"de bekeerling"

[dingo 166]

Wat veel verse bekeerlingen over het hoofd zien is dat we niet zo zeer met de mond maar met daden het geloof moeten verkondigen. Daarmee appelleren ze dan niet alleen aan ongelovigen maar ook aan gelovigen.

[Eli7 0]

Klopt, veel oudere gelovigen hebben dat juist eerder andersom. Dus in die zin kunnen we nog steeds veel van ze leren. Ook geloven ze vaak op een nog veel minder gecompliceerde wijze met veel meer een vertrouwen als een kind, wat ook zeer mooi is.

[Robert Frans 1.653]

Ik ben een neo en door mijn onhandigheid op vooral sociaal gebied zal ik waarschijnlijk mijn leven lang een "neo" blijven. En dat is soms best irritant ja. Ik probeer het daarom maar te vermijden door enkel over hetgeen mij bezighoudt te praten met mensen die ik daarin (redelijk) kan vertrouwen, het ook niet vervelend vinden mij aan te horen en die weten wat ik heb en verder in de kerk of op het werk maar te zwijgen, zeg maar. Sowieso heb ik weinig binding met de parochie en misschien is dat maar beter ook.

Als ik eerlijk ben vind ik het ook altijd wat vervelend als ik gelovigen negatief over neo's of bekeerlingen hoor praten. Want dan heb ik het idee dat ik het eigenlijk nooit helemaal goed kan doen, omdat ik nu eenmaal een neo ben en dus irritant. Wat bij mij dan vooral zich uit in een soort van onverschilligheid daarin, afgewisseld met somberheid. Echt onbevangen en vrij daarin handelen lukt mij dan gewoon niet, omdat ik mensen juist niet wil irriteren en me besef wat er zo irritant aan neo's kan zijn.

Daardoor kan het dus zo gebeuren dat ik nog altijd dankbaar ben voor het katholieke geloof, ook als de altijd op de achtergrond zinderende somberheid bij tijd en wijle meer van zich laat horen, maar dat ik het geloof voornamelijk alleen beleef, hier en daar met hulp waar nodig en natuurlijk gesteund door het Sacrament. Al hopend dat ik hier dan in elk geval niet al te erg als een neo overkom, zeg maar.

[Annatar 0]

Mijn opmerking over neo's moet je natuurlijk met een korreltje zout nemen. Ik parodieer een beetje.

Ik denk dat iedere gelovige verschillend is en dat het karakter van iemand een grote rol speelt bij hoe hij in het geloof staat. Etiketten als goed of slecht wil ik er niet te snel aan verbinden.

Ik ken genoeg geboren katholieken die inmiddels zo verzuurd of cynisch zijn geworden dat het echt irritant wordt. Tegelijk heb je ook nieuwe katholieken of katholieken die een radicale keuze, althans dat vinden ze zelf, hebben gemaakt (zoals priester worden of in het klooster gaan) waardoor ze zo zelotisch en hoogmoedig worden dat ze zich gaan opwerpen als scheidsrechter en recensent van de rest van de Kerk. Blijkbaar gaat een dergelijke keuze voor sommige mensen in deze tijd ook met een hoop persoonlijke frustratie gepaard.

Beide gevallen lijkt me niet zo gezond aangezien je anderen het plezier van het geloven dan gaat ontnemen. Het is denk ik goed om gewoon gelukkig in je geloof te staan en daarbij ook trouw aan jezelf te blijven. Als je meer op jezelf bent dan is dat zo en als je een gemeenschapsmens bent dan ben je dat. Maar het is denk ik vooral goed om elkaar in de waarde te laten.

Maar ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt hoor Robert. Veel katholieken leggen wel heel erg veel nadruk op dat neo-gedoe alsof het zgn. "sensus catholicus" echt een onbereikbare genade is die God bij de geboorte inschept. Dat is natuurlijk ook onzin.

[Annatar 0]

Ik heb nog even nagedacht. Volgens mij wringt de schoen hem inderdaad in de relatie theorie - praktijk en ook de gebrokenheid van het kerkelijk leven. Uiteraard is hetgeen ik schrijf enkel van toepassing op het RK gebeuren want van andere kerken weet ik simpelweg te weinig af.

De Nederlandse katholieke wereld is eigenlijk gewoon geen fijne club. Voor je lol ga je er in elk geval niet bij. Je hebt enerzijds het steeds verder afkalvende parochieleven waarbij de vergrijzing om zich heen slaat en hele parochies langzaam maar zeker een natuurlijke dood sterven. Daar tegenover heb je wat ik het "opinie-katholicisme" noem. Namelijk de constante polemiek en discussie die gevoerd wordt via vooral het internet en een beperkt aantal geschreven media (Katholiek Nieuwsblad, VolZin, Tertio en sinds kort Catholica). Twee werelden die eigenlijk niets met elkaar te maken hebben behalve dat ze elkaar tot de dood (door ouderdom) bestrijden. Al deze discussie ademen de geest uit van de polarisatie die eigenlijk de tweede helft van de vorige eeuw katholiek Nederland heeft getergd. Ik zie het als twee bejaarden die elkaar met rollator achtervolgen terwijl de rest van de wereld het niet eens opmerkt of erom lacht.

Enerzijds had je de progressieve krachten die een rigoureuze implementatie van Vaticanum II voor stonden en ook verdere hervormingen wilden doorvoeren (Pastoraal Concilie van Noordwijkerhout, 8 Mei-beweging etc.) Aan de andere kant had je een meer conservatieve beweging die juist vond dat de hervormingen te vrijzinnig waren en de kern van het katholicisme teveel uitholden (Contact Rooms-Katholieken, Vereniging voor Latijnse Liturgie, Willibrordgemeenschap etc.). De bisschoppen vielen eigenlijk tussen wal en schip omdat ze de boel bij elkaar probeerden te houden wat eigenlijk niet echt is gelukt. Voor progressief waren de bisschoppen de loopjongetjes van Rome die alle vooruitgang dwarsboomden terwijl ze voor conservatief veel te inschikkelijk waren en daarmee de "ware Roomsche leer" in de uitverkoop hebben gegooid.

Inmiddels zijn alle hoofdrolspelers van die kwestie oftewel dood of lopen ze achter een rollator. Maar de geest van de polarisatie werkt nog steeds door in de volstrekt gemarginaliseerde en kleine katholieke wereld. Enerzijds heb je gelovigen en geestelijken die eigenlijk zo vol waren van de progressieve geest van de jaren 70 (geen verplicht celibaat meer, wijding voor vrouwen, democratisering van kerkelijke structuren etc.) en de manier waarom die tot stilstand is gekomen dat ze verbitterd zijn geworden en weinig oog hebben voor het goede uit de traditie. Anderzijds heb je een beweging van katholieke en jongere priesters om die vernieuwingsgeest juist compleet overboord te gooien en helemaal terug te gaan naar de jaren 30 (inclusief soutane, Tridentijnse Mis, anti-modernisteneed en priesters die ineens weer "eerwaarde" zijn).

De eerste groep is zo verzuurd dat ze zichzelf niet eens meer rooms willen noemen terwijl de tweede groep imho naar een museum verlangd dat toch nooit meer terug zal komen. Ondertussen zakt de Kerk verder weg in de marginaliteit door de vergrijzing en de problemen waarmee we worden geconfronteerd zoals de ontelbare misbruikzaken en de financiële problemen waar sommige bisdommen mee kampen.

Als je als nieuweling in die Kerk komt en je interesse gaat verder dan de zondagse liturgie en de lokale liturgische bloemschikgroep loop je hier tegen aan. Veel mensen kiezen in deze tijd op theoretische basis voor het katholicisme. Op een of andere manier lezen ze veel op internet op lezen ze boeken zoals de Katechismus en andere fijne overzichtelijke Roomsche literatuur. Als ze dan in de echte kerk uitkomen krijgen ze een flinke koude douche. Een bekering is in zekere zin het overnemen van een totaal-paradigma. Je kiest ervoor een andere levensbeschouwing over te nemen. Een kant-en-klare wereldvisie. Dat zie je ook Nederlanders die zich tot de Islam bekeren.

Als je dan vervolgens die hele diarree van discussie en polarisatie over je heen krijgt laat je je denk ik snel meesleuren door het polariserend denken. Dan neem je zelf ook stelling in. Door je logische behoefte aan duidelijkheid kom je al snel in het zeer behoudende kamp terecht waardoor er al snel teleurstelling ontstaat in de directe geloofgemeenschap. Je gaat je ergeren aan de liturgie omdat de pastoor zelf zijn gebeden schrijft en niet die van het Missaal gebruikt. Je ergert je rot aan Oosterhuis en wat jij ziet als zijn horizontalistische crypto-socialistsche geleuter. Latijn is toch eigenlijk beter dan de volkstaal en een priester hoort eigenlijk met zijn rug naar het volk te staan bij het opdragen van het Onbloedig Misoffer (een term die je pas hebt geleerd). Ja vroeger was alles toch beter. Zo ga je verlangen naar een tijd die je nooit hebt meegemaakt aangezien je nog maar een paar maanden katholiek bent. De teleurstelling en het onbegrip slaan toe.

Dit is een ontwikkeling die ik met zoveel mensen heb zien gebeuren. Ook met katholieken die een bepaalde identiteitsverandering hebben ondergaan door bijv. naar het seminarie te gaan of die hun kennis hebben verdiept door bijv. op internetfora te gaan neuzen. Dan komt de verbittering, dan komt de ergernis, dan wordt het geloof tot een afzetten tegen. Ik zeg niet dat ik dat afkeur maar volgens mij wringt daar ergens de schoen. Al is het denk ik vrijwel onvermijdelijk dat het gebeurd met de huidige gang van zaken in de Nederlandse Kerk. Niet iets om echt vrolijk van te worden.

Dit is het een beetje voor nu. Nogal vrij geassocieerd maar goed.

[Jyoti 0]

Interessant, ook wel herkenbaar denk ik. En vooral: goed om over na te denken en zelf proberen te vermijden.

[Gast Anon_phpbb]

Mijn 'bekering' is dat ik nu niet meer buiten mezelf zoek, maar in mezelf. Hierdoor merk ik juist dat er in essentie nauwelijks verschillen bestaan tussen levensbeschouwen/religies. Ik ben het christendom hierdoor ook weer gaan waarderen.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 12:57:37 schreef dingo het volgende: Wat veel verse bekeerlingen over het hoofd zien is dat we niet zo zeer met de mond maar met daden het geloof moeten verkondigen.

Kun je dat Bijbels onderbouwen?

[Jyoti 0]

Kunnen we dit topic niet laten afdwalen naar een discussie over evangelisatie? Ik snap dat dat boeiend is en dat sommige posts in dit topic die vraag wel oproepen, maar het is echt niet waar ik het hier over wou hebben.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 16:07:37 schreef RobertF het volgende: Ik ben een neo en door mijn onhandigheid op vooral sociaal gebied zal ik waarschijnlijk mijn leven lang een "neo" blijven. En dat is soms best irritant ja...... rest....

De keren dat ik je ontmoet heb heb ik je als goed gezelschap ervaren en heb ik weinig van je neo-heid gemerkt. En ook op dit forum is daar volgens mij de laatste jaren ook geen sprake meer van. Je bent fanatiek (en volgens mij (te) streng voor jezelf) maar dat hoeft niet noodzakelijk met je neo-heid te maken te hebben.

Dus kop-op en wat meer zelfvertrouwen RobertF, je mag er zijn en bent een welkome aanvulling op alle minder actieve geloofsgenoten. Er zullen er immers toch een paar het goede voorbeeld moeten geven.

[Josephina 0]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 16:07:37 schreef RobertF het volgende: Ik ben een neo en door mijn onhandigheid op vooral sociaal gebied zal ik waarschijnlijk mijn leven lang een "neo" blijven.

Je kan dan wel een neo zijn, maar ik heb van jouw posts hier op credible ontzettend veel geleerd! Volgens mij weet jij meer dan de meeste katholieken!

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 19:33:53 schreef ...me... het volgende: [...] Je kan dan wel een neo zijn, maar ik heb van jouw posts hier op credible ontzettend veel geleerd! Volgens mij weet jij meer dan de meeste katholieken!

De meeste katholieken weten dan ook niet zo gek veel, aangezien ik meestal aan katholieken moet vertellen hoe hun leer in elkaar steekt. Dat wil wat zeggen.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 21:03:38 schreef Hongerige Wolf het volgende: [...] De meeste katholieken weten dan ook niet zo gek veel, aangezien ik meestal aan katholieken moet vertellen hoe hun leer in elkaar steekt. Dat wil wat zeggen.

Wat een geluk dan dat ze jou tegen het lijf lopen zodat ze even haarfijn en tot in de puntjes het katholieke geloof uitgelegd krijgen.

[Annatar 0]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 21:26:48 schreef Thorgrem het volgende: [...] Wat een geluk dan dat ze jou tegen het lijf lopen zodat ze even haarfijn en tot in de puntjes het katholieke geloof uitgelegd krijgen.

[audacity 0]

Quote:

Op zaterdag 02 oktober 2010 10:34:11 schreef Propje het volgende: [...] idd.. maar vaak zie je ook bij dit soort mensen dat t nieuwe er na een tijdje van wegebt en dat ze dan overgaan naar kerk C en vaak ook nog naar kerk D en E.. daarna begint het cirkeltje vaak weer opnieuw.. Ik heb altijd wat wantrouwen tegen de echtheid van dit soort 'bekeringen' omdat ik te vaak zie dat de focus na een tijdje weer ergens anders op gericht wordt..

Misschien kun je voor de verandering ook eens blij zijn dat die overlopers het christelijk geloof niet hebben verlaten / de kerk niet de rug toe hebben gekeerd. En wat is het probleem.....het grootste gedeelte van de overlopers komt in evangelische gemeentes terecht. En ja, het voelt als een steek onder water, dit soort opmerkingen.

[Propje 0]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 07:32:31 schreef audacity het volgende: [...] Misschien kun je voor de verandering ook eens blij zijn dat die overlopers het christelijk geloof niet hebben verlaten / de kerk niet de rug toe hebben gekeerd. En wat is het probleem.....het grootste gedeelte van de overlopers komt in evangelische gemeentes terecht. En ja, het voelt als een steek onder water, dit soort opmerkingen.

huh? een steek onder water? hoezo?

Ik zeg alleen dat als mensen steeds veranderen van kerk en dan plots weer helemaal vol zijn van hun nieuwe kerk (en vol kritiek op de oude) dat op gegeven moment bij mij wat twijfel wekt over de echtheid & diepte van hun overtuiging..

[Timon 0]

Omdat zijzelf ook van kerk is veranderd. Weliswaar tegen een grote stroom in vanuit de charismatische wereld naar de PKN. Als je dan stelde twijfel te hebben over de echtheid en diepte van de overtuiging van mensen die van kerk wisselen, is het niet gek dat ze dat persoonlijk opvat

[Propje 0]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 10:42:21 schreef Timon het volgende: Omdat zijzelf ook van kerk is veranderd. Weliswaar tegen een grote stroom in vanuit de charismatische wereld naar de PKN. Als je dan stelde twijfel te hebben over de echtheid en diepte van de overtuiging van mensen die van kerk wisselen, is het niet gek dat ze dat persoonlijk opvat

ow nja zo was het zeker niet bedoeld.. Ben zelf ook vertrokken bij GKV.. en ben nog steeds zoekende naar een kerk nu.

maar het ging mij niet om mensen die van kerk wisselen, of die zoekende zijn. Maar het ging me om mensen die van ene kerk naar andere gaan, en dan erg veel ruchtbaarheid geven aan

a) het feit dat ze overstappen

hoe slecht hun vorige kerk wel niet was

c) hoe goed de kerk waar ze nu lid van zijn wel niet is

d) En dan een paar maanden gaan ze weer ergens anders heen.

In die gevallen lijkt het er vaak op alsof dat lid worden / zich laten dopen oid een niet echt overdachte beslissing is, omdat ze een paar maanden later weer een totaal andere richting 'op denken'

[Olorin 155]

Ik deel de observatie van Propje dat er een verschijnsel bestaat van mensen die vertrekken uit hun kerk, dan weer naar een ander gaan, die opeens niet de perfecte kerk blijkt te zijn of toch wéér een nieuwe mooi vinden en het verhaaltje weer opnieuw begint. En dat zijn er volgens mij best veel. Het is waar dat het fijn is dat die mensen de kerk niet helemaal vaarwel zeggen, maar die houding vind ik wel enorm schadelijk voor de gemeente en voor het geloof van de persoon zelf. Dat zegt overigens niets over de echtheid van het geloof van die mensen, maar ik vind het wel een schadelijk verschijnsel. Een verschijnsel dat volgens mij wel breed wordt opgemerkt, ook binnen evangelische kringen, waar dan een soort interne circulatie plaats vindt van mensen die overstappen naar wéér een nieuwe gemeente.

Maar uiteraard is dit een verschijnsel dat plaats vindt, maar dat het verschijnsel plaats vindt wilt het niet zeggen dat het dus ook altijd het geval is bij iedereen die van kerk overstapt, want dat is natuurlijk niet waar.

[Annatar 0]

Ik herken dat verschijnsel weer totaal niet moet ik zeggen.

[Jyoti 0]

Ik ken dat extreme kerkhoppen ook niet zo eigenlijk. Ik heb de indruk dat het toch meer voorkomt in de evangelische hoek, maar Olorin, correct me if I'm wrong hoor.

[annzie 1]

Toen ik net bekeerd was was ik inderdaad één van die verschrikkelijke altijd over God pratende bekeringslustige neo's. Zelfs zo erg dat ik me er nu voor schaam. Toen ik na een jaar op credible erachter kwam dat het christelijk geloof meer kan inhouden dan alleen 'Halleluja Jezus leeft en houdt van mij' ben ik toch een beetje gaan twijfelen, met als resultaat dat ik nu al ruim 2 jaar geen kerk meer van binnen heb gezien. Maar ondertussen wel aan het flirten ben met andere denominaties.

Ik ben blij dat ik ben bijgetrokken.

[Eli7 0]

Waarom zou je je schamen voor de periode dat je in je 'verliefdheidsfase' zat? Er is toch verder niets mis om veel over God te praten en mensen tot Hem te willen brengen? Jezus deed ook bijna niets anders.

[annzie 1]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 12:24:16 schreef Eli7 het volgende: Waarom zou je je schamen voor de periode dat je in je 'verliefdheidsfase' zat? Er is toch verder niets mis om veel over God te praten en mensen tot Hem te willen brengen? Jezus deed ook bijna niets anders.

Voor het 'verliefd zijn op Jezus' schaam ik me ook niet. Ik schaam me wél voor het ernstig ergerlijke betweterige bekeringsgedrag van me. Daar hebben jullie op Credible niet zo héél veel van meegekregen volgens mij, en wees blij.

[Eli7 0]

Hoe denk je dat God je in die periode gezien heeft?