TTC

Dan zou die onderwereld toch hier zijn, niet moeilijk dat een aantal niets wil weten van die sleutels die ze verstopt houden. Als het zou gaan over de volgende besparingen dan zal je plots zien dat iedereen expert in de economie is, de nuchter doordachte hulpvragen worden dan meegegeven met de eerst volgende staking. Ja, ervaringswerkers in de GGZ zijn creatief, zo hebben we pakweg 10.000 mensen x 4 uur van de optocht, geeft 40.000 uren om een antwoord op de hulpvragen te verzinnen.

Geen idee, wie? GGZ-experten noemen het gewoon een burn-out, waar verder ook niet al teveel wordt over nagedacht, te moe wellicht.

Politiek en belangenverstrengeling, het gaat zelfs zo ver dat ze zich volledig hebben afgesneden van de rest van de wereld. Nee, ik ben geen uitzondering op de regel, psychisch lijden doet nu eenmaal verschrikkelijk veel pijn, alle rationalisaties ten spijt, het zijn doordachte hulpvragen die betekenisloos zijn.

Het absoluut grote voordeel van een herstelonderzoek is dat de examenvragen verbluffend eenvoudig zijn, zelfs een kind zonder enige voorkennis zou ze kunnen beantwoorden.

Het gemis aan diepgang in de analyse kan slechts doen vermoeden dat er nooit eerder onderzoek naar verricht werd, wat natuurlijk niet zo is maar ook geen doorgang vindt tot het collectieve bewustzijn door nu net dat gemis.

Een potentieel scenario is een mogelijkheid die pas levensvatbaar wordt wanneer ze ook meer bekendheid verwerft, vaak in conflict met andere scenario’s die reeds eerder hun bekendheid verworven hebben en de meerderheidsgedachte vormt. En dat wat eerder als goed beschouwd werd, kan pas later haar mankementen vertonen in de vorm van ongewilde perverse effecten. In het potentiële scenario kan dan ook gewag gemaakt worden van anomalieën die in het vigerende systeem diep ingeburgerd zitten, en net hierdoor de perverse effecten onbewust blijven cultiveren en tot een mallemolen maken. Dit blijft echt

Ik weet eigenlijk niet wat een paradigmashift betekent, kan er dan ook niks zinnigs over zeggen.

Hoeveel woorden we ook gebruiken om ethiek te omschrijven, het is nuchter naar de wereld kijken dat m’n hart diep beroert, machteloos en eenzaam laat verblijven. In het verlengde wordt het bedelen, tot ook het bedelen stopt, vreedzaam en integer, met doordachte hulpvragen.

Walgelijk, we hebben nog maar net van iemand afscheid genomen die niet opgewassen was tegen dit soort geweld. Beter, ze heeft afscheid genomen van ons.

Na enige verdieping komen we misschien op het spoor van diverse stromingen die als golven het wereldbeeld bepalen en de analyse steeds eenvoudiger maakt, wat niet wil zeggen prettiger voor het individuele zelf dat er dagelijks getuige van wordt en zich binnen deze context tracht stand te houden. En waar in de verdieping antwoorden kunnen gevonden worden, worden deze aan de oppervlakte nietsontziend verdreven naar de zwijgspiraal, met inbegrip van zij die er expressie aan trachten te geven ten behoeve van het geheel.

Word hier echt niet goed van, en optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen is ook al te moeilijk, amper geloofwaardig is het.

Hoe bekrompen kan een wereld zijn, niet moeilijk dat psychisch kwetsbare mensen zelfmoord plegen. Vlaanderen wordt het centrum van de Kosmos, kwestie van visieverruiming.

Ziekelijk. Waarom co-creatie nodig is? Dr. Robert A. Millikan heeft geraamd dat het aantal elektronen dat iedere seconde door de gloeidraad van een elektrische lamp van 16 watt gaat zo ontzaglijk groot is, dat om ze te tellen de tweeëneenhalf miljoen inwoners van Chicago nodig zouden zijn, die twintigduizend jaar lang ieder met een snelheid van twee per seconde en vierentwintig uur per dag zouden moeten tellen, 3 quintiljoen, 153 quadriljoen, 600 triljoen. Was er op m'n eentje aan begonnen, nu begrijp ik het beter.

In deze wereld wens ik niet meer te leven, walgelijk is het.

Zo zie je maar, in platland bestaat geen dieptezicht, alles moet kapot.

Het intrigerende van een herstelonderzoek is dat ik bij aanvang het antwoord nog niet wist, het psychische lijden in de zin van machteloosheid, eenzaamheid, verdriet en hartenpijn kwam er pas toen m’n onderzoek hoopvolle resultaten opleverde. Maar dat weten de meeste mensen niet, ondanks alle hulpvragen die vrijwel spontaan voortvloeien uit een gedegen herstelonderzoek.

Weten en begrijpen, per definitie, een paradox is een tegenstrijdige conclusie die niettemin ontstaat als gevolg van een correcte redenatie binnen een correcte vooronderstelling. Zo heb ik het vaak over de paradox van herstel, twijfelend. Verwarrend is het in ieder geval, dat herstel onmogelijk zal blijken wanneer beperkte rationaliteit aan de basis ligt om ziektebeelden te beoordelen, hiermee zeggend dat ook heel wat psychisch lijden kan ontstaan wanneer we die beperkte rationaliteit loslaten, aanvullen of overstijgen. Handig om weten, voor je gemoedstoestand is het echter beter om het niet t

Was vroeger de duivel niet gewoon een gevallen engel die in totale verwarring leeft?

Waarom moet jij nu alles kapot maken eigenlijk? Pas op, ik heb GGZ-experten wel graag hoor, vind alleen dat ze wel wat genuanceerder hadden mogen zijn wat betreft die verschillende rollen als ervaringswerker. Als luis in de pels een kar trekken waar zeven miljard mensen op zitten, leidt begrijpelijkerwijs tot een burn-out. Ik heb dan ook gekozen voor een andere rol, veel en veel eenvoudiger, maar misschien net daarom enzoverder.

Het is zowel fascinerend als schrijnend, als we een co-creatieve visie koppelen aan grensverleggend denken dan staat de deur wagenwijd open naar een heel andere samenleving, vlotjes en fluweelzacht, speels en frivool. En wanneer we al deze innovatieve ideeën inbedden binnen het vigerende referentiekader, dan is er plots niets meer mogelijk. Het is dus maar hoe je het bekijken wil of hoe je daarover denkt, en welke keuze je vervolgens maakt. Wie weet, straks is het nog een voordeel om niet toeleidbaar tot de arbeidsmarkt te zijn verklaard, er zijn immers nog andere arbeidsmarkten, die het verlo

Jongens toch, ik neem Gui pi Tang, vertel dat maar niet verder of er ontstaat een nieuwe tulpenmanie.

Het is apart, als alles vaag, wazig en/of beneveld begint aan te voelen, dan ben je goed op weg om Einstein veel beter te begrijpen. Voor GGZ-experten is het natuurlijk een koud kunstje om te verklaren waarom dat zo is, tenzij je pas aansluit en nog even moet wennen aan de aspiraties van de nieuwe GGZ en het overweldigende aanbod aan prachtig studiewerk. Ja, heb het opgezocht, ‘hazy’ betekent vaag, wazig en/of beneveld, dat wat we helder kunnen maken middels aangepaste therapieën en bijkomende educatieve vorming door GGZ-experten.

Misschien wordt het straks nog lachen wanneer we alles reduceren tot een eenvoudige vergelijking en daar een kwartiertje over mediteren, om pas hierna met een schok wakker te worden, na het volgen van de GGZ-richtlijnen. Echter, dezelfde anomalieën laten ook hier hun pervers effect opmerken, door een nobel vak zoals psychologie te vertalen binnen het vigerende nulsomspel en termen zoals platland zelfs geen indruk meer maken, auto-conform en auto-immuun. En dan komt de omgekeerde effectiviteit, elke poging tot herstel wordt dan als vijandig gepercipieerd zonder te beseffen dat de scheeftrekking

Inmiddels is de moderatie ook in slaap gevallen, veronderstellend dat ze al wakker waren tenminste.

Aan de grond genageld staan ze, nu de boter bij de vis geleverd wordt. Moeten we dit nu echt in vijandschap beslechten door te stellen dat ervaringswerkers in de GGZ geen baat hebben bij repressief tolerante systemen die totaal misplaatst zijn omwille van nu net de ervaringskennis en inzichten die ze goedwillend en integer delen? Nee, het verhaal is nog heel anders, zowaar nog erger dan we aanvankelijk vermoedden, doch maar al te vaak onbegrepen om 1000+1 redenen die nu net terug te vinden zijn in het prachtige studiewerk van de GGZ. En toch is het eenvoudig, zelfs op een kinderlijk speelse ma