zelf na zo'n vermoeiende dag ook maar extra vroeg in te kruipen.

Zo rustig als het dorp gister was onder de ondergaande zon, zo'n onrust heerste er nu onder de donkere bewolking. Het zou haar niets verbazen als Donar vannacht een reis langs de hemel zou maken. Alma vond die gedachte dit keer eigenlijk een opluchting; de weerwolven zouden vast in het bos blijven als het zulk slecht weer was. Terwijl ze eerst een grote opluchting voelde schrok ze al snel van deze gedachte: de mannen waren nog in het bos! Het was natuurlijk hartstikke gevaarlijk als het echt zo'n noodweer werd als de lucht haar deed vermoeden. Hopelijk hadden de mannen het ook gezien en hadden ze tijdig een goede schuilplaats gevonden ergens in een grot ofzo.

Alma had zich nog nooit zo alleen gevoeld. Andere jaren waren de mannen nooit zo lang weg. Bovendien gebeurde er nooit iets bijzonders in de tijd dat ze weg waren. Morgen zou hij vast wel weer thuis komen... En na die geruststellende gedachte viel ze snel in slaap...

[The Black Mathematician 82]

Vanwege alle vreselijke gebeurtenissen had Janos moeite gehad om in slaap te vallen, maar na verloop van tijd was de gedachtestroom in zijn hoofd tot rust gekomen en was hij een diepe, ja haast comateuze slaap gevallen. Vage beelden vulden zijn hoofd zoals dat vaker gaat als een droom je in z’n greep begint te krijgen. Het kon maar geen vorm krijgen, net als de ruisende geluiden die hem omringden.

Maar op een gegeven moment leek hij ver op de achtergrond de klanken van een lier te horen, het kwam maar net boven het geruis van de omgeving uit, maar het werd steeds luider, terwijl het geruis steeds verder wegzakte in de achtergrond. Ook de beelden kregen nu vorm en Janos’ mond viel open van verbazing.

“Pjanthar?†stamelde hij. “Is het heus? Ben jij het Pjanthar?†Hoe was dit nou mogelijk? Pjanthar was toch dood? Op een beestachtige wijze vermoord?

“Ja, beste Janos,†sprak de verschijning, “ik ben het, Pjanthar.â€

- “Maar, hoe kan jij het zijn? Je bent toch dood?â€

“Dit is een droom, Janos. Wist je dan niet dat ik naast het talent voor muziek nog één talent had dat nog veel belangrijker is? Ik verstond de kunst van het droomweven. Dat is ook waarom ik je nu kan bezoeken, terwijl ik eigenlijk dood ben.â€

Janos moest slikken. Hij had inderdaad gehoord na Pjanthars dood dat hij een droomwever zou zijn geweest. Eigenlijk geloofde hij niet in dit soort zaken. Maar de wijze waarop Pjanthar was vermoord suggereerde dat er geen sprake was geweest van een gewoon mens of beest als dader.

“Janos, luister goed,†sprak de geestverschijning van Pjanthar. “Je moet weten hoe ik ben vermoord. Kom met me mee.â€

Meteen veranderde de omgeving en ze waren in het huis van Pjanthar, die zelf niet meer naast Janos stond maar in de bedstee lag te slapen.

“Pjanthar!†riep Janos, maar de muzikant kon hem niet horen. Plots werd de door opengeslagen en een aantal harige gestaltes drongen het huis binnen. Janos stond aan de grond genageld in het midden van het huis, maar de gestaltes zagen hem niet, hij bestond niet voor hen, ze hadden alleen oog voor Pjanthar, die ze met opengesperde muilen waar het speeksel uit droop benaderden. Eén sprong op het bed en begon woest te huilen waarna hij Pjanthar letterlijk naar de keel vloog, die wakker schoot, maar voordat hij om hulp had kunnen roepen was zijn strot al doorgebeten. Dit was het signaal voor de anderen om aan te vallen. Janos kon het niet aanzien en wilde wegkomen, maar hij leek bevroren te zijn. De slachtpartij was verschrikkelijk. De beesten leken zo uitgehongerd te zijn dat hun prooi letterlijk alle hoeken van het huis doorvloog voordat het uiteindelijk op de grond terechtkwam. De beesten leken inmiddels verzadigd te zijn en bewogen zich in de richting van de deuropening terwijl hun beestachtige koppen steeds meer mensachtige trekken begonnen te krijgen. Ze waren echter al voorbij en door Janos heen gelopen voordat hij duidelijk had kunnen zien wie het waren, op ééntje na, die wat treuzelde. Janos sloeg zijn hand voor zijn mond, want hij herkende haar. Het was Heilke…

Janos schoot rechtop wakker. Wat was dat? “Het is slechts een droom, Janos†zei hij tegen zichzelf, “en je weet het, dromen zijn bedrog. Jij gelooft toch niet in die onzin?â€

Hij herinnerde zich dat hij in Delphi was geweest en dat hij had gezien hoe de priesteres tot haar voorspellingen was gekomen. Ze was gewoon gedrogeerd en begon allemaal onsamenhangende onzin uit te bazelen, wat de mensen vervolgens als voorspelling aannamen. Maar deze droom was helemaal niet onsamenhangend geweest. Sterker nog, nog nooit had een droom van Janos er zo levensecht uitgezien …

[Ol Moth 0]

Ik schets nu de lijnen uit van hoe het afloopt deze nacht. Niet uit gemakzucht maar uit RP-vrijheid mogen de betrokken karakters er nog zelf invulling aan geven omdat dit een complexe nacht is geworden.

Annzie

Bonaventura

The Black Mathematician

Zijn vannacht om het leven gekomen.

Annzie was de Jager en had The Black Mathematician opgegeven als doelwit mocht zij komen te overlijden.

The Black Mathematician is het Heksenkind en heeft zichzelf verbonden aan Bonaventura.

Bonaventura is een Weerwolf die verbonden is geworden aan het heksenkind.

De Weerwolven hebben Annzie voor maaltijd opgegeven en daarmee deze drie doden tot stand gebracht.

[Annatar 0]

Balderic had zijn best gedaan om zijn mede-weerwolven zo te manipuleren dat ze Ingeborg als hun slachtoffer zouden kiezen. Hij had immers begrepen dat zij door haar vriendschap met een van zijn medewolven een gevaar zou vormen voor het heksenkind dat hem aan zich had gebonden door die vervloekte magie die hij op hem had losgelaten. Hij was door een vloek gedwongen om Janos te dienen en kon niks doen om zich tegen die duistere magie te verzetten.

Het was gelukt en zijn mede-weerwolven, dom en naïef als ze waren, hadden hun keuze veranderd en waren voor Ingeborg gegaan. Hij had ze een doorzichtig verhaal verteld over het burgemeesterschap dat hij had willen bemachtigen. Wat zou hem dat stomme burgemeesterschap nou kunnen schelen? Ze waren erin getrapt.

Toen ze toesloegen stond Janos van een afstandje te kijken of alles volgens plan ging. Terwijl de weerwolven Ingeborg omsingelden pakte ze haar boog en vuurde een laatste pijl af, voorbij de weerwolven, op die schim in het duister. Dom als ze klaarblijkelijk was geloofde ze eerder dat Janos de weerwolf was dan de beesten die voor haar stonden. Janos schreeuwde en verdween in de schaduwen. Balderic viel meteen achterover en greep naar zijn hart terwijl hij langzaam weer in een mens veranderde.

Zijn mede-weerwolven gingen er als hazen vandoor en Balderic lag plat op zijn rug in het zich verspreidende bloed van Ingeborg. Hij voelde de band met Janos vervagen, het heksenkind was dood. In een moment zag hij zijn eigen leven aan zich voorbij flitsen. De geur van zijn moeder, de zwerftochten als tiener, zijn eerste gevecht, de slagvelden van het Zuiden en het Oosten, de stad Rome, alle vrienden en strijdmakers die hij had gekend. Hij zag alle vrouwen waarmee hij was geweest en de talloze kinderen die hij nooit had gekend.

Hij voelde zijn laatste adem vervliegen... de band met Janos was volledig verdwenen... zijn drang om te doden en een wolf te worden was verdwenen... hij was vrij... eindelijk vrij...

Balderic lag doodstil naast Ingeborg. Zijn gezicht werd getekend door een vredige glimlach. Hij was dood.

[anastasia 0]

Berchta verscheen, lichtend in een wit gewaad, haar goedgunstige kant. "Niet alles is wat het schijnt mijn lieve" Gelijk heb je dat je Janos wantrouwt, hij is tweeslachtig, maar niet zoals je denkt. Nee, hij heeft een duistere verbintenis gesloten. Hij vreest je inzichten, zoals altijd was je intuitie juist, Ingeborg zou een goede leidster zijn geweest. Wees op je hoede. En daar vervaagde ze weer. Prrrr, prr. Ik merkte dat mijn voet tot stilstand kwam en de trance eindigde. Hoezo sprak Berchta in de verleden tijd over Ingeborg. En Janos was volgens Berchta geen weerwolf, maar had wel een duistere band, wat zou ze bedoelen.

Het ochtendgloren was al bijna daar, zou ze eens gaan kijken voor de anderen wakker werden? Eerst maar naar Ingeborg, die was altijd vroeg op, en ze was wijs en verstandig. Maar waarom stond haar deur open? Oh nee, daar lag ze, nauwelijks herkenbaar en naast haar lag Balderic met bloed om zijn mond...hoe was dit gebeurd....wat lag daar achter het huis in de schaduwen...het leek op Janos,met een pijl in zijn rug. Nee, ik ga niet kijken, ik ga Brodo halen. Vreemd dat Janos door Ingeborg was gedood. Was hij ook een weerwolf of zou hij geprobeerd hebben Ingeborg te beschermen en had zij zich in het duister vergist? Of was dat het duistere verbond, Janos had iets met weerwolven van doen, speelde onder één hoedje? Oh, wat was het ingewikkeld. Zou Ingeborg nog wat in haar dagboek hebben geschreven? En Janos, dat was ook zo'n geletterd man....Wie had dit gedacht. Brodo, Brodo wordt wakker, roep de anderen bij elkaar. Ik moet echt even gaan zitten, dit is teveel voor een oude vrouw....

[Olorin 154]

Brodo stond buiten, na hij wakker gemaakt was door Berchta, een vrouw van bijna zijn leeftijd die denkt dat hij haar zoon is. Geschokt was van wat hij zag. Drie doden lagen daar, het leek een slachting. Twee gewone burgers, één... een weerwolf: Balderic. Het verklaart wel de komst van weerwolven. Hij had immers verre reizen gemaakt. Goed, hijzelf reisde ook, maar hij voer nooit verder dan de naastliggende dorpen waar zijn dorp al decennia lang handel mee voert.

Balderic... Maar wat is dat!!! De weerwolf is niet gestorven door een wapen. Er zijn geen sporen van een fysiek gevecht. En... wat is dat? Janos gestorven door een pijl? Een pijl van Ingeborg? De situatie begon steeds vreemder te worden. En de sporen op de grond leken te wijzen naar meer weerwolven.

Een schok ging door Brodo heen: De meeste slachtoffers zijn niet door de weerwolven gemaakt, maar door mensen uit angst voor weerwolven. De situatie mag niet uit de hand lopen!