Levi

Waarom staat er dan in de bijbel dat zonde tegen de Heilige Geest niet vergeven kan worden, als jijj beweert dat elke zonde een zonde tegen de Heilige Geest is? Dat zou dus betekenen dat wij allemaal onvergevelijke zonden op ons naam hebben staan...

Grtz,

Levi

Het is maar de vraag in hoeverre de wederkomst voor christenen een 'blijde' dag is.

Tenslotte was de komst van de Messias voor Israel, het volk dat op Zijn komst wachtte, ook niet zo'n succes.

Grtz,

Levi

Tja Martin,

Maar zoals ik zei getuigt alles in het OT van de komst van Jezus en wijst alles op het herstel van onze verstoorde relatie met de Eeuwige.

Dat getuigenis uit zich op een aantal manieren. Soms heel duidelijk en letterlijk, en soms zeer verhuld en in beeldspraak. Ik kan niet precies zeggen waarom er nou juist beeldspraak gebruikt wordt, maar ik weet wel dat Jezus als reden gaf: “zodat zij ziende blind zijn, en horende doofâ€. De achterliggende reden hiervan zou kunnen zijn dat er van mensen actie verwacht wordt, in die zin, dat wij de Eeuwige moeten zoeken en leren kennen door Zijn woord.

Wanneer je echter bekend bent met de beeldspraak van de bijbel, zal je zien dat er een veel diepere achtergrond is van het scheppingsverhaal. In de bijbel worden mensen wel vaker vergeleken met bomen, bijvoorbeeld in Jesaja 7:

“2 Toen het koningshuis van David het bericht kreeg dat Aram en Efraïm de krachten gebundeld hadden, sloeg de koning en zijn volk de schrik om het hart, en zij beefden als bomen in de storm.â€

Of in Markus 8:

“24 Hij begon weer te zien en zei: ‘Ik zie mensen, het zijn net bomen, maar ze lopen rond.â€

In het scheppingsverhaal wordt Adam en Eva verboden om van de vrucht van de boom van kennis van goed en kwaad te nemen. Een vrucht is het resultaat van iets, een gevolg, zoals mensen bijvoorbeeld na een vergadering wel eens zeggen: “Dat was een vruchtbaar overlegâ€...

Uit het scheppingsverhaal kun je dus afleiden dat Adam en Eva zich niet met de vruchten, of de werken van de ‘boom van kennis van goed en kwaad’ bezig mochten houden. Dan is alleen nog de vraag: Wie is die boom? Wie wordt daarmee bedoeld?

Een antwoord hierop is te vinden in Ezechiel 31, waar staat:

“1 Op de eerste dag van de derde maand in het elfde jaar richtte de HEER zich tot mij: 2 ‘Mensenkind, zeg tegen de farao, de koning van Egypte, en tegen zijn volk: “Wie is er zo groot als jij?

3 Ooit was er een cipres, een ceder van de Libanon,

met mooie takken, als een woud dat schaduw geeft,

duizelingwekkend hoog, zijn kruin raakte de wolken.

4 Water deed hem groeien, de oervloed maakte hem groot:

rivieren stroomden waar de ceder was geplant,

vanuit de oervloed vloeide het water naar alle bomen van de aarde.â€

En: “9 Ik had hem zo mooi gemaakt met zijn brede takken,

en alle bomen van Eden benijdden hem,

alle bomen in de tuin van God.

10 Daarom, zegt God, de HEER: Omdat hij zo hoog geworden was dat zijn kruin de wolken raakte en omdat hij zich hooghartig verhief, 11 leverde ik hem uit aan de machtigste heerser van de wereld, die hem voor zijn goddeloosheid liet boeten. Ik verstootte hem.â€

Hier gaat het ook over een boom, die hooghartig geworden was, oftewel ongehoorzaam aan de Eeuwige, en die boom stond in Eden, waar alle bomen hem benijdden.

Zoals ik het zie was de boom die in Eden stond, dus geen letterlijke boom, maar staat deze boom symbool voor degene die zich tegenover de Heer hooghartig had gedragen. De Eeuwige heeft Adam en Eva gewaarschuwd toen Hij zei dat zij zich niet bezig moesten houden met zijn ‘vrucht’, omdat die weg tot de dood zou leiden.

Zoals je verder in het scheppingsverhaal leest hebben Adam en Eva zich daar niet aan kunnen houden, en hebben zij zich laten verleiden om toch van de ‘vrucht’ van die ‘boom’ te nemen.

De ‘straf’ (zoals jij het noemt) bestaat eruit dat de Geest van de Eeuwige niet meer in de mensen kan wonen. Wel is Zijn Geest steeds bijwonend bij de mensen geweest, zodat er van tijd tot tijd toch mensen gevonden konden worden die meer als anderen vervuld konden worden met die Geest. Die mensen waren de profeten, die door Die Geest de toekomst konden voorzeggen, maar ook konden profeteren, waarvan je hierboven ook voorbeelden vind. Een van de beloften die via de profeten gegeven is aan de mensen, is dat eenmaal de Geest van de Eeuwige wel weer in alle mensen zou kunnen wonen, in plaats van bij de mensen. Dat moment is aangebroken op het moment dat Jezus Zijn verlossingswerk had verricht.

Is het een straf dat de mensen uit de tuin van Eden verdreven werden? Ik denk het niet. In die tuin stond namelijk ook nog de ‘Boom des Levens’, en in het scheppingsverhaal lezen we dat de Eeuwige ons bij die Boom weg wilde houden, zodat wij niet daarvan zouden eten en eeuwig in zonde zouden leven.

Het is dus geen straf dat zij niet meer in die tuin konden blijven, maar een beschermende maatregel.

Grtz,

Levi

Lees het topic: Hemel of hel, of: Kinderen ook naar de hel?

Grtz,

Levi

De belangrijkste boodschap in de bijbel zijn volgens mij niet de handreikingen hoe men een goed leven kan leiden, maar is de boodschap dat de verstoorde relatie met de Eeuwige weer hersteld is. Dat herstel uit zich als belofte van de Zoon van de Eeuwige Die op aarde onze vijand zal overwinnen, wat gepaard gaat met het teken daarvan, de overwinning van de dood.

Het hele oude testament van de bijbel getuigt van de komst van Jezus, Die als Zoon van de Eeuwige Vader de straf zou dragen die eigenlijk op ons rustte. Het nieuwe testament verhaalt ons van de daadwerkelijke komst van Jezus, en geeft een hernieuwde belofte van de tweede komst van Jezus, waarbij Zijn koninkrijk bevestigd zal worden.

Zo bekeken is de bijbel dus wel een soort OV boekje. Op het beginstation waren we bij G*d, maar omdat de mens zich liet verleiden en tegen de Eeuwige zondigde, zijn we buiten Zijn hof geplaatst. Niet om ons te straffen, maar om ons te bewaren, zodat we niet van de boom des levens zouden nemen en eeuwig in zonde zouden leven.

Momenteel bevinden we ons op het tussenstation, waar we verblijven tot de komst van Jezus, waarna we het eindstation, Zijn koninkrijk bereiken.

Grtz,

Levi

Ja, de bijbel kan inderdaad op vele manieren worden uitgelegd. Dat is nou juist het mooie en doordachte ervan. Daarom zegt Paulus ook dat de wijsheid van de Eeuwige voor de mensen een dwaasheid is, maar voor de mensen die door Zijn Geest bijgelicht worden tot zijn recht komt.

Vrgr,

Levi

Oké, dus als jij in het water kijkt en je evenbeeld ziet, dan is dat de perfecte weergave van jezelf?

Of kan het ook zo zijn dat hier een diepere betekenis in zit, namelijk dat de mens bestaat uit lichaam, ziel en geest, en de Eeuwige uit Vader, Zoon en Heilige Geest?

Grtz,

Levi

Dat zie je verkeerd, want nergens lees je dat de Eeuwige perfecte mensen heeft gemaakt...

Grtz,

levi

Daar heb je helemaal gelijk in.

Zoals uit de ook door jou aangehaalde tekst naar voren komt, gebeurd de doop met de HG door middel van handoplegging van de apostelen.

En zoals Paulus constateerde waren gaven van de HG niet aanwezig bij de gelovigen die wel gedoopt waren met water, maar die de handoplegging nog niet ontvangen hadden.

Vrgr,

Levi

Winterpiccie...

edit: http...

Beste Axnot,

Zoals jij aan mijn adres uit dat je niet op ‘ongefundeerd gepraat’ kan ingaan, vraag ik mij af wat jouw fundering is dat de bijbel een boek is waarin flink geredigeerd is.

Je stelt dat je op gebied van de godsdienstgeschiedenis behoorlijk belezen bent, maar ik vraag mij af waarom je dan een opmerking maakt als “de dode zeerollen werden niet in de bijbel geplaatst, enzâ€.

Als je zo belezen zou zijn, had je geweten dat de ontdekking van de dode zeerollen in 1947 heeft plaatsgevonden. De bijbel bestond toen al een paar eeuwen....

Overigens bevat de bijbel over het algemeen alle boeken die ook bij de vondst van de dode zeerollen zijn teruggevonden. Alexander Schick, leider van de grootste Europese documentatietentoonstelling van de vondsten, heeft hierover een wetenschappelijk onderbouwd boek geschreven. Hierin schrijft hij ondermeer dat de rol die het boek Jesaja bevat, door de wetenschappers gedateerd wordt als geschreven rond 200 voor Christus. Die rol was dus in de vijftiger jaren 2150 jaar oud. Wat was de conclusie toen men die rol met de huidige bijbelteskten uit Jesaja vergeleek? Dat er 13 ‘fouten’ in zitten. Deze fouten bevatten geen contextuele fouten, maar dit betreffen voornamelijk verschrijvingen.

Juist omdat de bijbel zo’n omstreden boek is, is er geen enkel ander boek ter wereld waarnaar op eenzelfde intensieve en wetenschappelijke manier onderzoek is gedaan dan de bijbel

Professor K. Aland, verklaarde na een studie van 40 jaar het volgende over de overlevering van het Nieuwe Testament: “De tekst van het NT is uitstekend overgeleverd, beter dan enig ander geschrift uit de oudheid. De kans dat ooit handschriften zullen verschijnen die deze tekst grondig zullen veranderen is bijna nihil.â€

Naar aanleiding van alles wat ik er over gelezen heb, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de bijbel alleminst een boek is ‘waarin flink geredigeerd is’. In tegenstelling: Alles wijst er op dat de teksten betrouwbaar zijn overgeleverd.

Voor de rest ga jij in je reactie ervan uit wat jij jouw opvatting is. Zo zeg je bijvoorbeeld “Je hebt het hier over de allereerste Christenen. Waar raakten die van overtuigd? Dat Jezus geen nieuwe religie wilde stichten? Dat Jezus zich niet 'de' zoon van God noemde? Dat Jezus enkel de initiator van een Joodse hervormingsbeweging was?â€

en: â€De Heilige Geest is iets dat verzonnen is wat mij betreft.â€

Ik zie niet in wat ik op dit soort dingen moet antwoorden. Ik kan immers geen discussie aangaan over iets waar ik wel in geloof, en jij niet. Dat is een ongelijke ‘strijd’ en dan verwordt dit tot een eindeloos welles-nietes topic.

Vrgr,

Levi

Op welke bijbelteksten baseer je dat?

Grtz,

Levi

Prachtig Iggi!

Groeten,

Levi

Inderdaad. Dat zei hij niet.

Vriendelijke groeten,

Levi

Ik probeer juist aan de kaak te stellen dat mensen er zo gemakkelijk over denken.

Het is juist niet een kwestie of je wel of niet 'gered' bent, want voor iedereen is er de mogelijkheid om je te bekeren, en Jezus aan te nemen als redder van- en in je leven. Alleen als je dat doet, Hem aanneemt als jouw Verlosser, dan komt de vraag: En nu? Wat moet ik nu verder doen?

Diezelfde vraag stelden de toehoorders van Petrus redevoering ook, waarop Petrus zei: '‘Keer u af van uw huidige leven en laat u dopen onder aanroeping van Jezus Christus om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de heilige Geest u geschonken worden, 39 want voor u geldt deze belofte, evenals voor uw kinderen en voor allen die ver weg zijn en die de Heer, onze God, tot zich zal roepen.’ 40 Ook op nog andere wijze legde hij getuigenis af, waarbij hij een dringend beroep op zijn toehoorders deed met de woorden: ‘Laat u redden uit dit verdorven mensengeslacht!''

En dan staat er verder:

'41 Degenen die zijn woorden aanvaardden, lieten zich dopen; op die dag breidde het aantal leerlingen zich uit met ongeveer drieduizend. 42 Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed.'

Dat is dus het vervolg, dat je trouw blijft aan het onderricht van de apostelen, een christelijke gemeenschap vormt en bid.

In deze korte tekst staat iets heel anders dan wat ik sommigen in dit topic neer zie schrijven... en dat wilde ik maar even duidelijk maken.

Het trouw blijven aan het onderricht van de apostelen is iets wat ons mensen niet zo goed ligt, want we willen liever zelf bepalen wat wel en niet goed is.

Grtz,

Levi

Beste Axnot,

Alhoewel ik over het algemeen niet de minste behoefte heb om de woorden van mensen te weerleggen die menen dat er in de bijbel pertinente onwaarheden staan, en dus doorgaans niet op zulke posts reageer, kan ik het naar aanleiding van de bovenstaande quote's niet nalaten om het volgende mee te geven.

Ik zie niet in wat er mis mee is dat er mensen zijn die de bijbel als 'de' waarheid zien. Ik vind het dan ook jammer dat jij dat als 'triest' benoemd, maar er niet bij vermeld waarom dat dan zo triest is.

Verder is het inderdaad zo dat religie een machtsmiddel kan zijn, in welke vorm dan ook. De vraag is echter of de christelijke religie deze intentie dan ook bezat.

In dat opzicht ben ik blij dat jij godsdienstgeschiedenis intressant vind, want dan zal je er wel behoorlijk wat over gelezen hebben.

Feitelijk is de geschiedenis in de eerste eeuwen (zéér kort en zakelijk weergegeven) zo verlopen:

Mensen werden christen uit overtuiging. Christenen werden gemarteld, gevangengezet en doorgaans op een aantal zeer gruwelijke wijzen ter dood gebracht. Pas toen het christendom staatsgodsienst van het Romeinse rijk werd, werden mensen christen uit eigenbelang. Ze konden er in dit leven beter van worden wanneer ze dezelfde religie aanhingen als hun leider ( s ) . Dit bracht eveneens met zich mee dat er een reeks 'wereldse' invloeden in het christendom kwamen. Met name het boek van Eginhard Meijering (Geschiedenis van het vroege christendom) laat deze ontwikkelingen zien in het licht van de toenmalige heersende culturele en sociale achtergronden.

Vanaf dit moment is het 'fout' gegaan met het christendom. Daarmee bedoel ik dat er mensen in een bepaald ambt binnen de christelijke kerk gingen dienen, die niet meer bezig waren met het hogere doel, maar die er in dit leven beter van wilde worden. Dat is uitgemond in de periode die jij kort omschrijft als 'Religie kan inderdaad een prachtig machtsmiddel zijn om het volk er onder te houden. enz.'

Dat dit nooit de bedoeling is geweest van de religie blijkt uit de bijbel, maar dat neemt niet weg dat de gevolgen van deze ontwikkelingen nog wel degelijk zichtbaar zijn binnen de christelijke kerk(en).

Een van de gevolgen is onder meer dat men inzichten is kwijtgeraakt, die de eerste christenen wél bezaten.

Alhoewel er vervolgens wel een reformatie heeft plaatsgevonden, is men nooit echt verder gekomen dan het kapot maken van wat afbeeldingen in de Katholieke kerken, en het overboord gooien van sacramenten waarvan de protestanten het nut niet inzagen.

Een daadwerkelijke terugkeer tot de leer van de apostelen zoals die in de eerste eeuwen van het christendom werd uitgedragen is er niet geweest.

Niet alleen inzichten, maar ook de gaven van de Heilige Geest is de christelijke kerk kwijt geraakt. Wanneer ik wel eens met medechristenen in gesprek ben beweren ze wel van niet, maar als ik vraag of in hun kerk bijvoorbeeld de gave van profetie voorkomt, weet men mij uit te leggen dat hun dominee die gave heeft. Dat uit zich dan doordat de dominee een ontzettende kennis heeft van de bijbel, en een helder inzicht en met de combinatie van die beiden de gelovigen 'weet te raken' wanneer hij preekt.

Nu zal de goede man ongetwijfeld prachtig kunnen preken, maar ik lees in de bijbel dat bij de uitstorting van de Heilige Geest de apostelen begonnen te profeteren, en dat heeft als gevolg dat de omstanders onder meer zich het volgende afvroegen: '12 Verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht vroegen ze aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?’ 13 Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn.’'

Nou kan ik mij voorstellen dat je bij het horen van een preek helemaal van je stuk gebracht bent, maar ik denk toch echt dat niet dat iemand vervolgens de conclusie zal trekken: De dominee is dronken...

Al met al hebben we nu twee grote hoofdstromen binnen het christendom, namelijk katholieken en protestanten die zich er beiden op beroepen de waarheid van de bijbel uit te dragen.

Ik kan mij maar al te goed voorstellen dat de willekeurige niet-christelijk opgevoede medemens zich hier en daar eens in het christelijk geloof verdiept, tegenstrijdige opvattingen en ideeen hoort van beide stromingen, zelf eens in de bijbel duikt en een verhaal leest dat er water uit een rots kwam of dat de rietzee droog kwam te liggen, en vervolgens tot de onvermijdelijke conclusie komt dat de bijbel van geen kanten klopt.

Echter wil ik er wel op wijzen dat dit een onlosmakelijk gevolg is van het feit dat het christendom zich heeft ingelaten met wereldse invloeden, en dat ambtsdragers van het christelijk geloof profijt zochten voor dit leven.

Wanneer je onbevooroordeeld de bijbel leest zal je tot de conclusie komen dat het christendom echter niet bedoeld is om mensen mee te onderdrukken, maar om mensen te bevrijden.

Groeten,

Levi

edit: tekstueel

Precies, als je maar jezelf voorhoudt dat het geloof vooral een vrijblijvend iets is, en de voorwaarden die de Heer Zelf stelt om in te gaan in zijn koninkrijk zijn eigenlijk helemaal niet nodig. Mensen zijn gered wanneer ze denken dat ze gered zijn, dat lijkt de algemene boodschap te zijn... Doe maar waar je zin in hebt, want G*d heeft iedereen lief en bla bla bla.

'Zij aten, zij dronken, zij namen ten huwelijk en werden ten huwelijk gegeven, tot de dag waarop Noach in de ark ging en de Eeuwige Zelf de deur toesloot'.

Grtz,

Levi

edit: tekstueel

Wat ik natuurlijk duidelijk probeer te maken aan de voorgaande post, is dat je totaal niet kijkt naar de inhoud, wanneer men zich alleen maar probeert te focussen op de letter.

Grtz,

Levi

Precies Dave,

De crypogrammen in de bijbel moeten we zéér nauwlettend mee omgaan! Want als je een tekst leest waarin verschillende woorden staan die op dezelfde persoon betrekking lijken te hebben, dan is dat niet altijd zo.

Kijk naar dit voorbeeld Dave!

Spreuken:

2 Mijn zoon, die ik gedragen heb,

mijn zoon, voor wie ik geloften heb gedaan,

wat zal ik je zeggen?

3 Verspil je krachten niet aan vrouwen,

je woorden niet aan hen die koningen te gronde richten.

4 En, Lemuël, een koning mag zich evenmin te buiten gaan aan wijn,

dat past hem niet,

een leider mag niet hunkeren naar drank.

Zie je? Wie wordt hier bedoeld met leider? De zoon? En waarom wordt er gesproken tegen Lemuël? Is hij niet de zoon? Of doet hij zich voor als leider? Of is de leider dezelfde als de zoon?

Daarom, Dave, is het zéér belangrijk dat we dit goed onderscheiden.

Tja, maar als ik iedere zondag naar de kerk ga en het daar ook wekelijks leger zie worden, maar vervolgens met kerst naar de kerk ga en dan compleet onder de voet wordt gelopen door mensen -die note bene binnen geen lied mee kunnen of willen zingen en tijdens de overdenking alleen maar lawaai zitten te maken zodat andere mensen het niet meer kunnen volgen- dan komt inderdaad het moment waarop bij mij irritatie verwekt wordt.

Ga dan niet, als je toch niet inhoudelijk deel wil nemen aan de dienst, of wil luisteren naar de overdenking. Want die mensen, die alleen met kerst naar de kerk gaan ‘omdat het erbij hoort’, of om welke andere reden dan ook, en vervolgens anderen die wél deel willen nemen aan de dienst een ‘onbehaaglijk gevoel’ geven door niet mee te zingen maar verveeld te kijken naar de persoon naast hen die wél zingt, heb je niets aan.

Als ik dan voor mijzelf spreek kan ik met stelligheid zeggen dat ik mij op zo’n moment niet meer kan concentreren op de inhoud van de dienst zelf, en nog belangrijker, het voorbeeld dat ons door de moeder van Jezus gegeven is ‘Maria bewaarde al deze woorden in haar hart’, kan ik op zo’n moment niet meer navolgen. Veel van de woorden gaan dan nl. op zo’n moment langs mij heen.

Laat ik er duidelijk over zijn dat ik niet vind dat mensen die nooit naar de kerk gaan ook zeker niet zouden moeten gaan, maar ik vind juist dat áls mensen gaan, ze uit overtuiging moeten gaan, en niet ‘omdat het erbij hoort’. Dan ga je niet in heilige eerbied naar G*ds huis, maar in schijnheiligheid.

Dat zelfde principe gaat voor mij op voor wat betreft kleding. Ik ben zelf niet zo iemand die in pak gekleed gaat, en als ik naar de kerk ga zorg ik altijd wel dat ik er netjes en verzorgd uitzie, maar men zal mij niet snel in pak zien gaan. Die lijn houd ik ook vast met kerst. Wel netjes, maar in ‘mijn’ stijl. In mijn kerk komt ook altijd een meisje die altijd helemaal ‘gothic’ gekleed is, en ik besef mij dat zij zich bezwaard zou kunnen voelen als zij nu ineens ziet dat iedereen anders gekleed gaat als normaal, terwijl zij qua stijl nog hetzelfde gekleed gaat. Ik geloof dat Paulus eens iets geschreven heeft dat we elkaar op die manier niet in verlegenheid moeten brengen.

Dat heb ik dus tegen het ‘erbij horen’.

Grtz,

Levi

Dat vind ik zo schijnheilig, alleen met kerst in pak... Of erger nog: alleen met kerst naar de kerk.

Alhoewel dit een mooie uitleg is, is het nog steeds geen juiste uitleg. Als ik mij niet vergis komt de bovenstaande tekst zo’n beetje letterlijk voor als commentaar in de Studiebijbel, waar ook de Griekse grondtekst in is opgenomen.

Let erop dat de commentator(en) het woord ‘gevangenis’ wel letterlijk moet vertalen, maar zich dan afvraagt of het niet een synoniem is voor de afgrond of put die we terugvinden in Openbaringen.

De reden echter waarom de commentator denkt dat het om bovennatuurlijke wezens zou gaan, in plaats van de menselijke geest, is omdat het woord pneumata een afgeleide is van het woord ‘wind’. In de bijbel vinden we echter het woord wind, waarvan in het Hebreeuws ‘adem’ een synoniem is, bijvoorbeeld in verband gebracht met de Heilige Geest. Zo hoorden mensen bij de uitstorting van de Heilige Geest een geluid ‘als van een geweldig gedreven wind’. Ook de Heer ‘blaast’ na Zijn opstanding op zijn volgelingen, waarbij Hij zegt: “Ontvang de Heilige Geestâ€.

Het is toch vreemd om te bedenken dat –wanneer de commentator hier een vertaling wil maken die op ‘boze geesten’ betrekking heeft- hier voorbij gaat aan het feit dat dit woord ook betrekking heeft op de Goede Geest van de Eeuwige. Kijk bijvoorbeeld even in dezelfde studiebijbel waar hetzelfde woord ‘Pneumati’ in Matt. 22:43 wél gewoon als “geestâ€vertaald wordt, maar nog leuker wordt het wanneer wij bijvoorbeeld in Mattheus 26:41 ditzelfde woord tegenkomen, waar het ook als ‘geest’ vertaald wordt, en waar de commentator in dit verband erop wijst dat met dit woord ‘geest’, de menselijke geest bedoeld wordt!

Wat een tegengestelde bewering! En hoe komt dat? Omdat de commentator kennelijk niet kán geloven of aanvaarden dat de Heer aan de geesten in het dodenrijk gepredikt heeft. Waarom komt hij tot die conclusie? Omdat de commentator het woord ‘gevangenis’ niet door een ander woord kan vertalen. Dit woord heeft maar één betekenis, en dat is: gevangenis. En het moet toch wel heel vreemd voor de commentator zijn dat het dodenrijk een gevangenis is...

Wat natuurlijk helemaal moeilijk uit te leggen wordt, is waarom de Heer nou precies een aantal dagen in het graf moet blijven. Als Hij toch 'niets te doen heeft' terwijl Hij dood is, waarom wordt Hij dan niet direct na Zijn dood weer levend?

En als je niet in een evangelieprediking van de Heer in het dodenrijk gelooft, waarom komen de tijden van prediking op de aarde (drie jaar) en Zijn verblijf in het dodenrijk (drie dagen) verhoudingsgewijs overeen?

Waarom zou Hij drie dagen in het graf blijven? Dat is toch werkelijk te onzinnig voor woorden als je ervan uit gaat dat er 'niets' meer is na de dood...

Hieronder, bij de passage waar je schreef dat je benieuwd was naar de teksten die ernaar verwijzen de het dodenrijk wordt afgespiegeld als gevangenis, zal ik een aantal van de betreffende teksten opsommen.

Hier wordt de redenatie nog vreemder. Het zou gaan om ‘zonen G*ds’? die, omdat zij ongehoorzaam werden of waren? in de gevangenis werden geworpen... ???

Van de zonen G*ds lezen wij dat zij huwden met de dochters van de mensen. Als het gevallen engelen zouden zijn, dan zou het toch wel een vreemde vertoning zijn dat die geestelijke wezens in het huwelijk treden met mensen...

Jezus leert ons Zelf dat engelen niet mannelijk of vrouwelijk zijn, en van de zonen G*ds lezen we in Genesis 6: “2 De zonen van de goden zagen hoe mooi de dochters van de mensen waren, en ze kozen uit hen de vrouwen die ze maar wildenâ€.

Hoe graag men de bovenstaande redenatie goed wil praten, het lukt niet. Want er blijkt uit deze tekst toch wel duidelijk dat de zonen G*ds alleminst gevallen engelen waren, maar gewoon mensen. En nog wel de mensen die tijdens de zondvloed omkwamen. En wat gebeurd er als je geen lichaam meer hebt? Dan blijft je geest over.

Máár, de commentator kan dat kennelijk niet rechtbreien met zijn eigen visie op deze tekstversen, en geeft er dus een uitleg aan die werkelijk kant noch wal raakt. Ik zal verderop ook nog aantonen dat zijn visie in strijd is met andere bijbelsteksten.

Het erge is dat jij het met mij eens bent dat een uitleg van bijbelteksten altijd in overeenstemming moet zijn met de rest van de bijbel, maar dat je vervolgens klakkeloos het commentaar van de Studiebijbel overneemt als de waarheid.

Toch vreemd dat Samuel wel écht opgeroepen kan worden... En ook al beweer jij dat de waarzegster schrok omdat ze niet een imitatie te zien kreeg, in de bijbel staat er dat zij schrok omdat zij wist dat het koning Saul was die om haar diensten vroeg: “12 Zodra de vrouw Samuël zag, slaakte ze een ijselijke kreet. ‘Waarom hebt u me bedrogen?’ vroeg ze aan Saul. ‘U bent Saul zelf!’â€

Je hebt gelijk. Paulus gebruikt een argument waar hij het niet mee eens is in een redevoering, die wel één van de belangrijkste van het christelijke geloof genoemd kan worden.

De kwestie waar het om gaat is de opstanding der doden. In het christendom is dit een héél essentieel punt, en zeker voor Paulus is dit zéér belangrijk. Zou Paulus dan ook in zo’n redevoering ook maar één argument opnemen waar hij zelf niet achter staat, of wat niet algemeen door iedereen geaccepteerd wordt?

Paulus probeert hier aan te tonen dat de opstanding der doden werkelijk zal plaatsvinden, en hij gebruikt daar allerlei argumenten voor, waaronder deze. In normaal hedendaags NL zou hij zeggen: “Het is toch wel vreemd dat u niet in de opstanding van de doden gelooft, maar dat u zich wél voor die doden laat dopen.†Zou Paulus in zo'n ontzettend belangrijk en essentieel leerstuk van het christelijk geloof dit argumenet gebruiken als hij weet dat dit niet algemeen geaccepteerd en aanvaard wordt?

Maar als jij denkt dat omdat er verder in de bijbel nergens direct staat men zich voor de doden kan laten dopen, dat het daarom een dwaalleer is, dan doe ik met je mee. Ik zou dan graag uit de bijbel verwijderd zien dat Henoch werd weggenomen door G*d, in plaats van dat hij stierf. Dat komt er tenslotte maar een keer in voor, dus denk ik dat we dat niet zomaar als waarheid aan moeten nemen.

Psalm 88:

10 Mijn ogen zijn dof van ellende,

ik roep u aan, HEER, elke dag,

en strek mijn handen naar u uit.

11 Doet u aan doden wonderen,

staan schimmen op om u te loven? sela

12 Komt uw liefde in het graf ter sprake

of uw trouw in de afgrond?

13 Weet men in de duisternis van uw wonderen

of van uw weldaden in het land der vergetelheid?

14 Daarom roep ik u om hulp, HEER,

elke morgen nader ik u met mijn gebed.

Psalm 115:

17 Niet de doden loven de HEER,

niet wie zijn afgedaald in de stilte,

Jesaja 61:

De geest van God, de HEER, rust op mij, want de HEER heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding,

Psalm 107:

19 Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER –

hij heeft hen gered uit vele gevaren,

20 hij zond zijn woord en genas hen,

ontrukte hen aan het graf.

Eigenlijk wordt in deze laatste psalm op profetische wijze het werk van Jezus in het dodenrijk aangezegd.

In de andere teksten wordt gesproken over het dodenrijk als een sombere, juitzichtloze plaats. Dat was het ook, voordat de Heer Zijn verlossingswerk uitgevoerd had. Na de dood van Jezus was het geen gevangenis meer, maar werd het een gelukzalig deel, het paradijs, waarvan de Heer beloofde dat de moordenaar naast Hem aan het kruis daar na hun dood ook zou zijn.

Is dat dan werkelijk de plaats waar demomen en gevallen engelen verblijven?

Dat lijkt me toch niet, na de kruisdood van de Heer is de poort van die gevangenis veranderd van een poort der wanhoop in een poort van hoop. Net zoals de Israelieten bij de uittocht uit Egypte het bloed aan hun deuren smeerde, waarbij zij van slavernij overgingen in vrijheid. Dat is de blijde boodschap, en de prediking. Hij heeft de gevangenen loslating gepredikt, geheel in overeenstemming met 1 Petrus 3.

Lees voor de aardigheid ook Ezechiel 31 en verder, waar hij moet profeteren tegen de Farao van Egypte. Als je dan de woorden van de profetie leest, dan merk je dat er helemaal niet tegen Farao wordt gesproken, maar tegen de satan, die wordt voorgesteld als een boom... Daarbij wordt ook het dodenrijk genoemd, en als je de tekst leest zie je dat het niet om een fijne plaats gaat, maar om een sobere, uitzichtloze plaats, aan wie niemand kan ontkomen.

Vooral ook hoofdstuk 32 legt daar nog eens de nadruk op.

De door jou overgenomen uitleg van 1 Petrus 3 is er een die gebaseerd is op iemand die het woord ‘Pneumata’ in de context van 1 Petrus 3 op een andere manier vertaald dan in de rest van het NT. Dat doet hij waarschijnlijk omdat hij zelf geen andere mogelijkheid ziet. Daarbij komt dan nog dat hij moet gaan speculeren over het woord gevangenis, omdat hij daar ook al niet mee uit de voeten kan in zijn uitleg.

Kortom: Een hoop gezwets van iemand die ooit een prachtige studie heeft gevolgd, maar die er in de praktijk niet veel van terecht brengt. De bijbel staat vol met voorbeelden van mensen die op eigen houtje proberen om zonder daaraan voorafgaande Goddelijke roeping de Heer te dienen, maar vervolgens radicaal de plank mis slaan.

Je ziet dat niet bij mensen die wél door de Heer geroepen worden. Zo ken ik een voorbeeld van een stel vissers zonder theologische achtergrond of talenstudie, die na de uitstorting van de Geest van de Heer tot een ieder in zijn eigen taal konden spreken.

En Johannes schrijft er niet bij dat mensen na hun dood niet alsnog tot geloof zouden kunnen komen.

Want al maakt de commentator er met zijn visie op 1 Petrus 3 een zooitje van, hij kan niet ontkennen dat in 1 Petrus 4 staat: “6 Ook aan de doden is het evangelie verkondigd, opdat ook zij, al zijn ze naar hun leven op aarde door de mensen veroordeeld, bij G*d in de geest kunnen levenâ€.

Wel probeert de commentator er nog een draai aan te geven dat het hier om overleden gemeenteleden zou kunnen gaan, maar dat is een kromme redenatie. Er staat tenslotte dat ze naar hun leven op aarde door de mensen zijn veroordeeld... Dat doet ons dus niet denken aan G*dvrezende gemeenteleden, maar aan goddeloze barbaren. Niemand zal tenslotte -als je iemand een goed christelijk leven ziet leiden, iemand die ook altijd klaar staat voor zijn medemens- die persoon veroordelen...

Degene die het commentaar in deze Studiebijbel heeft geschreven laat ons duidelijk merken dat hij of zij ervan overtuigd is dat het leven toch echt bij de dood ophoudt, terwijl dat geheel in tegenstelling is tot wat Jezus ons leert als hij ons verhaalt over de rijke man en de arme Lazarus.

Ook hier geldt weer: Zou Jezus dingen vertellen die in strijd zijn met de waarheid?

Bovendien leert de bijbel ons dat mensen na hun dood naar een dodenrijk gaan. Die plaats wordt door Job ‘het huis der samenkomst aller levenden genoemd’. Die benaming lijkt mij nogal strijdig met de opvatting die de commentator van de Studiebijbel heeft, waar jij vrolijk uit citeert, en daarvan gemakshalve dat als waarheid neerzet.

Wat de commenator hier vergeet is het volgende.

Petrus zegt dat ook aan de doden het evangelie is verkondigd. De commentator wil dat graag anders interpreteren, maar dat gaat niet. De uitleg dat Jezus heeft gepredikt aan gevallen engelen of demonen gaat niet op:

1.      Vanwege de taaltechnische redenen, als hierboven beschreven;

2.      Omdat Petrus in handelingen 2 beschrijft waar Jezus tijdens Zijn dood is geweest:

24 God heeft hem echter tot leven gewekt en de last van de dood van hem afgenomen, want de dood kon zijn macht over hem niet behouden.

25 David zegt immers over hem:

“Steeds houd ik de Heer voor ogen,

hij is aan mijn zijde, ik wankel niet.

26 Daarom verheugt zich mijn hart

en jubelt mijn tong van blijdschap.

Ja, mijn lichaam zal behouden blijven,

27 want u zult mij niet overleveren aan het dodenrijk

en het lichaam van uw trouwe dienaar zal niet tot ontbinding overgaan.

Hier wordt dus wél het woord ‘dodenrijk’ gebruikt, als verblijfplaats van de Heer na Zijn dood, maar er wordt ook al profetisch vooruitgeblikt dat het dodenrijk de Heer niet houden kon. Als de ‘gevangenis’ uit 1 Petrus 3 niet uitgelegd moet worden als het donderijk, dan heeft ofwel David deze bovenstaande woorden (waar het woord dodenrijk gebruikt wordt) onder invloed van een leugengeest geprofeteerd, of Petrus was onder demonische invloed toen hij zijn brief schreef.

Wat de zaak nog ingewikkelder maakt, maar ook wonderlijker, is de tekst in Johannes 10: “15 zoals de Vader mij kent en ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen. 16 Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder. 17 De Vader heeft mij lief omdat ik mijn leven geef, om het ook weer terug te nemen.â€

De tekst in vers 16 wordt omsloten door de teksten dat de Heer Zijn leven zal geven. Tussen die teksten, zegt Hij dat hij ook nog schapen heeft die niet uit deze schaapskooi komen, waar Hij bij zegt dat ook zij naar Zijn stem zullen luisteren, en dat het één kudde zal zijn, met één Herder.

Grote vraag is: Wie zijn die schapen dan, die niet van deze schaapskooi zijn?

Als wij ons bedenken dat Paulus ons beschrijft dat het oude testament schaduwbeelden in zich draagt voor deze tijd, en dat bijvoorbeeld over de woestijnreis expliciet vermeld, dan komen we op het volgende:

Het volk Israel trok met twaalf stammen door de woestijn, maar zij droegen bij zich: de beenderen van Jozef. Er waren dus twaalf ‘levende’ stammen, en de beenderen van Jozef... Wij lezen daarvan onder meer in Hebreen 11: “22 Door zijn geloof sprak Jozef aan het eind van zijn leven al over de uittocht van het volk van Israël en gaf hij opdracht zijn gebeente dan mee te nemen.â€

Als nu de woestijnreis een voorafschaduwing is, wat is dan de betekenis van het meedragen van een dode, en wat maakt die betekenis zo speciaal dat Jozef dat nog voor het eind van zijn leven mocht voorzien en opdracht mocht geven om zijn beenderen mee te nemen naar het beloofde land?

Is het niet onze plicht als geestelijk volk Israel om op de weg naar het beloofde land geestelijk de ‘stam Jozef’ mee te nemen, ja, in geloof mee te dragen tot het beloofde land?

Als je de zegen leest die Jakob over Jozef uitsprak, dan zie je daarin een fysieke scheiding, die wordt voorgesteld als een muur. Je zou zeggen dat als dat zo is, wij ons (als je Jozef ziet als de stam ‘in het dodenrijk’) inderdaad niet voor de doden kunnen laten dopen, maar let er dan op dat er gesproken wordt over de ranken, die tot over de muur reiken. Lees dat ook dáár een bron is, en denk dan aan de woorden van de Heer, Die zegt “ook zij zullen naar Mijn stem luisterenâ€, zij, de schapen van die andere schaapskooi. Ook lezen in de zegen van Jozef van de Herder, Die hem nabij is en hem tot kracht is.

Genesis 49:

“22 Een vruchtbare wijnstok is Jozef,

een vruchtbare plant bij een bron,

met ranken die reiken tot over de muur.

23 De boogschutters, zij haatten hem,

zij tergden hem en schoten.

24 Maar zijn boog bleef gespannen,

zijn armen en handen soepel,

door de hulp van de Machtige, de Machtige van Jakob,

door de nabijheid van de Herder, de Rots van Israël,

25 door de God van je vader, de Ontzagwekkende.

Hij moge je helpen, hij moge je zegenen

met zegeningen van de hemel daar boven

en van de oervloed in de diepte,

met zegeningen van borsten en moederschoot.

26 De zegen van je vader is rijker

dan de zegen van de eeuwige bergen,

de kostelijke rijkdom van de eeuwige heuvels.

Moge die zegen op Jozef rusten,

de uitverkorene onder zijn broers. “

Als je dan nog twijfelt of de stam Jozef wel het volk uit het dodenrijk betreft, lees dan nog eens in de profeet Ezechiel, die het ook heeft over de éénwording van twee volken die kennelijk op een of andere manier van elkaar gescheiden zijn:

“15 De HEER richtte zich tot mij: 16 ‘Mensenkind, neem een stuk hout en schrijf daarop: “Juda, en de Israëlieten die bij hem horen.†Neem dan nog een stuk hout en schrijf daarop: “Jozef†– dat is het stuk hout van Efraïm – “en heel het volk van Israël dat met hem verbonden is.†17 Voeg die twee samen tot één geheel, zodat ze in je hand één stuk hout vormen. 18 En als je volksgenoten je vragen: “Wil je ons vertellen wat je hiermee bedoelt?†19 zeg dan: “Dit zegt God, de HEER: Ik neem het stuk hout van Jozef – dat van Efraïm dus – en van de stammen van Israël die met hem verbonden zijn, en ik leg dat tegen het stuk hout van Juda aan. Ik maak er één stuk hout van, in mijn hand zullen ze één worden.â€

De Eeuwige laat hier door al deze geschiedenissen heen zien dat er sprake is van twee volken, of stammen, die op een of andere manier van elkaar gescheiden zijn (denk aan de muur, de twee houten, of de schapen van een andere schaapskooi) die beiden naar de stem van de Heer zullen luisteren (denk aan de bron of letterlijk ‘ook zij zullen naar Mijn stem luisteren’) en die dan daarna op enig moment herenigd zullen worden. Dat is op de dag waarop Hij zal wederkomen, waarvan wij lezen dat Hij komt op de manier zoals de apostelen Hem opgenomen zagen worden, namelijk met de wolken. Van die wolk staat in Hebreeen 12 (nadat in het voorgaande hoofdstuk allerlei mensen zijn opgenoemd die allang overleden zijn): “Daarom dan ook, alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons hebben liggende, laat ons afleggen allen last, en de zonde, die ons lichtelijk omringt, en laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is“.

Vriendelijke groeten,

Levi

Die discussie hebben we al eens gevoerd. Het exacte topic staat mij nu even niet meer bij, maar eigenlijk is dat ook niet van belang. Wat ik nog wel weet is dat jij op basis van een tekst uit Prediker: 'de doden weten niets...' van mening bent dat de doden 'slapen', zoals je hierboven ook al opschreef.

Voor de goede orde:

1. De context van de betreffende tekst uit Prediker gaat erover dat de doden niet weten wat er zich op de aarde afspeelt.

2. Mensen bestaan niet alleen uit een lichaam, maar hebben ook een geest. Wat blijt er over als je dood gaat, en je lichaam 'tot stof wederkeert'? Juist: je geest. Dat jij graag wil dat de tekst uit Petrus betrekking heeft op demomen of gevallen engelen of wat dan ook, komt omdat anders jou uitleg van de tekst uit Prediker niet meer klopt... Maar lees de tekst uit 1 Petrus alsjeblieft woordelijk door, en concludeer dan voor jezelf dat het gaat om (zoals er letterlijk staat) 'de geesten die ten tijde van Noach ongehoorzaam waren...'

Gevallen engelen en demomen waren ook ver voor de tijd en ook lang daarna ongehoorzaam, dus waarom zou Petrus dat hier zo expliciet bij zetten?

3. Als de doden dan 'slapen' volgens jou opvatting, leg jij mij dan eens uit waarom Saul via een waarzegster de geest van Samuel op kon roepen. En wat nog vreemder is: Samuel voorzegt op dat moment ook de toekomst aan Saul. Daarmee staat toch wel vast dat Samuel ook na zijn dood nog steeds een profeet is.

4. Als de doden niets weten, waarom zouden levenden van de gemeente Korinthe zich dan voor de doden laten dopen?

5. Ik kan je een heel rijtje teksten opsommen uit het oude testament waarin gerpoken wordt over het dodenrijk, en waarbij het dodenrijk wordt voorgesteld als een sombere, uitzichtloze plaats, en soms ook letterlijk wordt voorgesteld als een gevangenis.

Dus lieve Kate, zou ik het zeer waarderen als je niet een reactie geeft waarin je een eigen mening als bijbelse waarheid rondbazuind, want zelfs door het gebruik van hoofdletters zal het nog steeds geen waarheid worden. Hoe graag je dat ook wil.

Als je een bijbeltekst uit wil leggen, moet die uitleg altijd in overeenstemming zijn met de rest van de bijbel.

Het idee dat mensen na hun dood voor eeuwig verloren zijn is op de eerste plaats niet in overeenstemming met de onnoemelijk grote, onmetelijke liefde van de Eeuwige, en in de tweede plaats niet in overeenstemming met de bijbel, zoals ik al eerder uiteen zette.

Vriendelijke groeten,

Levi

Nee, je snapt het niet helemaal verkeerd.

Door de teksten die ik aanhaalde uit de brief van Petrus en Genesis, ga ik er inderdaad vanuit dat de Eeuwige de mensen ten tijde van de zondvloed behoed heeft zonden te begaan die onvergeeflijk zijn.

Concreet houdt dat dus in dat de zonden van die mensen inderdaad nog vergeven kunnen worden.

Daarover schrijft Petrus ook dat Jezus na Zijn dood aan de doden het evangelie heeft verkondigd: 1 Petrus 3: '18 Ook Christus immers heeft, terwijl hij zelf rechtvaardig was, geleden voor de zonden van onrechtvaardigen, voor eens en altijd, om u zo bij God te brengen. Naar het lichaam werd hij gedood maar naar de geest tot leven gewekt. 19 Hij is naar de geesten gegaan die gevangen zaten, om dit alles te verkondigen 20 aan hen die ten tijde van Noach weigerden te gehoorzamen, toen God geduldig wachtte en de ark gebouwd werd.'

Als nu Jezus aan doden het evangelie heeft verkondigd, dan zou het toch wel van een uiterste wreedheid getuigen als die doden wél het evangelie kunnen horen, maar Jezus niet mogen of kunnen aannemen als hun verlosser. Zo iets noemen wij tegenwoordig treiterij, en het lijkt mij niet dat Jezus er op uit was om mensen te treiteren.

Ik geloof dus wel degelijk dat mensen na hun dood het evangelie nog kunnen horen, en ik ben er ook van overtuigd dat het voor die mensen dan ook nog niet te laat is. Met andere woorden: In G*d te gaan geloven en gered te worden.

De mensen die dan erg vasthouden aan de letter van de bijbel, en mij er op zullen wijzen dat Jezus Zelf heeft gezegd dat niemand Zijn koninkrijk in kan gaan zonder eerst wederomgeboren te zijn uit water en geest, die wijs ik graag op 1 Korinthe 15:

'29 Wat denken zij die zich voor de doden laten dopen te bereiken? Als de doden toch niet worden opgewekt, waarom zouden zij zich dan voor hen laten dopen?'

Hieruit blijkt dat het (in ieder geval) in de gemeente Korinthe voorkwam dat mensen zich plaatsvervangend voor de doden lieten dopen. De mensen in het dodenrijk kunnen op deze manier dus aan de voorwaarde die de Heer heeft gesteld om Zijn koninkrijk in te mogen gaan voldoen. Zij kunnen worden gedoopt door middel van plaatsvervanging van levenden.

De volgende vraag die bij je op kan komen is, als de Heer als voorwaarde stelt gedoopt te zijn voor je Zijn koninkrijk kan binnengaan, of de andere mensen die allemaal ten tijde van het oude testament geleefd hebben, zoals David, Salamo, Abraham, Jesaja, enz. niet allemaal gedoopt zouden moeten worden...

Ook hierop geeft de bijbel een antwoord, namelijk in Hebreen 11. Eerst wordt daar een hele rij mensen opgenoemd die allemaal vanwege hun geloof ons tot voorbeeld kunnen zijn, en die allemaal vanwege hun geloof een bruikbaar instrument in de hand van de Eeuiwge waren, maar vervolgens wordt er afgesloten met de volgende woorden:

'39 Al deze mensen, die van oudsher om hun geloof geprezen worden, hebben de belofte niet in vervulling zien gaan 40 omdat God voor ons iets beters had voorzien, en hij hen niet zonder ons de volmaaktheid wilde laten bereiken.'

Er staat hier vrij expliciet dat al deze mensen zonder ons niet de volmaaktheid kunnen bereiken. Als je nu uit de andere delen van de bijbel kunt opmaken dat mensen na hun dood nog gedoopt kunnen worden, en dat Jezus de doop als voorwaarde stelt om Zijn koninkrijk in te gaan, dan begrijp je als snel waarom er staat dat deze mensen uit Hebreen 11 niet zonder ons de volmaaktheid kunnen bereiken.

Ik ben ervan overtuigd dat het grote reddingsplan van de Eeuwige geen grenzen heeft.

Grtz,

Levi

1 Petrus 3:

'18 Ook Christus immers heeft, terwijl hij zelf rechtvaardig was, geleden voor de zonden van onrechtvaardigen, voor eens en altijd, om u zo bij God te brengen. Naar het lichaam werd hij gedood maar naar de geest tot leven gewekt. 19 Hij is naar de geesten gegaan die gevangen zaten, om dit alles te verkondigen 20 aan hen die ten tijde van Noach weigerden te gehoorzamen, toen God geduldig wachtte en de ark gebouwd werd.'

1 Petrus 4:

'6 Ook aan de doden is het evangelie verkondigd, opdat ook zij, al zijn ze naar hun leven op aarde door de mensen veroordeeld, bij God in de geest kunnen leven.'

Zo liefdeloos is de Eeuwige dus eigenlijk helemaal niet. We lezen van de mensen uit de dagen van Noach dat zij god noch gebod wilden kennen, en ik quote hier (Genesis): '5 De HEER zag dat alle mensen op aarde slecht waren: alles wat ze uitdachten was steeds even slecht. 6 Hij kreeg er spijt van dat hij mensen had gemaakt en voelde zich diep gekwetst. 7 Ik zal de mensen die ik geschapen heb van de aarde wegvagen, dacht hij, en met de mensen ook het vee, de kruipende dieren en de vogels, want ik heb er spijt van dat ik ze heb gemaakt. 8 Alleen Noach vond bij de HEER genade.'

Verder lezen we in de bijbel dat zo'n beetje alle zonden vergeven kunnen worden, behalve zonden tegen de Heilige Geest. Als we dan voorafgaand aan de geschiedenis van Noach lezen dat de Eeuwige de levensduur van mensen moet verkorten juist vanwege het feit dat Zijn HG met de mensen 'twist', dan is het logische gevolg dat de mensen zo slecht op weg waren dat het zondigen tegen de HG de volgende stap zou kunnen zijn.

De hele simpele Joodse zienswijze dat door mensen te beletten te zondigen tegen de HG, namelijk door hen -naar het aardse leven te doden- juist daardoor kon Hij hen in de geest behouden, zoals Petrus schrijft: 'al zijn ze naar hun leven op aarde door de mensen veroordeeld, bij God in de geest kunnen leven.'

Het wegnemen van deze mensen en het op die manier voorkomen dat mensen zonden begaan die onvergevelijk zijn, en zodat ze uiteindelijk voor het eeuwige leven behouden kunnen worden, wijst meer op een G*d van liefde dan op een G*d die zijn maaksel zomaar uitmoord.

Grtz,

Levi

Edit: extra tekst ter verduidelijking.