Tomega

Je spuugt. Elke vrouw die de bijbel gezag geeft, heeft in positie een hogere rangorde dan ik. En de gelijkheid in Christus is op geen enkele manier een aanleiding om revolutie te kraaien. Het tegendeel is wel waar. Juist omdat er in Christus een eenheid is, is het niet nodig dat iedereen hetzelfde gezag heeft en dat iedereen gelijke rollen en functies heeft.
Maar met jouw gespuug, gooi je feminisme op één hoop met de Franse revolutie en de Amerikaanse onafhankelijkheidsrechten, en schakel je God en gebod en gezag uit. 
En dan spuug je door, en zegt dat Paulus gelijktrekt, wat hij eerder kennelijk te kort door de bocht had geschreven. maar wat er staat, is wat je citeert, vet drukt, en dan met jouw hoonlach overheen rolt. Paulus zegt heel precies dat de vrouw zich voegen moet in haar rol onder de man. En vervolgens geeft hij de andere kant van de medaille, dat de man zonder de vrouw niets is, en elders, dat de man met de vrouw om moet gaan als met zijn eigen kwetsbaarste lichaamsdelen. Paulus geeft dus een weloverwogen standpunt met weloverwogen motieven en toelichtingen. Zou fijn zijn als je hem eens serieus zou nemen.
Paulus zegt wat hij zegt.
Maar dat staat ver af van wat hij bedoelt.
Dan volgt wat Paulus zegt. Onderschikking plus motivering in God plus plaatsing in natuur en de schepping.
En dan wordt geformuleerd wat Paulus daarmee bedoeld. 
Paulus bedoelt een ander totaalbeeld, namelijk vrijheid, gelijkheid, en genderschap.
En Paulus legt helemaal niet de nadruk op onderschikking, maar op de eenheid van man en vrouw die God heeft bepaald als nevenschikking, We begrijpen God nu ook veel beter. Die bedoelde ook niet zo dat de vrouw de man tot hulp is.
Buiktaal is het. Buiktaal in lelijke burpselen. Want elk woord dat moet relativeren wat Paulus zegt,
onderstreept dat Paulus het heeft gezegd en ook hoe hij het heeft gezegd.
Nadrukkelijk, Gemotiveerd. Uitgebalanceerd. Voor zichzelf sprekend.
Niet zo vrouw onvriendelijk als de feministen denken, zoals zij en jij ook inderdaad aanvoeren.
Maar wel sterk anti-revolutionair en anti-feministisch, zoals zij en jij slecht verdragen.

Precies. Elementen van geloof en aannemen, en evengoed ook elementen van bewijs en overtuiging. En zowel in geloof als in wetenschap is consensus een enorme bron van dwaling en misstanden gebleken. En dat is prachtig gebleken in de wetenschappelijke methode resulterend in onze moderne wetenschap.
Dat zou inderdaad maar zo kunnen, als ik je zo lees. Hoewel het afwaarderen van de wetenschappelijke methode een zaak is van de realiteit; want normatief zou altijd de waarheid en de objectiviteit de hoogste graad van streven moeten zijn in wat zichzelf een systeem of drager van waarheidsvinding wil noemen en hooghouden. De begrippen geloofssysteem en wetenschapssysteem (methode), zijn aangewezen op gelijkwaardige fundamenten van oordeelsvorming en bewijsvoering. De wetenschappelijke methode is slechts een bepaald gebruikelijk systeem, niet per se een systeem van de zuiverste manier van waarheidgaring. En het ongemak dat er soms onderdelen zijn waar geloof of inzicht of drijving in een minder voor de hand liggend perspectief een belangrijke factor van waardering wordt, is bij vragen over de oorsprong van de schepping, niet wezenlijk anders dan bij vragen over krommingen en zwarte gaten. 
Dat is nu precies de kern. Technologie krijgt in de praktijk de waarde en het gehalte van de tovenaars van vroeger en de kardinalen en bisschoppen van later. Want de technologie giet in beton wat aan de basis stond van die technologie. Het is de technologie die Max Planck dwong om met een antwoord te komen voor de gloeilampfabrieken, wat tot de dag van vandaag zijn heuristische bevindingen ten onrechte in beton heeft gegoten. Het is de thermodynamica die zich meester heeft gemaakt van de verdelingen van energie naar wetten van entropie en equivalentie, die de geavanceerde natuurkunde tot op de dag van vandaag de toegang ontzegt tot de wet van impuls en behoud van energie. Het is de quantummechanica die gebruik maakt van een golfvoortschrijdingsformule, die in zichzelf geformuleerd is als een energie-indifferentiewet. Terwijl de satelietsystemen helemaal niet zijn gesynchroniseerd met de relativiteitstheorie. Dat kan helemaal niet en dat bestaat niet; daarvoor is de theorie te veel mankerende. En wat je zegt bewijs je dus eigenlijk ook zelf: de technologie verlamt en belemmert effectief de voortgang van de wetenschap en verdoezelt het zwakke niveau van onderzoek, oordeelsvorming en deductief voortbouwen. Want dankzij de technologie, geldt hetgeen met de technologie binnenkwam als van bewezen hoogste graad van ontwikkeling. Want natuurlijk onzin is, want de ontwikkelingen gaan meestal via praktische en toevallige en noodgedwongen stapjes vooruit. 
En dan noem jij het woord metafysica. dat is net als in die Petradiscussie, en valkuilwoord. Want er is helemaal niets metafysisch aan het gegeven dat het leven is gemaakt. Want al het leven op aarde is gemaakt. Door leven. Het is daarom technisch gezien veel 'metafysischer' om het leven af te leiden uit de dood, dan om het af te leiden uit leven. Maar ik kan dat soort dingen helemaal niet eens zeggen, want de hersens slaan acuut op slot, als er maar een blafwoord valt, dat is een word waar de hersenen op aanslaan in een soort van superpositie in een bepaalde richting, waaruit je de persoon in kwestie van je lang zal zijn leven nooit meer uit richting of zelfs uit superpositie kunt krijgen. Dus dat woord parkeer ik even, als je het goed vindt. 
Het lijkt er op dat de technologie heeft gediend als middel en als macht om de theorie achter de technologie te introduceren als systeem van geloof. Doen we even net alsof dat niet zo is, dan blijft aan de orde dat de technologie eigenlijk leeg is en betekenisloos op de schaal van zuivere theorie. Want steeds verleidt de uitkomsten van technologie en technisch experiment, om toch maar de wetten los te laten en te zwichten voor de macht en het bewijs van de uitkomst in ons model. maar een model, is geen werkelijkheid. Zij benadert die slechts, hopelijk enigszins in de goede richting. En mijn voorzichtige conclusie is mitsdien aan die van jou tegengesteld: 
Met name de exacte wetenschappen zijn verloren gegaan aan systemen van ongebreidelde fantasie en geloof. En de oorzaak daarvoor is dat er zoveel technologische toepassingen (en experimenten) uitkomsten geven die gezag krijgen boven wet en sluitende verklaring. Om precies te zijn, zijn sluitende verklaringen niet eens meer benodigd in de wetenschappelijke methoden; genoegzaam is dat iets werkt en voorspelbare uitkomsten geeft. ik begrijp heel goed dat wie heel tevreden is met de uitkomsten van de wetenschap, dit minder voor de hand vindt liggen, dan iemand die weet hoezeer de wetenschap dweilt en zwijnt en er een ongebreideld zootje van heeft gemaakt. Maar het principe blijft, dat eenieder kan inzien dat er iets van een vervlakkende werking en dreiging kan uitgaan van het succes van de technologie. En dat temeer waar de technologische inzichten een abstractieniveau krijgen die voor en niet technologisch deskundige niet na te gaan is, laat staan dat sluitende verklaringen ergens kunnen landen en nagerekend kunnen worden.
Even een stap terug. Zonder waarneming heb je niets. Het woord empirisch is niet in eigendom van de goddelozen. Als wij aan de hemel een regenboog zien in de vorm van een ruit, is dat gewoon wetenschap. Als we dat samen opschrijven is dat wetenschappelijk. Maar zwakke geesten gaan eerst eisen dat het herhaalbaar moet zijn en dat het moet passen in ons denken, alvorens we accepteren dat het waar is. dat is een vorm van wetenschapsbeoefening die principieel anti-empirisch is en eveneens principieel dogmatisch is (wetenschappelijke methode).
Amerikanen en wetenschappers zijn leugenaars. Hoe weet je dat dat niet zo is? Dat weet je niet. Zo lang zij hun methoden van communicatie mogen voeren, hebben ze de waarheid in pacht. Evenzo een natuurkundig bewijs. Dat bewijst niets anders dan in een samenhang van het geleverde bewijs. En inderdaad ga je dan uitkomen op systemen en tradities en zorgvuldigheidsnormen die mits aan de orde zijnde, een hogere graad van betrouwbaarheid geven. maar hoe zou dan een geschiedkundige bewijs a priori onbetrouwbaarder zijn?? Als de aardbeving in Turkije niet was toegerekend een aardbeving te zijn, had iedereen gesproken over het wonderlijke ingrijpen van God met die tienduizenden doden. Het feit is feitelijk, en de duiding is een kleur en een smaak, die tot bezinning stemt. Want wat ervan kun je weten? Opnieuw wordt er in de huidige moderne wetenschap méér goddelijke kracht ingezet dan in de geloofssystemen. want de goddelijke kracht van de geloofssystemen zit in de geschiedenis en in geloof en in een duiding van wat is. Maar de goddelijke krachten van de wetenschappers presteren steeds weer nieuwe goddelijke uitkomsten, die in de wereld van werkelijkheden totaal onwettig en onnatuurlijk en onmogelijk zijn, maar ondertussen worden hooggehouden als hoogste graad van kennis en wetenschap. dat is echt best wel absurd of komisch, voor wie dat ziet. 
Ik stel, dat geschiedkundig bewijs zal blijken de betere en meer duurzame papieren te hebben dan de natuurkundige bewijzen. En dat is echt heel eenvoudig te bewijzen, namelijk door de onzin van de huidige natuurkunde te ontdekken onzin te zijn.
Dat is niet waar. De verplaatsing is niet kwadratisch. Dat is jouw vervormd beeld, doordat je toevallig leeft in een zwaartekrachtveld. maar de vallende knikker wordt naar de grond gedreven door botsende etherdeeltjes, en die botsing is niet kwadratisch, maar die gaat naar een evenwicht. Vanzelfsprekend. En dat jij je dat moeilijk kunt voorstelle, is alleen maar omdat voordat het evenwicht wordt bereikt de knikker tegen de aarde slaat. maar aan het principe doet dat niets af. Galilei liet ons wel bepaalde mooie inzichten zien, maar hij had duidelijk minder ervaring met energiewetten dan Newton en Huygens.
Jij concludeert dan dat er een wetenschappelijke methode is, en dat die werkt. dat is jouw model van jouw voorgestelde werkelijkheid. Maar het is evengoed een geloofsbelijdenis als een geloofsbelijdenis. Een methode doet nooit de waarheid zijn. Daarvoor heeft de waarheid aan zichzelf genoeg. maar dat jij langzaam genoegen neemt met de krochten en spelonken van minder zicht, dat blijkt dan wel als je begint over wat jij denkt te begrijpen wat ik denk over bijvoorbeeld zwaartekrachtsgolven dat die meer geloof vereisen dan bijbelse stellingen. Je verheft je hier boven het academische niveau, maar in gedachten doe je dat door je tot op het academische niveau te verheffen boven mijn niveau. Beetje jammer, dat. Want ook jouw voorbeeld van zwaartekrachtsgolven rusten op onwettige vergelijkingen dat in wezen dezelfde methodologie is toegepast als die van Galilei. dat had evengoed een pastoor kunnen zeggen over de genade of de barmhartigheid van God. Prachtig beeld. maar je beseft volgens mij niet dat wat je zegt op geen enkele wijze onderbouwing krijgt met wat je zegt. Het is leeg. En het is ook onwaar want zwaartekrachtgolven worden met hetzelfde apparaat gemeten als de interferometer van Michelson en Morley. Een uitstekend bewijs van onhaalbare natuurkunde die met sjoemelscience is verheven tot goddelijk niveau van precisie en inzicht. Dat ik hier gelijk heb, hoef je niet van mij aan te nemen. dat valt te lezen in geschiedkundige bronnen. Waarmee - als het zo ver is - mijn punt volgens mij is zo sluitend is gemaakt, dat alleen al de theoretische mogelijkheid ervan jou afdoende tot antwoord zou moeten zijn.
Dat is bijna onzinnig. Het volgt uit bijbelse verhalen dat de mens in goede doen water kan beheersen. Dat de mens dat nog niet heeft ontdekt is zwak want het bestaat al zo lang. Net als heel veel van de vroegere wonderen nu zelfs door kleine kinderen worden beheerst. Wat voor ons vroeger een groot wonder was, was dat allerminst voor degene die die wonderen begrepen als verschijnsel van de natuur. Dat jij dan vol stokdoof ongeloof maar blijft geloven dat niet kan gebeuren wat op de schaal van onwaarschijnlijkheden ruimschoots is overtroffen door de meest fantastische wetenschappelijke aannames, vind ik zwakjes. Ja, ik waardeer wel ongeloof, want de bijbel vraagt ook om te stoppen met die onzinnige geestesverschijnselen, en om te beginnen met te leven naar de wet van God. Maar de wereld van jouw wetenschap geeft alle aanleiding om ruimschoots te geloven. De technologie bewijst dat er steeds meer blijkt te zijn, wat er eerst niet was. En de bijbel roept op om niet zoveel te geloven, maar om je te beperken tot je taak en je functie en je weg die je concreet voor je hebt liggen. En het blijkt maar weer dat de wetenschappers die er toe doen, veel meer geloof hadden in God, terwijl de wetenschappers die maar wat roepen en leunen en steunen op anderen, uiteindelijk de geestelijken blijken te zijn van vandaag. Platte dogmatici, met aangeleerde verbeeldingskracht (geloof) en zonder zelfs de geringste verbinding met goddelijke waarheden en inzichten. De hiërarchie van disciplines begint bij God, en bij gebrek aan zicht op God bij de wetten van de natuur. De exacte wetenschap is geen natuur. maar zij is het brouwsel van de mens, gemaakt naar snit en smaak van de tegenstand. De hogere discipline vind haar rust bij het goddelijke, en weet zich daarin versterkt en verheven, boven alles wat leeft op aarde. het vraagt eig omdenken nu bij jou, want ik zie bijna al jouw begrippen en inzichten langs andere lijnen van waardering en zicht.
Overtuigend bewijs. Twee of drie getuigen en hele volksstammen van bevestigend beamen. Voor jou geldt dat iets vreemds zich niet kan hebben voorgedaan. Dat is extreem vreemd, in een wereld waarvan we nog net eens zeker weten hoe die is ontstaan, vind je zelf niet? Bovendien hoef ik niet te suggereren wat ik weet. Jij weet ook dat de quantummechanica een hoax is. En dat weet je omdat de basis ervan tegen de natuurwetten is. Mechanische energie plus equivalentie plus ultravioletcatastrofe geven sluitend bewijs van de sjoemel van Planck en de breuk met God. Goed, daar zal je wellicht geen boodschap aan hebben en dat is okee. Ik persisteer bij mijn beroep op geschiedkundig bewijs. De tijd zal het leren.
Wie begrijpt wat niet? Je kunt geen fundamentele kracht denken op willekeurige plekken. Dat is je reinste toverkunst. Energie is in éénheid met zichzelf, en doet zich derhalve niet voor in losse plukjes. En derhalve zijn je fundamentele krachten nonsens. Wel een heel mooi woord hoor, daar niet van. Maar het is puur geloof. Op geen enkele natuurwet gebaseerd. En ook niet op een natuurwettelijke kracht. Maar wat jij kennelijk niet begrijpt. is dat energie niet kan verplaatsen als kracht. Want energie komt, anders dan de theorie stelt, niet voor in bakjes met lengte en breedte. Kracht als zodanig bestaat niet, en is een zaak van iets goddelijks: iets wat de mens te hoog gegrepen is. Want de natuur werkt niet met afgemeten hoeveelheden, maar met kaatsingen. Dat is waarom alles altijd alles beïnvloed, en het volk Israël en ook een gezond mens, zichzelf voortdurend moet blijven zuiveren van de invloeden die op hem inwerken. Kracht en ook arbeid getuigen dus van een ander fenomeen.
Prachtig! De meetkunde van tijd en ruimte vervormt. En die levert in zekere zin een schijnkracht op. Als ik stel dat deze keizer geen kleren aan heeft, is dan niet het beste bewijs als ik je laat zien dat je in je blootje staat? Of beter nog: als ik zeg dat de zon even stil heeft gestaan vanwege een kracht ergens in de ruimte, zou dat niet eenvoudiger te begrijpen zijn, dan wat jij hier zo even aanstipt? Wat ik zeg is een geschiedschrijving van bekend, en wat jij zegt, dat zal door geschiedkundig bewijs de lacher van de afgelopen eeuw zijn, en een sluitend bewijs dat de menselijke geest echt bereid en suf genoeg is om zelfs het wildste te geloven. Behalve dan natuurlijk, wat de geest echt behoeft. Want daar is een slag extra voor nodig: onderwerping van je wil.
 Hoor wat je spreekt. De mens begeert zijn eigen verdwazing en vervloekt de kennis die hem op het niveau van de goden brengt.

Er komt een moment dat je jezelf vragen moet gaan stellen over wie je in het ootje wilt nemen, Er is niemand die jouw woorden zal wegen, zoals jij. Dus leef je uit, en doe je voordeel met wat je krijgt. De HEERE nu opende den mond der ezelin, die tot Bileam zeide: Wat heb ik u gedaan, dat gij mij nu driemaal geslagen hebt? Als dan de Heere de mond van de ezel opende, dan kun jij niet meer volhouden dat het de ezel is die begint te praten, dat beest heeft niet het verstand van een mens of van een engel. Maar het is de Heere die de ezel doet spreken. De Heere, dat is de engel. Hoe dan ook, de lading wordt gedekt door mijn beschrijving dat de verschijning (de engel) zich voordoet als een dier. En de engel die vervolgens begint te spreken, is ook wetenschappelijk pas sprake van als hij door Bileam wordt waargenomen. Het verhaal is dus wel bijzonder, maar is eigenlijk gewoon heel accuraat.
Ja, dat krijg je er van, als je continu met valse tegenstellingen werkt. je zegt namelijk, dat:
Je brengt wetenschap in als tegenstelling op wat anders. Dat andere maakt niet uit, maar is per definitie iets wat zichzelf ook graag presenteert als waar en zeker en veilig om op te vertrouwen. Je tegenstelling is daarmee vals. En ook als het om religie gaat. Maar religie gaat het mij niet om, en dat is ook niet interessant. Interessant is wat de bijbel is. En de bijbel is een bron van wetenschap en waarheid in meerdere opzichten en geledingen. En dat wetenschap kennis is en de manieren om die te verwerven is evenzo een abstractie, die geheel los staat van de Wetenschap. Elk getuigenis en elk bewijsmiddel en elke betrouwbare bron is wetenschap. je kunt Wetenschap daar niet als iets abstracts zien, dat op zichzelf staat, en zichzelf overeind houdt met haar label. Er is valse wetenschap en nep wetenschap en leugenachtige wetenschap en gefantaseerde wetenschap en ga maar door. Dat jij wetenschap abstract als iets heiligs en zelfreinigends beschouwt, geeft alleen maar weer hoezeer je in de ban bent van het geloof en de afgod die zich wetenschap noemt.

Opnieuw is het relevant om onderscheid te maken tussen de ideaalsituatie en de vloek. Het is niet goed dat de mens alleen zij, geldt in het paradijs. Maar in de vloek zijn man en vrouw elkaars tegenpool en hebben ze evengoed last van elkaar als lust. Dat dan vervolgens weer geldt dat het huwelijk geheiligd is en een nastreefwaardige zaak, is niet omdat de mens het zo mooi maakt, maar omdat God het voor die tijd had gemaakt en bedoeld voor de mens.
Toen God de schepping zeer goed noemde, toen was dat inclusief de mens Adam. De mens heeft dus een rol en een plaats in de zeer goede schepping. Een vooraanstaande plaats.
Efeziërs 5:22-33
Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt het, en onderhoudt het, gelijkerwijs ook de Heere de Gemeente.
Want wij zijn leden Zijns lichaams, van Zijn vlees en van Zijn benen. Zo dan ook gijlieden, elk in het bijzonder,
een iegelijk hebbe zijn eigen vrouw, alzo lief als zichzelven; en de vrouw zie, dat zij den man vreze.
1Corinthiërs 7-10
Want ik wilde, dat alle mensen waren, gelijk als ikzelf ben;
maar een iegelijk heeft zijn eigen gave van God, de een wel aldus, maar de andere alzo.
Doch den getrouwden gebiede niet ik, maar de Heere, dat de vrouw van den man niet scheide.
En indien zij ook scheidt, dat zij ongetrouwd blijve, of met den man verzoene;
en dat de man de vrouw niet verlate.

In je nota bene, zit ook je fout. Dat had je op andere gedachten moeten brengen. Als je van alle vrouwen evenveel houdt, heb je niet je vrouw het meest lief. Dat impliceert, dat je je vrouw juist anders zou moeten benaderen dan al die andere vrouwen. Je eigen vrouw geef je dan ook geen vrijheid en ruimte van denken, maar alles wat zij denkt, zal jouw bijzondere interesse hebben. Want zij wil van jou zijn. En Jerobeam deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar al wat zijn vader Amazia gedaan had. Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en rookte nog op de hoogten. En de HEERE plaagde den koning, dat hij melaats werd tot den dag zijns doods.
Wie een vrouw vrijheid wil geven en ontplooiing om haar eigen begeerte te volgen, die moet niet met haar trouwen. Die kan beter haar vader zijn.
Sterker nog, zolang die vrouw niet zichzelf verklaart van jou te zijn, en alleen jou toe te behoren, is ze niet daadwerkelijk van jou. 
En dat haar spiegeling van je houdt, dat is tamelijk anti-productief of tragisch.
Want een spiegeling spiegelt wat je ziet. Niet wat daar werkelijk is.
Wat je ziet, is jouw beeld. Tenzij zij zich haar beeld opdringt.
Maar hoe zie je dan wat beeld is, en wat werkelijkheid?
Dat vraagt confrontatie, zelfdiscipline, en acceptatie.

En en. Dat is het aloude probleem van getunneld denken. Jij vindt wat hij over hoofdbedekking schrijft wel degelijk afschuwelijk, als je het plaatst in een zetting zonder misstanden, hoeren en afstotelijke en onwelgevoeglijke zaken die het vrije leven bederven en bedreigen. De gedachte dat Paulus gewoon bedoelt wat hij zegt, roept afkeer en zelfs walging op. Dat is wel degelijk afschuwelijk. Maar gelukkig voor Paulus nalatenschap hebben de erfgenamen Paulus van een nieuwe interpretatie en van nieuwe motieven en zelfs van een nieuwe letterlijke boodschap voorzien, en hebben ze zich over hun afschuw van Paulus heen gezet, en hem omarmd als de verkondiger van waarheid en hogere moraal. Ondanks wat hij zegt.
Precies. Paulus is heel expliciet en specifiek als hij schrijft over de vrijheid van de Geest, die alom heersend is, maar die door de mensen in hun liturgie gekanaliseerd moet worden op een zodanige wijze dat de bedoeling van God met de mensen op aarde er in tot uitdrukking wordt gebracht. En die bedoeling met de mensen op aarde, is dus duidelijk in een bepaalde specifieke orde en afstemming, waarin heel de gemeente en heel de maatschappij wordt ingericht langs rollen en functies en ordeningen, die afspiegelen hoe God het heeft gemaakt en bedoeld. Dat is geen wet van Meden en Perzen want de vrijheid in de Geest is leidend, maar het is een Wet van ordening, op een zodanige wijze dat de vrijheid wordt gebruikt op een manier die iets nieuws laat zien: niet alleen de vrijheid, maar ook het niveau van de heiligen en de engelen die in vrijwilligheid in alles spiegelingen geven van het licht dat zij dragen en ook zijn. En dat is waarom een vrouw een andere rol heeft dan een man. Dat is waarom de wet van Mozes in alle opzichten nog gezag heeft en een plaats onder de kinderen van God. Alle wetten van Mozes. Want een kind van God heeft de wet lief, en een kind van God is in zijn heilige zijn (zijn vrijheid) bezig om God alle eer te geven en om ook zelf zijn leven te heiligen, want God is heilig. Dat de hemel wordt voorgesteld als zingende engelen, is niet omdat die engelen niet iets anders kunnen doen dan zingen, maar omdat het een beeld is van de heerlijkheid van God, die ook als heerlijkheid wordt ervaren en beleefd en gesubstantieerd door de engelen. Maak geen vergissing: engelen zijn strijders en bouwers en ploeteraars van heerlijkheden. Maar dat alles heeft een plaats en een bestemming in een fantastische zetting van majesteit en pracht en overwinnend genieten van de zichtbare winst en de tastbare Rust van de Overwinning.
En dat de vrouw normatief een macht op haar hoofd (gezag) hoort te hebben, waardoor de vrijheid die de Geest in de vrouw heeft om te profeteren, door de vrouw zelf aan banden wordt gelegd (gereguleerd). Want de vrijheid in Christus of de vrijheid in de Geest, is het niveau van God zelf. Maar de mens en ook Christus en ook de engelen en ook alle schepselen, gedragen zich binnen die vrijheid overeenkomstig de lijnen die God heeft uitgezet. Dat was heel het idee om Adam van de vrucht te kunnen laten eten: je wordt gevraagd om uit liefde het goede te doen, maar je hebt de vrijheid om af te wijken. Wat ga je doen? En de mens zegt dan heel dapper: och kom, God in mij is minstens zo machtig als God buiten mij, want de God in mij is vrij en machtiger dan een God die van buiten gaat oordelen over wat binnen is. Dat is een vorm van revolutie en lastering. Want Gd heeft de Geest gegeven om de mens vrij te maken van geweten en vrij van lasten en vrij van straf en vrij van smet en vrij van oordeel. Maar NIET vrij om iets anders te doen dan God graag wil. Ja, wel vrij. We zijn weer terug bij Adam en Eva. Terug bij af. Want we kiezen opnieuw hartelijk liever voor kwaad en afwijkingen van God om zelf onze macht en majesteit in te richten, dan voor liefde en toenaderingen tot God om de majesteit van God door alles heem te laten klinken en gelden.
Dus de vrouw mag bidden (als zij daartoe wordt gedreven door de Geest), en moet dan haar hoofd bedekken. Dat is de norm. Maar de geest van de geestelijke vrijheid heeft de mens toen geleerd en wijs gemaakt, dat het genoeg is om dat in je hart te denken en te doen, en dat dan de vorm er niet meer toe doet. Technisch kan dat, en feitelijk heeft het lang in veel kerken zo gegolden. Dat is ergens toch wettig, naar de norm, hoewel het niet letterlijk is wat Paulus beval. wettig. Maar kijk dan hoe het nu is gesteld met de liturgie in de kerken. Had Paulus wel of geen gelijk, om te vermenen om niet te kiezen voor de vrijheid, maar om omwille van de engelen (een motief buiten de mens om) bewust liturgisch de ordeningen van God te laten doorwegen in heel ons denken en doen. Welke ordening dan? De mens zegt daar: IK BEN is God, en wat je ziet van mij IS GOD. De duivel wint. Nee, dat doet hij niet, maar hij wint wel het land en de verschroeide aarde. En de vrije mens met hem. Want niemand is ad ultimo vrij. Alle kinderen van God, zijn gehouden om hun burgerambt en hun kindsplicht op te nemen, en te gaan op de paden van Gods heerlijkheid. Maar beste mensen, dat willen die kinderen helemaal niet! Dat begeren zij helemaal niet! Zij zijn kinderen van iets anders! Het enige dat zij begeren is de genade dat Christus hun redt. En dat moet de alverzoenende en volkomen begripvolle God maar genoeg zijn.. Pas op; dat is lasterlijk; ik zeg het. God is heilig, en een verterend vuur, en wie niet beeft voor zijn schrikwekkend oordeel waar deze ontbrandt, die is ook geen kind van God. Echt niet.
Daar doe je het weer, je hobbelt vrijelijk over je eigen paden van grote verschillen en situaties die anders zijn, en je vraagt je af wat ik er in wil leggen. Dat is het niveau van de totale blindheid. Begin eerst de theoretische mogelijkheden eens op te sommen, voor je jezelf toestaat om een weg van je voorkeur te nemen en definitief in te slaan. Zou ik wensen.
Paulus zegt wat hij denkt, en hij zegt wat zijn motieven zijn, en hij beschrijft keurig wat de ordening is die hij voorschrijft aan de gemeente. En iedereen laat hem buikspreken en motieven hebben die hij zelf niet noemt, en dan gaat vervolgens iedereen (jij) aan mensen vragen wat ze aan Paulus in de mond willen leggen. dat gesprek vindt helemaal niet plaats. het is een schijngesprek en een schijnproces, met geen enkele andere lading dan jouw gelijk te etaleren. dat je geen gelijk hebt, en dat ook niet eens zoekt of begeert, is jammer, maar dat raakt jou niet, want je zoekt helemaal niet om Paulus plaats en positie in je denken te geven en om Gods wil te willen doen. Wat je zoekt, is jouw huidige beleving doen ondersteunen met wat je vindt over Paulus. Dat is vals spel, en het is niet eens spel. Het is niets. Leeg. Zonder argument en zonder waarde.
Dan kun je nu zeggen, dat ik schromelijk door uit de bocht vlieg omdat jij dit zo niet hebt gezegd. Dat is zo. maar ik heb het nu gezegd. En daarom kan ik gelijk door naar Paulus. Paulus zegt precies waarom de vrouw zich zo gedragen moet (het gaat Paulus niet om vrouwen en ij ook niet, maar dat is nu eenmaal het voorbeeld).  En Paulus beroept zich niet op gelijkheid als leidraad (welke gelijkheid er wel is, in Christus), maar hij beroept zich op de ongelijkheid van het vlees, dat niet fout is en geschikt om aan het kruis genageld te worden, maar Paulus spreekt over het geheiligde vlees, dat wordt bestemd voor de dienst van de heiligen en de engelen en van God en van onze Heer de Christus, die deze ordeningen mogelijk heeft gemaakt als luister van de heerlijkheid van God. dat is dus geen platslaan van al het vlees totdat we bruine pannekoeken zijn, die slechts op het geestelijke niveau tot uitingen van dood licht kunnen kome. maar integendeel, dat zijn lichtstralen van God Zelf, die in elk stukje vlees spiegelen hoe God dat bedoelt had kunnen hebben, in een wereld die paradijselijk is. En ineens is er geen reden meer om die verfoeilijke kleurloze poepgeneratie te laten zijn en doen wat als hersenscheet opburkt in het grote geheel. Maar ineens is er aanleiding om elke uiting van de mens inhoud en invulling te geven overeenkomstig de heerlijkheden van God. Niet in vrije eenheid van alles is gelijk. Dat is verkrachting en lastering van het gelijk zijn. Want niets is gelijk. Elke mens en elke bestemming heeft z'n eigen kleur en schakeringen en discipline en heiligingsbenodigde vervolgstappen, om te komen en te blijven in de roepingen die God geeft. Maar daar loopt deze generatie vast want ze weten niet meer wat God geeft en hoe God roept. Want ze kennen de wet niet meer. Ze menen serieus dat God de wet zelf ook akelig vindt en te verfoeilijk om de schepping te doen reguleren. Wat zeg ik, ze kennen  Gods wetten niet meer? Nee, maar ze kennen ook hun eigen natuurwetten niet meer, en zijn in staat om zichzelf een ander vlees toe te denken, dan ze hebben, En eisen dan ook nog van de mensheid dat iedereen buigt voor wat de geest in het hoofd als natuur aanneemt. En ze doen dat met een beroep op God die dit alles zo gemaakt heeft, dat het vlees slechts een ballast is en een kwelling voor de geest. Het is de spot van de duivel die hard moet lachen. Want de grote oorlog is op z'n hevigst, en de mens wentelt zich om in de genade van God, geen idee van de fiolentrog van gramschap waarin ze zich wentelen, en waarmee de aarde zal worden gevoed. De bijbel zegt dan: en de aarde zal die generatie uitspuwen, want zelfs het stof van de aarde wil er geen gemene zaak mee maken.
Je leest maar wat. Maar wat denk je als je leest? Doch ik wil, dat gij weet, dat Christus het Hoofd is eens iegelijken mans, en de man het hoofd der vrouw, en God het Hoofd van Christus. Want de man moet het hoofd niet dekken, overmits hij het beeld en de heerlijkheid Gods is; maar de vrouw is de heerlijkheid des mans. Want de man is uit de vrouw niet, maar de vrouw is uit den man. Want ook is de man niet geschapen om de vrouw, maar de vrouw om den man. Daarom moet de vrouw een macht op het hoofd hebben, om der engelen wil.
Als Paulus zegt: want, want, en daarom. Denk je dan dat Paulus bedoelt dat hij een oprisping in de geest heeft, die hij eigenlijk bedoeld had op het toilet te laten? Ik spreek hard, omdat ik weet dat niets landt. De geest is dood. Dat klinkt wat lelijk, maar het is hetzelfde als: de boze geest is uit de fles. Discipline is weg en kennis is nul. Geen land mee te bezeilen. Geen zeil mee te hijsen. Geen riem tegelijk mee te roeien. Geen woord mee te communiceren. Want Gods woord heeft geen gezag. De wet heeft geen gezag. De natuur heeft geen normatieve lading.  Waarheid wordt niet gezocht. Wijsheid wordt niet begeerd. Maar begeerd en geëist wordt de plek van God. Hier en nu in eigen beheer. En ook alvast straks die goeie plek bij God zelf. Sodom en Gomorra en zelfs Jeruzalem in ongenade, konden het wel eens beter hebben in het oordeel. Maar christenen en medelanders, pas op: de Joden zijn de spiegel in het vlees van wat de christenlanden in de geest krijgen. Dan weet u dus dat de Jodendiaspora en vervolging een christelijke versie kan hebben, als de christenen zich net zo verhard tonen als de Joden toen. Dat is de prijs van de vrijheid buiten God. 
Jesaja 6:10-12
Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze. Toen zeide ik: Hoe lang, Heere? En Hij zeide: Totdat de steden verwoest worden, zodat er geen inwoner zij, en de huizen, dat er geen mens zij, en dat het land met verwoesting verstrooid worde. Want de HEERE zal die mensen verre wegdoen, en de verlating zal groot wezen in het binnenste des lands.
De duivel zegt dat het vlees getreiterd wordt en dat de geest in het vlees zich gewoon moet doen zijn, naar wat de geest in vrijheid voelt. Dat geeft de vrijheid van het licht: dat heeft gemeenschap met goed en met kwaad, en weet altijd het licht tot heerlijkheid van alles te doen zijn, zowel goed als kwaad. Want licht kan geen duisternis zijn.
Maar dat beeld is vals en fout en ziek. Want de mens is geen licht. De mens is mens. En het licht dat de mens wel heeft, is bedoeld om het menszijn in optima forma te doen blinken als spiegel van Gods majesteit. Dat zijn bewuste onderwerpingen door de geesten, om het vlees iets te laten zijn en doen, wat overeenkomstig de bedoeling is van God (de natuur, zoals God deze heeft gegeven in die natuur.) Dat er in de Geest ook andere zaken zijn en dat er in de Geest een unieke samenvloeiing is en een eenheid, was nooit bedoeld om de aarde met één vlammende hitte van de geest te doen ontbranden tot het verterend vuur dat God is. Dat kan wel. Het gebeurt ook wel, als God alles is in allen in het vlees dat wij nu zijn. Maar dat was niet wat God de mens voorhield als bestemming en als heerlijkheid. En dat is ook niet waar het vlees van de mens geschikt voor is; dat vliegt in brand. De bestemming is dat God is alles in allen, en dat daarvoor heel de natuur een nieuw leven krijgt overeenkomstig de heerlijkheid en heiligheid van God. Dat is niet iets voor zwakke geesten en zieke krommingen. Maar dat is iets waarin de kracht van God zelfs de materie tot uitgekristalliseerde uitingen zijn van de heerlijkheid en de bedoeling die God eens aan de schepping gaf. De mens heeft de mogelijkheid en de keuze om daarvan iets op aarde te laten zien. Zie je dat?

En de geesten der profeten zijn den profeten onderworpen. Want God is geen God van verwarring, maar van vrede, gelijk in al de Gemeenten der heiligen. Dat uw vrouwen in de Gemeenten zwijgen; want het is haar niet toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de wet zegt. En zo zij iets willen leren, laat haar te huis haar eigen mannen vragen; want het staat lelijk voor de vrouwen, dat zij in de Gemeente spreken. Is het Woord Gods van u uitgegaan? Of is het tot u alleen gekomen? Indien iemand meent een profeet te zijn, of geestelijke, die erkenne, dat, hetgeen ik u schrijf, des Heeren geboden zijn. 
Maar zo iemand onwetend is, die zij onwetend.
Ja, ook zo verfoeilijk: men heeft het lef gehad om de vrouwelijke profeet Jona voor te stellen als mannelijke profeet Jonas.
Jouw voorbeeld is precies wat je brengt. Junia is een Romeinse naam, en dat er een Hebreeuwse naam staat, is ongewenst in de annalen van de feministen. Want zij weten wel diep in hun hart, dat de bijbel een vrouwvriendelijk boek was, dat vrouwonvriendelijk gemaakt is door vele opeenvolgende generaties van machtsmisbruikers. Inlegkunde is hetgeen je niet weet en niet leest, toch gaan verzilveren als waardevol feit van veelzeggende wetenschap. En vanzelfsprekend met secundaire bronnen. Wat eigenlijk heel veel zegt over de kwaliteit van de geschiedeniswetenschap. je kunt er voor elke tijd wat wils inleggen.

Je spuugt. Elke vrouw die de bijbel gezag geeft, heeft in positie een hogere rangorde dan ik. En de gelijkheid in Christus is op geen enkele manier een aanleiding om revolutie te kraaien. Het tegendeel is wel waar. Juist omdat er in Christus een eenheid is, is het niet nodig dat iedereen hetzelfde gezag heeft en dat iedereen gelijke rollen en functies heeft.
Maar met jouw gespuug, gooi je feminisme op één hoop met de Franse revolutie en de Amerikaanse onafhankelijkheidsrechten, en schakel je God en gebod en gezag uit. 
En dan spuug je door, en zegt dat Paulus gelijktrekt, wat hij eerder kennelijk te kort door de bocht had geschreven. maar wat er staat, is wat je citeert, vet drukt, en dan met jouw hoonlach overheen rolt. Paulus zegt heel precies dat de vrouw zich voegen moet in haar rol onder de man. En vervolgens geeft hij de andere kant van de medaille, dat de man zonder de vrouw niets is, en elders, dat de man met de vrouw om moet gaan als met zijn eigen kwetsbaarste lichaamsdelen. Paulus geeft dus een weloverwogen standpunt met weloverwogen motieven en toelichtingen. Zou fijn zijn als je hem eens serieus zou nemen.
Paulus zegt wat hij zegt.
Maar dat staat ver af van wat hij bedoelt.
Dan volgt wat Paulus zegt. Onderschikking plus motivering in God plus plaatsing in natuur en de schepping.
En dan wordt geformuleerd wat Paulus daarmee bedoeld. 
Paulus bedoelt een ander totaalbeeld, namelijk vrijheid, gelijkheid, en genderschap.
En Paulus legt helemaal niet de nadruk op onderschikking, maar op de eenheid van man en vrouw die God heeft bepaald als nevenschikking, We begrijpen God nu ook veel beter. Die bedoelde ook niet zo dat de vrouw de man tot hulp is.
Buiktaal is het. Buiktaal in lelijke burpselen. Want elk woord dat moet relativeren wat Paulus zegt,
onderstreept dat Paulus het heeft gezegd en ook hoe hij het heeft gezegd.
Nadrukkelijk, Gemotiveerd. Uitgebalanceerd. Voor zichzelf sprekend.
Niet zo vrouw onvriendelijk als de feministen denken, zoals zij en jij ook inderdaad aanvoeren.
Maar wel sterk anti-revolutionair en anti-feministisch, zoals zij en jij slecht verdragen.

En en. Dat is het aloude probleem van getunneld denken. Jij vindt wat hij over hoofdbedekking schrijft wel degelijk afschuwelijk, als je het plaatst in een zetting zonder misstanden, hoeren en afstotelijke en onwelgevoeglijke zaken die het vrije leven bederven en bedreigen. De gedachte dat Paulus gewoon bedoelt wat hij zegt, roept afkeer en zelfs walging op. Dat is wel degelijk afschuwelijk. Maar gelukkig voor Paulus nalatenschap hebben de erfgenamen Paulus van een nieuwe interpretatie en van nieuwe motieven en zelfs van een nieuwe letterlijke boodschap voorzien, en hebben ze zich over hun afschuw van Paulus heen gezet, en hem omarmd als de verkondiger van waarheid en hogere moraal. Ondanks wat hij zegt.
Precies. Paulus is heel expliciet en specifiek als hij schrijft over de vrijheid van de Geest, die alom heersend is, maar die door de mensen in hun liturgie gekanaliseerd moet worden op een zodanige wijze dat de bedoeling van God met de mensen op aarde er in tot uitdrukking wordt gebracht. En die bedoeling met de mensen op aarde, is dus duidelijk in een bepaalde specifieke orde en afstemming, waarin heel de gemeente en heel de maatschappij wordt ingericht langs rollen en functies en ordeningen, die afspiegelen hoe God het heeft gemaakt en bedoeld. Dat is geen wet van Meden en Perzen want de vrijheid in de Geest is leidend, maar het is een Wet van ordening, op een zodanige wijze dat de vrijheid wordt gebruikt op een manier die iets nieuws laat zien: niet alleen de vrijheid, maar ook het niveau van de heiligen en de engelen die in vrijwilligheid in alles spiegelingen geven van het licht dat zij dragen en ook zijn. En dat is waarom een vrouw een andere rol heeft dan een man. Dat is waarom de wet van Mozes in alle opzichten nog gezag heeft en een plaats onder de kinderen van God. Alle wetten van Mozes. Want een kind van God heeft de wet lief, en een kind van God is in zijn heilige zijn (zijn vrijheid) bezig om God alle eer te geven en om ook zelf zijn leven te heiligen, want God is heilig. Dat de hemel wordt voorgesteld als zingende engelen, is niet omdat die engelen niet iets anders kunnen doen dan zingen, maar omdat het een beeld is van de heerlijkheid van God, die ook als heerlijkheid wordt ervaren en beleefd en gesubstantieerd door de engelen. Maak geen vergissing: engelen zijn strijders en bouwers en ploeteraars van heerlijkheden. Maar dat alles heeft een plaats en een bestemming in een fantastische zetting van majesteit en pracht en overwinnend genieten van de zichtbare winst en de tastbare Rust van de Overwinning.
En dat de vrouw normatief een macht op haar hoofd (gezag) hoort te hebben, waardoor de vrijheid die de Geest in de vrouw heeft om te profeteren, door de vrouw zelf aan banden wordt gelegd (gereguleerd). Want de vrijheid in Christus of de vrijheid in de Geest, is het niveau van God zelf. Maar de mens en ook Christus en ook de engelen en ook alle schepselen, gedragen zich binnen die vrijheid overeenkomstig de lijnen die God heeft uitgezet. Dat was heel het idee om Adam van de vrucht te kunnen laten eten: je wordt gevraagd om uit liefde het goede te doen, maar je hebt de vrijheid om af te wijken. Wat ga je doen? En de mens zegt dan heel dapper: och kom, God in mij is minstens zo machtig als God buiten mij, want de God in mij is vrij en machtiger dan een God die van buiten gaat oordelen over wat binnen is. Dat is een vorm van revolutie en lastering. Want Gd heeft de Geest gegeven om de mens vrij te maken van geweten en vrij van lasten en vrij van straf en vrij van smet en vrij van oordeel. Maar NIET vrij om iets anders te doen dan God graag wil. Ja, wel vrij. We zijn weer terug bij Adam en Eva. Terug bij af. Want we kiezen opnieuw hartelijk liever voor kwaad en afwijkingen van God om zelf onze macht en majesteit in te richten, dan voor liefde en toenaderingen tot God om de majesteit van God door alles heem te laten klinken en gelden.
Dus de vrouw mag bidden (als zij daartoe wordt gedreven door de Geest), en moet dan haar hoofd bedekken. Dat is de norm. Maar de geest van de geestelijke vrijheid heeft de mens toen geleerd en wijs gemaakt, dat het genoeg is om dat in je hart te denken en te doen, en dat dan de vorm er niet meer toe doet. Technisch kan dat, en feitelijk heeft het lang in veel kerken zo gegolden. Dat is ergens toch wettig, naar de norm, hoewel het niet letterlijk is wat Paulus beval. wettig. Maar kijk dan hoe het nu is gesteld met de liturgie in de kerken. Had Paulus wel of geen gelijk, om te vermenen om niet te kiezen voor de vrijheid, maar om omwille van de engelen (een motief buiten de mens om) bewust liturgisch de ordeningen van God te laten doorwegen in heel ons denken en doen. Welke ordening dan? De mens zegt daar: IK BEN is God, en wat je ziet van mij IS GOD. De duivel wint. Nee, dat doet hij niet, maar hij wint wel het land en de verschroeide aarde. En de vrije mens met hem. Want niemand is ad ultimo vrij. Alle kinderen van God, zijn gehouden om hun burgerambt en hun kindsplicht op te nemen, en te gaan op de paden van Gods heerlijkheid. Maar beste mensen, dat willen die kinderen helemaal niet! Dat begeren zij helemaal niet! Zij zijn kinderen van iets anders! Het enige dat zij begeren is de genade dat Christus hun redt. En dat moet de alverzoenende en volkomen begripvolle God maar genoeg zijn.. Pas op; dat is lasterlijk; ik zeg het. God is heilig, en een verterend vuur, en wie niet beeft voor zijn schrikwekkend oordeel waar deze ontbrandt, die is ook geen kind van God. Echt niet.
Daar doe je het weer, je hobbelt vrijelijk over je eigen paden van grote verschillen en situaties die anders zijn, en je vraagt je af wat ik er in wil leggen. Dat is het niveau van de totale blindheid. Begin eerst de theoretische mogelijkheden eens op te sommen, voor je jezelf toestaat om een weg van je voorkeur te nemen en definitief in te slaan. Zou ik wensen.
Paulus zegt wat hij denkt, en hij zegt wat zijn motieven zijn, en hij beschrijft keurig wat de ordening is die hij voorschrijft aan de gemeente. En iedereen laat hem buikspreken en motieven hebben die hij zelf niet noemt, en dan gaat vervolgens iedereen (jij) aan mensen vragen wat ze aan Paulus in de mond willen leggen. dat gesprek vindt helemaal niet plaats. het is een schijngesprek en een schijnproces, met geen enkele andere lading dan jouw gelijk te etaleren. dat je geen gelijk hebt, en dat ook niet eens zoekt of begeert, is jammer, maar dat raakt jou niet, want je zoekt helemaal niet om Paulus plaats en positie in je denken te geven en om Gods wil te willen doen. Wat je zoekt, is jouw huidige beleving doen ondersteunen met wat je vindt over Paulus. Dat is vals spel, en het is niet eens spel. Het is niets. Leeg. Zonder argument en zonder waarde.
Dan kun je nu zeggen, dat ik schromelijk door uit de bocht vlieg omdat jij dit zo niet hebt gezegd. Dat is zo. maar ik heb het nu gezegd. En daarom kan ik gelijk door naar Paulus. Paulus zegt precies waarom de vrouw zich zo gedragen moet (het gaat Paulus niet om vrouwen en ij ook niet, maar dat is nu eenmaal het voorbeeld).  En Paulus beroept zich niet op gelijkheid als leidraad (welke gelijkheid er wel is, in Christus), maar hij beroept zich op de ongelijkheid van het vlees, dat niet fout is en geschikt om aan het kruis genageld te worden, maar Paulus spreekt over het geheiligde vlees, dat wordt bestemd voor de dienst van de heiligen en de engelen en van God en van onze Heer de Christus, die deze ordeningen mogelijk heeft gemaakt als luister van de heerlijkheid van God. dat is dus geen platslaan van al het vlees totdat we bruine pannekoeken zijn, die slechts op het geestelijke niveau tot uitingen van dood licht kunnen kome. maar integendeel, dat zijn lichtstralen van God Zelf, die in elk stukje vlees spiegelen hoe God dat bedoelt had kunnen hebben, in een wereld die paradijselijk is. En ineens is er geen reden meer om die verfoeilijke kleurloze poepgeneratie te laten zijn en doen wat als hersenscheet opburkt in het grote geheel. Maar ineens is er aanleiding om elke uiting van de mens inhoud en invulling te geven overeenkomstig de heerlijkheden van God. Niet in vrije eenheid van alles is gelijk. Dat is verkrachting en lastering van het gelijk zijn. Want niets is gelijk. Elke mens en elke bestemming heeft z'n eigen kleur en schakeringen en discipline en heiligingsbenodigde vervolgstappen, om te komen en te blijven in de roepingen die God geeft. Maar daar loopt deze generatie vast want ze weten niet meer wat God geeft en hoe God roept. Want ze kennen de wet niet meer. Ze menen serieus dat God de wet zelf ook akelig vindt en te verfoeilijk om de schepping te doen reguleren. Wat zeg ik, ze kennen  Gods wetten niet meer? Nee, maar ze kennen ook hun eigen natuurwetten niet meer, en zijn in staat om zichzelf een ander vlees toe te denken, dan ze hebben, En eisen dan ook nog van de mensheid dat iedereen buigt voor wat de geest in het hoofd als natuur aanneemt. En ze doen dat met een beroep op God die dit alles zo gemaakt heeft, dat het vlees slechts een ballast is en een kwelling voor de geest. Het is de spot van de duivel die hard moet lachen. Want de grote oorlog is op z'n hevigst, en de mens wentelt zich om in de genade van God, geen idee van de fiolentrog van gramschap waarin ze zich wentelen, en waarmee de aarde zal worden gevoed. De bijbel zegt dan: en de aarde zal die generatie uitspuwen, want zelfs het stof van de aarde wil er geen gemene zaak mee maken.
Je leest maar wat. Maar wat denk je als je leest? Doch ik wil, dat gij weet, dat Christus het Hoofd is eens iegelijken mans, en de man het hoofd der vrouw, en God het Hoofd van Christus. Want de man moet het hoofd niet dekken, overmits hij het beeld en de heerlijkheid Gods is; maar de vrouw is de heerlijkheid des mans. Want de man is uit de vrouw niet, maar de vrouw is uit den man. Want ook is de man niet geschapen om de vrouw, maar de vrouw om den man. Daarom moet de vrouw een macht op het hoofd hebben, om der engelen wil.
Als Paulus zegt: want, want, en daarom. Denk je dan dat Paulus bedoelt dat hij een oprisping in de geest heeft, die hij eigenlijk bedoeld had op het toilet te laten? Ik spreek hard, omdat ik weet dat niets landt. De geest is dood. Dat klinkt wat lelijk, maar het is hetzelfde als: de boze geest is uit de fles. Discipline is weg en kennis is nul. Geen land mee te bezeilen. Geen zeil mee te hijsen. Geen riem tegelijk mee te roeien. Geen woord mee te communiceren. Want Gods woord heeft geen gezag. De wet heeft geen gezag. De natuur heeft geen normatieve lading.  Waarheid wordt niet gezocht. Wijsheid wordt niet begeerd. Maar begeerd en geëist wordt de plek van God. Hier en nu in eigen beheer. En ook alvast straks die goeie plek bij God zelf. Sodom en Gomorra en zelfs Jeruzalem in ongenade, konden het wel eens beter hebben in het oordeel. Maar christenen en medelanders, pas op: de Joden zijn de spiegel in het vlees van wat de christenlanden in de geest krijgen. Dan weet u dus dat de Jodendiaspora en vervolging een christelijke versie kan hebben, als de christenen zich net zo verhard tonen als de Joden toen. Dat is de prijs van de vrijheid buiten God. 
Jesaja 6:10-12
Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze. Toen zeide ik: Hoe lang, Heere? En Hij zeide: Totdat de steden verwoest worden, zodat er geen inwoner zij, en de huizen, dat er geen mens zij, en dat het land met verwoesting verstrooid worde. Want de HEERE zal die mensen verre wegdoen, en de verlating zal groot wezen in het binnenste des lands.
De duivel zegt dat het vlees getreiterd wordt en dat de geest in het vlees zich gewoon moet doen zijn, naar wat de geest in vrijheid voelt. Dat geeft de vrijheid van het licht: dat heeft gemeenschap met goed en met kwaad, en weet altijd het licht tot heerlijkheid van alles te doen zijn, zowel goed als kwaad. Want licht kan geen duisternis zijn.
Maar dat beeld is vals en fout en ziek. Want de mens is geen licht. De mens is mens. En het licht dat de mens wel heeft, is bedoeld om het menszijn in optima forma te doen blinken als spiegel van Gods majesteit. Dat zijn bewuste onderwerpingen door de geesten, om het vlees iets te laten zijn en doen, wat overeenkomstig de bedoeling is van God (de natuur, zoals God deze heeft gegeven in die natuur.) Dat er in de Geest ook andere zaken zijn en dat er in de Geest een unieke samenvloeiing is en een eenheid, was nooit bedoeld om de aarde met één vlammende hitte van de geest te doen ontbranden tot het verterend vuur dat God is. Dat kan wel. Het gebeurt ook wel, als God alles is in allen in het vlees dat wij nu zijn. Maar dat was niet wat God de mens voorhield als bestemming en als heerlijkheid. En dat is ook niet waar het vlees van de mens geschikt voor is; dat vliegt in brand. De bestemming is dat God is alles in allen, en dat daarvoor heel de natuur een nieuw leven krijgt overeenkomstig de heerlijkheid en heiligheid van God. Dat is niet iets voor zwakke geesten en zieke krommingen. Maar dat is iets waarin de kracht van God zelfs de materie tot uitgekristalliseerde uitingen zijn van de heerlijkheid en de bedoeling die God eens aan de schepping gaf. De mens heeft de mogelijkheid en de keuze om daarvan iets op aarde te laten zien. Zie je dat?

Het is dichterbij dan je denkt, en zit in elke maatschappij waar geen blad voor de mond wordt genomen, en opmerkingen worden gemaakt waar iemand niet op zit te wachten.
Een hoofddoek is een vorm van bescherming. Niet wezenlijk anders dan al die hoodies, alleen in het geval van hoodies, is de drager zelf degene met een slecht geweten.
In een tijd van wet en gezag, is alleen al een woord of een gebaar genoeg om helderheid te scheppen.
In een tijd vol van gezag en discipline kan iemand poedelnaakt over straat lopen, en zich geheel veilig weten. Want zij is veilig.
In die tijd heeft een fluitje van een politieman gezag, en zelfs zijn pet dwingt gezag af.
Zo was ook een trouwring of verlovingsring een functioneel ordenend en gezaghebbend verschijnsel.
Het eenvoudig communiceren werkt openlijk beschermend c.q. veroordelend.
En zo geldt ook een hoofdbedekking voor beschermden en kwetsbaren.
Je kunt het wel doen of laten, maar het is minder nodig. Minder functioneel.
Want de maatschappij is geordend, en veilig, en daardoor vrij.
Dat geldt zelfs voor een zondagsverbod voor bedrijven en werkzaamheden.

Tot het moment dat wet en gezag en discipline weer tanende zijn.
Dan blijkt ineens zelfs het dienstwapen gebruiken, niet meer ordenend en gezaghebbend.
En het punt is dus niet dat er zoveel orde en discipline is, dat overal vrijheid geldt.
Maar juist dat er zoveel wetteloosheid is, dat de normaal gewaande basissystemen,
geheel niet meer slagen om te ordenen en te disciplineren.

Zonder hoofddoek en zonder moraalpolitie is er dus inderdaad meer vrijheid.
En met hoofddoek en met moraalpolitie is er een zichtbare vorm van ordening.
En het willen gaan ordenen, zegt dus vooral iets over wat verloren is gegaan.
De wetteloosheid die regeert, die wordt erger en harder en oppervlakkiger,
door ordewetten en diensten in te voeren. Het paard achter de wagen gespannen.
Je mist waar het om gaat. Niet om maatschappelijke standen.
Maar om te ordenen en op een zodanige manier te doen en te zijn,
dat de maatschappij als geheel er welgevoeglijker van wordt.
Welgevoeglijkheid van alles in de maatschappij,
wordt gebaseerd op Gods ordeningen.
Jezus is de Zoon van God,
en God is een God van orde.
1Corinthiërs 14:40 Laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden.
1Corinthiërs 15:28 En wanneer Hem alle dingen zullen onderworpen zijn, dan zal ook de Zoon Zelf onderworpen worden
Dien, Die Hem alle dingen onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen.

Tja, als je zo praat, wordt het alleen al extremer door de wijze waarop je er over schrijft.

In je nota bene, zit ook je fout. Dat had je op andere gedachten moeten brengen. Als je van alle vrouwen evenveel houdt, heb je niet je vrouw het meest lief. Dat impliceert, dat je je vrouw juist anders zou moeten benaderen dan al die andere vrouwen. Je eigen vrouw geef je dan ook geen vrijheid en ruimte van denken, maar alles wat zij denkt, zal jouw bijzondere interesse hebben. Want zij wil van jou zijn. En Jerobeam deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar al wat zijn vader Amazia gedaan had. Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en rookte nog op de hoogten. En de HEERE plaagde den koning, dat hij melaats werd tot den dag zijns doods.
Wie een vrouw vrijheid wil geven en ontplooiing om haar eigen begeerte te volgen, die moet niet met haar trouwen. Die kan beter haar vader zijn.
Sterker nog, zolang die vrouw niet zichzelf verklaart van jou te zijn, en alleen jou toe te behoren, is ze niet daadwerkelijk van jou. 
En dat haar spiegeling van je houdt, dat is tamelijk anti-productief of tragisch.
Want een spiegeling spiegelt wat je ziet. Niet wat daar werkelijk is.
Wat je ziet, is jouw beeld. Tenzij zij zich haar beeld opdringt.
Maar hoe zie je dan wat beeld is, en wat werkelijkheid?
Dat vraagt confrontatie, zelfdiscipline, en acceptatie.

Orthodox Jewish Bible
Psalm 2:12 Kiss the Bar (Ben, Son, [T.N. see Hebrew Proverbs 31:2; Ben HaElohim Moshiach; see 2:2,7, above]), lest he be angry, and ye perish from the Derech, for his wrath can flare up in a moment. Ashrei are all they that take refuge in him [Moshiach].
Strong'sHebrewEnglishMorphology
5401 [e]נַשְּׁקוּ־  naš-šə-qū-KissV-Piel-Imp-mp
1248 [e]בַ֡ר       ḇarthe SonN-ms
6435 [e]פֶּן־      pen-lestConj
599 [e]יֶאֱנַ֤ף ׀    ye-’ĕ-nap̄He be angryV-Qal-Imperf-3ms
Andere Hebreeuwse bijbel:
7 I will tell of the decree: the LORD said unto me: 'Thou art My son, this day have I begotten thee. 9 Thou shalt break them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces like a potter's vessel.' 11 Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling. 12 Do homage in purity, lest He be angry, and ye perish in the way, when suddenly His wrath is kindled.
Waarom vind jij nergens op slaan, wat door alle varianten schriftplaatsen wordt erkend?
Namelijk dat de zoon zal heersen, en dat de verstandige zich aan hem onderwerpt. Dat het dan mogelijk gaat over hem of God of over zuiverheid; geeft geheel dezelfde lading en betekenis: doe dat met aandacht en precisie zodat hij niet boos wordt; want God geeft de zoon heel de aarde in handen. Wat je ook zegt over God, het komt bij de zoon. Wat je ook zegt over de zoon, het gaat over zuiverheid, Wat je ook zegt over zuiverheid, het komt bij de zoon en bij God.

Waar je lachen de leegte vult, klinken je woorden hol.
Waar je bijdrage met hoon en schelden is doorspekt,
is het jouw bijdrage die niet tot onderbouwing strekt.
Aramees en Hebreeuws zijn verbonden en verwant, 
en zullen daarom altijd dwarsverbanden hebben. 
Simpel is het nu voor jou. Mijn inbreng heb je niet nodig. Psalm 2 gaat over de zoon. Heel Psalm 2 gaat over de zoon. Vers 12 geeft normale relevante inhoud over Psalm 2 en over vers 7. Wat jij daarom ook als jouw gewenste en ideale inbreng voor vers 12 wilt voordragen, dat moet door jou worden geconfronteerd met vers 7. Doe je dat niet, dan is jouw inbreng slechts een leeg tekstplukkerijtje, zonder toegevoegde waarde.    
Vers 7 geeft geen ongebruikelijke stap naar het woord "zoon" in vers 12. Pas als je vers 7 weghaalt, krijg je een vraag of het wel zoon moet zijn. Maar nu helder is, dat het om de zoon gaat, brengt vers 12 een verdieping en een kleur en een verbijzondering. Want het blijkt een taal van de profeten te zijn. Dat mag je negeren. Want koning Salomo had een wereldtitel, en alle koningen en rechters worden direct aangesproken. Dus het kan gewoon de titel zijn, zoals ceasar dat ook was. En wel in alle talen. Sterker nog, juist de samenhang van vers 7 en 12, bewijzen dat hier iets met conclusiewaardigheid geldt: kennelijk is wat er staat, voor de lezers van toen niet zo vreemd als dat jij nu denkt. 
Maar let wel: de lezer ten tijde van David, had geen last van christenen die zich de tekst toeëigenden. Maar heel het volk eigende zich deze tekst toe, want zij kregen van David te horen dat Israël de eeuwige koning levert, en dat God alle heidenen zal onderwerpen aan de zoon. Er is daarom geen enkele sprake van een complot of een verbuiging. Maar wel van een profetisch woord, voor zowel de Joden als de Grieken.
Ongebruikelijk is als het nietszeggend wordt. Niet ongebruikelijk is een term in de context van wat er wordt gezegd. Maar jij vindt heel ongebruikelijk als lezer, dat er een Aramees woord wordt gebruikt voor de koning aan wie alle heidenen en alle koningen en alle rechters op deze aarde zich moeten onderwerpen. Maar dat is alleen maar omdat jij stelt dat het niet kan en omdat jij vindt dat het ongebruikelijk is. Maar als nu even verondersteld wordt dat David die koningen en rechters wilde aanspreken, dan is ineens niet meer zo vreemd, dat hij een internationale term verkiest boven een typisch Hebreeuwse term, die sowieso slecht begrepen wordt omdat het Hebreeuws eerder een dialect is van het Aramees, dan dat het Aramees en dialect is van het Hebreeuws. Maar jij mag er zelf wat over zeggen, want het is een onderwerp waar jij exclusieve beoordelingsbekwaamheid over claimt. Nou, zeg dan iets inhoudelijks! 
De onderwerping aan Israël staat niet ter discussie. En iets specifieker, dat het de zoon is aan wie onderworpen moet worden, staat ook niet ter discussie. Dus is de inhoud solide en veilig bepaald op het onderwerpen aan de zoon. Maak jij er dan van dat er puur staat, dan heb je een breuk en een ongebruikelijkheid, waarbij opnieuw de taal niet zuiver dekt wat er staat. Want ook zuiver is niet hetzelfde woord als de zuiverheid, en 'kus zuiver', is opnieuw niet een sterk geformuleerde zaak. Maar maakt de wetenschap van destijds er van dat het hier gaat om het Aramese woord zoon, dan is ook niet vreemd dat er geen lidwoord bij staat: want als het gaat om een Aramees woord dat wordt gesproken tegen de koningen en rechters onder de heidenen, dan is een lidwoord ook niet passend. Een lidwoord zou als Hebreeuwse eigenaardigheid een stijlbreuk zijn op het gebruik van dit Aramese woord tegen de heidenen.  En dat helemaal als het een titel (=uitdrukking) is. Maar zeg zelf maar hoe het is. Dat een ijzeren staf zal heersen vanuit Israël, staat buiten kijf. 
Dat het Aramees amper te scheiden is van het Hebreeuws, dat was jouw inbreng, waar je spreekt van leestekens ter onderscheiding van die twee talen. Daar heb je opnieuw mijn inbreng niet nodig. Mooi simpel voorbeeld is melek en malka. En als je dan ziet hoeveel in het boek Samuël reeds aan verwantschap is tussen het Aramees en het Hebreeuws, dan is niet te geloven dat die dwarsverbanden door de heidenvolken en door het Israëlische volk niet begrepen zouden kunnen worden. Uiteindelijk was het volk in die tijd verworden tot een half Aramese bevolkingsgroep, zodat in de tijden van de Richteren haast niet aan de gebruiken te herkennen was, dat dit het volk van God moet zijn.
Je ziet dat wellicht minder scherp dan je hoopt. Je praat in termen van grammatica, maar je verweigert een eenvoudige grammaticale duiding van de context. En je praat over allerlei geleerden, die uiteindelijk helemaal niets met het geschrevene te maken hebben, maar zich achteraf (kennelijk) op een (politiek en beïnvloed) standpunt stellen. Hoe dat ook zij, hun lezing geeft aan hoezeer de tekst als geheel onontkoombaar is in de inhoud. Want ze kunnen er wel aan trekken en tegen duwen, maar de inhoud wordt er alleen maar vaster en onomstotelijker van: in het conflict over een klein woordje wordt de zoon van God bevestigd als Koning en als Zoon van David, die zal heersen over Israël, en gezag en macht zal hebben over alle heidenen.
Tenslotte kun je zien en erkennen, dat het woord 'bar' in de tijd van vervulling van de profetie, een volkomen normaal woord was geworden. Er is dus geen misverstand over de connotatie ten tijde van de moderne Hebreeërs. Misschien dat de farizeeërs zich er ook wel druk over maakten. Maar de evidente link die er ligt, kunnen zij niet wegnemen. Net zo min als jij dat kunt. Want met al je gesputter, ben je nog geen steek verder gekomen op de inhoud van Psalm 2. Ook als jij zuiver leest, ontkom je niet aan de zoon die volgens deze psalm ook over jou zal regeren.

Waar je lachen de leegte vult, klinken je woorden hol.
Waar je bijdrage met hoon en schelden is doorspekt,
is het jouw bijdrage die niet tot onderbouwing strekt.
Aramees en Hebreeuws zijn verbonden en verwant, 
en zullen daarom altijd dwarsverbanden hebben. 
Simpel is het nu voor jou. Mijn inbreng heb je niet nodig. Psalm 2 gaat over de zoon. Heel Psalm 2 gaat over de zoon. Vers 12 geeft normale relevante inhoud over Psalm 2 en over vers 7. Wat jij daarom ook als jouw gewenste en ideale inbreng voor vers 12 wilt voordragen, dat moet door jou worden geconfronteerd met vers 7. Doe je dat niet, dan is jouw inbreng slechts een leeg tekstplukkerijtje, zonder toegevoegde waarde.    
Vers 7 geeft geen ongebruikelijke stap naar het woord "zoon" in vers 12. Pas als je vers 7 weghaalt, krijg je een vraag of het wel zoon moet zijn. Maar nu helder is, dat het om de zoon gaat, brengt vers 12 een verdieping en een kleur en een verbijzondering. Want het blijkt een taal van de profeten te zijn. Dat mag je negeren. Want koning Salomo had een wereldtitel, en alle koningen en rechters worden direct aangesproken. Dus het kan gewoon de titel zijn, zoals ceasar dat ook was. En wel in alle talen. Sterker nog, juist de samenhang van vers 7 en 12, bewijzen dat hier iets met conclusiewaardigheid geldt: kennelijk is wat er staat, voor de lezers van toen niet zo vreemd als dat jij nu denkt. 
Maar let wel: de lezer ten tijde van David, had geen last van christenen die zich de tekst toeëigenden. Maar heel het volk eigende zich deze tekst toe, want zij kregen van David te horen dat Israël de eeuwige koning levert, en dat God alle heidenen zal onderwerpen aan de zoon. Er is daarom geen enkele sprake van een complot of een verbuiging. Maar wel van een profetisch woord, voor zowel de Joden als de Grieken.
Ongebruikelijk is als het nietszeggend wordt. Niet ongebruikelijk is een term in de context van wat er wordt gezegd. Maar jij vindt heel ongebruikelijk als lezer, dat er een Aramees woord wordt gebruikt voor de koning aan wie alle heidenen en alle koningen en alle rechters op deze aarde zich moeten onderwerpen. Maar dat is alleen maar omdat jij stelt dat het niet kan en omdat jij vindt dat het ongebruikelijk is. Maar als nu even verondersteld wordt dat David die koningen en rechters wilde aanspreken, dan is ineens niet meer zo vreemd, dat hij een internationale term verkiest boven een typisch Hebreeuwse term, die sowieso slecht begrepen wordt omdat het Hebreeuws eerder een dialect is van het Aramees, dan dat het Aramees en dialect is van het Hebreeuws. Maar jij mag er zelf wat over zeggen, want het is een onderwerp waar jij exclusieve beoordelingsbekwaamheid over claimt. Nou, zeg dan iets inhoudelijks! 
De onderwerping aan Israël staat niet ter discussie. En iets specifieker, dat het de zoon is aan wie onderworpen moet worden, staat ook niet ter discussie. Dus is de inhoud solide en veilig bepaald op het onderwerpen aan de zoon. Maak jij er dan van dat er puur staat, dan heb je een breuk en een ongebruikelijkheid, waarbij opnieuw de taal niet zuiver dekt wat er staat. Want ook zuiver is niet hetzelfde woord als de zuiverheid, en 'kus zuiver', is opnieuw niet een sterk geformuleerde zaak. Maar maakt de wetenschap van destijds er van dat het hier gaat om het Aramese woord zoon, dan is ook niet vreemd dat er geen lidwoord bij staat: want als het gaat om een Aramees woord dat wordt gesproken tegen de koningen en rechters onder de heidenen, dan is een lidwoord ook niet passend. Een lidwoord zou als Hebreeuwse eigenaardigheid een stijlbreuk zijn op het gebruik van dit Aramese woord tegen de heidenen.  En dat helemaal als het een titel (=uitdrukking) is. Maar zeg zelf maar hoe het is. Dat een ijzeren staf zal heersen vanuit Israël, staat buiten kijf. 
Dat het Aramees amper te scheiden is van het Hebreeuws, dat was jouw inbreng, waar je spreekt van leestekens ter onderscheiding van die twee talen. Daar heb je opnieuw mijn inbreng niet nodig. Mooi simpel voorbeeld is melek en malka. En als je dan ziet hoeveel in het boek Samuël reeds aan verwantschap is tussen het Aramees en het Hebreeuws, dan is niet te geloven dat die dwarsverbanden door de heidenvolken en door het Israëlische volk niet begrepen zouden kunnen worden. Uiteindelijk was het volk in die tijd verworden tot een half Aramese bevolkingsgroep, zodat in de tijden van de Richteren haast niet aan de gebruiken te herkennen was, dat dit het volk van God moet zijn.
Je ziet dat wellicht minder scherp dan je hoopt. Je praat in termen van grammatica, maar je verweigert een eenvoudige grammaticale duiding van de context. En je praat over allerlei geleerden, die uiteindelijk helemaal niets met het geschrevene te maken hebben, maar zich achteraf (kennelijk) op een (politiek en beïnvloed) standpunt stellen. Hoe dat ook zij, hun lezing geeft aan hoezeer de tekst als geheel onontkoombaar is in de inhoud. Want ze kunnen er wel aan trekken en tegen duwen, maar de inhoud wordt er alleen maar vaster en onomstotelijker van: in het conflict over een klein woordje wordt de zoon van God bevestigd als Koning en als Zoon van David, die zal heersen over Israël, en gezag en macht zal hebben over alle heidenen.
Tenslotte kun je zien en erkennen, dat het woord 'bar' in de tijd van vervulling van de profetie, een volkomen normaal woord was geworden. Er is dus geen misverstand over de connotatie ten tijde van de moderne Hebreeërs. Misschien dat de farizeeërs zich er ook wel druk over maakten. Maar de evidente link die er ligt, kunnen zij niet wegnemen. Net zo min als jij dat kunt. Want met al je gesputter, ben je nog geen steek verder gekomen op de inhoud van Psalm 2. Ook als jij zuiver leest, ontkom je niet aan de zoon die volgens deze psalm ook over jou zal regeren.

Je roept maar weer wat vanuit je leegte. En wat je als vulling brengt is vuilnis. Waarom zou je een strijd aan gaan over jouw woord tegen Gods Woord? Lijd je aan grootheidswaanzin en zelfoverschatting, dat je je meent te kunnen meten met de groten der aarde? Maar waarom komt er dan niet iets groots en geweldigs uit je mond?

Je roept weer wat. Christus wijst op een vrede die niet van deze wereld is. De wereld ligt in ellende en oordeel.

Christenen hebben tegenwoordig een achterstand als het gaat om kennis van God. Want ze krijgen de vrijheid van de Geest en als ze het dan in Keulen horen donderen menen ze reeds in Rome te zijn. Maar Joden hebben ook een achterstand. Want ze menen dat elk geloofsdetail heel de weg naar Jeruzalem is gegaan, en mitsdien geheiligd is in zichzelf.  Wat enigszins een frictie oplevert omdat niets meer in Jeruzalem heilig is. De christen houdt zo in handen wat niet heilig is, en de Jood houdt iets in handen wat ook niet meer heilig is. Maar beiden Jood en christen, hebben ondertussen iets van God. De Griek die ziet dat in diepe filosofische kennis aan, en weet beiden christen en Jood te plaatsen in een context die past als geheel. Maar de barbaar, die maakt zich druk en ergert zich, want het steekt hem dat Griek en Jood en christen iets halen uit iets waarvan de barbaar niet verder komt dan niets.
Jij bent geen barbaar. Maar betoon en betuig je dan als Griek of als Jood of als christen. Want waar niets strijdt met iets, is het resultaat eerder iets, dan niets. Meen jij dat jij iets vertegenwoordigt, vertegenwoordig dat dan. En dan komt ook de grammatica aan bod. Maar waar niets is, verliest ook de heerser zijn rechten. Of anders gezegd, wat je tot dusver vertegenwoordigt, vind ik niet terug op de schaal van cognitieve zichzelf bevestigende resonantie. Maar dat kan aan mij liggen. Voor mij is helder dat jouw stofwolk en rookgordijn van niet nauw aansluitende teksten, meer aan chaos brengt, dan aan constructieve inhoud. Dat derhalve enige reserve past bij jou trainerende gedreins om jouw openingsval te kunnen uitspelen, vind ik niet meer dan logisch. En ook gerechtvaardigd, aangezien jij nog niet één stap doet in een andere richting, dan in jouw formulier-beantwoordingsprotokol. Het wordt dan een tasten naar het veld van gemeenschappelijke delen en raakvlakken. Maar telefoonterreur van verkopers, energiebedrijven, telefoonproviders, internetproviders, loterijpromoters, is er voldoende. Dat hoef ik niet van jou als niet aanspreekbare callcenterverkoper van anti-christendom nog eens te krijgen. Maar je inhoudelijke antwoorden waardeer ik zeer! 

Zeg jij het maar. Jouw inbreng drijft 100% op bewijsgronden, waarvan jij meent dat jij de enige bent die ze kan beoordelen.Andere argumenten staan op je negeerlijst. Jij verwaardigt je niet om ook maar één stap te doen buiten jouw voorgebakken playlist. Waarom doe je dat? Volgens jou om tegen te spreken wat jij noemt:
Dat Aramese woorden kunnen voorkomen, zeg je zelf ook. Jij weet zelf ook dat als bar' uitsluitend bezittelijk gebruikt mag worden, dat dan het woord verboden wordt zichzelf in de taal uit te drukken, wat een erg dunne basis geeft, gelet op het feit dat het woord hier gewoon staat. Maar dit dringt niet tot jouw systeem door, omdat je heel zuiver je concentreert op een detail van jouw zeker weten. Dat is de zuiverheid van jouw heilig kleinood, dat je op geen enkele wijze in een bredere context wilt plaatsen.  Dat is de zuiverheid van de  jota's en de tittels, met de ogen stijf dicht voor de context. Dat is de zuiverheid van de Jood, die met een wijde boog om de onzuivere gewonde heen loopt. Dat is de zuiverheid van de Jood, die de sabbat zuiver wil houden, en aren plukken veroordeelt, wat Mozes nadrukkelijk beschermde. Dat is de zuiverheid van het vertienen van de munt, dille, en komijn, zonder oog voor het oordeel en de liefde van God. Maar de schrift zegt: je moet het ene doen, en het andere niet nalaten.
Jij kruipt in het hoofd van christelijke lezers, en oordeelt daar zelfs over de splinters van wat jij denkt over hun redenering. Maar aan die dijk van je eigen redenering kom je niet toe. Daar toon je je blind voor. Of dat verblinding is of een trollig geplaatste tunnel, is om het even. Want we komen er toch wel op.
David is gezalfd tot koning, maar moet toezien hoe Saul aan de macht blijft. Toch gelooft David vurig, en hij bezondigt zich niet aan de gezalfde Saul, als hij in de spelonk de kans krijgt.
Dan belooft God hem op een gegeven moment dat tot in de eeuwigheid altijd een zoon van David op de troon zal zitten. En het enige wat David daarvan ziet is de wijsheid en grootheid van zijn zoon Salomo. En David kan dus met recht spreken van de gezalfde zoon, en van de zoon van God. Want goden en koningen hebben een overlap, en David weet dat God zal regeren door zijn zoon die God niet schroomt om Zijn Zoon te noemen. Terwijl de combinatie van God als heerser en Davids zoon in een eeuwig koningschap een syllogisme oplevert over de plaats van Davids zoon over de wereld en onder God. Of het hier gaat om de enige zoon of om een zoon of om de zonen van David is irrelevant. Dat is theologie. Maar feitelijk staat David op vaste grond. En dat weten we omdat David het gewoon benoemt. Lees psalm 2. Lees ook psalm 47. Het staat dus als een paal boven water dat alle knie zich zal buigen voor de zoon van David. Dat is geen theologie, maar dat is een claim van David zelf.
Als dan David spreekt over de zoon van God en over de heerschappij van die zoon over alle heidenen, dan gaat dat niet over niets. Dat gaat over het feit dat David gelooft en weet dat God via Davids zoon de wereld zal regeren. David was gezalfd en koning. Davids zoon was bestemd voor het koningschap. Salomo regeerde in geestelijk opzicht al over de wereld. Er is dus geen twijfel over de status van Davids zoon. Althans voor David zelf.
Als dan jouw versie wordt gevolgd, dat er zuiverheid staat, dan slaat die zuiverheid nog steeds op de houding van de koningen en rechters van deze aarde, en is nog steeds de taalkundige en contextuele sanctie dat God ze zal treffen als ze zich niet gedragen overeenkomstig hetgeen deze psalm van ze vraagt.
Bedenk hier één ding: Christus sprak vaak in verborgenheden. Als David de waarheid wilde noemen voor wie het ziet, en verbergen voor de verblinden, dan pakt hij juist de boodschap een beetje in. Hij was uiteindelijk Gods voorbeeld voor de weg die Christus gaan moest. Maar in jouw termen is dat dan Christus, geïnspireerd door David. Maar zover kom je niet want je taalkundig geneuzel zou je al moeten brengen op de taalontwikkeling van de bijbelherschrijvers, die het woord aanpassen aan het begrip van hun tijd. Want immers; niets van wat er staat heeft bij jou gezag als bron van waarheid.
Dat jij niet ziet dat Daniël en het gebruik van bar relevant is, is jouw goed recht. Ik zie het wel. Maar jouw argumentatie dat het woord niet kan voorkomen in een Hebreeuws boek, slaat nergens op.
We lazen over David, Daniėl, en God. David heeft het laatste woord over wat hij zegt. Hij zegt dat God hem voor de eeuwigheid een zoon of de zoon heeft beloofd, die door God Gods zoon wordt genoemd, en hij weet dat heel de wereld tot Israël gerekend gaat worden, onder gezag en bestuur van God c.q. Gods zoon.
Betoon jij dan ook zuiverheid, en erken dat de koningen en rechters worden aangezegd om verstandig te handelen ten aanzien van de verkondigde gezalfde koning. Want ook een weinig onzuiverheid bij het zich (niet) laten tuchtigen, kan de toorn van God doen ontbranden. Jij kust de zoon niet maar je moet je niettemin wel voor Hem buigen. Want alle knie zal zich buigen en de einden der aarde zijn tot zijn  bezitting en hij is een Koning der ganse aarde; psalmzingt met een onderwijzing! Psalm 2 en 47.

Ga verder naar Start

Zeg jij het maar. Jouw inbreng drijft 100% op bewijsgronden, waarvan jij meent dat jij de enige bent die ze kan beoordelen.Andere argumenten staan op je negeerlijst. Jij verwaardigt je niet om ook maar één stap te doen buiten jouw voorgebakken playlist. Waarom doe je dat? Volgens jou om tegen te spreken wat jij noemt:
Dat Aramese woorden kunnen voorkomen, zeg je zelf ook. Jij weet zelf ook dat als bar' uitsluitend bezittelijk gebruikt mag worden, dat dan het woord verboden wordt zichzelf in de taal uit te drukken, wat een erg dunne basis geeft, gelet op het feit dat het woord hier gewoon staat. Maar dit dringt niet tot jouw systeem door, omdat je heel zuiver je concentreert op een detail van jouw zeker weten. Dat is de zuiverheid van jouw heilig kleinood, dat je op geen enkele wijze in een bredere context wilt plaatsen.  Dat is de zuiverheid van de  jota's en de tittels, met de ogen stijf dicht voor de context. Dat is de zuiverheid van de Jood, die met een wijde boog om de onzuivere gewonde heen loopt. Dat is de zuiverheid van de Jood, die de sabbat zuiver wil houden, en aren plukken veroordeelt, wat Mozes nadrukkelijk beschermde. Dat is de zuiverheid van het vertienen van de munt, dille, en komijn, zonder oog voor het oordeel en de liefde van God. Maar de schrift zegt: je moet het ene doen, en het andere niet nalaten.
Jij kruipt in het hoofd van christelijke lezers, en oordeelt daar zelfs over de splinters van wat jij denkt over hun redenering. Maar aan die dijk van je eigen redenering kom je niet toe. Daar toon je je blind voor. Of dat verblinding is of een trollig geplaatste tunnel, is om het even. Want we komen er toch wel op.
David is gezalfd tot koning, maar moet toezien hoe Saul aan de macht blijft. Toch gelooft David vurig, en hij bezondigt zich niet aan de gezalfde Saul, als hij in de spelonk de kans krijgt.
Dan belooft God hem op een gegeven moment dat tot in de eeuwigheid altijd een zoon van David op de troon zal zitten. En het enige wat David daarvan ziet is de wijsheid en grootheid van zijn zoon Salomo. En David kan dus met recht spreken van de gezalfde zoon, en van de zoon van God. Want goden en koningen hebben een overlap, en David weet dat God zal regeren door zijn zoon die God niet schroomt om Zijn Zoon te noemen. Terwijl de combinatie van God als heerser en Davids zoon in een eeuwig koningschap een syllogisme oplevert over de plaats van Davids zoon over de wereld en onder God. Of het hier gaat om de enige zoon of om een zoon of om de zonen van David is irrelevant. Dat is theologie. Maar feitelijk staat David op vaste grond. En dat weten we omdat David het gewoon benoemt. Lees psalm 2. Lees ook psalm 47. Het staat dus als een paal boven water dat alle knie zich zal buigen voor de zoon van David. Dat is geen theologie, maar dat is een claim van David zelf.
Als dan David spreekt over de zoon van God en over de heerschappij van die zoon over alle heidenen, dan gaat dat niet over niets. Dat gaat over het feit dat David gelooft en weet dat God via Davids zoon de wereld zal regeren. David was gezalfd en koning. Davids zoon was bestemd voor het koningschap. Salomo regeerde in geestelijk opzicht al over de wereld. Er is dus geen twijfel over de status van Davids zoon. Althans voor David zelf.
Als dan jouw versie wordt gevolgd, dat er zuiverheid staat, dan slaat die zuiverheid nog steeds op de houding van de koningen en rechters van deze aarde, en is nog steeds de taalkundige en contextuele sanctie dat God ze zal treffen als ze zich niet gedragen overeenkomstig hetgeen deze psalm van ze vraagt.
Bedenk hier één ding: Christus sprak vaak in verborgenheden. Als David de waarheid wilde noemen voor wie het ziet, en verbergen voor de verblinden, dan pakt hij juist de boodschap een beetje in. Hij was uiteindelijk Gods voorbeeld voor de weg die Christus gaan moest. Maar in jouw termen is dat dan Christus, geïnspireerd door David. Maar zover kom je niet want je taalkundig geneuzel zou je al moeten brengen op de taalontwikkeling van de bijbelherschrijvers, die het woord aanpassen aan het begrip van hun tijd. Want immers; niets van wat er staat heeft bij jou gezag als bron van waarheid.
Dat jij niet ziet dat Daniël en het gebruik van bar relevant is, is jouw goed recht. Ik zie het wel. Maar jouw argumentatie dat het woord niet kan voorkomen in een Hebreeuws boek, slaat nergens op.
We lazen over David, Daniėl, en God. David heeft het laatste woord over wat hij zegt. Hij zegt dat God hem voor de eeuwigheid een zoon of de zoon heeft beloofd, die door God Gods zoon wordt genoemd, en hij weet dat heel de wereld tot Israël gerekend gaat worden, onder gezag en bestuur van God c.q. Gods zoon.
Betoon jij dan ook zuiverheid, en erken dat de koningen en rechters worden aangezegd om verstandig te handelen ten aanzien van de verkondigde gezalfde koning. Want ook een weinig onzuiverheid bij het zich (niet) laten tuchtigen, kan de toorn van God doen ontbranden. Jij kust de zoon niet maar je moet je niettemin wel voor Hem buigen. Want alle knie zal zich buigen en de einden der aarde zijn tot zijn  bezitting en hij is een Koning der ganse aarde; psalmzingt met een onderwijzing! Psalm 2 en 47.

Zeg jij het maar. Jouw inbreng drijft 100% op bewijsgronden, waarvan jij meent dat jij de enige bent die ze kan beoordelen.Andere argumenten staan op je negeerlijst. Jij verwaardigt je niet om ook maar één stap te doen buiten jouw voorgebakken playlist. Waarom doe je dat? Volgens jou om tegen te spreken wat jij noemt:
Dat Aramese woorden kunnen voorkomen, zeg je zelf ook. Jij weet zelf ook dat als bar' uitsluitend bezittelijk gebruikt mag worden, dat dan het woord verboden wordt zichzelf in de taal uit te drukken, wat een erg dunne basis geeft, gelet op het feit dat het woord hier gewoon staat. Maar dit dringt niet tot jouw systeem door, omdat je heel zuiver je concentreert op een detail van jouw zeker weten. Dat is de zuiverheid van jouw heilig kleinood, dat je op geen enkele wijze in een bredere context wilt plaatsen.  Dat is de zuiverheid van de  jota's en de tittels, met de ogen stijf dicht voor de context. Dat is de zuiverheid van de Jood, die met een wijde boog om de onzuivere gewonde heen loopt. Dat is de zuiverheid van de Jood, die de sabbat zuiver wil houden, en aren plukken veroordeelt, wat Mozes nadrukkelijk beschermde. Dat is de zuiverheid van het vertienen van de munt, dille, en komijn, zonder oog voor het oordeel en de liefde van God. Maar de schrift zegt: je moet het ene doen, en het andere niet nalaten.
Jij kruipt in het hoofd van christelijke lezers, en oordeelt daar zelfs over de splinters van wat jij denkt over hun redenering. Maar aan die dijk van je eigen redenering kom je niet toe. Daar toon je je blind voor. Of dat verblinding is of een trollig geplaatste tunnel, is om het even. Want we komen er toch wel op.
David is gezalfd tot koning, maar moet toezien hoe Saul aan de macht blijft. Toch gelooft David vurig, en hij bezondigt zich niet aan de gezalfde Saul, als hij in de spelonk de kans krijgt.
Dan belooft God hem op een gegeven moment dat tot in de eeuwigheid altijd een zoon van David op de troon zal zitten. En het enige wat David daarvan ziet is de wijsheid en grootheid van zijn zoon Salomo. En David kan dus met recht spreken van de gezalfde zoon, en van de zoon van God. Want goden en koningen hebben een overlap, en David weet dat God zal regeren door zijn zoon die God niet schroomt om Zijn Zoon te noemen. Terwijl de combinatie van God als heerser en Davids zoon in een eeuwig koningschap een syllogisme oplevert over de plaats van Davids zoon over de wereld en onder God. Of het hier gaat om de enige zoon of om een zoon of om de zonen van David is irrelevant. Dat is theologie. Maar feitelijk staat David op vaste grond. En dat weten we omdat David het gewoon benoemt. Lees psalm 2. Lees ook psalm 47. Het staat dus als een paal boven water dat alle knie zich zal buigen voor de zoon van David. Dat is geen theologie, maar dat is een claim van David zelf.
Als dan David spreekt over de zoon van God en over de heerschappij van die zoon over alle heidenen, dan gaat dat niet over niets. Dat gaat over het feit dat David gelooft en weet dat God via Davids zoon de wereld zal regeren. David was gezalfd en koning. Davids zoon was bestemd voor het koningschap. Salomo regeerde in geestelijk opzicht al over de wereld. Er is dus geen twijfel over de status van Davids zoon. Althans voor David zelf.
Als dan jouw versie wordt gevolgd, dat er zuiverheid staat, dan slaat die zuiverheid nog steeds op de houding van de koningen en rechters van deze aarde, en is nog steeds de taalkundige en contextuele sanctie dat God ze zal treffen als ze zich niet gedragen overeenkomstig hetgeen deze psalm van ze vraagt.
Bedenk hier één ding: Christus sprak vaak in verborgenheden. Als David de waarheid wilde noemen voor wie het ziet, en verbergen voor de verblinden, dan pakt hij juist de boodschap een beetje in. Hij was uiteindelijk Gods voorbeeld voor de weg die Christus gaan moest. Maar in jouw termen is dat dan Christus, geïnspireerd door David. Maar zover kom je niet want je taalkundig geneuzel zou je al moeten brengen op de taalontwikkeling van de bijbelherschrijvers, die het woord aanpassen aan het begrip van hun tijd. Want immers; niets van wat er staat heeft bij jou gezag als bron van waarheid.
Dat jij niet ziet dat Daniël en het gebruik van bar relevant is, is jouw goed recht. Ik zie het wel. Maar jouw argumentatie dat het woord niet kan voorkomen in een Hebreeuws boek, slaat nergens op.
We lazen over David, Daniėl, en God. David heeft het laatste woord over wat hij zegt. Hij zegt dat God hem voor de eeuwigheid een zoon of de zoon heeft beloofd, die door God Gods zoon wordt genoemd, en hij weet dat heel de wereld tot Israël gerekend gaat worden, onder gezag en bestuur van God c.q. Gods zoon.
Betoon jij dan ook zuiverheid, en erken dat de koningen en rechters worden aangezegd om verstandig te handelen ten aanzien van de verkondigde gezalfde koning. Want ook een weinig onzuiverheid bij het zich (niet) laten tuchtigen, kan de toorn van God doen ontbranden. Jij kust de zoon niet maar je moet je niettemin wel voor Hem buigen. Want alle knie zal zich buigen en de einden der aarde zijn tot zijn  bezitting en hij is een Koning der ganse aarde; psalmzingt met een onderwijzing! Psalm 2 en 47.

Je luistert niet, je antwoordt niet en je speelt spelletjes waarmee je jezelf niet serieus neemt.  Maar ik heb dit al benoemd.  De psalmist benoemt heel eenvoudig de hemelse zoon, en verwijst dan rechtstreeks naar de profetie van Daniël.
Psalm 2:8  Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.
Daniėl 7:14   En Hem werd gegeven heerschappij, en eer, en het Koninkrijk, dat Hem alle volken, natiën en tongen eren zouden; Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, die niet vergaan zal, en Zijn Koninkrijk zal niet verdorven worden.
En Hem, is hier de zoon, die wordt beschreven met 'bar' כְּבַ֥ר  En daarmee is jouw argument dat het geen spreekwoordelijke aanduiding was, weg. Want wie verwijst naar een concrete profetie, die zal die profetie concreet benoemen. Bij deze.
En hoe David dit dan precies verwoordt is aan hem. Hij hoeft zich niet tegenover jou te verantwoorden. Maar jij hebt wel de taak om te bezien wat dat allemaal doet met je mogelijkheden: Je kunt er van leren. Want jij denkt vooral in termen van taal en schrijfwijzen.

Een heel andere discussie? Jij komt met een lange afleidingslijst, Mijn eerste reactie ging reeds over vers 7, waarin de zoon gewoon wordt benoemd de zoon te zijn, en ook nog eens van God. Terwijl al jouw verwijzingen zich niet confronteren met deze verwijzing dat psalm 2 gaat over de zoon van God. Net zo min als jij dat doet. 
Handelingen 13:32-33   En wij verkondigen u de belofte, die tot de vaderen geschied is, dat namelijk God dezelve vervuld heeft aan ons, hun kinderen, als Hij Jezus verwekt heeft. Gelijk ook in den tweeden psalm geschreven staat: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd
Verder zijn ook de woorden koningen en prinsen rechtstreeks uit het Aramees getrokken, wat bevestigt hoezeer de associatie met een Aramees woord normaal is en passender kan zijn dan woorden die minder inhoud geven aan wat er inhoudelijk staat: onderwerp je aan de gezalfde koning, de zoon van God!
En de bagger die je maar blijft storten, die siert je niet. Inderdaad is het Hebreeuws niet scherp te onderscheiden van het Aramees. Dat geldt voor jou evengoed als voor ieder ander. Maar voor de Joden ten tijde van de volgens de wetenschap allereerste geschriften, was bar normaler als zoon dan ben. Want iedereen sprak gewoon Aramees en menigeen heette bar-nogwat. Dat dat in de tijd van David net zo of vergelijkbaar was, dat bewijzen de Aramese teksten in het Oude Testament: daar was geen vertaling voor nodig. En als dan blijkt dat bar een woord is dat iedereen kan kennen uit Daniël, en ook nog eens uit Spreuken. dan kun jij niet meer hard maken, dat dat woord niet in een hebreeuws boek kan staan.Op zijn minst zou je daar een dubbele laag in moeten kunnen zien voor wie toevallig het woord goed kent. En dat was, zeker in de tijd dat de profetie uit kwam, iedereen.

Psalm 2 gaat over de volken, en over de gezalfde van God, waarvan God zegt, "Gij zijt mijn zoon".  Die zoon zal indien gewenst, de heidenen onderwerpen en over hen heersen. En dan spreekt de psalmist rechtstreeks die heidenen aan. 
Wat denk je, is dat een boodschap die alleen door Joden begrepen moet worden? Ik dacht het niet. Wat denk je, zou zuiverheid, iets wegdoen van de boodschap dat die heidenen zich beter laten tuchtigen en verzoenen met die gezalfde zoon van God, dan dat ze verpletterd worden en in stukken geslagen als een pottenbakkersvat? David was de gezalfde. Salomo was de zoon en de gezalfde en degene die een wereldplaats onder de koningen had. Dus er is alle aanleiding om David serieus te nemen als hij spreekt over de zoon, de gezalfde. En wat hij daar profeteert.
Alleen al uit de context is een schat van informatie gegeven. Wie is gezalfd? Wie is de pottenbakker? Wie zal heersen over alle volken? De Joodse messias. Hier gaan inleggen dat de gezalfde zoon heel het volk is, is de messias loochenen van de Joden. Dus zal alleen een seculiere Jood iets dergelijks verzinnen. Want de tekst spreekt voor zichzelf.
En dan kom jij met je Hebreeuwse mikado. Mij lijkt, dat je met je vlucht in detail, onder verloochening van de tekst als geheel, geen enkele geloofwaardigheid verdient op je specialisme. Als daar al sprake van zou zijn. Wil je serieus genomen worden op het detail, dan zul je de tekst als geheel moeten erkennen, de tekst te zijn waar het een en ander gewoon staat beschreven. 
Dat jij maar blijft ronddraaien in je redenering dat de psalmist geen Aramees woord gebruikt kan hebben, is hier een beetje bijzonder. In principe zouden al die andere Aramese woorden dan ook niet kunnen. In principe zou jij geen engelse woorden meer mogen schrijven. Want volgens jou kan dat niet. Maar wat volgens jou niet kan, is wel echt wat er is gebeurd. Nog maar eens een link: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Aramees_in_de_Bijbel