Dolce Vita

Ik wil graag even op deze laatse regel van Maarten V's post in gaan. Soms is door zijn woordenbrij niet heen te kijken en ik kan me voorstellen dat ook in deze post dat het geval is, waardoor velen over deze laatste regel heen kijken. Laat ik eens in andere bewoordingen de gedachte achter deze zin weer geven:

Er is een hel. Mensen met kanker gaan naar de hel. Kanker is daar een voorbode van. Mensen willen dat niet aanvaarden.

Er zijn grenzen aan godsdienstvrijheid en wat je in het kader daarvan kunt zeggen. Ik denk dat die grens, en tevens die van fatsoen, met deze uitlating met een grote stap wordt overschreden.
Een kwartiertje heb ik lopen denken hoe ik hier op moest reageren, want zulke beledigende stupiditeit kan mij kwaad maken (en ik wordt niet zo heel gauw kwaad). Ik ga er niet te veel woorden aan vuil maken. Je realiseert je niet hoeveel verdriet je hier mensen mee doet. Verdriet, niet vanwege de confrontatie met de hel (want de meesten weten nu wel dat dit een door mensen verzonnen plaats is) maar verdriet vanwege de belediging van kankerpatiënten.

Stephen Fry (atheïst)  verwoordde het heel goed toen hem werd gevraagd wat hij zou doen als hij werd geconfronteerd met god. Zijn antwoord begon met "Botkanker bij kinderen, waar gaat dat over?"

MaartenV, je mag gerust weten dat ik geen greintje respect heb voor je. Mensen die zó zijn vervormd dat dit hun idee over het leven is, verdienen dat niet.

Ik begrijp soms niet waarom zoiets nog moet uitgelegd worden op een christelijk forum, het is de basis van het christendom.
De tweenaturenleer of het dyofysitisme gaat over de verhouding van het goddelijke en menselijke in de Persoon van Jezus Christus of God de Zoon. De leer houdt in dat Jezus zowel volledig goddelijk als volledig menselijk is en dat deze beide naturen ongescheiden en onvermengd zijn.  Bij de tweenaturenleer wordt vaak het voorbeeld gebruikt van water en wijn die het goddelijke en menselijke symboliseren. Ze zijn bij elkaar zonder dat de één de ander opneemt. Ze zijn ongemengd, ongedeeld, ongescheiden en onveranderd. (bron)

Bedoel je dit letterlijk of de innerlijke kern van deze personages?

Dat is een beetje wij van wc-eend bevelen wc-eend aan (niet oneerbiedig bedoelt hoor), want ik zou een heel ander lijstje kunnen maken waar je ware Christenen aan kan herkennen. Een aantal van die vragen slaan op de gezalfden. Voor de rest kan ik die vragen met ja bewantwoorden.
@Radical lees vooral die stukken over Filipenzen, een paar posten terug.

Doordat jij beperkte kennis hebt kan ik door jou verzonnen lijstje niet gelijk met ja of nee beantwoorden, want je haalt verschillende zaken door elkaar. Voor ons geloof in het algemeen kan ik het met ja beantwoorden, voor mezelf niet allemaal met ja omdat sommige teksten op gezalfden slaat. Die hebben een hemelse hoop en zijn beperkt in aantal, 144.000 om precies te zijn. De niet gezalfden hebben een aardse bestemming onder Gods koninkrijk. 
Het is geen mysterie, dat wordt er van gemaakt. Dus jij gaat de tactiek toepassen van horen, zien en zwijgen. .... Succes ermee. 

Dit topic gaat over de eindtijd, het loslaten van die 'leugens' betekent dat een transformatieproces zich op gang kan trekken. Het is dan alvast interessant om te weten over welke 'leugens' het gaat, deze transparant maken laat toe om er ook over na te denken. Dit mag voor mij een keertje zonder inmenging van de heilige geest, op basis van gezond boerenverstand.

Op welke manier geven Christenen Satan die macht? Lijkt me interessant binnen het kader van dit topic, het antwoord mag in mensentaal.

Is het niet mogelijk dat iemand een bepaald scenario in gedachten heeft als een potentieel, het wil daarom niet zeggen dat het ook bewaarheid wordt. Zo kunnen we - ieder van ons - verschillende voorspellingen bedenken, wanneer ze niet gedragen/bekrachtigd worden dan rest slechts het idee/potentieel dat misschien eeuwig kan blijven bestaan. En zo blijft mi ook het idee van een vredesrijk sluimeren, als een eeuwige constante die veronderstelt dat mensen in staat zouden zijn om zonder strijd met elkaar te leven. De innerlijke gedachte mag misschien mooi en nobel zijn, ervaring leert dat het misschien - hoe pijnlijk tragisch ook - bij een wensdroom zal blijven. In de dood vinden we rust, als de hereniging met datgene wat we al waren van voor onze geboorte. 

Dat zou dan meer op het kubisme gaan lijken, met inbegrip van de verschillende standpunten die kunnen ingenomen worden.
Kenmerken van het kubisme zijn: afgevlakt volume, verwarrend perspectief, collage, meerdere standpunten, stilleven, analytisch, synthetisch. In het kubisme wordt gebruikgemaakt van verschuivende standpunten. Een tafel kan vanuit verschillende hoeken worden bekeken. Van bovenaf als men staat, vanaf de zijkant als men zit, of van onderaf als men iets van de vloer wil oppakken. In het kubisme wordt geen onderscheid gemaakt tussen driedimensionale vormen die naar de kijker toe buigen en vormen die van de kijker af moeten buigen. (bron)

Ja, er bestaan nogal wat wereldbeelden, zo kan de hemel ook gezien als de afwezigheid van al deze beelden die in het bewustzijn verschijnen. Dat is pas zalig, geen strijd om wat dan ook.

Ja, jullie redetwisten zelfs over het feit dat die hemel nu zal neerdalen en/of wij opgaan naar die hemel. Zien jullie de irrelevantie daar niet van in? En bijhorend energieverlies natuurlijk.

Ik vraag me ook wel wat christenen nu precies verwachten. Als je de Bijbel in ogenschouw neemt, is het vorige keren toch telkens fout gegaan.
De schepping: Adam en Eva werden het paradijs uit geknikkerd
De zondvloed: Nagenoeg al het leven werd vernietigd
De tien geboden: Iedereen die niet akkoord ging werd een kopje kleiner gemaakt, 3000 doden
De komst van Jezus, ook daar gaan weer doden mee gepaard. 
Telkens is het de keus van God om te gaan doden, volgens de Bijbel.  
Kan iemand hier zich voorstellen dat, als het gaat om de komst van god, er wordt gezegd "Nou, doe maar niet, dat weten we nu wel"?
 

Het is een bijzonder fenomeen, telkens opnieuw lijkt het debat te verzanden in wat we niet willen maar misschien wel onvermijdelijk is gezien het onderwerp van debat. Even bijzonder is het feit dat we er veel van leren, net zoals visualisaties ons terug op het spoor kunnen zetten. Velen hebben er al eens over nagedacht en komen met beelden waarin ze verschillende theorieën simultaan voorstellen. Alsof het leven een worsteling betreft om ons te onttrekken van een wereld die onze genoegdoening niet langer geniet, met vallen en opstaan, de valkuilen legio. Pro forma:

Een internetforum krimpt vooral als het aantal aanwezige monomane roeptoeters een kritische grens overschrijdt, en het er niet meer goed toeven is...

De lijst met externe invloeden op de Bijbel en het christendom is schier eindeloos. Bovendien is zeer lastig te bepalen welk deel geen externe invloed is geweest, als dat deel er al is, en daar zul je toch eerst duidelijkheid over moeten hebben voordat je kunt bepalen wat wel externe invloeden zijn geweest.
Beginnend met het scheppingsverhaal, dan is al duidelijk dat dit overeenkomst vertoont met het veel oudere Babylonische Enoema Elisj: eerst is er duisternis, dan is er licht; de hemel wordt geschapen door het scheiden van water; vervolgens wordt het land, de sterren en de mens gemaakt.
De god die door de Joden werd aanbeden, komt van mogelijk van 'el' [isra-el] en dat was weer de hoogste god in het godendom van de Kanaänieten. Alles waarschijnlijk he, want zeker weten, zo ver terug in de tijd, dat is lastig.
Waar ik op wil wijzen is dat de hele basis al bestaat uit externe invloeden.

Ik merk na mijn terugkomst dat ik meer moeite heb met het conservatieve christendom dan in een eerder stadium.
Ik kan er slecht tegen als woorden als misleiding, valse christenen en dergelijke gebezigd worden.
Ik kan strak zijn in discussies maar het is nu eenmaal zo dat slecht onderbouwde stellingen mij triggeren. 
Een discussie met Desid trekt mij wel aan gezien zijn manier van onderbouwen. En dan hoeven we het echt niet eens te zijn.
Ik merk dat ik het christendom steeds verder achter mij laat.
Het is dan ook tijd voor mij om verder te gaan en jullie niet langer lastig te vallen. 
Het ga u allen goed.

Sterker: op een forum mis je het allerbelangrijkste om het met een ander echt uit te kunnen houden: normaal persoonlijk contact. Op het moment dat je iemand in het dagelijks leven tegen komt en met elkaar leeft - bijvoorbeeld een kerkgemeenschap vormt - kan je al heel veel meer van iemand hebben. Gewoon, omdat je elkaar meer en meer leert kennen in aardigheden en eigenaardigheden. Ik zou dus zelf zelfs zeggen: een christelijk forum kan nooit een goede afspiegeling zijn van dat wat "christen zijn" is. Het is gewoon te onpersoonlijk. En tot echte "ontmoeting" komt het niet, want daar is het medium te plat/eendimensionaal voor.
En daarbij: het lijkt wel of een forum toch ook heel veel "lunies" aantrekt... Geeft wel veel leven in de brouwerij, maar of je die nu als voorbeeld moet zien van...?!
...ofwel: laat je niet in de luren leggen!!!

welke post?
 
Er is geen vijand, er is slechts geloof dat er  een vijand is, waardoor  de vijand slechts in de mens zelf leeft. Zoals jij de voeding bent in de beleving van het 'kwaad' van de moslim, verwordt  de moslim het 'kwaad' voor jou. En dat gebeurd door niet weg te kijken, door je niet op je zelf te focussen, wat jij wilt, maar door er op te focussen hoe een doet  en wat een ander wil,  doe je precies hetzelfde als die ander, vanuit het  'goede'  dat jij voor ogen hebt, wat verschilt van 'het goede' dat die ander voor ogen heeft.
Zoals ik het op jou projecteer, is vanuit herkenning, zoals ik ook al eerder schreef, dat ik het was en nooit die ander. 
Er is slechts een moment dat geldt en dat is het moment 'nu' waarin alles is en  alles gebeurd. Waar bevinden we onszelf in dit moment?
In het licht, het goddelijke, wat staat  voor liefde, vrede, samenleven.
Of in het duister, van strijd, angst en geweld.
Dat waar we ons bevinden is dat waar we onszelf mee verbinden vanuit ons  innerlijk. Het  denken het handelen en het is het fundament van het volgend moment.

Je snapt zelf niet eens wat je zelf allemaal kletst.  Er  staat dat ze de dood niet zullen smaken VOORdat ze Jezus zouden hebben zien komen in Zijn Koninkrijk.  En dat slaat dus wel degelijk op de verheerlijking op de berg en ook op de dood van ieder mens die het betrof. Hoeveel jaren ze daarna nog geleefd hebben, doet er helemaal niet toe. Er staat namelijk helemaal  niet dat ze niet zouden sterven, maar er staat juist dat ze wel zouden sterven. En dat ze voor die tijd, Jezus zouden hebben gezien.  En iemand die in Christus sterft, die zal Hem zien voordat ie de dood "smaakt" namelijk ondervindt. Die is niet in het "dodenrijk" want Hij Leeft al in die mens en Hij is opgestaan.

Maar het verschilt niet zo heel veel met de tijd van Jezus hoor... Ook toen waren er talloze wonderdoeners, zowel bijna het Judaïsme en zelfs binnen de Romeinse Religies... Daarom stelt Ehrman op een gegeven moment ook dat b.v. christenen met twee gewichten meten. De bewijzen die ze gebruiken om Jezus goddelijkheid mee aan te tonen, verwerpen ze echter wel bij andere wonderdoeners uit die  tijd (die net zo goed heel veel getuigen hadden).
Er is geen reden om aan te nemen dat de gaven voorbij zijn... Ik ben wel benieuwd waar jij vandaan haalt dat het de tekenen van de apostelen uitsluitend slaan op de gaven... Daarvoor moet je wel erg de context van 2 Kor buiten beschouwing laten.

Juist. Dat is ook logisch, want de joden moesten het van tekenen hebben, niet de heidenen, want die kenden de torah niet. De joden konden hun Messias herkennen aan de tekenen. 
Overigens komen spontane onverklaarbare genezingen soms voor, in alle culturen en in alle religies en ook zonder religie. Wij weten gewoon nog helemaal niet waartoe het zelfgenezend vermogen van een mens allemaal in staat is en wat de relatie is tot het bewustzijn.  Dus ja, ook bij hindoes komt het voor en bij moslims en bij ongelovigen.  En dat is allemaal goed en het staat los van christendom. Evenals ziekte, dat staat ook los van religie. Ziekte komt ook over alle culturen en religies evenveel voor. 

Mat.24: 23 Alsdan, zo iemand tot ulieden zal zeggen: Ziet, hier is de Christus, of daar, gelooft het niet.
24 Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en zullen grote tekenen en wonderheden doen, alzo dat zij (indien het mogelijk ware) ook de uitverkorenen zouden verleiden.
25 Ziet, Ik heb het u voorzegd!
26 Zo zij dan tot u zullen zeggen: Ziet, hij is in de woestijn; gaat niet uit; Ziet, hij is in de binnenkameren; gelooft het niet.
27 Want gelijk de bliksem uitgaat van het oosten, en schijnt tot het westen, alzo zal ook de toekomst van den Zoon des mensen wezen.

Ik  zie het als een innerlijke strijd vanuit het oordeel van bestaan van goed en kwaad. Zoals jij je pen oppakt om te strijden,vanuit je oordeel, neemt een ander het zwaard om mensen op te blazen, die misschien binnen het oordeel niet onschuldig zijn. Niet de mensen zijn redenen om te tegen te strijden, de strijd ontstaat vanuit het oordeel over het zijn van goed en kwaad.
Bij het neerzetten van een Christ4,scheidt je je af van het geheel,de eenheid waarin de islam automatisch de tegenpool wordt en de moslim automatisch de tegenstander en wordt er een voedingsbodem voor  de strijd gecreëerd.  Iets om tegen te zijn. Iets om tegen te strijden. Het lijkt daarbij alsof het die ander is, die  ervoor zorgt dat  er reden is om te strijden. Het is echter niet de  ander,slechts ons eigen oordeel die ervoor zorgt, dat we of de pen of  het zwaard gebruiken

Gaat dit over die anderen, of over onszelf? Hoe zijn wij, mensen, wanneer wij denken dat  een ander 'niet  goed' is?, Hoe willen wij,mensen,  anderen zo graag vormen naar het beeld, wat voor ons 'juist' lijkt. En  hoe proberen we  anderen te overtuigen van ons gelijk, opdat zij veranderen? Is het  niet een eeuwige strijd die wij, mensen, voeren tegen al dat wat wij al niet goed beschouwen, tot bloedens toe? Zijn de woorden die in Johannes geschreven staan dan misschien niet bedoeld om ons tegen onszelf te beschermen, tegen ons  oordeel en de gevolgen daarvan, opdat wij niet naar ons eigen oordeel zullen handelen om dat te veranderen in wat wij, mensen, geloven  wat niet goed is in die ander, in plaats van  oordeelloos de ander als de naaste te zien, die we  geacht worden lief te moeten hebben. Welk oordeel weerhoudt ons ervan om dat te doen?
 

Helaas voor jou ben ik één van die paar christenen in Nederland die zowaar de bijbel meerdere malen in zijn geheel gelezen heb. En wel alle 73 boeken, dus helemaal compleet en al. En ik ben er niets tegengekomen wat ook maar lijkt op een vervloeking van de islam. De islam zelf overigens dus ook niet.