Zullen we trouwen?

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op maandag 16 augustus 2010 21:18:39 schreef fader het volgende: Hehe je denkt gewoon te moeilijk

Dat schijnt wel eens voor te komen, ja

Quote:

Maar een half jaar is ook snel voorbij!

Gelukkig wel ... nog een goeie anderhalve maand

Quote:

Maareh, ondertrouw, nog nooit van gehoord wat is dat?

Een registratie van dat je gaat trouwen bij de gemeente. Is in zowel Nederland als België verplicht.

[fader 0]

Nou ja, dan kunne we altijd nog in duitsland trouwen XD

nee, maar dat ondertrouwen dat zal ook wel weer geld kosten zeker?

afzetters..

[Jyoti 0]

Jongens, allerlei algemene vragen over trouw en ondertrouw enzo kunnen in het trouwtopic, hier graag verder over wanneer het verstandig is te trouwen.

[Doarsie 0]

Quote:

Op maandag 16 augustus 2010 21:41:05 schreef fader het volgende: Nou ja, dan kunne we altijd nog in duitsland trouwen XD nee, maar dat ondertrouwen dat zal ook wel weer geld kosten zeker? afzetters..

Ook in Duitsland zul je je eerst moeten melden voordat je gaat trouwen

Sterker nog, een collega van mij gaf een groot feest omdat ze 9 Duitsers) in "ondertrouw" gingen.

[edit] (ontopic) En je 'moet' trouwen als je dreigt te "branden" :

Paulus in 1Korinthe 7 noemt om te trouwen, "Indien zij zich niet kunnen beheersen, laten zij dan trouwen. Want het is beter te trouwen dan te branden".

[met een knipoog]

[anastasia 0]

Verliefdheid duurt een jaar tot anderhalf, de verliefdheidshormonen zijn helemaal uitgewerkt na 4 jaar en maken dan plaats voor wat minder hevige houden van hormonen.

In relatie statistieken zie je dan ook vaak breuken of scheidingen na 4 jaar. Als stellen aan kinderen zijn begonnen, dan komt nr.1 meestal ergens in het tweede of derde jaar en als het tweede geboren wordt rond het 4e jaar dan "redt" de relatie het meestal nog 3 jaar en krijg je de beroemde "7 year itch"

Dus een verkering van een paar jaar is niet echt verkeerd als je er jong genoeg voor bent en weten dat gevoelens veranderen van verliefd naar houden van en seksualiteit gewoon in de loop van de relatie minder frequent wordt zonder dat er wat mis is (hoeft te zijn) met je relatie is wel handig om te weten.

Ik had een vriendin die om de 4j aar van man wisselde, omdat het verliefde gevoel weg was

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 12:11:23 schreef anastasia het volgende: Verliefdheid duurt een jaar tot anderhalf, de verliefdheidshormonen zijn helemaal uitgewerkt na 4 jaar en maken dan plaats voor wat minder hevige houden van hormonen.

Inderdaad! Frappant dat dat bij mijn geloof ook zo gewerkt heeft (klik op het huisje hier rechtsboven, de post die nu bovenaan staat, gaat erover).

Quote:

Dus een verkering van een paar jaar is niet echt verkeerd als je er jong genoeg voor bent en weten dat gevoelens veranderen van verliefd naar houden van en seksualiteit gewoon in de loop van de relatie minder frequent wordt zonder dat er wat mis is (hoeft te zijn) met je relatie is wel handig om te weten.

Als je je ervan bewust bent, is het ook niet erg om niet zo lang te wachten. Als je verwacht dat een goede relatie betekent: altijd op de toppen van de extase, nóóit ruzie, nóóit verveeld door elkaar enz. ... tja, dan kom je wel van een koude kermis thuis!

Quote:

Ik had een vriendin die om de 4j aar van man wisselde, omdat het verliefde gevoel weg was

Ik vind dit geen lach-smiley waard, het is eerder dieptriest

[Liset 0]

Ik zou echt heel graag willen trouwen en dat gaan we ook zeker doen, maar de vraag is wanneer Hij heeft me nog niet gevraagd en daar wacht ik dan ook geduldig op. Ik ben namelijk erg ouderwets in het wachten op the question Aan de ene kant zou ik echt heel graag zo snel mogelijk gevraagd worden en aan de andere kant vind ik het niet erg om te wachten. We hebben nog zoveel te doen in ons huisje e.d. en ik weet dat je je bruiloft zo goedkoop mogelijk kan maken als dat je wil, maar ook dat kunnen we niet betalen en dan wacht ik liever eventjes totdat we genoeg geld hebben voor een mooie jurk en een mooie trouwlocatie

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 12:11:23 schreef anastasia het volgende: Ik had een vriendin die om de 4j aar van man wisselde, omdat het verliefde gevoel weg was

Wat een oliebol.

[Benedictus17 0]

Ik zie tegenwoordig om me heen zoveel stellen scheiden terwijl ze al jaren samen zijn en kinderen hebben dat ik me afvraag of ik uberhaupt ooit zou trouwen. Blijkbaar weet je het uiteindelijk toch nooit 100% zeker.

En dat terwijl ik ook stellen om me heen zie die niet getrouwd zijn maar ook al jaren samen zijn en kinderen hebben.

Dus ja, momenteel zie ik de meerwaarde van trouwen niet zo in eigenlijk. Misschien komt er een dag dat ik daar anders over denk.

Dus mijn antwoord op de vraag wanneer je het beste kan trouwen: ik denk dat dat nooit is want hoe weet je zoiets voor de volle 100% ?

[Timon 0]

Ik denk dat klaar zijn voor een huwelijk niet vooral afhangt van factoren buiten jezelf, zoals al een bepaalde tijd bij elkaar zijn, situaties die je moet hebben meegemaakt etc, maar vooral van een wilsbesluit om volledig voor elkaar te gaan en elkaar trouw te beloven in goede en slechte tijden.

Nu moet je wel elkaar goed genoeg kennen om zeker te weten dat je dat ook echt wil. Zie je het zitten om de rest van je leven met die ander te delen? Ergens is dan verliefheid niet de meest solide basis, maar dat betekent niet dat je in het eerste jaar niet kan besluiten om elkaar trouw te zijn en je aan elkaar toe te wijden.

Zelf ben ik na iets meer dan anderhalf jaar getrouwd nadat we verkering hadden. Al met een week of 3 zeiden we tegen elkaar "als er geen hele gekke dingen gebeuren gaan we met elkaar trouwen" en dat hebben we dan ook gedaan. Voor de gemoedsrust van familie en vrienden nog een paar maandjes gewacht met verloven en in de verdere tijd samen kregen de woorden "ik hou van je" natuurlijk nog wel veel meer inhoud en beseften we iets meer dat je echt voor het leven trouw belooft. En tegelijkertijd beseffen we dat op een bepaalde manier nog steeds niet, maar we hebben wel het wilsbesluit gemaakt om helemaal voor elkaar te gaan en blijven gaan.

[Jyoti 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 13:54:45 schreef Benedictus17 het volgende: Dus mijn antwoord op de vraag wanneer je het beste kan trouwen: ik denk dat dat nooit is want hoe weet je zoiets voor de volle 100% ?

Ik denk dat het geen kwestie is van zeker weten, maar van gewoon besluiten dat dat is wat je aan elkaar belooft. Wat er allemaal in je leven gebeurt weet je nooit, maar je kunt wel besluiten dat je al die mogelijke scenario's samen tegemoet gaat, in goede en slechte dagen enzo. Natuurlijk heb je ook dat nooit honderd procent zeker in de hand, als bijvoorbeeld je partner van mening verandert en wilt scheiden heb je daar weinig aan te doen, maar uit elkaar gaan is nog steeds een keuze en je kan er ook voor kiezen die keuze niet te maken. Je belooft elkaar tenslotte geen eeuwige verliefdheid of eeuwig geluk, dat zijn dingen die je niet in de hand hebt, wel eeuwige trouw. Tenminste, zo zie ik het, maar misschien is dat wel heel makkelijk praten als ongehuwde. Toch merk ik wel dat ik daar zelf ook anders in ben komen te staan hoor, in vorige relaties had ik ook meerdere keren het gevoel van "met jou wil ik oud worden" en kreeg ik de indruk dat dat geheel buiten mijn wil om toch niet gebeurde, intussen ben ik toch meer van mening dat het geen kwestie is van "graag willen" en dan maar hopen dat je elkaar zo lief vindt dat het vanzelf gebeurt, maar gewoon van doen (tenminste, eenmaal de basis van je relatie goed zit, ik denk wel dat er prima redenen kunnen zijn om erachter te komen dat een toekomst samen er niet in zit, als je echt totaal niet bij elkaar past en heel andere verwachtingen van het leven hebt is het wel zo verstandig om te erkennen dat jullie wellicht beiden gelukkiger zouden zijn met een ander).

[Benedictus17 0]

@Iriacynthe

Dat is ook wel weer zo. Het is een keuze die je maakt. Maar dan vraag ik me toch af: van de gescheiden stellen die ik om me heen zie. Hebben zij die keuze dan niet voor elkaar gemaakt? Ik betwijfel het. Op het moment dat zij gingen trouwen wisten zij het zeker. En dat lukte blijkbaar ook een heleboel jaren lang, maar op een gegeven moment liep het dan toch mis. Hoe hard ze het ook geprobeerd hebben.

Ik denk daarom, ook al heb je het besluit genomen, dat je nooit zeker kan weten of je dat besluit ook waar kan maken.

[Propje 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 13:54:45 schreef Benedictus17 het volgende: Ik zie tegenwoordig om me heen zoveel stellen scheiden terwijl ze al jaren samen zijn en kinderen hebben dat ik me afvraag of ik uberhaupt ooit zou trouwen. Blijkbaar weet je het uiteindelijk toch nooit 100% zeker.

same here.. en ook zie ik zoveel mensen zo makkelijk vreemdgaan dat ik best wel de angst zou hebben dat mijn toekomstige partner vreemd zou gaan..

[Annatar 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 15:23:49 schreef Propje het volgende: [...] same here.. en ook zie ik zoveel mensen zo makkelijk vreemdgaan dat ik best wel de angst zou hebben dat mijn toekomstige partner vreemd zou gaan..

Of jij? Er zijn altijd twee mensen in een relatie die elkaar moeten vertrouwen.

[Benedictus17 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 15:23:49 schreef Propje het volgende: [...] same here.. en ook zie ik zoveel mensen zo makkelijk vreemdgaan dat ik best wel de angst zou hebben dat mijn toekomstige partner vreemd zou gaan..

Nou ja het gaat me in mijn punt niet eens om vreemdgaan. Het gaat er meer om dat je van gedachten kan veranderen. Ofzo.

[anastasia 0]

Toen ze eenmaal begreep dat het een natuurlijke gang van zaken was, was het wel over hoor. Heb het haar een keer uitgelegd, van die hormonen. Het was dan ook niet bedoeld als lachsmiley, maar meer in de zin van de oliebol van HW.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 15:19:35 schreef Benedictus17 het volgende: @Iriacynthe Dat is ook wel weer zo. Het is een keuze die je maakt. Maar dan vraag ik me toch af: van de gescheiden stellen die ik om me heen zie. Hebben zij die keuze dan niet voor elkaar gemaakt? Ik betwijfel het. Op het moment dat zij gingen trouwen wisten zij het zeker. En dat lukte blijkbaar ook een heleboel jaren lang, maar op een gegeven moment liep het dan toch mis. Hoe hard ze het ook geprobeerd hebben. Ik denk daarom, ook al heb je het besluit genomen, dat je nooit zeker kan weten of je dat besluit ook waar kan maken.

Dit is een aloude discussie:

Er kwamen farizeeën op Hem af om Hem op de proef te stellen. Ze zeiden: ‘Is het een man geoorloofd zijn vrouw te verstoten om een willekeurige reden?’ Hij gaf ten antwoord: ‘Hebt u niet gelezen dat de schepper hen vanaf het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt? En dat Hij gezegd heeft: Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn? Ze zijn dus niet meer twee, maar één. Dus, wat God heeft verbonden, moet de mens niet scheiden.’ Ze zeiden Hem: ‘Waarom heeft Mozes dan bevolen haar te verstoten door haar een scheidingsakte te geven?’ Hij zei hun: ‘Omdat u verstokt van hart bent, heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten, maar dat was niet zo vanaf het begin. Maar Ik zeg u: wie zijn vrouw verstoot, behalve in het geval van ontucht, en met een ander trouwt, pleegt echtbreuk.’ Zijn leerlingen zeiden Hem: ‘Als het zo is tussen man en vrouw, is het beter om niet te trouwen.’ Maar Hij zei: ‘Niet allen begrijpen dat woord, alleen zij aan wie het gegeven is. Want er zijn eunuchen die zo uit de moederschoot geboren zijn, en er zijn eunuchen die door de mensen zo gemaakt zijn, en er zijn eunuchen die zichzelf zo gemaakt hebben omwille van het koninkrijk der hemelen. Wie dat kan, moet het begrijpen.’

(Mt. 19:3-12)

Enfin, het is wat Iria zegt: het is de keuze die je maakt om trouw te blijven, niet om voor altijd gelukkig te zijn, verliefd te zijn, geil te zijn op elkaar of wat dan ook. Al die dingen kunnen verdwijnen. Trouw daarentegen is een wilsbesluit.

En je zou waarschijnlijk schrikken van de statistieken w.b. hoe mensen denken over langdurige relaties. Idealiter tot de dood hen scheidt, maar je moet toch altijd rekening houden met dat het niet meer gaat en dan ga je uit elkaar. Dat is volgens mij zoals verreweg de meeste mensen erover denken. In ieder geval in mijn omgeving, en de statistieken geven aan dat het ook geldt voor veel meer mensen (zeker voor allen die - niet na de dood van hun partner - een tweede huwelijk aangaan, zij hebben immers al ervaring met een op de klippen gelopen huwelijk). In het wettelijke huwelijk hoef je ook niet (meer?) te beloven 'tot de dood u scheidt'.

[Jyoti 0]

Mijn ouders hebben dat zelfs in hun kerkelijk huwelijks niet willen beloven omdat ze het onzin vonden, zij hebben geloof ik iets beloofd als "zo lang we elkaar gelukkig kunnen maken" ofzo. Vond ik wel apart om te horen, niet zozeer dat ze er zo in stonden want dat had ik zelf ook wel kunnen raden, mijn familie is niet zo van de huwelijksgeloften enzo, maar dat de pastoor dat blijkbaar ok vond, dat vond ik wel verwonderlijk.

Nuja, op zich is het natuurlijk ieders keuze met welke instelling je trouwt, als beide partners het huwelijk zien als iets waarvan je hoopt dat het voor altijd is maar waar je ook altijd een punt achter kunt zetten wanneer het echt tegen zit, dan is dat maar zo. Het lijkt me vooral tragisch als een van beide partners er zo in staat en de andere dat "voor altijd" echt serieus neemt. Als je zelf dat "voor altijd" echt wel wilt waarmaken denk ik dat het wel essentieel is dat je er volledig op kunt vertrouwen dat je partner dat ook wil. Dan nog zul je nooit volledige zekerheid hebben natuurlijk, je weet nooit hoe mensen over tien jaar terugdenken op wat ze ooit beloofd hebben, maar als je er al niet met dat vertrouwen aan kunt beginnen, schort er denk ik toch iets. Wat vreemdgaan betreft vind ik dat trouwens ook. Ik zal wel weer hopeloos naïef zijn, maar als mijn lief me eeuwige trouw belooft, geloof ik hem gewoon op zijn woord. Hij is nu eenmaal een man van zijn woord, en ik zou eerlijk gezegd niet willen trouwen met iemand waarvan ik niet het idee heb dat hij dat soort man is. Om even de link met de OP wat explicieter te leggen: misschien is dat wel een van de belangrijkste basisvoorwaarden om te trouwen, kunnen en durven uitgaan van de waarde van het woord van je partner. Niet de enige voorwaarde natuurlijk, maar in mijn ogen wel een essentiële.

[fader 0]

Quote:

In het wettelijke huwelijk hoef je ook niet (meer?) te beloven 'tot de dood u scheidt'.

Ow, dat onthoud ik!

Nee, grapje.

Maar is het niet beter dan om niet meer te beloven 'tot de dood u scheidt' maar iets als 'Zolang het redelijkerwijs mogelijk is'?

[Asteraceae 0]

Maar wat stelt trouw dan nog voor?

[Jyoti 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 21:02:31 schreef fader het volgende: [...] Ow, dat onthoud ik! Nee, grapje. Maar is het niet beter dan om niet meer te beloven 'tot de dood u scheidt' maar iets als 'Zolang het redelijkerwijs mogelijk is'?

Ik denk dat veel mensen er zo over denken, deed ik vroeger ook trouwens, maar op die manier impliceer je eigenlijk al gelijk dat levenslang samen blijven een beetje een onzinnig idee is en ga je denk ik toch sneller geneigd zijn om te denken dat er geen uitweg meer is buiten scheiden. Als je scheiden sowieso niet als optie ziet en je wel een uitweg móét vinden, zoek je er misschien ook beter naar. Ik denk echt dat het allemaal afhangt van verwachtingen en van wat je ziet als een goed huwelijk of een onmogelijke situatie. Maar goed, dit alles met de disclaimer dat ik zelf niet uit ervaring spreek en de bal misschien wel helemaal mis sla. Ik ben eigenlijk wel erg benieuwd naar het perspectief van mensen die wel (al wat langer) getrouwd zijn en hoe zij hierin staan.

(Ik denk trouwens wel dat er situaties zijn waarin blijven samenleven echt niet goed is, bijvoorbeeld wanneer er sprake is van mishandeling oid, mensen adviseren om dan toch maar gewoon verder te doen alsof er niets aan de hand is lijkt me echt niet goed. Maar dan heb je het over extreme situaties, de meeste huwelijken lopen denk ik niet stuk op zoiets maar op alledaagsere dingen zoals sleur, slechte communicatie, een nieuwe verliefdheid, enzovoort.)

[Machiavelli 0]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 21:02:31 schreef fader het volgende: [...] Ow, dat onthoud ik! Nee, grapje. Maar is het niet beter dan om niet meer te beloven 'tot de dood u scheidt' maar iets als 'Zolang het redelijkerwijs mogelijk is'?

Dat ligt aan je instelling. Ga je een huwelijk in met de overtuiging dat je bij elkaar blijft door dik en dun, ook als het redelijkwijs gekkenwerk is, of ga je een huwelijk in met de gedachte dat je, als je uit elkaar groeit of last krijgt van een midlife-crisis, er weer uit kunt stappen?

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 21:02:31 schreef fader het volgende: Maar is het niet beter dan om niet meer te beloven 'tot de dood u scheidt' maar iets als 'Zolang het redelijkerwijs mogelijk is'?

Nee, vind ik niet. Juist het bijzondere van het huwelijk is nu net dat het levenslang is. Als je dat niet ziet zitten kun je ook gewoon samenwonen voor onbepaalde tijd.

Je belooft aan elkaar (en aan God als je gelooft) trouw tot de dood. In feite zweer je een eed aan elkaar, voor Gods aangezicht. En zoals ik er tegen aan kijk is dat nogal iets heftigs, waar je niet lichthartig naar moet kijken. Eedbreuk is nogal iets not done.

Ik denk juist dat als je beide het huwelijk serieus neemt je alles er aan wilt doen te zorgen dat het niet kapot gaat en als het kapot gaat je het wilt herstellen.

Dat er wel eens voorkomt dat (al dan niet tijdelijk) uit elkaar gaan in die situatie misschien het beste is, dat begrijp ik. Soms kan het niet anders. Maar als je dat als optie vooraf al in je huwelijk wilt inbouwen vraag ik me af wat de insteek voor degene dan is.

Ik denk dat scheiden niet in absolute zin te voorkomen is op de hele mensheid, maar dat sommige mensen tegenwoordig wel net iets te makkelijk uit elkaar gaan.

Anyway, huwelijk lijkt me iets waar je de intentie hebt altijd bij elkaar te blijven en je volledig in te zetten dat dit ook zo zal zijn, in voor- en tegenspoed.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op maandag 16 augustus 2010 20:41:27 schreef dingo het volgende: Dat lijkt me in jullie situatie juist een stuk lastiger om keuzes in te maken. Maar goed al zouden jullie nu trouwplannen hebben dan is het vast niet meer na een maand of zelfs binnen een jaar.

Je kunt tegenwoordig alles online bestellen hoor. Het kan zo gepiept zijn.

[dingo 166]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2010 22:54:27 schreef Hongerige Wolf het volgende: [...] Je kunt tegenwoordig alles online bestellen hoor. Het kan zo gepiept zijn.

Ik had het niet over de practische uitwerking maar meer de keuzes die je daar voor samen moet maken. (Ik bedoel maar je bent vast een fantastische moeder!)