TTC

De neurodiversen buiten beschouwing gelaten, boerenlogica precies niet van deze wereld.

Met vakjargon kunnen we de geest versuffen, net zoals een reeks paradoxen verbloemen.

Je hoort het mensen wel eens zeggen ‘Ik ben een beetje autistisch in mijn werk.’ Maar wat bedoelen ze dan? Dat ze heel netjes volgens een eigen systeem werken? Of liever rustig in hun eentje aan de slag gaan?

Mooi staaltje van creativiteit, of van zelfreferentie voor wie dat liever leest.

Geduld is wachten tot je je eigen coprolieten kan bestuderen.

'Een open deur intrappen' is een uitdrukking die aangeeft dat iets gezegd of gedaan wordt wat overbodig is omdat het al bekend of voor de hand liggend is. Het benadrukt de nutteloosheid van het herhalen van algemeen bekende waarheden.

Het is zelfs amper geloofwaardig wat er hier gebeurt, en nog steeds geen idee waar het precies over gaat. Prachtig alweer, stoppen doet het dus niet. Translationeel onderzoek vertaalt de resultaten uit fundamenteel onderzoek naar toepassing in de praktijk. Je kan het omschrijven als een brug tussen het laboratorium en de patiënt.

Zie je, anders had je het al lang opgemerkt. Weer fijne reactie, proficiat! Hoewel het menselijk brein bestaat uit neuronen en synaptische verbindingen, is het bewustzijn een emergente eigenschap die niet kan worden gereduceerd tot enkel de activiteit van individuele neuronen.

Zelfs al moesten we dat middels pipet en pincet netjes presenteren, je zou het niet eens kunnen zien.

Het zal de macht der gewoonte zijn om niet te willen zien dat het zichzelf repeteert, misschien dan toch die bouten?

In abstractie is het veel simpeler, dat is wat we hier ook zien.

Nader beschouwd lijkt die transdiagnostische methode toch wel wat meer te impliceren dan een zoveelste intellectuele term die op het sowieso al zwaar overladen bordje geserveerd wordt.

De manipulaties zullen niet ophouden te bestaan, het gaat immers over dat wat binnen de dualiteit geschiedt.

Reverse engineering is een geschikte methode om dat op een serene manier te onderzoeken, dat is geen geheim.

En we kunnen niet zeggen dat niet iedereen over dezelfde informatie beschikt, bijtijds verontrustend in de beschouwing.

Ja, het is allemaal netjes afleidbaar, hypergevoelige kwesties zijn het.

In dat studiewerk wordt geopperd dat we die scharnierpunten vooral in het innerlijke kunnen vinden, anders dan klapdeuren waar we in al onze onwetendheid mogelijks tegenaan lopen.

Het duurt wellicht ook een tijdje om beter te begrijpen waar het precies over gaat, geduld een schone zaak.

Interessant is dat we binnen het ACT-kader op een speelse manier een aantal vastgeroeste bouten kunnen losweken, met dank aan de professionals die dit proces op een adequate manier weten te begeleiden.

Volgens Wilber is ieder fulcrum een kritieke fase waarin belangrijke ontwikkelingsveranderingen plaatsvinden. Bijvoorbeeld, de overgang van een egocentrische fase naar een meer sociaal of wereldgericht bewustzijn. Wilber suggereert dat problemen in de ontwikkeling vaak ontstaan wanneer iemand vast komt te zitten in een bepaald fulcrum, of niet in staat is om deze of gene overgang op een adequate manier te voltooien.

Naar het voorbeeld van Herbert Simon kan werken met een eilandmodel in een beheersbaar versneld tempo tot andere inzichten leiden. Sterk afhankelijk van reeds (wel/niet) verworven kennis kan dit echter ook het menselijke hart beroeren. Bedachtzaamheid is hier dan ook aan de orde, tegelijk ook een spanningsveld creërend omdat we zonder aandacht en de bereidheid tot nader onderzoek niet kunnen weten over welke inzichten we precies spreken. Een en ander zien we ook in metaforen weerspiegeld worden, op zich dan weer afhankelijk van de niche waarin een aantal inzichten zich spontaan laten ontdekken

Straks weet je niet meer wie je allemaal voor naakte aap versleten hebt, wie bedoel je met ons?

Wat is jouw interpretatie van de vrij aangeboden stimulus?

Hoe lang kan je herhalen dat een onbewogen beweger niet beweegt? Of beweegt hij wel?

Welk onderwerp, hetgeen jij ervan gemaakt hebt?