Naeva

Ben ik heilig van overtuigd Er zullen best mensen zijn die echt niet zo zijn, maar je afzetten tegen vrouwen in het algemeen terwijl je er zelf ook een bent, vind ik verdacht. Echt, ik kan het niet vaak genoeg zeggen: lees 'Onder mannen' van Norah Vincent en uw ogen zullen geopend worden voor de bittere waarheid.

Ik denk dat we allemaal normale, typische vrouwen zijn, alleen bevinden hele massa's van ons zich in de ontkenningsfase.

Quote: Op zaterdag 15 december 2007 12:54:38 schreef Liset het volgende: Ook merk ik buiten het werk om dat ik beter met mannen overweg kan dan met vrouwen. Waarom dit is, weet ik niet precies. Ik vind mannen nou eenmaal leuker dan vrouwen Dat vraag ik me ook af. Volgens mij heeft het inderdaad wel iets te maken met "het sfeertje" dat je onder vrouwen wel eens kunt hebben. Aan de andere kant is het ook maar met welke vrouwen je omgaat. Ik vind het zelf wel belangrijk om ook 1 of meer vriendinnen te hebben, een vriendschap met een vrouw ervaar ik toch als anders dan een vriendschap

Quote: Op vrijdag 14 december 2007 14:37:00 schreef Pius_XII het volgende: "Zoals de waard is, vertrouwt hij z'n gasten" Ik ben een groot fan van dit spreekwoord, net zo erg als van 'Een mens lijdt dikwijls 't meest om het lijden dat hij vreest'. Het gebeurt niet snel dat ik echt heel slechte dingen achter iemand zoek, maar een beetje achterdochtig of moeilijk-denkerig ben ik soms wel. Niet altijd terecht, want je bent in eerste instantie geneigd om iemand te beoordelen op basis van hoe je zelf bent. Als ik mezelf erop betrap dan kom het spreekwoord over de waard en zijn gasten

Ik ben alleen bitchy als ik sjagerijnig ben. En ik ben alleen sjagerijnig als ik gestresst, moe of onzeker ben. Het leuke is dat ik dat altijd pas achteraf doorheb, op het moment zelf ben ik ervan overtuigd dat ik heel logisch en rationeel nadenk en het volste recht heb om te snauwen. Men noemt het ook wel 'afreageren'.

Quote: Op donderdag 13 december 2007 23:12:38 schreef Pius_XII het volgende: [...] Wij als verwende papkindjes? Zeker weten. We hebben er echt geen fucking idee van hoe vuil het kwaad is. Bedenk er ook bij dat dit soort dingen écht gebeuren. Tsja, ik moet je nageven: wij zijn wat dat betreft zeker verwend en maken ons daardoor druk om dingen die in wereldwijd perspectief werkelijk belachelijk zijn. Hoe kunnen wij hier, veilig en warm achter ons computertje in Nederland, uit ervaring praten over 'het kwaad'? Nu denk ik ook dat het niet perse hoeft, maar het verruimt je blik w

Wij mochten wel eens thuis blijven van middagdienst als we aanboden kerkje te spelen. Dus dat deden we dan ook braaf. Dan hadden we 1 dominee, 1 koster, 1 organist, 1 diaken en 1 kerkganger.

Quote: Op vrijdag 07 december 2007 03:15:07 schreef Iriacynthe het volgende: De begintekst heeft iets herkenbaars. Ja, voor een deel uit mijn hele (p)ubergoth-tijd, die opmerking was best raak, maar ook nu nog gaat er een zekere aantrekkingskracht uit van de vergankelijkheid. Het idee van het niets. Het straalt een ongelooflijke rust uit, die soms te verkiezen lijkt boven de ups en downs van het bestaan. Wat natuurlijk ook een hersenschim is, als je echt niet meer bestaat is er ook helemaal geen rust waar je van kan genieten, maar goed. Er is weinig rustiger dan werkelijk dood zijn,

Ik kom een beetje lomp binnenwalsen in dit topic maar ik zat net alle reacties eens door te lezen en toen wilde ik toch even reageren. Een paar mensen geven als argument voor abortus dat een kindje dat nog niet zo ver volgroeid is dat het buiten de baarmoeder kan leven, niet leeft of levensvatbaar is: Quote: Op maandag 03 december 2007 11:03:56 schreef Videl het volgende: ik zie het ding dat in je buik zit als je het eruit haalt en het niet kan leven niet als iets levends. Ik vind het dan dus ook geen moord. Ik vind dat ook een heel logische verklaring. Jij leeft, toch? Stel nu da

Quote: Op donderdag 06 december 2007 22:28:59 schreef Pius_XII het volgende: Ja maar meis, dat is hetzelfde! Dat is de satan bestrijden! Ja, hehe, dat bedoel ik dus M.a.w.: De satan is geen LOTR-achtig spook dat je met wat rituelen kunt verzwakken, hij is concreet aanwezig in je leven en dat is de plaats waar je hem kunt bestrijden.

Quote: Op donderdag 06 december 2007 18:30:09 schreef Pius_XII het volgende: Instinctief zou ik zeggen dat wat jij bovenstaand zegt, wat juridisch aandoet. Op zich is het niet onwaar ansich, maar wel onvolledig denk ik. Vergelijk het met de gedachtegang dat God ons niet 'nodig' heeft, ja, juridisch beredeneerd klopt dat wel, maar uit het ogpunt van liefde bezien, heeft Hij ons weldegelijk 'nodig'. Dat is niet instinctief, je zit gewoon weer met dat Calvinistische spook in je hoofd. Quote: Als we echter vanuit ons perspectief kijken, dan is de geestelijke strijd nog in volle g

Quote: Op donderdag 06 december 2007 18:55:46 schreef AndreasJ het volgende: Weet ik, da's ook een van die dingen waar ik gruwelijk slecht tegenkan. Alhoewel ik vaak ben getypeerd als een aardige knul kan ik hier slecht tegen en heb ik een beetje minder respect voor dit soort mensen. Ik weet dat ik kortzichtig ben op dit vlak. Gebrek aan mensenkennis heb ik niet, ik weiger alleen een compromis te sluiten met iets wat in mijn ogen een teken van zwakte is. Als je zelf het geluk hebt dat je sterk bent dan mag je je gelukkig prijzen en heb je misschien ook wel wat kracht over om een zwak

Bedankt voor jullie reacties Waar ik persoonlijk wat moeite mee heb, is het idee dat wij iets zouden moeten doen om ervoor te zorgen dat God gaat "werken". God gaat zijn gang, Hij is altijd dichtbij, Hij doet wat Hij wil. Het vasten is er eerder een manier om onze aandacht te richten op God, niet andersom. Ik denk dat het ook wel een taalkwestie is, hoor, ik stel me er misschien dingen bij voor die niet zo bedoeld worden. Maar ik merk wel dat daar en soort cultuurkloof zitten tussen mij en sommige wat minder gereformeerde mensen. Quote: Op woensdag 05 december 2007 17:26:59 schreef M

Quote: Op woensdag 05 december 2007 22:50:06 schreef Thijs het volgende: Ik ben ontroerd. Voel me nu zo'n sentimentele zak :') Ik ook hoor Heel goed en duidelijk opgeschreven Pius Ik ben er (weer) van onder de indruk hoe je met je verleden en jezelf omgaat.

Ik vind die 2e leuk

Dag allemaal, Pas geleden las ik in een topic over de sacramenten de volgende opmerking: Quote: Ook hier wordt het avondmaal door de meer charismatische evangelischen gezien als een sterk geestelijk sacrament. Het brengt ons weer dichter bij God en het is een krachtig wapen in geestelijke strijd, het is iets dat zeer sterk één maakt. Toevallig sprak ik gisteren een vriendin die aangesloten is bij een baptistengemeente en vertelde over een gebeds- en vastenweekend. Gebed en vasten zouden wapens in de geestelijke wereld zijn waarmee we de macht van Satan zouden kunnen breken en

Het is maar net wat je wilt bereiken, denk ik.

Quote: Op maandag 03 december 2007 21:23:58 schreef Tom het volgende: [...]Het is een beetje als een fiets waarbij je ineens stop met trappen. Je rijdt nog wel even door maar uiteindelijk val je toch om. Goed voorbeeld. Helaas ben ik nog een slechte fietser, maar 't is nooit te laat om te leren.

Quote: Op maandag 03 december 2007 17:36:01 schreef NienkeJ het volgende: Wat ik belachelijk vind, is de neiging van vrouwen om mannen te verbeteren wanneer ze huishoudelijke taken doen, of om ze te bekritiseren. Je bent er zelf ook een he? Overigens maakt het mij niets uit of een man thuiszit of niet. Mijnes zou het niet willen dus ik ben blij dat hij kan werken. Als we kinderen mogen krijgen dan zouden wij allebei een verdeling van 4-5 dagen voor hem en 3-2 dagen voor mij ideaal vinden.

Quote: Op maandag 03 december 2007 13:35:55 schreef marliesje het volgende: ik had expres persoonlijke voorbeelden genomen om te voorkomen dat ik ging generaliseren..... Toch hebben de evangelische sacramenten voor mij een andere lichtere gevoelswaarde dan de gereformeerden. Het ligt waarschijnlijk aan mij... Ik heb het vermoeden dat de waarde van de sacramenten nogal kan variëren. Uit het verhaal van Eli7 proef ik juist weer een soort anti-symbolisme (ik weet niet of dat woord bestaat ), het sacrament als wapen. Het is niet zozeer de zwaarte die eraan wordt toegekend, het is

Quote: Op maandag 03 december 2007 12:31:07 schreef marliesje het volgende: nu vraag ik me een ding toch oprecht af? Hoe kan het dat evangelischen zaken zoals de sacramenten toch een waarde geven die meer symbolisch is? Waar is de absolute waarde gebleven die katholieken en gereformeerden aan de sacramenten geven? Tussen katholieken en gereformeerden zit wat de sacramenten betreft ook een behoorlijk groot verschil. Daarom noemde ik eerder al het verschil tussen avondmaal en Eucharistie een essentieel punt. Voor katholieken is de Eucharistie de gemeenschap met het lichaam en bloed van

Quote: Op vrijdag 30 november 2007 14:48:55 schreef Gorthaur het volgende: [...] Je hebt zelf nu ook al een onderscheid gegeven. Is die volledig naar jou mening? Ik zou als essential zelf als definitie geven: Wat de basis is van wat 'de christen' zou moeten geloven om in aanmerking te komen voor het woord 'christen' en wat noodzakelijk is om behouden te worden (gaat dus een stukje verder dan alleen leer kwesties). Ik geloof dat ieder mens naar eigen kennis en geweten beoordeeld zal worden. Je geloof in de Here Jezus is het start-, middel- en eindpunt, maar in hoe je leeft

Quote: Op vrijdag 30 november 2007 11:35:24 schreef T!m0n het volgende: Ik geloof dat er essentiële dingen zijn in het christelijk geloof. Als je bijvoorbeeld niet gelooft dat Jezus de vleesgeworden zoon van God is, en je dus eigenlijk Christus al verwerpt, kan je jezelf geen christen noemen. Zo zijn er nog een aantal ?essentials? binnen het christelijk geloof. Als je die niet onderschrijft kan je jezelf eigenlijk geen christen noemen. Ja, daarom hebben we de Apostolische Geloofsbelijdenis: 'Ik geloof in God de Vader, de Almachtige, Schepper van hemel en aarde. En in Jezus C

Ik weet niet wat ik me moet voorstellen bij: 'God werkt door iemand heen'. Kan iemand me uitleggen wat daar precies mee bedoeld wordt en hoe je herkent dat God op dat moment werkzaam is?