Robert Frans

Allereerst denk ik dat je definitie van een profeet enigszins beperkt is, want een profeet is niet enkel iemand die "de toekomst voorspelt." Een profeet, in christelijk verstaan, is iemand die een woord van God doorgeeft aan een persoon of gemeenschap en daarvoor bovennatuurlijke kennis ontvangt. En in het bijbelse Israël was het ook een ambt, een functie, waarmee je in je levensonderhoud kon voorzien.
De vrouw bij de waterput herkende Jezus immers ook als profeet, terwijl Hij enkel aangaf dat zij meerdere mannen heeft gehad en haar dus niet de toekomst voorzei. Ze herkende Hem dus onder meer in de kennis die Hij over haar verleden had, terwijl Hij niet bij haar in het dorp woonde.
Verder is het niet aan ons om te oordelen of iemand wel of niet onbaatzuchtig zou hebben gehandeld. Wij behoren diegene gewoon dankbaar te zijn als hij iets goeds doet of zegt en er standaard vanuit te gaan dat diegene met de beste wil handelde, totdat het tegenovergestelde onomstotelijk bewezen is. En daarop moet je het natuurlijk liever niet willen laten uitlopen.
Zelfs Paulus schrijft in één van zijn brieven dat het hem niet uitmaakt of iemand uit winstbejag het Evangelie verkondigt, als het Evangelie maar verkondigt wordt. Voor ons zijn de vruchten daarom het belangrijkst en daar mogen wij ook in bescheidenheid op letten. Een goede boom herken je immers aan zijn vruchten. De innerlijke gesteldheid is iets tussen de persoon in kwestie en God.
Het is daarbij ook niet zo dat je geen loon of eer zou mogen ontvangen voor je goede werken. Het is altijd goed om dergelijke erkenningen respectvol en dankbaar te aanvaarden, maar er verder niet méér waarde aan hechten dan dat het een stukje erkenning is van de mensen om je heen. Ook als je geen loon, eer of zelfs dankbaarheid ontvangt voor een goed werk, dien je het goede werk toch te (blijven) verrichten.
Je gaat er dus ongeveer mee om zoals je met een begane zonde omgaat: die belijdt je vol berouw, je ontvangt vergeving van God, je herstelt waar mogelijk de schade, je laat het vervolgens meteen los en je richt je weer op het verder leven met Hem. Voor een goed gedaan werk breng je zo in gebed dank aan God, je ontvangt ervoor in blijdschap de eventuele erkenning en loon van je medemensen, je laat het vervolgens meteen los en richt je weer op het verder leven met Hem.

Well, that escalated quickly.
Tip voor Noël: als je meent dat iemand vanuit zus en zo handelt, probeer dan gewoon eens na te vragen bij diegene of dat echt zo is en aanvaardt dan zonder meer diegenes antwoord. Want niet zelden handelt iemand vanuit volstrekt andere intenties dan jij voor ogen hebt en zeker als je enkel tekst als communicatievorm hebt, mis je heel wat communicatie hierin.
En iemand wijzen op een logische denkfout is geen oordeel over diegene zelf, maar enkel een oordeel over, wel, de denkfout. Ook ik maak zo mijn fouten hierin, maar dat zegt nog niets over mijn intenties en over mijn karakter. Op fouten mag je mensen echter altijd op respectvolle en gepaste wijze wijzen, dat is zelfs een goed werk om te doen.
Als je dus meent dat Flash Gordon onterecht over een denkfout spreekt bij jou, dan kun je ook netjes en inhoudelijk beargumenteren waarom Flash het verkeerd ziet, zonder ook maar één woord over Flash zelf te beginnen. Hij spreekt dan dus helemaal geen oordeel over jou uit, maar puur en alleen over je manier van argumenteren.

Allereerst denk ik dat je definitie van een profeet enigszins beperkt is, want een profeet is niet enkel iemand die "de toekomst voorspelt." Een profeet, in christelijk verstaan, is iemand die een woord van God doorgeeft aan een persoon of gemeenschap en daarvoor bovennatuurlijke kennis ontvangt. En in het bijbelse Israël was het ook een ambt, een functie, waarmee je in je levensonderhoud kon voorzien.
De vrouw bij de waterput herkende Jezus immers ook als profeet, terwijl Hij enkel aangaf dat zij meerdere mannen heeft gehad en haar dus niet de toekomst voorzei. Ze herkende Hem dus onder meer in de kennis die Hij over haar verleden had, terwijl Hij niet bij haar in het dorp woonde.
Verder is het niet aan ons om te oordelen of iemand wel of niet onbaatzuchtig zou hebben gehandeld. Wij behoren diegene gewoon dankbaar te zijn als hij iets goeds doet of zegt en er standaard vanuit te gaan dat diegene met de beste wil handelde, totdat het tegenovergestelde onomstotelijk bewezen is. En daarop moet je het natuurlijk liever niet willen laten uitlopen.
Zelfs Paulus schrijft in één van zijn brieven dat het hem niet uitmaakt of iemand uit winstbejag het Evangelie verkondigt, als het Evangelie maar verkondigt wordt. Voor ons zijn de vruchten daarom het belangrijkst en daar mogen wij ook in bescheidenheid op letten. Een goede boom herken je immers aan zijn vruchten. De innerlijke gesteldheid is iets tussen de persoon in kwestie en God.
Het is daarbij ook niet zo dat je geen loon of eer zou mogen ontvangen voor je goede werken. Het is altijd goed om dergelijke erkenningen respectvol en dankbaar te aanvaarden, maar er verder niet méér waarde aan hechten dan dat het een stukje erkenning is van de mensen om je heen. Ook als je geen loon, eer of zelfs dankbaarheid ontvangt voor een goed werk, dien je het goede werk toch te (blijven) verrichten.
Je gaat er dus ongeveer mee om zoals je met een begane zonde omgaat: die belijdt je vol berouw, je ontvangt vergeving van God, je herstelt waar mogelijk de schade, je laat het vervolgens meteen los en je richt je weer op het verder leven met Hem. Voor een goed gedaan werk breng je zo in gebed dank aan God, je ontvangt ervoor in blijdschap de eventuele erkenning en loon van je medemensen, je laat het vervolgens meteen los en richt je weer op het verder leven met Hem.

Dat kan. En ik ben ook beslist geen Trump- of Wilders-aanhanger, laat dat duidelijk zijn. Maar soms vind ik het dan nog weleens aardig om bij mijzelf "advocaat van de duivel" te spelen. Want waarom krijgt iemand als Trump zoveel aanhang? Wat speelt er in Amerika, wat zien wij niet? En is de huidige status quo dan wel zo probleemoplossend dan? Wat doen deze heren dan wél goed?
Wij zien bijvoorbeeld graag een groene, ecologische lente, maar veel Amerikanen zijn door het sluiten van de vervuilende mijnen wel hun baan kwijtgeraakt. En dus ook hun zorgverzekering, hun pensioen, alles. En je kunt niet zomaar verwachten dat mensen zich wel even omscholen tot windmolenbouwer of zoiets. Hele steden zijn erdoor leeggelopen.
Wij zien graag een gastvrij asielbeleid, maar veel mensen ervaren wel degelijk echt overlast van onaangepaste migranten, terwijl wij schijnbaar vooral lekker zo politiek-correct mogelijke bewoordingen voor deze asielzoekers bedenken om ons daar weer goed over te kunnen voelen.
Wij roemen de vrije markteconomie, terwijl multinationals veel machtiger worden, met schijnbaar gemak honderden mensen ontslaan bij elke "reorganisatie" en geld opeisen dat wij aan zorg en onderwijs hadden kunnen besteden, precies de dingen die veel "gewone" mensen juist belangrijk vinden. Tenminste, zo wordt het in ieder geval gevoeld.
Zo ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd wat de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad door Trump gaat teweegbrengen. Velen roepen nu dat dit het vredesproces ernstig zou hinderen, maar wie weet forceert het toch uiteindelijk een doorbraak ten goede, misschien juist omdat er nu zo'n duidelijk standpunt is ingenomen.
De huidige manier van doen werkt immers sowieso aantoonbaar al decennialang niet, maar toch blijven we er uit eigenwijsheid aan vasthouden. Soms moet je echter iets heel anders en onorthodox doen om je doel te bereiken en misschien is dit er wel een. Ik weet het oprecht niet, maar ik sluit ook niets uit.
Zelf denk ik (tezamen met veel joden destijds) dat we Israël in 1948 nooit juist precies in dat Arabische gebied hadden moeten planten, dat elk boerenverstand eigenlijk wel had kunnen inzien dat dat vrágen om problemen was, maar ze is daar nu eenmaal en dergelijke meer, wel, pragmatische denkwijzen worden niet altijd erg gewaardeerd. Dus vooruit dan maar.
Het valt me dan ook op dat het lang niet alleen Trump-aanhangers zijn die de erkenning een goede of logische zet vinden. Dat maakt de kwestie toch wel boeiend.
Er is dus altijd een andere kant van het verhaal. Een kant die wij misschien dus niet zonder meer horen of echt serieus nemen, omdat wij in onze eigen bubbel leven, mede gecreëerd door de social media. Waardoor wij inderdaad niet meer scherp de ontwikkelingen zien gebeuren die voor onze neus plaatsvinden. En daar schaar ik mijzelf ook weleens onder hoor, want ik zie ook lang niet alles.
En dan heb ik het ook nog niet eens over zoiets als het metoo-gebeuren, waardoor teveel mannen zonder enig fatsoenlijk bewijs worden beschuldigd en voor het leven geruïneerd en we geacht worden alle verhalen zonder meer te geloven. Die op zich mooi bedoelde openheid is al grotendeels tot een klopjacht geworden, omdat het oordeel nu eenmaal sneller is dan het oor.
Ik denk dat, zeker ook met die social media en met de algehele mediocratie die grotendeels al ontstaan is in ook ons land, daarom dat het gebod van Jezus om niet te oordelen alleen maar prangender en actueler is geworden. Dat we altijd, áltijd de andere kant van het verhaal moeten willen horen, ook als de ander zo overduidelijk slecht zou lijken.

Dat kan. En ik ben ook beslist geen Trump- of Wilders-aanhanger, laat dat duidelijk zijn. Maar soms vind ik het dan nog weleens aardig om bij mijzelf "advocaat van de duivel" te spelen. Want waarom krijgt iemand als Trump zoveel aanhang? Wat speelt er in Amerika, wat zien wij niet? En is de huidige status quo dan wel zo probleemoplossend dan? Wat doen deze heren dan wél goed?
Wij zien bijvoorbeeld graag een groene, ecologische lente, maar veel Amerikanen zijn door het sluiten van de vervuilende mijnen wel hun baan kwijtgeraakt. En dus ook hun zorgverzekering, hun pensioen, alles. En je kunt niet zomaar verwachten dat mensen zich wel even omscholen tot windmolenbouwer of zoiets. Hele steden zijn erdoor leeggelopen.
Wij zien graag een gastvrij asielbeleid, maar veel mensen ervaren wel degelijk echt overlast van onaangepaste migranten, terwijl wij schijnbaar vooral lekker zo politiek-correct mogelijke bewoordingen voor deze asielzoekers bedenken om ons daar weer goed over te kunnen voelen.
Wij roemen de vrije markteconomie, terwijl multinationals veel machtiger worden, met schijnbaar gemak honderden mensen ontslaan bij elke "reorganisatie" en geld opeisen dat wij aan zorg en onderwijs hadden kunnen besteden, precies de dingen die veel "gewone" mensen juist belangrijk vinden. Tenminste, zo wordt het in ieder geval gevoeld.
Zo ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd wat de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad door Trump gaat teweegbrengen. Velen roepen nu dat dit het vredesproces ernstig zou hinderen, maar wie weet forceert het toch uiteindelijk een doorbraak ten goede, misschien juist omdat er nu zo'n duidelijk standpunt is ingenomen.
De huidige manier van doen werkt immers sowieso aantoonbaar al decennialang niet, maar toch blijven we er uit eigenwijsheid aan vasthouden. Soms moet je echter iets heel anders en onorthodox doen om je doel te bereiken en misschien is dit er wel een. Ik weet het oprecht niet, maar ik sluit ook niets uit.
Zelf denk ik (tezamen met veel joden destijds) dat we Israël in 1948 nooit juist precies in dat Arabische gebied hadden moeten planten, dat elk boerenverstand eigenlijk wel had kunnen inzien dat dat vrágen om problemen was, maar ze is daar nu eenmaal en dergelijke meer, wel, pragmatische denkwijzen worden niet altijd erg gewaardeerd. Dus vooruit dan maar.
Het valt me dan ook op dat het lang niet alleen Trump-aanhangers zijn die de erkenning een goede of logische zet vinden. Dat maakt de kwestie toch wel boeiend.
Er is dus altijd een andere kant van het verhaal. Een kant die wij misschien dus niet zonder meer horen of echt serieus nemen, omdat wij in onze eigen bubbel leven, mede gecreëerd door de social media. Waardoor wij inderdaad niet meer scherp de ontwikkelingen zien gebeuren die voor onze neus plaatsvinden. En daar schaar ik mijzelf ook weleens onder hoor, want ik zie ook lang niet alles.
En dan heb ik het ook nog niet eens over zoiets als het metoo-gebeuren, waardoor teveel mannen zonder enig fatsoenlijk bewijs worden beschuldigd en voor het leven geruïneerd en we geacht worden alle verhalen zonder meer te geloven. Die op zich mooi bedoelde openheid is al grotendeels tot een klopjacht geworden, omdat het oordeel nu eenmaal sneller is dan het oor.
Ik denk dat, zeker ook met die social media en met de algehele mediocratie die grotendeels al ontstaan is in ook ons land, daarom dat het gebod van Jezus om niet te oordelen alleen maar prangender en actueler is geworden. Dat we altijd, áltijd de andere kant van het verhaal moeten willen horen, ook als de ander zo overduidelijk slecht zou lijken.

ik vermoed dat RobertF, net als ik, de zaken vooral bekijkt vanuit het niet-participerende, observerende perspectief. 
 
Het valt me al jaren op dat de maatschappij, en gedrag van mensen en groepen in die maatschappij, aanzienlijk makkelijker te begrijpen zijn als je niet alles kleurt in het morele oordeel van je eigen groep of je eigen standpunt. Vaak ziet de buitenstaander makkelijker wat gaande is in een groep, niet ondanks het gemis aan emotionele betrokkenheid, maar dankzij.
Ik heb mijn voorspelling dat Trump zou winnen maar gewoon vastgelegd, om niet achteraf het verwijt te krijgen dat iedereen makkelijk praten heeft achteraf. Maar ja, Trump kon je makkelijk zien aankomen. Net als Brexit, net als de PVV, net als de populisten van Duitsland, Frankrijk, Spanje, etc. etc.
 
Niet om de redenen die de populisten zelf geven. Natuurlijk verklaren zij hun opkomst vanuit hun vermeende gelijk. Net zoals de rode terreur uit de jaren '70 en '80 verklaard werd vanuit het vermeende gelijk van de gewelddadig geworden hippies. 
Maar wie kijkt naar menselijk gedrag, en een beetje oplet wie de klappen uitdeelt en wie ze opvangt, ziet snel genoeg waarom de politiek zich ontwikkelt zoals ze doet. 

Ga dan eens in gesprek met Trump-aanhangers. Zonder opgeheven vingertje of je eigen ideeën over de Amerikaanse samenleving, maar gewoon met open vizier. Ga dan ook eens in gesprek met bijvoorbeeld Brexit-aanhangers, PVV-stemmers, Zwarte Piet-aanhangers, kortom, met mensen die tegenwoordig de "boze (blanke) burgers" worden genoemd. Wat ook misschien helpt als je in de Randstad woont: ga eens de provincie in, of lees eens meer specifiek provinciale media. Dat wil namelijk ook nog weleens behoorlijk verschil maken.
Ik heb soms namelijk het idee dat we heel graag óver deze mensen spreken met een soort morele verbazing, maar eigenlijk heel weinig mét deze mensen. Misschien omdat wij onze oordelen al over hen klaarhebben en daarom menen dat we niet ook nog eens echt naar ze hoeven te luisteren, behalve dan voor leuke en ons oordeel bevestigende soundbites bij nieuwsitems over hen. Terwijl het een best grote groep is met wel degelijk serieuze zorgen en vragen.
Daarbij speelt er nog een belangrijk iets: de social media waar we volop gebruik van maken, creëert automatisch een soort bubbel om je heen, zodat je alleen de informatie krijgt die je wíl. De social media en zelfs ook de zoekmachine Google selecteert namelijk berichten en zoekresultaten op basis van je persoonlijke voorkeuren en geschiedenis die je in deze media opbouwt.
Dat is handig, omdat Google dan met je meezoekt en je op Facebook enkel de dingen leest die je interesseren. Maar voor een meer onafhankelijke kijk op dit soort kwesties is het bepaald niet handig, omdat alle tegengeluiden, alle kritiek op jouw manier van leven, immers netjes weggefilterd wordt. Dat creëert dan toch een scheef beeld en maakt je mogelijk blind voor verschillende belangrijke ontwikkelingen.
Als jij de naam Trump googlet, dan is de kans groot dat je, naast de gebruikelijke Wiki's, voornamelijk kritische tot negatieve opinies als zoekresultaten krijgt. Een Trump-aanhanger in Amerika krijgt echter totaal andere resultaten. Die ziet ronkende campagne-artikelen en gelikte filmpjes waarin Trump Amerika weer groot gaat maken. Die ziet vooral positieve opinies, goed onderbouwd en wel. Want let wel: het debat wordt in Amerika veel diepgaander en serieuzer gevoerd, met dikke wetenschappelijke rapporten en al, dan wij hier in Nederland meekrijgen.
Artikelen die resoneren met zijn oprechte zorgen, twijfels en vaak ook wantrouwen jegens de politiek in Washington. Voor hem is het wellicht juist wél een verademing dat hij zich niet keurig naar de gevestigde orde gedraagt en geen halve SJW-er is. Alleen slechte resultaten en te weinig verbetering in zijn levensomstandigheden kunnen dan nog teleurstellingen opleveren.

Ga dan eens in gesprek met Trump-aanhangers. Zonder opgeheven vingertje of je eigen ideeën over de Amerikaanse samenleving, maar gewoon met open vizier. Ga dan ook eens in gesprek met bijvoorbeeld Brexit-aanhangers, PVV-stemmers, Zwarte Piet-aanhangers, kortom, met mensen die tegenwoordig de "boze (blanke) burgers" worden genoemd. Wat ook misschien helpt als je in de Randstad woont: ga eens de provincie in, of lees eens meer specifiek provinciale media. Dat wil namelijk ook nog weleens behoorlijk verschil maken.
Ik heb soms namelijk het idee dat we heel graag óver deze mensen spreken met een soort morele verbazing, maar eigenlijk heel weinig mét deze mensen. Misschien omdat wij onze oordelen al over hen klaarhebben en daarom menen dat we niet ook nog eens echt naar ze hoeven te luisteren, behalve dan voor leuke en ons oordeel bevestigende soundbites bij nieuwsitems over hen. Terwijl het een best grote groep is met wel degelijk serieuze zorgen en vragen.
Daarbij speelt er nog een belangrijk iets: de social media waar we volop gebruik van maken, creëert automatisch een soort bubbel om je heen, zodat je alleen de informatie krijgt die je wíl. De social media en zelfs ook de zoekmachine Google selecteert namelijk berichten en zoekresultaten op basis van je persoonlijke voorkeuren en geschiedenis die je in deze media opbouwt.
Dat is handig, omdat Google dan met je meezoekt en je op Facebook enkel de dingen leest die je interesseren. Maar voor een meer onafhankelijke kijk op dit soort kwesties is het bepaald niet handig, omdat alle tegengeluiden, alle kritiek op jouw manier van leven, immers netjes weggefilterd wordt. Dat creëert dan toch een scheef beeld en maakt je mogelijk blind voor verschillende belangrijke ontwikkelingen.
Als jij de naam Trump googlet, dan is de kans groot dat je, naast de gebruikelijke Wiki's, voornamelijk kritische tot negatieve opinies als zoekresultaten krijgt. Een Trump-aanhanger in Amerika krijgt echter totaal andere resultaten. Die ziet ronkende campagne-artikelen en gelikte filmpjes waarin Trump Amerika weer groot gaat maken. Die ziet vooral positieve opinies, goed onderbouwd en wel. Want let wel: het debat wordt in Amerika veel diepgaander en serieuzer gevoerd, met dikke wetenschappelijke rapporten en al, dan wij hier in Nederland meekrijgen.
Artikelen die resoneren met zijn oprechte zorgen, twijfels en vaak ook wantrouwen jegens de politiek in Washington. Voor hem is het wellicht juist wél een verademing dat hij zich niet keurig naar de gevestigde orde gedraagt en geen halve SJW-er is. Alleen slechte resultaten en te weinig verbetering in zijn levensomstandigheden kunnen dan nog teleurstellingen opleveren.

Ah, de Anglicaanse kerk:
Wees welkom hier.

Nergens, om exact te zijn. Er staat wel dat Jozef niet bang hoefde te zijn om Maria tot zijn vrouw te nemen, omdat zij immers zwanger was geraakt van de heilige Geest. En dus geen overspel had gepleegd, waardoor Jozef aanvankelijk in stilte van haar wilde scheiden. Maria is echter altijd Maagd gebleven, dus bleef het huwelijk mystiek van aard.

Nergens, om exact te zijn. Er staat wel dat Jozef niet bang hoefde te zijn om Maria tot zijn vrouw te nemen, omdat zij immers zwanger was geraakt van de heilige Geest. En dus geen overspel had gepleegd, waardoor Jozef aanvankelijk in stilte van haar wilde scheiden. Maria is echter altijd Maagd gebleven, dus bleef het huwelijk mystiek van aard.

En als íemand Jezus ten volle volmaakt heeft gevolgd en zelfs gedragen, dan is het Maria wel. Zij is hét toonbeeld van de volmaakte christen, hét voorbeeld dat wij mogen volgen in de navolging van Christus. Zij geloofde met ziel en zaligheid in de Verlossing door Hem en zij leed als geen ander met Hem mee onder het Kruis.
Zij die Jezus volgen en gehoorzamen, verbonden met zijn Lichaam, zijn christenen. De eerste christenen ontstonden dus al toen Jezus op aarde kwam en na zijn Moeder zijn eerste volgelingen bijeenriep. Velen volgden Hem, niet zelden op aanwijzing van Johannes, en uit hen ontstond al het prille begin van de Kerk.
Daarbij vergeet je ook nog even dat Maria na de verrijzenis van Christus nog een ongetwijfeld prachtig en heilig leven heeft mogen leiden, liefdevol zorgend voor de geliefde leerling van de Heer. En dat zelfs als jij de latere gelovigen pas als christenen wil zien, Maria dan alsnog weer christen is, daar zij Hem natuurlijk trouw heeft gevolgd en een van de eerste leden van de Kerk was.
Was zij immers ook niet aanwezig op het Pinksterfeest, tezamen met de apostelen en andere leerlingen, en ontving zij dus ook niet ten volle de heilige Geest? Kortom, hoe je het wend of keert, in welke tijd je het begin van het christendom ook wilt plaatsen, Maria was erbij en zij deelde ten volle in alle gaven die de Heer ons heeft gegeven, en nog meer zelfs.

De duivel kwam eens bij Petrus met een helbewonende gamer bij zich, met het verzoek deze man alsnog toe te laten in de hemel.
Als Petrus dan vraagt waarom, klaagt de duivel: "Nou, hij heeft inmiddels al mijn demonen afgeknald, alle helleketels omgegooid op zoek naar special items en hij heeft al twee keer geprobeerd mij als eindbaas te verslaan..."

@Kaasjeskruid, 
De robomop motor (de eigenaar is zo wijs geweest het kwetsbare mandje met de wisser eraf te halen) is trouwens een geliefd speeltje voor bulletjes: 
 
Nog eentje voor Kaasjeskruid, doggie op de Roomba 
 
 
Deze is ook leuk hihihih
 

Vanzelfsprekend. De Kerk is een collectief, een goddelijke familie, niet slechts een losse verzameling individuele gelovigen. Je kunt ook niet in je eentje geloven, dan kwijnt het geloof niet zelden snel weg bij zware tegenslagen.
Maar de Kerk is altijd bijzonder veerkrachtig gebleken in de geschiedenis en heeft het zwaarste kwaad binnen en buiten haar, toen en nu, uiteindelijk altijd weten te doorstaan.
Wie dus hecht in liefde en gehoorzaamheid met de Kerk verbonden blijft en zo met haar samenwerkt, ook en juist in tijden van tegenspoed en beproeving, zal daarom ook delen in die veerkrachtigheid. Zelfs als je geroepen zou zijn tot het kluizenaarsleven en door gehoorzaamheid, gebed en sacrament met haar verbonden blijft.

Klopt, het begint dan ook vooral als een eenvoudige, meer agrarische samenleving van ambachten. Van daaruit, als de bevolking weer talrijker wordt en de pre-apocalyptische kennis wordt bewaard en verder ontwikkelt, zal de menselijke beschaving zoals wij die nu kennen langzaam maar zeker wel weer gestalte krijgen. Het zal dan natuurlijk ook afhangen of er na de apocalyps nog voldoende vruchtbare grond is, waar nodig voldoende dieren om van te leven en ook voldoende veilige plaatsen die bijvoorbeeld niet teveel straling bevatten.

Vanzelfsprekend. De Kerk is een collectief, een goddelijke familie, niet slechts een losse verzameling individuele gelovigen. Je kunt ook niet in je eentje geloven, dan kwijnt het geloof niet zelden snel weg bij zware tegenslagen.
Maar de Kerk is altijd bijzonder veerkrachtig gebleken in de geschiedenis en heeft het zwaarste kwaad binnen en buiten haar, toen en nu, uiteindelijk altijd weten te doorstaan.
Wie dus hecht in liefde en gehoorzaamheid met de Kerk verbonden blijft en zo met haar samenwerkt, ook en juist in tijden van tegenspoed en beproeving, zal daarom ook delen in die veerkrachtigheid. Zelfs als je geroepen zou zijn tot het kluizenaarsleven en door gehoorzaamheid, gebed en sacrament met haar verbonden blijft.

Alleen in deze tsunami zal niemand verdrinken die niet wil verdrinken. En kun je nu ruimschoots alle maatregelen nemen om niet te verdrinken, door zoveel mogelijk hetgeen van je af te gooien dat je naar de bodem doet zinken. Daar hoef je misschien dan nog niet eens gelovig voor te zijn, hoewel dat natuurlijk wel het meest fijn en snel zwemt en je daardoor misschien zelfs zo licht wordt, dat je als het ware opstijgt ten hemel.

De apocalyps is als een bevalling: geen vrouw die daarnaar uitkijkt, maar wel naar het kind dat daardoor geboren wordt.

De apocalyps is als een bevalling: geen vrouw die daarnaar uitkijkt, maar wel naar het kind dat daardoor geboren wordt.

Mooi gesprek tussen Herman Finkers en Annemiek Schrijver
 

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Gelukkig hoef je hier ook niet deel te nemen of zelfs maar mee te lezen, dus dat scheelt je weer een hoop ergernis en onrust. Ik bedoel, zou het zin hebben om op een Ferrari-forum te roepen dat de discussies daar enkel interessant zijn voor Ferrari-fans? Als je meer wil dan Ferrari, dan zoek je toch een algemener auto-forum?
En natuurlijk denken we menselijk over God. We kunnen als mensen namelijk weinig anders dan menselijk denken. Van een olifant verwacht je toch ook niet dat hij als een tijger denkt? Hoe kun je dan van mensen verwachten dat zij als God denken?
Het beste en meest edele wat we daarom kunnen doen, is Gods wezen in menselijke termen vertalen middels verhalen, riten, gebeden, kunstwerken, muziek, dogma's, de bestudering van de schepping, etc. Beelden die ons zelf ook onder meer in het Evangelie worden aangereikt en geconcretiseerd, want het Woord is vlees geworden.
Maar het menselijke verhaal, hoe prachtig, complex, gelaagd en kunstzinnig ook, is natuurlijk niet Gods wezen zelf, maar enkel onze expressie ervan. Geen enkele gelovige zal uiteindelijk ook anders kunnen beweren. Nu kijken we nog als in gebroken spiegels, maar dat zal niet altijd zo blijven.
Wij geloven dat het meest volmaakte beeld dat God ons van Hem heeft meegegeven, dat van een kapotgeslagen Man aan een kruis is. Een Man die de dood overwint door te sterven en te verrijzen, die het leven en het lijden heiligt door beiden ten volle te ondergaan. Eén vooor ons volmaakt Godsbeeld en het is een lijdende Man, hangend tussen hemel en aarde, van alles en iedereen verlaten.
Wie dat niet kan verstaan, zal, zo ik geloof, God zelf ook nooit helemaal verstaan, maar verstokt blijven in de eigen, mooi gepolijste, aangename en vast ook wel filosofisch, historisch en rationeel verantwoorde godsbeelden die toch nooit helemaal zullen voldoen. Alleen het Kruis opent de hemel, alleen de Mens zal de mens verlossen en opnemen in het goddelijk leven, alleen wat gegeven is zal ontvangen worden en wel in duizendvoud.

Ongetwijfeld niet. Maar ja, kunnen wij met onze kleine, relatief primitieve breinen dan wel echt reële verwachtingen hebben van Iemand die omnipotent, alwetend en groter dan het universum zelf is (of zou zijn, als je liever in hypothesen daarover spreekt)? Kunnen wij werkelijk beseffen wat echte, volmaakte en allesgevende Liefde is, terwijl we zelf al niet eens altijd even goed weten hoe elkaar te beminnen? Niet zelden herkennen we echte liefde niet eens als het vlak voor onze neus staat, of willen we haar niet aanvaarden omdat het ook alles van onszelf vraagt.
Misschien is de Waarheid, de Liefde, wel zo schrikwekkend groot en zo angstwekkend fel en allesdoordringend, puurder en lichter dan alle sterren bij elkaar, dat het ons zou doen sterven van diepe, existentiële wroeging en verpletterende misantropie als zij zich niet zou uiten op manieren die voor ons vertrouwd en herkenbaar zijn, maar ook vernieuwend en paradoxaal. Zodat we vanuit het bekende steeds meer mogen doordringen in het onbekende, totdat uiteindelijk we in die liefde gegroeid zijn en daadwerkelijk kunnen delen in het goddelijk leven.

Er zijn twee soorten van kunnen: iets kunnen vanuit je technische mogelijkheden en iets kunnen vanuit je karakter. Zo kan ieder mens bijvoorbeeld gemakkelijk een puppy doodschoppen, omdat wij nu eenmaal sterker en groter zijn dan een puppy. Maar er zijn, als het goed is, maar weinig mensen die dat echt ook zouden kúnnen, dat over hun hart zouden kunnen krijgen of er ook maar aan kunnen denken zoiets verschrikkelijks te doen. Zij kunnen het dus werkelijk echt niet, ondanks hun sterkte en grootte.
Als dus gesteld wordt dat God niet kan liegen, dan wordt denk ik over het algemeen dan ook de tweede soort van kunnen bedoeld: natuurlijk kan God vanuit zijn onmipotentie glashard tegen ons liegen, maar Hij kan het niet over zijn Hart verkrijgen om dat te doen. God is liefde en zonder vertrouwen is geen volmaakte liefde mogelijk, dus vertrouwen we er volledig op dat God waarheid is en er dus geen enkele leugen in Hem kan bestaan. En wij worden ook uitgenodigd om op liefdevolle wijze zo eerlijk en betrouwbaar mogelijk te zijn.