niet blij met wederkomst

[*nath* 0]

Ik weet niet of iemand dit herkent, maar soms word ik echt niet vrolijk van de wederkomst.

Iedereen zegt dat we nu al in de eindtijd leven en dat Jezus dus snel terug zal komen.

Bij die gedachte kan ik soms erg verdrietig worden. Als er in de kerk gezegd wordt dat men

hoopt dat Jezus snel terug komt, dan denk ik soms Oh, ik hoop het niet. Ik vind het

best erg dat ik dat dan denk, maar ik kan er niet zo veel aan doen.

Het idee dat we niet weten wanneer Hij terug zal komen maakt me bang, omdat ik me er niet

op kan voorbereiden en ik niet weet of Hij terug komt wanneer ik leef of niet.

Vooral dat laatste doet me veel, want wat als Hij terug komt binnen nu en een paar jaar? Het

is erg egoïstisch van me, maar dan moet ik zo veel missen.

Ik wil elk aspect van het leven meemaken. Ik wil weten hoe het is om te trouwen, om een kind

te krijgen(als het kan), om samen te leven met mijn vriend, om te reizen met hem, om te

werken, om zelfvoorzienend en onafhankelijk te zijn etc. En ik ben bang dat te moeten

inleveren wanneer Jezus terug zal komen.

Herkent iemand dit? Hoe ga je er mee om?

[Jalikaatje 1]

Grappig, ik dacht erover om zelf een topic hierover aan te maken.

Ik herken het inderdaad en ik schaam me er best voor. Als ik toekomst plannen maak met mijn vriend dan denk ik soms 'wat nu als Jezus terugkomt voor we die plannen waar maken?' En dan voel ik me rottig: er is toch niets beters dan Jezus' terugkomst?!

Maar anderzijds: ik weet niet wat er ons te wachten staat als Hij terugkomt. Ik wed dat, als het zo ver is, dat de dingen waar ik nu zo naar verlang dan niet meer belangrijk zullen zijn. Want er zijn ook momenten dat ik denk: ik heb eigenlijk best wel zin in de hemel! Maar toch zit er nog ergens die ansgt voor het onbekende.

Ik vind het nogal egoïstisch dat ik zo denk, maar wat *nath* al schrijft: ik kan er niet zo veel aan doen.

[JoostG 27]

Alereerst roept dit een vraag bij me op:

Ik zie jullie beiden spreken over jullie partner. Zul je in de hemel/nieuwe aarde/whatever ook samen zijn?

[Jalikaatje 1]

Volgens mij wel, maar er zal geen 'huwelijk' bestaan.

Ik vraag me af of je 'later' ook nog de dingen kunt doen die we nu ook toen (baby's ter wereld/nieuwe aarde zetten, opvoeden, samen door de eeuwigheid gaan (alleen dan zonder oud te worden denk ik) en nog wel meer)

Volgens mij ga ik er standaard vanuit dat dat niet zo kan zijn, anders hield ik niet zo vast aan dit aardse leven.

[JoostG 27]

In alle eerlijkheid: Dan heb ik geen enkel probleem met de wederkomst!

Ik ben een heleboel aardse zaken toch al meer dan zat en de enige reden om niet uit te kijken naar Jezus' terugkomst zou eigenlijk zijn dat ik en mijn lief niet meer samen zouden zijn. Samen in de aanwezigheid van God zijn lijkt me juist geweldig!

[*nath* 0]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 10:55:00 schreef JoostG het volgende: Alereerst roept dit een vraag bij me op: Ik zie jullie beiden spreken over jullie partner. Zul je in de hemel/nieuwe aarde/whatever ook samen zijn?

Ik vind de hemel/hel-kwestie erg lastig, omdat ik natuurlijk niet weet waar God naar kijkt. Als je puur kijkt naar geloven of niet, dan zal mijn vriend niet met mij in de hemel zijn, omdat hij niet gelooft.

[Jalikaatje 1]

Joost heeft inderdaad een punt: het is niet zo dat je elkaar nooit meer ziet. En alle aardse zaken die ik ook spuugzat ben zullen er niet meer zijn. Dus het is zeker niet zo dat ik niet blij kan zijn om de wederkomst, ik kijk er zeker wel naar uit.

Maar er zijn af en toe momenten dat ik me afvraag: alle dingen die ik nog zo graag wil doen en meemaken, kan dat eigenlijk nog wel als Jezus terug gaat komen?

[LodewijkNapoleon 0]

Hmmm... nee, niet op die manier...

Katholieken geloven dat we al ongeveer 2000 jaar in de eindtijd leven en dat je in principe altijd voorbereidt moet zijn op Zijn komst.

Wél heb ik me altijd best wel ge-ergert aan dat opname-leerstuk in sommige Evangelische gemeenten. Je zou dan opgenomen worden zodat de grootste ellende van de verdrukking je bespaart blijft. Ik vind dat wat vreemd, want nu en in het verleden hebben Christenen ook al een hoop vervolgingen gehad, en die zijn ook niet opgenomen. (het voorgaande zegt niks over het waarheidsgehalte van dat leerstuk, puur mijn ergernis).

Maar voor de rest... Ik wil monnik worden, en dan sta je feitelijk al met één been in de eeuwigheid. De dingen die jij noemt, die trekken mij op zich niet meer zo. 'Been there, done that' (niet alles natuurlijk). Maar als je dat nog niet meegemaakt hebt, dan kan ik me best wel voorstellen dat je er een hang naar hebt. Ik kan alleen maar zeggen dat als je aan de andere kant ervan staat, dat je dat ook wat relativeert; het gaat er dan niet zozeer om wát je meemaakt aan activiteiten, maar hóe je dat doet. Ik denk dat je daarom elke dag voorbereid moet zijn dat Jezus komt, elke dag leven alsof het je laatste is, bewust zijn van het nu. Je kan immers ook morgen dodelijk overreden worden, of minder drastisch, onvruchtbaar worden of weet ik het.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 11:02:54 schreef *nath* het volgende: Ik vind de hemel/hel-kwestie erg lastig, omdat ik natuurlijk niet weet waar God naar kijkt. Als je puur kijkt naar geloven of niet, dan zal mijn vriend niet met mij in de hemel zijn, omdat hij niet gelooft.

Ik ben wel blij dat ik dat genuanceerder kan zien. Het is natuurlijk op het randje van offtopic, maar misschien helpt dit wat; wat is nu eigenlijk geloven? Het aanhangen van een stel opinies over het al dan niet bestaan van God? Stel dat een uiterst lief mongooltje, met een nog onbedorven ingeschapen Godsliefde de leer van de Drie-eenheid 'verwerpt', omdat 'ie het niet onder de knie krijgt, is dat dan een ongelovige? Of een ketter?

[*nath* 0]

Als ik elke dag zou moeten gaan leven alsof het mijn laatste is, dan komt het niet goed met mij. Dan ga ik niet weer beginnen aan een opleiding, dan ga ik experimenteren met vanalles. En dat is nou ook niet echt de bedoeling.

Ik vind het lastig om te genieten van dingen als ik ga bedenken dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik het doe.

Daarbij kijk ik graag naar de toekomst en plan ik dingen graag. Ik vind het erg lastig om dingen ook los te laten.

[Wat betreft dat onvruchtbaar worden, daarom zette ik er (als het kan) er ook achter. ]

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 11:08:44 schreef *nath* het volgende: Als ik elke dag zou moeten gaan leven alsof het mijn laatste is, dan komt het niet goed met mij. Dan ga ik niet weer beginnen aan een opleiding, dan ga ik experimenteren met vanalles. En dat is nou ook niet echt de bedoeling.

Ik herken het wel hoor, ik vind het wel een eerlijk antwoord, net als dit hele topic. Ik heb zopas nog een topic geopend over wat je zou doen als je nog zes maand te leven zou hebben (jaja weinig tijd, moet ik ook weer eens bijwerken ) omdat het voor mij ergens zo dubbel voelde dat ik dan bij mezelf zou denken dat ik nog dit of dat zou willen doen, en zoiets had van: "waarom doe ik dat nu niet? wat houdt me tegen? hoe belangrijk is die wens eigenlijk". Wel, ik ga straks ook weer studeren, maar dan wel om het studeren zélf. Ik heb soms ook nog wel de gedachte om dít of dat te willen, maar dan denk ik erover waarom ik het wil, hoe belangrijk het is, of er niet andere dingen eigenlijk achter zitten.

Soms zei Maarten Luther wel eens iets zinnigs. Hij zei bijvoorbeeld eens dat als hij wist dat morgen de wereld zou vergaan/Jezus terug kwam, hij vandaag nog een boom zou planten. Waarom denk jij dat hij zoiets zou zeggen? Ik ben best wel benieuwd naar jouw antwoord.

Quote:

Ik vind het lastig om te genieten van dingen als ik ga bedenken dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik het doe.

Misschien helpt het als je ook dat niet denk, maar compleet stilstaat met wat dat leuke nú met je doet. Toekomst en verleden zijn in zekere zin fantomen. Zélfs als je dingen plant, dan valt het toch weer anders uit.

Quote:

Daarbij kijk ik graag naar de toekomst en plan ik dingen graag. Ik vind het erg lastig om dingen ook los te laten. [Wat betreft dat onvruchtbaar worden, daarom zette ik er (als het kan) er ook achter. ]

Ja nu ja, ik snap het wel hoor. Het is doodnormaal wat je voelt.

[JoostG 27]

Pius, ik zou graag ingaan op je stelling over wat 'geloven' nu is en wanneer je dus, technisch gezien 'recht' zou hebben op de eeuwigheid, maar dat zou offtopic zijn..

Waar ik wél benieuwd naar ben is je stelling dat je als monnik al met 1 been in de eeuwigheid staat. Waarom is dit expliciet, of misschien moet ik zeggen 'exclusief' als monnik en niet als christen in het algemeen?

[Piebe 84]

De wederkomst zou volgens mij geen feestelijke aangelegenheid worden.

Mat 16,27

Want de Zoon des mensen zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met Zijn engelen, en alsdan zal Hij een ieder vergelden naar zijn doen.

[Morphogenesis 4]

Quote:

Jezus zei 2000 jaar geleden, wat nu nog steeds geldt: Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

[Olorin 155]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 10:32:46 schreef *nath* het volgende: Herkent iemand dit? Hoe ga je er mee om?

Heel herkenbaar. Er is nog zoveel wat ik hier op aarde wil doen. Ik wil nog reizen, ik wil bepaalde dingen samen met bepaalde mensen beleven, ik wil mijn studie afmaken, ik wil verhuizen, en weet ik wat voor dingen nog meer.

Nu kan ik best cynisch zijn over de wereld en heb ik ook heus wel mijn dagen waar ik me ongelukkig voel. Maar ik ben doorgaans toch teveel gehecht aan mijn leven hier op aarde. Het leven kent nare dingen en maar ook zulke mooie dingen.

En dan heb je een neo-platonisch idee waar C.S. Lewis ook mee rond loopt dat in de hemel straks alles wat op aarde de moeite waard is nog veel mooier zal zijn. Maar daar kan ik in de praktijk niet zoveel mee. Er zijn zoveel dingen hier op aarde die ik wil beleven.

Dus, de wederkomst is een prachtige belofte, maar Heer, als U nog even wilt wachten, dan zou ik dat zeer op prijs stellen.

[Kurt 0]

Toen ik nog wel geloofde - een paar jaar geleden - had ik al bijzonder veel moeite met het verhaal van de eindtijd, wederkomst, (eventuele) opname, hemel en hel. En dat is eigenlijk onveranderd. Soms ben ik nog wel eens bang, maar dan vooral voor de dood en alle nare dingen die er nog aan vooraf kunnen gaan. Vooral ook omdat ik geen idee heb wat hierna komt. Je zou zeggen dat vanwege mijn ongeloof het heel simpel is: hierna is er niets, eeuwig niets. Maar er blijft - vanwege mijn opvoeding waarschijnlijk - altijd een stemmetje in mijn hoofd roepen dat er wel wat is. Heel vervelend.

Ik wil niet teveel stilstaan bij de dood - en het vraagstuk van hemel en hel - omdat ik dan een vreselijk kutleven zal hebben. Wel herken ik alles wat *nath* zegt uit mijn eigen geloof van vroeger én ik herken het nog steeds wel in zekere zin.

En ik ben benieuwd waarom Morphogenesis die Bijbeltekst citeert.

[anastasia 0]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 11:37:13 schreef JoostG het volgende: Pius, ik zou graag ingaan op je stelling over wat 'geloven' nu is en wanneer je dus, technisch gezien 'recht' zou hebben op de eeuwigheid, maar dat zou offtopic zijn.. Waar ik wél benieuwd naar ben is je stelling dat je als monnik al met 1 been in de eeuwigheid staat. Waarom is dit expliciet, of misschien moet ik zeggen 'exclusief' als monnik en niet als christen in het algemeen?

Ik denk niet dat het exclusief is, elke christen zou zo in de wereld moeten staan, maar als je het besluit hebt genomen om bewust je hele leven aan God te wijden, dan ben je er meer bewust van dan gemiddeld, het is je diepste wens om volledig God toegewijd te zijn en je bent bewust bezig om "los te laten", wat niet meer betekent dat je niet betrokken bent bij de mensen en de wereld, maar je bent bewuster bezig met in de wereld zijn ipv van de wereld te zijn.

En i.h.a. is het toch zo dat hoe jonger je bent, hoe minder je van die wereld kent en het onbekende toch meer aan je trekt en je wat meer nog van de wereld bent en vaak een klein beetje minder alleen maar "in de wereld"

En aangezien God ons zo gemaakt heeft, zal ie dat bij het laatste oordeel ook zeker meenemen. Ik kan me zo voorstellen dat ie zegt "Zooo, jij bent in die 15 jaar die ik je gegeven heb leuk op weg" of "SZooo jij dacht dat Ik later nog wel eens aan de beurt kwam? Ach ja, als je 15 bent is dat niet zo verwonderlijk, denk er nog even over na, ik kom nogeens bij je terug" Maar ik kan me ook voorstellen dta ie tegen een 80-jarige zegt "Zooo, dus jij dacht dat het genoeg was om op je sterfbed eens naar me om te kijken???"

Niet dat daarmee gezegd is dat ht zo zal gaan, het is maar een beeld he, iets wat ik eigenlijk moet afleren

Enne, was het niet zo dat sommigen zeggen dat in het 1000-jarig vredesrijk mensen nog een kans kregen? En was het niet zo dat God erg voor de vrije wil is? Dan kan ik me ook voorstellen dat ie zegt "Zeg jij daar, je bent gereed voor de opname, maar je vriendje nog niet, wil je samen met hem nog even wachten of ga je direct mee?"

[Piebe 84]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:37:32 schreef Kurt het volgende: Toen ik nog wel geloofde - een paar jaar geleden - had ik al bijzonder veel moeite met het verhaal van de eindtijd, wederkomst, (eventuele) opname, hemel en hel. En dat is eigenlijk onveranderd.

Ben je daardoor van je geloof gevallen als ik vragen mag?

Quote:

Soms ben ik nog wel eens bang, maar dan vooral voor de dood en alle nare dingen die er nog aan vooraf kunnen gaan. Vooral ook omdat ik geen idee heb wat hierna komt. Je zou zeggen dat vanwege mijn ongeloof het heel simpel is: hierna is er niets, eeuwig niets. Maar er blijft - vanwege mijn opvoeding waarschijnlijk - altijd een stemmetje in mijn hoofd roepen dat er wel wat is. Heel vervelend.

Kan me goed voorstellen dat je dat vervelend vindt. Ik ben wel gelovig maar twijfel toch ook wel over wat hierna komt, de ene dag meer als de andere.

Quote:

Ik wil niet teveel stilstaan bij de dood - en het vraagstuk van hemel en hel - omdat ik dan een vreselijk kutleven zal hebben. Wel herken ik alles wat *nath* zegt uit mijn eigen geloof van vroeger én ik herken het nog steeds wel in zekere zin.

Waar ik steeds meer van overtuigd raak is dat we een lichaam nodig hebben voor fysieke pijn. De vlammen van de hel kunnen een geest toch niet schaden?

[Morphogenesis 4]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:37:32 schreef Kurt het volgende: En ik ben benieuwd waarom Morphogenesis die Bijbeltekst citeert.

Dat mag

Dat was een reactie op de post van Piebe:

Quote:

De wederkomst zou volgens mij geen feestelijke aangelegenheid worden. Mat 16,27 Want de Zoon des mensen zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met Zijn engelen, en alsdan zal Hij een ieder vergelden naar zijn doen.

Als je dan Joh. 3:16 er tegenaan legt, lijkt dat die post tegen te spreken

[dingo 166]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 11:02:54 schreef *nath* het volgende: [...] Ik vind de hemel/hel-kwestie erg lastig, omdat ik natuurlijk niet weet waar God naar kijkt. Als je puur kijkt naar geloven of niet, dan zal mijn vriend niet met mij in de hemel zijn, omdat hij niet gelooft.

Als je gelooft is dat genoeg om op God's genade te mogen hopen en pleiten. Aan de andere kant staat ook in de bijbel dat iedereen die God's wil doet aangenomen zal worden. Dus het is niet gezegd dat je vriend niet in de hemel zou kunnen komen.

[Kurt 0]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:48:04 schreef Piebe het volgende: Ben je daardoor van je geloof gevallen als ik vragen mag?

Dat mag je vragen. En het antwoord: gedeeltelijk. Het was een van de grote twijfelpunten, naast vele andere punten.

Quote:

Kan me goed voorstellen dat je dat vervelend vindt. Ik ben wel gelovig maar twijfel toch ook wel over wat hierna komt, de ene dag meer als de andere.

Het is vooral frustrerend omdat ik verstandelijk weet dat ik me niet druk moet maken omdat er niets is of hooguit iets onkenbaars (waardoor ik dus nooit afgerekend zou kunnen en mogen worden op mijn 'ongeloof'). Gevoelsmatig ligt het echter wat gecompliceerder.

Quote:

Waar ik steeds meer van overtuigd raak is dat we een lichaam nodig hebben voor fysieke pijn. De vlammen van de hel kunnen een geest toch niet schaden?

Hoe bedoel je dit precies? Dat er geen hel bestaat? Ik dacht vroeger al dat er geen vuur- en zwavelpoel zou zijn, maar dat de hel een volledige staat van verlatenheid en eenzaamheid zou zijn. Nu geloof ik niet meer echt in een hemel of een hel, maar toch.

En Morphogenesis: er zijn wel meer Bijbelse zaken die elkaar tegenspreken.

[Piebe 84]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:49:19 schreef Morphogenesis het volgende: [...] Dat mag Dat was een reactie op de post van Piebe: [...] Als je dan Joh. 3:16 er tegenaan legt, lijkt dat die post tegen te spreken

Neem dan alvast een Bijbel mee, zodat je Jezus kan aantonen dat hij niemand mag vergelden naar zijn doen!

[Piebe 84]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 12:56:55 schreef Kurt het volgende: Het is vooral frustrerend omdat ik verstandelijk weet dat ik me niet druk moet maken omdat er niets is of hooguit iets onkenbaars (waardoor ik dus nooit afgerekend zou kunnen en mogen worden op mijn 'ongeloof'). Gevoelsmatig ligt het echter wat gecompliceerder.

Kan ik me voorstellen, ik kom uit een omgeving waar veel gereformeerden wonen en ik ben soms ook ontzettend bang terwijl mijn verstand zegt dat het niet hoeft. Erg jammer, maar verander het maar eens.

Quote:

Hoe bedoel je dit precies? Dat er geen hel bestaat? Ik dacht vroeger al dat er geen vuur- en zwavelpoel zou zijn, maar dat de hel een volledige staat van verlatenheid en eenzaamheid zou zijn. Nu geloof ik niet meer echt in een hemel of een hel, maar toch.

Als er een hel is, geloof ik niet dat die leeg en verlaten zal zijn!

Ik denk dat een geest alleen emotionele pijn kan ervaren, maar dat is vreselijk subjectief denk ik, want sommige mensen zou je er een plezier mee doen door ze in de eeuwigheid af te zonderen.

[Étoile 0]

Ik herken het ook wel Nath, als mensen dit bidden oid dan heb ik ook altijd zo iets van : 'hmmm, wil ik dit wel?'. ik heb het idee dat ik ook echt niet klaar ben voor als Jezus terug komt. Wat als ik op dit moment geoordeelt zou moeten worden? Dan ben ik bang toch te licht bevonden te worden...

Daarnaast: ik wil nog mijn studie afmaken, ik wil een man ontmoeten, trouwen, de wereld beter maken, etcetera etcetera.. ook ik heb er last van dat ik toch ontzettend gehecht ben aan mijn leven hier.. en als dat dan gaat veranderen en ik weet niet waarin dat verandert, vind ik dat ontzettend eng.

[Mr. Emilio 0]

Hoezo ben je bang voor gereformeerden?

[Piebe 84]

Quote:

Op vrijdag 11 december 2009 13:13:41 schreef Mr. Emilio het volgende: Hoezo ben je bang voor gereformeerden?

Nee voor het oordeel.