HJW

Men hoeft niet geestelijk te lezen, maar men kan het wel (bv in de kabbala gebeurt dat). De meeste eigennamen in de Joodse bijbel hebben een betekenis die ook geestelijk verdiept kan worden. Het begint al met de eerste mensen, Adam (= mens), Eva (= bron van leven), Kaïn (= verworvene), Abel (= ijlheid, in het Hebreeuws hewel, hetzelfde woord wordt b.v. ook gebruikt in Prediker "Alles is lucht en leegte"). De strijd tussen Kaïn en Abel zou je zo kunnen uitleggen als een strijd die plaatsvindt in elk mens tussen materiële verlangens (Kaïn, die de grond bewerkt en materie verwerft en God materie aanbiedt, Die dat afwijst ten gunste van Abels offer) en geestelijke (Abel). Als materiële verlangens zo de boventoon gaan voeren bij de mens dat hij in feite zijn geest doodt, rest de mens niets anders dan "dolen en dwalen" door de wereld (Gen 4:12).
Ook de geslachtsregisters in Genesis kunnen een diepere betekenis hebben. De Hebreeuwse bijbel is origineel alleen met medeklinkers geschreven (wat tevens gedeeltelijk de vele interpretatiemogelijkheden in het Jodendom verklaart). De medeklinkers in het Hebreeuws hebben ook een getalswaarde. De naam van God is JHWH, in getallen is dat 10-5-6-5. In Genesis worden 4x geslachtsregisters begonnen met de woorden "dit zijn de geboorten" ('ele toldoth) en 6x met "en dit zijn de geboorten" (we-'ele toldoth). Als je kijkt naar het aantal geslachten dat volgt onder de 4x "dit zijn de geboorten" dan zul je zien dat het precies volgens het schema 10-5-6-5 is (enkel bij deze geslachten worden ook de leeftijden vermeld, maar dat terzijde) en zo dus de naam van God in cijfers wordt gespeld.

God sprak: `Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend; hij zal heersen over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, over de tamme dieren, over alle wilde beesten en over al het gedierte dat over de grond kruipt.
-Genesis 1:26
Maar je weet toch wat heersen betekent bij Christus? Het betekent dienen, de minste willen zijn, elkaar de voeten wassen.
Dus ja, de heiligen in de hemel dienen ons door hun gebed, door hun voorspraak, net zoals de engelen ook zowel heersen als dienen. Zij zijn prachtige voorbeelden voor ons in de navolging van Christus.
Wij mogen ook zo elkaar dienen en we mogen zo ook uiteindelijk heersen over onze eigen geest. Dan wordt de vrije wil volmaakt.
En over de communicatie hoef je je geen zorgen te maken.
Als je me weer toestaat in beelden te spreken: ik zie zo voor me dat een ieder een volmaakt vrije wil heeft, maar elke vrije wil zodanig verbonden is met die van ieder ander, dat al onze vrije willen volmaakt op elkaar aansluiten.
Net zoals God volmaakt verbonden is in zichzelf en wij zo volmaakt verbonden mogen zijn met Hem.
Volmaakte individualiteit, volmaakt collectivisme, volmaakte liefde. Op aarde volstrekt onmogelijk, daar moet het het één of het ander zijn, maar bij Christus is dat natuurlijk geen probleem. Hijzélf is immers zo diep verbonden met de Vader en de Geest, zelfs op een niveau dat jullie niet willen aanvaarden.
Nu al in dit leven mogen we zijn als koningen, priesters en profeten, weet je dat?
Als koning ten dienste staan van de mensen om ons heen en heersen over de eigen geest, als priesters lofoffers opdragen aan God en ook ons eigen lijden aan Hem opdragen, als profeet zijn woord verkondigen en mensen tot Christus brengen.
Dat zal in de hemel en straks op de nieuwe hemel en aarde alleen maar vervolmaakt worden. Dan zijn we volmaakt verenigd met de Koning, Priester en Profeet Jezus Christus. Dan delen we in zijn goddelijk leven.
Maar kan iedereen dan zomaar koning zijn? Nee, uiteindelijk is alleen Christus koning. Maar het koningschap beeldt wel onze absoluut bijzondere positie tegenover God uit.
Wij zijn niet enkel maar zijn slaven, zelfs niet enkel maar zijn vrienden, dat zou al onmetelijk veel zijn. Nee, wij zijn zijn kinderen, zijn erfgenamen, geroepen om met Hem te leven, om Hem te beminnen.
Op de nieuwe hemel en aarde zijn er geen slaven en vrijen meer, geen onderdanen en koningen, maar zijn we allen één in Christus en gelijk aan elkaar. Om alle problemen die jij nu op theocratisch niveau voorziet, zul je daar hartelijk lachen en samen met je gelijken nog eens het glas heffen.

Ongetwijfeld, maar dat betekent nog niet dat alles geestelijk bedoeld is en ook niet dat er dingen bij staan die overbodig zijn. Er staan geen overbodige zaken in de Bijbel. Anders kom je ook vast te zitten. Om te beginnen loop je al vast als je het geestelijke Israël (de gemeente) niet langer onderscheidt van het aardse Israël. Dan klopt er helemaal niets meer van en moet je je in allerlei bochten wringen om er nog een enigszins coherent verhaal van te maken. Maar helemaal coherent wordt het dan nooit. 

Literair bedoel ik omdat ' mythisch '  in de volksmond wel eens wat anders betekend. Historisch waar kan bijvoorbeeld zijn dat Troye echt heeft bestaan, ondanks een heel goden verhaal. Maar stel je voor dat al die goden er werkelijk waren en dat soort dingen deden, dan heb je een historisch plaatsgevonden mythe. Het is natuurlijk meer een gedachte-experiment dan iets concreets. Maar wat ik bedoel te zeggen is dat ' mythe' , ' legende' en 'geschiedenis'. niet zozeer tegenpolen zijn, maar vooral literaire genres. Genres met hun eigen doelen en betekenissen. Genres die overlap kunnen hebben. Geschiedkunde heeft bijvoorbeeld veel overlap met geschiedschrijving. Maar geschiedschrijving hoeft daar mee niet te kloppen. Legenden daarentegen is een ander genre, maar kan best historische juistheden bevatten.
Het is wat dat betreft net een gedicht. Focus ligt veel meer op de kunst, maar een gedicht 'kan' historisch zijn. Maar zelfs dan accepteer je sneller dat er veel beeldspraak in zit en artistieke creativiteit dan als iemand een journalist is en een krantenartikel schrijft. Mythologie is wat dat betreft al helemaal extreem. 

Die boeken die je noemt, ik ben er weinig in thuis. Maar ik denk dat dit nou net een voorbeeld is van mensen die de mythologie niet de mythologie laat, maar het anachronistisch gaan behandelen alsof de schrijver de bedoeling had een wetenschappelijke publicatie te maken. Volstrekt onzin natuurlijk, wetenschap bestond toen niet. Maar afgezien daarvan, grote verhalen bestonden wel. Verhalen die duikeling geven aan het "Waarom zijn we hier?". Mythologie in de Bijbel (bijvoorbeeld genesis 1-5. Exodus is een legende, ander genre...) is ook eigenlijk vooral de mainstream mythologie uit die tijd, uit dat gebied. Maar dan voorzien van Joodse betekenis. Ze haken aan op het heersende wereldbeeld (veelal Mesopotaams trouwens), maar geven een eigen boodschap ermee af. Als christen kun je dat prima erkennen, en tegelijk het als waar zien. En waar is helemaal niet dat er historisch een tuin was ofzo, of een zondvloed. Waar is theologisch gezien dat er een breuk tussen God en de mensheid is gekomen. Alles in dat verhaal straalt bergen symboliek uit natuurlijk. Alleen al die vrucht. Wil niet zeggen dat ze ondertussen niet stiekem een modern wereldbeeld hadden met onze wetenschappelijke kennis. Dat is onzin natuurlijk, maar voor het verhaal is dat bijzaak Zie je ook in de Bijbel terug. Er bestaan drie scheppingsverhalen in de bijbel die met elkaar in strijd zijn. Tot een aantal honderd jaar geleden boeide het niemand wat. 
Maar in het modernisme kan er ook een anti-beweging op. En die anti-beweging is ironisch genoeg heel modernistisch in hun denken en zoekt een modernistische manier van interpretatie in de bijbel terug. 

Zonder lineaire tijd. Zonder tijdsbesef. En met iedereen. Of je nou in dit aardse leven christen bent geweest, of moslim, of atheïst of hindoe. Zonder wie dan ook is het niet compleet. En met Sjako. Of die nou wel of niet gelooft in de drie-eenheid.
Zonder hem zou het ook niet compleet zijn. En nee, niet “zelfs” zonder hem, maar gewoon zonder hem. 

Ik lees mee, er komt zeker ook weer een tijd dat ik reageer. Ik vind het mooi dat Gaitema zo mild is, maar meer nog mild geworden is. Mijn mening; ja we mogen uitkomen voor dat wat we geloven, maar ook voor wat we niet geloven. En hoe het allemaal zit ??? Maar zonder elkaar in onze waarde te laten wordt het helemaal niks.

Mooi hoe je dat zegt. Jij brengt het op een wat luchtiger manier. Zelf ben ik meer van het doorspitten van argumenten en vermeende bewijzen.
Sommigen zullen mij daarom best een vervelende klier vinden. Maar wat ik feitelijk doe is zeggen tegen de mensen die hun geloof superieur achten: laat dan maar eens zien, kom maar eens met argumenten, bewijs het maar eens.
En dan ga ik daar (kritische) vragen over stellen. En dan blijken argumenten vaak flinterdun en bewijzen afwezig. En dat constateer ik dan. En dan krijg ik te horen: drogreden, stropop, trollen. Ik vind het allemaal prima.
En dan lig ik in de clinch met die mensen. Wat ze niet snappen is dat het prima vindt wat ze geloven. Als jou dat past, en je wordt er gelukkig van: laat je door mij niet tegenhouden. Maar gun een ander ook een beetje de ruimte. En daar loopt het dan spaak. En dan is mijn vraag: waarom is jouw geloof voor jou niet voldoende. 
Ik kan genieten van het geloof van Robert Frans, van de gedachten (soms wel heel filosofisch) van Thom. Van het grote hart van Willempie en de rust van Lobke. Ook de bijdragen van Olorin vind ik vaak de moeite. Ik geniet van de weloverwogenheid en kennis van Desid. En zo mis ik er nog wel een paar. Een mix van gevoel en kennis.
Het gaat mij niet om mijn gelijk. Maar wees eens een beetje menselijk naar andere geloofsovertuigingen.
En zeker bij de behoudende groep is dat wellicht een mission impossible,
 

Maar @sjakodit is toch geen onderbouwing ?
Alleen zeggen dat ze het fout zagen en vervolgens dingen aangeven die geen onderdeel uitmaakten van de messias verwachting.
Kun jij profetieën aangeven waarin staat dat de messias mensen zou genezen, uit de dood zou opstaan en dat na de messias de Heilige Geest zou worden uitgestort ?
Laten we eerlijk zijn, Sjako. Antoon had een bijzonder matig verhaal. Hij moet zich beroepen op een overschrijffout in Daniel en haalde er een obscuur clubje bij die hij als zeer wetenschappelijk prees. Het was echt dramatisch. @Desidkwam met een berekening die dat niet nodig had en kon zelfs een verwijzing presenteren op wie het dan sloeg.
Antoon maakte zichzelf bepaald ongeloof-waardig met zijn verhaal. En dat doet de conclusie ook geen goed.
Nee, je stelde dat dat de enige method was. Dat iemand ergens die methode noemt, zegt niets over andere mogelijkheden. En het zegt niets over hoe breed het gedragen werd.
Ik snap dat je je geloof herhaalt. Maar wat met de messiasverwachting nummer 4: iedereen zal bekeerd worden tot het jodendom.
En aan de andere opvolgende nummers heeft Jezus ook niet voldaan. Er is geen vrede, we zijn niet vegetarisch etc.
 
@Sjako, zou jij het verhaal hierboven eens goed door willen lezen.
Wat jij namelijk doet is één van de drie antwoorden eruit pikken (wat ook jouw antwoord zou zijn), verklaren "zie je wel" dat het bestond en vervolgens jouw antwoord als enige juiste antwoord poneren.
Daarmee laat je dus zoveel liggen.

Is daar iets mis mee? In het Jodendom wordt het verschillend interpreteren van teksten juist aangemoedigd. Joden “lernen” Thora, Talmoed, etc. Dat “lernen” doe je nooit alleen maar met met meerdere personen. In dialoog bevraagt men elkaar en bespreekt en interpreteert men teksten. Dat “lernen” zie je terug in de dialoogvorm van héél veel Joodse literatuur rondom de bijbel. Het vinden van dé waarheid is daarbij niet het hoofddoel (Joden kennen eigenlijk maar 1 absolute waarheid en dat is het Sjema Jisrael).
Ter illustratie een Joods verhaal:
Bron

Misschien doe ik dat inderdaad, ik weet het niet. Het katholicisme wijst het materiele niet af, maar wil het enkel weer in balans brengen met het geestelijke. Ik geloof dat we onze fysieke lichamen uiteindelijk terugkrijgen, verheerlijkt en al. Dat ziel en lichaam eindelijk volledig verenigd en verlost zullen zijn. En dat God daarom het vlees aannam en de vereniging met Hem ook daadwerkelijk fysiek is. Ja, ook nu al, in de eucharistie.
Want Hij is liefde en dus intieme, passievolle gemeenschap in zichzelf, in Vader, Zoon en heilige Geest. Liefde is niet onpersoonlijk, integendeel. Er is niets persoonlijkers dan liefde. Als God dus liefde is, dan kan Hij niet net zoiets onpersoonlijks zijn als het weer, of een ondefiniëerbare "Kracht."
Ik geloof ook niet dat het universum verdwijnt, net zoals de hemel ook niet doet. Waarom zou Hij zoiets moois, zoiets schitterends, zo vol verhalen en mysterie, in een keer vernietigen? Ik geloof eerder dat onze werkelijkheid en de goddelijke werkelijkheid, de hemel dus, juist één worden. Ze worden vernieuwd op een manier die wij nog nooit gezien hebben. De band die op bovennatuurlijk niveau is hersteld door het doopsel en de eucharistie, wordt dan ook op natuurlijk niveau hersteld.
Niets anders zal verdwijnen dan het kwaad, de zonde. Alles wat nu mooi en goed is, zal alleen maar mooier en volmaakter worden. We kunnen ons absoluut geen voorstelling maken van hoe dat eruit zal zien, maar hier en daar mogen we er een glimp van ervaren. Zelfs ook in onze eigen culturen nota bene.
Maar het zijn wel belangrijke voorwaarden. Net zoals de schoonheid van een schilderij niet afhankelijk is van de lamp die erop schijnt, maar je die lamp wel nodig hebt om het schilderij te kunnen zien. Uiteindelijk maakt alleen God gelukkig, maar heeft Hij ons ook aan elkáár gegeven.
Je hoeft het niet alleen te doen. Je mag samen met anderen optrekken en het geluk in God en elkaar vinden. De eenzame weg van de mysticus is absoluut mooi, maar ook de kluizenaar of de monnik diep in de bergen is nooit alleen, is altijd verbonden met anderen door gebed en sacrament. En niet iedereen is het gegeven die weg te gaan; velen zijn geroepen om midden in de samenleving het leven met God aan te gaan.
Uiteindelijk maakt alleen God gelukkig. Maar we mogen in dit leven in alle rust en vrijheid naar dit geluk toegroeien. Door steeds meer vanuit liefde en mededogen te leven, door steeds minder nodig te hebben, door steeds meer te beseffen dat we ook elkáár nodig hebben. Ondanks alle zonde en kwaad.
En hetgeen we toch nodig blijven hebben zal God ons altijd blijven geven. Hij verwerpt jouw lichaam niet, Hij verwerpt jouw behoefte aan menselijk contact, aan voedsel, aan cultuur niet. Integendeel, Hij heeft deze dingen in jou geschapen en zal ze verrijken en verheerlijken met het goddelijk leven.

Het probleem "maar wat als mijn familie niet gelooft, kan ik dan nog wel gelukkig zijn in de hemel" werd door de schrijver van Lucas ook al voorzien. Hij schreef dan ook :
(Lucas 14:26)
Uiteraard heeft dat niets meer te maken met liefde, maar als je eenmaal zo ver weg bent dat je bereid bent je familie ondergeschikt te maken aan iemand anders, is het aanvaarden van zo'n gebod nog slechts een kleine stap. Dit is een gebod waarmee nogal wat gelovigen veel moeite hebben, en gelukkig maar dat ze er moeite mee hebben.

@Think Ik ga er vanuit dat in de hemel en later de nieuwe aarde het begrip tijd niet bestaat en dat het leed dus voorbij is. Gezien je mededogen met hen die lijden acht ik de kans dat Sint Pieter je straks doorlaat best aanwezig.

Detering is een tegendraadse denker en daar hou ik wel van. Echter, wat hij beweert is zo vergezocht dat het volkomen ongeloofwaardig wordt. Voor mij althans. Geschriften die zijn these niet onderbouwen wijst hij af als pseudepigrafisch en dat terwijl hij zijn idee van Paulus = Simon Magus onderbouwt door een beroep te doen op juist een pseudepigrafisch geschrift: de Pseudo-Clementijnse Homilieën/Recognitiones. Tsja.
Volgens mij beweert hij ook dat Jezus mythisch is. Ik kan me vergissen maar dat onderbouwt hij weer door te wijzen naar de allegorische exegese van Exodus door Philo van Alexandrië. Die koppelt hij aan Joodse boeddhisten (of boeddhistische Joden) die vervolgens in de 2e eeuw spontaan een tantrische Jezus bedachten. 
Het is inderdaad een hoop speculatie.

Als je goed gelezen hebt, doe ik dat ook niet.
Ik stel slechts dat er zeven brieven zijn op naam van Paulus die stilistisch en inhoudelijk grote overeenkomsten vertonen, en daarom hoogstwaarschijnlijk van één auteur zijn. De situatie die in de brieven verondersteld wordt is die van de jaren 50. Dan betekent dit dat óf een zekere Paulus inderdaad de auteur is in de jaren 50, óf een zekere Paulus fingeert een situatie uit de jaren 50, óf een auteur schrijft onder het pseudoniem Paulus in de jaren 50, óf een latere auteur schrijft onder de naam van een zekere Paulus en fingeert de situatie bij de jaren 50. 
Vervolgens kies ik voor de eenvoudigste hypothese: deze brieven zijn inderdaad van Paulus uit de jaren 50. De laatste mogelijkheid hierboven genoemd heeft bijvoorbeeld als nadeel dat je allerlei aannames moet doen om te verklaren waarom men een complete fictieve figuur Paulus zou verzinnen.
Wat een onzin. Iedere bron heeft een agenda. Het gaat erom, dat je kritisch beoordeelt in hoeverre die agenda het verslag kleurt. 
 
Tja, dat is allemaal leuke speculatie. En erg onwaarschijnlijk ook. De 'echte' Paulus is immers helemaal geen gnosticus, maar een apocalypticus. De brieven zijn geen kunstproducten, maar komen over alsof ze echte situaties weerspiegelen. 
Met andere woorden, bij zo'n theorie moet je ten eerste Paulus' teksten op een manier gaan lezen die je eerst exegetisch zult moeten gaan verdedigen (waarom is Paulus gnosticus bijvoorbeeld en waarom is dat een waarschijnlijker interpretatie dan de apocalyptische), en ten tweede moet je de complottheorie omarmen dat er een briljante vervalsing is gemaakt. Ten derde moet je dan aannemen dat de pseudo-Paulijnse brieven nog weer later zijn geschreven, en alle tweede-eeuwse bronnen die naar Paulus verwijzen dus ook weer vervalsingen zijn die nog weer later zijn geschreven.
De hypothese dat de zeven brieven van Paulus ook daadwerkelijk brieven van Paulus uit de jaren 50 zijn blijft dus met gemak het eenvoudigste.

Paulus wordt diverse keren genoemd in brieven van vroege Christenen die onder de noemer “Apostolische vaders” vallen. Enkele daarvan worden gedateerd op laat eerste eeuw. https://nl.wikipedia.org/wiki/Apostolische_vaders
Persoonlijk maakt het me niets uit wanneer iets is geschreven, wie de auteur is en of het echt gebeurd is. Het gaat voor mij om de (diepere) betekenis van wat er geschreven staat en wat ik daarmee kan in mijn leven in het hier en nu.
Sprookjes kunnen (zoals Olorin ook aanhaalde) veel wijsheid bevatten. Als je een sprookje echter wetenschappelijk gaat ontleden dan mis je denk ik de essentie.

Mijn visie is een geloofsovertuiging. Niet meer en niet minder.
Jij hangt daar JOUW visie tegenover en die is dat alleen waar is wat wetenschappelijk bewezen kan worden. Vervolgens verklaar je jouw visie als enige correcte en gaat daar vervolgens andere visies  op beoordelen.
Feitelijk doe je niet heel veel anders dan orthodox christenen.
Jouw visie is niet mijn basis. Maar je vindt dat mijn visie zou moeten voldoen aan jouw maatstaven.
En zo werkt het niet.

Kun  jij bewijzen:
1. Dat Jezus heeft bestaan
2. Dat er een Q-lite is geweest
3. Dat die Q-lite rond het leven van Jezus is opgesteld
4. Wie de brieven dan heeft geschreven
5. Dat de briefschrijver die doelstelling heeft gehad die jij noemt
6. Dat er brieven later zijn toegevoegd
7. Dat de brieven afkomstig zijn van de orthodoxe kant
8. Datering van de verschillende brieven
9. Dat de ideologie van Jezus in het begin nog op de voorgrond stond
10. Dat jouw tantrische uitleg van de vermeende woorden van de vermeende Jezus de enige waarheid zijn
 
Kortom: je vraag wel wat, maar je geeft zelf niets.
Nergens ga je op de inhoud in. Je roept van allerlei dingen zonder enige onderbouwing. Bewijzen graag.
 

Het begint een beetje sneu te worden. Maar vooruit. Ik laat zien dat je eigen argumenten ook op jouw eigen gedachten toegepast kunnen worden. Daarnaast heb ik aangetoond dat je op ondeugdelijke gronden je best doet om de groep die net zo denkt als jij groter te laten lijken dan ze in werkelijkheid is. Vervolgens ga je algemene termen roepen, om er maar vanaf te zijn. Inhoudelijk reageer je dan niet. En dat is altijd wel een teken........
Als jij kunt bewijzen dat Jezus heeft bestaan en dat er een Q-lite is dat is geschreven in de eerste eeuw, kunnen we hierover verder praten.
 
Ik ken daarnaast geen theoloog die het bestaan van Paulus in twijfel trekt. Kun jij er een paar noemen ? Heb je een link met een goede onderbouwing waarin gesteld wordt dat Paulus nooit bestaan heeft ?

Het siert je dat je aangeeft een andere mening te hebben dan de gemeenschap.
Het is de angst van de enorme groepsdruk. Als je er iets mee doet en je kunt het niet bewijzen intern, dan heb jij als ouder een probleem.  Je kunt het dan niet doorzetten want dan zijn alle gevolgen voor jou en je gezin.

Daar had ik het dan ook flink moeilijk mee en dat heb ik nog steeds. Kruistochten, brandstapels, decadente pausen, gekke devoties, daar kan ik nog wel mooie zelfspottende grappen over maken. Maar hierover niet. Dit steekt mij nog meer dan al dat andere gedoe bij elkaar. Hoe heeft dit in Gods naam kunnen gebeuren...?
Ik kan er ook weinig humor over verdragen en ook niet als het om misbruik in andere organisaties gaat. Toen bijvoorbeeld Zondag met Lubach, dat ik graag kijk, laatst een satirisch item maakte over het misbruik binnen Oxfam Novib, vond ik het eigenlijk vooral heel bitter.
Ken je de film God on Trial? Waarin een groep joden in een barak te Auswitchz God voor het gerecht dagen? Daarin zijn twee personen vijandig: de blockälteste, die als medegevangene de orde bewaakt in de barak om te overleven, en dokter Mengele, de welbekende gruwelarts.
De blockälteste behandelt de gevangenen zeer ruw en cynisch, maar achter zijn doen en laten zie je nog een glimp van de goede, vrolijke man die hij geweest zou zijn als hij niet in deze situatie belandt zou zijn. Om hem en zijn galgenhumor kun je soms nog wel lachen in de film.
Om Mengele niet. Hij is écht het kwaad in de film en natuurlijk ook in het echt, volledig gespeend van enige humor en schoonheid. Als hij glimlacht, dan sidder je. Hij is écht zoals je je de duivel voorstelt, terwijl je met de blockälteste meer medelijden voelt dan echt wrevel.
Dat gevoel heb ik dus een beetje bij deze materie. Die kruistochten waren misschien verschrikkelijk, maar dat kindermisbruik ervaar ik veel meer als een speciaal soort kwaad, iets wat nog veel directer van de duivel komt. Misschien heel irrationeel, maar ja.
Mijn geloof beperkt zich dan ook voornamelijk tot de sacramenten, het dagelijks gebed en het zo rechtvaardig mogelijk proberen te leven. De enige "plaatsen" waarvan ik zeker weet dat God er aanwezig is, dat God tot ons spreekt. Voor de rest ga ik nergens meer vanuit.
De willekeurige schepping die zowel mooi als gruwelijk is, de wispelturige kerkpolitiek met haar eigen agenda, zogenoemde wonderen, de vele betogen voor of tegen het geloof, de eigen (religieuze) ervaringen, mede door dit soort dingen hecht ik daar nu veel minder waarde aan.

Ik heb van dichtbij gezien wat misbruik van een kind doet met het kind én het gezin eromheen, ook als de misbruiker geen gezinslid was. Het verwoest alle onschuld en het kan het hele gezin verscheuren als men niet op tijd erachter komt wat er gebeurt is.
Voor het kind zelf is het een verschrikkelijke ervaring die niet zelden diens hele leven beïnvloedt en tot suïcidale gedachten kan leiden of erger. En ik weet zeker dat als het jouw kind was, jij als vader het liefst die misbruiker zou willen verscheuren.
Vergis je niet in de impact van kindermisbruik. De verhalen zijn zonder uitzondering afschuwelijk en slachtoffers hebben niet zelden heel hard moeten vechten tegen ongeloof, onbegrip, een star en bij tijd en wijle incompetent gerechtelijk systeem en de pijn die zij zelf voelen.
Binnen mijn kerk hebben we hierin een hele nare les moeten leren en nog steeds lijkt niet iedereen het te hebben geleerd. Namelijk dat transparantie en onafhankelijk onderzoek zo belangrijk is, dat mensen echt gewaarschuwd moeten worden voor pedo's, dat elke zaak goed en strafrechtelijk onderzocht moet worden.
Dat je ook leidende, gezaghebbende mensen moet kunnen controleren en bevragen op hun gedrag, gezalfd of niet gezalfd, en dat besloten gemeenschappen rekenschap moeten kunnen afleggen van wat er binnen hun muren zich afspeelt.
Het WTG heeft vandaag de dag talloze voorbeelden van hoe je níét met (grootschalige) kindermisbruik dient om te gaan. En ze heeft dus nota bene een hele grote kerk als voorbeeld die hiermee te kampen heeft en heel langzaam zich steeds meer bewust wordt van de ernst van de zaak en de juiste wijze van aanpakken. Tegenwoordig is er gelukkig ook veel meer kennis over de aard van pedofilie en de impact van kindermisbruik.
Ze heeft daarom geen enkel excuus. Als ze dus bewust onafhankelijk onderzoek afwijst en niet serieus in gesprek wil met slachtoffers als het ex-Getuigen zijn, dan lijkt het er sterk op dat zij niet wil leren van de fouten die anderen hebben gemaakt of dat zij schuldig onwetend is hierin.
Uiteindelijk zal de gehele waarheid naar boven komen. Goedschiks of kwaadschiks. Het is aan het WTG, net als aan de katholieke kerk en zoveel andere gemeenschappen en verenigingen die hiermee te maken hebben, aan welke kant zij dan wil staan.

Dat bedoel ik dus. De joden hebben alles geprobeerd en de palestijnen maken er een zootje van. Dat is mij veel te ongenuanceerd. De joden zouden eens per direct m et hun nederzettingenbeleid kunnen stoppen.
God heeft iedereen lief. Ik begrijp je eindtijdgedachten, maar die hadden ze 2.000 jaar geleden dus ook. Toen kon het ook echt elk moment gebeuren. En we zijn nu 2.000 jaar verder......
Jij stelt je hoop op externe factoren. Ik denk dat er vrede komt als we die in ons hart hebben.
Ik weet het......ik ben ook extreem gedulig met je.
Je hebt een groot hart en dat roem ik telkens in je. Ja, het is afschuwelijk.

Het vraagt een genuanceerde kijk, met begrip voor beide zijden. Het is niet terecht de joden alle schuld in de schoenen te schuiven.
Maar jouw aanpak werkt ook niet: alle schuld aan de palestijnen en de joden volledig vrijpleiten. En elke kritiek op de joden al heel snel als antisemitsime bestempelen.
De waarheid ligt hier in het midden. De joden en palestijnen zijn beide niet te benijden.

Wat betreft de titel ben ik wel gecharmeerd van wat C.S. Lewis schreef over mythes. Namelijk dat in de bijbel mythes staan. En dat die mythes waar zijn.|
Het aardige is dat Lewis (als taalwetenschapper) hier dan ook de echte betekenis van mythologie gebruikt en dat hij een goed gebruik van het begrip van waarheid gebruikt. Waarheid is namelijk veel meer dan enkel kijken naar de historische feitelijkheid. Immers, ook sprookjes kunnen waarheid bevatten. Je kijkt niet naar of die 'actors' echt bestaan hebben, maar naar de morele boodschap ervan. Het hele ding waarom ze opgeschreven zijn. 

Nu, de Bijbel is een verzameling van nogal diverse genres. Genesis 1-5 zijn prima als mythologie te bestempelen (literair gezien), het evangelie van Lucas totaal niet. Lucas is geschiedschrijving is de klassieke zin. verhaal van Abraham kun je bijvoorbeeld weer een legende noemen. hooglied en Psalmen zijn poëzie. Kronieken zijn... kronieken. 
De genres zeggen niks over of de historiciteit of over of iets letterlijk zo feitelijk heeft plaatsgevonden. De genres geven wel een 'window' hoe je er tegen aan moet kijken. Poëzie per definitie letterlijk nemen is bes wel idioot. Mythologie en legendes als moderne geschiedkundige artikelen behandelen is net zo idioot. Geschiedschrijving als een gedicht zien is ook nogal maf. 
Eigenlijk zijn we als westerse mens op literair gebied best wel wat verloren geraakt. De gemiddelde mens kijk nogal anachronistisch tegen bronnen aan. (Dat wil zeggen, ze kijken er niet naar op de manier zoals de schrijver en de tijdgenoten er naar kijken. )

Ik geloof er niet in en ik kan er ook vrij weinig mee. Zeker in de context van de grote verdrukking: Als je nagaat hoe er bepaalde christenen door een hel gegaan zijn, lijkt met name die 'left behind' boeken wellicht een verlossing uit hun lijden. Niet alleen vroeger, maar denk bijvoorbeeld aan de kampen N.Korea. Ik denk dat menig christen zoiets heeft in die kampen van  euh ja, leuk die antichrist, wat boeit die gast? Wij zitten al jaren in een hel... 
Afgezien daarvan vind ik dat de bijbelteksten die het zouden onderbouwen ontzettend multi-interpretabel zijn en dat het eigenlijk tot de laatste paar eeuwen eigenlijk niet echt voor komt als interpretatie. En ik vind het ook niet lekker lopen met het christelijk geloof. Christendom is toch best wel een religie waarmee je niet veilig bent van verdrukking en zo haar martelaren kent die (vreedzaam!) hun leven voor hun overtuiging geven. En het geloof dat er ooit een tijd zal komen dat het anders zal zijn (nieuwe hemel en aarde).