TTC

Het panarchistische denken vind ik vooral interessant omdat het conflicten uitsluit, dit is vergelijkbaar met grensverleggend denken waarbij obstakels tijdelijk geparkeerd kunnen worden. Interferentie wordt dan tot een minimum herleid zodat herstel sneller kan verlopen, en dat zoals ieder dat voor zich in gedachten heeft. Het ene wereldbeeld stoort dan het andere niet en iedereen is vrij om zich aan te sluiten aan het wereldbeeld dat de voorkeur geniet. Dit is de theorie, naar innerlijke beleving kan je dit best niet onderschatten, het gaat dan ook over een proces, niet slechts teksten om de t

Voor m’n SWOT-analyses maak ik een onderscheid tussen wat technisch denkbaar is en wat realistisch haalbaar is, tegelijk zeggend dat onze realiteit veranderlijk is naargelang onze manier van denken. Om dezelfde reden is er al een consensus nodig over wat we willen begrijpen onder herstel, als een eerste stap om vervolgens ook in de richting van dat doel te gaan denken. Ergo, een aantal ervaringswerkers in de GGZ kunnen hun ideeën misschien wel hebben over wat ze bedoelen met herstel, als de GGZ dat anders ziet dan kan je veel beter bij Albert Heyn een familiepak stigma gaan kopen. Op deze mani

Als ik een systeem naar m’n hand zou willen zetten dan zou ik het zo regelen dat iedereen zich bezig houdt met de doelstellingen en neveneffecten van dat wat ik zelf zo heb geconfigureerd, en als het dreigt mis te lopen dan profileer ik me als de redder in nood zodat ik het systeem volledig onder controle kan blijven houden. En als ik dat niet zou willen dan zou ik iets anders doen, in de eerste plaats de configuratie aan de bron aanpassen zodat ook de doelstellingen en neveneffecten anders worden. De gevolgen zouden wel eens megalomaan kunnen genoemd worden, ik zal dan ook de hulp nodig hebbe

De oefening interesseert je niet, zo gaat het al jaren.

Hoe we kunnen zien dat het systeem een loopje neemt met de mensheid? Dat is eenvoudig, heel onze economie kunnen we voorstellen middels een integrale verkeersvergelijking, hierop passen we de richtlijnen van de GGZ toe. Het is dus niet zo dat ervaringswerkers in de GGZ de richtlijnen van de GGZ niet waarderen of het werk GGZ-experten niet respecteren, het gaat ons om het resultaat wanneer we dat nu net wel doen. Maar dan, waar kan je dan nog terecht?

Aan het eind van de rit kom je misschien terug tot wat je aanvankelijk dacht, bij de eenvoud die om 1000+1 redenen niet begrepen wordt. Systeemdenken, empathie en een aantal specialisaties lijkt dan ook een ideale combinatie om de rest van je leven machteloos te staan kijken naar hoe het systeem een loopje neemt met de mensheid, zij het elke dag door onszelf bekrachtigt door de manier hoe daarover gedacht wordt. Het bewijs is dan wel eenvoudig te leveren maar niet ontvankelijk verklaard door de GGZ, zelfs onthaald op manieren die nu net je onderzoeksresultaten keer op keer bevestigen. Ervaring

Steeds meer kennis verwerven over de gevolgen van een monetaire reset heeft enkel maar nut als daar ook meer ontvankelijkheid voor gevonden zou worden, in het andere geval wordt je je bewust van een wereld die strijd levert tegen problemen die eigenlijk al lang opgelost zijn. Herstel wordt dan misschien een nachtmerrie, zelfs al had je zelf misschien wel het idee op goede weg te zijn.

Binnen de verschillende wereldbeelden die zich kunnen ontvouwen is het een ding om een niveau te overstijgen, het is nog een ander om alles naar behoren te kaderen en vol enthousiasme terug te keren om dan misschien nooit meer boven water te komen. Niemand zal het opgemerkt hebben, hoe hoopvol je ooit ook was.

Het Reverse Debt System was maar om te lachen, het zou betekend kunnen hebben dat de schuldrelatie ontbonden kon worden zodat schuldeisers en schuldenaars volledig onafhankelijk van elkaar benaderd kunnen worden. Voor een beter begrip had het kunnen volstaan een andere denkpiste te volgen maar dat kon volgens de GGZ niet, het is dan ook bij een idee gebleven. In het nieuwe paradigma is deze kwestie echter niet meer aan de orde, simpelweg omdat het probleem niet bestaat. Lukt het met de oefening?

Wat ik bijzonder heb gevonden in dit leven is dat we bergen verklaringen kunnen geven waarom iets niet zou lukken om dan te berusten in het feit dat het niet lukt, met in het verlengde een even grote berg aan sociale alternatieven die in achterkamertjes in schuiven belanden. Bizar is de observatie, net zoals het op die manier niet zo moeilijk is om Einstein te begrijpen, het is dan ook geen raketwetenschap maar een kwestie van bewustwording.

Er is filosofie en praktische filosofie, iets later kom je misschien op het idee om ervaringswerker in de GGZ te willen worden waar je te horen krijgt dat melancholie een filosofenziekte is. Anders gezegd, het is door te leven dat we misschien tot inzichten komen die ons eenzaam en ontredderd achterlaten, zelfs tot stoornissen leidend die de GGZ schijnbaar maar moeilijk begrijpt. Er is filosofie en praktische filosofie. Lukt het een beetje met de oefening?

Je leest het, het leven is het continu scheppen van dat wat we kunnen waarnemen waarin telos werkzaam is, hiermee zeggend dat alles groeit, rups, vlinder, eikel, eik. Op dezelfde manier kunnen we ook van een mug een olifant maken, alles is een kwestie van interpretatie en perceptie. Wat je dan misschien beter niet kan doen is van die olifant terug een mug maken, al is dat een doordenkertje voor wie het interesseren mag.

Zullen even wachten op het resultaat van de oefening, zo kan je het zelf zien.

Hier, pas je advies een keertje toe op jezelf, zullen we almaar naar de volgende vertrekken?

Wat ik het ‘grote gat’ noem heeft niets te maken met dom of slim, het heeft te maken met informatie die iedereen kan terugvinden maar niet door iedereen gekend is. En als ik bij de bakker ben dan verwacht ik niet dat hij/zij dit kent, de bakker bakt brood dat ik met respect voor de dienstverlening eet. Binnen een GGZ-omgeving is mijn verwachtingspatroon heel anders, zeker omdat dat ‘grote gat’ zo fundamenteel is in relatie tot heel wat vermeende stoornissen. Of stelt de klant op dat moment onverbiddelijk hoge eisen om een paar A4’tjes met aandacht te willen beschouwen en daar nuchtere conclusi

Schopenhauer zei het, elke waarheid doorloopt drie fasen, ze wordt belachelijk gemaakt, ze wordt krachtdadig tegengewerkt en tenslotte wordt ze als vanzelfsprekend aangenomen. Vanuit dit perspectief impliceert een herstelonderzoek of waarheidsvinding stigma, en naargelang de vermeende leugen en het niveau waarop ze betrekking heeft zal de impact groot of klein zijn. En dan komen de domme vragen, hoe worden klanten binnen de GGZ behandeld wanneer ze midden in hun herstelonderzoek zitten? En wat als ervaringswerkers in de GGZ daar al een heel eind in gevorderd zijn? Principieel, luisteren naar d

Geloof het of niet, uit ervaring weet ik dat het mogelijk is om van mening te veranderen, toegelaten door ook andere inzichten of zienswijzen aandacht te geven. En van mening veranderen is niet altijd een pretje, het kan zwaar inbeuken op je gemoedstoestand en emoties wat je tijdens een herstelonderzoek allemaal mag proberen te verwerken en kaderen zodat je ermee kan proberen te leven. Maar net daarom is het delen van bepaalde inzichten helemaal geen pretje, dit is sterk afhankelijk van de thema’s en op welk niveau ze betrekking hebben. Het valt me op dat dit bij de nieuwe GGZ nog niet zo geh

Dan heb je nog elaboratie nodig, je bent immers expert.

Mijn nuchtere conclusie is dat je totaal geen idee hebt waar we het over hebben, en dat is misschien maar best ook.

De meest eenvoudige zijn ook de meest beklijvende inzichten gebleken tijdens m’n herstelonderzoek, zo vanzelfsprekend dat ze aan de aandacht ontsnappen en als amper geloofwaardig gepercipieerd worden. Het werd pas een nachtmerrie toen ik naar de GGZ stapte met de vraag om een en ander te willen onderzoeken op waarachtigheid, dit genoodzaakte diepgaander onderzoek met verklaringen die ik paradoxaal genoeg eenvoudig kon terugvinden in het prachtige studiewerk van de GGZ. Zouden we dan niet nuchter mogen concluderen dat er iets over het hoofd gezien wordt? Of moeten we nu gewoon het kind met het

Hebben maar een paar vragen, of ze iets willen onderzoeken op waarachtigheid om daar vervolgens nuchtere conclusies uit te trekken. Gaat ook over jouw leven overigens, zelfs al weet je daar wellicht niets van.

Geest, ziel, lichaam en het lichaam-geestprobleem, dat is voor straks. Er zijn nu nog veel grotere problemen, hoe je aan GGZ-experten kan duidelijk maken dat wanneer we een systeem onderhouden waarin elementen ontbreken dat je dan met gewoon logisch boerenverstand wel kan begrijpen dat zoiets kan leiden tot een vertekend beeld op onze mogelijkheden. Of moeten we bij het eerste beginnen om het niet te moeten hebben over wat we niet willen weten misschien?

Als het gaat over religie en God dan is niemand megalomaan, alleen wanneer het gaat over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen dan kan het maar niet kortzichtig genoeg zijn. Apart is het, crowdfunding.

Als ik naar de toekomst kijk dan struikel ik altijd over een berg, een schuldenberg. Het is een bizar fenomeen, als ik het zo bekijk dan bestaat die berg, en als ik er anders naar kijk niet. Hiertussen zit technisch geneuzel en een GGZ die dat maar niet lijkt te begrijpen waardoor een andere berg nog veel hoger en onoverkomelijker lijkt, de berg der rationalisaties die niet laat vermoeden dat lotgenoten ooit begrepen gaan worden. Maar het staat wel mooi, experten die experten tegenspreken en psychisch kwetsbare mensen in de arena sturen om even de kastanjes uit het vuur te gaan halen. Ervaring

Of het nu gaat over licht, duisternis, samsara, nirvana, goed, kwaad, sattva, ramas of tamas kan me eigenlijk gestolen worden, allemaal handig en interessant om weten maar dat betekent niet dat de GGZ ook luistert naar klanten en wat ze inhoudelijk trachten te zeggen. En het helpt al zeker niet om met termen te gaan zwaaien waar men zelf nog niet ten gronde heeft over nagedacht, het werkt enkel stigma, angst, zorg, twijfel en nog meer wantrouwen in de hand. De splitsing tussen een oude en nieuwe GGZ is dan ook niet bijster slim, alsof we straks allemaal complotdenkers moeten worden en klanten