Mattijs
-
Aantal bijdragen
810 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
Nooit
Berichten geplaatst door Mattijs
-
-
Quote:Dat zegt mogelijk heel veel over de oplossing. Slaag je er in die onzekerheid weg te nemen, dan komen we ergens.
Die vrouw moet daarin het initiatief nemen, niet de man. ZIJ moet zich realiseren dat dit een probleem is en dat dat probleem vanuit haar gevoel of psyche komt. DAAR ligt de basis van een oplossing. Niet bij het bestrijden van slechts symptomen door de man. Maar ik geloof dat ik dat nu al 3 keer gezegd heb, maar je gaat er niet eens op in. Dus we blijven in cirkels praten op deze manier.
Ik snap wel wat je bedoelt, maar je hebt in mijn optiek gewoon geen gelijk, omdat je de essentie van het probleem niet aanpakt als je de actie vanuit TS moet laten komen.
Quote:En wat onzekerheid betreft, stel je voor, een vrouw krijgt kinderen, dat heeft gevolgen voor haar figuur. Alles wordt wat slapper, gaat hangen etc., hoewel manlief er niet over klaagt heeft ze het idee dat ie haar vroeger aantrekkelijk vond. Dat kan er mede door komen dat het seksleven normaal gesproken langzaam aan afneemt qua intensiteit na de eerste jaren.Als haar man dan fantastisch communiceert met een vriendin die nog geen kinderen heeft gekregen en naar de mening van die vrouw van alles heeft wat zij niet te bieden heeft, graag tijd alleen met haar doorbrengt zonder vrouw, hoe reageert ze dan? De meeste vrouwen bemerken dan gevoelens van jaloezie.dus toch jaloezie? interessant.
En ook hier geldt: Zolang de man haar liefdevol en goed behandelt, een goede echtgenoot is, dan is ook hier weer er geen enkele reden voor om die gevoelens te hebben.
Wederom: ook hier liggen die gevoelens dan verankerd in de psyche van de vrouw, waardoor een oplossing voor dat probleem enkel hier gevonden kan worden. Je kunt als man dit best ondersteunen door liefdevol haar te behandelen en door haar te vertellen en te laten merken dat je nog steeds van haar houdt en haar nog steeds je perfecte partner vindt, maar de oplossing van het daadwerkelijke probleem ligt daar niet.
En dus los je het niet op door alle andere vrouwen maar op een afstand te houden, want vroeg of laat komen die gevoelens van de vrouw toch wel aan de oppervlakte, alleen dan vanuit een andere invalshoek wellicht. En dan heb je nog steeds niks opgelost. Sterker nog, als je op die manier blijft handelen, trek je jezelf en je partner alleen maar meer in dat web van ongenoegen, jaloezie en onzekerheid. Zonder dat het ooit iets zal oplossen.
Quote:Jaloezie is een soort angst, en angst is LANG niet altijd rationeel. Heb je zelf angsten die je niet goed kunt verklaren of wegnemen? Veel vrouwen zijn bang voor spinnen of muizen. Waarom? Die doen niets, kunnen niets doen ook.[/qoute]Jaloezie een soort angst? Da's natuurlijk grote onzin om dat zo 1 op 1 aan elkaar te koppelen.Jaloezie kan ook vanuit hebzucht ontstaan, zonder dat dat ook maar 1 moment met angst te maken heeft. Ik wil in deze situatie van TS absoluut niet stellen dat DAT nou hier de waarheid is, maar de kort door de bocht visie die jij er hier op na houdt is allerminst zomaar van toepassing.En de angst voor muizen is natuurlijk van een volledig andere orde. Daarvan is de noodzaak ook minder om die aan te pakken, omdat deze angst bijvoorbeeld je huwelijk niet aantast. Maar zodra angst zorgt voor negatieve effecten op aspecten van je leven, dan zul je er toch wat mee moeten. Heb je vliegangst, maar wil je wel perse naar je stervende moeder in Australie, dan zul je ook een manier moeten vinden om je vliegangst te overwinnen. Om maar eens een heel ander voorbeeld te noemen. De angst van partner van TS, kan uiteindelijk verregaande gevolgen hebben voor hun huwelijk. Daarom zul je deze MOETEN aanpakken en zul je als partner dus ermee aan het werk moeten. Door bijv. via professionele hulp te achterhalen waar de angst vandaan komt en deze vervolgens proberen weg te nemen.Als een vrouw reden heeft om haar man te wantrouwen, word ze ook sneller jaloers, ook dat lijkt me logisch. Die reden (zoals vreemdgaan) leidt behalve tot wantrouwen, ook tot onzekerheid.Als een vrouw reden heeft tot wantrouwen dan klopt dat. Maar daar praten we hier JUIST niet over.
We praten juist over een TS die aangeeft geen enkel kwaad in de zin te hebben mbt die andere vrouwen. En kom dan niet aan met zo'n slap argument als; "ja, maar het blijft wel een vrouw waarmee hij mee omgaat, dus loop je een risico" In de huidige maatschappij loop je ook een risico als het om een man gaat. Ik wil ze de kost niet geven, al die getrouwde kerels die stiekum het Amsterdamse bos in gaan en ik weet niet wat doen met andere mannen. Dus we hebben het er juist over dat vrouw van TS helemaal geen enkele reden heeft om haar partner te wantrouwen.
Quote:Wat hier wel eens de oplossing zou kunnen zijn, is om te werken aan het zelfbeeld van de vrouw van Mattijs.Als het zelfbeeld van partner het probleem is... Ja, dan klopt dat.
Maar ook hier zal die partner eerst zelf haar bewustzijn daarover op de rij moeten hebben en ook echt daar wat mee WILLEN doen. Ervan doordrongen zijn dat het probleem in deze dus bij haar ligt. (dan praat ik niet over schuld, maar gewoon simpelweg dat door HAAR zelfbeeld, het probleem aan HAAR kant ligt).
Vervolgens zal zij daarin stappen moeten ondernemen. Wat de man kan doen is dat dan ondersteunen. Maar ook hier weer, niet door het bestrijden van gevolgen. Maar door je te focussen op het probleem.
Als je dan al die gevolgen denkt te moeten aanpakken, dan in zeer goed overleg van TIJDELIJKE aard. Dit om slechts het proces voor de partner in deze wat te verlichten!
-
Quote:
Dan zeg ik het ook nog 1x: Het is volgens mij omgekeerd.
Onzekerheid komt vanuit Jaloezie en wantrouwen.
Als jij je partner voor 100% vertrouwt dat hij trouw is en weloverwogen en in volle liefde met je getrouwd is, dan is er niks om onzeker over te zijn.
En zelfs als je gelijk hebt (wat ik dus niet denk), dan nog ligt de oplossing van het probleem niet bij het bestrijden van gevolgen, maar bij het bestrijden van oorzaken.
Ook al zou je gelijk hebben, TS geeft aan er moeite mee te hebben. Hoogstwaarschijnlijk mondt zoiets uit in een enorm drama als er niks mee gebeurt.
Maar als je niet die onzekerheid/wantrouwen/jaloezie aanpakt bij de wortel, dan verandert er in essentie nooit wat.
Voor dat ik op "posten" druk, heb ik eerst dit stukje nog eens doorgelezen. Zit volgens mij geen woord spaans bij.
Dat jij het benadert vanuit een onzekerheid, dat weten we nu wel. Maar dat zegt nog niks over de oplossing, ongeacht of ik het met je eens ben of niet.
-
filmpje wat we gemaakt hebben voor vrienden van ons die gingen trouwen.
Beide helemaal "Friends" fanaat..
De dingen die je ziet in het filmpje zijn typische dingen van het bruidspaar, maar daar moet je het verhaal voor kennen. Desalniettemin, een leuk filmpje.
-
Amen Nynthe Amen!!!
Krijg bijna de neiging om verliefd op je te worden en vreemd te gaan!!!!
Geintje natuurlijk!!!!Maar je hebt wel gelijk...
Zie overigens net dat er een poll over dit onderwerp is.
Ben benieuwd wat wat de uitslag is.
Tot nu toe overweldigend... gelukkig maar...
3 uit 3 die zeggen dat de partner volledig vrij is omdat ze hem/haar vertrouwen.. gelukkig maar...
-
@Light:
Ik ga niet in op verschillende voorbeelden, omdat in mijn optiek het er niet toe doet:
Als je getrouwd bent, dan hoort daar vertrouwen bij. Zoals Nynthe ook zegt: Je voorkomt jaloezie niet door maatregelen te nemen waardoor je geen mensen van het andere geslacht meer ontmoet. Je voorkomt jaloezie door 100% vertrouwen in je partner te hebben.
En dus ligt het in die zin bij de partner van TS om daarmee aan de slag te gaan. Natuurlijk kan TS daarin bijstaan en haar ondersteunen, maar de essentie zal toch bij haar liggen. Je moet geen symptomen maar oorzaken bestrijden in zoiets.
Dus je voorbeelden maken me niet uit. Ik ga binnen mijn huwelijk gewoon uit van 100% grenzeloos vertrouwen in elkaar.
Toen mijn vrouw nog studeerde ging ze erg veel om met een jongen van de opleiding. Ging met hem stappen, bleef daar eten.
Moet ik daar wat van vinden? Ze heeft tegen mij ja gezegd en ik ga op basis van haar jawoord ervan uit dat ze me niet bedriegt. Punt, klaar uit.
Geen argumentatie over waarom ik in mijn recht zou staan jaloers te zijn.
Want die argumentatie is er in mijn ogen niet. En ja, da's een mening, eenieder moet er over denken zoals hij dat wil. Maar voor mij is 1 ding duidelijk. Op het moment dat er een sfeer van jaloezie en wantrouwen binnen onze relatie ontstaat, dan is hoogstwaarschijnlijk de relatie binnen no time over.
En nogmaals, dan maken al je verschillende situaties niet uit.
Wat betreft dat wat je zegt over dat het geen drama is om minder met anderen om te gaan.
Het is niet een opzichzelfstaand iets. Het gaat niet perse om die ene vriendschap met die ene persoon. Het gaat om de cultuur die je met elkaar binnen je huwelijk creeert. Een cultuur waarin je dus als partner, die heel onschuldig gewoon bepaalde vriendschappen heeft, de rest van je leven voorzichtig moet zijn en nadenken over wat je doet. Dat heet op eieren lopen en binnen je relatie moet je gewoon jezelf kunnen zijn vind ik. Dat geldt dus ook voor de vriendschappen die je aangaat.
Ik zou me wel bijvoorbeeld kunnen voorstellen dat er sommige personen zijn die je beter kunt mijden in je huwelijk. Bijvoorbeeld dat mijn vrouw een vriendschappelijke relatie zou krijgen met mijn ex, met wie ik het hoogst mogelijke gedonder heb. Maar dat ligt dan niet aan sekse, maar dat ligt op het persoonlijk vlak. dat vind ik een andere situatie.
Dus: Ja het is wel een drama!!!
En nog maar een keer (ben blij dat bijv. Nynthe dat bevestigt)
Het draait in je relatie allemaal om vertrouwen.
Vertrouwen is dus de basis voor een relatie waarbij de hele wereld om je heen kan vreemdgaan en jij nog steeds niet de behoefte hebt om de telefoon van je man door te spitten of een avondklok in te stellen, of te bepalen met wie je partner wel en niet omgaat.
Dat vertrouwen zorgt er ook voor dat je niet die onzekerheid waarover jij blijft spreken hoeft te hebben.
want leg mij dan eens uit waar die onzekerheid vandaan komt? Waarom zou je vrezen dat je je partner kwijtraakt als je 'm volledig vertrouwt in wat hij je op je trouwdag beloofd heeft? Die onzekerheid moet dan toch juist uit een stuk wantrouwen naar je partner toe komen?
Als je je partner vertrouwt = geen wantrouwen = geen onzekerheid. Niet zo heel ingewikkeld lijkt me.
Mensen die niet in dat vertrouwen met elkaar kunnen leven? Vanuit mijn overtuiging zou ik die mensen waarschuwen om te gaan trouwen.
-
Quote:[...]Ik ben er ook altijd voor om ruzies te voorkomen, maar ik denk dat dit alleen werkt als we open kaart spelen met elkaar. Op mij kom je over als een eerlijk mens en daarom zou ik je willen vragen de volgende vers eens te lezen en je af te vragen of het inderdaad dezelfde God is.[De farizeeërs en Schriftgeleerden warennietuit God, noch geloofden zij in Hem, aldus onze Heer. Zij dachten God te kennen, maar Jezus zei dat zij Hemnochde Vader kenden (Joh 8,19) en beide Jezusende Vader (Joh 15,24)gehaathebben! Zij hadden dus een 'andere' God. Vergeet niet dat zij joden waren die fanatiek uit de Thora lazen en alsnog Christus er niet in vonden maar Hem lasterden. Dat zij niet uit God waren lijkt mij daarom geen lichte zaak. Er zijn jodenenMoslims die beide Jezus verwerpen. Mijn vraag aan jou is, is bovenstaande vers op hen te betrekken? Zo nee, waarom niet?Ik wil Marlies vragen mijn reactie niet te verwijderen, want het is wel degelijk ontopic:Mijn vraag aan de Moslims over Joh 8 is; ervaart u die vers als beledigend? En wat heeft u liever, de waarheid een beetje onder het kleed vegen om woorden te voorkomen (die later toch naar boven komt en dan alsnog voor spanningen kan zorgen) of de boeken openen en niet bang zijn te onderzoeken wat er staat, ook al is dat mogelijk kwetsend voor beide partijen. Ik weet dat er in de Koran ook zaken staan die niet vleiend voor christenen zijn, maar mijn voorkeur geniet toch om daar niet omheen te draaien en eerlijk te zijn. Volgens mij is dat de enige manier om op te houden met vechten om een been.
Tja, goed punt.
Zou kunnen hoor, dat mijn visie erop niet strookt met wat Jezus ervan zegt.
Aan de andere kant is er een verschil in hem niet kennen of zelfs haten, dan de manier waarop vele moslims naar Jezus kijken.
Ook in de Koran geldt Jezus als een groot profeet.
Het enige verschil zit 'm in het goddelijke van Jezus en het sterven van Jezus.
Nou kan dit ook volgens de tekst uit Joh 8 als onoverkomelijk beschouwen. Zou kunnen, weet ik niet.
Blijft staan dat ik vind dat ik niet moet oordelen over de ander.
Dat laat ik aan God en Jezus over, snap je?
Mijn taak is om mijn medemens proberen lief te hebben.
En volgens mij geldt dat voor iedereen. Is het dan niet mooi als we eendracht zoeken in 1 God, ondanks de verschillen?
Maar nogmaals: het zou best kunnen dat Jezus hier precies daar over spreekt, hoewel in enge zin des woords de Moslims nooit bedoeld konden worden, omdat de Islam toen nog niet bestond.
-
Dus jij vind het begrijpelijk dat mensen boos worden als je een vriendschappelijke band hebt met iemand van het andere geslacht.
Nou ja, laat mij dan maar een gebrek aan empathie hebben richting de vrouw, maar ik blijf dat ongekend vinden.
Ik vind dat binnen een huwelijksband dat soort dingen niet nodig zouden zijn.
Zoals ook al eerder gezegd door iemand:
Als ik met dat soort dingen te maken krijg, of je het nou jaloezie of wantrouwen noemt, of dat je vergeleken wordt met een kwart van de bevolking:
Ik zou me ronduit beledigd voelen. Notabene door je eigen vrouw.
Als jij dat wel kunt snappen en er mee om kunt/wil gaan, dan moet je dat zelf weten.
Feit blijft, om het nog maar eens op TS te betrekken, dat TS aangeeft dat hij daar niet mee om kan gaan.
En dan kun je wel vinden dat TS bepaalde relaties moet laten bekoelen, maar nogmaals: Dat lost in essentie het probleem niet op. De gevoelens van de vrouw blijven bestaan. Dus DAAR moet je ten diepste mee aan de slag.
-
Quote:Met het licht slaan van een vrouw wordt bedoelt dat je haar een tikje mag geven op haar schouder, dat is dus zeker geen mishandeling , dat komt er zelfs nog niet in de buurt.Spijtig genoeg weten sommige moslimmannen (zo noemen ze zichzelf toch) niet hoe hun geloof in elkaar zit. Ze gaan zelf heel de dag koffie en hasj smoren in het cafe en zitten daar werkeloos hun dag te verspillen. Als ze thuis komen verwachten ze een proper huis en eten op tafel, en als de arme vrouw niet springt voor haar man eindigt het in agressie.Zeer spijtige zaak dat ook de naam 'moslim' naar de vaantjes helpt. Maar vergeet niet dat Islam dit afkeurt en het ook helemaal niet is toegestaan.Hoe het wel moet ziet men meestal niet als buitenstaander omdat de goeie mannen meestal wel werken en daarna hun tijd thuis met vrouw en kinderen doorbrengen op een vredevolle goede manier, en naar de moskee gaandend.
Laat ik beginnen met zeggen dat ik in essentie veel respect heb voor de Islam en dat ik ons in essentie beschouw als broeders en zusters in de God van Abraham.
Ondanks verschillen in inzicht over het hoe en wat, is de God dezelfde en dat zou moeten zorgen voor respect en verdraagzaamheid en niet voor onzinnig geruzie.
Dat gezegd hebbende:
@ Niftaly:
Wat ik dan vervolgens mis, is dat ik hier maar zo weinig over hoor.
Ik hoor te weinig kritiek op jullie eigen godsdienst en op jullie medegelovigen in de Islam.
Wij als westerlingen hebben volgens mij zo'n verwrongen beeld van de Islam omdat ons slechts de uitwassen bekend zijn en we veeeeel te weinig tegengeluid horen van alle goed bedoelende moslims wiens normen en waarden niet erg ver van die van Christenen afliggen.
Ergens anders heb ik je zien schrijven dat er op dit forum een roddelhoekje gecreeerd is waar de moslims even lekker besproken worden en waarvan jij vindt dat jij als moslim daar ook je zegje mag doen.
Helemaal mee eens...
Maar waarom lijkt het zo schier onmogelijk voor ons als christen om eens in de moskee te discussieren over waarom wij toch echt geen christenhonden zijn?
Waarom ben je ook zelf slechts zelden tot nooit geneigd om de gesprekken zuiver te houden en niet te spreken over goed of fout.
Ik zou hier op een christelijk forum veel liever zien dat we als moslims en christenen samen de wereldproblematiek bespraken en hoe wij daar als gelovigen mee om kunnen gaan en er misschien zelfs wat aan te doen.
In plaats daarvan wil jij alleen maar bewijzen dat de bijbel onzin is (terwij nota bene in de koran redelijk hoog opgegeven wordt over de bijbel, maar dat terzijde)
Waarom niet de Islam promoten als een tolerante religie met gelovigen die positief in het leven staan en respect hebben voor medemens (moslim of niet) en voor geloof (islam of niet).
-
Quote:Ik ben zo breekbaar als maar kan.Maar als Mach iets bralt over dat hij de crew bedankt voor zover ze competent zijn, dan wil ik best een stalen ros genoemd worden als ik dat in de verste verte geen "nare" sneer vind.
Samengevoegd:Trouwens.DostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiDostojevskiIk test het maar even, maar nee, ik snap het niet. Hoe bedoel je dat mijn nieuwe naam niet snel typt?
ctrl-c
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
ctrl-v
Zo kan ik het ook!!!!
Maar als mensen je schijnbaar Dosto mogen noemen, geloof ik niet dat dit erg veel problemen geeft, als we weer eens in een onmogelijke discussie verzeild zijn geraakt!!!
Maar BOT:
Ben blij dat dit weer een Macchiavelli stunt is..
Er verdwijnen anders wel errug veel prominente namen van dit forum!!!
-
In Hengelo zit ik errug graag op het terras van Jazz/blues cafe "de Cactus", vooral vanwege de te gekke live muziek daar..
Daarnaast het binnen terras van Cafe "het Uurwerk", ook een aanrader, mocht het onwaarschijnlijke toeval jullie een keer naar Hengelo brengen.
En we hebben natuurlijk de terrassen van Stravinsky en de Twee Wezen.
En dit alles geschreven terwijl het hier met bakken uit de lucht komt... Oh, de Ironie!!!
-
Ik kan er eerlijk gezegd niet zoveel kwaad in zien.
Tolkien was devoot katholiek.
Hij beoefent geen magische onzin, schrijft alleen een fantasie boek.
en vooral met de reden omdat hij en CS Lewis vonden dat er een gebrek was aan britse mythologische geschiedenis.
Dat is de hele reden dat LOTR zo uitgebreid is.
Ik zie er geen enkel kwaad in.
Ik vind het boek te gek, vind de films bijkans nog beter...
-
1. Ik benadruk nogmaals dat dit helemaal niks te maken heeft met hoe het in mijn huwelijk gaat en dat het zo dus zou moeten.
Ik geef alleen maar aan dat ik wantrouwen in een huwelijk heel raar vindt.
En FYI:
Jij doet het nu overkomen alsof twee andere mensen daar anders over denken. De hele essentie van dit topic is dat Thomas er een probleem mee heeft.
Als hij zich prima zou voelen met een vrouw die 'm wantrouwt als het om andere vrouwen gaat, prima. Ik snap dat niet, maar ik ben dan ook niet met haar getrouwd. Ik bedoel, er zijn zo veel vrouwen waarmee ik niet zou trouwen omdat we nou eenmaal niet bij elkaar zouden passen. Niks aan de hand.
Maar TS geeft aan hier juist moeite mee te hebben.
En dat gezegd hebbende, dan kom je dus op het punt: hoe los je zoiets op.
En vervolgens geef ik aan dat de oplossing niet bij hem maar bij haar gezocht moet worden.
Om 1 heel logische reden:
Wantrouwen past in mijn optiek niet binnen een huwelijk.
Net als vreemdgaan niet binnen een huwelijk past.
Waarom past het niet?
Als je namelijk je partner wantrouwt in dingen, zonder dat hij daar enige reden toe gegeven heeft, dan dwing je je partner om op eieren te lopen. Die persoon moet namelijk bij ieder contact wat ie legt oppassen of het wel binnen de gevoelens en principes van zijn vrouw past.
En zolang er van haar kant niet gedacht wordt over een oplossing in de sfeer van: leren dat je man gewoon te vertrouwen is in alle opzichten, dan blijft de man dus gewoon de rest van zijn leven op eieren lopen.
Geloof me, da's niet wenselijk.
hier geef ik volgens mij nogmaals heel duidelijk aan met duidelijke argumenten waarom ik vind wat ik vind.
En ja, ik ben heel stellig in mijn mening, nogmaals, omdat ik vind dat wantrouwen binnen een huwelijk ECHT ECHT ECHT niet kan.
En nu mag jij mij uitleggen waarom binnen een huwelijk, waarin 2 mensne elkaar trouw gezworen hebben, waarin 2 mensen elkaar beloofd hebben bij elkaar te blijven en de huwelijkse verplichtingen te zullen naleven, waarbij 2 mensen voor Gods aangezicht beloofd hebben elkaar als man en vrouw lief te hebben tot de dood hun scheidt.
Waarom past daar volgens jou wantrouwen in??
Omdat 1 op de 4 relaties beeindigd wordt doordat een partner vreemdgaat? Dat vind ik zo'n onzin redenering.
Dat is toch geen enkel argument waarom zij hem niet moet vertrouwen?
-
Quote:Het is in hele goede, gelukkige huwelijken voorgekomen dat iemand een fout maakt en vreemdgaat. Vertrouwen is natuurlijk mooi, maar er zijn altijd grenzen. Is het ok als een man de hele avond bij een andere vrouw doorbrengt? Of er zelfs overnacht? In hetzelfde bed slaapt? Als ze beiden graag naakt slapen? Etc. etc.Daarmee wil ik dus niet zeggen dat ik ook zo'n foutje kan maken, want ik kan van mezelf met zekerheid zeggen dat ik niet vreemd zal gaan. Reacties als "zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten" worden niet gewaardeerd.Verder heb ik het idee dat Thomas hier vooral op zoek is naar bevestiging van zijn eigen ideeen. De kans dat dat zijn verhaal beinvloed heeft, is vrij groot, enige subjectiviteit sluit ik zeker niet uit.Mattijs oordeelt natuurlijk veel te snel en denkt dat zijn huwelijk de maatstaf is voor heel Christelijk NL. Desondanks weet ik zeker dat hij ook grenzen stelt.Die hele verhalen, waarbij hij de vrouw van Thgomas bij voorbaat al veroordeelt als onredelijk, vind ik speculatie.
Ik denk helemaal niet dat mijn huwelijk maatstaf is. Allesbehalve zelfs. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Maar als het gaan om een huwelijk. twee mensen die geTROUWD zijn, dan mag ik toch aannemen dat je elkaar toch vertrouwt?
En ergens blijven slapen of naakt rondlopen is natuurlijk heel wat anders dan een avondje op de bank zitten praten over de dingen des levens.
Ik vind het ronduit belachelijk dat er hier christenen rondlopen die enerzijds vreemdgaan, sex voor het huwelijk en weet ik wat al niet meer zei, zonder enige vorm van nuance veroordelen. Maar als een van de partners de ander wantrouwt, dan vinden we dat allemaal te verdedigen, sterker nog: We vinden het schijnbaar zelfs terecht, tenminste dat lees ik uit jullie reacties over dat er veel anderen ook vreemdgaan en dat dus het gevoel van wantrouwen terecht is.
Wat een nonsens. Ik hoop dat jullie partners je ook kunnen bij brengen hoe belangrijk vertrouwen in een relatie is.
je zegt het zelf: IK zou nooit vreemdgaan. Dan is het toch heel erg mocht jouw partner je daar zo van verdenken dat bij ieder contact dat je met iemand van het andere geslacht hebt, je vrouw flipt en boos wordt op jou dat je dat doet?
Doe toch eens even allemaal normaal zeg.. pfffff...
En wat betreft de grenzen die ik stel aan mijn vrouw? Het enige wat ik van mijn vrouw vraag is dat het een liefdevol vriendelijk mens is. Niet alleen naar mij, maar naar iedereen om haar heen. Vriendelijk zijn, beloften nakomen, klaarstaan voor een ander. That's it. We zijn dan ook getrouwd met de tekst van filipenzen 4.
Verder laat ik haar lekker haarzelf zijn met haar eigen dingen. Net zoals zij dat andersom ook doet.
En ik besef me hier eens te meer hoe ik het getroffen heb. Gezien het feit dat ik hier lees dat mensen het vreselijk normaal vinden om hun partner te mogen wantrouwen in een relatie/huwelijk...
-
Quote:[...]Ow zo ja.Maar Mattijs, over het algemeen kan ik me wel vinden in je uitleg en in feite gaat het over een ideaal beeld hoe een huwelijk hoort te zijn. Maar toch blijft het dan de vraag hoe Thomas dit mee kan nemen in de praktijk met zijn vrouw. Want ik denk dat hij toch wel rekening zal moeten houden met het gedrag van zijn vrouw, omdat dit gedrag mogelijk al tot in een ver stadium is doorgevoerd. Ik denk niet dat Thomas nu ineens kan doen alsof zij hem moet vertrouwen omdat zij een huwelijksakte ondertekend heeft. Mij lijkt dat ie dan binnen de kortste keren in een scheiding komt te liggen.Ik denk dat hij zijn vrouw toch wel in een zekere mate tegenmoet zal moeten komen al is het alleen al om haar te kunnen doorgronden. Als zijn vrouw hem niet vertrouwt, dan zal die vrouw daar ook niet echt gelukkig onder zijn en is het ook een zaak om te kijken wat Thomas kan doen om haar vertrouwen te winnen. Ik vind ook niet dat zij hem maar zomaar allerlei dingen kan verbieden, maar hij kan haar ook niet simpelweg negeren vanwege een huwelijksakte. Ik denk dat het belangrijk is voor Thomas dat hij zijn handelingen niet gaat verdedigen, maar gaandeweg probeert uit te leggen dat hij die handelingen doet omdat hij het zo wil en dat er verder niets is dat er aan te snappen valt.
Ik vind dat de omgekeerde wereld.
Ik ga ervan uit dat beiden de huwelijksakte welbewust ondertekend hebben en daar ook achter staan allebei.
Iets minder zakelijk gezegd: Ze houden van elkaar en willen met elkaar oud worden.
Als het wantrouwen nergens op gebaseerd is, of beter gezegd: als er geen reden is voor het wantrouwen, dan is Thomas zijn partner degene die als eerste stappen moet ondernemen om uit deze 'crisis' te komen.
Dus Thomas moet duidelijk maken aan zijn vrouw dat het wantrouwen nergens op gebaseerd is, dat het niet nodig is hem te wantrouwen. Vervolgens is zij degene die daar dan mee aan het werk moet.
Ik vind het te zot dat in dit geval Thomas degene is die zich aan moet passen, omdat zijn vrouw "nou eenmaal zo is."
In dat geval bestaat het risico dat je niks meer overhoudt van je eigen identiteit.
En in dat geval wil ik toch weer teruggrijpen op andere voorbeelden.
Een man met een laten we zeggen "te groot libido", kan ook niet zomaar met jan en alleman naar bed, terwij hij getrouwd is, onder het motto "ik ben nou eenmaal zo." Op zo'n moment kun je ook niet van de vrouw verwachten dat zij degene is die zich aanpast.
Ik vind in dit kader dat een gevoel van wantrouwen hebben binnen een huwelijk, dat huwelijk net zo veel op het spel kan zetten als vreemdgaan.
En dus moeten Thomas en zijn partner ervan doordrongen zijn dat niet HIJ, maar ZIJ degene is die ermee aan de slag moet.
In dat proces kan het natuurlijk goed nodig zijn dat Thomas tijdelijk bepaalde dingen doet of laat, zolang dit maar tijdelijk is en zolang de nadruk in het proces ligt op HAAR acties om van dat wantrouwen af te komen.
-
interessant argument
-
Quote:[...]Nee, en die ene man die vreemdging hoorde ook eerst bij die andere 3 mensen.Als iemand moet vreemdgaan voordat je hem wantrouwt is het al te laat.. in ieder geval zoals ik het zie, want dan is het over. Daarom kan je beter jezelf voorbereiden. Voorkomen in plaats van genezen.
Dus dat houdt in dat iedereen dat doet. Voorkomen is beter dan genezen werkt dna alleen als je die handtekening onder de huwelijks akte niet zet.
Het heet niet voor niets TROUWen. Ik denk dat jij echt een heel slecht beeld van de mensheid hebt. En ik troost me met de gedachte dat de mensen inmijn omgeving daar anders over denken. HEel eerlijk, vind ik dat je een verwrongen beeld hebt van de mens, de man en het huwelijk.
Quote:Wat bedoel je precies?In tegenstelling van wat vrijeFreddy zegt,
bedoel ik hiermee dat ik niet hoop dat jij ooit in een situatie verzeild raakt waarin mensen jou ten onrechte niet vertrouwen. Waarin mensen dat soort algemene theorieen over de mens loslaat op jou persoonlijk en dus daar de conclusie verbindt dat jij niet te vertrouwen bent.
Quote:Dat maakt iedereen zelf wel uit, in heel veel culturen 'moet' een huwelijk trouwens helemaal niet zo zijn.. eerder het tegenovergestelde. En jarenlang was het ook hier in Nederland niet gebruikelijk om buiten je huwelijk veel tijd alleen te besteden met iemand van het andere geslacht. Dus blijkbaar is dat soort wantrouwen helemaal geen gif binnen het huwelijk.Ja, maar zo werkt het tegenwoordig niet meer.
in andere culturen is het ook normaal dat de vrouw 2 meter achter de man loopt... Moet je dan denk ik ook maar eens proberen.
Quote:Dan begrijp je de wetenschap niet helemaal. Natuurlijk is elk mens anders, maar er zijn wel heel veel dingen die ons allemaal verbinden. Wil jij nu echt elk wetenschappelijk onderzoek over het gedrag van de mens af doen met 'onzin , ieder mens is anders?'Nee, maar op het moment dat je dat soort onzinnige wetenschap wil toepassen op een leven en daarmee conclusies verbinden over hoe iemand zijn leven in wil richten dan ben je fout bezig.
-
Ik ben blij dat mijn vrouw niet zo in elkaar zit...
We praten hier toch over ieman die geen enkele reden heeft gegeven om hem te wantrouwen? Innocent untill provern guilty?
Bij jouw voorbeeld van 1 van de 4 mensen die vreemdgaan, zoals ik het begrijp hoort thomas bij die andere 3.
Dus is zijn vrouw oneerlijk, onredelijk en gemeen.
Punt!
Jij blijft erbij dat wantrouwen mag omdat anderen niet te vertrouwen zijn. Ik hoop dat jij nooit in de situatie terecht komt waarin jij verantwoordelijkheid moet afleggen over andermans daden.
Ben jij ook het type dat iedere moslim wantrouwt omdat er een percentage is dat gebouwen opblaast enzovoorts?
Ik snap daar niks van en het is ook echt onzinnig om zo te denken.
En dat ik het niet verstandelijk wil bekijken, da's echt om je gek te lachen.
Ik ben juist degene die het rationeel bekijkt door de gevoelens van die vrouw te toetsen aan de daadwerkelijke situatie. En de daadwerkelijke situatie (zoals die door TS wordt neergezet in ieder geval) is er één waarbij de gevoelens van de vrouw onterecht, oneerlijk en onheus zijn.
En dat een kwart van de mensheid vreemdgaat, doet er binnen een huwelijk niet toe. Ik ben getrouwd met 1 vrouw, niet met een kwart van de mensheid. Ik heb geen reden om haar te wantrouwen, dus ze gaat lekker haar gang, ook als het om mannelijke vrienden gaat. En andersom werkt dat in ons huwelijk precies zo. En zo moet het zijn.
Wantrouwen is gif binnen een huwelijk. Ik snap ook werkelijk niet dat er iemand is die er zo over denkt.
Weet niet of je een relatie hebt, maar het zou toch verschrikkelijk zijn als jouw man/vriend je wantrouwt in dingen die je doet?
En wat betreft de seksuologe:
Geen enkele seksuologe heeft de autoriteit om te zeggen hoe een mens in elkaar zit. Niet vanuit empirisch onderzoek, niet vanuit ervaring, niet vanuit universitaire titels. Ieder mens is anders. En dat zij zoiets zegt of onderzocht heeft, zegt helemaal niks over een specifieke persoon of relatie. Als zij dus conclusies trekt over zulks onderwerp, dan is ze echt niet goed bezig, omdat ze dat gewoon niet op een specifieke relatie/persoon kan betrekken.
-
Quote:1 op de 3 huwelijken loopt uit op een scheiding, 1 op de 4 Nederlanders gaat vreemd. Het heeft allemaal niks met wantrouwen te maken, gewoon met common sense .. zoveel mensen hebben hun belofte al verbroken en zoveel mensen zijn vreemd gegaan, en dacht je dat zij niet dachten 'ik heb een belofte gemaakt, daar hou ik me aan' of dat hun partners niet dachten 'hij/zij gaat nooit vreemd, want hij/zij houdt van mij'? Toch is het hen overkomen.. waarom jou niet? Zo denk ik gewoon, dus wil ik het risico beperken.Ik las trouwens deze quote van een relatietheraupte en seksuologe, Henriëtte Schoones; 'Een hetero man ziet een leuke, mooie vrouw niet als een vriendin of kameraadje, maar als een lekker stuk. Een man associeert haar primair met een seksueel wezen. Voor veel mannen is het onmogelijk dit weg te denken. Mannen én vrouwen zitten biologisch zo in elkaar dat ze niet primair met vriendschap op elkaar reageren maar als man en vrouw'
HE??????????????????????
Dus omdat 1 op de 4 mensen vreemdgaat, zou mijn vrouw het volste recht hebben om mij te wantrouwen in mijn omgang met vrouwen?????
Dus omdat 1 op de 3 mensen CDA stemt, doe ik dat ook?
En omdat een of andere gefrustreerde seksuologe (wat een vak is dat trouwens, maar goed) iets heeft geroepen, daardoor zit ik ook gelijk zo in elkaar?
Sorry... Maar dat gaat natuurlijk helemaal nergens over.
Dus omdat er vrouwen zijn die teveel geld uitgeven als ze naar de stad gaan, moet ik de pinpassen van mijn vrouw maar afpakken als ze het huis verlaat?
Wat een onzin zeg!!!
-
Quote:[...]Zou het niet ook zo kunnen zijn dat het, buiten jaloezie of wantrouwen, ook een gevolg zou kunnen zijn van het streven naar macht of autoriteit?Nu wil ik even niets over de vrouw van Thomas zeggen, maar je hebt van die mensen die het erom doen... mensen die er bewust voor kiezen om bijv. bij de politie te gaan werken of als gevangenisbewaarder of deurwaarder of als verpleegkundige zodat je gezag op tbs-patiënten kunt uitoefenen en eventueel de bevoegdheid hebt om ze plat te spuiten. Er zijn mensen die dit soort keuzes met een 'diepere' bedoeling maken.Ik weet dat je je beperkt tot het verhaal van de topicstarter, maar zou het ook mogelijk kunnen zijn dat dit soort streven naar machtsgevoel in relaties voorkomt? En dat jaloezie of wantrouwen daar niet eens de storende factor in hoeft te zijn?
Als dat zo zou zijn, dan vind ik dat alleen maar erger.
Het is een benadering die ik niet perse ondersteun, mijn gevoel gaat meer richting onzekerheid waar jaloezie en wantrouwen uit voortkomt.
Maar zelfs als je gelijk hebt, verandert dat in mijn optiek niks aan het verhaal dat niet hij, maar zij ermee aan de slag moet om die problematiek te verhelpen.
Hij kan natuurlijk alle vrouwelijke contacten verbreken, maar dat lost alleen een gevolg en niet een oorzaak op.
Samengevoegd:Quote:Ik kan eigenlijk zo goed als volledig aansluiten bij Mattijs. Goed, daar heb je misschien niet veel aan aangezien ik dus zelf niks nieuws zeg, maar ik dacht zo, misschien leuk om te weten dat er ook vrouwen zijn die er zo over denken.Gelukkig!!!
Ben blij dat er hier nog mensen zich mengen in de discussie die er ook zo over denken. Zeker als het een vrouw is!!!
Was al even bang dat gevoelens van jaloezie en wantrouwen normaal werden binnen een huwelijk!
-
Quote:[...]Kijk, ik denk dat we het er allemaal over eens zijn dat we sowieso Christelijke dienen te handelen. Dan moet je dus vegelijken met situaties, waarin je iets van je partner vraagt dat niet in gaat tegen de Christelijke regels.[...]
Is wantrouwen naar je partner toe dan iets wat niet ingaat tegen christelijke regels? Ik geloof zelfs dat als we de "christelijke regels" erop na slaan, dat de vrouw nog veel minder in heeft te brengen, dus dat vind ik geen argument. Daarnaast zijn er nog wel heel veel andere voorbeelden te geven. Ik ben bijvoorbeeld muzikant. Het liefst ben ik iedere dag weg om te spelen. Het zou ook kunnen qua mogelijkheden en begrip van mijn vrouw. Maar ik weet zeker dat als ik dat in de praktijk zou brengen en mijn vrouw wil mij een avond voor haarzelf, dat ZIJ dan gelijk heeft. Zelfde voorbeeld waarin je eigen gevoel niet altijd datgene is wat leidend moet zijn.
Quote:Ja, maar is dat zo dan? Dat is speculatie. MIsschien heeft de topicstarter wel een bepaalde manier van omgaan met vrouwen die hij zelf niet doorheeft. Dat hij een vrouw op een bepaalde manier in de ogen kijkt, op een bepaalde manier lacht, terwijl zijn vrouw vindt dat zij daar het alleenrecht op heeft. Iets wat ik me prima voor kan stellen.Nogmaals, zolang er geen reden om aan te nemen is dat de man niet te vertrouwen is, vind ik dat hij de vrijheid moet hebben om dat te kunnen doen. Ook hier geldt: waarom is een vrouw anders dan een man in deze. Waarom zou dit probleem zich niet voordoen bij een mannelijke vriend? Dat heeft volgens mij alles te maken met jaloezie en wantrouwen.
Quote:Ik vind dat je te snel aanneemt dat zijn vrouw onredelijk is.Ik ga uit van wat de topicstarter zegt. En uit zijn woorden lees ik dat hij geen enkele reden geeft voor wantrouwen. Dus ook niet wantrouwen is mijn mening dan.
Quote:Dan ga je er dus weer van uit dat het probleem helemaal bij haar ligt. Dat zou kunnen hoor, maar zo ver wil ik niet gaan, daarvoor weet ik er echt onvoldoende van.En ik ga ervan uit dat TS hier een zo objectief mogelijk verhaal neerzet, om zodoende ook een zo goed mogelijk advies te krijgen. De discussie wordt hier gesteld op post van TS. Daar ga ik dan vanuit.
Quote:Kom op zeg Mattijs, een beetje begrip voor haar situatie. Niet iedereen staat sterk in zijn of haar schoenen en heeft zonder moeite alle vertrouwen in zijn of haar partner die alleen tijd doorbrengt met andere vrouwen of mannen.Sorry? Als mijn vrouw zulk soort wantrouwen uitspreekt, dan hebben wij samen echt een probleem.
Je bent potje potje getrouwd. Hebt elkaar trouw en vertrouwen beloofd. Dan hoef je in mijn ogen niet sterk in je schoenen te staan om je partner te vertrouwen.
Wat een onzin zeg... Je gaat me toch niet vertellen dat je wantrouwen binnen een huwelijk een logisch iets vindt?
Ik vind dat één van de ergste dingen die er zich kunnen voordoen in een huwelijk.
Quote:Misschien ziet die vriendin van Mattijs er ook nog es goed uit, tel daarbij die klik op vanwege al die gedeelde interesses die hij niet met zijn vrouw deelt... en ik kan begrijpen dat ze dat als bedreigend ervaart.Ik neem aan dat je met Mattijs Thomas de TS bedoelt.
In dat geval spelen uiterlijk of interesses geen rol.
Je hebt als man trouw beloofd. Je bent heel bewust getrouwd met een vrouw. Dan doen andere vrouwen er dus niet meer toe. DAT is wat je beloofd hebt en er is voor je partner geen enkele reden om daar aan te twijfelen. Geen seconde. Punt... Huwelijk is vertrouwen. Als zij daar niet toe in staat is, had zij geen ja moeten zeggen in kerk en stadhuis. Zo simpel is het. Dan moet je vervolgens echt niet aankomen met onzin als jaloezie en wantrouwen.
Quote:Dat is heel fijn en ja, dat is te prefereren. Maar niet iedereen kan dat zo maar. En dan is het de vraag, wil je dat je vrouw dan elke keer weer een beetje in de zenuwen zit? Of zet je haar op de eerste plaats?Mijn vrouw heeft bij mij geen reden om in zenuwen te zitten. Omdat ik trouw ben. De zenuwpezerij is toch helemaal nergens op gebaseerd?
Voorbeeldje: mijn vrouw is een verantwoordelijk volwassen mens. Weet hoe ze met geld om moet gaan (meestal...
) enz. Dan is er voor mij toch geen enkele reden om iedere keer als ze naar de stad gaat bonje te schoppen omdat ik bang ben dat ze misschien wel het maximum daglimiet van de pinpas achterlaat bij de H&M? Wat is dat nou voor onzin!!!!!Quote:Ik zou haar op de eerste plaats zetten, maar wel van alles proberen.Ik zet mijn vrouw op de eerste plaats. Maar zodra dit soort structurele moties van wantrouwen naar mij toegegooid worden hebben we echt een grandioos probleem.
En ik vind dan ook dat je dat als man niet hoeft te pikken. Krijg verdorie allerlei beelden van die typische tv momenten waarbij de vrouw de man volledig onder de duim heeft, omdat mevrouw zonodig iets vindt of voelt...
Samengevoegd:Quote:[...]Dat mijn vrouw onprettig erbij voelt als ik bij een andere vrouw alleen in haar huis over kunst, cultuur en dichtkunst gaan kletsen, vind ik niet onredelijk.[...]Ik geloof dat de meeste vrouwen dit terecht niet zullen accepteren.1. Ik vind dat wel onredelijk. Ik zou het prima vinden als mijn vrouw een mannelijke vriend heeft waartegen ze lekker haar verhaal kwijt kan. Als zij zich daar lekker bij voelt heb ik geen enkele wens om haar dat te ontnemen. Zolang onze relatie goed is, we goed kunnen praten en van elkaar houden, is er niks aan de hand.
Wat is dat nou voor onzin dat we hier allemaal vinden dat wantrouwen en onprettige gevoelens in deze allemaal maar zo geaccepteerd worden....
2. Tuurlijk zullen vrouwen dit terecht niet accepteren.
Maar waarom moet TS in dit geval dan wel die onterechte en onwenselijke gevoelens van jaloezie en wantrouwen accepteren. Leg me dat dan eens uit.
Samengevoegd:Quote:Heel veel mensen, vooral mannen, zeggen anders dat ze van mening zijn dat vriendschappen zonder spanning tussen mannen en vrouwen niet kan. Bovendien is het gewoon vervelend als iemand met wie je zo close bent/hoort te zijn omdat je getrouwd bent (ook) heel veel van zichzelf deelt met een andere vrouw. Dat heeft niks met vertrouwen ofzo te maken. Al met al vind ik het een volkomen terecht gevoel..Nou sorry, maar daar geloof ik niet in.
Ik heb prima vriendschappelijke relaties met andere vrouwen. Vrijgezel of niet, maakt geen zak uit. En ik knuffel ze allemaal (beetje gewoonte in onze sociale kring, zeg maar) en ben een open persoon waardoor veel mensen erg van mij op de hoogte zijn.
Geen enkel probleem, ik heb geen seconde gespannen gevoelens daarover. En zelfs als dat al zo zou zijn: Ik zou er geen seconde aan toe geven? Waarom niet? ik heb mijn trouw aan mijn vrouw beloofd. Punt, klaar uit... Met die belofte op zak hoeft mijn vrouw zich nergens zorgen over te maken.
Wat stelt anders het huwelijk nog voor, als dit soort gevoelens van wantrouwen maar als logisch en redelijk ervaren worden.
Samengevoegd:Tot slot van dit ellenlange verhaal wil ik toch wel melden dat mijn huwelijk geen lang leven beschoren zou zijn bij zulk wantrouwen.
Stel je voor: Je werkt op een afdeling samen met een vrouwelijke collega. Je vrouw weet dat. En je moet een keer overwerken. En ondanks dat er niks geen rare bijbedoelingen zijn, moet je ineens je in allerlei bochten gaan wringen (hetzij naar je vrouw, hetzij je werkgever) om de gevoelens van je vrouw (nogmaals: onterechte gevoelens) niet te vertrappen.
Terwijl hoogstwaarschijnlijk in het geval van een mannelijke collega er niks aan de hand zou zijn... pfffff.... DAt hou ik niet vol hoor.
Ik snap overigens ook niet dat er hier zo makkelijk gedaan wordt over wantrouwen binnen een huwelijk. Het is in mijn optiek het ergste gif wat een huwelijk kan meemaken.
-
Leg me uit waarom dat anders is. Omdat het maatschappelijk niet getolereerd wordt?
Dat wordt wantrouwen ook niet. Tenminste niet binnen een huwelijk. Niet als er geen reden voor is.
Waarom moet je het gevoel van iemand serieus nemen, terwijl dat gevoel nergens op slaat, nergens op gebaseerd is en een motie van wantrouwen uitspreekt naar iemand anders.
De fout ligt bij de onterechtheid (geen idee of dat een nederlands woord is) van haar gevoel en de daaruit voortkomende meningen en reacties.
Dus in die optiek past de vergelijking wel.
Bepaalde gevoelens die je hebt geven je niet het recht om je gevoel maar onvoorwaardelijk te volgen. Ze geven je al helemaal niet het recht om de verantwoordelijkheid voor het omgaan met die gevoelens bij een ander neer te leggen.
En dat bedoelde ik met de vergelijking.
Samengevoegd:Quote:[...]Daarmee bedoel ik dat het niet liefdevol is richting je vriendinnen om het contact met hen te verminderen of zelfs af te breken.Wat ik in die situatie sowieso zou doen, is proberen de onderste steen boven te krijgen, waar die jaloezie precies vandaan komt. Of het iets is in mijn gedrag wat haar doet twijfelen. Of ze twijfelt in mijn gevoelens voor haar. Of ze ergens mee zit. Etc., etc.Vrouwelijke vriendinnen kun je sowieso bezoeken met haar erbij, maar idd, het onderwerp van gesprek is afhankelijk van het gezelschap, dat vind ik een onderdeel van normale sociale omgang. Je moet met anderen rekening houden, dat is nu eenmaal zo, zeker als dat je vrouw is. Als je vrouw er bij is, dus niet te lang praten over dingen waar ze niets over te zeggen heeft.Je vrouw heeft wellicht het idee dat je iets bij andere vrouwen zoekt wat zij je niet kan bieden, ik denk dat dat haar onzeker maakt. Waarom wil je alleen met een andere vrouw zijn?Nou 1 ding... Als ik me zo moest gedragen naar andere vrouwen omdat mijn vrouw zo jaloers is, dan kon mijn vrouw gevoeglijk in de trein stappen. het gaat echt helemaal nergens over dit verhaal...
Gelukkig doet mijn vrouw dat niet en vertrouwt ze me in alles. Dat zorgt dus ook dat ik me niet druk hoef te maken over vrouwelijke vriendinnen.
Dat lijkt me zoals het moet zijn Dat lijkt me gezond.
En als die situatie anders is, moet Thomas dat niet bij zichzelf hoeven zoeken. Dan moet die vrouw daarmee aan het werk.
-
Quote:[...]Ik ben met deze wijze woorden van Light Jr. 100% mee eens. Als je om jou vrouw geeft, gaat zij naar mijn mening voor. Ik zou zelfs voorstellen om ook die lijst van 40 mannen te verminderen
Ook als zij er onredelijke gevoelens/overtuiging enzo op na houdt?
Of als ze onzinnige dingen van je verlangt?
Wat een onzin...
Mijn gevoel is dat ik vanavond nog naar een prostituee moet.
Zal mijn vrouw aan de hand van jullie posts even duidelijk maken dat dit geen probleem dient te zijn...
Is toch net zo onrealistisch?
-
Ja, dat is toch ook het enige waarop ik hier kan reageren?
Ik hoor van Thomas dat ie getrouwd is, trouw is, niks voor die ander voelt enz. enz. enz.
Dan is er in de objectieve zin toch geen reden om aan te nemen dat hij niet met een andere vrouw om mag gaan?
Samengevoegd:Quote:Haar gevoel kan misschien onterecht zijn, maar het gevoel is er wel. En wat jij nu zegt, is wel weer heel kort door de bocht. Kennelijk zit het best diep bij haar, dus 'gewoon inbinden' zal niet zo makkelijk gaan.Het probleem ligt misschien bij haar, maar omdat het hun relatie beinvloedt zullen ze samen op zoek moeten gaan naar een oorzaak en van daaruit naar een oplossing.Dat is wat ik zou doen dus.@Thomas Er staat in de bijbel natuurlijk nergens dat je geen vriendschappen kan hebben met vrouwen. Jezus zelf had ook genoeg vriendinnen als je in de bijbel kijkt.Maar dat is het punt hier niet. Het gaat niet om jou en wat jij wel en niet mag volgens de bijbel. Het gaat om de relatie tussen jou en je vrouw. En als zij hier niet mee om kan gaan, dan zal je toch echt niets opschieten met een bijbeltekst waarin staat dat het allemaal wel mag.Maar waar moet je het dan zoeken?
Moet je de oplossing dan zoeken in het niet meer met vrouwen omgaan?
1. daar ligt de oorzaak niet.
2. het verandert niets aan het wantrouwen wat zijn vrouw uit.
de oplossing zal bij haar gezocht moeten worden, uitgaande van de informatie die Thomas geeft. en niet in het verbreken van alle banden met vrouwen
-
uhm, sorry.. Maar je vrouw op de eerste plaats?
Ja natuurlijk is dat waar.
Maar dat houdt niet in dat ze het recht heeft om door middel van ruzie maken andere relaties op het spel te zetten.
het slaat echt helemaal nergens op dat jij geen andere vrouwen meer kunt zien omdat je bang moet zijn dat er ruzie van komt.
Dat gaat dan gewoon om wantrouwen van haar kant uit.
Als je nooit reden hebt gegeven om aan jouw trouw en integriteit te twijfelen, dan heeft zij ook geen reden om zo uit te vallen.
Het gaat hier niet om het gevoel van op de eerste plaats staan. Wat een rot excuus vind ik dat. Alsof dat moet resulteren in het feit dat jij vriendschappen op moet geven voor zoiets.
Eerlijk gezegd? Je vrouw moet gewoon inbinden.
Ik vat zoiets op als een motie van wantrouwen en dat vind ik ongeveer het ergste wat je in een huwelijk kunt hebben. En dan kan iedereen roepen dat haar gevoel voor gaat en wat al niet meer zij.. Haar gevoel is gewoon onterecht. Jij bent trouw, jij bent loyaal en in dat licht is een vriendschappelijke relatie met een man niet anders dan die met een vrouw.
Als zij jou vertrouwt, is er geen enkele reden waarom je niet naar die vrouw toe mag.
Ik kan vaak met een vriend van mij beter over dingen praten dan met mijn vrouw? Is dat erg? nee hoor. helemaal niet. Maar omdat dat toevallig een man is en geen vrouw? wat een onzin...
@Michie:
Hoe je vrouw iets ervaart is dus per definitie reden om daar zulke ingrijpende gevolgen aan te koppelen?
Ook al is dat wat je vrouw ervaart gestoeld op onzin en irreeel denken?
Voorbeeld de andere kant op:
Stel je voor: Ik ervaar sex als iets wat op lust gebaseerd is en niks met een relatie tussen gehuwden te maken heeft. (let even op het hypothetische in dezen he..
)Als ik dat zo ervaar geeft mij dat toch niet het recht om dat te uiten in allerlei praktijken waarmee ik mijn huwelijk te kort doe?
Porno, vreemdgaan, hoererij noem het maar op?
Als een vrouw hier zou komen met het probleem dat haar man vanuit zijn gevoel en de manier waarop hij dingen ervaart, vreemdgaat? Dan zouden we hier allemaal zeggen, wat een stomme vent en hij is niet goed bezig... en weet ik wat al niet meer.
En nu beredeneert er een vrouw irrationeel, niet realistisch en onterecht, en nu ineens staat het gevoel van haar bovenaan?
Valt volgens mij maar moeilijk uit te leggen.
omgang met ander geslacht
in Liefde, relaties en vriendschap
Geplaatst
Maar Light, lees dat nou eens over...
Waarom is dat voorbeeld niet toepasbaar?
1. "zonder dat je haar ooit hebt gezien". ZE ZIJN GETROUWD!!! Zij heeft dus ook JA gezegd tegen dit huwelijk. Haar trouw beloofd en overtuigd van zijn trouw (da's namelijk de essentie van trouwen).
2. "...verkrachting...". ZE ZIJN GETROUWD!!!
3. "... daar niets over wil zeggen." Ook hier weer, ZE ZIJN GETROUWD.
Dat vreemde vrouwen mij niet vertrouwen: I don't care!!!
Als mijn vrouw me niet vertrouwd. Groot probleem!!!!
Je weet dat iemand je ongegrond wantrouwt, als je zelf weet dat je geen kwaad gedaan hebt jegens je vrouw. Dat je altijd lief en goed voor haar bent en je houdt aan de huwelijkse voorwaarden zoals door staat en kerk gesteld.
Zo weet je dat je ongegrond gewantrouwd wordt.
En hoe erg het ook is: Stel dat je voorbeeld van de verkrachting hier van toepassing hier zou zijn. Hoe erg ook, dan zit ook hier de schade, dus het probleem, dus het initiatief ook bij de vrouw om hiermee aan de slag te gaan.
En als je dat niet kunt of niet wilt, had je niet moeten trouwen en/of kun je er maar beter een eind aan maken (aan je huwelijk dan natuurlijk.)