TTC

Ik wacht gewoon af, anders klopt de Bijbel niet meer. Dat stuk van toen laat ik gemakshalve buiten beschouwing.

Wachten op al het onheil dat op ons afkomt?

Wat doe je hier dan nog?

Over welke Jezus heb je het nu, diegene die je vraagt om je naar God te schikken? Is dat een polariserende God?

Je gelooft Jezus dus niet, vreemde wending is het.

Dank, zoals je alsmaar stelt, Jezus is God die oproept om onszelf te herinneren. Kernthema van de gnostiek is dat de mens vergeten is wie hij in werkelijkheid is. Jezus is in de gnostische teksten een boodschapper die de mens oproept zichzelf te herinneren: "Sta op en herinner jezelf". Gnosis is het Griekse woord voor kennis, en betekent hier kennis van je ware zelf. Omdat je als mens met je ware zelf deel bent van de ware werkelijkheid, is kennis van je ware zelf tegelijkertijd ook kennis is van de ware werkelijkheid. Gnosis als zelfkennis is kennis van 'het Al'. Wie zichzelf kent, kent

Je bent op goede weg, dan hoor je nog eens iets. Mogen we dan verder van je?

Begrijp zelfs je probleem niet, die Demiurg heeft die Dwaling in het leven geroepen om het zoeken naar God mogelijk te maken. Waarom laat je Jezus niet toe in je leven? Hoe voelen we ons wanneer dit ego wegvalt? We voelen ons perfect, grenzeloos, heilig. We ruilen feitelijk het waanidee van het ego dat we eigenlijk mislukt zijn in voor iets dat behoorlijk het tegenovergestelde is. Overspoeld door dit gevoel van perfectie en heiligheid en zonder het rationele, egoïstische brein dat ons iets anders vertelt, is het heel gemakkelijk om de conclusie te trekken dat we Jezus zijn geworden. Imm

We weten zelfs niet over welke God jij het hebt, blijkbaar gaat het enkel over vervloekingen, onheil, poelen des vuurs, wraakzucht en diens meer. Pas op het laatste komt er iets over Liefde, nadat al het andere uit de weg werd geruimd dan? Pro memorie: In de gnostiek is de demiurg ontstaan als gevolg van een breuk in het pleroma. Dat is de benaming voor de volheid, de structuur en verblijfplaats van de goddelijke wereld. Aan de top van het pleroma is in de meeste gnostische constructies sprake van een Vader, een Moeder en een Zoon. De Vader ziet zich weerspiegeld in het lichtwater dat hem

Je hoeft de vraag niet te beantwoorden.

Ook atheïsten gebruiken de Bijbel, ze hebben vooral oog voor wat steeds ondermijnd wordt door zij die zeggen religieus te zijn. Het is de omgekeerde wereld, aan verklaringen geen gebrek.

En wat wil God?

Door jezelf in herinnering te brengen, uitstellen is een optie om het sprookje te cultiveren. Wat Nous betreft: Alle andere dingen hebben deel aan andere dingen, terwijl Nous oneindig en zelfbesturend is en met niets anders wordt vermengd, alleen en op zichzelf staat. Immers, stond het niet op zichzelf en werd het vermengd met gelijk wat anders, dan zou het deel hebben aan al het andere; want in al het andere is een deel van al het andere zoals ik tevoren al zei, zodat de dingen waarmee het werd vermengd het (Nous) zouden belemmeren en verzwakken waardoor het over niets macht meer zou heb

De onopgeloste disharmonieën in karakter en gezindheid der ouders zetten zich voort in het kind en vormen diens lijdensgeschiedenis. (Nietzsche)

En zo gaat het verder ... Pleroma => Hoogste God, Jezus Christus, Onvoorwaardelijke Liefde, Oerbron ... Sophia => Eon ... Demiurg => Schepper van de wereld, goed en kwaad, dualisme ... De Geest raakt betrokken bij het spel dat door de Demiurg in het leven geroepen is.

Beetje correct blijven Willempie, mensen van goede wil worden hier gelabeld als de antichrist.

Wat steeds transparanter wordt na het opruimen van de obstakels die het beletten, doorgaans ver voorbij aan briesende leeuwen die slechts bestaan om het spel mogelijk te maken. En ja, dat kan pijnlijk en mensonterend zijn/worden, hardleers. Wonderbaarlijk is het.

Wat eenvoud vermag.

Ik ben de antichrist, zegt Gaitema.

En zo zijn we terug waar het mee begon, we kunnen niets doen. De rest negeren we simpelweg, het spel van de Demiurg in volle glorie. De evangeliën beschrijven dat Jezus het Koninkrijk afkondigde als iets dat op het punt stond momenteel te gebeuren, en niet slechts toekomstige werkelijkheid was (zie Markus 1:15). De verhalen over Jezus die zieken genas, demonen verdreef, een nieuwe levensethiek onderwees werden geïnterpreteerd als een demonstratie van dat Koninkrijk. Het koninkrijk van God verwijst ook naar de veranderde staat van ziel of gedachte binnen het christendom (zie Lukas 17:20 -

De genade komt uit het pleroma, tussenin kunnen we gebruik maken van sociale correctiemechanismen om conflicthaarden te neutraliseren. Wie kent ze en wie houdt ze tegen? Aan jubeljargon geen gebrek en elke praktische maatregel wordt netjes naar het land der utopieën verdreven, en dan gaan we verder met de realisatie van een Vredesrijk. Alle respect voor die Demiurg, zelfs het meest evidente wordt hierdoor onmogelijk, amper geloofwaardig maar toch gebeurt het. Ik hoop het beste maar vrees het ergste.

In dat geval stel je mi die Demiurg gelijk aan Jezus, hierdoor wordt steeds transparanter waar het misverstand schuilt. Zeer verhelderend is het.

Staat in de Bijbel niet dat Jawheh de wereld geschapen heeft?

Je stelt vragen vanuit een verkeerde voorstelling van wat er gezegd wordt, zo kunnen we nog eeuwen doorgaan. Je spreekt over 'rommel' terwijl er nu net gezegd wordt dat Jezus door de hoogste God (pleroma) beroerd werd, net zoals jij en ik door Hem beroerd kunnen worden. Vandaar ook het aanwezigheidsaspect, die hoogste God/Jezus verdwijnt niet.

Over Gods (pleroma) genade. In een aantal variaties wordt in de gnostische literatuur dan verhaald dat het laagste eon, Sophia, ook wel Pistis Sophia een onbezonnen daad begaat. In een aantal constructies wil zij uit zichzelf iets voortbrengen zonder de wetenschap van haar paargenoot en de Vader. Dat heeft een misgeboorte tot gevolg. Die wordt door Sophia buiten het pleroma gestoten. Dat wordt de demiurg, vaak Jaldabaoth genaamd. In de gnostiek wordt die vereenzelvigd met JHWH, de Hebreeuwse God van het Oude Testament. De demiurg is verantwoordelijk voor de schepping van de materiële were