Jyoti

Mja, eigenlijk... mannen die lange zwarte jurken dragen, kruisen rond de nek, vreemde Latijnse gezangen, en iets zegt me dat de meeste goths nachtelijke bijeenkomsten in catacomben ook wel zouden zien zitten.

Lasker, ik denk dat jij bekeren te hard associeert met erg vervelende, opdringerige manieren van bepaalde christenen. Ik vind het totaal af te keuren om mensen een geloof op te dringen. Maar uiteindelijk is een oprechte bekering iets persoonlijks, en dat kan je niet dwingen, je kan mensen hoogstens bekend maken met het christendom en dat kun je in mijn ogen ook op heel positieve, opbouwende manieren doen, met wederzijds respect. Ik denk zelfs dat mensen eerder geneigd zijn om open te staan voor het christendom als ze op een fijne manier benaderd worden, opdringerigheid staat een bekering in mi

Quote: Op woensdag 11 april 2007 11:31:54 schreef Leidenschaft het volgende: Er stond in dat christenen meestal liever uit de buurt blijven van goth's maar dat het in de bijbel staat dat het juist de zieken zijn die een arts nodg hebben. Het probleem is denk ik toch wel dat 99% van de goth's gewoon niet te bekeren is... Ik vond die bijbeltekst daarbij vooral best grappig in zijn misplaatstheid. Ik voel me nu niet meteen ziek eigenlijk. Verder denk ik dat die rebellie tegen het christendom al bij al best meevalt. De meeste goths die ik ken zijn inderdaad geen christen en vinden

Ik herken het in mijn eigen leven ook wel. De dood van mijn vader is op zich niet meteen een vrolijke gebeurtenis, maar achteraf denk ik dat dat mijn leven en mijn persoonlijkheid sterk (ten goede) beïnvloed heeft. Het is dus zeker zo dat dingen die negatief lijken vaak op bepaalde manieren een positieve invloed hebben. Toch denk ik dat je ook niet te makkelijk naar die dingen moet kijken, gebreken of moeilijkheden kunnen ook heel erg zijn en ik denk dat je dat verdriet wel altijd serieus moet nemen en niet moet minimaliseren door er van uit te gaan dat er toch wel een goede kant aan zit en d

Geerten, ik ben je werk aan het lezen en ik vind het erg interessant. Ik heb er echter ook een aantal bemerkingen bij, gaande van je schrijfstijl (die typfouten, jongen toch!) tot de inhoud van sommige delen van je werk. Ik zie dat Diana intussen je link verwijderd heeft, maar zou je het appreciëren als ik je als 'ervaringsdeskundige' zeg maar (zowel in het schrijven van werkjes als in het eum, gothisme ) wat punten van kritiek geef, of heb je zoiets van, laat maar, ik ben klaar met dat werk en het interesseert me verder niet meer.

Daar kan je het misschien mee vergelijken Rainbow. En egotripperij, och... het is al bij al gewoon een onschuldig pleziertje. Jij weet dat je iets heel erg moois draagt en je voelt je daar goed in, ook al ziet de rest van de wereld er niks van. Net zoals mooi gelakte nagels fijn zijn, ook al is het min vijf en draag je handschoenen.

Quote: Op maandag 09 april 2007 22:39:52 schreef KennethB het volgende: Kent iemand dat gevoel wanneer je net in bed ligt en bijna in slaap valt, en dan opeens dat rare gevoel alsof je valt? Alsof je zo in je bed of kussen valt... heel vreemd... Dat heb ik best vaak. Ik heb het soms ook dat ik al half slaap en plots wakker word doordat mijn been ineens hevig schokt. Mijn ex had last van slaapverlamming, en ik had de indruk dat het iets behoorlijk eng was, het lijkt me echt een afschuwelijk gevoel!

Quote: Op maandag 09 april 2007 23:14:09 schreef Aimé het volgende: Toch een kleine bedenking. Als je op voorhand weet dat je met een bepaalde kleding stijl ,op een bepaald moment,in een bepaalde situatie tegen iemands scheenbenen zult schoppen,gaat een christen dit dan ook doen? (Romeinen 15:2) . . . Laat een ieder van ons [zijn] naaste behagen in datgene wat [zijn] opbouw ten goede komt.  Mijn bedenking daarbij is dan weer dat je nooit voor iedereen goed kunt doen. De ene ergert zich aan opvallende, alternatieve kledij terwijl de andere het storend vindt wanneer mensen

Ik vind dat de manier waarop je iets draagt meer zegt dan wat je nu eigenlijk draagt. Iemand in een lange zwarte jurk die gewoon een open, sympathiek gezicht heeft en vriendelijk lacht zou ik met de beste wil van de wereld niet eng kunnen noemen, en iemand die erg net en conservatief gekleed is maar een gezicht trekt alsof ze me het liefst met een hakmes te lijf zou gaan kom ik liever niet tegen in een donker steegje. Ach ja, eng is allicht ook maar relatief.

Ik ben helemaal voor! Je verleidt er jezelf uiteindelijk ook mee. Zelfs als je single bent en er helemaal niemand is om die prachtige lingerie te bewonderen voel je je gewoon zo veel vrouwelijker wanneer je een delicate kanten slip draagt dan in je oerdegelijke Damartje. Zelfs de oncomfortabelheid van jaretelles of een korset weegt in mijn ogen niet op tegen het voel-je-fantastisch-gehalte van zulke spullen. Ergens is dat ook net het leuke aan lingerie, je kan iets puur voor jezelf kopen, zonder dat anderen dat moeten zien, en zonder dat iemand er een mening over moet hebben behalve jij. Of je

Timon, bedankt voor de uitleg, dit maakt wel duidelijker hoe evangelischen die kenmerken zelf invullen. Toch moet ik Tom volgen als hij zegt dat deze dingen allemaal terugkomen binnen het katholicisme (en allicht ook binnen talloze andere kerken). Misschien is het gewoon zo dat de evangelische beweging ontstaan is in een zich afzetten tegen bepaalde al te starre en geritualiseerde geloofsbelevingen, en is het positief om te zien dat die kloof inmiddels een pak kleiner geworden is doordat alle kerken het belang van een persoonlijk doorleefd geloof inzien?

Quote: Op zondag 08 april 2007 22:39:59 schreef TimonK het volgende: Het al dan niet zijn van evangelisch hangt samen met een bepaalde manier van geloofsbeleven die overeenkomt bij alle mensen die zich evangelisch noemen. De punten daarvan zijn op zich hierboven al genoemd. Zij heeft te maken met het aanvaarden van de Bijbel als het woord van God en als richtlijn voor het leven. Het aanvaarden van het werk van de Heilige Geest in het persoonlijke en kerkelijke/gemeentelijke leven. Het hechten van een groot belang aan het hebben van een persoonlijke relatie met God. En het idee van vrijh

Bedankt voor de uitleg iedereen. Wat is dan juist de taak van die voorgangers, diakens, en ouderlingen? En verschilt dat veel van de taak die die mensen vervullen in andere kerken? Wordt zo'n taak eigenlijk echt gezien als een roeping, of is het meer een menselijke beslissing om zich actief in te zetten voor de gemeente? En zijn er bepaalde wijdingen of iets in die aard die nodig zijn voor je zo'n ambt mag uitoefenen? (Het spijt me als ik soms iets te 'katholieke' terminologie gebruik, ik weet niet goed hoe ik het anders moet uitdrukken.)

Ik heb een vraagje bij dat eerste punt, over het gezag van de Schrift. Betekent dat dan ook dat alles letterlijk genomen moet worden, en dat de Bijbel gezien wordt als volledig historisch? Dat kan ik zo meteen namelijk niet uit die paragraaf halen, vandaar de nood aan verduidelijking. En nog een meer algemene vraag: hoe zit dat met gezag in evangelische gemeenten, hebben jullie ook een dominee ofzo, of hoe zit dat allemaal? En is er iets van overkoepelend gezag voor alle evangelischen, of doet elke gemeente z'n eigen ding? Sorry als dit nogal stomme vragen lijken, ik weet werkelijk niets va

Nu, met alle respect voor de Getuigen, maar ik denk wel dat er andere en wellicht betere manieren zijn om mensen te benaderen. Als de pastoor bijvoorbeeld bij nieuwe gezinnen in de parochie even zou langsgaan om kennis te maken en te peilen naar eventuele interesse om deel te nemen aan missen enzo hoeft dat in mijn ogen niet opdringerig over te komen. Het lijkt me echter heel moeilijk doenbaar, pastoors hebben zo al ongelooflijk veel werk.

Goh, als ik een jaar of 14-15 was zou ik het allicht geweldig gevonden hebben om de arme man eens even te tonen hoe fout die hele kerk wel was. Maar ik was nu wel nooit zo gek op de pastoor hier, hij kon mijn naam nooit onthouden. Hij noemde me altijd Sofie, da's mijn beste vriendin die samen met mij gevormd is, en ik vond dat ongelooflijk vervelend. Ik weet eigenlijk niet echt goed wat het gegeven zou hebben, misschien zou zo'n gesprek wel echt interessant geweest zijn, ik had er vast wat van kunnen leren. Ik was wel altijd erg geïnteresseerd in godsdienst, ook al zette ik me er met z'n m

Ik weet niet hoe dat zit in jouw parochie, maar in de mijne (nou ja, ik kan ze niet echt 'de mijne' noemen aangezien ik er zelf helemaal geen band mee heb en de kerk in geen jaren bezocht heb, maar dat illustreert ook mooi wat ik dadelijk wil zeggen) zou het denk ik niet echt doenbaar zijn om iedereen te bezoeken. Zo veel mensen worden gedoopt voor de kerk, of doen hun communnie er, trouwen er, enzovoort maar hebben verder totaal geen band met de kerk en hebben ook geen enkele behoefte aan een priester voor de deur. Ik kan me best voorstellen dat de pastoor niet meteen heil ziet in bezoekjes b

Quote: Op woensdag 21 maart 2007 21:40:30 schreef Antireligie het volgende: Als je mijn eerlijk antwoord kunt accepteren, dan wil ik het volgende wel kwijt: De Bijbel is gescheven in een taal, die qua stijl nergens meer wordt gebezigd tussen mensen. Op mij komt de Bijbel; alhoewel het in zich; de blijde boodschap draagt; heel kil en afstandelijk over. Deze sfeer vertaalt zich logischerwijze naar het gevoel wat ik krijg van de gemiddelde kerk in Nederland. (terwijl dat ook anders kan; als je al die vrolijke en swingende mensen ziet in de Gospel-kerk.). Door dat taalgebruik sche

Als je zo gaat beginnen mag je geen enkel fantasiefiguur meer gebruiken, en waar kan je dan nog over gaan schrijven? Enkel over Jezus? Of wordt dat dan weer blasfemie? Kabouters zijn sprookjesfiguren, niets meer, niets minder, ik zou je er niet al te druk om maken, tenzij je echt van plan was om één of andere religieuze Groepering ter Aanbidding van de Grote Rode Puntmuts te beginnen ofzo.

Ik kan je zelf aanraden om les te volgen, al is het maar één keer (je kan vast wel eens een proefles volgen op de plaatselijke muziekschool ofzo), want het is gewoon veel beter om 'echt' advies te krijgen van iemand die jou hoort zingen, en zelf weet hoe je moet zingen. Als je verkeerd zingt kan je je stembanden serieus beschadigen, en dat wil je allicht niet. Als je eens contact opneemt met een zangleraar kan die je vertellen of de manier waarop je zingt in orde is, zo vermijd je dat je later stemproblemen krijgt. Bovendien is het altijd fijn om tips te krijgen van een professional. Ik heb

Als ik Tribal's reactie lees bedenk ik net het tegenovergestelde. Ik vind het net prachtig dat de bijbel zo'n bonte verzameling boeken is, met allerlei genres (door verschillende mensen geschreven, in verschillende tijden en omstandigheden) waarin ook allerlei andere gods- en mensbeelden benadrukt worden. Mij spreekt het aan dat je in de bijbel zowel poëzie vindt, als beschrijvende, verhalende tekst, zowel wetteksten als spreuken, zowel evangelie als apocalyptiek. Eigenlijk is de bijbel niet één boek, maar een hele bibliotheek.

Ik vind zelf het scheppingsverhaal heel mooi, erg poëtisch geschreven. Ik moet zeggen dat ik dat wel pas opmerkte toen ik het in de grondtekst las, en dat heb ik bij veel teksten, vertalingen maken de tekst snel vlakker. Eigenlijk wordt er best wel veel gespeeld met taal en klanken in de bijbel, maar in een vertaling kan je dat quasi onmogelijk overbrengen, dus ik denk wel dat dat een remming is die je in overweging moet nemen als je de taal van de bijbel beoordeelt.

Ik vind klokken net zo charmant. Ik heb er zelf 's ochtends geen 'last' van omdat er in mijn straat enkel een kleine kapel zonder klokken staat, maar als ik overdag in de stad ben vind ik het erg aangenaam om het mooie geluid van alle kerkklokken te horen (en dat kan een pak langer doorgaan dan één minuutje, en ze worden dan nog elk kwartier geluid, en dan heb je de bejaard nog ). Ik blijf wel eens slapen bij een vriendin die op een begijnhof woont, vlakbij de kerk, en mij stoort het helemaal niet. Je slaapt er vaak door, en zelfs als je even wakker wordt draai je je toch gewoon terug om?

Quote: Op vrijdag 16 maart 2007 16:11:57 schreef Light Jr. het volgende: Hoho, dat beweer ik beslist niet. Ik geloof dat God zich laat vinden als je hem oprecht zoekt, anders klopt het systeem dat Hij heeft ingesteld niet. Zo zijn er genoeg oprecht en rotsvast gelovende moslims, joden, noem maar op, ik geloof erin dat zij het ook redden. Excuseer, op mij kwam het over alsof je bedoelde dat enkel christenen God gevonden hadden maar daar vergiste ik me dus duidelijk in. Dan nog vraag ik me af hoe het in jouw ogen dan zit met 'exotischer' religies, hebben oprecht gelovige hindoes

Quote: Op vrijdag 16 maart 2007 15:34:43 schreef Light Jr. het volgende: [...] Geloven is verder kijken dan je ziet, hoort en ruikt. Zij die God zoeken, vinden Hem. Je moet er wel wat moeite voor doen. Dat is het systeem. Wil je God niet vinden, heb je daar geen zin in, dan is dat je eigen keuze, je eigen verantwoordelijkheid. Ik zie daar niets oneerlijks aan. Dit soort uitspraken vind ik echt rottig tegenover niet-christenen. Wie ben jij om te beoordelen dat die mensen dan maar niet hard genoeg gezocht hebben, of gewoon geen zin hebben om God te vinden? Begrijp me niet ve