Tomega

Uh, sorry, in het poces maakt het niet uit, maar alle energie begint met een botsing. Dus ook een eenparige beweging is op de keeper beschouwd in strijd met behoud van energie. Voorafgaand is er dus noodzakelijkerwijs een iets, en we noemen dat een kracht. De enige. De rest is terug te voeren op ons onbegrip.

De hamer verliest zijn slag zoals de klok zijn tijd. Actie is reactie, ook al zie je dat niet gelijk. Dat vraagt dan toch echt om een start en een vertrekken in een richting. Als je je een fossiel voelt, kan dat niet uitblijven, inderdaad.

Elk contact brengt een synthese van tijd of tempo van de een voor de ander en distance of dispo van de ander voor de een. Dispo is overigens geen bestaand woord. Die synthese kan niet ontgaan worden. Wel kan de synthese geneutraliseerd worden, en dat gebeurt ook strikt wetmatig, als er een bron is. Want het tekort van het een is het overschot van het andere. En alleen herhaling brengt een zwaartepuntverschuiving. Dat is waarom de aanhouder wint, en ook het zuurdesem halverwege niet tot omkeer komt, en waarom een cultuur zich afzondert van andere culturen, of althans zichzelf normatief trouw bl

Kort, voor wie vraagt en hoort. Dat is voor wie zoekt. Onpeilbaar lang, voor wie meent ergens al te zijn gearriveerd. De Griekse wijsheid, dat naarmate de kennis groeit meer ontdekt wordt dat men niets weet, die wijsheid is gestoeld op het besef dat meestal een stukje nieuw inzicht, het oude op dat punt totaal buiten de realiteit plaatst. Dus hoe meer je leert hoe ver je van de waarheid af kunt zijn, hoe meer je beseft, dat je bekende wereld vooral uit onbekendheden bestaat. Want je weet niet, wat je allemaal hebt gemist. Samenhangend inzicht groeit traag, of in het geheel niet. Dat is

Het probleem is nu juist dat fundamenteel onderzoek zich momenteel vooral baseert op een toepassing, en daar ook de legitimatie uit haalt voor het zelf bedachte fundament. Terwijl al de oude Grieken begrepen, dat fundamenteel onderzoek niet top-down vanuit de theorie, moet plaatsvinden, maar bottom-up, vanuit de abstractie, principes, en de daarmee samenhangende adagia. Aan Christiaan Huygens toedichten dat hij daar anders en praktischer in stond, en aan Newton dat hij een primitief onhoudbaar fundament volgde, en aan Euclides dat hij een elementair stelsel over het hoofd heeft gezien, is in d

Goede wijn behoeft geen krans, en wie gevonden heeft, geen nieuwe kans. Goede voeding hoeft niet aangeprezen te worden, en de gevoede niet bijgevoed. Nee, breng liever jouw interpretatie beter over of voor het voetlicht.

Gelukkig ben jij geen blad in de stroom, maar een levende vis. Die gaat tegen de stroom in. Van de boterzachte paradigmashift blijft dan niets over. Die was ook tot mislukken gedoemd.

Wie zelfs de contouren niet kan onderscheiden van een olifant, en dan spreekt over het omleggen van die olifant met een javelin, schiet duidelijk te kort in materieel en moreel opzicht. Maar wat te zeggen dan van een tandenstokerhouder? Dan schiet je duidelijk moreel niet tekort, tenzij dan, je het op de neus van de olifant hebt gemunt en de tandenstoker naar vers fruit doet ruiken. Maar al met al lijkt het een broodje olifant om je gedachten te maken over de absurditeit ervan.

De muis loopt dan nog samen met de olifant. Maar de mug veraf heeft geen idee en geen referentiekader, want het raakt niet aan zijn zijn of bevinden. Maar als hij dan nog in het duister is, dan ligt er toch echt iets bij hemzelf om op te lossen. Zich beklagen dat het geen dag is, of dat hij geen nachtkijkers ingebouwd heeft, vraagt om een zelfbespiegelend moment. Je enige tool is je woord. Hoe verlicht dat is, is aan jou.

Mag de deur open en het licht aan?

Jij niet. Jij hebt geen toegang. Dat is waarom je steeds met een dichte deur komt aanzetten.

Ingewijd is onnodig, was ook het punt. Ook dat van jou trouwens. Niets hoeft veranderd te worden. Behalve dan, wel een basishouding. Die basishouding is niet van dee of gene, maar van alle tijden. De wil om de waarheid te zoeken, net alsof je nog niets gevonden hebt. En ook dat is niet nodig, want elk los puntje afzonderlijk biedt een vrijplaats en oefening om daarin iets van waarheid te zoeken en waarachtigheid te doen. En dat ik of jij of iemand anders dat proces ziet, zou je ingewijdheid kunnen noemen. Maar wij Hollanders spreken liever gewoon van nuchter met de benen in de boerenklomen sta

Wie zijn aangezicht vernedert, wordt voor hypocriet versleten. Wie zich geheel vernedert, wordt klein. En wie klein is, zal verhoogd worden. Dat is een natuurwet. En dan wordt je geëerd, of opgegeten.

Je geloof is zo ongelooflijk sterk, dat de theoretische mogelijkheid en zelfs de fantasie om irrationele wiskunde even te beschouwen gevolg te kunnen zijn van onbegrip van de rationele wiskunde, buiten je vermogen valt. Toch weet iedereen dat aan begrip en het weten vooraf, een periode gaat van machten en krachten die boven het begrijpen uitgaan, die met vuur en vlam aan van alles werden toegeschreven, maar niet aan het onvermijdelijke dwingende logische en rationele. Tot iedereen het als bij toverslag gewoon ziet, en dan wordt met evenveel verve verdedigd dat die eerdere zienswijze iets was v

Bakker blijf bij je brood. Ik zie het niet, en wat ik krijg lust ik niet.

Jammer weer dat je je niet concreet wilt uitspreken. Of we een onderwerp nu bij kop of kont vatten, steeds krijg ik bij jou vlees noch vis. Maar wel diep waterige samenhangen. In overvloed. Er zit nog geen leven in, maar het komt al aan de lippen. Zullen we het maar in de ijskast leggen?

En dat is waarom wordt gevraagd om adagia te erkennen, en vanuit die adagia te werken aan een referentiekader zonder circulaire effecten. Ondervind je die dan alsnog wel, dan moet je terug tot de adagia. En deze herijken Geometrie is logisch, omdat de ruimte zich slechts logisch kan vullen. Iets anders is slechts denkbaar in sferen van mystiek, geloof en irrationele wiskunde. Geometrie is daardoor ons systeem van erkenning en modellering en ijking van adagia en logica. Bizar en absurd en bijgelovig, is het nemen van voorspellingswaarde als basis van wetenschappelijke vooruitgan

Het metaniveau van de wiskunde, is niet hetzelfde als de wiskunde gebruiken als metaniveau voor de natuurkunde. En een metaniveau in het algemeen, is slechts een ingebrachte geclaimde relevante waarheid, ter afleiding van de inhoud waarover het zou moeten gaan. Jammer is dan daar, dat je niet alleen het gebruik van het begrip 'metaniveau' misplaatst, maar dan ook uitweidt over wat je zelf misplaatst had ingebracht. Erg nuttig voor wie dat zocht, maar brengt het ook iets voor mij? Of voor jezelf? Ik zie dat niet zo. Ik zie een draadloze dobber, die een gordiaanse knoop analyseert en ontrafelt d

Moderne kunst wordt alleen maar zo genoemd omdat er van wordt gezegd dat er iets kunstzinnigs in is gestopt.

Het verschil tussen gevangenschap en vrijheid, is dat de vrijheid de ruimte geeft om ballast af te werpen. Wie dan in vrijheid is, en zichzelf toch gaat belasten met zelfkastijdende zwarigheden, die is in een soort van gevangenschap, ook al meent hij vrij te zijn. Maar als de last zijn leven en zijn liefde heeft, dan biedt dat een verhoogde staat van vrijheid en welzijn. Dus, als dit is wat jij verkiest, dan gefeliciteerd. Maar zo niet, werp dan toch s.v.p je ballast af! Of tenminste, zeg er iets over waar iemand iets verder mee kan komen.

Jouw strijd. Jouw manier van benaderen. Oeverloos, eindeloos en zinloos. Waarom? Doe daar liever niet aan mee. Onthoud je van paradoxen en dubieuze logica. Zoek waarheid die harder en dwingender is. En als je vind dat iemand anders zich op die punten misgaat, zoek dan opnieuw daarin harde dwingende onwaarheid.

Een retarder is een alledaags ding in een vrachtwagen, dat ervoor zorgt dat er altijd een kracht is tegengesteld aan de voorwaarse rijrichting. Het is dus een remkracht. Nu kunnen we daarover spreken als effect van zekerheid, dat altijd doorwerkt in ons voortbewegen. En we noemen dat een alledaags verschijnsel, waar niemand behalve wij mee rekenen. Maar we kunnen ook het ding an sich iets specifieker en wetmatiger en analytisch terugbrengen tot de elementaire abstracties, die in het ding an sich zijn of zijn vertegenwoordigd. En dan kan het zijn, dat we ontdekken dat wij het zelf zijn die het

Als iedereen van het padje is, wordt het padje beschouwd als weg van verdwaalden. Ga tot de volharders gij luiaard, zie hun wegen, en word wijs. Het is meer dan dat. De natuur leert ons dat twee massa's niet op dezelfde plaats kunnen zijn, reden waarom het nog minder wil, als je er meer je best voor doet. En dat natuurverschijnsel noemen we kracht, en dat is het ook, de enige kracht doe haar naam waardig is.

Op die manier wordt het misschien een kluwen waar geen kat haar jong nog in vindt. Je mist de voorwaarde. Wettig is niet vrij. Wettig is dwingend, voorgeschreven, logisch, geordend, causaal. Ook in het kluwen, is geluid voorzien van toon, richting, en draagwijdte. Geur trouwens ook, maar dan zonder toon en met neusprikkelend vermogen. En systematisch zoeken is ook een optie. Allemaal voorbeelden van een enkel aspect secuur en trouw volgen in de hoedanigheden die behoren bij dat aspect.

Een driehoek wordt driehoek genoemd omdat hij slechts drie hoeken heeft. Toch kom jij op quasi ontelbaar variaties door een vierde hoek van de manier van het kijken naar, te construeren met quasi ontelbaar kijkvariaties. Terwijl ik toch echt als enige variatie had de abstractie van een driehoek die niet slechts in de ruimte een driehoek vormt. Dan is het aan jou om daar heel wijs ontelbaar variaties te gaan zien, of anders om een voorbeeld van een dergelijke abstractie te geven, of anders om mij eenvoudig de vraag te stellen welke abstractie ik dan bedoelde. Maar vooralsnog voel jij je kenneli