Kaasjeskruid

Ah ok, ik leefde in de veronderstelling dat je geloofde. Ik denk niet dat het wijs is om ervan uit te gaan dat men als gelovige het zo zwaar voor de kiezen krijgt als dat Job heeft gehad. Angst is een slechte raadgever. Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt; maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven, opdat gij ze kunt verdragen. (1Kor.10:13) Reken daar maar op.

Neen, het leek mij niet ter zake doend. Vele goede gedachtes gaan geen einde maken aan het lijden. Zoals vele praatjes nooit gaatjes zullen vullen.

De jouwen lijken gauw afgeleid.

Volgens mij is Job onze spiegel en Jezus ons voorbeeld.

Wat een onzin, waarom zouden we zwijgen over het lijden? Is het niet juist het lijden dat ons in staat stelt de ander te helpen? Zou lijden ons juist niet zover kunnen brengen dat we het strijden opgeven? Nergens garandeert God ons een lijdeloos bestaan in dit leven. Waar God echter wel garant voor staat is: Want ik houde het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden. (Rom.8:18)

Een waarachtige wending, volta, chute of keer in dit adembenemende plot.

Sta niet onverschillig ten opzichte van het lijden. Probeer het te verzachten waar maar kan. Dat is de houding die ik heb ten opzichte van andere mensen, deze is nog aan het uitkristalliseren.

Overempathisch in het leven staan leidt vaak tot Jezus syndromen met alle complexe gedrag van dien. Een leerstellig verstandelijk antwoord wordt in Job niet gegeven. We schieten simpelweg tekort met onze vermogens om God in alles te kunnen doorgronden. Wat rest is vertrouwen, een vertrouwen die het hart dusdanig gerust stelt dat Job in ieder geval kan zeggen en begrijpen: Ik weet, dat Gij alles vermoogt, en dat geen van Uw gedachten kan afgesneden worden. (Job 42:2) Ik denk dat het verstandig is om zelf op de operatietafel te gaan liggen ipv God erop te leggen. https:

Dat kan, en meningen zijn er om bijgesteld te worden in bepaalde gevallen. Alleen laat ik dat niet afhangen van de mening van de meerderheid.

Nogmaals; ik ben van mening dat de inhoud van dit boek niet bekeken moet worden in het licht van het lijden van de hele wereld.

Het verschil in perceptie is inderdaad behoorlijk. Desalniettemin vind ik het wel prettig, want het dwingt tot duidelijke stellingname. Of dit alles het gevolg is van satan... dat lijkt mij een wat gemakkelijke uitweg. Ik wijt het aan de arrogantie van de filosofie.

Aan de discussie omtrent het lijden komt m.i. wel een einde. Zolang men God maar het laatste Woord laat. Een proloog wordt gedaan door Elihu en deze wordt door God kracht bijgezet. Wie zijn wij om God te beoordelen?

Maar Job antwoordde en zeide: Hoe hebt gij geholpen dien, die zonder kracht is, en behouden den arm, die zonder sterkte is? Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo zij is, ten volle bekend gemaakt? Aan wien hebt gij die woorden verhaald? En wiens geest is van u uitgegaan? (Job.26:1-4) Nogal ironisch antwoord van Job richting zijn vrienden. Volgens mij is Job het niet per se eens met zijn vrienden.

Dat is met name de kwestie als je stopt met lezen nadat Job's vrienden zijn uitgepraat vermoed ik.

In relatie met Job snap ik dit gedeelte niet. In relatie met mijzelf echter kan ik er wel waarheden in ontdekken.

Nee.

Ja, maar ik zou niet weten hoe deze woorden betrekking te laten hebben op Job. Rare gevolgtrekkingen over iemand waarvan God duidelijk heeft aangegeven dat Hij geen rechtvaardiger persoon kan ontdekken op aarde. Vers 5-10 neemt een wat liefdeloze wending i.m.o. Ho, ho, dit is geschreven vanuit retroperspectief. Ik geloof dat Job echt heeft bestaan en ten tijde van zijn bestaan werd hij als een heiden gezien door Israël; het volk van God...

Pure laster wat Elifaz Job probeerde wijs te maken. Je zou je haast afvragen of zo iemand wel gelovig kan zijn. Deze vragen heb ik gemist, geen melding van gekregen. Wat maakt dat zelfs jij, als Godvrezend man, hier niet aan onderhevig zou moeten zijn? Wat maakt jou zo bijzonder ten opzichte van Job? Een heiden is een niet-jood. Mensen uit een ander volk dan Israël dus.

Exact. U zou zich aan het lijntje hebben gevoeld. Job heeft deze emoties wellicht ook gekend, echter heeft zich er uiteindelijk niet door laten leiden. Hij is een held.

Ene grote mond over spammen, trollen en slowchatten... Een ander betichten van wat je zelf doet. Ga lekker afscheid nemen in een daarvoor apart aangemaakt topic, grote kerels.

Nee, hij krijgt vragen terug van God. En wat kun jij antwoorden op deze vragen, mocht God ze stellen in deze tijd?

Op fantastische vragen mag je zelf fantastische antwoorden bedenken. Denk je nu werkelijk dat ik ga betalen voor rotte eieren?

Nee, geen onderonsje. Weer stond hij te midden van alle engelen te pochen. En zelfs proberend nog indrukwekkender over te komen, getuige de aanvulling ten opzichte van de eerste maal dat hij verscheen voor God: Wederom was er een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam, om zich voor den HEERE te stellen. (Job 2:1) Advocaat van de duivel is gemaakt van rotte eieren. Integendeel! Deze reactie van satan getuigt van een schaamteloze minachting en arrogantie.

Zekers. Op naar de volgende dag: Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Huid voor huid, en al wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven. Doch strek nu Uw hand uit, en tast zijn gebeente en zijn vlees aan; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen! (Job 2:4-5)

Helemaal niet, ik doel op het geniepige plannetje van satan. En wat denk je, zou satan zijn lesje geleerd hebben? Droop hij beschaamd af?