LodewijkNapoleon

Quote: Op donderdag 18 oktober 2007 10:52:40 schreef marliesje het volgende: dan moet je wel compleet hervormd zijn in je denken....uit onszelf willen we dat namelijk niet. Ja, dat is het hele eieren eten he?

Quote: Op donderdag 18 oktober 2007 10:39:31 schreef marliesje het volgende: Als je nu zondeloos zou zijn, zou je God dan nog nodig hebben? Zou je nog steeds in relatie met Hem willen staan? Zou je nog steeds op het kruis en het volbrachte werk van Christus je hoop willen vestigen? Ja, wat denk je dat de mensen in de hemel doen dan? Dat is juist het hele doel, ieder die zondeloos is, wil in volmaakte communio met God zijn.

Eigenlijk best wel een foute term, dat 'witwassen'

Je blijft zondaar zolang je zonden witgewassen worden, dat is een proces. Theoretisch zou het ook voor je dood beeindigd kunnen zijn, in praktijk denk ik dat het haast niet voorkomt, en volgens ons gaat het in menig geval ook na je dood nog even door.

'Het ietsisme leidt tot den dood'

Totale alteriteit, anders zijn, een oceaan tussen het mijn en het dijn. En toch, gefluister in m'n oren, vaag en onbestemd, maar ik neem de vlucht naar voren. Realiteit of een fata morgana? Is het of slechts het eeuwige bijna? Opgesloten in de angst van het zijn, is er dan toch een weg van het mijn naar het dijn?

Quote: Op woensdag 17 oktober 2007 17:26:39 schreef Dimmu het volgende: waar kan je dat halen Bij de corpsepaintboer

Quote: Op woensdag 17 oktober 2007 14:32:05 schreef Diana het volgende: Hey Pius, Het filmpje heb ik nog niet helemaal gekeken maare, wat is je discussiedoel van dit topic en waarmee linkt het aan "geloof algemeen"? Het is me nu nog een beetje onduidelijk... ik zal straks de rest van het filmpje afkijken Mwah discussiedoel, ik wilde eigenlijk wat second opinions over dit new age achtige filmpje . En waarom hier, lijkt me een geloofskwestie, maar misschien ziien jullie dat anders.

Is daar wel een beetje werk in te krijgen?

Over bloedschuld gesproken: link

Voor de liefhebber Eldersch heb ik een filmpje voorgeschoteld gekregen. Het gaat er kortweg over dat de realiteit slechts een kwestie van perceptie is en meer niet. Het wordt wetenschappelijk onderbouwd (al vermoed ik dat er wel wat gaten in zitten). Maar ik het het vermoeden dat ik hier te maken heb met een bijzondere mix van reductionisme en relativisme. Ja, het is zo dat we ieder een eigen perceptie hebben tot op en bepaald punt, maar we hebben ook gedeelde ervaringen én de wetenschap geeft aanleiding om te denken dat er ook een realiteit is om ons heen. Ik heb echter weinig kaas gegeten

Even een benadering van de andere kant, ik las een heel treffend stukje uit een boek van C.S. Lewis over wat er kan gebeuren als je spiritueel gescheiden levens leidt. Even wat uitleg, het boek waaruit het afkomstig is, heet 'Brieven uit de hel' en de schrijfstijl is zo dat een opperdemoon instructies geeft aan een lagere demoon over hoe hij een mens moet misleiden. Wel een grappige perspectiefsverwisseling trouwens. Komt 'ie: Beste Galsem, Tot mijn vreugde vernam ik van Gleinijp dat jouw patiënt een aantal zeer gunstige nieuwe kennissen heeft en het schijnt dat jij hier op een waarlijk v

Quote: Op dinsdag 16 oktober 2007 22:32:33 schreef Raido het volgende: Lees het artikel maar, het is er maar een beetje, lees de woorden van Albertus Magnus maar A daemonibus docetur, de daemonibus docet, et ad daemones ducit Er zit wel veel kaf tussen het koren. Maar dit zijn sowieso een beetje de buitengrenzen van de theologie. Maar dat geldt denk ik ook voor de angelogie.

Quote: Op dinsdag 16 oktober 2007 21:41:35 schreef Raido het volgende: Een korte gedachte: is het niet opvallend dat binnen de (katholieke) theologie wel angelogie bestaat, maar er eigenlijk geen demonologie bestaat? Waarom denk je dat die niet bestaat? link

Quote: Op dinsdag 16 oktober 2007 20:29:12 schreef Dostojevski het volgende: Toch vind ik dat moeilijk, hoewel ik persoonlijk achter wat Timon zegt sta, om te suggereren dat niet-christelijke mensen niet "werkelijk" gelukkig zijn. Ik spreek liever alleen voor mezelf. Ach, dan gooien we het 'anonieme Christen'-begrip van Rahner toch gezellig in de groep? Probleem opgelost.

Das apart, zo'n oud topic. Mjah, ik ken het verschijnsel, maar ik heb er zelf geen 'feeling' mee. ( )

Alleen zijn... Tja, ik ben wel graag alleen, maar ook weer niet altijd, zoals met alles is het een kwestie van balans he? Sowieso is het altijd goed om je eens wat terug te trekken om je gedachtes weer te ordenen. Maar te lang alleen zijn, zorgt er weer voor dat je gedachtes rare kronkels gaan maken.

Demonen bestaan wel. Maar het is meer iets in de trant van een slechte raadgever (bij gebrek aan een betere term). Bezetenheid komt ook voor en het vertoont inderdaad reductionistisch gezien wel overeenkomsten met psychische ziekten, dat hoeft elkaar ook niet uit te sluiten.

Uiterlijk lijk ik ook wel een beetje op hem: M'n betovergrootvader. Die was zouaaf.

Ik lijk op m'n vader en m'n opa. Op m'n moeder dan weer niet, ik zie wel wat overeenkomsten met m'n broertje, maar ook veel verschillen.

@Hester, hoe denk je er nu over?

Quote: Op dinsdag 16 oktober 2007 14:22:27 schreef NienkeJ het volgende: Dat is eigenlijk de kern van dit topic. Ik hoor het zo vaak 'God wil dat je gelukkig wordt' maar hoe komt men daarbij? God ziet toch graag dat Zijn kinderen zalig worden? Zalig = gelukkig. Het grote probleem zit 'm in de definitie van 'gelukkig'. Als je Biblia even doorzoekt op het woord 'gelukkig' dan zie je steeds bijna een omkering van waarden. Gelukkig is hij(zij) die... en dan volgt er iets wat op het eerste gezicht niet zo fijn lijkt. Toch worden we daar uiteindelijk gelukkig van. Niet alleen in het Hi

Quote: Op maandag 15 oktober 2007 23:19:34 schreef Marillion het volgende: Maar ik denk dat het in de mens inzit. De vraag van "wat wordt ik er beter van". Bewust of onbewust. Ja, dat denk ik ook eerlijk gezegd, maar ook dat het mogelijk is om erover heen te groeien. Al duurt dat lang en gaat dat stukje bij beetje. Maar inderdaad, het is moeilijk om dat te onderkennen, maar het is wel zo. Maar het erkennen is stap één denk ik.

Quote: Op maandag 15 oktober 2007 23:00:31 schreef dingo het volgende: Lijden doet wel relativeren, je weet ook de notie dat je niet meer te dragen krijgt als dat je kan dragen. Maar toch, soms knaagt het wel aan me, er wordt heel veel geleden door mensen en onvermijdelijk kom je dan op de waarom vraag. Puur van de verstandelijke kant gezien vond ik dit wel een mooie: klik Maar goed, dat is precies dat he? Verstandelijk. Ik probeer wél altijd het verschil tussen het tijdelijke en het eeuwige in de gaten te houden, dat relativeert wel wat. Samengevoegd: Quote:

Quote: Op maandag 15 oktober 2007 22:56:04 schreef Raido het volgende: Pius heb jij het ook wel eens gehad dat je in een tijd van 'lijden' zit en dan zwaar gefrustreerd wordt op God? Ja, howel steeds minder: link Je ziet dan dat ik het wel rationaliseer, maar je proeft de frustratie erachter. Of dat je bewust gaat zondigen uit een soort zelfvernietigingsdrang (don't worry het zijn geen hele grote zonden, maar toch ) Quote: Of dat je niet stil staat bij iets wat gebeurd, en het later op zijn plek valt en je denkt 'Het was van God!'? Ja ook, ik probeer mezelf daar best