Tomega

Minder = meer en minder = beter. Waar eenvoud heerst, zoekt complexiteit de vlucht vooruit. Laat de complexiteit maar vluchten. Dat schept ruimte voor de eenvoudige van hart om in alle eenvoud te blijven zoeken naar wat eenvoudig is. Moet je wel je oren openen voor eenvoud en sluiten voor meervoudigheden.

Dat is correct. Hart en gevoelens worden geraakt als een heilig veronderstelde wet wordt afgedaan als impertinentie. Een = teken mag niet liegen, en daarom is de door jou ingebrachte simplificatie vergelijking incorrect. Er mist een term. En dat is eenvoudig. Dat jij daar dan oppert dat het mogelijk een route heeft via de explosieve groei, vind ik dan weer obstructief gedrag, met een schijn van sofacontemplatieve ondersteuning. Houd het bij jezelf. Zeg liever vanuit je hart en vlees en bloed en gevoelens, dat je dat niet vindt kunnen. Dat je ongelukkig bent met rommelpotterijen. Of anders, bew

Actie=reactie heeft een inzichtbiedend synoniem: actie=preactie. Er is geen actie denkbaar, die niet uit een oorzaak voortkomt. Druk en beweging komen dus altijd uit een oorzaak of bron. Vervanging is letterlijk uitwisseling. Een toestand kan letterlijk alleen bestaan in een uitwisseling. Want zonder dat, is er een voortgaande beweging. Vervanging en energietoestanden kunnen dus niet bestaan zonder voortdurende energietievoegingen. Zonder toevoegingen verandert er niets, en heb je dus te maken met een voortgaande beweging in een bepaalde richting. Wat je in de persoon denkt, valt als v

Hoe je wat je inbrengt rijmt met psychologensofabijdragen. Waar je inbrengt dat een combinatorische explosie het verschijnsel is waarbij het aantal mogelijke combinaties of opties exponentieel groeit bij elke toevoeging van een element, waardoor een schijnbaar eenvoudig probleem onhandelbaar complex wordt, zou je ook kunnen overwegen om geen elementen toe te voegen, maar om juist elementen weg te nemen. Door de voortdurende breedtrekking en bespiegelende parallellen, is de vraag waarom je zoveel kennelijke vrees hebt voor daadwerkelijke beantwoording. Ik zeg, omdat je niet gericht bent op dire

Wie alles weet, beoordeelt wat een ander niet weet. Maar hoe weet hij dat hij alles weet? Ergo, wat je opnieuw als mijn verwarring inbrengt, getuigt van jou dat je niet denkt, maar weet. Wat ik hier mis is je overtuiging. Iemand die overtuigd is, die luistert graag. Want hij voel zich sterk. Hij is immers overtuigd van zijn gelijk. Maar jij bent al veel verder. Jij weet. Dat is jammer voor mij. Want daardoor hoef je niet te luisteren, en blijf ik in het duister staan. Onbereikbaar voor jou. Maar, dat is toch ergens vreemd. Want jij staat toch in het licht? Oscillatie is een mechanisch

Welnee. Huygens heeft op goede gronden de organische omgang van Descartes met de natuur en natuurkunde bestreden. En ook Huygens legt aan de verschillende vormen van energie botsingen ten grondslag. Neem dan eerder "ut tensio, sic vis". Want dat is wat jij beschrijft met je foton die allerlei bewegingen tijdens de voortgang maakt. Door die bewegingen te beschouwen als veerbewegingen, voldoe je aan de string-theorie en kom je opnieuw uit op het probleem van je eigen voorstelling: hoe kan dat? En het antwoord is opnieuw dat er ofwel botsingen zijn, ofwel veranderingen van energie die gedaan moet

Dus zwaartekracht bestaat alleen omdat we haar zo noemen? Er verandert iets. Dat bestaat niet omdat we dat benoemen. Maar dat bestaat omdat iets verandert. En dat moet je benoemen. Voor zwaartekracht geldt dat we meten en ervaren dat we naar de aarde vallen totdat er een evenwicht is. We benoemen daarom dat iets verandert met de eenparige beweging. De naam die je aan die verandering geeft, verandert niets. Het geeft je alleen een ingevuld beeld waardoor je niet meer denkt in de abstractie die aan jouw voorstelling ten grondslag ligt. Je lacht nu om de gedachten die jij hebt b

Het is jouw voorstelling. Dat werkt voor jou. Maar stel jezelf de vraag wat de abstractie is die past bij jouw voorstelling. Botsen, afstoten, absorptie, impuls, het is steeds dezelfde abstractie: er verandert iets. Vraag jezelf wat dat veroorzaakt. Welk causaal verband. Dan loop je vast, want de oorzaak zit in je definitie. Het gebeurt met jouw denkkracht. Creatio ex nihilo.

Omdat je gelooft? Of omdat je weet? Omdat ik denk. Denken is vanuit de gevolgde schakelingen, geloven is vanuit de samenhangende overtuigingen, weten is vanuit volstrekt voor iedereen zichtbare empirische feiten, maar ook vanuit bronnen die je voor betrouwbaar houdt. In dat laatste geval weet je iets, maar voeg je dat weten bij een overtuiging die is gekoppeld aan een bron. Ik weet dat een botsing nodig is om van energie te kunnen spreken. Voor jou is mijn weten niet meer dan een mening. Maar jij weet nu dat deze overweging bestaat. En je zult dus zelf iets weten en iets vinden

Doe jezelf een lol, en doe je bomgordel eens af.

Op dezelfde wijze als eenvoud niet eenvoudig is als je dat niet gelooft, is ook een bewezen feit niet bewezen als je dat niet gelooft. En op dezelfde wijze is ook het feit dat er geen geloof bij komt kijken geen feit als je dat niet gelooft. Dat is, er komt geen geloof bij kijken omdat jij dat zo stellig gelooft. En dus bepaald niet omdat er geen geloof bij komt kijken. En je leert zo dat je begrip 'geloof' misschien minder onwetenschappelijk en minder vreemd aan elk feitencomplex is, als jij zou denken. "Geloof' als containerbegrip voor idioten met waanideeën is misschien wel meer een geaccep

Iets is met eenvoud te duiden als er een geloof is dat dat mogelijk is. Evenzo is iets eenvoudigs niet als zodanig te duiden als er een geloof is dat het niet zo eenvoudig is. Zo kun je ook een cirkel of een veelhoek als constitutief beschouwen voor een duiding waar een ander zowel cirkel als veelhoek zoekt te vereenvoudigen. En de voorgestelde geometrie help om inzichtelijk te maken dat je geloof dat het eenvoudiger kan, ook correspondeert met een geometrische analogie. De kat van Schrödinger bijvoorbeeld, belemmert de kwantummechanica de toegang tot een reële voorstelling van zijn. Dan

Waar eenvoud heerst, zoekt complexiteit de vlucht vooruit, ver van de verdraaiende eenvoud vandaan, naar waar eenvoud legitiem buitengesloten kan worden. Het lijkt mij daarom dat de negatieve connotatie van simplificatie geen goede papieren heeft.

De deskundige steekt een spaak in het wiel en claimt daarmee de voortgaande beweging en verering van de wetenschap veiliggesteld te hebben. De leek steekt een spaak in het wiel en claimt daarmee de voortgaande beweging en verering van de wetenschap te belemmeren. En beweging en verering zijn zelf onaangedaan omdat het steken niets doet met het voortschrijdend zijn en het weten niets met voortschrijdend zien. Zicht ontstaat pas met de mond vol zand en tranen in de ogen.

Contact- en oppervlaktedelen zorgen voor wrijving, die het slokgedeelte niet ondervindt, net zoals de strijkstok voor vertraging en absorptie zorgt, die contactloze overbrenging niet ondervindt. Maar of nu wel of niet een evenwicht optreedt in het proces, het feit blijft staan dat er iets definitiefs onomkeerbaar verloren gaat. En de kunst is om daar, in die definitieve verlorenheid, iets van evenwicht te winnen, dat mee gaat dat definitieve gat in. De diepte biedt daar geen diepgang, maar een voortdurend vervallen tot een hogere staat van verlorenheid. Diepgang is je draai vinden, waarin je h

Mooi dat men dat tegenwoordig zo duidt. Maar alle profeten doen zulke voorspellingen. Want wat heel goed gaat behoeft geen profetische bijsturing. De voorspeller is altijd in de machteloze situatie dat hij weet dat er een ramp te gebeuren staat waarvan anderen niet te overtuigen zijn. Want die anderen hebben een vrije keuze om ook iets positiever te denken. Wat men ook altijd doet, tenzij er een algeheel gevoel van crises en ontreddering bestaat. Maar dan zijn er ook evenveel profeten als meningen, en is er dus opnieuw geen waardevolle profeet te onderscheiden.

Dat jouw onderwerp wellicht niet het onderwerp van gesprek is, maakt het onderwerp niet anders. Dat mijn onderwerp niet is wat haar bezighield, maakt mijn onderwerp niet anders. De tekst spreekt van kwaad gedrag, en recht gaan staan daartegenover. Keek vanop een afstand hoe alles daar ontplofte. Maar zij was nooit de reden voor het breken van geloften. De winter was begonnen, ze hoorde dat het sneeuwt. Wat in stilte werd verzonnen, werd openlijk geschreeuwd. En ze kijkt recht in de spiegel ze heeft haar les geleerd. En ze denkt wel twee keer na met wie zij zich associeert. Want ooit zeiden ze

Geen idee wie het is of wat wat haar bezielt; ik kijk in de spiegel van haar tekst en oordeel naar wat ik zie.

Geen idee, heb ze nog nooit ontmoet Het is een abstractie. Wie in de spiegel kijkt ziet de waarheid. Maar wie ziet wat de geest er in legt, die ziet niet wat is, maar wat daar wil zijn. Die kijkt diep in de ogen, in plaats van naar wat is. Feitelijk loenst diegene dan. Maar zij zegt zelf dat ze recht kijkt in de spiegel. Dan hoef je daaraan niet te twijfelen, want ook zijzelf geeft een spiegeltekst waarin je recht kunt kijken, of scheel.

En ze kijkt recht in de spiegel, ze heeft haar les geleerd.

De dominee zegt, de weg is kort en breed en heerlijk, want zij bestaat uit het aannemen van Christus, die alle lasten draagt, en jou begrijpt zoals de geesten in jou je doen voelen dat je bent. Maar Christus zelf zegt, dat je eerst sterven moet en dan als je weer bent opgewekt, dat je dan ook actief je natuurlijke zelf moet afleggen, kruisigen, afsterven, loochenen. Want je bent nu eens anders lichaam, en de weg is in lemminggewillige volgzaamheid naar een hoogte en een kruis, waar hemelse schatten worden gespiegeld, maar aards bewijsbaar te zien slechts aardse doodse verlatenheid je wac

In een wereld waar lemmingen zich roeren als konijnen, groeit het inzicht dat de wereld naar waarheid wordt beheerst door het demonenlegioen. Want een lemming volgt getrouw gerichte volglijnen en een konijn hupst vrijelijk in het wilde weg. En elk volgt meer of minder oprecht integer iets meer of minder gewetenvols. Maar demonen zijn zeer specifiek gerichte wegbereidende en sfeerzettende identificeerbare gevoelswaarden, die zich niet laten vangen of identificeren als een bepaalde norm of fundamentele richting. Zodat zij soms terecht en vaak onterecht hun gevoelswaarden verzilverd krijgen lang

De afgeleide keus missen een raakpunt, en de determinant een pocket. Dan blijft de bal liggen en de koers van de keus in nevelen gehuld. Want die volgt uit de baan van de bal.

Een gewassen ziel ziet niet altijd alles scherp, maar weet zichzelf niettemin gelouterd in innerlijke beproeving en ontfermd zijn. Dat geeft niet altijd een heldere kijk op het leven, maar wel een zo ongelooflijke binding met het leven, dat we ons daaraan ook graag op de tast vastklampen, verzekerd met wat we hebben onderkend de oorspronkelijke koers en verbinding te zijn tot bron en toekomst van het leven. Wie leeft, zoekt het leven. Wie dood is zoekt ook geen leven en vindt ook slechts dat andere.

Kijk naar hoe jij reageert, en ontdek dat je geen partij bent. Je praat wel, maar je bent niet aanspreekbaar. Je valt over iets over jouw persoonlijke inbreng, maar je bent grof bot en onbeschoft over een ander. Je wilt graag debunken, maar je blinkt uit in nonsens. Zolang jij niets aan jezelf doet, is de realiteit dat een bot het gegarandeerd beter doet. Maar zelfs die is hier niet om het niveau op peil te houden. Want je kletst weer maar wat alsof je echt aan niemand je bijdragen hoeft te verantwoorden.