TTC

De Bijbel is een leerboek met als doel het beste in jou naar boven te halen, die gruwelijkheden zijn er niet om na te bootsen maar net andersom. In het beste geval leidt de Bijbel tot meer bewustwording en een aangepaste modus operandi, voel je vrij om het ene te blijven negeren en het andere niet te begrijpen.

You must be new here. MH heeft zeg maar n geschiedenis hier. Geen al te beste. 

Dit topic is enkel bedoeld om MH weg te houden van de andere topics, hij vroeg hierom.

Men tracht mi te zeggen dat boosheid verschillende grondvesten kent, enerzijds gedreven vanuit haat en onwetendheid zonder meer, anderzijds vanuit liefde en de spontane wil om aan problemen te verhelpen. Dit stukje verwijst hiernaar : "Toen de Farizeeën weigerden om de vragen van Jezus te beantwoorden, keek Jezus “hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid” (Marcus 3:5)" Die 'hardleersheid' is vandaag nog steeds actueel, zo gezien is er nog niets veranderd tenzij het decor waarin we leven. Misschien handig om het vervolg hier ook even te posten. De volgende feiten over de keren dat Jezus zich boos liet zien, moeten we in acht nemen: 
Zijn boosheid had een terechte reden. Met andere woorden, Hij had goede redenen om boos te zijn. Zijn boosheid kwam niet voort uit futiliteiten of persoonlijke aanvallen tegen Hem. Er was geen sprake van egoïsme.  Zijn boosheid was op de juiste partij gericht. Hij was niet boos op God of over de “zwakheden” van anderen. Zijn boosheid richtte zich op zondig gedrag en echt onrecht. Zijn boosheid voegde iets toepasselijks toe. Marcus 3:5 zegt dat Hij naast boosheid ook diepe bedroefdheid voelde vanwege het gebrek aan geloof bij de Farizeeën. De boosheid van Jezus kwam voort uit liefde voor de Farizeeën en bezorgdheid om hun geestelijke toestand. Dat Hij boos werd had niets te maken met haat of kwade wil. Zijn boosheid werd op de juiste wijze in toom gehouden. Jezus verloor nooit Zijn beheersing, zelfs in Zijn toorn. De hogepriesters waren ontstemd over Zijn ontruiming van de Tempel (Lucas 19:47), maar Hij had niets zondigs gedaan. Hij beheerste Zijn gevoelens; het was niet zo dat Zijn gevoelens Hem overheersten.  Zijn boosheid was van gepaste duur. Hij stond niet toe dat Zijn boosheid in bitterheid veranderde; Hij koesterde geen wrok. Hij pakte elke situatie op de juiste wijze aan, en pakte Zijn boosheid ruim op tijd aan. Zijn boosheid had het gewenste resultaat. De boosheid van Jezus had het onvermijdelijke gevolg van een Goddelijk ingrijpen. De boosheid van Jezus werd, net als al Zijn emoties, gecontroleerd door het Woord van God; dus volbracht de reactie van Jezus Gods wil. https://www.gotquestions.org/Nederlands/Jezus-boos.html

De boosheid van Jezus blijkt niet aan actualiteitswaarde verloren te hebben, de interessante vraag stelt zich of er inmiddels al iets veranderd is en/of hebben we de boodschap gemist waardoor boosheid welig tiert in onze samenleving. Een boze Jezus staat misschien in schril contrast met het beeld dat we ervan hebben, onderstaande verklaring geeft alvast legitimatie voor z'n boosheid. Moeten we nu - in navolging van Jezus - allemaal boos worden of is een dergelijke stelling een brug te ver?
Toen Jezus de geldwisselaars en dierenverkopers uit de Tempel joeg, toonde Hij veel emotie en boosheid (Matteüs 21:12-13; Marcus 11:15-18; Johannes 2:13-22). Jezus’ emotie werd omschreven als “hartstocht” voor Gods huis (Johannes 2:17). Zijn boosheid was zuiver en volledig gerechtvaardigd omdat er bezorgdheid voor Gods heiligheid en aanbidding aan ten grondslag lag. Omdat Gods heiligheid en aanbidding op het spel stonden, ondernam Jezus snel en besluitvaardig actie. Bij een andere gelegenheid werd Jezus boos in de synagoge van Kafarnaüm. Toen de Farizeeën weigerden om de vragen van Jezus te beantwoorden, keek Jezus “hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid” (Marcus 3:5). Vaak beschouwen we boosheid als een egoïstische, vernielende emotie die we volledig uit onze levens zouden moeten uitroeien. Maar het feit dat Jezus soms boos werd, geeft aan dat boosheid zelf, als een emotie, amoreel is. Dit blijkt elders in het Nieuwe Testament. Efeziërs 4:26 onderricht ons als volgt: “Als u boos wordt, zondig dan niet” en zegt ons de zon niet te laten ondergaan over onze boosheid. Het gebod is niet om “boosheid te vermijden” (of boosheid te onderdrukken of negeren) maar om er op een juiste manier op het juiste moment mee om te gaan. (bron)

We kunnen MH ook antwoorden geven, selectief zal hij ze terzijde schuiven om terug tot z'n doelstelling te komen. En dan spraken we nog niet over z'n gemis aan meta-cognitief vermogen, het is zelfs geen optie om daar dieper over na te denken. Het is amusant en pijnlijk tegelijkertijd, nu netjes gebundeld in deze topic, dat scheelt een pak.

Dus terug naar het onderwerp?

De boosheid van Jezus blijkt niet aan actualiteitswaarde verloren te hebben, de interessante vraag stelt zich of er inmiddels al iets veranderd is en/of hebben we de boodschap gemist waardoor boosheid welig tiert in onze samenleving. Een boze Jezus staat misschien in schril contrast met het beeld dat we ervan hebben, onderstaande verklaring geeft alvast legitimatie voor z'n boosheid. Moeten we nu - in navolging van Jezus - allemaal boos worden of is een dergelijke stelling een brug te ver?
Toen Jezus de geldwisselaars en dierenverkopers uit de Tempel joeg, toonde Hij veel emotie en boosheid (Matteüs 21:12-13; Marcus 11:15-18; Johannes 2:13-22). Jezus’ emotie werd omschreven als “hartstocht” voor Gods huis (Johannes 2:17). Zijn boosheid was zuiver en volledig gerechtvaardigd omdat er bezorgdheid voor Gods heiligheid en aanbidding aan ten grondslag lag. Omdat Gods heiligheid en aanbidding op het spel stonden, ondernam Jezus snel en besluitvaardig actie. Bij een andere gelegenheid werd Jezus boos in de synagoge van Kafarnaüm. Toen de Farizeeën weigerden om de vragen van Jezus te beantwoorden, keek Jezus “hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid” (Marcus 3:5). Vaak beschouwen we boosheid als een egoïstische, vernielende emotie die we volledig uit onze levens zouden moeten uitroeien. Maar het feit dat Jezus soms boos werd, geeft aan dat boosheid zelf, als een emotie, amoreel is. Dit blijkt elders in het Nieuwe Testament. Efeziërs 4:26 onderricht ons als volgt: “Als u boos wordt, zondig dan niet” en zegt ons de zon niet te laten ondergaan over onze boosheid. Het gebod is niet om “boosheid te vermijden” (of boosheid te onderdrukken of negeren) maar om er op een juiste manier op het juiste moment mee om te gaan. (bron)

Ik begreep dat MH deze topic had opgestart om te begrijpen welke problemen sommigen met hem hebben. Maar als dat hier niet geuit mag worden dan is deze topic voor mij overbodig.
Nee, dat gaan we niet doen samen, ik heb teveel discussies van jou zien stranden, voornamelijk doordat jij niet leest wat de ander zegt. Maar jij hebt al zoveel gelezen en zoveel gevraagd, wordt het niet eens tijd dat je die kennis voor jezelf gaat bundelen, verbanden gaat leggen en een eigen visie gaat ontwikkelen? Of heb je er vrede mee om als een hansworst door het leven te gaan, alleen maar wetenschappers napraten en om je heen blijven roepen dat je maar niet kan begrijpen waarom mensen geloven? Want welk onderwerp ook ter sprake komt, jij komt niet veel verder dan dat wetenschap werkt en geloof niet en dat boek heb ik al uit. Sorry Hein, bedankt voor je aanbod maar zoek maar een ander voor je onderwerpen.

Vraag me af hoeveel mensen dergelijke berichten krijgen, het is blijkbaar een regelmaat. Het is smullen voor MH, zoveel mag wel duidelijk zijn. 

@Bonjour We hoeven de wetenschappelijke ontwikkelingen dan ook helemaal niet te negeren. En een katholiek echtpaar is ook helemaal niet verplicht om grote gezinnen te stichten. Ze moet voor het aantal kinderen gaan dat voor haazelf en voor de samenleving verantwoord is. Daar is dus al speelruimte. Encyclieken moet je daarom wel in de context blijven lezen van wat de katholieke Kerk nog meer zegt en doet. Waarbij het overigens niet zo is dat de leer niet zou aansluiten op de praktijk: het is eerder zo dat katholieken proberen om binnen hun mogelijkheden de leer na te volgen, maar daarin wel hun beperkingen kennen en ook hun eigen geweten als belangrijkste gezagsbron zien. We zijn onverbeterlijke idealisten, maar wel realistisch.
We moeten echter wel oppassen dat we mensen niet gaan dwingen om weinig of geen kinderen te nemen. We moeten die vrije keuze wel volop blijven eerbiedigen. Het vrije recht om kinderen te krijgen is zo'n diepgeworteld iets, dat je daar buitengewoon voorzichtig mee moet omgaan.
Van nature leven mensen inderdaad in vrij grote gezinnen, onder meer opdat de kinderen voor de ouders kunnen zorgen, en wordt vruchtbaarheid als echte zegen gezien. In veel westerse samenlevingen (doch niet alle!) is daar min of meer vanaf gestapt, wat echter ook dus haar problemen kan opleveren. Gezinnen zijn dan immers te klein om nog voor de ouders te zorgen, waar nodig samen met professionals, en de zorg en aandacht vanuit de overheid voldoet ook lang niet altijd, zeker niet als de overheid de zorg onderwerpt aan de harde wetten van de vrije markt.
Je kunt dan ook niet verwachten van mensen dat ze weinig kinderen verwekken, als hun leefomstandigheden daar nog helemaal niet voor geschikt zijn, of als de overheid niet voldoende in staat is om de noodzakelijke zorg op net zo liefdevolle, aandachtige en zorgzame wijze over te nemen.
De katholieke leer volgt dus wel degelijk de menselijke natuur, maar zal altijd in dialoog moeten blijven met zowel regionale als globale ontwikkelingen. Want de dingen die jij terecht aanstipt, zijn veelal symptomen van dieperliggende oorzaken: egocentrisme, hebzucht, minachting van of desinteresse voor alles wat klein en kwetsbaarheid is of ver-van-mijn-bed, hardleersheid, etc.
Die dingen moeten eerst aangepakt worden, tezamen met de symptomen, maar daarvoor is een globale, richtinggevende "stem van het menselijk geweten" nodig, die ook tegen het menselijk egocentrisme en het tever doorgeschoten individualisme in durft te gaan. Politiek alleen voldoet dan niet meer, ook spiritueel, moreel en filosofisch zal de mens moeten veranderen. Anders zal er weinig veranderen en zijn we enkel pleisters aan het plakken op nooit verdwijnende wonden.

Het is een transparante strategie voor wie het aandacht schenkt, eerst mensen treiteren waardoor ze geïrriteerd beginnen te reageren, nadien het slachtoffer spelen binnen dezelfde strategie. Tussendoor wordt er kennis vergaard om achteraf in te zetten met dezelfde doelstelling.
Een trol maakt bij voorkeur gebruik van argumenten die door anderen zijn gebruikt en effectief zijn gebleken in het zaaien van onrust en onduidelijkheid. Hij zal daarbij niet vermelden dat een ander (min of meer) geciteerd wordt. Een trol keert zich nooit tegen een hele groep, behalve in een poging zichzelf als slachtoffer van een deel daarvan te presenteren. Door zich namelijk tegen een beperkt aantal personen te richten, tracht een trol die te isoleren en daarmee de aandacht af te leiden. Door tevens controleerbaar juiste uitspraken te doen of handelingen te verrichten, geeft een trol de indruk serieus bezig te zijn, terwijl het werkelijke doel van zijn acties gelegen is in het stoken van onrust en het opzetten van mensen tegen elkaar, kortom: in het zaaien van tweedracht, door middel van leugens en halve waarheden. (bron)

Daar gaat het zelfs niet om, trollen hanteren een bepaalde strategie maar kunnen daar zelf niets aan verhelpen. Het is genieten van de aandacht door telkens opnieuw mensen op stang te jagen, wanneer dat transparant wordt gemaakt dan gedragen ze zich als voorbeeldige deelnemers om beetje later weer te hervallen in hetzelfde. Dieperliggend is het een smeekbede om bevrijd te worden uit de benarde positie waarin men zich bevindt, jammer genoeg heeft de betrokkene dat zelf niet in de gaten, noch diegenen die telkens in de val trappen. En van dat laatste geniet de trol, alsof het daar z'n energie uit put om overeind te blijven. Het is een transparante dynamiek, wetenschappelijk onderzoek bevestigt dit maar wil niet zeggen dat het probleem opgelost is, zeer vaak is het tegendeel waar. 

Zo is dat, en als je dat ten gronde bekijkt dan geloof je het misschien niet omwille van z'n eenvoud. Velen hebben dat al eens onderzocht, ze blijven wanhopig achter bij het zien van een dolgedraaide wereld die ons allen op stang jaagt. In de bijbel staat iets over een Jubeljaar, dit betekent een reset van het systeem opdat de sociale cohesie bevorderd wordt. Het is een methode die 'tijdloos' toepasbaar is, we horen er enkel maar bitter weinig over. 

Nog even en Hein brengt ons naar een andere zijweg van hem: de vraag of Adam en Eva de eerste mensen waren.......

Wordt het je te heet onder de voeten? Ik ben oprecht verbaasd dat iemand zoals jij die zich atheïst noemt zo vele uren besteed aan iets waarin hij niet gelooft. Waarom? 
Ik heb geen stemwijzer nodig om mijn keuze te bepalen. Ik stem al mijn hele leven liberaal en zal dat ook blijven doen.

Voor welk doel zet jij jouw energie in? 

Kan je die even op een rijtje zetten voor me? Leg dan ook meteen even uit wie die dingen bepaalt en op grond waarvan?

En een eerlijk onderzoek gaat ook kijken naar de 'wonderen' die gebeuren binnen de niet-christelijke bevolkinggroepen

Je hebt erg weinig verstand van de historie Sjako, dat is inmiddels wel duidelijk. In de bijbel staan allerlei theorieeen over de wereld, ook op pilaren, of dat de Aarde hoeken heeft. Dat kun je wel symbolisch gaan zien, maar dan kunnen de hindoes dat ook zeggen met hun schildpadden, of andere mythen uit de oudheid. Je lijkt ook te denken dat iedereen dacht dat een schildpad de aarde droeg, maar alle culturen hadden hun eigen systeem. EN al ruim voor christus had een Griekse filosoof bedacht dat de Aarde rond was. Maar hij kon het niet bewijzen. Dat kon pas toen wetenschap echt begon op te komen.
ZELFS al zou er samenhang zijn in het universum dan nog gaat het hier dan niet over christelijke godheid. Denk je nou werkelijk dat een godheid die het universum geschapen heeft miljoenen jaren wacht op het maken van de mens om daar een band mee te krijgen. Maar dan ook nog zo een vreemde band dat mensen die niet in die band geloven verloren gaan? Echt, ik kan daar met mijn pet niet bij. Oneindig groot is het universum, en dan een godheid zo beperken tot de Aarde en het hele geocentrisch en antropocentrische verhaal uit de bijbel. Geef dan gewoon toe dat de joden net zoveel of net zo weinig wisten (waarschijnlijk nog minder aangezien de joden geen belangstelling hadden voor het leven buiten de Aarde, dus ons zonnestelsel) als de rest van de mensheid toen. In de Veda's wordt bijvoorbeeld al gesproken over werelden buiten deze wereld. Die waren daar veel meer in geïnteresseerd, net zoals de Egyptenaren, de Babyloniers, de Grieken en de Romeinen.

Het is altijd lastig  verleidingen te weerstaan, overkomt mezelf ook regelmatig  dat ik tegen beter weten in me laat verleiden, alsof de verleidingen het weten doen vergeten.
Zelf geniet ik er van, want het doet me beseffen dat ook ik slechts mens ben.

Inderdaad. Er zitten altijd minstens twee kanten aan een zaak. Alles wat goed is kan misbruikt worden om er kwaad mee te doen. Weet je wat ik één van de ergste zonden vind? Ongeïnteresseerdheid. Niet dat ik jou daarvan beschuldig hoor maar dat maakte wel de onbeschrijfelijke slachtpartijen van de nazi's mogelijk. Ook in Nederland stond de menigte gewoon toe te kijken terwijl onschuldige mensen en kinderen werden afgevoerd.  

Eigenlijk kan je iemands gebrek aan ervaring niet verwijten, het blijkt enkel lastig om dat ook te aanvaarden waardoor het spel zich mooi laat aanschouwen. Maar misschien moeten we hoop blijven koesteren, zonder garantie weliswaar.

Je kunt het beter niet weten. Wanneer je het niet weet heb je geen kennis van goed en kwaad.

In de hermetiek wordt de mens het derde levende wezen genoemd en hij overtreft alle andere op aarde levende wezens. Hij heeft een tweeledige natuur: naar zijn lichaam is hij stoffelijk, sterfelijk en tot het kwade geneigd, maar naar zijn innerlijke wezen is hij geestelijk, onsterfelijk en geneigd tot het goede. In zijn stoffelijke lichaam bevindt zich ook de ware, geestelijke mens, die gekenmerkt wordt door verstand (logos) en geest (nous). De gangbare opvatting is dat het verstand de mens doet begrijpen en dat de geest hem het intuïtieve inzicht in de eenheid der dingen geeft. Deze twee kunnen door de begeerten van het lichaam in een staat van onbewustheid gebracht worden, een toestand die als diepe slaap of dronkenschap ervaren wordt.